Dr. Berisha takon komunitetin shqiptar në Amerikë

[*DJ-ALDO*]

He mor LESH
midis teje dhe meje ka nje diference shume te madhe, se ti je prostituta e Tosit dhe llap e leh si qen dite e nat, por nese do te ishe ne nje tavoline per ta mbrojtur tosin jam i sigurte qe zen ate vendin e fundit dhe te vjen turp se kush je dhe ku je katandisur. Ti e din identitetin tim, sepse une ne te kunderten tende nuk e kam per turp te them kush jam, dhe as nuk kam frike te them kush jam se e di qe jam i paster dhe i sinqerte. Ndersa zotira juaj duhet te dali me nickname si LESHATOR. Ti dmth perdoresh per epitetet me te ulta qe mund te te jape populli.

I dashur Erion Berisha !!
Po të kishte pasur ky popull, njerëz kaq të guximshëm që e thonë të vërtetën siç e thua ti, Enver Hoxha nuk do kishte qenë në pushtet kurrë.
E pra i dashur, ku ishe ti të flisje kaq "hapur" dhe me "sinqeritet" në kohën e Enverit??
Të gjithë juve që sot diskutoni me këtë lloj gjuhe "trimash", merrnit edhe komshiun e fusnit në biografi se ishte komunist, që biografia t'ju bëhej e bukur .
Kështu djalosh mos u bëj CUB sot, sepse tregon se sa frikacak ke qenë në kohën e Enverit, kur ishe i detyruar të thërrisje RRoftë partia dhe nuk mundeshe nga frika të thërrisje Poshtë Enver Hoxha.
Akuzon çdonjërin që është kundër mendimit tënd berishian, si agjent të Fatosit e broçkulla të tjera si këto, të cilat jemi lodhur ti dëgjojmë nga lideri i cili ka një mbiemër me ty.
Ti kujt po i thur elozhe??
Ti nuk je LEHËSI i bacë berishës??
Ja mati gjuhët e tua, përpara se të sulmosh (sepse më parë edhe të të sulmonin ty, do tu thoshe FALEMINDERIT)

[Arb]

DJ. Aldo,

A ishte pjesemarres ne ndonje nga takimet qe Ish Presidenti kishte me Komunitetin Shqiptaro-Amerikan?

[*DJ-ALDO*]

E di çfarë do të thuash dhe çfarë kërkon të pyesësh.
Duro dhe tre muaj, e do marrësh përgjigje nga votimet.
Ok Arb??!!

Më pëlqen entuziazmi yt, i parakohshëm Arb

[Arb]

E di çfarë do të thuash dhe çfarë kërkon të pyesësh.
Duro dhe tre muaj, e do marrësh përgjigje nga votimet.
Ok Arb??!!

Me siguri nuk do te pelqej ajo pergjigje nga votimet.

[Albo]

Kthesa amerikane e Berishës

Arben Çejku

Ish-presidenti Berisha, aktualisht lideri i demokratëve, pas një periudhe të gjatë opozitarizmi, arriti ta thyejë akullin e propagandës majtiste, që e ka simbolizuar padrejtësisht si një udhëheqës që Perëndimi i ka mbyllur portat. Në disa analiza të nxituara, vizitat e zotit Berisha në SHBA janë trajtuar si një okazion, ndërkohë që ato duket se shënojnë vetëm siparin e një pranvere politike mes PD-së dhe Uashingtonit. Të nguturit, kontaktet amerikane të zotit Berisha i shohin si një garanci e njëanshme për marrjen e pushtetit nga socialistët në zgjedhjet e reja parlamentare. Por, nëse shihet me kujdes lëvizja opozitare e zotit Berisha vihet re forcimi i marrëdhënieve politike me perëndimin, jo në mënyrë të njëanshme dhe klienteliste dhe vetëm për hir të pushtetit. Tani që SHBA-ja e sheh zotin Berisha si një premisë për shtyrjen përpara të integrimit euratlantik të Shqipërisë, nuk ka asnjë reagim negativ as nga Brukseli. Kjo, sepse gjatë këtyre viteve, kryesisht nga viti 2001 e këtej, bashkëpunimi i zotit Berisha me institucionet e Brukselit ka qenë shembullor. Ai, si lider i opozitës, ia arriti të jetë një partner i besueshëm për stabilitetin në vend, për luftën kundër krimit dhe korrupsionit dhe përmbushjen e standardeve demokratike për procesin e anëtarësimit në BE dhe NATO. Gjatë qëndrimit në opozitë, politika e zotit Berisha ndoqi modelet më të mira demokratike, duke dëshmuar një oponencë të fortë ndaj gabimeve në qeverisje dhe nga ana tjetër, një përgjegjshmëri për ruajtjen e stabilitetit. Tashmë, fare mirë duket se ka një konsensus euramerikan për rivlerësimin politik të qëndrimeve të Berishës në krye të Partisë Demokratike gjatë 8 viteve të qëndrimit të tij në opozitë. Skepticizmi apo cinizmi propagandistik që tenton të shoqërojë në disa raste marrëdhëniet e reja të ish-presidentit me SHBA-në, vjen nga ato klane, të cilat kanë frikë se me një rikthim të mundshëm të PD-së në pushtet, shemben edhe monopolet e tyre ekonomike.

