Sa ilire jemi?

[AldoWeb]

Kroatet ilire? U be ne mode me duket sllavet po mohojne identitetin, kroatet po identifikohen si ilire, sllavet e Shkupit si maqedonas vetem serbet kane mbetur qe te identifikohen si dardane...Sipas sllaveve ne shqiptaro-arbano-iliret i bie te kemi rene nga qielli....

Tano

Nuk kemi rene nga qielli por nga xhepi i Xhorxh maniakut i cili po kalonte njehere e nje kohe ketejpari.
Serbet nuk e ha njeri qe jane maqedonas.
Kroatet dyshohet qe jane Serbet qe asimiluan dalmatet(Dalmatia), liburnet(Lubiana) e deri diku edhe istret(Istria apo Austria) pasi pjesatjeter e tyre u asimilua nga gjemanet nga vijne Austriaket.

Ne fakt nga njera ane nuk e kane dhe aq gabim pasi kjo puna e Ilirise eshte pak e komplikuar pasi ne pasardhesit e tyre u japim kete te drejte...

Greket gjate historise se tyre ashtu si dhe shqiptaret nderruan shume emertime, si romane, romi, bizantine etj.. por kur themeluan Greqine moderne e quajten me emertimin e lashte...Gjithashtu edhe emertimet e vendeve apo qyteteve i ndryshuan duke i riemerteruar si ne lashtesi....
Neve si "ilire" cfare beme? Vendin dhe veten tone e emertuam me nje emertim te ri Shqiperi dhe shqiptar, emertime keto qe nuk kane asnje lidhje me lashtesine por thjesht shfaqen per here te pare aty nga shek. i 18-te....As per emrin Iliri apo ilir nuk u kujdesem as per emertimet e lashta te qyteteve te lashta ilire nuk u kujdesem..Kjo gje sjell sot kundershtime dhe diskutime nder fqinjet dhe te huajt se sa pasaardhes te ilireve jemi....Pra eshte ne doren tone qe te "veme ne vend" nderin e humbur te Ilirise...

Por nuk jam dakord me kete qe thua me pas.
Per sa i perket Grekerve apo "Heleneve" ata nuk kane te bejne me helenet e vertete se e dime te gjithe dyndjen e Doreve.
Per sa i perket riemertimeve qe i bene vendeve ajo erdhi edhe per shkak te konvertimeve ne mase ne orthodhokse keshtu qe emrat myslymane nuk i shkonin me vendeve keshtu qe vendosen per emrat pagane.

[Albo]

Sa ilire jemi?

Kjo pyetje eshte nje pyetje budallacke e pare nen kendveshtrimin e nje historiani apo studiuesi te historise. Historianet nuk shtrojne asnjehere nje pyetje te tille, por shtrojne ate pyetjen tjeter: A jane shqiptaret pasardhesit e fiseve ilire qe kane jetuar ne Ballkan shume heret? Dhe per ti dhene pergjigje kesaj pyetje, nuk mjafton "deshira" per te qene ilire por duhen faktet historike, te cilat historianet i kane gjetur ne shqiptaret e sotem.

Une mendoj, me ate njohuri te kufizuar te historise shqiptare, se identiteti "pellazg" apo "ilir" i shqiptareve mund te shpjegohet jo nga historianet por nga albanologet qe jane marre me studimin e gjuhes shqipe. Pse e them kete? Pasi gjuha shqipe, duke qene dega e pare e gjuheve indo-europiane te Evropes, eshte njekohesisht edhe nje nder 12 gjuhet origjinale te botes. Si e tille, duke qene se shqiptaret kane mundur ta mbajne te gjalle kete gjuhe ne shekuj dhe e perdorin edhe sot e kesaj dite, sherben si nje ure lidhese midis popullit shqiptar te sotem me fiset ilire te historise. Ky eshte vetem nje drejtim qe ben lidhjen e pemes gjenealogjike midis pellazgeve-ilireve-arberesheve-shqiptareve te sotem.

Drejtimi i dyte qe te shpie ne te njejtin perfundim eshte etnologjia, qe merret me studimin e grupeve etnike. Etnia shqiptare qe gjejme sot ne Ballkan eshe sa e perzier nga kulturat e tjera, edhe unike ne vetvete. Mbi te gjitha, ajo eshte shume shume e pasur si ne epos, folklor, veshje, tradite, besim fetar. Nje studim i detajuar i asaj qe ne permbledhim si "trashegimi kulturore" shqiptare, provon jo vetem lashtesine e popullit shqiptar, por edhe unikalitetin e tij ne raport me fqinjet e tjere Ballkanike.

Keto dy drejtime faktojne lidhjen gjenealogjike ne kohe midis ilireve te dikurshem me shqiptaret e sotem. Kjo lidhje ka nje rendesi te jashtezakonshem historike, por nuk luan ndonje rol te madh ne identitetin e sotem shqiptar. Kjo per arsyen e thjeshte se ende shqiptaret nuk kane gjetur identitetin e humbur shqiptar. Prandaj edhe pyetja "sa ilire jemi?" nuk deshmon as me pak e as me shume deshiren e shqiptareve te sotem per te gjetur rrenjet e tyre dhe per te ngritur identitetin e vertete shqiptar.

Nje gje me ben pershtypje...Pse nuk quhemi ilire por shqiptare?

Qe ti japesh pergjigje kesaj pyetjeje, duhet te trajtosh ceshtjen ne dy aspekte: aspektin simbolik qe eshte emertimi i thjeshte "ilir", "arberesh", "shqiptar"; aspektin historik te zhvillimit te identitetit kombetar. Nuk dua te ndalem shume mbi aspektin simbolik pasi ai eshte i parendesishem krahasimisht me aspektin e dyte historik te zhvillimit te identitetit kombetar. Perpara se ta bej kete dua te them dy fjale per realitetin e sotem te asaj qe quajme "identitet shqiptar".

