Përpjekje përkthimesh...

[oiseau en vol]

Vështruse, shumë falemnderit për vlerësimin dhe jeni e mirëpritur në këtë temë me ndonjë përpjekje tuajën. Do t'ua lexoja me kënaqësi...

Jules de RESSÉGUIER (1788-1862)

Të mos ankohemi

Nuk janë më ditët e veprimeve të çmendura,
Ku çdo pengesë kalohej në një vrull të vetëm,
Ku zemra dehej me mjaltin e ëmbël të fjalëve,
Dhe ngatërrohej në nyjet e një velloje apo në një varëse,
Eshtë ora kur kuptojmë utopinë e jetës,
Ku ndjejmë që këtu poshtë gjithçka është kotësi ;
Dhe ky çast i fundit, ky çast i padukshëm,
Do të jetë nesër përjetësia.

Si një shenjë është një gjethe që bie,
Një yll që fshihet, një lule që thahet :
Natyra, që vdes, n’a përgatit për në varr ;
Përditë ndjehemi dalngadalë të vdesim.
Kemi – kur në mbrëmje vjen puhiza shpëtimtare, -
Aromat e buta përpara perëndimit të diellit,
Barin e gjelbër përpara shtratit të tokës,
Prehjen përpara gjumit.

Eshtë e ëmbël, - udhëtar në fundin e ecjes tënde, -
Kur ajri i rënduar që thithim është një peshë mbytëse,
Për të shkuar u freskuar me ujë në atë burim,
Ku jemi dehur ndërsa ishim fëmijë.
Dhe kur çdo lumturi larg prej nesh tërhiqet,
Për të zbutur tronditjen e kësaj lamtumire supreme,
Të hidhen vështrimet drejt qiellit, dhe të thuhet :
« Kini mëshirë për mua, Ati im ! »

[oiseau en vol]

Hector de SAINT-DENYS GARNEAU (1912-1943)

Zemra e tyre është gjetkë
Në qiell ndoshta
Ato enden atje duke pritur
Zemra ime është midis yjesh të tjera e ikur
Larg nga këtu
Dhe përshkon natën me një thirrje që nuk e dëgjoj
Çfarë drame vallë luhet atje larg ?
As që dua ta di
Më mirë të jem një i vdekur i ri i shtrirë
Më mirë të kem humbur gjithçka.

Për mbulojë qiellin
Për shtrojë tokën
Tani është fjala
Çfarë udhëtimi ne do të bëjmë

[D&G Feminine]

Sikur te vije edhe origjinalin mire do ishte

[oiseau en vol]

Désolé, je n'ai pas l'attention de repondre à qui que ce soit sur ce que je fais ou je fais pas. Merci, le Montagnard.


Cosima Weiter

Qielli

E shohim mirë qiellin_blunë e qiellit (e shohim mirë)_besojmë mirë që e shohim blunë (të bardhën e qiellit) dhe e shohim_besojmë mirë atë çka shohim (çka besojmë të shohim)_qiellin_të bardhën e qiellit_dhe e shohim_qiellin blu të bardhën e qiellit dhe qiellin e zi_e shohim do të mund të besonim që e shohim_ që e shohim mirë_do të mund të besonim atë çka shohim_të besonim që shohim qiellin kur shohim një imazh të qiellit_do të mund të shihnim një imazh dhe të thonim (ky është qielli)_të besonim që qielli është një imazh_një imazh i turbullt i qiellit (i blusë së qiellit)_që lëviz_një ngjyrë (në lëvizje)_një film i tejekspozuar_(i mbuluar)_do të shihnim një vello mbi imazhin e qiellit dhe do të thonim (ky është qielli) bluja e qiellit (ky imazh)_do të pyesnim nëse qielli është (bluja) bluja e qiellit_ do të mund të besonim që qielli është një imazh një imazh blu (një imazh i bardhë) i qiellit blu_nëse imazhi i qiellit ekziston (nëse qielli nuk ekziston)_nëse imazhi (qielli) lëviz akoma prapa syve tonë të mbyllur_nëse qielli ekziston a mundemi ne t’a shohim nëse ne hapim (mbyllim) sytë_a ekziston bluja nëse ne e shohim_edhe të bardhën grinë e qiellit edhe qiellin e zi_nëse ne shohim një imazh të mbuluar të blusë a është qielli gjithashtu i mbuluar_kjo vello mbi qiellin a ekziston ajo pa blunë e qiellit_A mund të besojmë në blunë (në blunë e qiellit) kur bën kohë gri_A mund ta shohim blunë e qiellit (qiellit blu) mbi një imazh (të turbullt) (bardhë e zi)
JO

[Veshtrusja]

Vështruse, shumë falemnderit për vlerësimin dhe jeni e mirëpritur në këtë temë me ndonjë përpjekje tuajën. Do t'ua lexoja me kënaqësi...

THE ARROW AND THE SONG - (Longfellow)
SHIGJETA DHE KENGA


I shot an arrow into the air,
It fell to earth, I knew not where;
For, so swiftly it flew, the sight
Could not follow it in its flight.

Ne ajer qellova nje shigjet,
Se di se ku, ne toke ka mbet;
Fluturoj aq shpejt, sa qe shikimi
Dot se ndoqi nga fluturimi.

I breathed a song into the air,
It fell to earth, I knew not where;
For who has sight so keen and strong,
That it can follow the flight of song?

Ne ajer nje kenge fryma m'leshoj,
Se di se ku ne toke tuboj;
shikim t’mprehte dhe t’fort kush ka,
te ndjeki flut'rimin e kenges qe ra?

Long, long afterward, in an oak
I found the arrow, still unbroke;
And the song, from beginning to end,
I found again in the heart of a friend

Vone, vone me pas, ne nje lis
Shigjeten gjeta, akoma t’pa kris;
Nga fillimi ne fund ate c’ish kendu,
E gjeta perseri te zemra e-nj’miku.

