Gjergj Kastriot Skënderbeu

[dodoni]

E hapa kete theme per figuren me te shquar kombetare tonen, dhe shpresoj qe te sillen fakte, shkrime te ndryshme qe kane te bejne me legjenden shqiptare Gjergj Kastriotin-Skenderbene, si dhe te hapen thema me te njejtin motiv pra me figura te tjera tona te cmuara.
Pershendetje
Bashkimi ben fuqine
Rrofshin Shqiptaret e Bashkuar dhe Shqiperia e Bashkuar

[Albo]

Ka dalë në qarkullim vepra e prof.dr. Kristo Frashërit "Skënderbeu - Jeta dhe Vepra", botuar nga shtëpia Botuese “Toena”

Skënderbeu, historia e një legjende

"Çfarëdo që të ndodhë, unë do të jem mik i virtytit dhe jo i fatit"
Skënderbeu (Krujë, 31 tetor 1460)

“Nëse unë do të isha mundur nga turqit, sigurisht, Italia do ta kishte ndier pasojën. Ai zotërim që ju tani besoni se është juaji, do të ishte i turqve". (Një letër drejtuar princit të Tarantit, G.A.Orsini nga Kruja, më 31 tetor të vitit 1460)

Mathia Korvini, mbreti i Hungarisë, në letrën që i dërgonte Papës, më 1464 shkruan: “Unë e di, se Shenjtëria Juaj është e informuar se çfarë ka bërë sulltani gjatë ditëve të kaluara në Shqipëri. Askush nuk e vë në dyshim se ai dëshiron vetëm malet epirote (shqiptare – K.F.), por përmes tyre, ai kërkon t’i përgatisë vetes një urë kalimi për të shtypur gjithë Europën”.

