Aziz Mustafa

[dikeafajtore]

VETËM DESHA TË TË THEM

vetëm desha të të them
se ngado që vete jam palca jote
të futem nëpër vrima të hundës
ajër nuk jam e mushkëritë ti mbush
me etër të ngrohtë dehës jam vetë
muzika që luan ai që ndoshta quhet
perëndi ose ndryshe thënë krejt kjo nuk ka
lidhje kur nesër udhëtojmë nëpër akull
epshi dhe gjumi luftojnë me moralin dhe
pastaj shkojmë në një birucë të praruar me fije ari
kërkojmë në grumbull plehu shikojmë mos po gjejmë
një gur të çmuar t´ua hudhim zogjëve të uritur
pleh është edhe ky mllefi im kur ka nga ata
që nevojtore quajnë orën letrare e muzat i dhunojnë
qosheve të ndyta të qyteteve ku bota na shikon
si një arenë cirku ne jemi lepuj apo vetëm numra
minjët eksperimental nuk po i përmend
vetë homeri i ka përmendur në iliadë
nuk jam i krisur pasha çmendinën e Shtimjes pasha
eshtrat e atij që kishte thënë se në këtë botë nuk ka vend
për të gjithë ne bashkë të çmendur dhe të menqur
e pasha bukë e kripë nuk ka ndonjë kufi në mes...

[dikeafajtore]

TRIDHJETËETRE
1.
ja pra bacë dymijëshi yt
dhe ditëlindja e fundit e krishtit
kush e di sa luftëra do të kish fituar deri tash cezari
kushedi sa kurora dafinash do iu ishin tharë në kokë
por aq më bën jam edhe shtatë vjet
larg nga vetëvrasja e xhek londonit dhe ende
mendoj se është pa lidhje të kesh një gjen të tillë
tridhjetëetre shkruhet me arabeska ari në një
fletë të shenjtë të pluhurosur unë asgjë nuk bëj
vetëm rregulloj pozën dhe shoh blicin të shkreptijë
veshë një këmishë të hekurosur nga një zonjë e fisme
dhe nisem të kërkoj doruntinën time anemike droguar
diku në një faqe interneti në një fushë të minuar me kurthe

2.
të dua fatime agaj njëjtë si para njëmbëdhjetë vitesh si në ditën kur të pata prekë flokun për të parën herë
të dua fatime agaj si atëherë kur maleve të kosovës bartnim në shpinë kryqin dhe fshiheshim nga ekzekutimi i sigurtë
e tash pas pesëmbëdhjetë muajsh shkruaj lirikë urbane
pa lule ballkonesh shkruaj për kënaqësinë e fluturimeve të zogjëve dhe ejakulimet e fluturave fshehem në një nick-name dhe shkruaj metaforë erotike për ti ikur dënimit me vdekje të dashurisë së ndaluar që rritet në therra skaj rrugës për askund

3.
tridhjetëetre është emri im dhe deklaroj se i dua dhe i mbroj të gjithë fëmijtë e botës janë ëngjuj dhe të paprekshëm
ngre zërin kundër pedofilisë dhe i shpallë luftë deri në pikën e fundit të gjakut luftoj me të gjitha mjetet dhe nuk kam aspak mëshirë për ta do ti kisha pjekur të gjallë në hell të gjithë ata derra e bij bushtra të prapa në kazan me peshkve i kisha zier mirë të marrin tmerr nga vaji i fëmijës të tmerrohen dhe tu qorrohen sytë nga bukuria e buzëqeshjes fëmijrore dhe forca e dashurisë prindore dhe e bukuria dhe arti dhe nga rritja e barit pas shiut
ngre zërin dhe këlthasë kundër monstrumëve që shesin foshnje të bilurta për organe transplantimi o zot si duron ku je fshehur kështu e nuk gjëmon tridhjetëetreshi rrëshqet prajshëm nëpër mjegull dhjetori të dua botë edhepse je shumë shumë e mbrapshtë je thjeshtë një
kurvë e poshtër por të dua sepse ende nuk di të urrej...

Dhjetor 2000, Austri




(kjo poezi ka ndarë vendin e dytë në konkursin letrar të manifestimit tradicional “Flaka e janarit, 2001”, Gjilan)
©Aziz Mustafa

[Orkide]

bukur bukur bukur

[Askusho]

DIELLORE


Mirësevjen
Krahapur po të pres
Te hyrja në punëtorinë
Për pastrimin e shpirtrave
Gjithçka këtu është e verdhë
Edhe muret edhe filxhani i nevojtores
Mollët tymi i cigares dhe monedhat
Mos ke frikë
Këtu nuk ka gjak vdekje uri
Të verdhë janë të gjithë flamujt
Dhe të gjitha menstruacionet tua
Dhe tingujt e pianos së një hungarezi
Që vajton shpirtin e Mozartit në shenjë të
Elvira Madiganit e verdhë si limoni i bashqes sate
Të verdhë janë edhe jargovanët edhe zambakët
Mirësevjen këta të çmendur me buzëqeshje
të verdha
Janë tmerrësisht joagresivë shpirtra të trazuar
Të verbëruar nga verdhësia e hënës së fundgushtit
Mirësevjen
Çmendurakja ime ta mbylla derën dhe përpiva
çelësin
Do të doja të të përpija edhe ty ashtu
Se ti do të më përpije
Për të më lindur sërish
Kështu të verdhë

Aziz Mustafa - foto