Sa ilire jemi?

[tani_26]

Paaa sa budallenj paskan qene keta kroatet qe e paskan dhe e mbajne vetenIlire pale pale qysh me Ludjevit Gajin e me shoke. Ne flasim ate gjuhe e nuk e mbajme veten te tille sipas Vehbirave e akademikeve te tjere qe bejne ligjin dhe maliqin ne shqiperi.

Ja disa tituj rreth kesaj gjuhe "te humbur" qe paska vetem disa emra qytetesh:

---------
Ardelio della Bella, Instruzioni della lingua illirica, in:
Dizionario Italiano—Latino—Illirico, Venezia 1728

Jerolim Sutina, Principi di grammatica illirica esposti da Girolamo Suttina, in: Vocaboli di prima necessita. 1850

Andrija Stazić, Grammatica illirica pratica secondo il metodo di Ahne di Ollendorff, Split 1855

Les Illyriens en Grèce et in Italie : étude linguistique et mythologique / par Willy Borgeaud. Geneve 1943

Die Sprache der Illyrier / Hans Krahe

Lexikon altillyrischer personennamen, bearbeitet von Hans Krahe

Die Sprache der alten Illyrier, hrsg. von Anton Mayer, Zagreb


etjere(nuk jam duke te permendur librat e revistat konferencat etj te Arberesheve qe jane me qindra qysh para Camarda-it)

Kroatet as nuk jane ilire e as kane te drejte ta mbajne veten per ilire...ata thjesht jane vendosur ne trojet e Ilirise se dikurshme, ose qe te jemi reale mund te jene nje perzjerje sllavo-iliro-gjermane, por gjithmone kryeson elementi sllav.....

[tani_26]

Në kumtesën “Rreth detit Adriatik dhe popullit shqiptar në periudhën e hershme të antikitetit”, prof. Dr. Dhimitër Pilika provon se shqiptarët janë pasardhës së pellazgëve

