Po, sa me parë...
Po, ai eshte pengese per talentet e reja...
S'ka fajet Brigel, duhet nderim gjeneratash...
S'ka fajet Brigel, kemi nepotizem ne Kombtare...
FSHF-ja duhet te leshon postet...
Jo, ka bere dicka edhe ai...
Nuk kam pergjigje...
Ne zihemi kot sepse ne duma vetem fitore
Pastaj ne grup nuk eshte se kemi skuadra te lehta po kemi disa nga skuadrat qe pretendojne per te marre boterorin,ndersa ne duma vetem te futemi ne boteror,rendesi ka qe kete loje qe po bejme tani te bejme deri ne fund kjo eshte e rendesishme.
Lexova dy artikujt e mesiperm e me teper me ngjajten me bomba tymuse se sa fjale objektive e realiste qe mund te na tregojne dicka per te dale nga situata ku eshte kombetarja.
Po e dime ne can niveli eshte shtypi shqiptar dhe gazetaret e tij!
Kritikat jane te nevojshme po te jene realiste dhe te japin dhe zgjithje po jo sic ndodh me ca gazetar qe vetem denigrojne e genjejne pa dhene as dhe nje alternatve bindese.
Brigeli solli nje ere te re ne kombetare dhe po ta keni parasysh kombetarja gjermane eshte e vetmja kombetare ku trainjeret pavaresisht haritjeve vleresohen e respektohen e kurre nuk denigrohen e kane nje vazhdimesi pa prishur klimen dhe imazhin e kombetares.
Per kushtet e pergjithshme ku ndodhet shqiperia tani dhe per nja 10 vjet do ishte me mire te kishim nje trainier te huaj.[i dime problemet pa fund qe krijohen me trainieret shqiptar dhe per ca kohe kur shqiperia te harij ne nje tjerer nivel]
Trainieri gjerman per mendimin tim jane nga me te pershtatshmit per vete karakteristikat e gjermaneve punetor e me disipline qe jane shume te nevojshme per ne.
E pame ca beri trainieri italian qe u soll si alabak.
Brigeli e tha qe pas greqise se nuk kam lojtare e kjo duhet te na shqetesoj.
Ne artikullin e fundit artikullshkruesi ja hidhte fajin dhe atmosferes madheshtore qe e ka zili cdo kombetare dhe te tjeret hedhim miliona dollare ta krijojne.
Na jep dhe shembuj nga Greqia qe i pame qarte ne shtator kur ajo atmosfere qe ai reklamon per ne solli ne vrasjen e nje tifozi shqiptar e masakrimin e qindra te tjereve qe festonin thjesht per nje ndeshje futbolli.
Ne cdo vend jane tifozat e mbeshtetja e publikut qe e con sportin para.
Kjo e con cdo sport para qe nga spektakli i krijuar deri te mbeshteja monetare e deri te biznesi e te levizia qe sjell ne jeten e vendit.
Ne ameriken e veriut sportet maten thjesht nga mbeshtetja e publikut, kush eshte me i madhi,po keshtu ne europen perendimore.
Trainieri ,Federata duhet te kene nje strategji me te afatgjate e jo te ngelen ne javen e fundit kur ky luan e ky nuk luan dot.
E me shume ndeshje stervitore , me shume talente te reja e pse jo nje plan per ta bere nga e para me lojtar te rinj per Kupen e Europes se qe tani punohet per ate e jo te presim pas dy vitesh te kujtohemi para ndeshjes se kush mund te luaj e kush jo.
Plus e kemi nevoj te kemi disa klube ne shqiperi te jene te pakten ne standartet europiane.
Dhe ne greqine fqinje qe eshte shtet me me shume para tre ekipe jane kryesore te tjerat japin lojtar per keto.
Tifozat Kuqezi , Brigeli dhe loja e forte e lojtareve tane qe duhet ta pranojme e vjeresojme se kane luajtur me perkushtim na coi ne kete nivel qe ne medojme e pretendojme per kualifikim.
Mos te bejme ne keto momente si ca 'humbes' apo eren e tyre qe hapin'gazetaret' tane medioker po te shikom ca mund te bejme te kemi nje kombetare me te mire e i kemi mundesite.
Ta marr e mira ne dhe vetem nje sport kemi ne shqiperi, futbollin, kurse vende si Kroacia,Danimarka etj me te njejten popullsi me ne kane gjithe ato sporte e dalin shume mire ne to e marrin nje qerre me medalje.
FORCA SHQIPERIA
Ndryshuar për herë të fundit nga Iliriani : 15-02-2005 më 10:52
Qerimo,Postuar më parë nga Qerim
Ti e di qe kete artikull e ke bere nga merzia e humbjes, sepse shpresoje ne fitore me Ukrainen. Megjithate kjo nuk do te thote qe Briegeli meriton cka thua. Pertac Briegeli nuk eshte pasi ai pershembull drejton dy kombetare (A dhe B), gje qe s'e ben asnje trajner ne Evrope. Injorant nuk eshte sepse ka qene ne ambientin e futbollit per 35 vjet. Indiferent nuk eshte sepse i intereson te fitoje.
Briegeli i ka futur mentalitet te ri federates (apo te pakten eshte munduar t'i fuse), qe te gjejne miqesore e te mbajne ekipin e grumbulluar sa me shpesh ne menyre qe te provohen skema e zgjidhje qe jane te nevojshme ne raste qe te mungojne lojtaret.
Briegeli eshte ai qe fitoi dy ndeshje zyrtare (Rusi dhe Greqi) ne dy vitet e fundit, te dyja me mire se vendi i 20-te ne renditjen FIFA, kur asnje trajner tjeter s'e ka bere deri me sot qysh prej vitit 1946. Ne fakt, qe prej atij viti (59 vjet) vetem nje fitore kishte arritur Shqiperia me skuadra te atij niveli (Belgjiken e '84 qe u rendit e katra ne bote ne 1986 ne Meksike).
Briegeli eshte trajneri i Shqiperise me statistikat me te mira nder trajneret me me shume se 10 ndeshje (8 fitore, 2 barazime, e 10 humbje).