“Nëse unë do të isha mundur nga turqit, sigurisht, Italia do ta kishte ndier pasojën. Ai zotërim që ju tani besoni se është juaji, do të ishte i turqve". Kështu shkruante Skënderbeu në një nga letrat drejtuar princit të Tarantit, G.A.Orsini nga Kruja, më 31 tetor të vitit 1460, duke treguar kësisoj rolin e rëndësishëm që luante në atë kohë në mbrojtjen e gjithë Evropës nga ushtria turke. E pak më vonë, Mathia Korvini, mbreti i Hungarisë, në letrën që i dërgonte Papës, më 1464 e përforconte këtë ide. “Unë e di, - shkruante ai, - se Shenjtëria Juaj është e informuar se çfarë ka bërë sulltani gjatë ditëve të kaluara në Shqipëri. Askush nuk e vë në dyshim se ai dëshiron vetëm malet epirote (shqiptare – K.F.), por përmes tyre, ai kërkon t’i përgatisë vetes një urë kalimi për të shtypur gjithë Europën”.
Por cila është vepra historike e Gjergj Kastriot Skënderbeut? Cilat janë rrënjët e epopesë skënderbegiane? Ç’vend zë Heroi në historinë mijëravjeçare të Shqipërisë? Në veprën "Skënderbeu - Jeta dhe Vepra", botuar këto ditë nga shtëpia botuese “Toena” të gjitha këto pyetje gjejnë shpjegimet e sakta, tezat e vërtetuara dhe faktet historike sjellin imazhe të reja rreth kësaj historie kaq shumë të diskutuar deri më sot. Dhe kjo përgjigje, sipas profesor Dr. Kristo Frashërit, historianit të njohur që e ka shkruar këtë vepër, të çon shumë kohë përpara. “Duhet të kemi parasysh pikërisht kohën kur jetoi Skënderbeu, detyrat historike që shtroheshin para vendit, peshën demografike të popullsisë që ai udhëhoqi, gjeografinë ekonomike të truallit të Shqipërisë, nivelin kulturor të krahinave shqiptare, raportin midis forcave progresive dhe regresive në kozmosin shqiptar, rrethanat politike të Gadishullit Ballkanik, ambientin politik të Kontintentit Europian dhe, mbi të gjitha, rezultatet që u realizuan gjatë periudhës së tij, gjithashtu jehona që la pas vepra e tij historike dhe sa ndikoi ajo në historinë e mëvonshme të Shqipërisë”,- kështu thotë Frashëri në parathënien e këtij libri, ku dhe thekson se të gjitha këto kërkesa të metodologjisë shkencore historiografike janë prekur ku më shumë e ku më pak, në vendin e duhur të kësaj trajtese.
Rrënjët e qëndresës së Skënderbeut
Vepra përmbledh brenda studimit të saj të detajuar mjaft analiza mbi çështje të ndryshme të kësaj periudhe, që lidhen direkt me historinë e Skënderbeut. Po një ndër ta është roli i rëndësishëm që pati ai për mbrojtjen e shumë vendeve evropiane nga ushtritë turke. “Ndërsa kombësitë e tjera ballkanike kapitulluan shumë shpejt përballë armatave të sulltanit, shqiptarët, nën udhëheqjen e Skënderbeut zhvilluan kundër tyre një rezistencë epike”,- thotë Frashëri dhe sipas tij, rrënjët e kësaj qëndrese duhen kërkuar kryesisht te sfondi shoqëror dhe në një masë të kufizuar te motivi fetar i popullsisë shqiptare, i cili ndryshonte dukshëm nga ai i popujve të Gadishullit Ballkanik.
Popujt ballkanikë (grekët, bullgarët, serbët, rumunët) në pragun e pushtimit osman, ndodheshin në një shkallë relativisht të zhvilluar të rendit feudal. Tek ata marrëdheniet bujkrobërore ishin në një stad tepër të zhvilluar. Fshatarët e lirë qenë si ishuj në hartën e fshatit feudal. Përkundrazi, turqit osmanë ndodheshin ende në shkallën e feudalizmit ushtarak, të cilën Gadishulli Ballkanik e kishte tejkaluar prej shekujsh.
Krijimi i shtetit të bashkuar shqiptar
Sipas Kristo Frashërit, i cili e thekson në parathënien e kësaj vepre, vepra historike më e madhe e Skënderbeut, është krijimi i shtetit të bashkuar shqiptar, i një shteti me karakter kombëtar dhe jo partikularist. “Procesi i krijimit të shtetit kombëtar, i cili në truallin shqiptar po kryhej më me vonesë se në trevat fqinje ballkanike, u ndërpre nga dhuna e jashtme – nga invazioni osman, përkundrazi shteti i Skënderbeut lindi dhe u zhvillua në luftë kundër po atij faktori të jashtëm – invazionit osman”- thotë Frashëri, duke shtuar se veç kësaj, veçori e shtetit të Skënderbeut është se ai lindi në shtratin e luftës çlirimtare, madje në kombinim dialektik me të – në vështrimin se lufta për liri i dha shtytje aspiratës për shtetin kombëtar dhe e kundërta, aspirata për shtetin kombëtar e fuqizoi luftën për liri Shteti shqiptar i krijuar nga Skënderbeu me pushtet të përqendruar, pavarësisht se pati një shtrirje territoriale të kufizuar, pati karakterin e një shteti kombëtar për faktin se u udhëhoq nga prirja për një shtet të centralizuar dhe për të përfshirë në kufijtë e vet trojet shqiptare.
Për të mos shkuar në Gadishullin Italik
Një tjetër vepër historike e rëndësishme e Skënderbeut është kthimi i Shqipërisë në një gardh që pengoi kalimin e ushtrive osmane në Gadishullin Italik.Rëndësia e ledhit shqiptar kuptohet po të kemi parasysh se Gjergj Kastrioti Skënderbeu hyri në skenën e historisë në një moment kritik jo vetëm për fatin e Shqipërisë, por edhe për jetën e Europës. Për disa dhjetëvjeçarë, shtetet e lira të Europës nuk e vlerësuan pothuaj aspak rrezikun që i kanosej Kontinentit. Shtetet italiane dhe fuqitë europiane nuk i dhanë për një kohë të gjatë asnjë ndihmë Shqipërisë, ndonëse këtu luhej fati i tyre. Kështu Shqipëria për një kohë të gjatë u detyrua të luftonte për mbrojtjen e saj, dhe rrjedhimisht për mbrojtjen e Italisë, me forcat e veta. Kërcënimi turk për Europën u duk haptaz, më 1450, kur sulltan Murati II erdhi në Shqipëri me krejt ushtrinë e tij për të pushtuar Krujën. Siç e ka pohuar vetë Skënderbeu, tashmë të gjithë e dinin se po të binte Kruja radhën do ta kishte Italia. Megjithatë roli i madh i Shqipërisë në mbrojtjen e qytetërimit europian u kuptua me tërë madhështinë e vet në fund të majit 1453, kur sulltan Mehmeti II, pasi pushtoi Stambollin, shpalli se tani do t’i turrej Romës dhe do ta valëviste flamurin e Islamit në kupolën e Shën Pjetrit. Që atëhere sa herë vinin ushtritë osmane në Shqipëri, aq herë e pushtonte ankthi Italinë e përçarë.
“Kësisoj duket i qartë kontributi i madh që shqiptarët me Heroin e tyre i dhanë qytetërimit europian. Me këtë kontribut Shqipëria i dha Europës shumë më tepër nga ç’mori prej sa”- thekson Frashëri.
Më tej në veprën e tij ai ka përmbledhur edhe një varg çështjesh të tjera, e të hollësishme, duke u përpjekur të krijojë një vizion sa më të qartë e të saktë rreth kësaj figure historike.
"Nëse leximi i këtij punimi do të krijojë te lexuesi vizionin se Skënderbeu nuk ishte vetëm një Kapedan gjenial i luftës (siç e kanë trajtuar biografitë e hartuara deri më sot Heroin), por edhe një Burrë shteti me integritet politik shumëdimensional, mendoj se kam arritur pak a shumë të realizoj njoftimet që përmbajnë burimet dokumentare historike", – thotë prof.dr. Kristo Frashëri
A.Peçi