Shqiptarët, banorët më të hershëm të Adriatikut


Prof. dr. Dhimitër Pilika

Sipas autorëve të lashtë, Adriatiku në fillim quhej “Deti i Kronosit dhe i Reas”, më pas “Gjiri Jonian”, me një emërtim të trefishtë, të lidhur me traditat parahelenike, pellazgjike.
Jo fort larg nga brigjet e Adriatikut, më 1875 u zbulua Dodona, kryeqendra shpirtërore, politike dhe kulturore e pellazgëve, orakulli paragrek i së cilës ka qenë më i lashti dhe më i njohuri në Ballkan e në Europë. Disa qindra dijetarë, klasikë e modernë, shpesh me emër ndërkombëtar, janë marrë me këtë popull. Disa prej tyre kanë përdorur në rrafsh të gjërë, në shërbim të së vërtetës, përparësinë e faktorëve vendimtarë të brendshëm, vendorë. Rrjedhimisht, ata kanë nxjerrë argumente autentikë të pashtershme sidomos pas sjelljes në Luvër të gjetjeve arkeologjike të Dodonës dhe daljes më 1878 në Paris të dy vëllimeve të Konstantinit Karapanos “Dodona dhe rrënojat e saj”. Këto zbulime sensacionale kishin bërë për vete paraprakisht bashkëpunimin aktiv të anëtarëve të Institutit të Francës E. Egger dhe J. De Witte, që mbahen si pasuesit e pellazgistëve francezë J. B. Jourdan (1746), Ch. Dupuis (1798), L. Petit-Radel (1810-1852), J. Michelet (1831), L. Benloeë (1877).
Në shkallë ndërkombëtare prej gjithë përfundimeve të tyre të verifikuara mirë, del se pellazgët, që mbizotëronin në Adriatik, i kanë sjellë Europës, ndër të tjera, alfabetin e parë, qytetërimin më të lashtë: mjeshtërinë, teknikat e dobishme, themelet e shkencës, mitologjinë etj., e në veçanti emrin e vetë Europës, kulturën e grurit, shpikjen e bukës, ndërtimin e qyteteve e bërjen e regjistrimeve, të ligjeve, të monedhave, të Lojërave Olimpike... Pindari gjenial i ka quajtur “paraselenitë”, domethënë që janë shfaqur para daljes së hënës në kupën qiellore... Si rrjedhim, me vërtetimin mbi baza rreptësisht shkencore të autoktonisë me prestigj të pellazgëve kundrejt ardhësve të rinj, helenëve, cili ka qenë zhvillimi i tyre i mëtejshëm në brigjet e Adriatikut? Kjo kumtesë bën një përpjekje për t’iu përgjigjur shkurt kësaj pyetjeje, të parë nga këndvështrimi i popullit shqiptar, pjesëtar i familjes adriatike.
Sipas humanistëve Enea Silvio Pikolomini, para i ardhshëm Piu II, Antonio Sabelikos Rafaelo Volaterranos, e po ashtu më vonë të Pjer Ronsarit, Alfons Lamartinit, Zhyl Mishlesë, Elize Reklysë, Feliks Zhyljenit dhe shumë të tjerëve, vazhdimësia e shqiptarëve shkon në vijë të drejtë te Aleksandri dhe Pirroja, mbretër të Epirit, trashëgimtarë të Dodonës “ab antiquo”. Ky pohim mbështetet gjërësisht nga humanistët tanë Marin Barleti, Frank Bardhi, Pjetër Bogdani, si dhe nga mijëra dëshmi “in loco”, të shkruara dhe gojore. Më 1882 u gjet në Arkivin e Napolit dhe u botua një letër e dijetarit Gjergj Kastriotit-Skënderbeut (1405-1468), poliglotit që dinte pesë gjuhë të huaja bashkë me letërsitë e tyre përkatëse: heroi ynë kombëtar, më 31 tetor 1406 ia dërgonte princit të Tarenit Xhovani-Antonio Orsinit, duke thënë se po t’u besojmë kronikave tona kombëtare, ata na tregojnë se sovranët epirotë e molosë, Aleksandri dhe Pirroja, kanë qenë stërgjyshët e shqiptarëve; këta dy dinastë u shquan me ekspeditat e njohura që ndërmorën përtej Adriatikut. Tërësia e rrethanave domethënëse na tregon se vula zyrtare dhe e fshehtë e Skënderbeut, që u bë e njohur më 1962, ka emblema tërësisht dodonase; përkrenarja e tij, që ruhet në Vjenë, është e njëjtë me helmetën e Pirros, të përshkruar prej Plutarkut; për më tepër, në drurin gjenealogjik të pasardhësve të tij, jo rastësisht janë shquar Pirroja I, Kastrioti-Skëndërbe, si dhe Pirroja II Kastrioti-Skënderbe. Si përfundim, duhet të saktësojmë se vija: Aleksandri dhe Pirroja i Epirit - shqiptarët e sotëm, deri më sot, nuk është kundërshtuar nga asnjë dokument historik i vlefshëm.
Një repertor mjaft i pasur greko-romak, që asnjëherë nuk është hedhur poshtë, vërteton se Aleksandri dhe Pirroja, si molosë, ishin aecidë, pasardhës të drejtpërdrejtë të Eakut, gjyshit të Akilit, i cili që nga Homeri është vlerësuar si mishërimi i vetë prototipit të pellazgut. Veç kësaj, diçka që është plotësisht e provueshme, ka vazhduar ngritja në shkallën e princit, pa asnjë qëllim të paravendosur, e tre nipërve të Skëndërbeut, që sanksionuan onomastikën pellazgjike, mjaft domethënëse, të paraardhësve të tyre parahistorikë: Akili I Kastrioti-Skënderbeu, Akili II Kastrioti-Skënderbeu dhe Akili III Kastrioti-Skënderbeu. Si pasojë logjike e këtij realiteti objektiv, lidhja gjenetike ndërmjet shqiptarëve dhe pellazgëve ka vijuar të imponohet që në zanafillën e epokës moderne, një e vërtetë tashmë e pranuar nga një ushtri specialistësh shqiptarë e të huaj.