Kur Briegeli thote qe ne Shqiperi ka varferi ne mund te na vrase miza nen kesule ama duhet te pranojme qe ne Shqiperi ka varferi. Ndryshe genjejme veten. Kur Briegeli thote qe ka kushte te llahtarshme stervitjeje (edhe pse shton qe shume po behet), thote nje te vertete. Pse s'duhet ta pranojme ne? Eshte gje e mire qe kemi nje trajner qe ta shkunde ambientin me deklarata te tilla, pasi nje shqiptar do pajtohej me kollaj me status quo-ne e sportit. Briegeli s'bie ne kompromise dhe i thote gjerat troc, i vete gjuha ku dhemb dhembi. Menyra me e mire per te ndryshuar eshte te pranosh se si je. Po kujtove se Shqiperia eshte plot me talente, qe jemi me te mire se te tjeret, qe jemi fenomena etj., s'ke bere gje tjeter vecse ke ushqyer shpresa te kota. Shqiperia s'ka kampionat per te qene sepse skuadrat e saj ne Evrope une s'i kam pare ndonjehere ne shtator 15 vitet e fundit (luajne ne vere kur te tjeret sterviten). Shqiperia e ka skuadren kampione qe stervitet ne llac e argjile (merre me mend te tjerat). Shqiperia s'ka dushe me uje te ngrohet per skuadrat e c'quhet (hmmm), Superliga. Shqiperia i ka stadiumet bosh sepse ka dizinteres per skuadrat, kaq i ulet eshte niveli i futbollit.
Ne fund te fundit Briegeli kur tha qe Shqiperia ka 1% shanse u tregua optimist, pasi agjencite e basteve (para ndeshjes me Ukrainen) e jepnin Shqiperine mesatarisht 1:300, pra me 0.333 shanse, pra Briegeli e rriti kuoten.
Xhevdet Zekaj nuk ka shume shifra kur shkruan artikujt e tij. Ai ben polemika qe te lexohet si ata debilat e "Processo di Biscardi", qe shkatarrojne ambientin italian duke i dhene skicofreni tipike italike. Te lutem Qerim mos u bej si ai. Ti e njeh futbollin dhe jam i sigurte qe do me kuptosh.
Ignore List: Den Bossi
une jam per nderrimin e trajnerit Brigel.mendoj qe kaq ishte.cdo trajner ka pozitivet dhe negativet por ne duhet ta nderrojme per arsye se te mos i duket vetja i pandryshueshem.Edhe Saki e coi Italine ne finale ne 1994 ,atehere qe Italia doli e treta e grupit ne filklim por me vone e nderruan.pra duhet ndryshuar.
The good you do today;people will often forget tomorrow;do good anyway
Nderrimi trajnerit ne keto momente eshte si me nderru kepucet, nga Nike te marresh Adidas, ose ne rastin tone, nga Firma Plepi tek Firma Mysybeti.
-Kur do e kuptoni ju qe golin e bo koma jo kepuca?
Kur i morren shpaten Skenderbeut per t'ia cuar ne Stambolll, te gjithe Shqiptaret u prene, se shpresat i kishin tek ajo shpate. Por Gjergj Kastrioti i tha qe sekreti ishte krahu e jo shpata. Kshu pra.
-Ndaj, ne kemi marr aq pike sa meritojme duke u bazuar ne kontigjentin e lojtareve qe kemi ne formacion, ku 30% jane sakate, 30% invalide lufte, 40% pensionista dhe te tjeret ne asistence sociale.
Ju siguroj une, qe po te kemi 11 lojtare me te mire se ata "mumjet" qe ishin me Ukrainen ne fushe do marrim me shume pike. Ekuacioni u zgjidh. X-i nuk qenka trajneri.
Brigelin do ta nderrojne, se ne jemi si ajo kafsha e urritur qe cfare te gjej ha. Edhe ne s'kemi ku ta gjejm shpresen edhe mendojme se duke ndryshuar trajnerin, cdo gje do ndryshoje ne favor tone, aq shpejt sa kur shtyp edhe nji buton. Biles ne do fitojme edhe Euro 2008. lloooll (Turp ne fakt) .
Pra ajo qe doja te thoja, me pak fjale, eshte se nuk e kemi problemin tek trajneri. Ne, na qan syri diku tjeter... s'kemi talente!
C'rendesi ka kush do ngrofi pankinen, kur ne skemi ata qe do vrapojne barin!!!
Ndryshuar për herë të fundit nga Del Monako : 16-02-2005 më 01:23
HOLLAND...
http://www.sportishqiptar.com.al/
I kemi dhënë jetë elegjisë për ndeshjen me Ukrainën ndërkohë që perdja e shfaqjes ka rënë me kohë 16-02-2005
Elegji pas rënies së perdes...
Ahmet Shqarri
E kishim parashikuar si shfaqje dhe kështu ndodhi. Paçka se humbëm, shfaqja nuk mungoi. A nuk ishte ai flamur kombëtar i jashtëzakonshëm, që u shpalos me përmasa të tilla, si në asnjë rast tjetër në botë, që çeli shfaqjen e asaj mbrëmjeje? Por erdhi humbja, me një llojë zhurme dhe keqardhje, sikur ajo të ndodhte për herë të parë në këtë lojë, aq më tepër në futbollin tonë!? Filloi elegjia që vazhdon ende, edhe pse perdja e shfaqjes ka kohë që ka rënë! Gjithsecili ka të drejtë që të shprehë mendimin e tij, sepse pikërisht për këtë futbolli mbetet interesant. Gjithsecili mund të kritikojë, po ashtu të "luajë" rolin e trajnerit, megjithatë jo të kalohet në ekstremitet, aq sa fjalët e mira të thëna një ditë më parë, të harrohen menjëherë dhe në vend të tyre të hidhen anatema, për të shkuar nga ndonjeri deri në dorëheqjen e trajnerit! Dhe për kë, për një njeri që kombëtarja jonë kurrë nuk e ka pasur ndonjëherë më parë në drejtimin e saj; për një trajner që të kaluarën e tij e ka të stolisur me dy tituj nënkampion bote, një herë kampion Europe dhe një herë kampion i Italisë! Dhe që prej dy vjetësh i ka dhënë 8 fitore Shqipërisë, aq sa ajo nuk i kishte arritur në disa dekada, për të kujtuar se 2 prej tyre, aq sa asnjëherë tjetër në historinë e futbollit tonë, ky Brigel na i ka dhënë vetëm për eliminatoret e një botërori. Kush do të ishte ai që nuk do ta dëshironte një fitore atë mbrëmje ndaj Ukrainës, aq më tepër futbollistët tanë dhe vetë Brigeli? Pse nuk u arrit ajo, këtu mund të sjellësh llojlloj shkaqesh dhe argumentesh, që nuk janë specifike vetëm për këte ndeshje dhe vetëm për skuadrën tonë. Sa dëshirë do të kishte pasur Maqedonia, që pas humbjes së turpshme në Andorë, po për këto eliminatore, të arrinte një fitore triumfuese ndaj këtij liliputi të futbollit botëror gjatë ndeshjes së kthimit në Shkup, por jo, ajo nuk shkoi në këte ndeshje më