Pyetje te veshtira!

[Elton80]

Po bej nje pyetje tjeter tani, qe ne fakt nuk eshte e veshtire eshte e lehte fare.

Sa here nje jave duhet te mblidhen besimtaret?

Ka kisha qe mblidhen nje here ne jave, te tjera 2 here ne jave, te tjera 3 here ne jave, e te tjera mbi 4 here ne jave?

Pyetja ime nuk ka te beje me nje ligj, por me nevojshmerine e te mbledhurit se bashku?

Sa here ne jave?

[Matrix]

Po bej nje pyetje tjeter tani, qe ne fakt nuk eshte e veshtire eshte e lehte fare.

Sa here nje jave duhet te mblidhen besimtaret?

Ka kisha qe mblidhen nje here ne jave, te tjera 2 here ne jave, te tjera 3 here ne jave, e te tjera mbi 4 here ne jave?

Pyetja ime nuk ka te beje me nje ligj, por me nevojshmerine e te mbledhurit se bashku?

Sa here ne jave?

Mendoj se me teper se sa fakti se sa here duhet te mblidhet Kisha, eshte fakti se kush duhet te vendose se sa here duhet te mblidhet Kisha.

Eshte e vertete se ka Kisha qe mblidhen nje here, dy here apo me shume ne jave, por kjo nuk ndodh sepse besimtaret kane nevoje te rrine bashke, por thjesht per te respektuar nje tradite apo nje urdher qe Kisha merr nga pleqte e Saj.


Pra pasi pyetja e pare gjen pergjigjen (Pra kush vendos sa here duhet te mblidhet Kisha?), kalojme tek pyetja jote se sa here duhet te mblidhet Kisha.

Kisha eshte e gjalle dhe Ajo vendos vete se sa here do te mblidhet, kur do te mblidhet,
si do te mblidhet apo cfare do te beje kur te mblidhet.
Ne kohe te ndryshme, takimet mund te jene me te shpeshta, ne kohe te tjera takimet me te rralla. Kjo varet nga fryma e shenjtoreve, por dhe nga problemet e mishit qe shenjtoret mund te kene.

[Elton80]

Matrix,

Une thashe shume qarte:

Pyetja ime nuk ka te beje me nje ligj, por me nevojshmerine e te mbledhurit se bashku?


Pra une po pyes per nevojshmerine, jo per kush vendos apo pse vendos.

[Matrix]

Te pyesesh se sa here eshte e nevojshme te mblidhet Kisha, eshte njesoj sikur te pyesesh se sa here eshte e nevojshme te marre ushqim dikush.Dikush ka nevoje te haje ushqim dy here ne dite, dikush tjeter 3 here, dikush me shume e dikush me pak.

Pra Kisha eshte nje organizem i gjalle, dhe si e tille ka nevojat e Saj per te jetuar. Ne rast se ne do e shohim Kishen ne kete prizem, besoj se cdo pyetje do jete shume e lehte per t'ju pergjigjur.

[marcus1]

Sa here nje jave duhet te mblidhen besimtaret?

Ka kisha qe mblidhen nje here ne jave, te tjera 2 here ne jave, te tjera 3 here ne jave, e te tjera mbi 4 here ne jave?

Pyetja ime nuk ka te beje me nje ligj, por me nevojshmerine e te mbledhurit se bashku?

Sa here ne jave?

Vëlla Elton, vetë fjala "duhet" mendoj se na vë në ligj, megjithatë unë e kuptoj plotësisht se pyetja jote nuk ka të bëjë me një ligj. Por siç e tha edhe Matrix, është kisha vetë ajo që vendos se sa herë do mblidhen dhe kur, apo më mirë, është kisha që duhet të vendosë. Kisha duhet të mblidhet, dhe të shohë mundësite e vëllezërve dhe motrave dhe të vendosë sipas mundësive të tyre.

Kishat që unë njoh të paktën, kështu bëjnë. Jo vetëm kaq, por kur kisha sheh se ndonjë motër p.sh. ka vështirësi të jetë në takime, psh për arsye baby-sitting, mblidhen vëllezërit dhe vendosin që secili me radhë të shkojë në shtëpinë e asaj motre dhe të kujdeset ai për feminë/jët e saj për sa kohë ajo do jetë në takim.

Me këtë shëmbull dua të tregoj se si funksionon kisha. Ajo nuk ka rregulla strikte. Ka periudha që ajo mblidhet çdo ditë, ka periudha që mblidhet 3, 2 apo 1 herë në javë. Gjithashtu edhe orët, nuk janë strikte. Një takim mund të shkojë nga 20 minuta deri në gjithë natën.

