Ditari i Ndienjave (vazhdim)

[Helena78]

Me diellin ka kohe se i kemi prishur lidhjet.. Se fundmi na hedh veshtrime mosperfillese.
Edhe ndodh te shkelim ne kallo natyren, madje me shpesh ngasa e kemi menduar...
POr kete radhe nuk e kuptoj nese eshte ndershkim per Ne apo TEKE kokforte e Natyres???
E megjithate kalojme dite dystineshe....

[Poeti]

Të shikoja me sy të përlotur kurse zemra më rrahte me aq forcë sa më dukej se do të më dilte nga vendi. Po të ishte e mundur ta prekje me dorë, do të vëreje se çfarë rrahje ishin ato dhe ç’simbolizonin?? (por kujtoj se e din mirë këtë)….
Drithërima të forta më përfshinë trupin dhe një ngrohtësi e veçantë më vinte që nga këmbët drejt kokës që ishte si një vullkan i cili zien llavën përmbrenda dhe në çdo moment mund te explodoj. Me dukej se gjith çfarë ndodhte me mua nuk ishte normale, ishte një ndjenjë e turbullt e përzier si diçka në mes të shpresës dhe zhgënjimit, si diçka që më parë nuk e kisha shijuar, si diçka që më bënte sikur nuk jam në vehte. Dhe vërtetë vallë a jam unë në vehte??!!

[Hekurani1]

E putha dy here ne syçkat jeshile dhe u largova pa guxuar qe ta kthej edhe njehere koken prapa. Vetem kur isha i bindur se ajo kishte humbur mes turmes, u ktheva te shoh perendimin e diellit, ngjyra e kuqrremt e te cilit per çudi me transformohej ne jeshile...Ka kohe qe vetem jeshil po shoh!

[Alkimisti]

28 korrik (3 vjet më vonë)


Ndoshta në kohëra dhe rrethana të tjera do të mundohesha të kuptoj se për çfarë arsye ai moment paskësh qenë aq "i papërshtatshëm për t'u keqkuptuar", por tash më jo. Nuk më intereson. As nuk kam aftësi paranormale të futem në mendjen tënde nga qindra kilometra largësi dhe të zbuloj cila ndërskamcë e radhës fshihet pas këtij mesazhit tënd.

Nuk mund të t'i ofroj as ato 60 sekondat e kërkuara. Mijëra gjashtëdhjetësekondëshe nuk do të mjaftonin për ta qetësuar shpirtin tim. Ti e di sa vjet ka zgjatur kjo lojë perverze sadiste e pakuptimtë e torturave psiqike të njëpasnjëshme ndaj meje. Dhe ti mendon se për atë copëz kohe mund ta zbusësh bishën e tërbuar në mua? Jo, mos u mundo, asgjë s'ka mbetur për t'u rregulluar, të gjitha kanë shkuar në *********.

Prandaj, ato sekonda të këshilloj t'i shfrytëzosh për të rilexuar atë çfarë ka shkruar "miku", gjegjësisht "burimi i informuar mirë", dhe... të skuqesh sado pak!

P.S.
Pse thjesht s'më harron? Ka të tjerë... nuk ma merr mendja se do të mbetesh keq!

[leci]

Dhe serish do me flasesh per ishujt qe jane,por qe vetem ti din.Do me flasesh per vende te largeta ku dielli perendon dhe duket sikur merre flake gjithçka.
Ne mendjen time shkruan mendimet e tua,e ndoshta eshte vendi me i sigurte per te ruajtur kujtesen.
Nje breg,dallget qe e ledhatojne dhe era e detit qe te hyn deri ne shpirt dhe te merr edhe ate pak fryme qe te ka ngelur.
Ky det qe sheh dhe te gjitha ato qe nuk sheh por ekzistojne.Qe presin ne heshtje,me durim nje hap perpara jetes tende.
Perhere, pa u lodhur ,do ti degjosh peshperimat e detit.Pa te shpjeguar asgje,pa te thene as edhe nje fjale do te jete perhere nje det qe do te therrasi me zerin e tij.
Dhe asgje nuk eshte me e forte se qetesia e detit kur shperthen ne mijera ngjyra,ne mijera endrra,qe pa fjale marrin jete ne mendjet e humbura.
Fjalet e mija jane te varfera,jane vetem fjale te nje mendjeje te brishte qe meson te enderroje me pak.Jane fjale qe dashurojne detin dhe kohen,dashurojne momentin kur dallget presin ne heshtje e pa nxitim rradhen e tyre per te perqafuar brigjet dhe gjurmet.
Dhe qofshin fjalet e mija percjellesit e heshtjes dhe qetesise shpirterore,qofshin perhere mesazh paqeje per shpirtin tend te vetmuar.
Nuk kam pare kurre ato vende te largeta,por ma thane fjalet e tua.Ne mendjen tende lexova jeten dhe me syte e tua e dashurova marrezisht.Era do te me percjelli aromen tende dhe do te kaloj kohen i dehur nga profumi i buzeve te tua.
Do te jem perhere per ty dhe kjo eshte fjala ime.

