Po me lun fiqiri!

[Kuntakinta]

Eshte ora 2 e nates dhe edhe pse me pret nje dite e gjate pune neser, nuk mundem te fle. Mendoj per Shqiperine time te dashur, familjen, shoket si dhe per dyqanxhiun turiderr te lagjes. Kujtoj eren e ndyre te plerave, qente e ngordhur qe dekompozoheshin rrugeve, si dhe autobuzet qe vinin era bajge. Kujtoj kovat me uje qe te kepusnin brinjet dhe qirinjte e shtrenjte te Naimit dhe ndjej mall. Me ka marre malli per policat tutkune, zyrtaret dyrdyl e te paedukate, si dhe per politikanet mashtrues.

OK. OK. Tani erdha ne vete. Me siper me kishte kapur nje mall i tmerrshem. Tani mblodha forcat te vetja dhe ndrova mendje komplet. Sidomos, kur kujtova kovat e ujit deri ne katin e katert. Megjithate kriza te tilla me kapin shpesh. A me ndodh vetem mua te nuhas papritur "qenin e ngordhur te Tares" dhe te dua te kthehem ne Shqiperi, apo ka dhe te tjere? Jam ne lufte me veten dhe nuk di ke te zgjedh, Tiranen apo Londren? Pergjigjen duhet ta gjej te vetja, kete e di. Thjesht do me vinte mire te degjoja qe nuk jam e vetme ne rrugen drejt shkallimit. Ju lutem me shkruani si ndiheni ju qe ndodheni jashte.

Tani, i kam shume xhan gjithe shqiptaret. Me vone, se di. (Mos ma vini re stabilitetin e degraduar mendor. I ka refugjatlliku kto pasoja)
DMK

P.S. Mendimet u hodhen fillimisht ne faqet bosh ne fundin e nje dosjeje qe cuditerisht flet per "International Security Sector Reform" qe ka te beje me reformat policore dhe ushtarake qe mendohen te ndiqen nga "post-conflict societies" ( nuk di si ta perkthej ) dhe shtetet ne zhvillim.

[Kuntakinta]

Sa gjynof qe s'ja paska var njeri ktij shkrimit tim. U pa puna po pergjigjem vet:

O Kuntakinta! Mos e caj koken lal se me mire do bohet. Pastaj ti je dhe goc persmari. Nuk po t'kref lal. E kam me termen qe je goc yll.

[irida37]

EDHE UNE O KUNTAKINTA(KE ALAMET EMRI) DOJA TE KTHEHESHA DERI PARA CA MUAJSH PO JA QE RASH NE DASHNI DHE JAM AKOMA NE ATHINE DHE E DI SI ESHTE MUHABETI?!KTU NE JEMI QENI TARES

[Ihti]

Kuntakinta, ne rastin tim koha ka rregulluar gjithcka.
Ne fillim kur erdha ne Amerike, me ka kape kriza sa here: fut rrobat ne valixhe bohu gati me ike. njehere biles shkova me pre bilete avioni.
Po me kalimin e kohes, thjesht ingranohesh ne shoqerine ku jeton, edhe te ze nje rutine me te cilen gjendesh pak a shume rehat...e mbi te gjitha te mesohet trupi e truni.
Vitin e pare ketu, ti lexote Naimi emailet qe nisja ne Shqiperi do permallohej.
Pas vitit te dyte, nuk me kapte malli edhe aq shume...tani pas vitit te katert, malli me ze shume rralle.
Dmth, pihemi nganjehere e na ze nostalgjia...po prape kujtimi per jeten ne Shqiperi e per njerezit, eshte dicka e bukur, por e larget,"e ftohte" sepse jane transferuar nga ai seksion i trurit qe merret me gazetat e perditshme, edhe jane futur ke seksioni i librave klasike.

kshu pra, goc persmari je, mos caj koke mo mire do bohet.

[Kuntakinta]

Shume faleminderit te dyve qe me perfillet. Puna ime qendron qe me shume se gjithcka me mungojne prinderit. Kam qene tej mase e lidhur me ta dhe i dua me shume se cdo gje tjeter. Ata duan qe une te shkollohem "jashte shtetit" dhe une thjesht po mundohem t'i bej te lumtur edhe pse vet nuk ndihem mire. U bera 4 vjet e ca ketej dhe nuk eshte se nuk jam pershtatur me vendin. Eshte thjesht qe nuk me pelqen te rri me ktej. Dua mamin dhe babin tim.
Qe jam goc persmari ate e di dhe e thash vet e para si vajze modeste qe jam.

[MI CORAZON]

Postuar më parë nga Kuntakinta
Sa gjynof qe s'ja paska var njeri ktij shkrimit tim. U pa puna po pergjigjem vet:

O Kuntakinta! Mos e caj koken lal se me mire do bohet. Pastaj ti je dhe goc persmari. Nuk po t'kref lal. E kam me termen qe je goc yll.

Mire qe e pashe, se kte do t'kisha shkrujt, Kuntakinta .

Ihti, me ke shkri....Naimi do ish mallengjy nga e-mail-et ....
Une sefte shkrujta ca letra malli, por nuk i postova menjehere, se s'dija ku shiteshin pullat.......e kaluan dite e malli mu shua .....e letrat i kam ketu .
Do i lidh me i spango e do i titulloj " Letra te paderguara # 2 " .
Ose po hap nje teme te re me to, e po ju knaq te gjitheve ...lolololol

[Kuntakinta]

Postuar më parë nga MI CORAZON
Mire qe e pashe, se kte do t'kisha shkrujt, Kuntakinta .

Mire qe se shkrujte ti i pari se do isha bo dhe. Bera mire qe i parapriva rrezikut. Sa per ato letrat me mire mos i posto, se ne tipat sensitiv qurravitemi edhe pa to.

[Qeflija]

o kunatakinta...
po mblidhe fiqirin moj zemer, mblidhe.., pse e le te zdrullohet...
Dhe ketej kur u nisem me qejf te madh u nisem. Ne gjithmone duam gjerat qe si kemi ose na mungojne. Po ça ti bejme.., jete eshte kjo e na duhet te bejme disa zgjedhje.
degjo lalin.., mos e mbaj shume mendjen aty e jeto jeten se shperdoron minutat e jetes e gje nuk zgjidh.
hajt me te mira...

[Kuntakinta]

O Qeflie! Mire e ke ti qe me qef te modh u nisem, po e hongrem sapunin per djath mi moter. Mu dukte gjo e lehte mua te jetoja larg familjes, po s'qeka hic e lehte per mu. Nejse... rrofsh qe na dhe zemer dhe ja kalofsh mire.

[Jola]

Kuntakinta nuk e vetmja Shqiptare qe ndodhesh larg atdheut dhe ndihesh keshtu.
Mbaj mend kur erdha per here te pare dhe rashe ne depresion, por e rendesishmja eshte qe ta luftosh mallin dhe te mendosh qe po lufton per nje jete te mire dhe koha i sheron te gjitha.
Nga menyra se si ti je shprehur ne postimin tend, duket qe nuk ke asnje anetar te familjes apo shoqe qe te ndodhet prane. Nqs do ti kishe keto mendoj se do ta kishe shume here me te lehte.
Ti them kto gjera se i kam kaluar vet eshte pjese e eksperiences time, edhe mua me merr malli saqe nganjehere me dalin vete lotet ashtu si pakuptuar......
Mos shko te flesh me mendime se si ia kaloje ne Shqiperi por se si do ia kalosh aty ku je, sepse Shqiperia eshte aty ku je ti , ne shpirtin tend.