Minoriteti grek ne Shqiperi

[akodra]

jeni arvanitas te ardhur nga ATIKA NGA ALI PASHA

[biligoa]

Se kemi një çështje të pazgjidhur me Greqinë, kjo është e qartë, por që edhe ata kanë një qështje të pazgjidhur me ne,edhe kjo është e qartë, ose më mirë thënë,duhet ta kemi të qartë.
Çamëria, sikurse viset e tjera shqiptare ,mbeti jashtë shtetit shqiptar për arsye të mosangazhimit tonë të duhur, apo siq themi ne,për arsye që fuqitë e mëdha I lanë padrejtësishtë këtë pjesë Greqisë.Tani, padrejtësia Shipërisë I erdhi nga ne që nuk punuam sa duhet e si duhet për qështjen tonë , apo nga fuqitë e mëdha që gjithashtu nuk punuan sa duhet e si duhet për ne e për Shqipërinë ?!.
Megjithatë ajo që dihet është që ne nuk jetojmë në një botë ideale ku qështjet ndërmjet palëve do të zgjidheshin në bazë të parimit të drejtshmërisë. Këtu duhet shumë punë e këmbëngulësi për t’I shkuar deri në fund qështjes.
Këtu drejtësia ndërkombëtare për qështje kontestuese ndërmjet shteteve mund të krahasohet me drejtësinë e odave apo drejtësinë e pleqve, ku si ata të parët e si këta të dytët, meqë nuk kanë një mekanizëm që do të mbronte vendimet, përveq drejtshmërisë kanë parasysh paqen, e në kontestet ndërmjet shteteve edhe interesat e atyre që e pleqërojnë një qështje të caktuar.Pra, kryesore është të arrihet paqja, apo si thotë populli, të flej puna(qështja).

Tani, sikur t’I kthehemi qështjes së parë, e ta krahasojmë qështjen çame me atë të minoritetit grek në Shqipëri, del se qështja e minoritetit grek është më e avancuar. Çështja çame është e reduktuar në një qëshje pronash individuale, pra është qështje thjesht juridike dhe gjyqsore,ndërsa qështja e minoritetit grek është më shumë se kaq, është edhe qështje politike. Rrjedhimisht, çështja çame (meqë nuk trajtohet si një minoritet shqiptar në Greqi)bëhët qështje e shtetit grek, qështje gjykatash, ndërsa minoriteti grek bëhet qështje e shtetit shqiptar dhe e shtetit grek.
Edhe po të krahasohet angazhimi I shtetit shqiptar dhe ai I shtetit grek, për qështjet përkatëse, del se angazhimi I shtetit grek ishte I fuqishëm e I shumëanshëm, ndërsa angazhimi I shtetit shqiptar mund të përmlidhet tek fjalët e thëna me gjysëm zëri. Pra shteti shqiptar nuk kishte e nuk ka një angazhim të duhur lidhur me qështjen, ose nuk ka angazhim të duhur për asnjërën nga këto qështje.
Minoriteti grek në Shqipëri, I përkrahur fuqishëm nga shteti grek ka arritur mirë të konsolidohet. Në ndihmë të tyre e duke I shërbyer atyre e qështjes greke në Shqipëri, është edhe kisha autoqefale (e pavarur) ortodokse shqiptare e cila që nga viti 1991 edhe udhëhiqet nga peshkopi grek Janullatos, të cilit mediat I referohen me emër, si hirësia e tij Anastasi, si për të lënë përshtypjen që ky është shqiptar. Kisha e pavarur ortodokse shqiptare, të cilën para njëqind vitesh, e në kushte më të vështira e themeloi Fan Noli, tani e sa vite nuk është e pavarur, apo duke u nisur nga udhëheqja e saj mund të thuhet që më shumë se interesat e besimtarëve, mbron interesat e një shteti tjetër në vendin tonë.
Po të shohim pak faqen zyrtare të kishës autoqefale ortodokse shqiptare (www.orthodoxalbania.org), do të shihnim që kjo faqe është e disponueshme përveq shqipes edhe në greqisht dhe anglisht, apo mund të thuhej përveq greqishtes, edhe në shqip dhe anglisht, gjë që është në kundërshtim me pavarësinë (edhe gjuhësore) që ka ky institucion. E sikur kjo faqe të krahasohej me faqet tjera zyrtare të ortodoksive të tjera, del se vetëm faqja ortodokse shqiptare (përveq asaj greke), ka greqishten brenda. Faqet zyrtare ortodokse, të Rumanisë (www.crestinism-orthodox.ro), e Bullgarisë (http://bulch.tripod.com) , e Rusisë (http://www.russianorthodoxchurch.ws), e Serbisë ( www.serbianorthodoxchurch.com) , e Armenisë (www.armenianorthodoxchurch.com) ... nuk kanë askund gjuhën greke.
Dhe shteti shqiptar nuk bënë ndonjë përpjekje serioze që kishën autoqefale ortodokse shqiptare tua kthej besimtarëve ortodoks shqiptar, atyre të cilëve edhe u takon.
Këtu, nën hundën tonë e në shtetin tonë punohet për interesa të një shteti tjetër, e shteti ynë sikur nuk ka kohë të merret me këto gjëra.E përpjekjes greke, që madje edhe një sasi shqiptarësh t’I integroj brenda kulturës greke, nuk I përgjigjet aspak shteti shqiptar, edhe pse këto gjëra ndodhin në shtëpinë tonë. Shteti shqiptar I ka lënë një fushë të madhe veprimi minoritetit grek, saqë kjo pikë kancerogjene rrezikon të rritet e të rrezikoj edhe vetë qenjen e këtij shteti, apo të vie puna deri tek amputimi për të shpëtuar tërësinë.
Ky shtet, që nuk mund t’I zgjidh problemet brenda shtëpisë së vet, nuk pritet ta zgjidh as qështjen çame, që tashmë duket vetëm si diçka që I takon historisë.
E kjo ka ardhur si pasojë e mosangazhimit tonë të duhur, si pasojë e asaj që shteti na duhet për t’I zgjidhur problemet personale.Shteti na duhet për të mirën personale e jo për të mirën e përgjithshme e rrjedhimisht edhe personale.
Prandaj në vend që ne të ishim në ofansivë, ne jemi në defansivë. Dhe nuk jemi ne defanzivë vetëm këtu, por edhe në Kosovë, ku serbët që përbëjnë 5 përqind të popullatës kanë të drejta të barabarta me shqiptarët që janë mbi 90 përqind, të drejta që as përafërsisht nuk I kanë shqiptarët e Maqedonisë që janë dikund 30 përqind e popullatës atje.Ne duhet të kujdesemi mirë e seriozisht për qështjet tona, që të mos na vie puna sa të themi që edhe Nishi është I yni e të mos mund të shkojmë as në Mitrovicë.
Prandaj duhet të merremi dhe atë seriozisht me qështjen e minoritetit grek në Shqipëri, qështje kjo e krijuar artificialisht ,e që dikujt mund t’I duket problem I vogël.Por edhe sikur të jetë kështu, duhet zgjidhur këtë problem të vogël, që të mos bëhet I madh.
E njëkohësisht duhet të merremi edhe me qështjen çame, që gabimet dhe padrejtësitë të ndreqen për aq sa është e mundur.
E dhashtë zoti, që për këtë e qështje të tjera, ta kemi vullnetin dhe angazhimin e duhur.

Shkruar nga Habib Reshtani
Thursday, 04 June 2009