Përfundimisht, origjina pellazgjike e kombit shqiptar, të pandarë prej Adriatikut, është provuar në mënyrë të padyshimtë, pa asnjë hije etnocentrizmi, nëpërmjet përputhjeve, ndihmesave, konvergjensave të pakundërshtueshme të mijëra të dhënave ndërdisiplinore, zakonisht të pabotuara, vendore, që u përkasin fushave të mëposhtme: historigrafisë, nunizmatikës, epigrafisë, fizikës radiometrike, kimisë (së metaleve, tokave etj.), etnologjisë, folkloristikës, gjuhësisë, onomastikës, etimologjisë, antropologjisë, hematologjisë, ballkanologjisë, etruskologjisë, jurisprudencës, paleografisë, statistikës, demografisë, klimatologjisë etj. Afër rivierës sonë, në jug të Buthrotit të lashtë, të cilin e donte aq shumë “Andromaka” e Rasinit të pavdekshëm, gjendet shpella paleolike e Kreshmoit, në të cilën janë gjetur më 1933 “ankorat e argjirit”, një “specialitet” gjithëmesdhetar eskluziv i pellazgëve, të quajtur prej kohësh zotër të deteve.
Një legjendë provinciale, e transmetuar brez pas brezi dhe e shtypur më 1875, e sjell lindjen e Zeusit pellazgjik të Dodonës, që është himnizuar nga “Iliada”, pikërisht te stanet e atit të tij, Kronosit, në rrethinat e qytetit të Anhiazmit ose të Onhezmit, që është emri i babait të Eneut, Ankizit, i cili me sa duket është varrosur këtu (sot Saranda, kryeqendra detare e jona në jug). Gjurmët e kultit të monarkut të gjithëfuqishëm të zotërve të Dodonës, me shpurën e tyre, e mbulojnë gjithë hapësirën adriatike. Tërësia e këtyre atributeve të posaçme, domethënë shqiponja, dushku, rrufeja, demi, shumë më tepër se kudo gjetkë, gjenden me bollëk në bregdetin tonë adriatik, si dhe në brendatokën, deri përtej kufinjve të Dalmacisë, të Peonisë dhe Dardanisë, Kosova e sotme. Në këtë krahinën e fundit kohët e fundit janë vënë re pesëdhjetë mbishkrime “zeusiane”, tashmë të botuara, në shfaqje të tjera të panumërta të trashëgimisë kulturore dhe të teogonisë pellazgjike. Duke mbajtur parasysh lashtësinë dhe vazhdimësinë kaq të qartë e të pandërprerë, studiuesi i shquar i Mesjetës, Alen Dyselje, ka thënë më 1981: “Historia na mëson se lidhur me Kosovën, serbët janë pushtues të ardhur mjaft vonë”...
Do t’i kapërcejmë hollësitë e bollshme për adhurimin e veçantë të secilës prej dymbëdhjetë hyjnive të Dodonës-Olimpit në mjedisin tonë, dhe do të ndalemi vetëm te hyjnesha e dytë e panteonit paragrek: Demetra, e njohur pa përjashtim nga të gjithë si hyjnesha e mirëfilltë pellazgjike, etimologjia e emrit të së cilës shpjegohet vetëm ndërmjet gjuhës shqipe. Shenjat e adhurimit të saj vazhdojnë të jenë të gjalla edhe në vitin 1994. Çdo vit në një datë që nuk ndryshon, duke respektuar ritet pagane të paracaktuara “ab immemorabili”, fshatarët shqiptarë, në pjesën më të madhe gra, të besimeve të ndryshme, shkojnë të lahen veshur me rroba në plazhet tona të Adriatikut me qëllim që të kenë shëndet e pjellshmëri të vazhdueshme. Deri më sot gërmimet kanë zbuluar faltore, flijimore, skulptura, medalione etj. kushtuar këtij mishërimi karakteristik të matriarkatit dhe bujqësisë pellazgjike. Po të vështrohet sipërfaqja e territorit tonë, denduria e tyre është e habitshme, unikale në botën europiane...
Në një largësi jo të madhe nga porti “dardan” i Orikumit në bregdetin adriatik shqiptar, që në agimin e kohëve ndodh një dukuri tepër e rrallë, në rrethinat e fshatit Tragjas, (fshati i sotëm ka po atë emër Tragjas): prodhohet kripë edhe sot e kësaj dite në sasi të mëdha vetvetiu, pa asnjë përpjekje njerëzore, duke përfituar nga veprimi periodik i rrymave detare në gropat e vogla gjeologjike. Sipas fjalëve të Helanikosit dhe Stefan Bizantinit, përfytyrohej se atje ishte djepi i vërtetë i kripës së gjellës, ku Poseidoni, hyjnia tipike pellazgjike i detrave kishte krijuar për herë mbi tokë këtë lëndë të pazëvendësueshme gjatë jetës së njerëzve të vdekshëm...
