Ditari i Ndienjave (vazhdim)

[Uriani]

(Kujdes, helm!)


Një grua atje tej
Pa dashuri pa urrejtje
Veç me ushkur lidhur qafe
Ka punë me natë

Dy hajnat vrasës
Helm nga nënballi
Zhbirojnë ftohtësinë
E një dimri të gjatë

[angeldust]

Flok bozhure, buze te thata
bojatisun me t'kuq flak
qe ftyres se zbehte, lekures s'stervitun
t'i japin pak ngjyre... neper krevat.

Mish ne tharje, atrofik,
torbat e syve t'varuna nxijn,
sigurisht ishin te tjere
ata qe nga gjinjte milën tan rinine.

Si torba t'zgajtuna, t'varuna tash
kokrrat n'gjoks shohin vec perdhe,
pesh e mashkujve dhe e jetes
i ka pas nduk, zhduk, fryn, shfryn, lodhun...
por ato kok ma s'kan me ngrejt.

Sepse femna qi asht femën,
mos qoft vetem e mbi tridhjet.

[Hekurani1]

Ajo sonte ka naten e pare te marteses. Ajo sonte do t'ia shfaq lakuriqesine e bardhe bilur nje tjetri. Nje njeriu qe ndoshta s'e ka merituar kurre.
Erdhi e me pershendeti te premten ne mengjes heret. Mu lut ta shterngoja dhe ta puthja fort si dikur, e bindur se kurre nuk do te takohet kurre me me nje perqafim dhe dashuri te tille te zjarrte....Dhe derisa e perqafoja me afsh, iu rrokullisen disa pika loti faqeve te bardha.
Ajo ka sonte naten e pare te marteses... te nje martese qe u be kunder vullnetit te saj.
Une sonte po perjetoj naten e tmerrit sepse me torturojne mendimet se AJO do te detyrohet sonte ta perqafoj njeriun qe nuk e deshi kurre. Ajo te pakten sonte do te jete vete e dyta ne dhome, e une...

[Hyllien]

Ka momente kur diku ne nje vend te papercaktuar afer zemres, pikerisht aty ku po te duhej do t’ia caktoja simbolikisht vendndodhjen shpirtit, njeriu ndjen nje boshllek, nje boshesi, nje zbrazetire te çuditshme. Nje zbrazetire qe nuk u bindet rregullave fizike qe i jane caktuar, nuk eshte pa mase, rendon me teper se çdo gje, nuk eshte pa shije, perkundrazi shume e hidhur. Nje zbrazetire e erret qe te mberthen, te shtrengon, te ngushton, te mbyt... Nje zbrazetire misterioze qe duket sikur do te perpije çdo gje, si perpijne gjuhezat e erresires gjithesine ne krahet e tyre, krahe-vdekje.
Jane çaste kur njeriu pergjerohet deshperimisht per nje burim drite sado te dobet, per nje pikembeshtetje per te mos rene ne asgjene totale qe duket sikur do ta rrembeje ne boten e saj te erret, te ngrire, ne boten e heshtur.
Kerkon nje burim te fuqishem qe leshon nje rreze ne terrin e pashprese, qe thyen akujt dhe sjell jete ne boten e te vdekurve. Nje kujtim i bukur qe rrezaton nga e kaluara apo nje yll shprese, orientues, ne horizontin e se nesermes.

[natyra]

nese vjen mos i thuaj askujt se ku shkon ,askujt sdo ti them kend po e pres ,vetem do te shihemi,qe te zbusim zemrat dhe shpirterat tone.....

ndoshta ju duket e cuditshme edhe mua me duket e cuditshme, por une dhe ai ekzistojme dhe dashuria jone do te ekzistoje derisa vdekja te na thirre ne gostine e saj, e rrefimi per ne do te filloje ,,na ishte nje here nje nate qe te nesermen se donte dot''

[Poeti]

nese vjen mos i thuaj askujt se ku shkon ,askujt sdo ti them kend po e pres ,vetem do te shihemi,qe te zbusim zemrat dhe shpirterat tone.....

ndoshta ju duket e cuditshme edhe mua me duket e cuditshme, por une dhe ai ekzistojme dhe dashuria jone do te ekzistoje derisa vdekja te na thirre ne gostine e saj, e rrefimi per ne do te filloje ,,na ishte nje here nje nate qe te nesermen se donte dot''

natyra,

Shumë thënje e qëlluar dhe shumë domethënëse kjo që e nënvizova, por në përgjithësi një postim i vlefshëm, përgëzime.