[shendelli]

Fotografia e vules se Skenderbeut qe gjendet ne Kopenhagen.

[dodoni]

"Skënderbeu - jeta dhe vepra" Autori i veprës Prof. Dr. Kristo Frashëri, shprehet për ATSH-në-


TIRANE,5 Mars/ATSH-Kristi Pinderi/.- Një ditë pasi ka dalë në libraritë e Tiranës, libri "Skënderbeu - jeta dhe vepra", botuar nga shtëpia botuese "Toena", autori i kësaj vepre, Prof. Dr. Kristo Frashëri, u shpreh për ATSH-në se, "Skënderbeu, është një figurë kombëtare që nuk duhet të ketë asnjë kundërshtar". Prof. Kristo Frashëri, i cili ka punuar për vite me rradhë mbi figurën e Skënderbeut, pohoi se gjithsesi në Shqipëri ka ende njerëz që pretendojnë ta trajtojnë ndryshe figurën e Skënderbeut, e kjo pasi këtu "është ende i theksuar politizimi i historisë". Në këtë libër, pjesë e botimeve të Akademisë së Shkencave, autori sjell fakte dhe dokumenta lidhur me jetën dhe veprën e Heroit Kombëtar. Frashëri shkruan në libër se, kur trajtohet figura e Skënderbeut, "duhet të kemi parasysh pikërisht kohën kur jetoi ai, detyrat historike që shtroheshin para vendit, peshën demografike të popullsisë që ai udhëhoqi, gjeografinë ekonomike të truallit të Shqipërisë, nivelin kulturor të krahinave shqiptare, etj". Ai shprehet gjithashtu se, duhen patur parasysh edhe raportet midis forcave progresive dhe regresive në kozmosin shqiptar, rrethanat politike të gadishullit të Ballkanit, ambientin politik të kontinentit të Evropës, dhe mbi të gjitha rezultatet që u realizuan gjatë periudhës së tij, jehona që la pas vepra e tij historike dhe sa ndikoi ajo në historinë e mëvonshme të Shqipërisë. Frashëri sqaroi për ATSH-në se ata që e kundërshtojnë figurën e Gjergj Kastriotit, shprehen në mënyrë absurde se, "Skënderbeu nuk duhet të luftonte kundër turqve". Në librin e botuar nga ai, bie në sy një korrespondencë e Heroit Kombëtar: "Nëse unë do të isha mundur nga turqit, sigurisht Italia, do ta kishte ndjerë pasojën. Ai zotërim që ju tani besoni se është juaji, do të ishte i turqve". Këtë i shkruan Skënderbeu princit të Tarantit, G. A. Orsini nga Kruja më 31 Tetor të vitit 1460. Mathia Korvini, mbreti i Hungarisë, në letrën që i dërgonte Papës në vitin 1464 e përforconte këtë ide: "Unë e di, se Shenjtëria Juaj është e informuar se çfarë ka bërë sulltani gjatë ditëve të kaluara në Shqipëri. Askush nuk e vë në dyshim se ai dëshiron vetëm malet epirote (shqiptare, sipas K. Frashërit), por përmes tyre, ai kërkon t'i përgatisë vetes një urë kalimi për të shtypur gjithë Evropën". Në veprën e tij shkencore mbi Skënderbeun, Prof. Kristo Frashëri përshkruan edhe rolin e rëndësishëm të Skënderbeut, për mbrojtjen e shumë vendeve evropiane nga ushtritë turke. Autori pohon gjithashtu se, vepra historike më e madhe e Skënderbeut është krijimi i shtetit të bashkuar shqiptar, i cili kishte karakter kombëtar dhe jopartikuralist. Si një tjetër vepër historike e rëndësishme e Skënderbeut, përmendet në veprën kushtuar atij edhe kthimi i Shqipërisë në një gardh që pengoi kalimin e ushtrive osmane në gadishullin Italik. Vepra e mësipërme, është më e plota e Prof. Dr. Kristo Frashërit kushtuar Gjergj Kastriotit, Skënderbe. /f.n/
2003-03-05