shumë se barazimi. Por ajo nuk e ktheu në elegji këtë rast, siç jemi duke bërë ne prej ditësh, edhe pse kemi humbur përballë një ekipi që ka në përbërje, as më pak dhe as më shumë, por vetë Shevçenkon, lojtarin më të mirë të Europës dhe Voroninin, një prej më të mirëve të Bundesligës. Dhe të mos harrojmë se ajo Andorë lilipute, që sfidoi skuadrën maqedonase, na pat mundur edhe ne keqas, 2-0, jo më larg se 3 vjet më parë, kur Brigeli ende nuk kishte zbritur në Shqipëri. E pra, në këtë "epokë" të këtij gjermani, që jemi duke e marrë nëpër gojë si pa të keq, ne fituam në Kazakistanin e nënvleftësuar prej disave, por që ajo Ukraina kryesuese e Shevçenkos e pat mundur me vështirësi para nesh. Kur ekipi ynë "po i merrte përpara" kundërshtarët, ideja se po i afroheshim për herë të parë një finaleje botërore nisi të bëhej shumë e afërt për të gjithë ne, por tani që kemi rënë përsëri me këmbë në tokë nuk ka pse të kalojmë nga këngët e festës në elegji. Se, siç dihet, ekstremitetet janë gjithmonë të rrezikshme. I shpallur hero deri dje, sot po për këtë njeri shkohet deri atje, sa që shumë vetë, midis tyre edhe pseudogazetarë dhe pseudospecialistë kërkojnë t'i mësojnë "ABC"-në e futbollit, pikërisht atij që dikur u kundërvihej plot sukses yjeve nga më të shndritshëm në botë, si Maradona apo Platini, për të mos përmendur të tjerë në karrierën e gjatë të titullarit të më se 70 ndeshjeve me përfaqësuesen gjermane, Hans Peter Brigel. Atij që iu thurrën lavde kur mundi të sapokurorëzuarën me titull kampione e Europës, Greqinë, ndërsa tani, pas një humbjeje ndaj një ekipi kryesues në grup, që ka nënshtruar pak kohë më parë në Turqi fituesen e vendit të tretë në botë, po dërdëllitet se ajo fitore ndaj "mbretit Rehagel" për ne paska qenë veçse një fitore fati!? Madje, ndryshe nga çfarë është thënë më parë, tani po na del se ky grupi ynë na qenkej i dobët dhe se ky Brigel duhej t'i kishte fituar të gjitha ndeshjet!? Në vend që të bëhen analiza për të qenë nga specialistë të mirëfilltë dhe nga ata që kanë marrë përsipër fatet e futbollit tonë, përfshi këtu edhe Brigelin, për të cilët po thoshim para humbjes me Ukrainën se i kanë dhënë një identitet tjetër-pozitiv Shqipërisë, disa po merren ende me "urra komuniste", që veç demagogjisë false të "shqiptarëve të pamposhtur", nuk i sjellin asnjë të mirë atmosferës së jetës sonë, që edhe pa këtë elegji, që vazhdon ende pas rënies së perdes, mbetet për të dëshiruar, ngado që të hedhësh sytë. Në fund të fundit, ku kërkojmë të shkojmë me këto "këshilla" që po duam t'i japim Brigelit, i cili nga idhull përnjëherë na u kthye në hiçgjë!? A do të bënim të njëjtën gjë me të nëse do të kishim fituar ndaj Ukrainës, qoftë edhe me "fat", siç po thuhet tani se paskemi fituar edhe ndaj grekëve? Gjermanët si gjermanët, të fortë dhe këmbëngulës, ata bëjnë atë që mendojnë se është më mirë. Ja, shihni se çfarë bën Klinsmani që e drejton Gjermaninë nga Amerika(!), i cili në vend që të fusë në lojë portierin e famshëm Kahn, përkundrazi aktivizon, në kundërshtim me shumë zëra, pikërisht Lehmanin, edhe pse ky prej kohësh nuk luan me ekipin e tij. Janë punë më të studiuara se sa i mendojmë ne ato që trajnerët bëjnë për ndërtimin e një ekipi. A nuk ishte Brigeli ai që e futi në kombëtare, për ta lënë titullar atje, mbrojtësin e ri Elvin Beqiri, që të tjerët e patën provuar, por e harruan më vonë? A nuk është po ky Brigel që provoi gjithashtu dy të rinj të tjerë të aftë, apo tani që humbëm duhen gjetur vetëm yçkla për të denigruar, ashtu siç dimë të bëjmë ne zakonisht, duke e harruar mirënjohjen për gjithçka të bërë mirë më parë! Ishte po Brigel që, një herë që u bë "shqiptar", duke futur në lojë në gjendje të vështirë shëndetësore atë që e ka bërë titullar të pazëvendësueshëm, Aliajn, tani pas humbjes po "e mallkojnë" me të gjitha mënyrat e mundshme! Të shumtë ishin ata që thanë se Tare nuk duhej të kishte luajtur se nuk ishte në formë, po çfarë forme qe ajo që Tare shfaqi pas 3 ditësh, paçka se golin e shënoi për Bolonjën? "Duhej ta kishte nisur lojën me Bogdanin,"- thanë disa të tjerë, por a nuk e nisi si zëvendësues Tare ndeshjen e së dielës që shkoi, ndaj Palermos, e megjithatë shënoi, ashtu siç shënoi në fakt edhe Bogdani që i konfirmoi përsëri vlerat si golashënuesi më i mirë i Serisë B? Pra, ky është futbolli, me të mirat dhe me të pakëndshmet e tij, që gjithsesi për këtë vazhdon të jetë një lojë e përjetshme e surprizave, të cilit nuk mund t'ia ndryshojë petkun karakteristik asnjë trajner, përveçse mund t'ia modifikojë disi. Këtë po bën me futbollin shqiptar edhe një gjerman shumë i njohur në të gjithë botën, emri Brigel i të cilit është tepër e vështirë të mbulohet me tymnajën e shpërndarë këto ditë, kur vazhdon elegjia, edhe pse perdja tashmë ka rënë. Dhe, për ta mbyllur, kur kemi qenë ndonjëherë të kënaqur me trajnerët e përfaqësueses ne shqiptarët, kur në dekadën e fundit, pasi lamë duart me Birçen, Bajkon, Hafizin, Zhegën dhe me Demollarin, që e patën çuditur me ftesën e papritur që i patën bërë në atë kohë kur i dorëzuan kombëtaren, tani kërkojmë të bëjmë të njëjtën gjë edhe me një personalitet të tillë të formatit të madh ndërkombëtar, si Brigel, që futbolli ynë nuk e ka pasur dhe nuk do ta ketë kurrë ndonjëherë tjetër në historinë e tij.
SHyqyr qe lezova dicka te hajrit nga nje gazetar shqiptar , Shqarri e ka tamam .
Shqarri ka kopju shkrimet e mia...
edhe une jam i te njejtit mendim me Taulantin...
Me poshte eshte mendimi i gazetarit te njohur sportiv, Besnik Dizdari, per ndeshjen, botuar ne gazeten Tema.
