Tani ketu perballe ketij kompjuteri po lexoj, ndihem bosh, me mungon shqiperia, me mungojne rrugicat qe kaloja cdo dite, me mungojne edhe guret apo pluhuri qe pa e kuptuar depertonte ne mushkrite tona duke ngrene nje akullore me copa akulli, me mungon kur isha vetvetja, nje femije i parritur, i panjohur me hilet edhe veshtiresite e jetes. Ja ku ndodhem tani, diku larg shume larg kujtimeve te mija. gishtat ndihen te lodhur spo type dot me, mendja eshte blank.... sa kot. gjithcka pa kuptim....
Ja si ndihem sot, koha eshte e vrenjtur te lodh syte kur e shikon dhe shume shpejt kalon ne nje humbetire, ku pasiguria me ka pushtuar.
ne mendjen time eshte nje ze qe me thoteNuk mundem me. Se di dua te bertas fort, te nxjerr kete inat edhe merzitje qe me ka pushtuar trupin, te clirohem ndoshta gjej shpetim. As vete se kuptoj pse po I shkruaj, ndoshta po kerkoj te gjej ca ngushellim. Kjo jete e poshter, kaq e lodhshme ne kerkim te hicit.
...............................................
Krijoni Kontakt