--------------------------------------------------------------------------------
Copyright © 2001 Albanian Telegraphic Agency! Inc. All rights reserved.
Pershendetje
Rrofshin Shqiptaret e Bashkuar dhe Shqiperia e Bashkuar

[dodoni]

Nje peme e madherishme? gjenealogjike

nga Virgjil Muci

Shumekush mban mend botimin e paradokohshem ne shqip te vepres "Despote te Epirit e princer te Maqedonise" nga studiuesi i shquar italian Paolo Petta, ku autori hidhte drite mbi fatin e mergates se bujareve shqiptare, fill pas renies se Arberit e pushtimit te vendit nga osmanet. Tash, se fundi, lexuesi shqiptar ka fatin te shtjere ne dore nje tjeter veper madhore, po nga kjo fushe, te studiuesit italian te shekullit te nentembedhjete (per rrjedhoje nje pararendes i Petta's), Carlo Padiglione, i cili, pa droje, mund te konsiderohet nje prej heraldisteve e gjenealogjisteve me te medhenj te dyerve te fisnikerise arberore. Po ndryshe nga i mirenjohuri Petta, qe ne vepren e siperpermendur na krijon nje afresk monumental te disa prej dyerve me ne ze te fisnikerise mesjetare shqipetare, ku spikasin me shkelqimin e tyre Kastriotet, Arianitet, Topiajt etj., Padiglione shkon dhe e vaterzon vemendjen vetem e vetem te fati i pinjojve, ca te njohur e ca me pak te njohur, te kryeheroit arber, histori kjo qe ze fill pas hedhjes matane Adriatikut te emermadhit Gjon Kastrioti, bir i Gjergjit e Donikes, dhe marteses se tij me Irene Brankovicin, nga nje dere jo me pak e njohur per nga bemat dhe bujaria. E pra, kjo eshte zanafilla prej nga niset Padiglione per te gjurmuar hap pas hapi e ndjekur ne mugetirat e kohes fatet e pinjojve te kryederes arberore, si nga lisi atnor (Gjoni) ashtu edhe nga ai amesor (Vojsava, motra e Gjonit), per te mberritur deri tek ai Fort i nderuar Zot Don Antonio Kastriot Skenderbeu, ne vitin 1879, te cilit, shkencetari i dhuron jo vetem vepren e vet, po gati-gati si ndonje sovran i njeh ligjshmerine e pasardhmesise se drejtperdrejte nga Skenderbeu, zoterise se shquar me nje barre titujsh, sic edhe na deshmon autori.