ABC-ja e problematikës mbas Shqipëria – Ukraina 0-2
Përse kërkojmë që vetëm me Kombëtaren të hyjmë në
Evropë?
- Kur askund tjetër nuk po hyjmë?
- Gabimet e trajnerit Briegel dhe fajet e Shqipërisë
Nga BESNIK DIZDARI
A
Tashmà të gjithë kërkojnë me këmbëngulje që me
Kombëtaren e Futbollit të hyjmë në Evropë. Për çudi e
kërkojnë të gjithë pa përjashtim: punëtorë e fshatarë,
luftëtarë për demokraci, mbajtës të pushtetit,
“reaksionarë”, “komunistë”, biznesmenë, të varfër, të
pasur, komunistë të sotëm e të djeshëm, instruktorë të
Komitetit Qendror të Partisë, atdhetarë, gazetarë të
sprovuar e diletantë, ish punonjës të Sigurimit të
Shtetit, veteranë të rezistencës antifashiste, nxënës,
studentë, veteranë të Kombëtares, ekspertë të
përnjiméndtë e të rréjshëm të futbollit kombëtar e
ndërkombëtar me kombësi shqiptare, shqiptarë “njohës
të fortë” të Serie A të Italisë e të Bundesligës
gjermane, “analistë” të paçmim të futbollit në ekrane
televizioni, drejtorë, ministra, anëtarë kryesish të
partive, fëmijë e të rritur, pleq e plaka, ushtarakë e
policë, diasporas të vjetër e të rinj, familje me
origjinë shqiptare jashtë kufijve të Shqipërisë,
spektatorë e tifozë, telespektatorë e lexues gazetash.
E kërkojnë të gjithë. E kërkon shteti e dikasteret. E
kërkon Federata Shqiptare e Futbollit. E kërkon
kryeministri e ndjekësit e tij. E kërkojnë të
sapothemeluarit “Miqtë e Kombëtares”. E kush nuk e
kërkon!
Mirëpo, të gjithë harrojnë se është tepër e vështirë
të hysh në Evropë qoftë dhe me futbollin, kur nuk ke
hyrë me të tjerat. Dhe nuk mund të hysh në Evropë kur
bie fjala, çdo mbrëmbje edhe në kryeqytetin me emrin
Tiranë, shteti të ndalon të drejtën e furnizmit me
energji elektrike pa pikë mëshire e turpi bashkë,
madje pa denjuar as të të thotë përse të degdis
rregullisht kësisoji në errësirë. Nuk mund të hysh në
Evropë as me gjestin arrogant prej sunduesish ndaj
qytetit të Shkodrës, të cilët sapo mbaron ndeshja e
futbollit, përshembull ajo Vllaznia – SK Tirana, nga
ndriçimi i Stadiumit menjëherë e çojnë popullsinë në
errësirën e shtëpisë. Nuk mund të hysh në Evropë me
futbollin kur nuk ke hyrë me ekonominë, me rrogat, me
pensionet, me të ardhurat për frymë, me shkollën, me
fshatin e qytetin. Madje nuk mund të hysh në Evropë
qoftë dhe me futbollin e Kombëtares kur nuk ke hyrë me
futbollin e Kampionatit. Nuk mund të hysh në Evropë me
Kombëtaren vetëm e vetëm sepse ngarkon një njeri të
Federatës Shqiptare të Futbollit të cilin me sqimë e
përkujdeje krejt artificiale e ke caktuar të vëjë
pranë çdo venduljeje të tribunës qeveritare një shall
të kuq, një kapelë të kuqe, një flamur të kuq
kombëtar. Kur për popullin e thjeshtë në treg i shet
300-500 lekë të reja për krye. Dhe nuk mund të hysh në
Evropë me Kombëtaren sepse kësaj i premton 400.000
euro, e stadiumin e Shkodrës dhe gjithë stadiumet e
Shqipërisë i ke thuajse rrënoja.
E megjithate ka raste kur me Kombëtaren e futbollit
mund të hysh në Evropë pa hyrë me të tjerat. Kjo ndodh
vetëm një herë në shekull, kur ke fatin që Providenca
të zbatojë posaçërisht për ty sentencen “topi është i
rrumbullaktë”. Shqipëria mesa duket këtu shpreson.
B
Por le të mos ngutemi. E vërteta është se Shqipëria ka
ndërtuar në këte periudhë mbase Kombëtaren më moderne
që ka patur ndonjëherë. Dhe mund të synojë që me te të
kërkojë të hyjë në Evropë, çka mund të shprehet për
një mundësi kualifikimi për në Gjermania 2006. E
prapseprap kjo nuk do të thotë se mund të hysh në
Evropë, thjesht ngaqë e ke skuadrën kësisoji, madje
me thuajse të gjithë “evropianë” në 11-sh, pra l1 djem
që luajnë në kampionatet e shteteve evropiane. Sepse
këta “evropianë” të sotëm dhe të lindur në Shqipëri,
në fund të fundit, janë po shqiptarë, çka do të thotë
se papritmas iu shfaqen disa dobësi të shqiptarëve që
ne mund t’i kemi në gen: lodhje e parakohëshme fizike,
naivitet, eufori, mungesë sakrifice, inferioritet
psikologjik, besim i tepëruar, mosbesim, pavëmëndje,
nënvleftësim i pavetdijshëm, harresë. Vite të shkuara,
kur Brazili i famshëm shfaqte dobësi fizike në
krahasim me skuadrat e Evropës, specialistët ia vinin
fajin fëmijërisë së varfër që kishin kaluar këta
futbollistë. Brazili e kapërcente këte mangësi me
virtuozitetin e lojtarëve të tij që ishte disa herë më
i shumfishtë se sa ç’ishte epërsia fizike e
evropianëve.
Shqipëria jonë nuk zotëron kësisoj shumëfishimesh,
ndonëse sot ka skuadrën kombëtare më moderne në
histori. Me të cilën ka dhuruar disa ngjarje të mëdha,
të paharrueshme. Përshembull ka arritur të mundë
Rusinë, Suedinë, Greqinë… Dhe nuk kërkon të mbesë te
fitorja e 4 shtatorit 2004 kundër Kampiones së
Evropës, shembull ballkanik ky, që e frymëzon,
natyrisht. Ndonëse Shqipëria nuk është Greqia, madje
në të gjithë treguesit e jetës shoqërore, ekonomike,
politike, sportive, futbollistike e të mendësisë
evropiane. Kësisoj, e ka disi naiv mendimin për të
hyrë në Evropë me Kombëtaren e futbollit, sepse jo
pak, por plot katër Kombëtare të grupit të saj:
Danimarka, Turqia, Greqia dhe Ukraina ia kalojnë
shumfish në gjithçka, në furnizimin me ujë e me drita,
në ndërtim e me investime, në kulturë e qeverisje,
madje deri në liri të personit, të mendimit a të
idesë. Ndonëse megjithate, kjo nuk mund të ndikojë
deri aty sa të paktën në futboll, një herë të vetme
Shqipëria të mos ua zëjë atyre vendin që ato kanë në
Evropë.
