Liria ne Krisht!

[Matrix]

Zoti yne shpeshhere merrte shembuj nga jeta e perditeshme per te treguar realitetin frymor. Ai mori shembull Bariun e Mire.

Ky Bari asnjehere nuk i gjykon delet e tij, asnjehere nuk i keqtrajton, asnjehere nuk u kerkon llogari. Ai i ushqen ato me bar te njome, ato e ndjekin nga pas me gezim. Nqs ndonje nga ato humbet rrugen, Ai i braktis te 99 te tjerat dhe shkon ta kerkoje derisa ta gjeje. Ai i ruan ato nga ujqerit, dhe sikur te lere dhe jeten e Tij per to.

Ky eshte Bariu i Mire. Ai i do delet e Tij. Sepse ato jane te Tijat , dhe ato e duan, dhe Ai i do.

Por perse valle Zoti yne kishte kete lloj dashurie per delet dhe qengjat e Tij?

Sepse kete dashuri Ai kishte marre nga Ati i Tij. Ai ishte Qengj para Atit te Tij qe nga perjetesia, dhe Ati i Tij ishte Bariu i Tij. Ai e ndiqte Atin e Tij nga pas dhe Ati i Tij e donte Ate.

Kete dashuri, Ai ja transmetoi deleve te Tij. Sepse askush nuk mund te jete bari, nqs nuk ka qene qengj me pare. Ai qe eshte qengj nuk ka nevoje ta mesoje dikush se si te jete Bari, sepse Ai e di se perse ka nevoje dikush qe eshte Qengj.

Kete mesim moren apostujt. Ata u bene barinj te Kishave, sepse ata ishin qengjat e Krishtit. Askush nuk mund te jete bari(i mire), pa qene qengj me pare.

Por nqs nje qengj, ka pasur nje bari te keq, i cili e ka braktisur ate para egersirave, ose e ka gjykuar, ose e ka trajtuar keq, nqs nje dite ky do behet Bari, do beje te njejten gje me qengjat e tij, sepse ai nuk e di c'do te thote te jesh bari i mire. Ai eshte mesuar qe nje rrogetar te kujdeset per te, dhe jo dikush qe e do. A nuk ndodh e njejta gje me femijet?
Ata qe rriten me dashurine prinderore, behen shume me te dashur se ata qe rriten nga nje edukatore rrogetare. Edukatorja kujdeset per ta vetem per hir te rroges, jo per hir te dashurise. Ndaj "ngohtesia" qe ajo ofron eshte fallco, nuk eshte origjinale. E njejta gje eshte dhe me Kishen.

[Elton80]

Faleminderit vella per pergjigjen por me duket se nuk i je pergjigjur pyetjes sime akoma. Pra, nuk po flas per teorine, po them ne praktike, te lutem me trego fjale per fjale si ushqehen te tjeret me Krishtin. Fol konkretisht me shembuj reale duke pershkruar jeten aktuale, jo ne teori si duhet apo s'duhet te jete.

Kjo do e bente me praktike dhe reale kuptimin e pyetjes.

Faleminderit.

[marcus1]

I dashur vëlla,

Është paksa e vështirë të të tregohet me fjalë se si mund të ushqehesh me Krisht. Të ushqyerit me Krisht është mënyrë jetese dhe jo një formulë e thjeshtë që kushdo që e zbaton, ushqehet edhe me Të. Megjithatë do mundohem të jap një shpjegim.

Mënyra më e mirë për t'u ushqyer me Krisht është ajo e të kthyerit përbrënda, aty ku vetë Krishti banon. Për këtë një ndihmë të madhe do të të japë edhe libri që po përkthehet nga motër inscrite, "Të përjetosh praninë e Perëndisë". Gjithashtu shpresoj se nuk do jete e larget dita kur do sillet i përkthyer edhe nje libër tjeter i Madame Guyon i cili mendoj se do jetë një ndihmë e madhe për të gjithë ata që e kërkojnë Krishtin me sinqeritet.

Përsa i përket marrjes së Krishtit ne kishë, një mënyrë është ajo që të marrësh shkrime nga bibla dhe të inkurajohen me to besimtarët, duke i deklaruar njëri tjetrit, si dhe duke kenduar himne frymërore. Gjithashtu vëllezërit dhe motrat mund të sjellin mesazhe në kishë që kanë dalë jo vetëm nga studimi i tyre biblik por edhe nga eksperienca (perjetimi ) i tyre me Krishtin. Kjo është një mënyrë shume e mirë e të ndarit Krishtin dhe e të ushqyerit me të. Por kujdes, këtë gjë nuk duhet t'a bëjë vetëm një person i caktuar, por çdo besimtar që nxitet nga Fryma. Sigurisht që me kalimin e kohës mund të dalë në pah dhuntia e ndonjë besimtari për të mësuar dhe ndërtuar të tjerët, por ai nuk mund ta bëjë këtë gjë monopol. Do jetë vetë kisha që do ja kërkojë ndihmën këtij besimtari në një mënyrë spontane. Do jetë vetë kisha, që kur ky person të flasë, kisha të përgjigjet me një Amen dhe të mbushet e të ndërtohet nga mesazhet e këtij apo këtyre vëllezërve.