[oiseau en vol]

L.L. de Mars

Këngë (në dorën time të djathtë)

Në dorën time të djathtë
libri i babait tim që
më tërheq në gojën e të vdekurve të tij që
ndajnë së bashku rrudhat e lëkurës sime
të prera mjaft drejt si zemra indesh
Unë që jam i gjallë
- unë në këmbë, mbi një këmbanë të përmbysur
që toka e mbulon pak
- unë që jam i gjallë
vetëm për të numëruar të vdekurit

Kam dashur të bëj listën
e të gjitha gjërave që më mbajnë,
dhe ja çka ndodhur :
kam filluar nga të lënurit e alkoolit
E të gjitha verërave të Bordeaux
pa të cilat nuk do të kisha mundur të rrija kurrë.
Dhe jam fare mirë gjallë, e sheh, pastaj,
kam pushuar së tymosuri këto dyzet cigare
çdo ditë pa të cilat jeta nuk kishte më asnjë shije...
Dhe shikomë mua, mbijetoj,
pastaj kam ndalur të lexuarit, nevojë e ngutshme
për t’u mbajtur, dhe shiko :
jam fare mirë gjallë.
Pastaj kam hequr dorë nga muzika, kam mbijetuar pa mundim, asnjë ferrë në këmbë.
Pastaj kam hequr dorë nga piktura, nga restorantet,
nga peshku, nga pulat, nga lutja, nga biseda
nga miqtë e mi, dhe të gjithë
duke ikur më linin fare mirë të gjallë.
Mund të të dëboj Zot
Mund të të lëçis dashuria ime,
mund t’i pres duart e mia
dhe nuk do të kem më shumë zor
sesa dje nuk kisha kënaqësi.
Do të jem gjithmonë i gjallë
dhe do të numëroj të vdekurit.

Dje goja e të vdekurve
Këndonte : lista e gjërave që nuk më mbanin
dhe nuk mbetej asgjë, dhe ato kanë kënduar emrin tim
dhe jam zhdukur pa vuajtur si një pikë uji mbi një kokërr sheqeri.

[oiseau en vol]

Marceline DESBORDES-VALMORE (1786-1859)

Falja

Po vdes, po i nënshtrohem fatit që më kërrus.
Këtij çasti të fundit dëshiron t’i joshësh tmerrin ?
Eja dhe një herë të vësh dorën tënde fajtore
Mbi zemrën time.

Kur ajo të ketë pushuar së djeguri dhe prituri,
Ti nuk do të ndjesh keqardhje të kota ;
Por do të thuash : " Kjo zemër, që për mua qe aq e butë,
Nuk dashuron më. "

Shoh dashurinë që ikën nga shpirti im i plagosur,
Vështroj veprën tënde dhe nuk ndjej më frikë :
Vdekja është në gjirin tim, ndonëse jam e ngrirë
Më pak sesa ti.

Merre këtë zemër, merre të mirën tënde ! Dashnorja që të adhuron
Nuk pati kurrë për të t’a ofruar, mjerisht ! Një tjetër dhuratë ;
Por duke e copëtuar, ti mund të lexosh aty akoma
Faljen tënde.

[oiseau en vol]

André Laude (1936-1995)

Krimbi në frutin

Eci përmes hullisë së gjatë që çon tek të vdekurit e heshtur.
Ëndërroj për borën, për kuajt prej zjarri,
për dimrin e fjalëve.
Shoh drurë të djegur, anije që mbyten,
pulëbardha të zëna nga ngrica.
Eci përgjatë lumit prej gjaku dhe lotësh
që përshkon rrënojat shqetësuese.
Ndjej erën e predatorëve, urinën
e hienës, jashtëqitjen e bebeve të vogla.
Shkruaj nisur nga një bërthamë nate.
Shkruaj nisur nga një hendek i mbytur në baltë.
Shkruaj me litar në fyt.
Kurthi tashmë lëviz nën këmbët e mia.
Eci përgjatë mermerit të ftohtë që të jep të dridhura
dhe këndoj një këngë të vjetër dhe të çuditshme,
që thotë që sot dhe përgjithmonë
krimbi është në frutin.

[oiseau en vol]

André Laude (1936-1995)

Më quajnë askush

E urrej veten dhe dua të vdes. E urrej veten
dhe dua të vdes.
Mbyllini sytë. Mendoni për herë të fundit
profilin tim prej poeti grek,
në ishullin më të shkretë.
Do të jem, nisur nga kjo ditë, qiell, qiell, dhe qiell.
Qiell përtej çmendurive tuaja vrastare.
Do të jem qiell. Do të jem i përjetshëm.

[oiseau en vol]

André Laude (1936-1995)

Bojë dhe gjak

E bëj jetën time natë pas nate një grumbull plehrash.
E bëj jetën time një kronikë të mjegullt.
E bëj natën time një kryqëzim fantazmash.
E bëj gjakun tim një lumë të gjatë
që rreh në tëmthat e mi.
E bëj frikën time një zog bardh e zi
E bëj një zog të ngordhur, të kalbur,
fëmijën që do të kisha mundur të jem.
E bëj fëmijën një zjarr të çmendur, një pirg hiri.
E bëj vdekjen time të ardhshme një gosti gjarpërinjsh.
E bëj një gjarpër litar për të varur veten.
E bëj një heshtje të gjatë, të thellë, testamentin
e gjithçkaje që qe shkatërrim, tmerr, mërzi,
ndarje dhe çirrje të pafundme.
Urinoj bojë dhe gjak.
Urinoj bojë dhe gjak.
Këndoj mbi turrën e ndëshkimeve.