‘Shtyu!’
‘Jo, dil vet mbrapa. un marr murin c'do nate.’ Mblidhet kruspull dhe i thot me te qeshur ‘hajde, kalo mbrapa se s’ke as fuqi te me shtysh.’ Ajo e di qe s’ka fuqi apo dhe durim te merret me te e pasi jep nje **** me te madhe e kapercen dhe del nga ana e murit te krevatit. Radio-ja kendon me ze te ulur p one qetesine e dhomes bucet. Ben te kruaj kembet qe dhe me dhembe ti hante nuk do qetesoheshin, dhe pastaj shpinen, e koken e te gjith trupin deri sa gjeti rehatllek mbi bark. Vendi iu lirua tjetres dhe ajo nuk priti te shtrihej gjere e gjate dhe te terhiqte me shume sec i takonte nga jorgani. E dinte se rehatlleku ishte i rreme perderisa dhe pak veshi i djathte do fillonte me ritmin e tij. Gjoksi i eshte fryer ndoshta dhe i dhemb po qorton veten qe eshte vetem paranoiake.
‘Ti merr fryme shume shpejt me lodhe se me duhet pastaj te mbaj dhe un ritmin tend.”
‘Un s’marr fryme fare. Ti te c’mend fare. Merr fryme shume thelle, lere mo kur fillon e gerrhet.’
‘Jo, mi ti smerr fryme fare. Ti se degjon veten prandaj thu ti.’ Ajo ndalet, nuk thot asgje dhe mundohet te degjoj frym marrjen e vet. E gjitha kjo i ngjan teper deja-vu. Mendimet, biseda, kujtimet. Dhe me shume kur ndieu krahun e saj ti sperdhridhej mbi shpine. E kishte zene gjumi.
I kujtohet tjetri. Po e njejta bisede dhe aq me keq i njejti siklet e inat qe ty pot e ze gjumi ndersa ajo rri e mban ritmin e frymarrjes tende, s’mundet as te te leviz se ti sapo u sperdrodhe Dhe sa here qe ndodh i tregon vetes ate barcaleten me komshiun e policit qe kur vinte vone nga puna hiqte cimet e i perplaste per muri e komshiut i dilte gjumi, e nje dite i thot ktij policit (polic ishte, dhe kjo e mundon ne ato momente po qetsohet duke menduar qe te gjitha barcaletat me polica jane) e ky ate nate kur vjen heq njeren e perplas per muri e pa heq tjetren kujtohet dhe e heq me kujdes e komshiu i shkret mbetet tere naten pa gjume duke pritur per cizmen tjeter.
Gjumi per te eshte po i njejte. I duhej ca dite deri sa ti futeshte ne krevat asaj pasi u kthye nga i tjetrit. Po pasi u fut e kuptoi perseri qe eshte po i njejte ne mos dhe me mire