Pavarësisht se axhenda amerikane e liderit demokrat nuk ka përfunduar (edhe për shkak të rikthimit urgjent në Tiranë), filozofia e mesazheve që vijnë nga përtej Atlantikut, duket shumë premtuese për “ditët e shpresës”. Në takimet e zhvilluara, bisedat e lira apo referencat e ndryshme, zoti Berisha është kujdesur që të kuptohet thelbi i aksionit të tij politik. Në këtë sens, vihet re se ai nuk i ka mëshuar domosdoshmërisë së rikthimit të PD-së në pushtet, sesa kërkesës për përmbushjen e standardeve demokratike në vendin e tij. Kjo duket edhe në fjalorin e tij politik, ku përfshihet kërkesa për zgjedhje të lira dhe të drejta, kërkesa për të luftuar krimin dhe korrupsionin, kërkesa për transparencë në qeverisje dhe kërkesa për thellimin e reformave integruese.

Kjo, duket se është edhe pika më e dobët për të majtën, e cila, gjithsesi ka pritur një dorështrirje politike të liderit të opozitës për rikthim në pushtet, përpara se ai të kërkojë garanci për zgjedhje të lira. Në një deklaratë të ditëve të fundit, kur zoti Berisha kërkoi vëzhgues nga SHBA-ja, ai tha se nëse zgjedhjet do të jenë të lira, do ta pranonte rezultatin e tyre, cilido qoftë ai. Ky ishte një hap sfidues përballë të majtës, e cila në debatin për datën e zgjedhjeve duket sikur kërkon ta shtyjë qëndrimin në pushtet, qoftë edhe dy javë më shumë!

Duke njohur tashmë të gjitha pikat e dobëta të kundërshtarit të tij politik dhe njëherësh duke ditur fare mirë edhe tendencat progresive të kancelarive perëndimore, zoti Berisha e la kartën e pushtetit për në fund. Kjo, duket se u vlerësua shumë nga perëndimorët në përgjithësi dhe amerikanët në veçanti. Përballë një kundërshtari të lodhur jo nga qeverisja, por nga kritikat që i janë bërë për frenim reformash, për krim të niveleve të larta, për korrupsion të pashembullt, Berisha shpalli platformën e tij të ballafaqimit të vlerave demokratike. Slogani i “ditëve të shpresës”, më shumë se sa motiv për elektoratin e brendshëm është sinjifikativ për kancelaritë e perëndimit. Ato, sipas filozofisë së re politike të Berishës, duhet të “shpresojnë” vlerat e një PD-je në pushtet. Në këtë sens, vizitat e kreut demokrat në SHBA, po tentojnë rikthimin e “shpresës” amerikane për lidershipin demokrat. Kjo nënkupton faktin se askush nuk mund të abuzojë me pushtetin për hir të besimit dhe miqësisë me një aleat historik të Shqipërisë, qofshin këto edhe SHBA-ja. Nuk mund të justifikohet pafundësisht kapitullimi përballë reformave me mesazhet e kortezisë që vijnë herë pas here nga Uashingtoni. Nga ana tjetër, nëse lidershipi i opozitës do të arrijë të bindë përfundimisht ose jo aleatët perëndimorë për ndryshimin e pushteteve, kjo është çështje e vetë lidershipit. Në këtë kontekst, reforma politike e ish-presidentit duhet doemos të rrokë edhe partinë që ai drejton.