Shumë kohë përpara luftës së Trojës lëvizjet migruese të pellazgëve e kishin përshkruar Adriatikun në drejtim të Apulisë, në grykëderdhjen e lumit Po... Virgjili dhe Aulu-Geli i vështronin këta lundërtarë si banorët e parë të Italisë; sipas Plinit, Solinit, Varronit, Tit Livit, Denisit të Halikarnasit, Ovisit, Tacitit, Higinit, Ceces... këta pellazgë çuan atje për herë të parë shkrimin dhe kulturën e artet. Sipas Denisit të Halikarnasit, Plini e Plutarku, ata madje kanë qenë themeluesit e vërtetë të Romës. Muret e famshme ‘pellazgjike’, ‘ciklopike’, ‘poligonase’, ‘megalitike’, ‘moenia aeacia’, që në një farë mënyre kanë mbetur të pashkatërrueshme deri në ditët tona, dalin zakonisht në gjithë rrethimin e Adriatikut, duke nxjerrë në dukje njësinë e tij. Po shënojmë kalimthi, se Athina vetë themelimin e murit të Akropolit të saj e lidhte me dy arkitektë ndërtues, pellazgët Agronalasi dhe Hiperbiosi, që janë përjetësuar nga Pausania. Më pas, rreth viteve 80-81 para erës sonë vëmë re një zhvendosje masive, me egërsi të padëgjuar në drejtim e përkundërt; 150.000 pellazgë etruskë, të dëbuar nga Gadishulli italik me urdhrin e diktatorit Sula, gjetën strehë të përhershme te bashkëatdhetarët e tyre në Molosi (Shqipëria jugore), e cila më parë ishte përgjakur dhe rrafshuar me tokën tërësisht nga xhelati romak Paul Emili. Kjo zhvendosje e tmerrshme me dhunë na është kumtuar e dëshmuar prej dijetarit frëng të shekujve të iluminizmit, Nikola Feretit, në veprën e tij “Observations”...
Aventurat e heroit legjendar Kadmit, Herkulit, argonautëve, të cilët janë cilësuar si pellazgë nga Lucien i Samosates, Diodori, Pausania, Liciforo e të tjerë, e lidhin ngushtë Adriatikun me stërgjyshët e popullit shqiptar nëpërmjet dyzinash të dëshmive domethënëse, të cilat për shkak të mungesës së kohës, nuk është e mundur të jepen më gjërësisht...
Diodori na mëson se ishulli kaonas i Korkyrës, i cili vetvetiu na sjell ndër mend binjakun dalmat, mban emrin e motrës së Pellazgut, stërgjyshen e përbashkët të gjithë pellazgëve. Më lejoni të citoj një shembull të shkallës së habitshme të arritur nga qytetërimi i tyre paragrek, katër mijë vjet më parë. Në këngën e shtatë të “Odisesë”, poeti, me akribinë e tij proverbiale, përshkruan pallatin e mbretit të pellazgëve feacinë, Alkinoosit në Korfuz:
“Herë shndriti nga një shkëlqim i beftë i diellit ose i hënës, herë shkëlqen banesa e lartë e…………………………….. shqitmadhit Alkinoos. Nga të dy anët e pragut shtriheshin muret e veshura me bronz deri në fund të pallatit; përsipër kanë një brez të kaltër; dyert janë prej ari; pragu është prej bronzi me ndërfutje argjendi; harku është prej ari; nga të dyja anët varen vargonj ari e argjendi, të cilët Hefesi i ka punuar me një art të mrekullueshëm... Brenda përgjatë gjithë mureve janë vënë frone të mbuluara me vela të holla e të lehta, punë dore grash. Aty ulen krerët e feacinëve... Në piedestal të ngritur mirë lartohen shtatore prej ari, që paraqesin djelmosha, të cilët mbajnë në duar pishtarët e ndezur dhe që natën ndriçojnë kthinat e Alkioosit...”
Përpara këtij shkëlqimi pothuaj prej dyzet shekujsh lind pyetja me të drejtë: a është kapërcyer ndonjëherë një madhështi e tillë përrallore?...
Përveç se historian, po edhe njohës i hollë i kësaj kulture ‘adriatike’ të paraardhësve tanë pellazgjikë e ilirë, Lamartini i paharrueshëm do t’i shkruante nga Iskia më 8 shtator 1844 atdhetarit e poetit tonë, Jeronim de Radës, luftëtarit të betuar kundër zgjedhës osmane të asaj kohe: “Jam i lumtur prej kësaj shenje të vëllazërisë poetike e politike midis meje e teje. Poezia ka ardhur nga brigjet tuaja dhe atje duhet të kthehet. Unë nuk kam meritë tjetër, veçse ta parandjej dhe të bëj urimet e para për lirinë e për ringjalljen e Shqipërisë...”
Nga pikëpamja gjuhësore, një numër i madh toponimesh rreth Adriatikut me mbaresën -one (-ona), që ndeshet te Dodone-Dodona, si Aenona, Avlona, Ancona, Aona, Arasona, Aulona, Bausiona, Blanona, Cartona, Cremona, Crotona, Chrysondyona, Flanona, Herona, Narona, Promona, Salona, Sationa, Scardona, Sulmona, Tariona, Triuncona, Verona etj... (për të mos u shtrirë më tej gjeografikisht), duket qartë se këtë po këtë mbaresë të emrit të kryeqytetit të pellazgëve, mëmës së qyteteve europiane. Vetëm analiza e toponimeve dhe etnonimeve primitive, të regjistruara prej kohësh në brigjet rethadriatike, do të na sillte në një përfundim mësimdhënës; një shumicë e emrave të tyre jo rastësisht shpjegohen etimologjikisht nëpërmjet shqipes, ose më mirë, përbëjnë një përkthim fjalë për fjalë nga gjuha jonë. (Dihet sesi Platoni në “Kratilin” e tij dënon rreptë maninë greke për kalkime, që shkaktohej kryesisht prej hegjemonizmit pa cak e kufi). Tabloja e mëposhtme onomastike, ndonëse nuk është e plotë, përsëri është mjaft domethënëse.
