Ditari i Ndienjave (vazhdim)

[Undefined]

Sot te pashe, nuk munda te flisja...prita te me flisje, por shume shpejt kurrizin ktheve dhe u largove, ishe ulur aty perballe meje. Gjithcka kaq ironike, ndersa mundohesha te studjoja, nje dridherime me pushtoi fort trupin "sa ftohte", tashme nuk isha me ne gjendje te lexoja, por nuk doja te tregoja shenja dobesie/nervozismi...fillova te zgjidhja ato ushtrime, edhe ne flete duke shtrenguar lapsin forte shkruaja dhe shkruaja te njejtat formula...se di as vete cfare ndjenja...bosh, inat, doja te ulesha prane teje, doja te flisja. Sa keq prane teje dikush tjeter ishte, ndoshta nje shoqe, ndoshta nje e aferm, ndoshta me shume...papritmas shikimi yne u takua, dhe shume shpejt koken ktheva...ndihem keq pse akoma ndjej per ty...dhe tani ne keto momente fryme thelle marr dhe frika me ka pushtuar , ndoshta te kam humbur "pergjithmone".................................... ..............................................

[Ang&Dem]

Qetesia ,Falenderimet superficale etj etj.
Kur isha femi ime me thoshte ki kujdes nga uji dhe zjarri.Por tani do deshiroja te me paraljmeronte nga manovrat makiaveliane te trurit te njeriut.
Ku e pe mos deshirat e njerezve ku??????????????????
Mendo nje cast vetem per nje cast qe une dija cdo gje ,dhe dija qe po beje inventarin e gjerave cfare do humbje dhe cfare do fitoje ........(pra thjesht arsyetim loje)
Te kujtohet eikulibri ?????????
Por parajsa e enderres ishte e bukur per momentet bosh qe gjendeshe sepse ne duhet ta mbushim kohen ,nqs mungon nje gje e zevendesojme me dicka tjeter.
Dhe do vij nje moment qe prishet eikulibri famos me nje veprim,me nje fjale.
DO NDODHI AJO QE DO NDODHI ..................
JA DHE MOMENTI QE TE TREGON FUNDIN.
NGOPJA ME DICKA DHE MUNGESA E ASAJ PARAJSES TJETER DERI SA TE MBUSHET.
SA MESKINE ESHTE NDONJEHERE JETA........

[Hyllien]

Manuali i Leximit:
Materialistet dhe ata qe nuk kerkojne nje "fund te lumtur" me domosdo, le te lexojne deri tek pikat. Te tjeren qe duan nje "happy ending" qofte dhe te sajuar ta lexojne deri ne fund.

Me Premto:
S’do me harrosh, do me duash!
Ose jo!
Oh, me dhimbsesh, s’dua te vuash!
Premto:
Qe do ta jetosh i lumtur kete jete
Mbylle kete faqe, ktheje kete flete
Ose... grise fare, digje ne harrese...
Heshten, u pane...
Dikush tradhetoi. Syte jane pabese!
Folen dhe thane:
Ju, jeni dy faqe te te njejtes flete
Digjesh ti, digjet edhe ai vete.

Nje yll ra, u shua ne erresire. Çudi!
E pasoi nje tjeter. Dy yje. Rastesi?

Pergjonte hena, shih sa e zbehte.
Mbuloi fytyren me nje re aty prane....
Deshi te harronte dy te rinjte pa jete.
Dhe nje drite çau qiellin anembane...

Qielli renkoi, dhe qau...shtrengate.
Sa e ftohte, sa e çuditshme kjo nate!

.................................................. ....

Dielli doli, dukej i lumtur. Ç’idiot!
S’i ka prekur ende trupat e ftohte?

Magjia vazhdonte... dielli beri me sy.
U afrua tek nje re, nje re qe se si ngjante
si dy dele; jo, si dy lule; jo, si dy....
Dielli dinte. Ai qeshte. Dielli nuk qante!