Shqiperia eshte nje vend qe ka intriguar te gjithe studiuesit e huaj te saj me morine e paradoksve me te cilat eshte e mbartur historia shqiptare dhe si keto paradokse jane sot pjese e realitetit te sotem shqiptar, packa se shumica e shqiptareve edhe pse jetojne mes tyre, nuk arrijne qe ti shohin. Arsyeja perse nuk i shohin eshte se u mungon perpektiva e duhur historike qe u jep pergjigje shume prej ketyre paradokseve. Kjo eshte arsyeja qe historia shqiptare ka qene gjithmone viktima e pare e te gjithe pushtuesve qe kane shkelur token shqiptare, pasi vetem helmimi apo erresimi i historise do te bente te mundur shkaterrimin ose deformimin e identitetit te vertete shqiptar, te pare ne nje trajektore historike qe leziv ne shekuj qe nga pellazget e deri tek shqiptaret e sotem.

Cilat jane disa prej ketyre paradokseve qe studiuesit e huaj i shohin dhe vete shqiptaret nuk i shohin? Le te fillojme me flamurin shqiptar qe eshte nje flamur bizantin orthodhoks, qe sot valvitet nga nje popull shqiptar ne Shqiperi e Kosove qe nuk i perket besimit te krishtere por atij musliman. Le ti kthejme syte nga Sheshi Skenderbej, ku ne krah te bustit te Skenderbeut mbi kale, gjendet edhe xhamia e Ethem Beut. Kalojme tek sheshi tjeter i Tiranes dhe gjejem Nene Terezen, nje murgeshe katolike qe sot nderohet nga gjithe shqiptaret edhe pse komuniteti katolik eshte me i vogli ne numer ne vend. Vazhdojme me tej, hasim ateizmin dhe sekularizmin e shqiptareve te dale nga rregjimi komunist, te cilen e shesin per "tolerance fetare", bile fene e shohin si nje "te keqe te madhe", edhe pse mbare historia shqiptare dhe vete flamuri kombetar eshte nje flamur fetar. Pa harruar qe ne himnin tone kombetar, citohet Zoti. Paradokset behen me te mprehta ne raport me gjysmen e hershme te kombit qe nuk jeton me ne viset shqiptare, por qe ende ruan identitetin e vete me fanatizem. E kam fjalen per arvanitasit ne Greqi dhe arbereshet ne Itali e Amerike, qe edhe sipas llogarive historike i bie qe te jene vellezer me shqiptaret e sotem, por vellazeria eshte vetem ne kuadrin e fjaleve, pasi identiteti arberesh dhe identiteti arvanitas, nuk ka shume gjera te perbashketa me identitetin shqiptar te sotem.


Kur lindi kombi shqiptar?

Kombi shqiptar lindi me Beselidhjen e Lezhes ne 2 mars 1444, ku Gjergj Kastrioti mblodhi te gjithe prijesat shqiptare dhe i dhane besen njeri-tjetrit per tu bashkuar ne nje lufte kunder pushtuesit turk. Qe nga ky moment, per here te pare ne histori, fiset shqiptare u bashkuan kunder nje pushtuesi dhe qe nga ky moment u vendos guri i qoshes ne themelet e kombit shqiptar. Kjo eshte shume e rendesishme pasi perben pikenisjen e ndertimit te kombit shqiptar. Mesimi me i madh qe Gjergj Kastrioti u la shqiptareve ishte "Bashkimi b en fuqine", qe do te thote se bashkimi nuk te fal vetem lirine, por te lejon qe te ndertosh jeten tende sipas tradites se te pareve dhe jo sipas diktateve te pushtuesit.

Skenderbeu eshte me shume se nje simbol, eshte me shume se sa nje burim krenarie, eshte me shume se sa nje strateg dhe ushtarak, eshte me shume se sa nje burre shteti, eshte babai i kombit shqiptar, eshte njeriu qe me jeten, luften dhe perkushtimin e tij u mesoi shqiptareve te kohes se tij dhe shqiptareve te cdo epoke me pas se cfare do te thote te jesh shqiptar. Shqiptaret nuk duhet ta shohin Gjergj Kastriotin si nje relike te cmuar te historise qe na ben te ndihemi krenare ne bote, duhet ta shohin si burimin e vertete te identitetit kombetar shqiptar. Aq i fuqishem eshte ky burim identiteti, aqsa Gjergj Kastrioti shuajti etjen per liri dhe identitet kombetar edhe te mbare popujve ballkanike, te cilet e nderojne ate me po aq venerim sa edhe shqiptaret.


Gjergj Kastrioti, burimi i identitetit kombetar shqiptar

Kjo eshte arsyeja perse shqiptaret sot valevitin ate flamurin shqiptar qe e njohin si "flamurin e Skenderbeut". Kjo eshte arsyeja perse "Zoti vete e tha me goje, qe kombet shuhen permbi dhe, por Shqiperia do te rroje, per te, per te luftojme ne.", qe e gjejme ne himnin tone kombetar. Kjo eshte arsyeja qe arbereshet dhe arvanitasit, emigrantet e pare shqiptare qe braktisen trojet e te pareve per te ndertuar jeten ne Greqi e Itali, mbajten te gjalle ate flamur qe Ismail Qemali valeviti ne Vlore ne 28 nentor 1912, ne diten tone te pavaresise kombetare. Kjo eshte arsyeja qe mbreti Zog vuri mbi kryet e veta kuroren e mbretit te Epirit dhe Maqedonise, Gjergj Kastriotit, kjo eshte arsyeja qe pavaresisht nga ndasite e shumta ne mes te shqiptareve sot, te gjithe ata festojne cdo 28 nentor Diten e Flamurit te Gjergj Kastriot Skenderbeut, 600 vjetorin e lindjes te se cilit po kremtojme kete vit.

do ta vazhdoj mendimin kur te gjej kohe....