Agrianes, Antibaris, Auendeates, Autariatae, Avendone, Barbanna, Bari, Bigeste, Bora, Bounima, Bretension, Brina, Brundisium, Busento, Busento, Bylazora, kepi Glotta, Dagnum, Dalmatae, Dalmatia, Delmion, Delminion, Daranti, Daranto, Dardani, Dardania, Dardapara, Dardi, Dassaretae, Dassaretia, Derriopes, Deuriopes, Dimallum, Durrachium, Emathia, Enchelana, Enchelanes, Eordea (Eordia), Gurasson, Gurbicon, Halsion, Helidones, Helidonion, Hellopia, Kerauniabore, Kroia (Kruja), Lamatis, Lim, Lopsi, Lopsoca, Malatis, Maledi, Maljena, Malontina (Maltein), Malontum, Maluentum, Maluntum, deti Croni dhe Rheae, deti Ionium, Mathis, Matoas, Metubarris, Molossia, Ombla, Omphalion, Opitergium, Pelagones, Pelagonia, Petra, Pirustae, Pistum, Ragusium, Rhizon, Sason, Scheria, Stena, Tara, Taras, Tarentum, Taria, Tarin, Tariona, Tariotae, Tarneum, Tarsatica, Tarus, Taulantii, Tergeste, Tergolape, tharandt, tirol, (tyrol), Tragurium (trogir), Trimallum, Ulcaea palus, Ulcianum, Ulcirus mons, Ulcisia castra, Ulco amne, Ulkinion, Vendenis, Vendum, Vindenis, Vindinid etj... (Ndonëse janë larg nga trevat adriatike, e meritojnë të përmenden në këtë rast, për shkak të rëndësisë së tyre të posaçme, vargmalet madhështore Beskidet dhe Karpatet, deti Baltik, Bizanti, Dardanelet, ishulli anatolik Karpathos...)
Nga na tjetër, një shkencë eksperimentale, antropologjia, nëpërmjet korifejve të saj. J. Deniker, E. Pittard, na jep sigurinë se shqiptarët e sotëm e kanë prejardhjen e tyre drejtpërdrejtë nga pellazgët. Në Adriatik dalin metropolet tona antike: Durrësi, Apolonia dhe më në jug Buthroti, që të tria të lulëzuara shumë shekuj përpara themelimit të Romës, nëse i besojmë Apianit, Antologi Palatinit, Barletit, si dhe Apolodorit, Plutarkut, Pausanias dhe Teukerit të Cizikës, Virgjilit, Stefan Bizantinit...Deri në fillim të erës së re ato kanë përdorur pa ndonjë ndërprerje kalendarin e rëndësishëm pellazgjik të Bunimës, sipas mbishkrimeve tashmë të njohura. Teatrot e tyre, krahas atyre të Nikesë, Bylisit, Orikumit, Hadrionopolit, Foinikës, Dodonës etj. kanë shkëlqyer gjatë antikitetit me emrin e dëgjuar dhe dendësinë gjeografike... Ajka e aristokracisë romake i bënte të kapërcenin Adriatikun pinjollët e saj që ta përsosnin arsimimin e tyre dhe të specializoheshin te ne në fushën e filozofisë, letërsisë, arteve, pa përjashtuar artin ushtarak. Për këtë qëllim Jul Cezari pati zgjedhur Durrahiumin, një qendër e rëndësishme kulturore dhe ekonomike, me rreth njëqind mijë banorë, e cila ekspononte materiale të çmueshme (argjend etj.), esenca mjekësore dhe kozmetike shumë të kërkuara. Lidhur me Oktavian Augustin, Mark Vipsanius, Agripën, Mecenën, ata parapëlqenin Apologjinë tonë kundrejt Romës dhe Athinës, ndërsa Ciceroni, që e kishte parë në vend Apoloninë, e ka quajtur “mafnam urbem et gravem”.
Nga fillimi i shekullit XIII para erës së re, bashkëvëllai i pellazgut Akil, Diomedi - paraardhësi i Aleksandrit Molos, që shpëtoi nga lufta e Trojës, u end pa pushim nëpër pellgun adriatik. Ai i dha emrin e vet ishullit të Diomedit dhe një faltoreje “të adhurueshme e të shenjtë”, sipas Aristotelit të Scimnosit, duke e përfunduar atje poshtë harkun e jetës.
Pothuaj njëkohësisht Pirro Neotolemi, djali i arkipellazgut Akil, erdhi te plazhet adriatike të afërta me Buthrotin dhe mbretëroi në “viset e molosëve” (Prejardhjen e tij pellazgjike e kanë sanksionuar edhe Eniusi, Ovidi, Prisciani...) Në brigjet e Adriatikut, sipas Stefan Bizantinit, ai themeloi qytetin e Bylisit, që e përkujtonte në monedhat e veta. Thuhet se, nëpërmjet përzgjedhjes së përsëritur, ka përsosur një racë të lartë gjedhësh, që e kanë lëvduar me të drejtë Aristoteli, Teopompi, Varroni, Plini, Arriani, Eliani, Ateneu : ky lloj ka ardhur deri te rritësit e sotëm të racave rekorde. Akileidi, veç të tjerash, mbahet si krijuesi i një valleje tërheqëse, pirrikes, që ende vazhdon dhe lulëzon në Shqipëri...
Ndër studiuesit tanë mësimet e urta të një historie të tillë të gjatë ushqejnë dhe ndriçojnë të kaluarën e të ardhmen, kurdoherë në shërbim të paqes, të lirisë, të vëllazërisë mes popujve të Adriatikut dhe të mbarë botës... Plejada të tëra përfaqësuesish të shkencës franceze kanë dhënë ndihmesë të frytshme për ndriçimin e problemeve themelore të pellazgologjisë në kuadrin e kulturave mesdhetare. E ndiej veten të nderuar që këtu të bëj një homazh të përzemërt e të fuqishëm për ta, në veçanti për kujtimin e pashuar të Robert d’Anzhelisë dhe Dominik Briquel-it. Ata pajtohen të gjithë sesa e sigurtë është mirënjohja e popullit tonë, e “besës”, fjalës së dhënë të shqiptarëve, i cili kurrë nuk do ta harrojë bujarinë e popullit vëlla francez.
(Kumtesë e paraqitur në Kolokuimin ndërkombëtar “E kaluara dhe e ardhmja e Hapësirës Adriatike”, organizuar në Paris më 29 e 30 nëntor 1994 nga institucioni shkencor kulturor ndërkontinental “Horizont 2000”, nën kujdesin e lartë të ministrit francez të punëve të jashtme, Alen Zhupe.)
Përkthyer nga frëngjishtja nga prof.dr. Xhevat Lloshi



