Turqi - Shqiperi dhe Greqi - Shqiperi

[Iliriani]

Rastesia kurre nuk do te na coje larg

Korrieri E Diele, 27 Mars 2005

Kombetarja shqiptare do te luftoje me Gjeorgjine per vendin e 5-te ne grup, maksimumi qe duket se mund te marre nga keto eliminatore te Boterorit 2006. Humbja 0-2 ne Turqi, perforcoi pershtypjen e krijuar nga 0-2 me Gjeorgjine, Danimarken e Ukrainen se fitorja 2-1 ndaj Greqise ishte nje fryt i faktorit "derbi" dhe jo raporti i vertete i forcave.

Trajneri Briegel, i vene vazhdimisht ne prove nga mungesat e shumta, vuajti "kampionatizmin" e treguar ne miqesoret e fituara (Suedia, Islanda, Estonia) dhe mungesen e pervojes te lojtareve te rinj, qe nuk kane luajtur ne ato miqesore. Nje ushtri qe shkon ne lufte pa u stervitur mire, peson humbje te renda dhe Shqiperia ne Turqi e provoi kete gje.

Me kalimin e kohes duket se Briegel po gabon qe nuk po integron ne kombetare lojtare te tipit Fatmir Vata (ish) apo te tjere, ndersa Duro, megjithe perpjekjet maksimale, nuk mund te jepte me shume per shkak te mungeses te aktivizimit te Bielefeldi.

Shqiperia vuan mungesen e konkurrences ne grupin e lojtareve te kombetares, vuan nga furnizimi teper i dobet qe i vjen nga kampionati shqiptar, per shkak te cilesise shume te ulet te ketij te fundit dhe per shkak te vonesave te pafalshme nga FSHF ne evidentimin e talenteve jashte vendit. Po ashtu, menaxhimi jo i mire ben qe lojtare te perspektives ne kampionatin shqiptar te humbin vitet kot, ne fushat tona, kur ata duhet te jene duke luajtur jashte.

Brezi i arte i fundit te viteve 90-te duket se po e mbyll ciklin dhe lojtare si Haxhi, Tare, Lala, Hasi, Bushi, pa permendur Rrakllin e Cipin jane tashme ne nje moshe kritike. Ajo qe vjen pas tyre eshte frikesuese. Shqiperia nuk ka me, nje eksod si ne vitet 91 apo 97, kur nje numer i madh talentesh tanet u integruan shpejt ne futbollin europian.

Kjo ben qe Shqiperia tani te duket me e pafuqishme sesa ne ndeshjet ndaj Rusise, Zvicres apo Irlandes, qofte edhe per shkak te vemendjes me te madhe qe kundershtaret po tregojne ndaj nesh.

Qe te mos kete inerci dhe rastesi, duhet qe strukturat e FSHF-se te jene me te plota, me profesioniste (punesim me konkurs e CV), qe klubet shqiptare te jene me serioze duke mesuar nga pervoja e Europes Lindore, ne menyre qe "lenda e pare" e vendit tone, qe eshte e cilesise mjaft te larte, te kanalizohet si duhet qe ne moshen 8-9 vjecare, deri sa te mbylle karrieren.

B.Kuka

[Qerim]

Ne menyre qe te kemi nje kombetare sa me te forte, e kam thene disa here dhe po e them prape, duhet ta bashkojme kampionatin e Dardanise me ate te Shqiperise.

Une nuk e kuptoj se pse nuk e kane bere kete gje ende FSHF-ja dhe FFK-ja kur askush nuk mund ti ndaloj, askush nuk mund ti pengoj. E kane mundesine per ta bere kete qe nga 1999-ta.

