Kritika

[Mina]

Varet nga mardhenia dhe personi! Nese tjetri nuk i pranon kritikat e le te kenaqet me "bemat" e veta, nese i pranon ja parashtroj verejtjen me sens sikurse do te doja te me parashtronin mua! Keshtu mund te quhet kritike, perndryshe i themi denigrim.

[[xeni]]

Dua te sjell ketu nje tregim te shkurter qe e kam lexuar kohe me pare.
Ne Indi, nje mjeshter i piktures, kur mendoi se nxenesit te tij i kishte mesuar gjerat kryesore te ketij arti, mendoi t'i jape edhe mesimin e fundit, me te rendesishmin. E keshillon qe te beje nje pikture dhe ta vendose ne mes te sheshit me te madh te qytetit. Prane piktures do vendoste nje panel dhe bojen e kuqe, me nje shenim ku thuhej: "Ju lutem vendosni nje kryq te kuq aty ku mendoni se nuk eshte mire! " Pasi e ben kete dhe e le pikturen per nje kohe te gjate, kur kthehet te shohe se ç'eshte bere merzitet shume. E gjitha ishte kthyer ne ngjyre te kuqe. I merzitur i tregon mjeshtrit se ç'kish ndodhur dhe thote se nuk ishte nje piktor i mire. Mos u merzit, i thote mjeshtri, dhe e keshillon qe te beje perseri nje pikture tjeter. Kesaj rradhe prane saj do linte aty te gjitha ngjyrat dhe shenimi do ishte: "Ju lutem, aty ku mendoni se diçka nuk eshte mire, rregullojeni. " Kthehet pas ca kohe dhe sheh se piktura e tij ishte ashtu siç e kish lene; askush s'e kish prekur.
(Nuk e mbaj mend autorin.)

Se sa e vertete eshte kjo nuk e di, por me ka pelqyer shume dhe me ka mbetur ne mendje. Duke u nisur nga kjo, dua te them ate çka mendoj ne lidhje me kritiken.

Nese kritika behet thjeshte per t'i gjetur gabimet tjetrit, mendoj se nuk ka vlere. Kjo eshte nje gje shume e kollajte, te gjithe mund ta bejne. Ne te tilla raste, kritikuesi, ndonjehere edhe pa e kuptuar, gjendet ne nje pozicion shume te ulet dhe mund te behet shume antipatik. Kritika e pranueshme, per mua, eshte ajo qe synon ndryshimin dhe rregullimin e diçkaje tek tjetri; eshte ajo ne te cilen sinqeriteti dhe dashamiresia sundon mbi egon. Por edhe te qenit i sinqerte dhe konstruktiv nuk eshte e mjaftueshme. Te kritikosh eshte mjeshteri. Eshte mjeshtri t'ia vesh ne dukje tjetrit gabimet pa e lenduar. Personalisht, mundohem ta mbaj sa me te ngushte rrethin e njerezve qe kritikoj, sepse nga eksperienca kam pare se eshte shume e veshtire...
A me pelqen te kritikohem? Jo, por kur behet "me shume ngjyra", nga njerez qe e di se me duan te miren, athere e pranoj.

[marcus1]

Mendoj se po të shohim me kujdes motivet e zemrave tona kur kritikojmë të tjerët, do shohim se nuk janë edhe aq të pastra. Mendoj se natyra jonë egoiste na bën që të kritikojmë të tjerët. Sa më të përulur dhe sa më shumë të duam të tjerët aq më pak i kritikojmë ata dhe aq më shumë i durojmë. (durim me kënaqësi)

Mendoj se sa herë kritikojmë, vendosim veten tonë në një pozicion më lart se të tjerët. Është shumë e lehtë për ne të kritikojmë dikë që mendojmë se është në një nivel më të ulët se ne. Dhe sa më poshtë e shohim atë person, aq më e ashper bëhet kritika jonë. Po citoj më poshtë një pjesë të vogël që lexova këtu në forum të Nobelistit Gabriel Garcia Marquez:

Mesova se njeriu ka te drejte ta shohi tjetrin nga

lart, vetem kur duhet ta ndihmoje te cohet.

Nuk do ishte më mirë të ndihmonim dikë, ne vënd që ta kritikonim? Nuk do ishte më mirë të donim dikë në vënd që ta kritikonim? Ju lutem mos më thoni se ai që dashuron, kritikon! Ai që me të vërtetë dashuron, di të nxjerrë vetëm fjale dhe vepra dashurie.