[Baptist]

Le te fillojme me flamurin shqiptar qe eshte nje flamur bizantin orthodhoks, qe sot valvitet nga nje popull shqiptar ne Shqiperi e Kosove qe nuk i perket besimit te krishtere por atij musliman.
...bile fene e shohin si nje "te keqe te madhe", edhe pse mbare historia shqiptare dhe vete flamuri kombetar eshte nje flamur fetar.”

Vetem une s’e paskerkam ditur mo qe Venetiku ka qene bixantin dhe artodhoks?

[tani_26]

Madje, nje profesor francez; Robert D'Angely(qe zoteronte rreth 13 gjuhe, perfshire shqipen; dhe nacionalist shqiptar nga ata te tipit me integralist! - i martuar me nje shqiptare nga Permeti) shprehte mendimin qe Ilir vjen nga fjala shqipe "I LYRE"; i lyret, (zhuls, me nje fjale) me falni... Kjo fjale me erdhi ne mendje e para... Gjithe te mirat.

Keto teorira jane budallalleqe....Germa Y nuk ka egzistuar ne gjuhen ilirie dhe ndoshta kjo germe iu bashkua shqipes gjate pushtimit osman...Kshu qe dhe kjo teori (nese do ta quanim te tille) eshte e pavlere.....
Fakt me i mire i argumentit tim eshte se arvanitasit dhe arbereshet nuk perdorin germen "Y" ...Gjithashtu shumica e fjaleve shqipe qe kane germen "Y" jane me prejardhje turke...

Mendoj se "Y" ne iliririsht ishte "I" dhe kjo indefikohet mjaft mire nga shkrimet e lashta qe sigurisht jane greqisht ose me vone latinisht....

Ne greqisht Iliria shkruhet Ιλλυρία ose me germa shtypi ΙΛΛΥΡΙΑ. Pra sic e shohim "Y" qe eshte ne mes ne greqisht shqiptohet "i".....

E njejta gje ndodh me te fameshmin qytet ilir te Bylisit....Injoranca shqiptare ne disa raste nuk ka kufinj...Ne quajme BYLIS vetem e vetem se e ndeshem te shkruar keshtu ne shkrimet greke dhe romake...ΒΥΛΛΙΣ (Vilis) ne greqisht ose Byllis ne latinisht....por keto dy gjuhe nuk kane ne perdorimin e tyre germen "y".....Pra ne ilirisht Byllis shqiptohej Bilis ne shqipen e sotme

[tani_26]

Per ta pare me te plote kete postim klikoni:
www.snible.org/coins/hn/illyricum.html - 27k -




Illyricum

[British Museum Catalogue of Greek Coins, Thessaly to Aetolia, by P. Gardner, 1883.
A. J. Evans, Numismatic Chronicle, 1880, p. 269.
Brunšmid, Die Inschr. u. Münzen Dalmatiens. Wien, 1898.
C. Patsch, Congres de Num., 1900, p. 104 ff. Imhoof, Num. Zeit., 1884, pp. 246 ff. A. Maier, ‘Die Silberprägung von Apollonia u. Dyrrhachion,’ Num. Zeit., 1908, pp. 1 ff.]
»Gyula Petrányi

Amantia. Autonomous bronze coins of the period of the Epirote Republic, B.C. 230-168, with Epirote types. Heads of Zeus Dodonaeos or of Zeus and Dione. Rev., Fulmen or serpent. Bust of Artemis. Rev. Torch. Inscr., ΑΜΑΝΤΩΝ. (Imhoof, Mon. gr., p. 137, and B. M. C., Pl. XXXI. 10, 11.)

»ANS


--------------------------------------------------------------------------------

314
Apollonia. Colony of Corcyra. Silver coins of five periods:—

»WW »SNG B »ANS

(i) Circ. B.C. 450-350, with Corcyrean types, Cow and Calf. Rev. ΑΠ, Conventional pattern usually called Gardens of Alkinoos, which I shall in future describe as a Square containing a stellate pattern, or as a Stellate square. (See infra, p. 325 f.) Staters of circ. 160 grs. Æ Lyre, Rx ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ Obelisk of Apollo (B. M. C., Pl. XII. 1, 2).

(ii) Circ. B.C. 350-300. Staters of Corinthian types and weight, reading ΑΠΟΛ, &c. (B. M. C., Corinth, Pl. XXVI. 1).

(iii) B.C. 229-100. New series of silver coins of the period during which Apollonia and Dyrrhachium were under the protection of Rome. These coins are of the weight of the Roman Victoriatus, circ. 52 grs. (see Haeberlin in Z. f. N., 1907, p. 238). Obv., Cow and Calf. Rev., Stellate square (B. M. C., Thes., Pl. XII. 3), and of the half Victoriatus, circ. 26 grs. Rev., Fire of the Nymphaeum. They bear magistrates’ names on both sides. It is supposed that the name on the obverse, in the nominative case, is that of the mint-master, and that the name on the reverse, in the genitive, stands probably for an eponymous annual magistrate.[1] There are also bronze coins of two distinct series with identical types, an earlier and a later, each represented by two or more denominations. In the later series the weights seem to have been doubled (see Hunter Cat., II. pp. 2 ff.). Inscr., ΑΠΟΛΛΩΝΙΑΤΑΝ (B. M. C., Thes., Pl. XII. 8-12).

Head of Artemis, or veiled head. Tripod within wreath.
Æ 1.05
Head of Dionysos. Cornucopiae.
Æ .9
Head of Apollo. Obelisk within wreath or lyre.
Æ .65


(iv) From circ. B.C. 100 to Augustus. About B.C. 104 the Victoriatus was abolished at Rome, being assimilated to the Quinarius. From this time forwards the silver coins of Apollonia were issued on the standard of the Roman Denarius.

Head of Apollo.
[B. M. C., Thes., Pl. XII. 13.] Three nymphs dancing round the fire of the Nymphaeum.
AR 62 grs.
Fire of the Nymphaeum.
[Congr. int., p. 113.] Lyre.
AR 44 and 31 grs.
Head of Athena. [Ibid., Pl. XII. 15.] Obelisk.
AR 29 grs.
Lyre and quiver (?). [B. M.] Obelisk.
AR 13.5 grs.