[Elton80]

Faleminderit per pergjigjet. Jam dakord me mendimet qe keni shprehur.

Tani nje pyetje tjeter. A ka nevoje nje i krishtere te rrefeje mekatet pas shpetimit?

Disa mendojne se meqe Zoti na i fal te gjtha mekatet pse duhet nje i krishtere te rrefeje mekatet per te cilat eshte falur?

Pervec 1Gjonit1:9 a ka ndonje varg tjeter qe i drejtohet kishave qe te thote te njejten gje?

Faleminderit.

[Manulaki]

Te rrefesh nje mekat, nuk do te thote se nuk je shpetuar, dhe te jesh i/e shpetuar nuk do te thote se nuk bie ne mekat. Mos ndoshta nga momenti qe shpetohemi, ndalojme dhe se gabuari? Kur ne pranojme nje gabim, nje rrezim, nje mekat, ne thjesht i hapim rrugen Hirit te Perendise te veproje mbi ne. Nese ecim me mendimin: "E s'ka gje, jam i/e shpetuar, pune e madhe se gabova" atehere nuk jemi duke bere asgje, vecse duke shkelur vepren e hirit. Nese t'i e ndan jeten tende (me te mirat dhe gabimet) me nje moter, apo vella, prift, apo pastor... kjo nuk ka rendesi, rendesi ka ndarja, rrefimi i mekatit, lavderimi i Perendise per faljen dhe per vepren e Tij ne jeten tende. Rendesi ka rrefimi i jetes me gjithe sa jetojme ne te.

[Elton80]

Me fal se nuk e sqarova plotesisht pyetjen.

Ky mendim ka te beje me faktin se shume besimtare rrefejne mekatet cdo jave por nuk heqin dore prej tyre. Prandaj disa veta thone qe rrefimi nuk eshte i nevojshem pas shpetimit. Ajo qe Zoti kerkon eshte qe ne te heqim dore nga mekati dhe jo t'i themi atij "Me fal, me fal" dhe te vazhdojme te ecim ne mekat.

Zotit i intereson me teper qe te mos mekatojme! A eshte rrefimi i nevojshem atehere?

[Manulaki]

Me fal se nuk e sqarova plotesisht pyetjen.

Ky mendim ka te beje me faktin se shume besimtare rrefejne mekatet cdo jave por nuk heqin dore prej tyre. Prandaj disa veta thone qe rrefimi nuk eshte i nevojshem pas shpetimit. Ajo qe Zoti kerkon eshte qe ne te heqim dore nga mekati dhe jo t'i themi atij "Me fal, me fal" dhe te vazhdojme te ecim ne mekat.

Zotit i intereson me teper qe te mos mekatojme! A eshte rrefimi i nevojshem atehere?

Me duket se ke hyre ne gjykim. Ku e di ti se c'mekate rrefejne njerezit dhe c'mekate vazhdojne te bejne?
Zotit i pelqen perulja dhe pendimi. Njeriu eshte i dobet persa kohe eshte ne mish. Kuptohet qe kur shpetohemi, Perendia e ka fituar luften kunder mishit, por kjo s'do te thote se kjo lufte ka mbaruar. Fitorja eshte e lehte, ta mbash ate fitore eshte veshtire. (ka thene dikush) Pra, pas fitores, ke pastrime te te humburve, ke te burgosur qe duhet t'i clirosh, ke kriminele lufte qe duhet t'i ekzekutosh, gjykosh... e me the e te thashe.
Rrefimi nuk eshte nje tradite, apo "ecje ne mekat", rrefimi eshte deshmia qe ne bejme si te Krishtere cdo dite.

[marcus1]

Zotit i intereson me teper qe te mos mekatojme! A eshte rrefimi i nevojshem atehere?

Unë mendoj se nuk është se Zotit i intereson me tepër që ne të mos mëkatojmë. Ati e di shumë mirë që ne mëkatojmë dhe do mëkatojmë. Ai nuk befasohet nga mëkatet tona, pasi Ai na njeh më mirë se ne njohim veten tonë. Qëllimi i Perëndisë është që ne të mësojmë të jetojmë nëpërmjet Tij. Sa më shumë mësojmë të jetojmë nëpërmjet Tij, aq më pak do mëkatojmë. Ai nuk pret ndonjë gjë të mirë prej nesh. Nëse do priste diçka të mirë prej nesh, Krishti nuk do kishte nevojë të kryqëzohej. Ai do që ne të vdesim, në mënyrë që të jetojë Ai.

