Ballade (pjesë) - A. Kosturi

[Astrit Kosturi]

Bota e çmendur dhe ballada e dhimbjes


Mbi qepallën e pagjumur,
përkundet djepi i ëndërrës.
Shtrati i pagjumësisë, qyteti im,
vibron në hirin përvëlues të harresës.


Mbi qepallën që dridhet …
përkundet sërish djepi i ëndërrës.
Pagjumësia, pezull në trurin tim,
grindja, mikesha ime bezdisëse.


Si fëmija në barkun e nënës,
nga brenda ndjej prushin tim.
Zagushi në lëmin e pafundësisë,
unë kutullç në shtratin tim …



I zhgënjyer nga ëndërra, po dal
sërish, te tjetra nxitoj të hyj.
Pagjumësia, pezull në shtratin tim,
e kapur, e ndjerë nga gishtat e mi.

...........

Ngado e kudo këmbëzbathur rend.
Jam shqetësimi i vetvehtes.
Kupën e helmit paskam pirë,
apo djeg veten në terr …


Një lëmë i pafundëm, universi.
Rend e digjet, misteri n’simfoni.
Sinjale të një ylli, që nga larg …
një zemër e largët që rreh …



I tëri, pa gjumë ditë e natë,
pa stacion a ndërrim turnesh.
Brigjet e shpresës, humbur krejt,
Loti, akuj dhimbjesh tret …



Nën qerpikë, sinjale, ëndërra pafund.
Nis dita së largu, të flakërojë sërish.
Pafundësia përherë në simfoni …
ritual i hershëm, jo paqëllim.

..................

Instikti i verbër, ishte në fillim …
dhe sylidhur mbetëm përgjithëmonë.
Pritja e lodhshme u kthye në plagë,
dhe ngutazi, pas dritës lëngojmë.



Dielli, tek pragu lagur në vrer,
errësirë në vetvete e dritë për të tjerë.
Realiteti, kaos, me sherre e dëshpërim,
flladi moskokëçarjes, sot bëhet shpëtim.

...........

Natyra fle, pa zhurmë e pipëtimë.
Frika e shkëmbinjëve ruan çdo tingull,
në gjinjtë e vet, futur e fshehur …
kthyer sërish, ofshamë e psherëtimë.


Sa i vockël, njeriu në këtë botë,
këmbët në qiell, sherrnaja në tokë.
Vetja më duket fare i kotë …
i gjallë i vdekur, mbi këtë botë.

................

I zakonshëm … si ju, po ashtu,
i lindur nga verbëria e instiktit.
Bota e çmendur, na çmendi …
në kërkim të pafundëmit mister.


Është boshatisur shpirti, o njerëz !
Nxitoni, të mos bini në bosh …
Planeti në kërthizë është qelbur.
Thirr’ Noenë sërish, të shpëtosh !


O njerëz të mirë … !
Bir bujku jam, e farën kërkoj.
Kokërr më kokërr, sa më shumë,
brenda prushit të vetes, kërkoj.

Në blunë e syve të mi …
koha do ngrijë, do ngecë.
Nxitoj, për më shumë njerëz,
t’i kem me vehte, në zjarrmin tim.

....................

I paanë deti i dhimbjes …
si një prush i kallkanizuar.
Këmbadorazi, mbahemi,ecim.
Në funddete rrënjët tona !

Të heshtur varret e të parëve,
mal qëndrese janë …!
Dhimbja, si mace e egër,
rehat s’më le, veç grric e çjerr.

..............

Në fillim melodia, kujtohet …
pastaj fjalët vijnë një e nga një.
Kënga e balladave, më deh …
si kaçuben, nga zogj të pafaj.

..................


Si një gozhdë e ngulur në kujtesë,
ata që në mënyrë shtetërore, vodhën.
Hajdutë, kusarë, vërtetë pa thonjëza :
Më grabitën, më fyen, të flakur më hodhën.



Kam shkuar te ujku, jam ankuar :
Çakalli me dhelprën është dashuruar!
Të pangopurit, luani i duket mi …
gjithçka, që shkelqen i bëhet flori.

[riza2008]

Bota e çmëndur dhe balada e dhimbjes.Nje titull teper kuptim plotë.Nje permbajtje teper reale.Balada pershkruhet nga nje realitet i dhimbshem qe sot e ndjejnje mbi 80% e popullates.Ç'far mundet të bëje poeti per dhimbjen?Ç'far ka ne dore ky individ i ndjeshem karshi ç'do gjeje pozitive apo negative?!As gje, veç sensibilizimit te njerzve qe ne shumicen e rasteve sinjalet u vene me shum vonese.Kjo quhet fatkeqsi per nje komb,kur bashkevuajtesit e tij s'kuptojne skllaverimin.Jemi te destinuar te jetojme ne dhimbje.Ndergjrgja kombetare fle gjume.Ky gjume majm bajraktaret e rinj.Do duhen dekada per kete ndergjegjesim sipas batheve.Respekte Astrit!Ne te pakten s'jemi fajtor,sepse s'pajtohemi me kete realitet.Koha do tregoje shum gjera.Deshmimtaria me e madhe e njerezimit.