Nëse në planin e jashtëm zoti Berisha duket se ka rikuperuar pothuajse plotësisht marrëdhëniet me perëndimin, në planin e brendshëm betejën sapo e ka nisur dhe duket se pengesat janë nga më të ndryshmet. Nëse për ambiciet e tij politike, Brukseli e së fundi edhe Uashingtoni janë aleatë (që së paku e mirëkuptojnë), grupet e interesit brenda opozitës në disa raste nuk munden (ose nuk duan) ta kuptojnë. Kjo do të thotë se sukseset e vizitave të tij në SHBA dhe premtimet që ka marrë lidhur me zgjedhjet, ishin një kartë e domosdoshme për atë që kërkon të bëjë në organizimin dhe funksionimin e partisë së tij, si një parti që bëhet gati jo thjeshtë për të marrë pushtetin, por për të marrë përgjegjësi.
Në vitin 1997, kur ish-presidenti e la pushtetin i rrethuar nga një krizë e përgjithshme social-politike, ai vuri re për herë të parë mungesën e një formacioni politik të konsoliduar, për të cilin kishte nevojë më shumë se kurrë. Natyrisht, në atë periudhë PD-ja ishte një forcë e brishtë politike, e cila nuk e kishte përfytyruar një agresion të tillë të ndihmuar nga dëshpërimi popullor i nxitur nga rrënimi i skemave piramidale. Në rrugën e tyre 8-vjeçare në opozitë, demokratët mësuan shumë nga gabimet, nga të metat dhe nga bilancet e realpolitikës së tyre. Ata arritën të konsolidohen si grupim i qartë politik, i cili në një moment të caktuar kërkon të marrë edhe përgjegjësi qeverisëse. Për më tepër, ata arritën t’i rezistojnë represionit politik të post ’97-ës, krizave dhe hakmarrjeve politike, dhunimeve ligjore, duke shënuar kështu rastin e paktë të ish-opozitave antikomuniste, si mbijetesë e tranzicionit politik në një vend ish-stalinist. Shumë grupime simotra të PD-së, në ish-vendet komuniste të bllokut të Evropës Lindore e Juglindore, u shkrinë bashkë me humbjen e pushtetit. Kjo ndodhi në Poloni, Hungari, Kroaci, Çeki etj. Por PD-ja, edhe në ditën e saj më të keqe, arriti të rivalizojë me të majtën duke e humbur pushtetin për një përqindje shumë të vogël. Zgjedhjet e fundit lokale ishin një dëshmi e konsolidimit politik të PD-së.
Por tani, PD-ja nuk mundet që të rikthehet në pushtet vetëm me kartën e një partie që ka rezistuar, pra me kartën e “qëndrestarit”. Drejtimi i reformave kërkon një përgjegjësi më të madhe politike e njerëzore, ligjore e shoqërore. Pikërisht përballë këtij kushti demokratik, zoti Berisha kërkon ta fusë partinë e tij në një reformë të thellë, për të pasur një formacion politik të përgatitur për korrigjimin e atyre gabimeve që po bëjnë socialistët dhe për çuarjen përpara të reformave. Duket se përkrahja fillestare, që zoti Berisha po merr nga Brukseli dhe Uashingtoni, është në shërbim të reformës që ai synon të bëjë në partinë që drejton. Kjo reformë është në fokusin e opinionit të brendshëm dhe atij ndërkombëtar. Strukturimi i mendimit alternativ profesional pranë PD-së, nën siglën e Komitetit të Orientimit të Politikave (KOP), u pa si një revolucion politik i PD-së, u mirëprit si një tendencë pozitive e saj. Ky komitet, më shumë sesa për garancinë që japin 40 intelektualë të fushave të ndryshme, pati rëndësinë e vet si institucion pranë një formacioni politik që premton reforma. Ai u mirëprit dhe u vlerësua për mesazhin dhe filozofinë politike që përçon.
Për t’u rikthyer tek vizitat e zotit Berisha në SHBA, mund të themi se ato shënuan një kthesë politike shpresëdhënëse jo vetëm për PD-në, por edhe për opozitën në përgjithësi. Gabimi i së majtës do të ishte këmbëngulja për ta parë kthesën amerikane të Berishës si një rastësi dhe jo si një finalizim i dështimit të tyre qeverisës dhe përmbushjes së standardeve demokratike të opozitës. Pranvera politike që pret marrëdhëniet e reja të PD-së me Uashingtonin janë një sinjal pozitiv për gjithë shqiptarët, të cilët kërkojnë ndryshim. Ardhja e një kompanie menaxhimi nga SHBA-ja për fushatën elektorale të PD-së, është një evolucion dhe model i ri për gjithë klasën politike. Muajt në vazhdim, para të cilëve është kongresi i PD-së dhe takimet e mbetura përgjysmë në SHBA të zotit Berisha do të tregojnë akoma më qartë se nga do të fryjnë erërat e pushtetit.