Ditari i Ndienjave (vazhdim)

[Helena78]

Engjell ne gjume mengjes i sotem....aty ne endrra te tij i lashe te gjitha teksa nisesha per ne pune.
Por shpejt u pendova per leniet ngase per diten ne vazhdim do te me duhen disa prej atyre elementeve.....
Ne zyre gjithcka eshte si e kam lene nje dite me pare, madje as gjate pastrimit nuk ishte levizur asgje.....me ngjau se tepermi me muskujt e diteve te mia.
Po kerkoj porcionin magjike per te shetitur "Boten e Cuditareve " te Lizes......me endrrat e Engjellit ne gjume

[marsela]

Copza pasqyrash ku perthyhet, perkulet, shtremberohet cdo pjesez e imja...Kembe te forta, qe mbathin kepuce te hekurta, shkelin mbi to per te me larguar makthin, qe me servirin mendimet e "mosqenies"...e tashme copzat te shnderruara ne therrime, perqeshin edhe shpirtin tim qe lekundet mes "pasqyrimit" e "heshtjes, humbjes, zhdukjes"
Nuk e kuptoni qe dalngadale po me "vrisni" mua..mua, qe per ju lashe mengjeset me te shndrritshme, muzgjet me perendimet me mahnites, pentagramet me tingujt me te embel, lulet e trupat me aromat me dehese, kujtimet e largta qe ushqeheshin nga malli e me falnin qetsine e mijra casteve vetmie e lumturie te pakapshme...
Per ju fala zemren; e lashe t'ju rrihte, te pomponte ate gjakun e kuq e te nxehte me te cilin miksova cdo ndjenje te pashkruar, ne duart tuaja, me ciltersine e ngazellimin e nje femije 5-vjecar.
Oh sa shume bera qe te isha per ju, pikerisht une..e gjithe c'pata ishte nje pasqyre e re, e prap ju shume "larg"..

[Hekurani1]

Bashke me vjeshten e trishte, u kthye edhe ajo. M'u be se ishte zverdhur, njejte si gjethet e arres se vjeter perskaj dritares se dhomes sime. U mrrol pak kur i thash "mire se erdhe vjeshte"! Krahasimi me vjeshten nuk i pelqeu edhepse shpeshhere me thoshte se per kete stine kishte preferenca te vecanta. Ndonese mu hudh ne perqafim si gjithmone, kesaj radhe mu duk se nuk me shterngoi si herave tjera. Per cudi edhe une e putha ftohte ne syte e saj jeshile. Mu be sikur i ishin zverdhur ca edhe syte, njejte si gjethet e arres... E kam porositur qe sonte te mos me pret zgjuar sic ben zakonisht. Sapo ta kem perfunduar punen do te vete per ta pare nese i eshte kthyer jeshilja ne sy. kur te mos i shoh me gjethet e verdha te arres per dritare, mbase do te me ndrrohet edhe imazhi ne syte e saj. U bene gati dy muaj qe nuk e kemi shijuar lakuriqesine e njeri-tjetrit....Sonte do ta bej pranvere!!!

[macia_blu]

Kam dy dite qe jetoj brenda kokes time,
e me duket krejt nje vend i ri, i panjohur.
Aty, jam jashte mendjes ( por brenda kokes)
eci te mberrij tek nje rrap,
tek nje rrap i dites time me shi.
Pres pikerisht ate qe e mbolli rrapin ne koken time.
Leshoji shi brenda saj, e mbi rrap.
Jetoj brenda kokes ka dy dite,
pothuaj tri
e nuk dashkam te dal
gjithesesi!!!

[Mbreti_ILI]

Mbase bën të ftohtë , gjithkund ....

Si çdo herë , gjithkund është ftohtë , përveç aty ku bën pjesë ti . Sa herë që i lë hapësirë në kohë , mendjës , merr rrugën për tek ti . Sillet vërdallë por , tek ti e gjen desertin, në atë rrugëtim që i mungon shpesh . Koha po ecën, kurse ne jo ! Shpesh po i jap vehtës luksin , të mos mendoj fare . Por çfarë luksi se , kur duhet ta angazhoj vehtën 16 orë në ditë , vetëm që të mos kam kohë të mëndoj , kot?! Për së koti mu kujtua edhe një thënie e vjetër : Bota është shkallë-shkallë , Dikush ngjitet në to , e dikush zbret ...
Ashtu-kështu , më duhej pak ta ngrohja vehtën , në këto mendime.Kisha nevojë nga ky ndryshim i kohës ! Për shumicën e klientëve , jam një enigmë e pazgjidhur ! Jo që ndryshoj shumë , por që nuk mund ta kuptojnë se ...
Megjithatë , shpesh më pyesin , unë vetëm i shikoj . Të gjithëve , vetëm zyrtarisht ua kthej ndonjë përgjigje ! Por , i di unë ku dëshirojnë të përfundojnë me ato pyetje , prandaj , kur mbesin pa përgjigje , hutohen më shumë ... Porsa krijoj përshtypje të pasaktë , i lë pa tekst në mënyrë indirekte . Më së keqi e kanë , kur presin se po u përgjigjem , unë i heshtur , vazhdoj punën time ...
Por, kjo është vetëm pjesë e punës që bëj . I përmbahem shumë atij ligjit të pashkruar . Në mes doktorit e pacientit , nuk duhet të ketë diçka më shumë sesa kujdesi për shërimin e tyre . Në asnjë mënyrë lidhje dashurie ....
Pastaj .... kthehem kah ti , bëj një xhiro , të të vështroj edhe ty se a mund të më kuptosh . Si duket jo ! Ose mendon se ke dështuar, apo jo ?!! Kurrë nuk do ta dish , derisa, mendimet e kota janë aktive ...
Deri atëherë .... kur , e shoh të nevojshme , për të dy ...