Disa nga perfitimet per futbollin shqiptar jane:

- kampionati do behej me interesant
- kampionati do behej me kompetitiv (vetem imagjino kompetitivetin e Tiranes dhe Prishtines)
- si rezultat i ketyre dy te parave do te kishim shume me shume shikues ne stadiume (imagjino ndeshjet Tirana-Prishtina, Prishtina-Tirana, apo edhe te skuadrave tjera si Vllaznia, Trepca, Teuta, Besa e Pejes, Gjakova, Partizani, Dinamo, Flamurtari etj.), qe do te shtonte te ardhurat e klubeve nga shitja e me shume biletave
- poashtu do te kishim me shume shikues te ketyre ndeshjeve ne TV-te shqiptare qe do i bente keto te fundit te paguanin me shume per te blere licencat e shfaqjeve te ndeshjeve, qe poashtu do te shtonte te ardhurat e klubeve
- si rezultat i ketyre dy te fundit do te kishim me shume reklama te kompanive ne stadiumet shqiptare, qe prape do te shtonte te ardhurat e klubeve

Forcimi i kampionatit tone eshte bazamenti kryesor i nje kombetareje tone te denje per te luajtur me kedo ne bote dhe per te fituar.



Urojme qe te bashkohen kampionati i Dardanise dhe Shqiperise sa me pare, dhe si gjithmone i urojme shume suksese dhe fitore e vetem fitore (bile edhe fitore te thella)kombetares ne ndeshjet e ardhshme.

Tung

Jam dakort me Dodonin. N.q.s duam nje kampionat shqiptar te forte, rruga e vetme dhe e shpejte eshte bashkimi me ate kosovar.
Vecse kisha edhe une nje verejtje. Me duket se futbollistet nga kosova jane me ambiciozei se sa ata nga Shqiperia.Nje here qe luajti Elbasani ne Prishtine per kupen Adem Jashari , futbollistet e Prishtines donin te fitonin me cdo kusht dhe i sakatuan nga kembet ata te Elbasanit.

[Hyllien]

Çfare faji ka Briegeli, keta lojtare kemi ne. Ne ndeshjen me Turqine me te vertete qe ishim te pafat; dy golat i hengrem kot, shtylla...
Lika ishte klas fare.
I ka futbolli keto, ishalla rrafim Greqine. Forca Shqiperia!

[miko]

Kombëtarja jonë u mund mbrëmë 2-0 nga Turqia, duke zhgënjyer totalisht me lojën e saj