Sigurisht që kisha do kalojë kriza apo probleme dhe ndoshta këto vëllezër edhe mund të luftohen, por çdo krizë ka veçanërinë e vet dhe sipas situatës do kërkohet edhe zgjidhja përkatëse. Por unë nuk dua të flas për këtë çështje, por vetëm për se si mund të ushqehet kisha me Krisht. Ata persona që janë në krye të kishës duhet patjetër të kenë një karakteristikë të veçantë. Nëse ata nuk e kanë këtë karakteristikë, nuk mendoj se janë të aftë për të udhëhequr një kishë. Kjo karakteristikë është VUAJTJA. Këta persona duhet të kenë vuajtur në mënyrë që të kenë edhe autoritet. Këta persona duhet të flasin nga pervoja e tyre në mënyrë që fjalët e tyre të jenë ndërtuese. Për këtë gjë nuk është nevoja të sjellim fakte nga Bibla. Nëse dikush sjell vetëm teori, në fillim mbase mund të duken të bukura, por më pas duket se ato janë të vdekura dhe ajo që ushqehet nuk është fryma, por mëndja.

[marcus1]

O, sa shumë hir që shumë njerëz marrin nga Perëndia, nuk është asgjë përveçse gjëra. Megjithatë, disa marrin hir me një Personalitet: hiri i tyre është Biri i Perëndisë. Prit deri sa një ditë të jesh në gjëndje t’i thuash Perëndisë: “të falenderoj dhe të lavdoj Ty, sepse hiri që unë kam marrë është Krishti. Hiri im është një Person, që ka personalitet.” O, më lini t’ju them se sapo ju të shihni një diferencë të tillë, ju menjëherë do jeni në gjëndje të dalloni jetën nga vdekja. Shumë vëllezer mund të dallojnë vetëm të mirën nga e keqja; ata nuk mund të ndajnë jetën nga vdekja. Arësyea për këtë është thjesht se ata nuk mund të shohin se çdo gjë ndodhet në Krisht. Ai është bashkë gjëja dhe çështja. Në botën frymore nuk ka as gjë as çështje, por vetëm Krisht.

Nëse Perëndia të ka hapur me të vërtetë sytë, ti menjëherë do fillosh të njohësh gjërat kur ti të përballohesh me to. Kjo mënyrë duket e çuditshme, megjithatë është e vërtetë. Një person mund të duket se është i durueshëm, i butë, i përulur, plot me besim, i dashur, i ngrohtë, që fal shpejt dhe i mëshirshëm, por për ju që ju janë hapur sytë, ai është thjeshtë plot me gjëra. Ashtu si kushdo mund të dallojë një unazë nga një gisht, kapelen nga koka, syzet nga sytë, veshjen nga trupi, kështu një person mund të dallojë gjërat nga Krishti. Për ata që nuk njohin, kjo mund t’u duket e mahnitshme, por për ata që kuptojnë, është krejt e thjeshtë. Çdo gjë që u takon gjërave, është e vdekur nga brënda dhe prodhon vdekje dhe nga jashtë. Nëse dikush ka ndjeshmëri frymore, ai do ndjejë vdekje ndërsa do bëjë atë. Rezultati i një pune të tillë të jashtme, do të jetë vetëm vdekje dhe jo jetë.

Vëlla Elton, këtu mund të marrësh një shije të asaj që çfarë është të ushqehesh me Krisht dhe çfarë me gjëra të vdekura. Më lejo t'i bashkangjis këtyre pasazheve edhe shkrimin e motër inscrite që ishte plot Jetë:

Zakonisht i dalim para Atij me lista te gjata me kerkesa. Edhe kur i marrim ato qe kerkojme, nuk ndihemi mire, nuk jemi te permbushur. Kur i leme menjane gjithe kerkesat tona qe s’kane fund dhe i zevendesojme vetem me dy fjale: Zoti im Te dua, eshte atehere qe s’kemi me goje te kerkojme, s’kemi me deshire e force, tashme i kemi te gjitha, kemi Ate, per asgje tjeter nuk kemi me nevoje. Eshte Ai qe behet Gjithckaja per ne ne ato momente. Jo se e kuptojme se ndodh kjo gje, por e perjetojme, per aq sa nuk kemi me goje te kerkojme gjerat e Tij, sepse gjejme Ate Vete.
Mjaftojne vetem keto fjale, Zoti im, te dua. Dhe nuk jemi me te portat e Tij si lypes qe kerkon te marre, hyjme drejt e ne shtepine e Mbretit, dhe hame darke me Te, dhe jemi me Te. Kenaqim zemren e Tij asgje tjeter s’ka me rendesi.