21/03/2005

[AldoWeb]

O Tano nuk kemi ca pergjigjemi ti ju pergjigje vete temes
Pra doli qe shqipetaret qenkan pasardhes te drejtperdrejte te pellazgeve pra te ilireve,maqedoneve, dardaneve istreve, mesapeve apo epirioteve.

[tani_26]

Këshilli i Ministrave ka miratuar shpalljen e tetë parqeve të rinj arkeologjikë, të cilët do të menaxhohen mbi bazën e strategjive

Shqipëria, me nëntë parqe arkeologjike


Alma Mile

Krahas Butrintit, tashmë në Shqipëri do të funksionojnë edhe tetë parqe të tjera arkeologjike. Së fundmi, me vendim të Këshillit të Ministrave, zonat arkeologjike të Shkodrës, Lezhës, Amantias, Orikumit, Bylisit, Finiqit, Antigonesë dhe Apollonisë do të shpallen parqe arkeologjike.

Krijimi i këtyre parqeve ka qenë një detyrim ligjor, i cili do të jetë në funksion të zhvillimit të turizmit kulturor. «Nëpërmjet këtij vendimi synohet jo vetëm mbrojtja, ruajtja, menaxhimi dhe administrimi në një shkallë më të lartë të vlerave arkeologjike dhe kulturore të evidentuara tashmë në këto parqe, por parë edhe në dritën e perspektivës, synohet edhe orientimi i këtyre parqeve drejt një turizmi kulturor elitar me rëndësi kombëtare dhe ndërkombëtare, si dhe bërjen e tyre të vizitueshme për publikun», - është shprehur dje ministri i Kulturës, Rinisë dhe Sporteve, Blendi Klosi, gjatë prezantimit të këtij vendimi. Sipas Klosit, është parashikuar hartimi i një rregulloreje, e cila ka si qëllim, përcaktimin e kufijve dhe rregullave për mënyrën e administrimit të parqeve arkeologjike të saposhpallura. “Lashtësia dhe jetëgjatësia e qyteteve që fillon nga prehistoria dhe vazhdon deri në Mesjetë, ofrojnë një shumëllojshmëri kulturash dhe periudhash.

Ndërthurja e arkeologjisë me ambientin natyror, ka krijuar vlera kulturore dhe turistike jo vetëm për vendin tonë, por edhe për trashëgiminë botërore. Janë këto vlera të cilat e obligojnë shtetin shqiptar dhe institucionet e specializuara në këto fusha, për të bërë të mundur sot dhe në perspektivë mbrojtjen, evidentimin dhe miradministrimin e këtyre parqeve”, - ka vazhduar Klosi. Prezantimin e parqeve të rinj, ministri Klosi e ka shfrytëzuar edhe për të dhënë një informacion të fundit në lidhje me ecurinë e “Dosjes së Gjirokastrës”.

Pasi ka kaluar me sukses procesin e shqyrtimit nga ana e ekspertëve të Këshillit Ndërkombëtar të Monumenteve dhe Qendrave – ICOMOS-it, ajo pritet që në muajin korrik të kalojë edhe provën e zjarrit para UNESCO-s. Në këtë mbledhje do të jepet edhe vendimi përfundimtar nëse Gjirokastra do të jetë, ose jo, pjesë e Trashëgimisë Botërore, nën mbrojtjen e UNESCO-s.

Tetë parqet e ardhshme
Zona arkeologjike në Shkodër,
Lezhë
Amantia
Orikumi
Bylisi
Finiqi
Antigonea
Apollonia


08/04/2005



Me ne fund duket se po zgjohet interesi i qeverise shqiptare per mirembajtjen e kesaj trashgimie arkeologjike.... Fatkeqesisht Durresi vazhdon te mbetet "thembra e Akilit" persa i perket mirembajtjes dhe kujdesit per zonat arkeologjike...

[Kryeplaku]

C'ishin keta Illiret ? Cdo gje qe dime per ta nuk mbetet hipoteze?


Ju sollet skema te bukura ketu te marra nga burime te ndryshme. Une nje skeme te thjeshte do ju sjell te cilen po e ndertoj apostafat per ju. Me shenjen "K" simbolizoj Kryeplakun, me "M" mamin dhe me "B" babin, te cilat shenja vazhdojne te shtrihen neper breza duke treguar numrin e paraardhesve te mij. Cdo faktor i skemes, M ose B, ka edhe dy prinder nene (M) dhe babe (B). Cdo brez ndron pothuajse cdo 30 vjet, sepse aq eshte mosha mesatare per te lindur femije.


.................................................. ..K............................................... .............................
....................................M............. ...............................................B.. ............................
............M...................................B. .....................M............................ ....B.....................
..M..........B........M..............B............ ...........M.............B.....................M.. .......B...............
.M.B.....M..B....M...B........M.....B............. ...M.....B......M....B..............M......B..M... .B..............
MB.MBMB.MB.MB.MB....MB.MB................MB....MB. ...MB...MB..........MB.....MB..MB..MB............. ...
MBMBMBMBMBMBMBMBMBMBMBMBMBMBMBMBMBMBMBMBMBMBMBMBMB MBMBMBMBMBMBMB..........

Konkluzioni : para gjashte brezash Kryeplaku kishte 64 paraardhes, po ta vazhdojme skemen duke vajtur ne brezin e shtate atehere duken qarte se kisha 128 paraardhes kurse po ta cojme kete skeme ne brezin e tete atehere duket se kisha 256 paraardhes. Pra para reth dy shekujsh dhe pak me teper, kur Shqiperia ishte e dendur me Osmane dhe cdo lloje race te Perandorise une kisha 256 paraardhes. Kush mund te me siguroj mua se te gjithe keta paraardhesit e mij ishin te gjithe Shqiptare te bardhe? Sa me shume shtohen brezat dhe kalojne vitet aq me shume shtohen edhe paraardhesit tone, qe te arrijme tek Illiret duhen te pakten 16 shekuj qe na bejne reth 59 breza para nesh, dmth. numri i paraardhesve tone eshte maramendes. Po keto 16 shekuj, dhe me pare sigurisht, ne token shqiptare nuk ka ngelur race njeriu, macoku, qeni apo deveje dhe majmuni pa shkelur! Disa nga popujt qe kane dyndur tokat e sotme shqiptare jane : Greket e Lashte, Romaket, Finiket, Visigot'thet, Ostrogot'thet, Unnet, Uniguret, Utiguret, Kotiguret, Komanet, Abaret, Sllavet, Bullgaret, Bizantinet, Katalanet, Gjenovezet, Venedikasit, Florencianet, Franget, Normandet, Turkomanet, Selxhuket, Arabet, Osmanet, Grekerit, Serbet, Italianet, Gjermanet dhe dhjetera fise, komunitete, popuj ose kombe te tjera!

