Puthja diellore!

[SkenderRusi]

PUTHJA DIELLORE

Vetëm
Kur iku dielli,
dhe erdhi perëndimi
edhe i puthjeve tona diellore,
ti u largove.Atë çast unë vura re,se,
gabimisht,apo ndoshta nga nxitimi,
kishe harruar buzët mbi buzët e mia!
Është kjo arsyeja që në çast
dërgova erën që të vije
për ta zgjidhur këtë
magji.Të premtoj,
nuk i puth më,
pa erdhur
ti!


NDOSHTA KOT


Ne të dy jemi njohur
ndoshta kot!
Ndoshta kot i jemi dhënë
njeri-tjetrit!
Njëmijë vjet brenda meje
që diellon,
S’e ke shkrirë dot
dimrin e poetit!


Ne të dy jemi puthur
` ndoshta kot,
Ndoshta kot njeri-tjetrin
kemi gjetur!
Shtrirë jam,brenda teje,
si në morg,
Nuk mbaj mend as çastin
kur kam vdekur!


Ne të dy jemi gënjyer
ndoshta kot,
Ndoshta kot,të dy,
jemi mashtruar,
Se nuk është e vështirë
të dashurosh,
E vështirë është të jesh
i dashuruar!


NXITIM


Zogjtë
Nxitojnë
Të arrijnë erën.

Poetët
Nxitojnë
Të arrijnë zogjtë!

Era
Nxiton
Të arrijë poetët!

Lëmsh kjo botë!


NUK MUND TË QESH


Ti më thuaesh,
por unë s’mundem!
Kjo nuk bëhet dot me urdhër,
Nuk.
Jam ky shelg lotues
buzë rruge,
Në çdo degë timen
varen murgj!

Edhe nga një fllad
ata lëkunden,
Jo pastaj nga erëra
prej dimri!
Nuk di pse pëlqej më tepër
muzgjet,
Edhe diellin,në çast
perëndimi!?


Ti s’ke faj që më kërkon
të qeshur,
Por as mua,fajin,
mos ma lerë!
Nëse jam,kështu,me re
i veshur,
Kjo më ndodh, se ka pa re,
të tjerë!

[Ard]

Dimri i poetit
nuk shkrihet as me te nxehten e vullkanit

[macia_blu]

NXITIM


Zogjtë
Nxitojnë
Të arrijnë erën.

Poetët
Nxitojnë
Të arrijnë zogjtë!

Era
Nxiton
Të arrijë poetët!

Lëmsh kjo botë!