Te mos harrojme t’i themi Te Duam, sa here e kujtojme, sa here dalim para Tij. Shume shpejt do zbulojme se do kemi vetem fjale dashurie per t’i thene, dhe gjithcka tjeter do jete e Tija, ne doren e Tij, ne vetem do shijojme.

Shiko edhe këtu diferencëm midis gjërave të vdekura dhe atyre që janë plot jetë:

Dikush mund të jetë shumë i sjellshëm, megjithatë influenca e tij të jetë e kufizuar në botën e të mirës dhe të keqes, duke mos pasur asnjë efekt frymor. Një vëlla që ka natyrë të mirë, që është i durueshëm, që sakrifikon dhe don të tjerët, ndoshta mund të të kanaqë ty, por nëse të gjitha këto karakteristika janë vetëm sjellje, ato do shkaktojnë brënda teje një ndjenjë vdekje. Nuk do jesh në gjëndje t’i përqafosh ato; përkundrazi, brënda teje do burojë një rezistencë. Asnjë nuk mund të llogarisë fuqinë e kësaj rezistence të jetës. Disa herë njerëzit mund të thonë diçka që mund të duket krejtësisht e mirë, por megjithatë ajo është e papërshtatshme, dhe kjo nxjerr nga ty një rezistencë të tmerrshme. Për shëmbull në një takim lutjesh. Përse përgjigjesh ndonjëherë me një amen? Sepse ti je prekur nga jeta. Një vëlla ndërsa lutet, ka prekur jetën tënde, dhe në këtë mënyrë ti thua në mënyrë spontane amen. Por lutjet e disa personave të tjerë, megjithëse ato mund të duken të sinqerta dhe tërheqëse, shkaktojnë një efekt të ftohtë brënda teje. Ti mezi pret që ai të mbarojë lutjen e tij, sepse lutja e tij nuk ka asnjë diferencë me personalitetin e tij. Ai ka diçka, vetëm se diçkaja ka prekjen e vdekjes. Një gjë shkakton vdekje jo vetëm në vetë personin, por edhe tek të tjerët gjithashtu. Nuk ka absolutisht asnjë vlerë frymore në të, sepse ajo është bërë nga një njeri.

[land]

mmmmm
paska te krishtere ketuuuuuuuu
mmmmm vika era mish Krishti kendej

Eltono.
Une si gjithe bota(te krishteret po e po), mendoj qe duhani eshte i demshem.
per mua, per sa i perket pyetjes tende:

Pastori mund te keshilloje nje besimtar te kishes se vet; por te mos t'ia çoje shpirtin ne maje te hundes duke e torturuar me fjale bible dhe morale te ndryshme. Gjithsesi varet dhe nga pjekuria e besimtarit qe merret ne shenjester, dhe marredhenia qe ai mund te kete me kete pastor.

Nese pastori do te kembengule derisa besimtari te trishtohet, atehere duhani eshte i fundit i problemeve. Nuk eshte me zinxhiri qe duhet thyer, siç tha njeri me lart, por duhet te jete trishtimi i besimtarit.

Nese Krishti ju ka dhene Liri, atehere jepini edhe juve liri njeri tjetrit.
Mos shikoni nje problem qe mund te kete nje besimtar, qe mund edhe te konsiderohet si problem i vogel, por qe ne fund mund te linde probleme me te medha.. - trishtimi i nje shpirti, dhe nganjehere edhe humbjen e nje vellai.
...mos shkoni perdite tek fqinji qe te mos beheni te merzitshem...., mos e kritikoni perdite, ore e minute, kohe e pa kohe, se trishtohet tjetri.
Zoti punon ne te gjithe besimtaret; dhe çdo gje ka kohen e vet; edhe vesi i duhanit do te kete kohen e vet kur Zoti t'i dhuroje fuqi te mjaftueshme per t'i thene jo.

Ruajini zemrat tuaja te pastra... te mos ju trishtoje vesi i dikujt... pranojini te tjeret ashtu siç jane. Me nje fjale, kini me shume besim tek Zoti.
Me nje fjale, per mua, kush te doje te pije duhanin, le ta pije. Kush te doje te pije rakine, le ta pije... nuk ka asgje serioze qe dikujt te mund t'i kushtoje shpirtin.
Liri ne Krisht???? PO, LIRI PER çDO GJE... DHE QE TE MOS TA HUMBISNI KETE LIRI, JU ESHTE DHENE FRYMA... PRANDAJ, KINI BESIM.


Me respekt...

[Elton80]

Faleminderit per pergjigjet. Besoj se keni te drejte. Me pelqen kendveshtrimi juaj.