Brigel-Dallku, "vula" e humbjes kuqezi


Alfred LLESHI


Ishtë e trishtë humbja e mbrëmshme, thuajse plotësisht e pashpresë e ardhmja e kësaj kombëtareje. Shuhet një ëndërr, që në fakt ka qenë qorre, eksklamative qorre që në fillim, për këllqet tona. Kemi besuar kot së koti, ndërkohë që mbrëmë jemi rikthyer në origjinë, si "Sizifë" të martirizuar, për t'ia nisur sërish nga fillimi.
Kemi bërë sërish gabime elementare në mbrojtje, ku "heroi" ka qenë pa dyshim Dallku, dhe kemi humbur, siç kemi bërë më së shumti.
Edhe pse prej 2 vitesh kemi në krye një trajner të huaj, vazhdojmë të mundim vetveten me gafat tona. Po deri kur do të na ndëshkojnë "gabimet njerëzore" të futbollistëve tanë kuqezinj? Një problematikë që, pas shuarjes përfundimisht të shpresave për të shkuar në "Gjermani 2006", duhet të preokupojë të gjithë ata që merren me futbollin shqiptar, që nga presidenti Duka e me radhë të gjithë të tjerët pas tij. Sepse, ndërsa shpenzimet për kombëtaren po rriten nga ndeshja në ndeshje, kuqezinjtë dhe vetë trajneri Brigel po "dezertojnë" me lojën dhe rezultatet e tyre.
Për t'i rënë shkurt këtij prologu të komentit tonë, që në fakt është edhe esenca e asaj që pamë mbrëmë në kampin kuqezi, në përballjen me turqit, arrijmë në përfundimin se kur çalon profesionalizmi, amatorizmi e dredh si të dojë.
Nëse ka vërtet një logjikë pararendëse në atë lojë që jemi mësuar ta quajmë futboll, vetëm ajo u mungoi të besuarve të Brigelit në takimin e mbrëmshëm ndaj përfaqësueses turke. Vetëm logjikë të mirëfilltë profesioniste dhe harmoni nuk pamë tek ata në këtë ndeshje. Përjashto Ilion Likën, që ka treguar se meriton atë që i ka besuar Brigeli mbrëmë, Erion Bogdanin, që ka lëvizur shumë dhe ka sjellë aromë goli për skuadrën tonë, dhe Altin Haxhin, një lojtar inteligjent dhe virtuoz, të tjerët kanë qenë hija e vetvetes.
Si në ndeshjen paraardhëse, të humbur në "Qemal Stafa" ndaj Ukrainës, pamë një stonaturë të përgjithshme në lojën e kombëtares sonë dhe zhgënjim total të sportdashësve shqiptarë të pranishëm në stadiumin "Inonu" dhe të tjerëve anekënd botës.
Në fakt nuk mund të evidentosh repart loje apo individ përgjegjës për këtë humbje, sepse aty ku bënte skifo njëri, aty ia fuste çapraz tjetri. Edhe atëherë kur dikush orvatej t'ia merrte shtruar e ëmbël, si Haxhi apo Bogdani, nuk ia dilte dot përballë vendësve agresivë dhe të vendosur mirë në fushë, me synimin e qartë, fitoren. Po ç'kishte ndodhur në kampin kuqezi, në atë lojë gjumëndjellëse dhe pa fantazi e kreativitet? Dikush mund të thotë mungonin ustallarët, si Murati, Hasi dhe Çipi, dikush tjetër mund të justifikohet se për kuqezinjtë kish qëlluar ditë terse?
Mund të jetë edhe kështu, ashtu siç mund të justifikohet Brigeli se Turqia qëndron shumë më lart se ne, prandaj që në fillim ishte favorite. Por në këtë rast ka edhe një përgjigje tjetër, më të thjeshtë: Që futbollistët e hedhur në fushë nga Brigeli ishin më modestë (jo të gjithë) se vendësit, kjo edhe dihej, sikurse u provua në "mejdanin" e Stambollit, stadiumin "Inonu", por që edhe vetë dirigjenti i tyre nuk do të ishte në gjendje ta ftillonte atë farë "potpurie shqiptaro-kuqezi", kjo nuk pritej.
E thënë troç, i tërë kampi ynë kuqezi nuk i përkiste as një qyteti Osman, as një katundi Ramazan në Turqi, siç thoshte dikur Nikollaj Gogoli. Ky i fundit, nëse do të shkruante për ta, referuar asaj që dhanë mbrëmë në ndeshjen me Turqinë, mund t'i bënte personazhe të veprës së tij të njohur, "Frymë të vdekura".
Me zhvillimin e ndeshjes së mbrëmshme, kombëtarja jonë i ka dhënë fund edhe fazës së parë të këtyre eliminatoreve të Botërorit 2006. Në këtë hapësirë kohe, që e "ngopëm" me entuziasëm të thekur dhe shpresa invalide, sipas të cilave mund të shkonim edhe ne njëherë në finalet e një botërori, rrëzëllitëse mbetet fitorja 2-1 ndaj Greqisë, për sa u takon ndeshjeve në shtëpi, dhe shumë pak ngushëlluese ajo e shkretë fitore ndaj Kazakistanit të vendit të fundit në trasfertë, që, shyqyr zotit, na buzëqeshi ne.
Sikurse e thamë edhe në fillim të këtij shënimi tonë për humbjen ndaj Turqisë, mbrëmë e hodhëm përfundimisht në erë ëndërrën për të qenë pjesë e finaleve të Botërorit 2006, prandaj tani duhet kthyer fleta. Për të bërë plane afatgjata, sepse jemi shumë larg asaj që kërkojmë. Me këtë rast, urojmë që ndonjëri prej futbollistëve "veteranë" kuqezinj të ndjekë shembullin e Strakoshës, apo edhe ndonjë i ri i afruar nga Brigeli të mos i hyjë në hak ndonjë tjetri, por të hapë krahun, sepse, me sa pamë edhe mbrëmë në sfidën me Turqinë, ndonjë syresh nuk përputheshet gjëkundi me veten e tij, jo më me grupin. Çështje kjo që ka të bëjë direkt me trajnerin Brigel, për të cilin mund të ketë edhe një shans të fundit, ndeshja e pas katër ditëve, Greqi-Shqipëri.
Pas humbjes me Ukrainën në shtëpi, por edhe 90-minutëshit të mbrëmshëm, feksja e zgjedhjeve të trajnerit kuqezi ngjan tamam me shembjen e "kështjellës brigeliane", krijuar pas disa ndeshjeve pozitive në eliminatoret e Europianit të shkuar apo në miqësoret e këtij edicioni, ku goditi jo pak në shenjë.
Loja e paqartë, me gabime në gjithë sektorët, veçanërisht në atë të mbrojtjes, nuk premton për atë që pretendojnë shqiptarët. Madje, mosakordimi i të rinjve të afruar në kombëtare nga Brigeli së fundi të ngjall pezmet e vjetra. Ndërsa ne, dashamirësit e përfaqësueses së futbollit, që edhe mbrëmë qemë të dënuar të sodisnim pa ndonjë përjetim të veçantë disa qënie të llojit tonë, të veshur kuqezi, me në krye Brigelin, që pas ndeshjes krijoi mërzi dhe humbi dukshëm në vrundujt e tymtë të konfuzionit të vet, duhet të presim se ndonjë ditë do të shohim kombëtaren më të mirë të mundshme, e jo tekat e një trajneri të huaj, që akoma rri thundrafortë në terrenin e tij të mërisë me njërin apo tjetrin futbollist...
Sa për mijërat e eurove, që biznesmenët tanë, federata e futbollit, apo edhe qeveria jonë, i hodhën në këmbët e futbollistëve kuqezinj ndeshje pas ndeshjeje, por që vetëm dy herë i përlanë protagonistët tanë "të shumëvuajtur", i paçin hëngër gëzuar. Po deri kur...?