Nese njihni ndonje person qe ka prej'ardhje "drejte per drejte" nga Illiret, ju lutem ma tregoni, ta fusim me ndonje muzeum ku seleksionojne speciet e radha!

Saper Kryeplakun, cfare do lloj prej'ardhje njerezore qe t'i jepni nuk ka argumente per t'ju kundershtuar. Eshte me te vertet ndjenje e bukur te jesh njeri, prodhim i firmes "made in Bota"! Sidoqofte eshte gjithashtu ndjenje e bukur ta percaktosh veten tende si te duash. Te gjithe lindem njerez, pastaj u beme Shqiptare, Serbe, Greke, Turq etj!
Jam krenar qe linda njeri sic ndjehem mire qe u bera Shqiptar. Vetia e pare, e te qenurit njeri, nuk ndryshon asnjehere deri ne vdekje kurse e dyta, kombesia, ndryshon sa here te duash. Pra eshte budallallik te urresh bashkenjeriun ose te nxjerresh veten me te larte se te tjeret per shkak te kombesise, (nje veti e fantaksur e cila po shkon drejt vdekjes)!

[land]

Kryeplak; vetem nje tym te vockel sikur te ngre ketu; thjesht per te pare se sa uje pi kjo teoria juaj e fundit.
Pa na e zbatoni pakez kete skeme per Kinen dhe Kinezet... Kam deshire te shoh se ne c'perfundime do te dilni(pp: sa kineze jane kinezet?!?).
Pershendetje...

[Hyllien]

C'ishin keta Illiret ? Cdo gje qe dime per ta nuk mbetet hipoteze?


Ju sollet skema te bukura ketu te marra nga burime te ndryshme. Une nje skeme te thjeshte do ju sjell te cilen po e ndertoj apostafat per ju. Me shenjen "K" simbolizoj Kryeplakun, me "M" mamin dhe me "B" babin, te cilat shenja vazhdojne te shtrihen neper breza duke treguar numrin e paraardhesve te mij. Cdo faktor i skemes, M ose B, ka edhe dy prinder nene (M) dhe babe (B). Cdo brez ndron pothuajse cdo 30 vjet, sepse aq eshte mosha mesatare per te lindur femije.


.................................................. ..K............................................... .............................
....................................M............. ...............................................B.. ............................
............M...................................B. .....................M............................ ....B.....................
..M..........B........M..............B............ ...........M.............B.....................M.. .......B...............
.M.B.....M..B....M...B........M.....B............. ...M.....B......M....B..............M......B..M... .B..............
MB.MBMB.MB.MB.MB....MB.MB................MB....MB. ...MB...MB..........MB.....MB..MB..MB............. ...
MBMBMBMBMBMBMBMBMBMBMBMBMBMBMBMBMBMBMBMBMBMBMBMBMB MBMBMBMBMBMBMB..........

Konkluzioni : para gjashte brezash Kryeplaku kishte 64 paraardhes, po ta vazhdojme skemen duke vajtur ne brezin e shtate atehere duken qarte se kisha 128 paraardhes kurse po ta cojme kete skeme ne brezin e tete atehere duket se kisha 256 paraardhes. Pra para reth dy shekujsh dhe pak me teper, kur Shqiperia ishte e dendur me Osmane dhe cdo lloje race te Perandorise une kisha 256 paraardhes. Kush mund te me siguroj mua se te gjithe keta paraardhesit e mij ishin te gjithe Shqiptare te bardhe? Sa me shume shtohen brezat dhe kalojne vitet aq me shume shtohen edhe paraardhesit tone, qe te arrijme tek Illiret duhen te pakten 16 shekuj qe na bejne reth 59 breza para nesh, dmth. numri i paraardhesve tone eshte maramendes. Po keto 16 shekuj, dhe me pare sigurisht, ne token shqiptare nuk ka ngelur race njeriu, macoku, qeni apo deveje dhe majmuni pa shkelur! Disa nga popujt qe kane dyndur tokat e sotme shqiptare jane : Greket e Lashte, Romaket, Finiket, Visigot'thet, Ostrogot'thet, Unnet, Uniguret, Utiguret, Kotiguret, Komanet, Abaret, Sllavet, Bullgaret, Bizantinet, Katalanet, Gjenovezet, Venedikasit, Florencianet, Franget, Normandet, Turkomanet, Selxhuket, Arabet, Osmanet, Grekerit, Serbet, Italianet, Gjermanet dhe dhjetera fise, komunitete, popuj ose kombe te tjera!

Nese njihni ndonje person qe ka prej'ardhje "drejte per drejte" nga Illiret, ju lutem ma tregoni, ta fusim me ndonje muzeum ku seleksionojne speciet e radha!

Saper Kryeplakun, cfare do lloj prej'ardhje njerezore qe t'i jepni nuk ka argumente per t'ju kundershtuar. Eshte me te vertet ndjenje e bukur te jesh njeri, prodhim i firmes "made in Bota"! Sidoqofte eshte gjithashtu ndjenje e bukur ta percaktosh veten tende si te duash. Te gjithe lindem njerez, pastaj u beme Shqiptare, Serbe, Greke, Turq etj!
Jam krenar qe linda njeri sic ndjehem mire qe u bera Shqiptar. Vetia e pare, e te qenurit njeri, nuk ndryshon asnjehere deri ne vdekje kurse e dyta, kombesia, ndryshon sa here te duash. Pra eshte budallallik te urresh bashkenjeriun ose te nxjerresh veten me te larte se te tjeret per shkak te kombesise, (nje veti e fantaksur e cila po shkon drejt vdekjes)!