(v) Imperial. Augustus to Geta. Inscr., ΑΠΟΛΛWΝΙΑΤΑΝ, ΝΕΡWΝΙ ΑΠΟΛΛWΝΙ ΚΤΙCΤΗ, ΝΕΡWΝΙ ΔΗΜΟCΙW ΠΑΤΡWΝΙ ΕΛΛΑΔΟC, &c. Types:—Three nymphs dancing; Obelisk of Apollo; Hades seated with a standing female figure before him carrying an infant in her arms; Apollo; Poseidon; Asklepios; River-god; Temple of Herakles; &c.

The Nymphaeum near Apollonia was sacred to Pan and the nymphs. It is described by Strabo (p. 316) Πετρα δ εστι πυρ aναδιδουσα, υπ aυτη δε κρηναι ρεουσι χλιαρου και ασφαλτου. The obelisk is that of Apollo Αγυιευς (see Ambracia, p. 320).

Byllis, on the north bank of the Aous, about twenty miles above Apollonia. Small bronze coins of the period of the Epirote Republic,

B.C. 230-168 (cf. coins of Amantia, p. 313). Inscr., ΒΥΛΛΙΟΝΩΝ or

1 For fuller information on the coins of Apollonia and Dyrrhachium and complete lists of magistrates, see A. Maier, N. Z., 1908, pp. 1 ff., published since the above was printed.


--------------------------------------------------------------------------------

315
ΒΥΛΛΙΣ. Types:—Head of Zeus; Rx Serpent twined round cornucopiae. Youthful helmeted head; Rx Eagle on fulmen (B. M. C., Thes., &c., p. 64), or Quiver (Congr. int., 1900, 111).
»ANS

Daorsi. An Illyrian tribe which had been subject to king Genthius, on whose defeat by the Romans it obtained its freedom (Livy xlv. 26. 14). Bronze coins of the second century, after B.C. 168.

Head of Hermes to r.
[Brunšmid, p. 74.] ΔΑΟΡΣΩΝ Galley l. [Z. f. N., xiii. p. 68].
Æ .5


Dyrrhachii. Epidamnus, the capital of the Dyrrhachians, was a colony of Corcyra of considerable importance. The money of this city down to about B.C. 100, when it comes to an end, falls into the same periods as that of Apollonia. The coins bear the name of the people and not of their chief town.

»WW »SNG B »ANS

(i) B.C. 450-350. Silver staters of the Corcyrean standard, circ. 170 grs.

Cow suckling calf.
[B. M. C., Thes., Pl. XIII. 10.] ΔΥΡ Double stellate square.
AR Staters.


(ii) Circ. B.C. 350-229. Staters, &c., of Corinthian types and weight (see Colonies of Corinth) (B. M. C., Cor., Pl. XXVI).

(iii) B.C. 229-100. New series of Dyrrhachian coins.

Cow suckling calf. ΔΥΡ Double stellate square [Brit. Mus. Guide, Pl. LXV. 12].
AR 53 grs.
Forepart of cow. „ Id. [B. M. C., Thes., Pl. XIV. 3]
AR 26 grs.


These coins are of the weight of the Roman Victoriatus and ½ Victoriatus, and bear the names of two magistrates, probably that of the eponymous annual magistrate in the genitive on the reverse, and that of the superintendent of the mint in the nominative on the obverse. (See note 1, p. 314.) The adjunct symbol on the obverse changes with the name on the reverse, and therefore belongs properly to it. The bronze coins, also with magistrates’ names, bear types relating to the worship of the Dodonaean Zeus, Herakles, Helios, Asklepios, &c.

Lissus. This town, at the mouth of the Drilo, was probably one of the colonies founded under the auspices of Dionysius of Syracuse, but the few coins which are known belong chiefly to the period of Macedonian supremacy, B.C. 211-197.

Goat standing.
[N. C., 1880, Pl. XIII. 3.] ΛΙΣΣΙΤΑΝ Fulmen.
Æ .5


King Genthius (infra, p. 316), B.C. 197-168, may also have struck a few of his own coins at Lissus; and after his defeat in the latter year by the Romans, Lissus again issued a few autonomous pieces.


After B.C. 168.
Head of Hermes (?) in petasos.
[Brunšmid, Pl. VI. 93.] ΛΙΣΣΙ[ΤΑΝ] Galley.
Æ .7



--------------------------------------------------------------------------------

316
Oricus. A seaport in the neighbourhood of Apollonia, not far from the mouth of the Aous.


Circ. B.C. 230-168.
Head of Zeus.
[Vienna Cat., I. Pl. V. 8.] ΩΡΙ[ΚΙ]ΩΝ Eagle on fulmen in oakwreath.
Æ .8
Head of Apollo.
[B. M. C., Thes., Pl. XXXI. 13.] ΩΡΙΚΙΩΝ Obelisk of Apollo Agyieus, in wreath.
Æ .65
Head of Athena. „ Fulmen.
Æ .5

»SNG B »ANS

Rhizon. Bronze coins after circ. B.C. 168. Inscr., ΡΙΖΟ and ΡΙΖΟΝΙΤΑΝ (?) (Num. Chron., 1880, p. 292, 295, and PL XIII. 9, 10; Brunšmid, p. 75). Types similar to, but not identical with, those of the coins of King Ballaeus (infra, p. 317).

Scodra. The earliest coins of this town may be referred to the reign of Philip V of Macedon, who was supreme in Illyricum between B.C. 211 and 197.

Macedonian shield. [Brunšmid, p. 70.] ΣΚΟΔΡΙΝΩΝ Helmet; all in wreath.
Æ .6



After B.C. 168.
Head of Zeus. ΣΚΟΔΡΕΙΝΩΝ War galley and, sometimes, magistrate’s name.
Æ .65
[Num. Chron., 1880, p. 288; Brunšmid, p. 71.]