Thanë pas ndeshjes:
Ersun Janal, trajneri i Turqisë:
"Jemi të lumtur që fituam. Ishte një avantazh për ne që shënuam dy gola në fillim. Nuk mund të them ndonjë gjë të veçantë për lojën, por ishte një atmosferë e mrekullueshme nga tifozëria. Pas kësaj, çdo ndeshje do të kalojë në atmosferë finaleje. Do të kemi përsëri nevojë për mbështetjen e kësaj tifozërie të mrekullueshme. Do të vazhdojmë rrugën tonë duke fituar çdo takim."

Hans Peter Brigel, trajneri i kombëtares shqiptare:
"Nuk më kishte bërë vaki që të humbisnim kaq shpejt një ndeshje futbolli. Për mua ishte i papritur një rezultat i tillë. Pas golave, sidomos në pjesën e dytë, u munduam të reagonin dhe krijuam raste për të shënuar gol. Nuk shënuam, ndoshta edhe nuk patëm fat. Turqit e administruan lojën dhe arritën të fitonin me meritë."

Të veçanta
- Ndeshja u ndoq nga rreth një mijë tifozë shqiptarë. Aty u dhanë mesazhe miqëse dhe në tribunë u hapën të dy flamujt së bashku.
- Ekipi shqiptar kishte disa personazhe të njohura për opinionin sportiv vendës, si Brigeli që ka qenë tranjer i Beshiktashit dhe Trabzonsporit, Bushi që ka luajtur me Trabzonsporin dhe Istanbulsporin si dhe Duro, ish-lojtari i Gallatasarajit dhe Malatiasporit.



