disa prej poemave te tij te perkthyera...
Brenda Vetvetes
Njė prej deshirave te mia eshte qe ato pemet e erreta,
Te vjetra dhe te pa levizshme qe me zor tregojne flladin,
Nuk qene, dhe sjane, vechse maska e territ,
Por shtrihen larg ne cepin e perfundimit.
Une nuk duhet te permbahem por ato ndoshta nje dite
Ne pafundesine e tyre mua do me duhet te shoh vjedhurazi me se largu,
Pa patur frike per te gjetur toke te hapur,
Ose kryerruge ku timoni I ngadalte hedh reren.
Une nuk shoh pse duhet qe te kthehem pas,
Ato nuk duhet te jene perpara gjurmeve te mia
Per te perpire mua, kujt mund ti mungoje une ketu
Dhe per ta ditur nese I mbajta ata me dashuri.
Ata mund te mos me gjejne te ndryshuar prej atij qe njihnin--
Vetem me siguri prej te gjithėve vetem
Une mendova qe kjo qe e vertete.
Tufa e Luleve
Dikur shkova te ktheja barin mbas dikujt
Qe e kosiste ne vesen perpara se te lindte dielli.
Vesa qe kish ikur e cila e bente tehen e tij aq te mprehte;
Perpara meje erdhi ne pamje skena e rrafshte.
Pashe per ate prapa nje ishulli pemesh;
Degjova per grihen e tij ne fladin e eres.
Por ai kish shkuar ne rrugen e vet, bari i gjithė kositur,
Dhe une duhet te isha, sich kish qene ai -- vetem,
Ashtu si te gjithe duhet te jene,'
Une thashe brenda zemres time, '
Qofte qe ata punojne sebashku ose te vechuar.'
Por ndersa e thashe, shpejtimthi aty me kaloi
Me krahe te pazhurmshme nje flutur e hutuar,
Duke me kerkuar mendimet e rritura gjate nates se erret
Disa lule preheshin si pjese e kenaqesise se djeshme.
Dhe dikur une shenoja fluturimin e saj qe shkonte rreth e rreth,
Aty ku lulet prehen duke u vyshkur mbi dheun.
Dhe pastaj ajo fluturoi aq larg, aq larg saqe mund te shohi syri,
Dhe pastaj me krahet te ndridhura erdhi pas te mua.
Mendova per pyetje qe nuk kisha pergjigje,
Ndoshta mund te vij te kthehet qe te heqi barin e thate;
Por ajo u kthye e para, dhe priu syrin tim qe te shihja
Te nje tufe lulesh anes nje perroi,
Nje lule e neperchelur qe kositja kish kursyer
Anes nje perroi dredhues sythi qe rritur.
Kositsi gjate veses kishte dashuri per to, deri aty,
Duke I lene te rriteshin, por jo per ne,
Ende jo per te terhequr nje prej mendimeve tona ndaj tij. Por prej gezimeve mengjesore..
Flutura dhe Unė kishim nje dritez,
Kurre se paku, nje mesazh prej agimit,
Qe me beri te degjoja zgjimin e zogjve aty rrotull,
Dhe degjimi I tij gjatė peshperitjes se kositjes se tokes,
Dhe ndiej nje shpirt te ngjashem me timin;
Dhe keshtu nuk po punoja me I vetemuar;
Por I lumtur me ate, punova bashke me ti si ndihmes,
Dhe I kapitur, kerkova ne mesdite per hije ;
Dhe duke enderruar, si te ishte, mbajtur prej ligjerate vllazerore,
Me dike te cilin skisha shprese per ta arritur.
'Shoke pune sebashku,' I thashe atij prej zemres,
Ndonse ata punojne se bashku ose te vechuar.'
kot per sport....
Krijoni Kontakt