Per ata qe na harrojn ......keshtu si per qef

[EDUARDI]

Kur Ti E Dashur Te Martohesh Un Ne Dasem Do Te Vi Ti E Veshur Me Te Bardha Ndersa Un Me Kostum Te Zi
A E Di Se Cdo Te Te Them!
Do Te Te Them Qe Dashurine Qe Ke Ruaje Sa Te Mundesh Afroje Dhe Me Te Puthura Dhe Pa Lot Ne Sy Shoqeroje

[Evi_pogradecari]

Shtriga . poezia eshte shume e bukur .
te pergezoj nga Hip-Hop

[Eri1979]

Edi une mendoj se sduhet te besh kshu dhe ti japesh nje arsye Historise
kane ndodhur historira te tilla ( edhe me keq), e vetmja gje qe ngelet ne te ardhemen eshte se bohesh me i forte! Nqse vete jeta eshte Loje, atehere dashuria ngelet te jete pjese e Lojes!

[EDUARDI]

jeta kshu ehste jeta disa qeshin e gezojne disa qajn e vajtojne

[ChuChu]

Uh, jeta vazhdon. Ka me shume se nje kapak per cdo tenxhere

[Poeti]

Shtriga,
Më pëlqeu poezia yte inicuese në këtë temë, të përgëzoj.
Ja një kontribut imi i vogël

SHPRESA

Eja ti tek unë, se më vret vetmia
Mos më le të vdes në ëndrrat e mia,
Jepi kësaj zemre së paku një shpresë
Të të kem ty pranë, paskëtaj të vdesë!

[shtrigaa]

eh te me falni cuna po ndodhi nje keq kuptim poezia qe hap temen eshte e shkruar nga shoku im EDUARDI.
poezia prap te dua eshte nga une.

[EDUARDI]

aspak shtriga je ti ajo qe me bere te futem ktu ne forum dhe kjo te takon ty motra

te puth fort vellai jot Eduardi

[EDUARDI]

SONTE


Sonte perënditë do të vdesin,
në ekzilin e dashurive të tyre
Apostujt, mbi gjymtyrë qirinjsh,
mëkatarë për një puthje do jenë martirë.


Sonte, perënditë,
në sekse do të dehen,
e sërishmi botës do t`i sjellin nudizmin.
Eh… sa vonë,
po zgjohen shpitrat “heretikë” që dashuruan,
ashtu të zjarrtë,
të ngulçtë, të epshtë,



në panteonet e kohëra të thinjura,
nga vetëvrasja naive.
Sonte, thirrja ime për hyjnitë
të zgjohen nga bustet e akullta,
zbathur të puthen
nën ndezjen e yjeve të zjarrta.
Sonte,
dhe unë qenkam perëndi e paputhur.

[EDUARDI]

VARGONJ FATESH



O njeri,
zgjohu nga skllavëria e fatit tënd,
dhe duart zgjat drejt hënës së shkërmoqur në
copa dielli të djegur.
Do ngrohesh në zjarrin e bukur në mugëtirën
e një agimi të përgjumur
nga dehja e epshit të vonë.
O njeri,
lumturia pasaportë e vjetër
në xhepin me astar të mykur
që udhëton kontrabandë me hapin e kohës,
përtej hekurave ndeshesh me veten,
i mundur nga luani i zemë rimit tënd.
S`kemi faj.
Jemi pjellë e djallit,
që lakmojmë panteonin e Zotit,
por jemi të vonuar.
Duhet ta çlirojmë fatin nga vargonjtë e ndryshkur
të kotësisë tonë,
në pritje të një perëndie tjetër.
Pse të mos jemi ne perëndia e shpirtit tonë
të lirë ?