[Lioness]

Dhe serish do me flasesh per ishujt qe jane,por qe vetem ti din.Do me flasesh per vende te largeta ku dielli perendon dhe duket sikur merre flake gjithçka.
Ne mendjen time shkruan mendimet e tua,e ndoshta eshte vendi me i sigurte per te ruajtur kujtesen.
Nje breg,dallget qe e ledhatojne dhe era e detit qe te hyn deri ne shpirt dhe te merr edhe ate pak fryme qe te ka ngelur.
Ky det qe sheh dhe te gjitha ato qe nuk sheh por ekzistojne.Qe presin ne heshtje,me durim nje hap perpara jetes tende.
Perhere, pa u lodhur ,do ti degjosh peshperimat e detit.Pa te shpjeguar asgje,pa te thene as edhe nje fjale do te jete perhere nje det qe do te therrasi me zerin e tij.
Dhe asgje nuk eshte me e forte se qetesia e detit kur shperthen ne mijera ngjyra,ne mijera endrra,qe pa fjale marrin jete ne mendjet e humbura.
Fjalet e mija jane te varfera,jane vetem fjale te nje mendjeje te brishte qe meson te enderroje me pak.Jane fjale qe dashurojne detin dhe kohen,dashurojne momentin kur dallget presin ne heshtje e pa nxitim rradhen e tyre per te perqafuar brigjet dhe gjurmet.
Dhe qofshin fjalet e mija percjellesit e heshtjes dhe qetesise shpirterore,qofshin perhere mesazh paqeje per shpirtin tend te vetmuar.
Nuk kam pare kurre ato vende te largeta,por ma thane fjalet e tua.Ne mendjen tende lexova jeten dhe me syte e tua e dashurova marrezisht.Era do te me percjelli aromen tende dhe do te kaloj kohen i dehur nga profumi i buzeve te tua.
Do te jem perhere per ty dhe kjo eshte fjala ime.

Mallengjyese ..... ne heshtjen, ne lotet e paderdhur te kujteses!

[Prototype]

Dua te mbeshtes koken ne nje jastik te bute , te jetoj ne nje bote pa paragjykime dhe te kem ne dore timonin e jetes time dhe njehere , te ndreq ca gabime te kushtueshme , te zhduk nga mendja dhe shpirti i vuajtur disa njerez te peshtire ...qe nuk kane vend fare aty ...te kthehesha dhe nje here ne moshen e adoleshences , ndjehem e papermbushur , femer e paplote , gjysem grua e gjysem vajze ...nje borbardhe e perndjekur nga xhuxha te shpifur ......sadnesss

[angeldust]

Zonja e rende (apo duhet te them e shendoshe?) "shkrin talentin" ne ditar...

Me sa shoh, me erdhi harabeli ne dritare te me sugjeroje se duhet te frymezoj fundin e tregimit(?) Ik fli gjume sonte harabel, se ka qene nje dite e bukur dhe e sukseshme, nga ato dite energjike qe s'te vjen te merresh me retrospektive. Jam e zene duke u kenaqur teksa ndiej rrahjet e pulsit te se tashmes... jo te se kaluares, jo te se ardhmes. A ka gje me te bukur se kjo?

[Alkimisti]

për 60 sekonda



vdis
ringjallu
pendohu

vdis prapë
ringjallu
kërko falje

vdis sërish
ringjallu
kërko atë që ke kërkuar

60 sekonda
pastaj zhduku
në daç dhe vdis përfundimisht

nuk është vështirë
a të kujtohet
sa herë më ke vrarë?



........................................"Hija"

[Rebele]

Te shoh si digjesh nen driten e ambazhurit. Floket si pishtare te vegjel te marrin flake. Percellohet balli yt, roze caste me pare. Harku i buzes sime kuqelon (nga i kuqi jo nga zjarri). Krye'engjell a vampir, po te vjen koha... Vdis!

Mbetet vec trilli qaraman i tylit te kemishes se nates ...