[natyra]

Kam fituar sot nje motiv te ri te te shkruaj duke besuar se kemi
dalur nga terri qe na rrethonte ate nate..Sot ndjej se cdo fjale imja
ka nga nje rreze dielli dhe nga nje re te kaltert qe kisha menduar
hijeshine ty.Ndersa tek mendoj se gushti eshte shume i bukur per
dashuri te veqanta, e pres mbremjen e kuqerremte pa ty, por rete e
kuqe me flasin se kam nje nostalgji te posaqme per ty me i dashuri
im.Dhe mos harro se mbreme kemi komunikuar,kemi buzeqeshur, jemi
pare ne mendime me buzeqeshjet e rinise qe po na iken.Ehhhhh, mbreme
te kam ndjere neper damaret e mi dhe rruzat e kuqe te gjakut qe mi
ke pire,ehhhhhhhhhhhh mire eshte kur njeriu vuan dhe e din pse e ben
kete.....

[Blue_sky]

Ndersa mendimet e mia po ktheheshin ne nje brisk te vertete qe po me gjakoste shpirtin,ve j duart e lodhura mbi tastat e lap-topit. « Me ka mberthyer vera lodhese,neno »,do i kisha thene asaj sikur te kisha patur guximin te ju jepja shqelm fosileve mesjetare shqipetare…por jo,asaj i duhej te luante rolin e mamase e mua ate te se bijes.E serish,ajo kupton,kupton te gjitha pa me thene nje fjale te vetme,ashtu ne heshtje aprovon cdogje.Mes asaj dhe meje s’ka nevoje per fjale,mes asaj dhe meje s’ka nevoje per kanale komunikacioni artificiale per t’u kuptuar .Ajo eshte une,une jam ajo.

Ne nje moment dora ime e djathte shtrengoi goten e Martini-t,nje deshire momentane per te kthyer ne brisk copat e gotes,nje deshire momentane per te kthyer dhimbjen shpirterore ne fizike.Ndiej britmat e erresires qe kerkojne te perpijne ate qe quhet shpirt.(Besoj une ne shpirt ?!)

[green]

Eshte e cuditshme sesa shpejt harrojme kur ne te vertete asgje nuk harrohet.
Paradoks i perjetshem!

[Leila]

Nje pende engjelli ra dhe me shpoi ne sy. Levizte ne zig-zag tek sa thuajse vallezonte ngadale poshte e me poshte, ekzakt 1 meter e gjysem mbi Ferr. Kishte bere zigun dhe po ktheheshe te bente zagun, kur mu versul drejte e ne sy me hakmarrje. Pikerisht atehere gjeta kohen te pyesja veten se c'perfitonte kjo pende nga sulmi, kur harrova reflekset dhe hapa syte me shume. PUF! ia beri penda. PLLAQ! dhe syri, i cili u fishk ne cast dhe ra pertoke, 1 meter e gjysem me afer Ferrit. Dhe engjelli zbriti nga qielli te perkuleshe me mosperfillje mbi asfaltin e nxehte qe tashme ma poqi syrin. E mori ne dore, i hodhi pak piper si te ishte nje cope omelette, dhe e hengri. Nqs ka engjej, une medeomos qenkam mekatare. Pra, si ta shpetoja une syrin tim prej dikujt te favorizuar nga morali? Prej asaj dite, kur dal jashte, mbyll qepallat qe te ruhem nga pendet e engjujve. Ime me u gezua qe me ne fund doli fjala e saj, qe une gaboja te shihja diellin direkt. Megjithate, asnje humbje per te; kjo vetem i lehteson detyren per te me drejtuar. Kur me pyesin se i kujt eshte syri tjeter qe nuk ngjason si i imi, u them se ma ka lene nena ne testamentin e trashegimise. Sot une jam jetime. Te pakten jam e lire te blej nje Dalmatian... po te dua, sigurisht.