»ANS

Kings of Illyricum
Monunius, circ. B.C. 300 or 280, king of the Dardanian Illyrians. He occupied Dyrrhachium and struck money there of the Dyrrhachian type.



FIG. 178.
Cow suckling calf. (Fig. 178.)
[B. M. C., Thes., Pl. XIV. 10, 11.] ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΜΟΝΟΥΝΙΟΥ Double stellate square.
AR Staters, 160 grs.


On the coins of this king the Σ is sometimes written C, a form which is rarely met with at so early a date (Droysen, iii. 1. 184).

»SNG B

Genthius, circ. B.C. 197-168, probably succeeded to the Illyrian throne on the expulsion of Philip V of Macedon from his Illyrian possessions,


--------------------------------------------------------------------------------

317
by the stipulations of the Peace of Tempe, B.C. 197. Genthius was afterwards induced by Perseus to attack the Romans, but was defeated beneath the walls of Scodra and taken prisoner by L. Anicius. It would seem that the coins of Genthius were struck both at Scodra and at Lissus.
Macedonian shield. ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΓΕΝΘΙΟΥ Helmet Æ .6
Head of Genthius in kausia.
[Brunšmid, p. 71.] „ „ Illyrian galley.
Æ .7
Id. „ „ Fulmen.
Æ .5


Ballaeus, known only from coins. The date of his reign is probably B.C. 167-135 (Num. Chron., 1880, p. 300; Brunšmid, pp. 82 ff.).

Head of king, bare.
[B. M. C., Thes., Pl. XIV. 14.] ΒΑΛΛΑΙΟΥ or ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΒΑΛΛΑΙΟΥ Artemis with torch and two spears, running, or Artemis standing.
AR 55 grs., and Æ .7-.6


The coins with the title Βασιλευς come chiefly from Risano (Rhizon); those without the regal title chiefly from the island of Lesina (Pharos).

»ANS

Islands of Illyricum
[Imhoof, Num. Zeit., 1884, pp. 246-60.]

In the early part of the fourth century Dionysius of Syracuse began to turn his attention to the western coasts of Illyricum and the islands in the Adriatic sea. He assisted the Parians in colonizing the two islands of Issa and Pharos, B.C. 385 (Holm, Gesch. Sic., ii. 134). About the same time the island of Corcyra Nigra, so called from its dark pine forests, appears to have received a Greek colony. The money of a town named Heracleia, perhaps situate in the island of Pharos, in which the coins which bear its name are found, belongs also to this category (Brunšmid, p. 54). The coins of the whole of this group are chiefly of the fourth and second centuries B.C. There are apparently few of the third.

Corcyra Nigra (?).


Fourth century B.C.
Rude head of Apollo. ΚΟΡΚΥΡΑΙΩΝ Ear of corn [Num. Zeit., 1884, Pl. IV. 20].
Æ .8


Heracleia.


Fourth century B.C.
Head of Herakles in lion-skin.
[B. M. C., Thes., Pl. XIV. 8.] ΗΡΑΚΛ, ΗΡΑΚ or ΗΡΑ Bow and club.
Æ .95 and .7
Female head.
[Hunter Cat., Pl. XXXI. 11.] ΗΡΑ Dolphin.
Æ .7


Issa. The earliest coins of this island belong to the fourth century B.C., and consist of heavy bronze pieces resembling in fabric the large


--------------------------------------------------------------------------------

318
bronze issues of various Sicilian cities (cf. Head, Coinage of Syracuse, Pl. VII A). On the obv. is the head of Ionios, the son of Adrias, the eponymous hero of the Ionian sea, and the inscr. ΙΟΝΙΟ[Σ]. On the rev. is a dolphin with a line of waves beneath (Num. Zeit., 1884, 257; Hunter Cat., Pl. XXXI. 12). The coins which bear the name of the town of Issa follow next in order, but do not seem to extend much beyond the end of the third century. The following are the principal varieties:—
ΙΣΣΑ Head of Artemis (?). Star with eight rays.
Æ .9
Head of Athena. ΙΣ Goat.
Æ .95-.75
Head of Athena. ΙΣ Stag with head turned back.
Æ .6
Head of Zeus (?). Ι Σ Id.
Æ .75
ΙΣ Amphora. Vine-branch with grapes.
Æ .75
Jugate heads. ΙΣ Grapes.
Æ .7
Youthful head. Ι Σ Kantharos.
Æ .85


»ANS

Pharos.


Fourth century B.C.
Head of Zeus. [B. M. C., Pl. XV. 4.] ΦΑΡ Goat standing.
AR 41 grs.
Id. [Ibid., Pl. XV. 5.] ΦΑΡΙΩΝ Id. symbol: sometimes, serpent.
Æ .95
Head of Persephone.
[Brunšmid, Pl. I.] ΦΑ Goat.
Æ .8



Second century B.C.
Head of young Dionysos ivy-crowned.
[B. M. C., p. 84, 11.] ΦΑ Grapes.
Æ .6
Young head laureate.
[B. M. C., Pl. XV. 8.] „ Kantharos.
Æ .8


»SNG B »ANS

Illyrio-Epriote Silver Coinage
[Zeit. f. Num., i. 99, xvi. 3, xvii. 3, xxi. 258; Fox, 73; B. C. H., vi. 211.]

Damastium. The silver mines of this town are mentioned by Strabo, vii. p. 326. Its coins belong to the fourth century B.C., and may be compared for style with the money of the kings of Paeonia.