Vlerësime të ish-trajnerët e kombëtares shqiptare
Astrit Hafizi: "Për mendimin tim, si penalltia edhe autogoli erdhën si pasojë e gabimit të njërit lojtar, Dallkut. Skuadra jonë në këtë ndeshje humbi sepse kishte shumë difekte në organizimin e lojës. Sidomos Skela u paraqit dobët, ashtu si edhe Lala dhe Cana, që kishin për detyrë të shkatërronin lojën e kundërshtarit. Por sidomos Skela duhet të kishte dhënë më shumë në aspektin e organizimit të lojës. Vetëm sulmi luajti mirë. Për sa u përket fjalëve që të gjatët nuk luajnë dot bashkë, kjo nuk është shumë e rëndësiëshme. Sipas mendimit tim personal, dyshja e sulmit duhet të kishte luajtur bashkë edhe më parë, pasi Tare dhe Bogdani mund të luajnë bashkë. Kështu e mendoj unë. Kjo dyshe duhet të ishte futur në fushë që në ndeshjen me Ukrainën. Po kështu skuadra jonë nga ana psikologjike dhe morale nuk ishte në ditën e saj më të mirë dhe kjo duket se ndikoi në lojë. Turqia luajti mirë në këtë ndeshje. Kemi parë një skuadër fizikisht shumë të fortë. Gjithsesi, kjo Turqi nuk është ajo e botërorit dhe mendoj se nuk është favorite për të shkuar në Gjermani. Sa për ekipin tonë, në këtë ndeshje u bënë shumë lëvizje në formacion, pasi mungonte Hasi, që ndikoi në lojën tonë. Sidomos në mesin e fushës duhet të ishin bërë disa lëvizje të studiuara që në fund të jepte rezultatet e saj në funksion të gjithë ekipit."

Neptun Bajko: "Gjithmonë ekipet që duan të bëjnë diçka, pra të fitojnë, duhet të dinë të mbrohen. Kjo filozofi nuk u pat parasysh nga trajneri ynë i kombëtares, i cili nuk bëri asgjë për të ndryshuar. Gabimet tona erdhën si pasojë e aftësive tona të kufizuara, si dhe konceptet e gabuara të vendosjes në fushën e lojës. Skuadra kundërshtare ushtroi presing që nga fillimi i takimit. Turqit luajtën mirë. Patën raste, por nuk mundën t'i shfrytëzonin deri në fund të lojës. Kjo ndeshje për skuadrën tonë nuk pati lojë në bllok, pasi repartet nuk ishin të mbështetura nga njëri-tjetri. Pozitive për mendimin tim në këtë ndeshje ka qenë loja e dy sulmuesve. Edhe pse nuk u kordinuan si duhet, pasi ishin të shkëputur nga njëri-tjetri, ata ishin më pozitivët në fushë. Bogdani duhet të ishte futur më parë në fushën e lojës, por edhe në formacionin e kombëtares. Ndeshja me Greqinë do të jetë më e vështirë. Skuadra greke luan shumë mirë, sidomos në sulm, dhe nuk fal para portës. Pra do ta kemi shumë të vështirë edhe në ndeshjen e radhës. Për sa u përket ndryshimeve në ekip, them se në kombëtare gjithmonë ka kohë për revolucion. Sidomos në mbrojtje duhet të ndryshojmë shumë. Më vjen keq që nuk arritëm të merrnim një rezultat pozitiv. Të paktën të kishim mbetur në luftë për në botëror deri në fund. Ndoshta do t'i kishim dhënë bukuri më shumë grupit."



Marrë nga www.sportishqiptar.com.al


Personalisht jam i mendimit që humbja e djeshme (edhe pse nuk e pashë ndeshjen) hyn në përgjegjësinë kolektive të ekipit...

Dallime të tilla siç ka sapo bërë sportishqiptar dhe z.Alfred Lleshi i konsideroj si shumë injorante..

Nqs do kishte fituar kombëtarja dje,po ky zotria tërër lojtarët tanë do ti bënte heronj kombëtar e pasardhës të Skënderbeut....

Në të vërtetë që për shumë nga ne,që pak a shumë ja kemi idenë futbollit shqiptar humbja e djeshme ishte e parashikuar dhe e pritur..

Për mendimin tim ne nuk kemi kampionat të fuqishëm si rrjedhojë,që edhe kombëtarja jonë "çalon" kaq shpesh..

Nuk mund të krahasohemi me turqit që kanë fituar Kupën Uefa me klube,kanë dalë ne vendit e 3 në botëror,janë me 2 ekipe çdo vit në garën e "ajkës së futbollit Europian" ose Champions League...

Këto janë fakte dhe jo përralla,janë fakte që flasin vetë për diferencën mes dy kombëtareve,kështu që nuk kemi pse të mërzitemi kot...