[Astrit Kosturi]

Bota e çmëndur dhe balada e dhimbjes.Nje titull teper kuptim plotë.Nje permbajtje teper reale.Balada pershkruhet nga nje realitet i dhimbshem qe sot e ndjejnje mbi 80% e popullates.Ç'far mundet të bëje poeti per dhimbjen?Ç'far ka ne dore ky individ i ndjeshem karshi ç'do gjeje pozitive apo negative?!As gje, veç sensibilizimit te njerzve qe ne shumicen e rasteve sinjalet u vene me shum vonese.Kjo quhet fatkeqsi per nje komb,kur bashkevuajtesit e tij s'kuptojne skllaverimin.Jemi te destinuar te jetojme ne dhimbje.Ndergjrgja kombetare fle gjume.Ky gjume majm bajraktaret e rinj.Do duhen dekada per kete ndergjegjesim sipas batheve.Respekte Astrit!Ne te pakten s'jemi fajtor,sepse s'pajtohemi me kete realitet.Koha do tregoje shum gjera.Deshmimtaria me e madhe e njerezimit.

I nderuar Riza, te falenderoj per fjalet e ngrohta inkurajuese, per qendrimet tuaja dinjitoze, qe me motivojne te shkruaj me shume dhe me ndjenja te thella dashurie per jeten dhe njerezit.
Te pershendes dhe te uroj gjithçka te mire, per gjithçka ben duke mbetur nje shqiptar i vertete qe jeton me djerese dhe nuk pajtohesh me veset e kesaj shoqerie tashme te traumatizuar.

Respekt e mirenjohje, per Ju i nderuar Riza!

[Bel ami]

Bota e çmëndur dhe balada e dhimbjes.Nje titull teper kuptim plotë.Nje permbajtje teper reale.Balada pershkruhet nga nje realitet i dhimbshem qe sot e ndjejnje mbi 80% e popullates.Ç'far mundet të bëje poeti per dhimbjen?Ç'far ka ne dore ky individ i ndjeshem karshi ç'do gjeje pozitive apo negative?!As gje, veç sensibilizimit te njerzve qe ne shumicen e rasteve sinjalet u vene me shum vonese.Kjo quhet fatkeqsi per nje komb,kur bashkevuajtesit e tij s'kuptojne skllaverimin.Jemi te destinuar te jetojme ne dhimbje.Ndergjrgja kombetare fle gjume.Ky gjume majm bajraktaret e rinj.Do duhen dekada per kete ndergjegjesim sipas batheve.Respekte Astrit!Ne te pakten s'jemi fajtor,sepse s'pajtohemi me kete realitet.Koha do tregoje shum gjera.Deshmimtaria me e madhe e njerezimit.

Menyra jote e te arsyetuarit m duket gabim. Ja se cfare thoni ju :"Ç'far mundet të bëje poeti per dhimbjen?Ç'far ka ne dore ky individ i ndjeshem karshi ç'do gjeje pozitive apo negative?!As gje, veç sensibilizimit te njerzve qe ne shumicen e rasteve sinjalet u vene me shum vonese."
Duke lexuar te gjithe poemen,ndonese e shikoj qe eshte me shkeputje nuk mund te pajtohem me arsyetimin tuaj se individi nuk ka ne dore asgje, dhe me e keqja eshte se ju po perfshini edhe shkrimtaret ketu.Une po ju jap disa shembuj nga shkrimtaret tane sesi ata e konceptojne poezine:
Fan Noli : Ngrihuni e bjerini
Korini dhe shtypini
Katundare dhe punetore
qe nga Shkodra gjer ne Vlore

Ndersa Lame Kodra
Vjershe o vjershe shko si bombe ,
me terbim.
Shko perhapu si flamur,
si KUSHTRIM.

Ndersa Driteroi shkon akoma metej ne nje poezi:
Nga fjala humben Jude e Pilate
Stratege e mbreter me mbreteri
Kujdes me fjalen zonjez me cante
Kujdes me fjalen dhe ti zoteri.

Eshte pak per tu ardhu keq qe po e nenvleftesoni forcen e fjales.Mua personalisht nuk me pelqeu poema.Jo sepse trajton nje problem qe eshte sterthene, porse eshte teper e gjate dhe ka nje perseritje mendimesh ne disa strofa.
Po ta krahasojme kete poeme me poezine e Nolit "Anes lumenjve" do te shikojme se ka nje hendek mjaft te madh ne menyren sesi Noli e trajton poezine dhe sesi eshte ndertuar kjo poeme
Noli e nis poezine me deshperimin e tij, po e mbyll me nje thirrje plot shprese:
... se pas dimrit vjen nje vere
qe do t'kthehemi njehere...
ndersa ne kete poeme ka vetem nje linje, deshperim.Nuk mund te sherohet nje shoqeri nese i injekton vetem deshperim.Ketu nuk dua te ve ne dyshim aftesite e poetit, por menyra sesi mendohet se mund te sherbeje poezija.

[Astrit Kosturi]

I nderuar Bel ami, te falenderoj per vemendjen e treguar dhe analizen qe beni.
Te vleresoj per gjithcka thua, dhe mungesa e nje kritike profesionale per letersine, na ka futur deri diku brenda qerfullit te nje euforie te pamerituar.
Krahasimin qe ben per poemen, duke marre per model autore te medhenj te letersise shqiptare, eshte obligim i madh, ne radhe te pare per mua.
Pa u justifikuar aspak, do kemi parasysh, edhe faktin qe jetojme ne nje kohe te vetemashtrimit nga pritshmeria e "dhuratave" te demokracise...
Respekt per vleresimin e bere.
Faleminderit!