C
Në ndeshjen e Shqipërisë me Ukrainën 0-2 të 9 shkurtit
2005, në 11-shin e saj kjo e fundit kishte 9 lojtarë
të kampionatit të vet: 5 të Dinamos së Kievit
(Shovkovsky, Nesmachnyy, Rusol, Gusev, Gusin), 3 të
Dnjeprit (Yezerskyy, Shelaev, Rotan), 1 të Shahtjor
(Tymoschuk). Dhe vetëm 2 që vinin nga kampionatet e
shteteve evropianoperëndimore (Shevchenko, Voronin).
Çka në një farë mënyre do të thotë se Kampionati i
Ukrainës për forcën e Kombëtares së vet ka triumfuar
mbi kampionatet e shteteve të Evropës Perëndimore.
Shqipëria ndër 11-tët kishte vetëm dy të Kampionatit
të saj: Çipi e Dallku. Duket disi artificial ky
përfundim. Po ajo që nuk është artificiale mbase është
kjo tjetra: edhe pse për një farë periudhe ti ke një
skuadër shumë të mirë me futbollistë që luajnë në
kampionate të shteteve evropianoperëndimore, kur
papritmas një ditë të mungojnë kësisoj titullarësh
evropianoperëndimorë, je i detyruar t’i kërkosh
ndihmë Kampionatit Kombëtar. Dhe nëse ky është i
dobët, ahere ty të tronditet menjëherë mundësia e
hyrjes për në Evropë. Përshembull, mungesat e Hasit,
Muratit apo Elvin Beqirit, u ndjenë qartë në lojën e
Kombëtares. Dallku dhe T.Osmani - dy 20-vjeçarë jo pa
të ardhme - natyrisht që treguan se mund të bëhen, por
prap se prap nuk kishin përgatitjen e “evropianëve”
tanë. Madje deri edhe Geri Çpi megjithë përvojën e tij
të njohur evropiane, i cili në kohë rekord është
shndërruar nga evropianoperëndimor në “shqiptar” i
Kampionatit Kombëtar.
Kombëtarja e Shqipërisë vështirë se ka për të hyrë në
Evropë me këte Kampionat që ka vetë Shqipëria, që në
fund të fundit, duhet të jetë miniera e prodhimit dhe
fabrika e formimit të talenteve të saj.
Disa herë e kemi prekur temën e Kampionatit. E
kuptojmë se gjithçka ka shkuar në shurdhësi,
mosdëgjim, por dhe në moskundërshtim. Sepse FSHF
kujton se futbolli në Shqipëri është vetëm Kombëtarja.
Përsërisim: ky Kampionat 2004-05 më 10 skuadra ka
marrë fund në cilësi. Sot skuadra e 10-të e
Shqipërisë, Laçi, ndodhet 56 pikë larg kryesueses,
dukuri që përbën një rekord shqiptar, evropian dhe
botëror së bashku. Praktikisht, kjo skuadër nuk luan
më asnjë rol në Kampionat. Pra ke mbetë me 9 skuadra,
madje me 8, sepse edhe Egnatia e Rrogozhinës duket që
13 javë para mbarimit i ka thënë lamtumirë
Kampionatit. Një Kampionat pa pikë rivaliteti të një
cilësie, të cilit ka kohë që i ka thënë lamtumirë
edhe spektatori më besnik i tij, ai i kryeqytetit.
Madje jo vetëm ai i Dinamos që është një klub pa
ndjekës, pa spektatorë, pa tifozë, por për fat të keq
edhe spektatori i kampiones në fuqi dhe kryesueses
Sportklub Tirana. Me KS Lushnjen të premten që shkoi
ishin vetëm 600 shikues! Po kështu edhe ai i
Partizanit: të dielën në ndeshjen e rëndësishme me
Vllazninë ishin vetëm rreth 800 spëektatorë!
Siç shihet, dështimi i Kampionatit të 66-të është i
qartë si drita e diellit.
Përsërisim: Kampionatit Kombëtar Shqiptar i mungon
barazpesha, i mungojnë ngjarjet, i mungon cilësia,
befasia e vërtetë e futbollit, i mungon financa
ligjore dhe e qëndrueshme në drejtimin e klubeve
“presidencialë” shqiptarë, i mungon kultura e
qëndrueshme e drejtimit, i mungon disiplina. E çka nuk
i mungon! Përjashto ndërtimin e hijshëm të fushave –
arritja e vetme dhe më madhe e dy viteve të fundit.
Pra fushat, terreni, jo stadiumet të cilët në Shqipëri
ende nuk mund të quhen stadiume! Dhe Kampionati
Kombëtar i sotëm i Shqipërisë me 10 skuadra, nuk është
më Kampionat i Qyteteve, por i të ashtuquajturave
Qëndra të Banimit, mbase një përcaktim jo dhe aq
bindës ky, por që na lind kur mendojmë traditën e
shuar të futbollit cilësor në të munguarat e mëdha:
Korçë, Kavajë, Berat, Vlorë, Gjirokastër, Fier…
Ky Kampionat kurrsesi nuk mund të jetë mbështetës i
forcimit dhe hyrjes në Evropë të Kombëtares së
Shqipërisë
D
Kur mbas fitores së bujëshme 2-0 kundër Kampiones së
Evropës, Greqisë, Kombëtarja shkoi te humbja po 0-2 me
Danimarkën, në faqet e kësaj gazete po dhe te
“Futbolli Shqiptar-MAGAZIN” kemi shkruar:
“Festa mbaroi. Mbaroi të shtunën, për ne në një prej
mbrëmbjeve më të thella të futbollit, andej rreth orës
23.00 në Stadiumin Kombëtar “Qemal Stafa” të Tiranës,
kur përfundimisht Danimarka fitoi 2-0 me Shqipërinë.
Qe humbja më e rëndë në shifrat e fushës sonë, qysh
nga 1 shtatori 2001, kur Finlanda fitoi po 2-0 ndaj
Shqipërisë, në një ndeshje po për Kupën e Botës… Tri
mungesa shkatërruese në mbrojtjen e gati dy vjetëve të
palëvizëshme (Çipi, Aliaj, E.Beqiri) që detyruan
kthimin prapa të dy mesfushorëve të shkëlqyer, Hasi e
Cana, të cilët në të shumtën e kohës, treguan
universalizmin e tyre të jashtzakonshëm përballë
teknikëve motorrikë të Danimarkës, mund të jenë një
shkak kryesor, natyrisht. Po ndërkaq, ndërrimet tejet
të vonuara të trajnerit Briegel prej mosbesimit të tij
tek stoli – e kjo ka të bëjë me prodhimin e paktë të
futbollit shqiptar të talenteve të rangut të besueshëm
– mund të jetë shkaku i dytë. Dhe vetëm kaq. Festa
mbaroi. Tash e mbrapa punët duhet t’i marrë ndër duar
jo më më pathosi i fitores me Greqinë, por
profesionalizmi i konkurimit në ndeshjet për Kupën e
Botës 2006. Ndryshe, mund të ndodhemi përballë kthimit
befasues në origjinë”.