Qysh ne krye te librit, me nje stil elegant te denje per eruditet me ne ze kohes se tij, pas nje enumeracioni relativisht te gjate emrash, Padiglione na ben me dije se, nga trungu i bigezuar i pasardhesve te Skenderbeut, ai nuk ka ndermend te merret me ata qe i perkasin deges se Granai Kastrioteve, por asaj pjese qe lisi i gjakut ateror na shpie nga Gjoni fill e te kryeheroi. Per t'i dale ne krye faqebardhe kesaj sipermarrjeje tejet te veshtire, autori jo vetem qe u kushton nje vemendje te madh te dhenave te vjela nga historiane te ndryshem, qofshin ata pararendes apo bashkekohore, por me skrupulozitetin e nje hulumtuesi te palodhur ai gjurmon e qemton, krahason e shoshit te dhena dokumentare te kohes, ku spikasin akte noteriale, gjyqesore, dekrete mbreterore etj., te cilat, pohojne ose mohojne, pa ekuivok, perkatesine e prejardhjes nga dera e Kastrioteve. Lypset thene se duke rindertuar pemen gjenealogjike te Kastrioteve edhe pse me nje objekt te percaktuar a prirori (sic na ngjan neve, te pakten), qe synon te vertetoje prejardhjen ne vije te drejtperdrejte te markezit te Auletes, don Anton Kastriotit, Padiglione me te pakten jep nje kontribut te dy-tri fishte me vepren e vet; se pari, ai shperndan jo vetem mjegullen e pluhurin e kohes, duke ndricuar te verteta te mbetura ne mugun e harreses, por, nga ana tjeter, ai u pret rrugen, spekulimeve e mashtrimeve te aventuriereve te kohes qe rrekeshin te pervetesonin emrin e lakmueshem te kryetrimit arber (kuptimplote eshte shenimi i autorit ne fq. 64). Kesodore, Padiglione ka qene dhe mbetet nje burim i cmuar per biografet e Skenderbeut, mjafton te permendim vetem dy prej tyre, Nolin dhe Gegajn. Ne pjesen e fundit te librit, Padiglione ndalet e merret gjer' e gjate me stemen e Kastrioteve, teme debatesh mes historianeve e heraldisteve edhe ne ditet tona (ku s'kane munguar te fusin hundet edhe politikanet), dhe pasi rreh e parashtron nje sere variantesh, ai na paraqet versionin e vet mbi stemen ne fjale, pas nje sere argumetash te mbeshtetura historikisht.

Dhe se fundi, nuk mund t'i mbyllim keto radhe, pa thene dy fjale edhe per punen e prof. Reshat Koncit, mjeshteria dhe zotesia e te cilit shkon pertej kthimit ne shqip te kesaj vepre madhore e thelbesore per kulturen shqiptare dhe vecmazi per shkencen e albanologjise.

Carlo Padiglione

"Skenderbeu dhe pasardhesit e tij"

Perktheu: R. Konci

Botime "Ideart"

136 faqe

500 leke

Pershendetje
Rrofshin Shqiptaret e Bashkuar dhe Shqiperia e Bashkuar

[ALBA]