Head of Apollo laur. [B. M. C., Thes., Pl. XV. 10-13; Pl. XVI. 1, 2.] ΔΑΜΑΣΤΙΝΩΝ Tripod, often with name, in the genitive, of dynast or magistrate, ΗΡΑΚΛΕΙΔΟ, ΚΑΚΙΟ, ΚΗ, ΚΗΦΙ, ΚΗΦΙ[ΣΟΦΩ]ΝΤΟΣ, ΣΩΚΡΑΤΙΔΑ, ΑΡΡΙΑ, &c.
AR Staters, Paeonian standard, circ. 206-190 grs.
Female head with hair in net.
[Ibid., Pl. XVI. 4.] ΔΑΜΑΣΤΙΝΩΝ Large square ingot marked with caduceus or swastika, and with a handle attached, for carrying it. (Svoronos, Journ. Int., 1906, p. 176).
AR 48 grs.
Head of Apollo. [Ibid., Pl. XVI. 8.] ΔΑΜΑΣΤΙΝΩΝ Pickaxe.
AR 29 grs.



--------------------------------------------------------------------------------

319
For other varieties see Imhoof, Mon. gr., p. 135, and Num. Zeit., 1884, p. 260, where a silver coin weighing 50 grs. has on the obverse a female head, and on the reverse the proper name ΔΑΡΑΔΟ in a double linear square (Hunter Cat., Pl. XXXI. 13).

»ANS

Pelagia. Silver coins of the same types as those of Damastium, but of ruder style. Inscr., ΠΕΛΑΓΙΤΩΝ or ΠΕΛΑΓΙΤΑΣ (B. M. C., Thes., Pl. XVI. 9-11 , Z. f. N., i. 99, xxi. 203).

»ANS

Sarnoa. Probably identical with Σαρνους (Steph. Byz. s.v.). Coins similar to the above. Inscr., ΣΑΡΝΟΑΤΩΝ (Z. f. N., i. 113).

Tenestini. Similar AR coins. Inscr., ΤΕΝΕΣΤΙΝΩΝ (Hirsch Coll.).

These unknown tribes or towns were probably only small mining communities in the vicinity of Damastium (Imhoof, Mon. gr., p. 136).

[dp17ego]

Mendoj se prejardhjen e kemi 100% prej Ilirve .Iliria dikur ka perfshire Epirus , Albanin , Malin e Zi , Herzekowinen dhe gjysmen e Dalmatien . Keshtu sot nuk eshte me ajo Iliria e madhe nder shekuj . Dikur qytetet me te medhaja tregtare te Ilirise kan qene Shkodra dhe Durresi . Shume mbreter Romak ne ate kohe ishin me origjine Ilire sic ishin Claudius II. Gothicus, Aurelian, Probus, Diokletian dhe Constantin . Deri ne vitin 1900 nacionalistet Sllav mendonin se e kishin origjinen nga Iliria , Gjuha Ilire eshte folur ne Lindje te Austrise mbi Serbien dhe Albanien deri ne veri te veri te Greqise . Me kete ceshtje eshte marre Gustaf Kossinna (Kossina) (* 28. September 1858 in Tilsit; † 20. Dezember 1931 ne Berlin) ishte Philologe dhe Professor Arkiolog ne Universitetin e Berlinit dhe me vone A. Götze.


Ne Iliri dikur jetonin keto fise
Albaner
Arbër
Ardianer
Dalmaten
Dardanier
Dasareter
Enkelejter
Eordejer
Epirioter
Japoden
Japyger
Kaoner
Labeater
Liburner
Mesaper
Molloser
Paioner
Parthiner
Penester
Piruster
Taulanter
Thesproter




Per me shume informacion keni ketu ne kete link me poshte , qe per mendimin tim eshte faqja me origjinale qe kam par deri me sot ne internet per ceshtjen e Ilirise dhe te shume vendeve te tjera .
http://infos.aus-germanien.de/Illyrer

Alba

Po Alba ,ashtu eshte. Mjafton te permendesh, qe kur Roma pushtoi Ilirine, rrafshoi,po rrafshoi, 60 qytete te begata ilire. Sot Shqiperia ka vetem ...qytete.
Nje pyetje: sa nga keto fise jane brenda shqiperisa dhe ku lokalizohen. Jam kurioz sa kemi mbetur.

[dp17ego]

Kjo pyetje eshte nje pyetje budallacke e pare nen kendveshtrimin e nje historiani apo studiuesi te historise. Historianet nuk shtrojne asnjehere nje pyetje te tille, por shtrojne ate pyetjen tjeter: A jane shqiptaret pasardhesit e fiseve ilire qe kane jetuar ne Ballkan shume heret? Dhe per ti dhene pergjigje kesaj pyetje, nuk mjafton "deshira" per te qene ilire por duhen faktet historike, te cilat historianet i kane gjetur ne shqiptaret e sotem.

Une mendoj, me ate njohuri te kufizuar te historise shqiptare, se identiteti "pellazg" apo "ilir" i shqiptareve mund te shpjegohet jo nga historianet por nga albanologet qe jane marre me studimin e gjuhes shqipe. Pse e them kete? Pasi gjuha shqipe, duke qene dega e pare e gjuheve indo-europiane te Evropes, eshte njekohesisht edhe nje nder 12 gjuhet origjinale te botes. Si e tille, duke qene se shqiptaret kane mundur ta mbajne te gjalle kete gjuhe ne shekuj dhe e perdorin edhe sot e kesaj dite, sherben si nje ure lidhese midis popullit shqiptar te sotem me fiset ilire te historise. Ky eshte vetem nje drejtim qe ben lidhjen e pemes gjenealogjike midis pellazgeve-ilireve-arberesheve-shqiptareve te sotem.

Drejtimi i dyte qe te shpie ne te njejtin perfundim eshte etnologjia, qe merret me studimin e grupeve etnike. Etnia shqiptare qe gjejme sot ne Ballkan eshe sa e perzier nga kulturat e tjera, edhe unike ne vetvete. Mbi te gjitha, ajo eshte shume shume e pasur si ne epos, folklor, veshje, tradite, besim fetar. Nje studim i detajuar i asaj qe ne permbledhim si "trashegimi kulturore" shqiptare, provon jo vetem lashtesine e popullit shqiptar, por edhe unikalitetin e tij ne raport me fqinjet e tjere Ballkanike.