Çka mund të kuptonim me kthimin në origjinë?
E spjeguar me gjuhën e historisë, kthimi në origjinë
do të thoshte që ne të mbetemi si në të shumtën, po të
fundit e grupit; siç na ka ndodhur tash 40 vjet në
pjesëmarrjet tona të Kupës së Botës, në 8 edicione
pjesëmarrëse të deritashme, kur jemi renditur as më
pak e as më shumë se sa kësisoji:
1964-66: Të fundit në grup!
1972-74: Të fundit në grup!
1980-82: Të parafundit në grup!
1984-86: Të parafundit në grup!
1988-90: Të fundit në grup!
1992-94: Të fundit në grup!
1996-98: Të fundit në grup!
2000-02: Të fundit në grup!
Kjo është ajo, e pamëshirëshmja, e padiskutueshmja
ritmikë historike në njëtrajtshmërinë e vet!
Patëm shkruar: “Tash, të gjitha këto u arshivuan.
Shqipëria e vogël duhet t’i futet garës së Kupës së
Botës me synimet e saj, jo thjesht për kualifikim, por
për mëtim (pretendim)”. Dhe patëm shtuar: “Kemi
përshtypjen se ai që më tepër ka nevojë për financa
është Kampionati Kombëtar gati i rrënuar, prej të
cilit do të lindin lojtarët e ardhëshëm të Kombëtares,
e kësisoj në vend të një shoqate artificiale “Miqtë e
Kombëtares” që shpesh duket se ka punë vetpubliciteti
për anëtarët e saj, do të ishte më e dobishme një
shoqatë asisoji për “Miqtë e Kampionatit”. “.
Por gjithë këte problematikë e shndërroi në të
harrueshme fitorja në Kazakistan.
Tash me humbjen 0-2 të 9 shkurtit 2005 me Ukrainën,
vetvetiu shtyhemi, ose rikthehemi tek problematika e
humbjes identike me Danimarkën. Nuk ka temë të re për
sot, ka përsëritje tematike: Shqipëria nuk mund të
hyjë me Kombëtaren në Evropë, kur nuk hyn dot me të
tjerat. Sidomos kur nuk arrin të modernizojë fabrikën
e Kombëtares që është Kampionati Kombëtar.
E pra? Nuk do të kishte gjë më me kuptim që 400.000
eurot e bëra gati e të parathëna me pompozitet në
takimin kryeministror të para ndeshjes me Ukrainën, të
jipeshin me që u mblodhën, me që ekzistokan. T’i
jipeshin Kampionatit Kombëtar. T’i jipeshin Stadiumit
“Loro Boriçi”. Stadiumit “Ruzhdi Bizhuta”. Stadiumit
“Niko Dovana”. T’i jipeshin stadiumeve apo klubeve të
Vlorës, Korçës, Beratit. T’iu jipeshin për rindërtim
të futbollit. Dhe organizata “Miqtë e Kombëtares” të
shndërrohej në “Miqtë e Kampionatit”. Ky po, do të
ishte një hap drejt Evropës në futboll.
E
Ka qenë një mjedis interesant në nëntribunat e
Stadiumit Kombëtar “Qemal Stafa” mbas ndeshjes me
Ukrainën. Nuk mund të harrohet konferenca e shtypit me
trajnerin Bllohin, ku mund të shijoje modestinë e tij,
diturinë, vlerësimin, respektin e tij për
kundërshtarin, gëzimin pa krenari për fitoren,
mendimin lakonik specializues. Ky njeri, i cili kur
dikush e pyeti se çka do të kishte bërë po të ishte në
vendin dhe rolin e trajnerit gjerman, tha se “Briegeli
di më shumë se unë”, dhe i cili më fort se në
gjithçka, gëzohej që për herë të parë në histori
Ukraina fitonte në muajin e papërshtatshëm shkurt një
ndeshje të Kupës së Botës, na befasoi më tej kur
theksoi se edhe me 14 pikët që ka, ende nuk ndjehet i
sigurtë për vendin e parë në grup. Kur në Shqipëri,
gazetaria më naïve e botës, ka javë që përmend për
Shqipërinë kualifikimin! Fluturim tipik i idesë të
tipit socialist, për të mos thënë “komunist”. Harrojnë
rrregulloren e shkuarjes për në Gjermania 2006, që nuk
e boton askush asnjëherë dhe që thotë:
“8 skuadrat që zejnë vendet e para në grupet së bashku
me dy skuadrat e dyta më të mira shkojnë
drejtpërsëdrejti në fundoret e Gjermania 2006. Dhe
mandej 3 të kualifikuarat mbas play –offi-t që dalin
prej 6 të dytave të tjera, shkojnë gjithashtu në
Gjermania 2006!”
Një rregullore që na e kishte zvogëluar tejet
kualifikimin edhe pa u ndeshur me Ukrainën, pa harruar
mundësitë e traditën që kemi. Ndonëse një herë edhe
Shqipëria mund ta ëndrrojë ate.
Njëzet vjet më parë autori i këtyre rradhëve ka qenë
pjesëmarrës i mbledhjes në sallën e Ministrisë së
Arësimit, kur anëtari i Byrosë Politike që mbulonte
edhe sportet, lëshoi urdhërin e famshëm të partisë:
“Ne duhet të shkojmë në Meksikë!” Por ne shkuam në
Stadiumin Olimpik të Athinës dhe 2-0 për Greqinë! Dhe
mbarim i ëndrrës parajsore të partisë. Shqipëria nuk
kishte hyrë me asgjë në Evropë. Dëshëronte të hynte me
Kombëtaren e futbollit. Kujtojmë: jemi në 20-vjetorin
e ndeshjeve të historike Poloni – Shqipëri 2-2- dhe
Shqipëri – Belgjikë 2-0. E kemi thënë: “Ishte viti
oruellian 1984!”.
Në të vërtetë, asnjëherë deri tani trajneri Briegel
nuk ka thënë se Shqipëria do të shkojë në Gjermania
2006. Ndonëse përherë ka kërkuar të luftojë për
fitoren e rradhës.