[FLORIRI]

Jemi te njejte.Te dy nuk leshojme fije kur prekemi ne seder.E di qe eshte e merzitur por nuk e di pse.E di qe diku kam gabuar por nuk e di se ku.Sikur nje cast te ia shihja syte e zeza do ta kuptoja cfare me fsheh.Shkronja qe hidhen diku,fjale qe i merr era,mendime dyshime stres pambarim.Valle pse te me ndodhi keshtu me ate.Me ate qe isha dhe jam i sinqerte.Dyshon tek zemra ime.zemra qe e don,zemra qe rreh vetem per te.Nje lamtumire e pakuptimte,nje lamtumire e pashkak,nje lamtumire me rrenje te thella,qe kthimin mbrapa s'toleron.Nuk kisha provuar nje lamtumire te tille,nuk kisha shkruar me lot ne sy.Kurre me pare se kam refuzuar zerin e zemres por vetem me ty.Nuk doja te vdesesh ne zemren time,te doja te gjalle.Ti me zbukurove endrrat,me ndeze me syte e zeza kur te pashe.Te kam kuptuar gjithnje,te ndjeja dhe pse nuk te kisha prane.Ti bere qe te njoh me mire vetveten.Dikur tallesha me zemrat e dashuruara,nuk i kuptoja,isha thjesht parazit qe ndrroja vend ketu atje.Por dy zemra qe ndjejne qenkan ndryshe.Komunikojne pa fjale nuk perfillin distanca,thyejne cdo pengese qe te flasin me gjuhen e tyre te zjarrte.Nje kujtim,nje fjali,nje trendafil i bukur,nje fotografi,sy qe shndrisin,fytyre e ndritur nga rrezet e diellit,zemer e penduar qe kerkon fajin qe se gjen dot.Konfuz,nje alo qe ther ne zemer,zeri saj,emocion,cigare e ndezur,fjale vetem fjale,te njejtat gjera te KOMPLIKUARA .Nuk kisha menduar qe nje femer behet kaq e komplikuar kur e dashuron .

[Undefined]

ndihem e lodhur,...tashme nga ky gjume i gjate plot enderra dhe meditime...te nje jete qe tashme nuk ekziston me...ne enderr mu shfaqen rrugicat ku une kam kaluar per 17 vjet...njerezit...nuk e kuptoj pse ishte gjithmone nate...(ne enderr...ndersa ecja ashtu neper nate me pantallona te shkurtra, nje bluze te gjere ku edhe pantallonat nuk dukeshin...ndihesha ne siklet...cfare njerezit do te mendonin per mua "sa qenka dobesuar" ndersa ecja...kisha ftohte dhe e gjeta veten me nje xhup te madh te zi...dhe fillova te vrapoja ne drejtim te shtepise...qe tashme nuk eshte me e imja...dhe shume shpejt u zgjova...nga qente kaq te medhenj qe mu versulen.....
se di ndihem konfuze...pse kjo enderr?!...nga malli?...mos valle ndihem e shqetesuar per vete faktin qe kam ndryshuar...A thua valle kam ndryshuar???

ndihem e dobet...kjo temperature tashme prej 2 ditesh me ka rrezuar fare...sa inat me dhemb koka...

[*~Rexhina~*]

po e veshtroj e cuditur...a nuk shikon qe eshte i rrethur me femije?...po mendoj ti them...jo se me vjen turp...me vjen per te qeshur, dhe eshte kaq i perqendruar tek kompjuteri...smund ti them 'Zotri, ky eshte mikrolabi i femijve, perdor nje mikrolab tjeter" sadoqe e kam per detyr ti them...oh le te rri i shkreti...po perfiton se jam e sigurt monitoret e tjere do ti thoshnin

[Living in Vain]

Dashuria, ne asnje rast, nuk e pengon njeriun te ndjeke Legjenden Vetjake.

[Alkimisti]

"It's a book that says the same thing almost all the other books in the world say," continued the old man (Melchizedek). "It describes people's inability to choose their own destinies. And it ends up saying that everyone believes the world's greatest lie."

"What's the world's greatest lie?" the boy asked, completely surprised. "It's this: that at a certain point in our lives, we lose control of what's happening to us, and our lives become controlled by fate. That's the world's greatest lie."

Quoted from "Alchemist" by Paulo Coelho