[Ang&Dem]

Idete i dhane fund pergjithmone ,dhe une largohem nga skena e teatrit me shikimin e regjisorit qe me ndjek dhe mendon me veten e tij......Ah ky aktor i mbushur ,kujton se do eci perpara me idete e tij.Por harroi regjisori qe NUK IKA NJOHUR KURRE IDETE E AKTORIT ,DHE HARROI QE AI BENTE DHE REGJISOR DHE AKTOR DHE KURRE NUK MUND TI NJIHTE IDETE E TJETRIT.KURREEEEEEEEEEEEEEEEE
KJO ISHTE SHIJA E HIDHUR QE I LA AKTORIT KJO SKENE DHE PJESTARET E SAJ .
NJE SHIJE QE DO E MERTE ME VETE DHE KUSHEDI SE DO IA VLENTE PER LEKSION NE SKENAT E TJERA ,DHE SA DO INFLUENZONTE ,POR ATE SHIJE DOP E MERTE ME VETE DHE NUK E DINTE PER SA KOHE DO E NDIQTE AJO SHIJE.
.................................................. .................................................
FUND
.................................................. .................................................

[*Dea*]

Une isha aty prane teje. Krahet i kisha zgjatur e zgjatur e zgjatur. Ti rrije dhe m e shikoje. Shume te zena i kishe duart qe te me merrje. Doje qe te vija vete drejt teje. Por une kisha nje pjese te djegur brenda meje qe te refuzonte. Une doja qe te me merrje, te me ngrohje, te me sheroje. Por skishte vend per mua.
Ti e dije cfare duhej, ti i gjithmone ke pasur privilegjin te zgjedhesh. Te jane afruar kurdohere mundesite. Dhe ti gjithmone ke zgjedhur!!!. Ke zgjedhur midis gjerave te tua te rendesishme dhe mua. Nuk kam qene une zgjedhja jote.

[Undefined]

mbaroi dhe kjo dite sot...me ne fund, iku pa u kuptuar, si shume dite te tjera...ndihem e lodhur, kam nevoje per qetesi,por qetesia me frikson...mendimet e shumta filllojne dhe zemra lodhet, syri qan...dhe ja arrin shkaterrimin brenda nje qetesie te pakuptimte, vrarese!!!

[marsela]

Nje dite e bukur per te jetuar..

[BRADYKININ]

Si ndihem sot....e thote poezia me poshte. E di ndonjeri autorin?

NË MUNDESH

Në mundsh ta ruash arsyen kur bota humb fillin
E fajin ty ta hedh – dhe vetes ti besosh,
Sa herë të dyshojnë e s’të përfillin,
Por edhe dyshimet drejtë t’i gjykosh.
Në munsh të rrish në pritje, në pritje pa u lodhur,
A, kur të urrejnë, urrejtje mos të ushqesh
Madje ndaj shpifjeve të rrish pa folur
Me thjeshtësi, me to pa rënë ndesh.

Në mundsh të mendosh, por jo në shkatërrim
Të ëndërrosh por jo rob ëndërrimesh,
Dhe t’i trajtosh njëlloj e padallim
Ngadhnjim e shpartallim – burim mashtrimesh.
Në durofsh dot thënjet e tua të drejta
Në kurthe për tradhtarët, kopukët të t’i kthejnë
T’i shohësh të thyera gjërat më te shtrenjta
E prap t’i ndërtosh me vegla që nuk vlejnë.

Në mundsh fitoret që ke korrur t’i flijosh
Si në kumor, në një të vetme lojë,
Të rrezikosh, të humbësh, e prap t’ia fillosh
Dhe humbjen kurrë t’mos e zëshë në gojë
Në durofsh dot muskul, nerv, puls e zemër
Të të shërbejnë edhe kur gjithçka të duket e kotë,
E të qëndrosh kur s’ke më asgjë veç vullnetit
Që veç një fjalë “ QËNDRO” gjithnjë të thotë.