kombi
Emblema e Kastriotëve në Kishën Santa Maria la Nova të Napolit

Prof.Dr.Valter SHTYLLA

Në historinë e Shqipërisë një hapësirë të rëndësishme gjatë shekujve XIV-XV ka zënë familja e njohur e Kastriotëve, në atë kohë sunduese e një pjese të mirë të Shqipërisë së Veriut e të Mesme. Në periudhën 1444-1468, përfaqësuesi më i shquar i kësaj familjeje Gjergj Kastrioti-Skënderbeu mbrojti me dinjitet trojet shqiptare nga sulmet e Perandorisë Osmane, duke u bërë edhe pengesë për depërtimet osmane në perëndim. Në mesin e shekullit të XV Gjergj Kastrioti ka pasur lidhje të ngushta me Mbretin e Napolit Alfonsi V i Aragonës me të cilin pati nënshkruar dhe një traktat më 26 Mars 1451 në Gaeta. Alfonsi i premtoi Skënderbeut ndihma ushtarake dhe financiare në një kohë që ky e pat njohur Alfonsin si kryezot. Trashëgimtari i Alfonsit, mbreti Ferrante në shenjë falenderimi ndaj Skënderbeut për ndihmën ushtarake të vitit 1460 në Pulje për të shtypur revoltën e mbretit të Tarantos, i njohu familjes së Kastriotëve disa feude të rëndësishme në Itali, si Kontenë Monte Santanxhelo dhe Sinjorinë e San Xhovani Rotondos. Pas vdekjes së Gjergj Kastriotit në vitin 1468, mbreti Ferrante i Napolit mori nën mbrojtje familjen e Kastriotëve, duke i siguruar dhe mundësinë e përfitimit të prodhimit të feudeve të tyre, të cilat ju ishin njohur që në gjalljen e Skëndërbeut. Me rastin e vdekjes së Skënderbeut mbreti i Napolit i dërgoi Donikës një mesazh ngushëllimi ku ai shprehej se vdekja e burrit të saj i kishte hidhëruar jo më pak se vdekja e Alfonsit dhe se Gjergj Kastrioti ishte për ata si një baba i dytë. Donika dhe i biri Gjoni u vendosën në Napoli me një shoqëri të gjërë ku bënin pjesë kryesisht gra, vejusha dhe fëmijë jetimë. Kurora mbretërore e Aragonëve, që përfshinte dhe Mbretërinë e Valencias, gjatë gjysmës së parë të shekullit të XV deri në vitin 1458, pati në krye Mbretin Alfons V, i cili kish nën zotërim edhe Napolin.

Gjoni, djali i Donikës dhe i Gjergj Kastriot-Skënderbeut qe martuar me Irenën, vajzën e Lazar Brankoviçit, despot i Serbisë dhe të Elena Palelologut, vajza e Tomasit, despot i Moresë. Gjoni pati katër djem dhe një vajzë me emrin Maria. Njëri nga djemtë, Konstantini, në moshën 20 vjecare, në vitin 1497 u shpall peshkop i Izernias, qytet në veri të Napolit, ndërmjet Frozinones dhe Kampobasos. Konstantini ka vdekur në vitin 1503 dhe është varrosur në kishën Santa Maria la Nova të Napolit në qendër të qytetit pranë piaca Monteoliveto. Kjo kishë ka marrë emrin e "reja" pasi është ndërtuar në vendin ku ka ekzistuar një kishë më e hershme- Kuvendi i fretërve minorë. Kur Karli I ndërtoi Kastelnuovon, më 1279 ai në këmbim të prishjes së këtij Kuvendi i dha fretërve territor për ngritjen e kishës Santa Maria la Nova, e cila më vonë, në fundin e shekullit të XVI-të pësoi ndryshimine. Në anën veriore të kishës ndodhet një oborr -portik i mbyllur në qendër të të cilit ndodhet një pus ornamental. Portiku nga të katër anët kufizohet me korridore që ndahen nga oborri me anën e harqeve mbi kollona. Në faqet e mureve të korridoreve janë varrosur figura të ndryshme historike, të cilët identifikohen nëpërmjet epigrafeve të shkruajtura latinisht. Në qendër të korridorit verior ndodhet monumenti mortor i Konstantin Kastriotit. Ky objekt përfaqëson një vepër arti e realizuar me mermer të gdhendur, vepër e mjeshtrit Jakopo de la Pila. Në përmasa, skulptura është me gjërësi 2.2 metra dhe arrin një lartësi rreth 4.5 metra. Konstruksioni i objektit është i konceptuar me dy pjesë. Në pjesën e poshtme ndodhet pllaka me mbishkrimin mbi të cilën brenda një kuadrati janë gdhendur në mermer Kostandini i shtrirë mbi sarkaofog dhe katër gra në bust, që dalin në reliv nga rrafshi i murit. Në librin e Karlo Padiljones të vitit 1879 është botuar përkthimi nga latinishtja i epigrafit të shkruar në pllakën e këtij varri monumentat që Donika Kastrioti e ka realizuar për nipin e saj.