Dhe duke, i kthyer mjedisit të nëntribunave të
pasndeshjes, teksa po hynte në Konferencën e tij të
shtypit, Trajneri Briegel, i ka zgjatur dorën Oleg
Bllohinit duke e ururar për fitoren. Asnjëherë nuk e
kisha parë që gjermani ynë, të cilit në kësi rastesh
nuk i lëviz asnjë muskul i fytyrës, të shprehte kaq
qartë idhnimin për humbjen. Dhe pa u ulur mirë, ai
tha: “Kjo është humbja më e idhët që kam pësuar!” Në
sallën e shtypit nuk ishin as gjysma e gazetarëve që
kishte patur Oleg Bllohini. Hans Peter Briegelin e
kishin braktisur gazetarët shqiptarë!
Shqipëria kishte humbur besimin brënda vetëm një ore.
Briegeli u mblodh ndërkaq. “Janë edhe shtatë ndeshje”,
tha me një sforcim, por me krenari teutonike, si për
t’i ikur kompleksit të humbësit të madh.
F
Kësaj here Hans Peter Briegel kishte gabuar.
Kishte gabuar në ndërrimet e vonuara, sidomos të
dyshes Bogdani - Myrtaj. Kishte gabuar kur iu kishte
besuar gati gjysmës së lojtarëve të cilët kohët e
fundit thuajse nuk kishin luajtur me klubet e tyre.
Kishte gabuar që nuk kishte thirrur një nga shqiptarët
më të bujshëm në kampionatet evropianoperëndimore:
Fatmir Vatën e Bundesligës gjermane, i cili parmbrëmë
qe motorri i fitores së bujëshme 3-1 të Arminias sës
tij kundër Bayernit! Kishte gabuar Briegel edhe në
mënyrën e ndërtimit të mbrojtjes, ndonëse me mungesa
jo për faj të tij. Kishte gabuar ndoshta edhe në
mënyrën e lojës, për çudi më fort në pritmëni se sa në
një sulm taktik dhe strategjik së bashku, nëse mund të
përcaktojmë kësisoji. Kishte gabuar edhe në përçimin e
një psikologjie të fortë të fitimtarit si të ndeshjes
me Greqinë. Dhe kishte gabuar sepse u duk se kishte
harruar të shihte moshën e titullarëve të tij dhe
tonët që kanë disa shifra tronditës: Strakosha 40
vjeç, Haxhi 30, Çipi 29, Lala 30, Aliaj 29, Tare 32,
Bushi 32, Skela 29! Si brazilianët e dikurshëm, edhe
këta të gjithë kanë kaluar një fëmijëri të varfër.
Natyrisht, ne nuk gabojmë që të themi se këta
futbollistë të mrekullueshëm, që na kanë dhuruar disa
kënaqësi të paharrueshme duhen flakur tej. Jo! Ata
duhen mpleksur me më të rinj. Ndoshta Dallku dhe Tefik
Osmani qenë një shembull shprese. Ndërsa 21vjeçari
Lorik Cana – më i mirë në fushë - qe një kujtesë e
madhe edhe për Hans Peter Briegelin. Kësaj rradhe Hans
Peter Briegeli vërtet që kishte gabuar. Madje kishte
gabuar jo pak…
Ndërsa Shqipëria ishte fajtorja. Ajo ishte madje
fajtorja e përherëshme. Sepse kërkon të hyjë në Evropë
me Kombëtaren e Futbollit, pa hyrë me askurgjë tjetër.
Çka me sa duket është e pamundur të realizohet.
Shqipëria ishte fajtorja e madhe sepse e vazhdon ta
rréjë mendja se mund të hyjë në Evropë me Kombëtaren
pa hyrë me energjinë elektrike, me ujin e pijshëm, me
rrogat, me pensionet, me ndërtimin, me të ardhurat për
frymë, me jetesën qytetare. Si dhe me stadiumet e me
Kampionatin e saj. Ishte fajtore se mendonte se mund
të hyjë në Evropë me Kombëtaren pas hyrë me futbollin
kombëtar që luhet në stadiumet e saj të akullta pa
spektatorë, pa tribuna përsëmbari. Ishte fajtore se
mendonte se mund të hynte në Evropë me Kombëtaren,
duke patur Vlorën, Korçën, Kavajën, Beratin,
Gjirokastrën, Fierin jashtë Kampionatit Kombëtar.
Ishte fajtore sepse me kryefortësi allogjike këmbëngul
në këte Kampionat të cilit i ka dhënë një emërim
absurd dhe ahistorik “superior”, kur atij mund t’i
shkonte më fort emërtimi “inferior”. Inferior me
Evropën, natyrisht. Ishte fajtore sepse mendonte se
mund ta mbajë gjatë afshin e kësaj Kombëtareje më
moderne se asnjëherë në historinë tonë, pa prodhuar,
forcuar, e formuar lojtarë të tjerë nga Kampionati
Kombëtar.
Në të vërtetë, Shqipëria nuk “ishte” fajtore. Ajo
është fajtore.
G
92 vjet mbas Pavarësisë së saj, Shqipëria prodhoi
Flamurin më të madh kuq e zi të saj me shqiponjën më
gjigande në histori. Flamurin që mbuloi tribunën e
spektatorëve atdhetarë shqiptarë. E prodhoi ajo që
organizoi Kryengritjen e famshme të 1911-12-tës që i
dha Pavarësinë Shqipërisë, Kosova që e barti prej
Prishtine deri në Tiranë, edhe pse ai peshonte 350
kilogram. Thonë se historia e Kupës së Botës qysh në
krijim, më 1930, nuk ka parë në mjedisin e ndeshjeve
të saj një Flamur kaq gjigand. Shtrirjen spektakolare
të këtij Flamuri gjigand e kanë drejtuar dhe
ekzekutuar rreth 4000 shqiptarë të Kosovës të përhapur
tejendanë në tribunën popullore të njohur si “karshi”.
Kombëtarja e ka nderuar Flamurin historik të 6
shkurtit 2005, duke ia kthyer shpinën tribunës së
qeveritarëve me shalla e kapelë të kuqe, dhe duke vënë
përballë Flamurit fytyrën, shikimin, gjoksin, teksa
ekzekutohej Hymni Kombëtar. Ndërsa tribunës qeveritare
i solli shpinën. Ky gjest spektakolar me sa duket iu
ka shpëtuar të gjithëve. Ishte emblematik aq sa ç’qe
emblematike shpalosja e Flamurit më të madh shqiptar
92 vjet mbas Pavarësisë së 1912-tës.
Ky nuk ishte një gjest futbolli. Ishte një gjest
atdhetarie.
H
Mbas humbjes me Ukrainën, duke i hedhur një vështrim
renditjes së 8 grupeve evropiane, simbas pikëve të
mbledhura (6), Shqipëria më renditej e 30-ta midis 52
shteteve! A mos ishte kjo renditja reale e Kombëtares
shqiptare, Kombëtares së një shteti të vogël,
problematik, zhvilluesi më i ri , më i vonuar
demokratik në Evropë, që sipas “Time Almanac 2004” ka
vetëm 3800 dollarë për frymë në vit, që mua si njohës
i Shqipërisë sime, më duken shumë?