Keto dy drejtime faktojne lidhjen gjenealogjike ne kohe midis ilireve te dikurshem me shqiptaret e sotem. Kjo lidhje ka nje rendesi te jashtezakonshem historike, por nuk luan ndonje rol te madh ne identitetin e sotem shqiptar. Kjo per arsyen e thjeshte se ende shqiptaret nuk kane gjetur identitetin e humbur shqiptar. Prandaj edhe pyetja "sa ilire jemi?" nuk deshmon as me pak e as me shume deshiren e shqiptareve te sotem per te gjetur rrenjet e tyre dhe per te ngritur identitetin e vertete shqiptar.




Qe ti japesh pergjigje kesaj pyetjeje, duhet te trajtosh ceshtjen ne dy aspekte: aspektin simbolik qe eshte emertimi i thjeshte "ilir", "arberesh", "shqiptar"; aspektin historik te zhvillimit te identitetit kombetar. Nuk dua te ndalem shume mbi aspektin simbolik pasi ai eshte i parendesishem krahasimisht me aspektin e dyte historik te zhvillimit te identitetit kombetar. Perpara se ta bej kete dua te them dy fjale per realitetin e sotem te asaj qe quajme "identitet shqiptar".

Shqiperia eshte nje vend qe ka intriguar te gjithe studiuesit e huaj te saj me morine e paradoksve me te cilat eshte e mbartur historia shqiptare dhe si keto paradokse jane sot pjese e realitetit te sotem shqiptar, packa se shumica e shqiptareve edhe pse jetojne mes tyre, nuk arrijne qe ti shohin. Arsyeja perse nuk i shohin eshte se u mungon perpektiva e duhur historike qe u jep pergjigje shume prej ketyre paradokseve. Kjo eshte arsyeja qe historia shqiptare ka qene gjithmone viktima e pare e te gjithe pushtuesve qe kane shkelur token shqiptare, pasi vetem helmimi apo erresimi i historise do te bente te mundur shkaterrimin ose deformimin e identitetit te vertete shqiptar, te pare ne nje trajektore historike qe leziv ne shekuj qe nga pellazget e deri tek shqiptaret e sotem.

Cilat jane disa prej ketyre paradokseve qe studiuesit e huaj i shohin dhe vete shqiptaret nuk i shohin? Le te fillojme me flamurin shqiptar qe eshte nje flamur bizantin orthodhoks, qe sot valvitet nga nje popull shqiptar ne Shqiperi e Kosove qe nuk i perket besimit te krishtere por atij musliman. Le ti kthejme syte nga Sheshi Skenderbej, ku ne krah te bustit te Skenderbeut mbi kale, gjendet edhe xhamia e Ethem Beut. Kalojme tek sheshi tjeter i Tiranes dhe gjejem Nene Terezen, nje murgeshe katolike qe sot nderohet nga gjithe shqiptaret edhe pse komuniteti katolik eshte me i vogli ne numer ne vend. Vazhdojme me tej, hasim ateizmin dhe sekularizmin e shqiptareve te dale nga rregjimi komunist, te cilen e shesin per "tolerance fetare", bile fene e shohin si nje "te keqe te madhe", edhe pse mbare historia shqiptare dhe vete flamuri kombetar eshte nje flamur fetar. Pa harruar qe ne himnin tone kombetar, citohet Zoti. Paradokset behen me te mprehta ne raport me gjysmen e hershme te kombit qe nuk jeton me ne viset shqiptare, por qe ende ruan identitetin e vete me fanatizem. E kam fjalen per arvanitasit ne Greqi dhe arbereshet ne Itali e Amerike, qe edhe sipas llogarive historike i bie qe te jene vellezer me shqiptaret e sotem, por vellazeria eshte vetem ne kuadrin e fjaleve, pasi identiteti arberesh dhe identiteti arvanitas, nuk ka shume gjera te perbashketa me identitetin shqiptar te sotem.


Kur lindi kombi shqiptar?

Kombi shqiptar lindi me Beselidhjen e Lezhes ne 2 mars 1444, ku Gjergj Kastrioti mblodhi te gjithe prijesat shqiptare dhe i dhane besen njeri-tjetrit per tu bashkuar ne nje lufte kunder pushtuesit turk. Qe nga ky moment, per here te pare ne histori, fiset shqiptare u bashkuan kunder nje pushtuesi dhe qe nga ky moment u vendos guri i qoshes ne themelet e kombit shqiptar. Kjo eshte shume e rendesishme pasi perben pikenisjen e ndertimit te kombit shqiptar. Mesimi me i madh qe Gjergj Kastrioti u la shqiptareve ishte "Bashkimi b en fuqine", qe do te thote se bashkimi nuk te fal vetem lirine, por te lejon qe te ndertosh jeten tende sipas tradites se te pareve dhe jo sipas diktateve te pushtuesit.

Skenderbeu eshte me shume se nje simbol, eshte me shume se sa nje burim krenarie, eshte me shume se sa nje strateg dhe ushtarak, eshte me shume se sa nje burre shteti, eshte babai i kombit shqiptar, eshte njeriu qe me jeten, luften dhe perkushtimin e tij u mesoi shqiptareve te kohes se tij dhe shqiptareve te cdo epoke me pas se cfare do te thote te jesh shqiptar. Shqiptaret nuk duhet ta shohin Gjergj Kastriotin si nje relike te cmuar te historise qe na ben te ndihemi krenare ne bote, duhet ta shohin si burimin e vertete te identitetit kombetar shqiptar. Aq i fuqishem eshte ky burim identiteti, aqsa Gjergj Kastrioti shuajti etjen per liri dhe identitet kombetar edhe te mbare popujve ballkanike, te cilet e nderojne ate me po aq venerim sa edhe shqiptaret.