Po car jane keto teorira o kryeplak. Nese i zbatojme ne menyre universale i bie qe populli i shenjte Grek mos jete Grek ?!

Na mbyten Mustafate Krieministrat.

PS: Jam diametralisht kundra dakort me pjesen e fundit ne kllapa.
PS2: Komplimente per grafikun.

[Kryeplaku]

Po car jane keto teorira o kryeplak. Nese i zbatojme ne menyre universale i bie qe populli i shenjte Grek mos jete Grek ?!

Une nuk thash qe teoria ime funksionon vetem mbi Shqiptaret. Sa Illire jemi ne (0+) aq Helene jane edhe Greket (0+). Nuk e kam fajin une se disa tipa ketu ngatrojne sharpin me sheqerin, nese per ju shqiptar dhe illir ose selxhuk dhe turk e keshtu me radhe jane te njejtat gjera atehere ju jetoni me te vertet ne nje bote te fantaksur! Nuk tha njeri qe nuk jemi Shqiptare por per shembull po te vesh nje shqiptar me nje vella turk ngjit e ngjit zore se do e dallosh njerin nga tjetri, pra nese turkun do e kishte adoptuar nje nene shqiptare dhe shqiptarin nje nene turke atehere nuk do i thoshte kush turkut se nuk eshte shqiptar sic nuk do i thoshte kush shqiptarit se nuk eshte turk. Pra kombesia ekziston ne tru dhe jo ne gjak, sepse sipas presorit te biologjise (darvinist i betuar) nese disa komunitete njerezish ne nje zone te caktuar gjeografike u nderzenin vetem me njeri tjetrin dhe ky fenomen ndodhte me cdo kombesi atehere sot nuk do flisnim per kombe por per specie te ndryshme biologjike ose (meqenese qenja njerezore mbahet si specie e re e planetit) per njerez me ndryshime te medha biologjike te cilat mund te shkaktonin edhe mosnderzimin midis tyre. Tani c'eshte e verteta ekzistojne disa raca njerezish por perderisa une mund te lind femije me nje te zeze ose te verdhe atehere duket se ndryshimi midis nesh nuk eshte gjenetik. Pra duket se gjithe keto vitet e historise popujt dhe racat jane shartuar marrezisht setepermi me njera tjetren saqe ne krevat nuk kemi reaksione. Tani na dalin disa te manget/a dhe na thone se nuk i preferojne te zinjte/zezat etj. ne krevat dhe se jane me te larte biologjikisht.... duket se nuk e kane kuptuar se seksi eshte begati e madhe te cilen gjithe popujt e kane perdorur masivisht midis veti por edhe mbi te tjeret duke cuar keshtu ne lindjen tone qe nuk jemi gje tjeter vecse nje bashkim spermatozoari dhe oari dhe qe prodhojme vet spermatozoare ose oare... Pra mjaft me llogje dhe marrezira, beni detyren qe ju ka hedhur mbi supe natyra ose Zoti cdo oar i shendetshem eshte i dobishem per cdo spermatozoar. Keshtu vepruan njerezit primitive, keshtu vepruan edhe paraardhesit tane, keshtu duhet te veprojme edhe ne qe te japim kontributin tone ne vazhdimesine e njerezimit!

[Hyllien]

Po mire ku ti gjejme origjinat ne tani ? Apo si thua, ti perulemi bashkimit Evropjan ne nje bashkim gjuhesh dhe identitetesh ?

Problemi lind se cila gjuhe do jete ajo qe do i bashkoj keto rraca te perziera ?
Pse do zgjidhet ajo gjuhe ?


Nese shqiptari eshte bere si nje cope lecke e dhjere qe mezi pret te futet ne Evrope, pra as nuk e can menderen hic se si futet, vetem te futet, Greqia ka qysh ne 1996 qe ka thene se nese ketu do detyrohemi te flasim me nje gjuhe te caktuar ne ikim. Kshu qe sa ilire jemi per mua eshte dicka qe nuk i shqeteson shume shqiptaret, pervec ndonje studiuesi qe me gjakun e vet mundohet te arrije te verteten. Nese ty ky(ose keta) studiues te djeg/in, dhe nuk do ta lesh rehat, bujrum bashkohu me Agron Tufa-t.

Greqia normalisht qe ne rastin e pare se e sheh identitetin e saj te cenuar do shkeputet, duke qene se ka krijuar nje flote detare, ajrore e tokesore qe edhe italia do ta kishte zili, per te mos thene e ka.

[Kryeplaku]

Cyclotomic kush hyn ne BE nuk del me, e jo me Greqia qe mbahet me plerat e industrive te forta europiane se vet vetem agrume ka dhe peshq. Megjithate une e kam thene dhjetra here se hyrja jone ne BE kercenon identitetin tone kombetar, dhe kjo vet verteton se ideja kombetare sic lindi ashtu eshte e ndeshkuar te vdesi! Kombesia po ja len radhen civilizimit!

Keshilla ime gjithmone ka qene qe te perputhemi me ate gje qe jemi dhe jo me ate gje qe s'jemi. Shqiptaret duke i thene genjeshtra vetes kane mbetur po ne vend numero! Emri Shqiptar per mua ka kuptim me madheshtor se emri Illir, Dardan, Pellasg apo ndonje pseudopercaktim tjeter!