[green]

Sa më të përulur dhe sa më shumë të duam të tjerët aq më pak i kritikojmë ata dhe aq më shumë i durojmë. (durim me kënaqësi)

Nuk do ishte më mirë të ndihmonim dikë, ne vënd që ta kritikonim? Nuk do ishte më mirë të donim dikë në vënd që ta kritikonim? Ju lutem mos më thoni se ai që dashuron, kritikon! Ai që me të vërtetë dashuron, di të nxjerrë vetëm fjale dhe vepra dashurie.

Sa bukur!I vetmi problem qendron ne faktin qe...nuk mund ta kene te gjithe zemren e madhe.

Dua te sjell ketu nje tregim te shkurter qe e kam lexuar kohe me pare.
Ne Indi, nje mjeshter i piktures, kur mendoi se nxenesit te tij i kishte mesuar gjerat kryesore te ketij arti, mendoi t'i jape edhe mesimin e fundit, me te rendesishmin. E keshillon qe te beje nje pikture dhe ta vendose ne mes te sheshit me te madh te qytetit. Prane piktures do vendoste nje panel dhe bojen e kuqe, me nje shenim ku thuhej: "Ju lutem vendosni nje kryq te kuq aty ku mendoni se nuk eshte mire! " Pasi e ben kete dhe e le pikturen per nje kohe te gjate, kur kthehet te shohe se ç'eshte bere merzitet shume. E gjitha ishte kthyer ne ngjyre te kuqe. I merzitur i tregon mjeshtrit se ç'kish ndodhur dhe thote se nuk ishte nje piktor i mire. Mos u merzit, i thote mjeshtri, dhe e keshillon qe te beje perseri nje pikture tjeter. Kesaj rradhe prane saj do linte aty te gjitha ngjyrat dhe shenimi do ishte: "Ju lutem, aty ku mendoni se diçka nuk eshte mire, rregullojeni. " Kthehet pas ca kohe dhe sheh se piktura e tij ishte ashtu siç e kish lene; askush s'e kish prekur.
(Nuk e mbaj mend autorin.)

Shume domethenes!

[Mina]

Interesant me disa njerez! Te kritikojne pareshtur! Cfrar mund te thush per ta?! Mendoj se jane si personazhet e tregimit te Xenit...

[EXODUS]

A mund ta bej edhe une nje "kritike" duke e patur parasysh rolin "autokritik" -?!-

Me cka lexova dhe kuptova, disa prej jush i keni tejkaluar kufijte e lejueshem te konsumimit te ceshtjes se lidhur me termin kritike dhe funksionin e saj, duke e lidhur ate me teper me menyren si ndiheni kur kritikoheni apo se si do te ndihet ai qe presupozohet se do te ndihet ne kete apo ate menyre, kur te kritikohet, sesa me arsyen apo qellimin primar te kritikes si "instrument rregullator" apo emancipues per njeriun, duke ditur se ne nuk jemi qenie perfekte, apo jo?!

Te rrime shtrember e te flasim drejt, per te mos prishur qejf, mjaft njerez, te detytuar ne shume raste te tjera nga interesi i vene ne rrezik ju duket me e kollajshme te shmangin konfliktin qe do te linde si rezultat i kritikes, por nga ana tjeter ata nuk arrijne te kuptojne ose per momentin nuk ju duket e pershtatshme te kuptojne pasojen, cka sinjalizon gabimin e rradhes, sipas te cilit do te jete e pamundur per personin te cilit i destinohej kritika per te reflektuar veprimet apo mendimet e tij/saj ne varesi kjo te situates e cila shkaktoi kritiken, ne nje te ardhme e cila nuk do jete shume larg nga kritika qe personi ne fjale do te merrte e cila do e ndihmonte te peshonte mendimet e veta (ne varesi kjo te llojit te kritikes. . .te shmangim keqkuptimet). Te privosh dike nga kritika qe meriton eshte veprim i pamatur! Pse? Pasi personi i cili e meritonte kritiken, por per arsye personale nuk u kritikua, do te mendoje se kishte te drejte absolute. (ne rastin e debateve, cka minon qellimin thelbesor te nje debati te caktuar Cdo te thote kjo? Ceshtja e debatuar mori drejtim te kundert e cila do te veje ne rrezik jete njerezish [p.sh], nga drejtimi i cili do te merrte ky debat nese nuk do te mungonte kritika e duhur.)