Në pllakën kushtuar Konstantinit shkruhet "Konstantin Kastrioti i varrosur këtu, i cili është prej gjaku e farefisi të kulluar mbreti e perandori dhe fisnik për dlirësi dokesh, për dinjitet, kryeprift i Izernias që vdiq para kohe, Donika Komina, stërgjyshja nga babai, i bëri këtë varr të mrekullueshëm në vitin e "njëmijë e pesëqind". Këtë objekt Donika ja ka kushtuar Konstantinit kur ajo tashmë ndodhej e larguar në Valencia. Në këtë qytet në vitin 1503 ajo gjithashtu i pat ngritur varrin vëllait të Konstantinit, Alfonsit i cili u vendos në Manastirin Mbretëror San Trinidad të Valencias, ku në vitin 1458 qe vendosur dhe trupi i Mbretëreshës aragonase, Maria de Kastiljo, dhe ku ka shumë mundësi që të jetë varrosur dhe vetë Donika Kastrioti, e cila ka vdekur para vitit 1506.

Në monumentin mortor të Konstantinit, në kishën Santa Maria la Nova, pjesa e sipërme trajtë kuadrati nga anash kufizohet me dy brinjë mermeri me trashësi 15 cm. Pikërisht në gjysmën e lartësisë së tyre është gdhendur stema e familjes së Kastriotëve. Në një pllakë guri formë ovale është gdhendur në reliev shqiponja dykrenare. Në ovalin me lartësi 28 cm dhe gjerësi 18 cm mbi kokat e shqiponjës është vijëzuar një trekëndësh me kulm në mesin e kokave. Brenda këtij trekëndëshi ndodhet ylli me tetë cepa. Mbi ovalin me shqiponjën dhe yllin ndodhet kurora e familjes fisnike të Kastriotëve. Në këtë stemë të familjes së shquar shqiptare, simboli ynë i sotëm kombëtar, ylli me tetë cepa duket se përfaqëson diellin me rrezatimin e tij. Dielli me cepa rrezatues është një simbol i njohur që në kohët antike. Kujtojmë me këtë rast simbolin e Mbretërisë Maqedonase. Në Vergina pranë Selanikut është zbuluar varri monumental i Mbretit të Maqedonisë Filipi II, babai i Aleksandrit të Maqedonisë. Në këtë varr të fundit të shekullit të IV para erës sonë, sot Pasuri e Kulturës Botërore në Mbrojtjen e UNESKO-s, janë gjetur dy kuti prej ari mbi kapakun e të cilave është gdhendur dielli me cepa rrezatues, simboli i Mbretërisë Maqedonase. Varri ka dy ambiente, në ambientin e para hyrjes është gjetur kutia me diellin me dymbëdhjetë cepa, ndërsa në dhomën e varrit të Filipit kutia e zbuluar ka në kapakun e saj diellin me rrezatim me gjashtëmbëdhjetë cepa. Pra idea është që simboli të jetë dielli, pa i kushtuar rëndësi të vecantë numrit të cepave rrezatues.

Si përfundim, mund të shprehim se Kisha Santa Maria la Nova e Napolit paraqet interes për historinë tonë jo vetëm për objektin funerar të nipit të Skënderbeut, por edhe për skalitjen historike të emblemës së Kastriotëve, simboli ynë kombëtar.


--------------------------------------------------------------------------------

Fillimi i faqes

[dodoni]

Ju kisha lutur të gjithëve që në këtë themë vetëm te sillen materiale, shkrime, botime në lidhje me Gjergj Kastriotin-Skenderbeun dhe të mos shkruajmë komente, mendime etj, po deshëm mund të hapim ndonjë themë tjetër për këtë gjë.
Të bëhet kjo themë si një arkivë e albasoul-it me te dhëna te ndryshme për heroin tonë kombëtar, bile kisha dashur që edhe për të gjithë heronjtë tanë kombëtar te hapet nga një themë e kësaj natyre.
Faleminderit për mirëkuptim
Përshëndetje
Rrofshin Shqiptarët e Bashkuar dhe Shqipëria e Bashkuar

[shendelli]

Edhe nje vule tjeter

[shendelli]

Shqyti

[shendelli]

l