E pra ia ka arritur të formojë skuadrën e saj më
moderne që ka patur ndonjëherë në histori. Shqipëria e
cila me Ukrainën pësoi humbjen e 3-të në fushën e vet
në këto 5 vjet të Shekullit XXI, të mërkurën e 9
shkurtit 2005, zbriti në vendin e 5-të të Grupit 2
evropian për Kupën e Botës 2006. Para saj janë
Ukraina, Greqia, Turqia dhe Danimarka. Katër shtete që
prej kohësh janë në Evropë. Shqipëria asesi! Mu kujtua
ndërkaq edhe një herë se Shqipëria kishte fituar vetëm
8 ndeshje në 67 të luajtura qysh nga viti 1964-65 kur
merr pjesë në Kupën e Botës. Dhe siç e patë më sipër,
asnjëherë nuk ka qenë më lart se sa e vendit të fundit
ose të parafundit në grup! Kështu të dërmon historia.
Shqipëria kurr nuk ka mundur të fitojë më shumë se 1
ndeshje në grupin e saj në 8 edicionet e mëparshme të
pjesëmarrjes së saj.
Ndërkaq, mbeta i çuditur nga prania e Presidentit të
Ukrainës, Leonid Kuchma, në tribunën e “Qemal Stafës”
i veshur me xhakoventon dhe kapuçin e Kombëtares së
Ukrainës. Ishte i dyti udhëheqës i një shteti evropian
pas Teodor Zhivkovit të Bullgarisë më 1959, i cili
ndiqte një veprimtari në Stadiumin Kombëtar “Qemal
Stafa”. Se si nuk më dukej dhe aq e natyrshme prania e
tij në ndeshje. Mirëpo, kur dëgjova intervistën e tij
para trupës televizive të Ukrainës, mbeta i mahnitur
nga zbërthimi analitik që i ai bëri ndeshjes. Gjithçka
e trajtonte si një çështje e një rëndësie kombëtare,
ndonëse ishte punë futbolli, ndonëse askund nuk
dëgjova se lojtarëve të tyre iu ishin premtuar 400.00
euro për fitoren. Ky njeri, i cili disa muaj më parë
zinte ekranet e televizioneve të gjithë botës për
rreth asaj çka ngjante në Ukrainë, e konsideronte
futbollin thuajse si një lloj strategjie.Teknikisht me
kompetencën që ai demostronte, më bënte të pyesja
veten: “Mos ka qenë, më e pakta një farë futbollisti a
trajneri presidenti Kuchma?”. E pyeta: “A e prisnit
këte rezultat?. Vuri buzën në gaz. “Kur fiton
kësisoji, - tha, - të duket se e ke pritur të jetë i
tillë.” Kuchma nuk ka qenë futbollist. Ka qenë dhe
është një ingjinier fizikant, sekretar partie dhe
drejtor ndërmarrjesh të rëndësishme në ish BRSS,
laureat i Çmimit “Lenin” si shkencëtar, shpikës i
shquar, autor librash, mbi të gjitha i librit të
bujshëm “Ukraina nuk është Rusi”. Por e pakta në
forcën e futbollit ajo duket se është Rusi!
Të lind pyetja: “A e ka Shqipëria një çështje
kombëtare, Kombëtaren e futbollit?
Do të thosha se Shqipëria shpesh kërkon t’i japë një
rëndësi kombëtare Kombëtares së Futbollit. Nuk do të
ishte pak. Në përmbajtjen e punëve, ajo ende nuk e ka
ate një çështje kombëtare. Sepse një Kombëtare
Futbolli nuk ka kuptim të shndërrohet në një çështje
kombëtare. Sidomos në ato vënde të vogla e
problematikë si Shqipëria, ku nuk shndërrohen në
çështje kombëtare një tufë çështjesh jetike për
popullin e saj. Midis të cilave natyrisht hyn sporti
në tanësi, të cilin shumë vënde të përparuara e kanë
njërën prej çështjeve kombëtare. Shqipëria jo.
E pra, çka ka që kërkon të hyjë në Evropë me
Kombëtaren e Futbollit kur nuk ka hyrë
ende me asgjë tjetër?…
Ky është Edicioni i 9-të i pjesëmarrjes së Shqipërisë
në Kupën e Botës. Dhe për herë të parë në gjithë këte
histori ajo ka arritur të fitojë 2 ndeshje. Janë edhe
shtatë ndeshje të tjera, tha Hans Peter Briegeli..
Shtatë ndeshje që kërkojnë riparimin e gabimeve të
Hans Peter Briegelit dhe fillimin urgjent të njohjes
dhe mënjanmit të fajeve të Shqipërisë.
Ok jam dakort edhe une me kete llogjike qe parashtroni ju.
Por prape jam i mendimit se edhe Brigeli ka shume gabime, dhe jep me pak se sa mund te jepte nje trainer i huaj per nje kombetare si tonen.
Mund te marrim shembullin e trainerit frances tek Gjeorgjia. Ka bere nje revolucion te vertete tek kjo skuader, qe para pak kohesh as qe e perfytyronte te ishte pretendente.Ai tha do fitojme me Shqiperine atehere kur ne vinim pas nje fitoreje historike me Greqine dhe fituan. Barazuan me Danimarken, me Turqine ne Turqi , dhe une jam i sigurt se kjo skuader do te jete nje nga pretendentet e grupit.Pra ai ka ndryshuar shume tek kjo skuader, i ka dhene besim etj
Edhe rasti i trainerit gjerman te Greqia, qe arriti t`a coje deri kampion, nje skuader qe vleresohej e nivelit nen mezatar.Ketu thuhet se nuk kemi lojtare. Po greqia kishte lojtare per te dale kampione??. Une jam i mendimit se jo lojtaret por grupi e ben ekipin, dhe ketu ka rol shume te madhe traineri. Traineri i grekut, kur ben zevendesime ke qef t`a shikosh. Ndryshon gjithe lojen e ekipit.Ky i joni ben ca zevendesime kot, qe i kishte menduar qe para ndeshjes.
Me kujtohet kur u zevendesua Muka nga Lici ne Kazakistan.Kjo levizje ishte menduar qe para ndeshjes., ne rast se do kishte probleme nga krahu i majte. Pra une mendoj se brigelit i mungon spontaniteti.
Une jam dakort qe nuk kemi ekip qe te pretendoje, por nje barazim me Gjeorgjine ose Ukrainen edhe mund t`a nxirrnim me pak kujdes.
Regullat e Postimit
Krijoni Kontakt