Shpesh herë ne bëjmë një gabim shumë të madh. Ne mundohemi të mos mëkatojmë, ne mundohemi të bëjmë vepra që sipas mendimit tonë i pëlqejnë Perëndisë. E vetmja gjë që arrijmë ne të bëjmë nëpërmjet këtyre përpjekjeve, është që ne të aktivizojmë mishin më shumë. Sa më shumë e aktivizojmë mishin, aq më shumë e ushqejmë dhe aq më i fortë bëhet ai në krahasim me frymën.

Çfarë duhet të bëjmë ne atëherë, të mëkatojmë sa më shumë? Jo! Kurrë! Ajo që duhet të bëjmë ne është që të kthehemi tek Ai sa më shpesh dhe shumë të kemi mundësinë. Ne duhet të kuptojmë plotësisht se nuk mund të jetojmë pa Të. Ne duhet të kthehemi tek Ai që ndodhet brënda nesh dhe të lejojmë Atë të jetojë në vëndin tonë. Kjo gjë është më e vështirë se sa të mundohesh të mos mëkatosh, por rezultati do jetë shumë herë më i madh. (në fakt, të mundohesh të mos mëkatosh është e pamunudur, por ne jemi kaq të vegjël dhe hipokritë sa që ja mbushim vetes sonë mëndjen se nuk mëkatojmë. Madje sjellim edhe vargje nga bibla për të bindur veten tonë dhe të tjerët për këtë gjë.)

Gjithashtu do doja të them edhe diçka në lidhje me faktin që sa herë ne mëkatojmë kërkojmë falje. Ajo që dua të them është se ne jemi falur për të gjitha mëkatet, për ato që kemi bërë në të shkuarën si dhe për ato që do të bëjmë. Çështja nuk është nëse do të kërkojmë falje apo jo, por nëse do rrëfejmë mëkatet tona para Perëndisë apo jo. Është tjetër gjë thjesht të kërkosh falje dhe tjetër të rrëfesh mëkatet tua.

Le të marrim një shembull nga jeta e përditshme. Shpesh herë djali im më kërkon falje për gabime që unë i vë në dukje por zakonisht kërkon falje atëhere kur sheh se po e kërcënon ndonjë ndëshkim dhe e bën këtë gjë për t'ju shmangur dënimit. Pra, falja që ai më kërkon është me interes.

Për sa i përket lidhjes sonë me Atin tonë qiellor, për ne nuk ka më asnjë ndëshkim. Ne jemi nën Hir dhe jo nën ligj, dhe ne i kemi shpëtuar ndëshkimit nëpërmjet vdekjes së Krishtit në kryq. Kështu që të kërkosh falje për mëkatet që bën, mua më duket diçka sipërfaqësore. Ndërsa rrëfimi është shumë më i thellë se sa të kërkosh falje. T'i rrëfesh mëkatin tënd Perëndisë, do të thotë se ka ndodhur puna e Frymës së Shenjtë brënda teje dhe ti e ke kuptuar se sa gabim ke bërë. Është pikërisht pra, ajo që ka ndodhur brënda teje që të bën të biesh në gjunjë para Perëndisë tënd dhe t'i thuash se mëkatova. Perëndia sheh zemrën dhe jo fjalët e gojës. Por mëkati më i madh sipas mendimit tim është që ndërkohë që Krishti banon në ne, ne të qëndrojmë larg Tij dhe të mos bisedojmë me Të. Është njësoj sikur të vij një mik në shtëpinë tënde dhe ti të mos ja varësh fare por të merresh me punë të ndryshme. Kështu ndodh edhe me ne. Ne kujtohemi për Të, në një orë të caktuar të mëngjesit apo të mbrëmjes, kur ne kemi kohën e lutjes, duke harruar se Ai është në çdo çast me ne.

Përsa i përket rrëfimit të mëkateve tona vëllezërve të tjerë, përsëri kjo është diçka inkurajuese për neve. Në këtë mënyrë, ne lutemi për njëri tjetrin si dhe dikush që mund të ketë kaluar nga i njëjti shteg kohë më parë mund të inkurajojë vëllain duke e mësuar se si të qëndrojë në Krisht. Pra, të rrëfesh mëkatet, nuk është si një ligj që të krishterët duhet të bëjnë, por luan një rol praktik në jetën e kishës. Megjithatë, në një kishë që ti shkon dhe dëgjon predikimin e së Djelës, një gjë e tillë është pothuajse e pamundur. Gjithashtu rrëfimi që i bëhet pastorit apo priftit, mua nuk më duket i drejtë pasi nuk ndodh edhe e kundërta. Prifti apo pastori nuk i rrëfejnë mëkatet e tyre një besimtari të thjeshtë.