Në mundsh të flasësh me maskarenj, por nderin ta ruash
A të ecësh përkrah mbretit pa krenari që t'vërbon
Nëse armiku ose miku s’të bëjnë dot të vuash
Dhe gjithçka e çmon, por veç sa meriton.
Në mundsh të mbushësh dy minuta aq të rënda
Me vepra që peshojnë–Dije dhe mos ke asnjë dyshim
Se jotja do jetë bota me cka ka brenda
Dhe burrë të do jesh, o biri im.

[Xhuxhumaku]

Si ndihem sot....e thote poezia me poshte. E di ndonjeri autorin?

NË MUNDESH

Në mundsh ta ruash arsyen kur bota humb fillin
E fajin ty ta hedh – dhe vetes ti besosh,
Sa herë të dyshojnë e s’të përfillin,
Por edhe dyshimet drejtë t’i gjykosh.
Në munsh të rrish në pritje, në pritje pa u lodhur,
A, kur të urrejnë, urrejtje mos të ushqesh
Madje ndaj shpifjeve të rrish pa folur
Me thjeshtësi, me to pa rënë ndesh.

Në mundsh të mendosh, por jo në shkatërrim
Të ëndërrosh por jo rob ëndërrimesh,
Dhe t’i trajtosh njëlloj e padallim
Ngadhnjim e shpartallim – burim mashtrimesh.
Në durofsh dot thënjet e tua të drejta
Në kurthe për tradhtarët, kopukët të t’i kthejnë
T’i shohësh të thyera gjërat më te shtrenjta
E prap t’i ndërtosh me vegla që nuk vlejnë.

Në mundsh fitoret që ke korrur t’i flijosh
Si në kumor, në një të vetme lojë,
Të rrezikosh, të humbësh, e prap t’ia fillosh
Dhe humbjen kurrë t’mos e zëshë në gojë
Në durofsh dot muskul, nerv, puls e zemër
Të të shërbejnë edhe kur gjithçka të duket e kotë,
E të qëndrosh kur s’ke më asgjë veç vullnetit
Që veç një fjalë “ QËNDRO” gjithnjë të thotë.

Në mundsh të flasësh me maskarenj, por nderin ta ruash
A të ecësh përkrah mbretit pa krenari që t'vërbon
Nëse armiku ose miku s’të bëjnë dot të vuash
Dhe gjithçka e çmon, por veç sa meriton.
Në mundsh të mbushësh dy minuta aq të rënda
Me vepra që peshojnë–Dije dhe mos ke asnjë dyshim
Se jotja do jetë bota me cka ka brenda
Dhe burrë të do jesh, o biri im.

Kippling,

Shami Kuqe.

[Mbreti_ILI]

Unë krijova detin e pafundmë të mendimeve të kota , pse të mos zhytem në të !!? Unë e krijova vetë , këtë largësi , e pse të mos i kënaqem mospranisë tënde ? Po , pra , e dua vetminë , zhytem poashtu në mendimet e mia të kota , ku herë-herë bën pjesë edhe ti . Por, vetëm si mendim është , ashtu thjeshtë , një kotësi . Unë jam mësuar të kënaqem së notuari në këtë det mendimesh , e ti nuk mundesh , e di . Të pëlqen ende filozofia ime e të menduarit ? Ti më emërove si të tillë , a nuk të kujtohet ? ... Ose ndoshta mendon se nuk e kam kuptuar se ishe ti ?Sidoqoftë , mjafton ta dish tani . Kurrë nuk është vonë për asgjë .
I kotë do të jetë edhe mendimi yt , poqëse mendon se do të pranoj në jetën time . E çdo përpjekje e jotja sado e vogël që është do të jetë poashtu , kotë së koti !!! Vetëm deshta ta bëj me dije se kot është ... të mos mundohesh !! Të kam thënë se nuk jam i përkryer ... T'ia lëmë kohës të tjerat .Rri atje ku je , e sa për mua , mos kij dert . Sikur që kam thënë gjithmonë :

Le të bëhet , ashtu ,si duhet të bëhet ,
s'kam ndërmend të ndryshoj asgjë ,
Por , ato gjëra që i shkaktove ti ,
në harresë nuk mund t'i lë .