Gjergj Kastrioti, burimi i identitetit kombetar shqiptar

Kjo eshte arsyeja perse shqiptaret sot valevitin ate flamurin shqiptar qe e njohin si "flamurin e Skenderbeut". Kjo eshte arsyeja perse "Zoti vete e tha me goje, qe kombet shuhen permbi dhe, por Shqiperia do te rroje, per te, per te luftojme ne.", qe e gjejme ne himnin tone kombetar. Kjo eshte arsyeja qe arbereshet dhe arvanitasit, emigrantet e pare shqiptare qe braktisen trojet e te pareve per te ndertuar jeten ne Greqi e Itali, mbajten te gjalle ate flamur qe Ismail Qemali valeviti ne Vlore ne 28 nentor 1912, ne diten tone te pavaresise kombetare. Kjo eshte arsyeja qe mbreti Zog vuri mbi kryet e veta kuroren e mbretit te Epirit dhe Maqedonise, Gjergj Kastriotit, kjo eshte arsyeja qe pavaresisht nga ndasite e shumta ne mes te shqiptareve sot, te gjithe ata festojne cdo 28 nentor Diten e Flamurit te Gjergj Kastriot Skenderbeut, 600 vjetorin e lindjes te se cilit po kremtojme kete vit.

do ta vazhdoj mendimin kur te gjej kohe....

NJe pyetje kur permend heroin tone kombetar ,pse nuk thoni Gjergj Kastrioti, por e therrisni me emrin qe i vuri pushtuesi?

[Qerim]

Germa Y nuk ka egzistuar ne gjuhen ilirie dhe ndoshta kjo germe iu bashkua shqipes gjate pushtimit osman...Kshu qe dhe kjo teori (nese do ta quanim te tille) eshte e pavlere.....
Fakt me i mire i argumentit tim eshte se arvanitasit dhe arbereshet nuk perdorin germen "Y" ...Gjithashtu shumica e fjaleve shqipe qe kane germen "Y" jane me prejardhje turke...

Mendoj se "Y" ne iliririsht ishte "I" dhe kjo indefikohet mjaft mire nga shkrimet e lashta qe sigurisht jane greqisht ose me vone latinisht....

Me falni ,por nuk jam dakort !
Shkronja "y" eshte nje shkronje baze e gjuhes shqipe, dhe nuk ka ardhur nga turqit.
Arbereshet ne Greqi apo ne Itali e kane humbur kete shkronje pasi ne italisht dhe ne greqisht nuk ekziston kjo shkronje.

"y" ne shqip ka kuptim per 1. dy. -sy,-by.the,-dallendyshe,-thyej, etj
2.dicka e rendesishme -yll, -vyer,- krye,-nyje.-yne etj
3.substance,,-dyll,-yndyre etj
4.ngjyre,-ylber,-lyej etj


"Y" eshte nje shkronje e perbashket qe kemi me gjermanet dhe francezet.

[fejer_nagy]

Me falni ,por nuk jam dakort !
Shkronja "y" eshte nje shkronje baze e gjuhes shqipe, dhe nuk ka ardhur nga turqit.
Arbereshet ne Greqi apo ne Itali e kane humbur kete shkronje pasi ne italisht dhe ne greqisht nuk ekziston kjo shkronje.

"y" ne shqip ka kuptim per 1. dy. -sy,-by.the,-dallendyshe,-thyej, etj
2.dicka e rendesishme -yll, -vyer,- krye,-nyje.-yne etj
3.substance,,-dyll,-yndyre etj
4.ngjyre,-ylber,-lyej etj


"Y" eshte nje shkronje e perbashket qe kemi me gjermanet dhe francezet.

Tingulli ose zanorja "y", ka hyre relativisht vone ne fjalorin e gjuhes shqipe (me vone se zanoret e tjera). Se a eshte rezultat i nje evoluimi ashtu 'vetvetiu' ne gjuhen shqipe, apo ka hyre si pasoje e ndikimit te turqishtes, nje 'zot' e di. Nuk eshte studiuar sa duhet, per vete faktin se dokumente te shkruara te shqipes, para shekujve XV-XVI, nuk egzistojne. Vlen vetem te ceket qe edhe ne disa dialekte te shqipes, si ne te foluren e Dibres dhe Gjirokastres, "y" nuk perdoret (nuk egziston).

Sa per temen ne fjale, "sa ilire jemi ne shqiptaret?", mund te them qe jemi me ilire, sesa qe greket jane helene!

[Qerim]

Tingulli ose zanorja "y", ka hyre relativisht vone ne fjalorin e gjuhes shqipe (me vone se zanoret e tjera). Se a eshte rezultat i nje evoluimi ashtu 'vetvetiu' ne gjuhen shqipe, apo ka hyre si pasoje e ndikimit te turqishtes, nje 'zot' e di. Nuk eshte studiuar sa duhet, per vete faktin se dokumente te shkruara te shqipes, para shekujve XV-XVI, nuk egzistojne. Vlen vetem te ceket qe edhe ne disa dialekte te shqipes, si ne te foluren e Dibres dhe Gjirokastres, "y" nuk perdoret (nuk egziston).

Ju lutem sillni me shume fakte per kete ! Ende nuk jam i bindur se "y" ka hyre vone ne gjuhen shqipe.
Sa per Gjirokastren ,ju thashe se ka ndikimin grek, ndersa Dibra po me cudit(ndoshta ndikimin sllav te golloborbasve).
Shkrimtaret shqiptare te para shekujve pesembedhjete ,ka shume mundesi se nuk dinin ta shkruanin ,pasi nuk ekzistonte alfabeti shqip, dhe shumica ishin te ndikuar nga gjuhet e vendeve fqinje si Italia apo Greqia.

Dikur kam degjuar apo lexuar se arbereshet ne Itali ,ne nje dite feste te caktuar dilnin neper rruget e fshatit dhe i detyronin banoret te thonin fjale me "Y". Ata qe nuk mundeshin ishin italiane dhe ata qe mundeshin ishin arberore.