Puhizë Të Lutem Kthema Pranverën

[Lumbardhi]

Acar i ashpër më ka ngrirë në zemër
Me re jam mbuluar, nuk më nxeh dot dielli
Sillem poshtë e lartë i humbur pa emër
Në kërkim të yllit që (s)ka rënë nga qielli

Ndjehem i lodhur - qiri i tretur
Acari në mua ka mbjell trishtimin
S’ndalem, në kërkim jam i etur
I zhgënjyer në pritje, pas e le mallkimin

Dhe hapëroj drejt teje e s’më ndal asgjë
Deri të më ndalet fryma dhe të mos jem më
Në netët me hënë e ditët me diell
Të kërkoj në tokë, të kërkoj në qiell

E kur të mbetem pa asnjë fuqi
Kur të më plandosin për tokë plagët
Përsëri e përsëri do të të mbaj në gji
Si gjënë më të shtrenjtë do të të ruaj me xhelozi

[Lumbardhi]

Mbretëria e heshtur është trazuar
Në shpirtin e lodhur tik taku rebelohet
Po i bien gurët kalasë së (pa)pushtuar
Ka hapur portat shpirti e dorëzohet

Në djall mbretëria le të shkojë
Bien ushtarët, viktima të stuhisë
Askush s’mund ta ndal shpirtin ta jetoj
Çastin e përjetshëm të dashurisë