Duke pare me imtesi kahun tjeter te monedhes, ne lidhje me "natyren e kritikes." Nese dikush kritikon punen, mendimet tuaja etj ne nje menyre te tille se ciles i mungon "intonacioni" i duhur apo ekspozimit te "se vertetes" qe mbart kritika atehere eshte njesoj sikur puna, piktura, krijimtaria letrare e shembuj te ngjashem " t'iu mohohet demonstrimi i asaj me te cilen nuk pajtohemi ne realitet, qe do te thote te "mashtrosh veten."

Shembulli i Xenos e tregon mjaft qarte te verteten qe fshihet pas kritikes, e cila (kritika, dmth) eshte nje "instrument" qe sic e permenda edhe me lart, vihet ne rolin pergjegjes per ekuilibrin e realitetit duke e afruar ate sa me prane racionales.

Kritika ka lindur jo ne menyre spontane por te pashmangshme pasi e lyp jeta ne cdo situate, shembujt per te cilen jane te pafund.

Kritika per mua, eshte nje "vleresim i domosdoshem" pa te cilen nuk do te egzistonte termi "gjykim" pa te cilen do te mungonte interesi per zhvillim, zbulim te se panjohures, do te mungonte kuptimi, njohuria sado i/e pamjaftueshme per jeten!

[Dito]

Çfarë analize dhe përkufizimi i kritikës?! Aq fortë sa shumë vështirë për ta kuptuar çke dashur të thuash.

Jo se e kam për qëllim "kënaqësinë personale" (sipas teje) që mund të më shkaktojë kjo kritikë, as që "bota të më detyrohet me një mirënjohje" (krejt sipas teje), po thjeshtë, sepse më duket se s'ja paske haberin fjalës kritikë, thash të të bëj këtë kritikë konstruktive me qëllim që të kuptosh domethënien e kritikës.

Mbase, vet e lype dhe e gjete- përmirësohu!

Ju pershendes:

Mirepres me kenaqesi kritiken tuaj dhe do mundohem ne te ardhmen tju shpjegoj arsyet e temes. Qellimi im ne ngritjen e nje teme eshte pikerisht te ndez konflikt edukativ, gje te cilen e shoh me kenaqesi te shkrimi juaj. Kritike sipas meje qe s`ja kam haberin sipas perifrazimit tuaj quhet: Drejt permisimit, drejt progresives, drejt modernitetit, gjithmone kur kjo kritike nuk behet me qellimin final te te zakonshmes tashme pra: sulm drejt individit.
Ate ckam dashur te them mundohu ta gjesh me finesen tende ne temen time.

Dito.

[Eldea]

Kritikat me pelqejn por kur i bejme duhet te jena te qarta dhe te kuptueshme. Ka shume njerez ne kete bote te cilet kritikojn njeri tjetrin pa nevoje dhe ia ndryshojn gjendjen shpirterore me qellim te keq! Per mendimin tim kritika duhet te ndahet ne ate publike dhe private. Ne kritiken publike do i kisha futur personat e njohur te botes pra artistet ne pergjithesi. Kurse na ate private personat e thjeshte per te cilet nuk ka nevoje qe te behet ndonje kritike ne vende publike.
Ata qe e kritikojn nje njeri te thjesht, si psh. ne klase apo ne rruge jane vete njerez te kompleksuar dhe te kritikuar me pare dhe ne kete menyre mundohen te ndjehen me mire, mirepo eshte gabim i madhe ta fusim ne ndjenja te keqija tjetrin per kete shkak.
Kurse nese ndokush deshrion qe te beje kritika ne kete forum athere nuk eshte vendi qe neper vende ku i diskutojm gjerat ta prishim temen dhe ta kritikojm njeri tjetrin, perse jane mesazhet private. Pra edhe per mua jane te mireseardhuar te gjithe ata qe deshirojn nepermjet mesazheve private ta bejne kete gje.

[Puhiza]

Ne rrafshin personal ceshtja eshte me e thjeshte sepse ne fund te fundit marredheniet mes individeve jane shume me te thjeshta dhe kritika nuk eshte se luan rol vendimtar ne ecurine e kesaj marredhenieje.

Ajo qe me shqeteson mua eshte se ne plan kombetar apo me mire te vendit, mungon KRITIKA e mirefillte, ajo lloj kritike qe duhet te sjelle dhe vetedijesimin e atyre qe eventualisht mund te gabojne. Kjo lloj mungese eshte zevendesuar fatkeqesisht me trajta te tilla si: fyerje publike, arrogance, percmim, fodullek, burokraci etj. Keto dukuri shprehin nje injorance te llahtarshme dhe mungese te theksuar respekti per veprat e gjithesecilit.

Nuk mund te ecet perpara ne kete kaos "vleresimesh apo gjykimesh" teresisht subjektive.