Nqs nuk ndryshojnë mentalitet loje futbollistaët tanë nuk kemi për të pasur as edhe një herë rezultate konkrete të futbollit shqiptar..

Me llapa-çupa nuk shkohet ne botëror.....

Duhet punë serioze si nga tranjeri ashtu dhe nga lojtarët....

Gabim i madh,për mendimin tim janë dhe "primet" e ndryshme....

Çdo të thotë "prim" për ekipin Kombëtar...????

Ai lojtar që thirret ne ekipin Kombëtar duhet ta ketë për nder që përfaqson kombin e tij ne ndeshje internacionale dhe obligimi që ka ai është thjesht opcional e moral,ai mund të refuzojë të luajë për ekipin por edhe nuk duhet ta shohi ekipin kombëtar si mjet fitimi...

Nejse se për ekipin Kombëtar të flasësh duhet shumë kohë për ti bërë një analizë sadopak realiste....


I uroj shumë suksese të mërkurën ekipit Kombëtar edhe pse "kurthi greko-shqiptar" nuk i dhanë të drejtë mijra emigrantëve shqiptarë të përkrahin ekipin e tyre të zemrës.....


Ja kalofshi mirë

[miko]

Jam dakort me Dodonin. N.q.s duam nje kampionat shqiptar te forte, rruga e vetme dhe e shpejte eshte bashkimi me ate kosovar.
Vecse kisha edhe une nje verejtje. Me duket se futbollistet nga kosova jane me ambiciozei se sa ata nga Shqiperia.Nje here qe luajti Elbasani ne Prishtine per kupen Adem Jashari , futbollistet e Prishtines donin te fitonin me cdo kusht dhe i sakatuan nga kembet ata te Elbasanit.

Qerim


Kjo është një çështjë më shumë politike them unë....

Le të mos harrojmë që një pjesë e mirë e futbollistëve së Kombëtares janë Kosovarë,(që të mos them më të mirët .......) kështu që bashkimi i dy kampionatëve personalisht hyn dhe ai në çështjet politike....

Kampionatet mund të bashkohen vetëm atëhere kur dhe Kosova ka për tu bashkuar me Shqipërinë (nqs kjo ëndërr e shqiptarëve ka për tu realizuar ndonjëherë)...


Kampionati shqiptar mund të bëhet i fortë edhe me ekipet që ka nqs punohet me seriozitetin e duhur,dhe me manaxhim serioz në klubet sportive shqiptare....




Ps.Atë vërentjen e shtove tani nga fundi më duket,se në fillim nuk e kishe........

[miko]

ca vrojtime per komtaren tone...

1.

2.

3. robt turqve.

E fortë shumë kjo e treta.............

[[xeni]]

Dallku beri dy gabime fatale por ne pjesen tjeter te lojes lujti mire fare. Them se do jete nder lojtaret qe do i sherbeje kombetares shume.


Ore si nuk i kuptoj keta gazetaret shqiptare. Pse nuk shkrujne ndonje roman keta... letersia u shkone me teper se analizat qe bejne per futbollin... Ky shoku Lleshi ça pret prej nje kombetarje gjitha arrna, me mungesa titullaresh te cilet zevendesohen nga lojatre qe luajne ne nje prej kampionateve me te dobeta te Evropes...?

Kaq e kemi takatin o vlla, s'ke ça i ben.

hajde me nje barazim ne Athine ishallah.

[miko]

mos u merzitni ndeshja mbaron 2:4

Ky është optimizëm.........

[miko]

Dodono, sja paske fare haberin nga futbolli. mir thot njoni, ska kurr futbollist me syze.

Davids ai hollandezi nuk është me syze mer.......????

[miko]

Kaq e kemi takatin o vlla, s'ke ça i ben.


hajde me nje barazim ne Athine ishallah.

Të dyja këto janë fjalë më vend.....

Fjalia e parë është realiteti i futbollit shqiptar....


Për fjalinë e dytë nuk kam çtë them tjetër përveç "Nga goja jote,në vesh të Zotit" ishallah....