KAMELEONET - proze- esse

[whisper]

( Kjo pjesë është shkëputur nga romani im “ Një shqiptar në oborrin e El Grekos “. )



Në një librari në krahun e majtë del një vajzë që i ngjan shumë Fridës . Edhe Frida bën pjesë te ish-at e mi .Tek ish-at absolutë ,sepse nuk e kam takuar më që kur u ndamë . Më kish tërhequr shumë ,por ndoshta e kisha njohur në një periudhë të papërshtatshme të jetës sime . kish qenë pranverë dhe filozofimet e mija të atëhershme kishin patur një karakter më social .
Kish qenë ndoshta fillimi i kësaj epoke që jetojmë sot . Kanalet televizive gëlonin nga modele anemike që të jepnin mënd për gjithshka , sigurisht edhe për politikën globaliste , meshkuj me fytyrë katrore dhe me nofulla të spikatura reklamonin lavatrice , yje të perënduar të kinemasë protestonin kundër ndotjes së mjedisit .Si edhe më parë gazetarët vazhdonin të ishin të pështirë dhe të pacipë në reportazhet e tyre.Lakuriqësia nuk ishte më tabu , por detyrë.
Një detyrë e shenjtë që i conte të gjithë në krahët e një eksibizionizmi pothuajse pornografik me pasojë rënjen e nivelit të fantazisë mashkullore . Asgjë e trupit femëror nuk ishte më e paekspozuar dhe e panjohur për publikun mashkullor i cili gjithnjë e më shumë shtonte vizitat te psikologët dhe më shpesh te psikiatrët . Farmacive ishte shfaqur Viagra dhe dashnori i gruas konsiderohej publikisht miku ( e pse jo edhe mjeku ) më i mirë i familjes .
Ligji i ndryshimeve dhe i thyerjeve të tabuve kish sjellë pasoja që s’i kishin parashikuar as vetë nismëtarët . Duke dashur të tregohen origjinalë , njerëzit u tjetërsuan aq shumë sa qe filluan të ringjanin me të tjerët . Bisnezmenët visheshin me xhinse të grisura , muratorët me kostume dhe gravata , gjykatëset me mini dhe gjokslëshuara , putanat të mbuluara deri në grykë . Cantat shkollore shiteshin të shoqëruara edhe me nga një prezervativ dhe prezervativët nga ana e tyre kishin nisur të prodhoheshin me ngjyra nga më të cuditshmet duke përfshirë edhe ngjyrën e zezë , gjë që e kish ulur vlerën e zezakëve në tregun e seksit . Qentë qarkullonin me pantallona të shkurtëra , ndërsa zonjat e tyre pothuajse lakuriq . Në Filipine një burrë pretendonte se ishte shtatzënë , ndërkohë që në Holandë dy gay fotografoheshin me dy binjakë bullafiqë –frut i martesës së tyre ( ! ) . Pas pak ishte shfaqur edhe delja Dolly si mishërimi më i qartë i tabuthyerjes , ndërkohë që priftërinjtë kishin nisur të kapeshin në flagrancë kioskave duke vjedhur proteza penisësh artificialë . Gjeneralë në pension pohonin lidhjet e fshehta me armikun dhe studentët të pashpresë në kërkim të ndonjë revolucioni të ri që mesa dukej nuk ekzistonte .
Njerëzimi kish pasur mbifuqinë e duhur për të rrënuar tabutë e fundit ,por kishte treguar edhe dobësinë e tij për të administruar gërmadhat e tyre . Qytetërimi më në fund kish arritur të kuptonte pashërueshmërinë e sëmundjes së tij të fshehtë .
Nën moton “ Njih vetveten ! “ shumica e njerëzve kuptoi që thellë tyre fshihej një krijesë e paskrupullt , një kafshëz e rrezikshme egoiste që shpesh në mungesë të viktimës hante veten e saj .
Era e ndryshimeve i bëri njerëzit kameleonë dhe kameleonët e rinj ngjanin aq shumë me njëri – tjetrin sa qe ndryshueshmëria ishte kthyer pa u kuptuar në një uniformitet të ri që s’mund ta ndryshontë më askush .
“Kush i bën gropën shokut ,bie shoku në gropë ! “.Filozofia e saktë e epokës .Paraja si edhe më parë vazhdonte të lëvizte botën dhe në bursën e vlerave njerëzore një thes m.u.t kushtonte më shtrenjtë se një gotë lotësh .
Në fillim ,pra , të kësaj epoke kisha njohur Fridën ,një bashkëatdhetare tek e cila Era e Ndryshimeve kish lënë shenja tepër të pazakonta : kish mbetur e pandryshuar , si një model mirësie ,përkushtimi dhe sinqeriteti . Shkonte në kishë cdo të dielë dhe me mua bënte dashuri me dritën fikur . Kisha shkuar me të thjeshtë për të provuar dicka tjetër , të ndryshme nga nënproduktet e Clirimit dhe të Emancipimit dhe ajo kish ardhur me mua thjeshtë për të mëkatuar . Ishte mëkati më i vogël që mund të bënte dhe unë i jepja të drejtë . I pëlqenin lulet , skuqej kur lexonte ditarin tim dhe qante me dënesë kur shikonte filmin “Gone ëith the ëind” . Luante në piano hymne fetare dhe ballada rock- u dhe besonte se në vitin 2000 do t’i vinte fundi botës ,gjë që sipas saj do të ishte dicka e mrekullueshme në tërësinë e vet si fundi i një cikli të vazhdueshëm mrekullish të së shkuarës.
Isha ndarë nga Frida dy javë më pas ,sepse më kishte dërmuar pafajësia dhe naiviteti i saj .Sa kohë mund të jetojë i lumtur një burrë i mbyllur në një dhomë me një pikturë , qoftë kjo edhe Mona Lizës ?
Po të mos kish vdekur nga sëmundja me siguri Leonardoja do të kish mbetur i vrarë nga buzëqeshja enigmatike e krijesës së vet ….

[whisper]

( kjo pjese eshte shkeputur nga romani im " Nje shqiptar ne oborrin e El Grekos " )



Lena ka ardhur para meje . Ja ku ndodhemi ballë për ballë në një bar të periferisë , ndoshta të krijuar enkas për cifte të paligjshme që nuk mund të bashkohen kurrë me kurrorën e martesës . Ne të dy nuk e di nëse bëjmë pjesë në këtë grup fatkeqësh , por , sidoqoftë, prania jonë në këtë lokal sikur na afron me fatkeqët në fjalë . Vërtetë , c’jemi ne të dy ? Dashnorë nuk u bëmë kurrë , jo se s’deshëm , por se rrethanat e jetës na e privuan këtë farë luksi . Ajo thoshte se më shikonte si mikun më të mirë, por…një ditë miku më i mirë i kish rrëfyer dicka intime :
Ishte i dashuruar pas saj .
Historia e jetës së saj , vështrimi , këpucët , tavlla ku shkundëte cigaren , sëmundjet e saj të shpeshta , nervat e dobësuara , librat që lexonte , ëndërrat që shikonte , menstruacionet e dhimbshme , ironia , buzëqeshja , “ po iki se im shoq do nervozohet “ , flirtet e saj për të më bërë mua xheloz , me pak fjalë , e tërë qenja e saj kish aktivizuar në trurin tim sensacione erotike ,shpesh paranoike . Ajo që kisha ndjerë për të nuk kish qenë dashuri , por një ethe paralizuese , një amok i vërtetë që deri atë kohë e njihja vetëm nga novela e Cvajgut .
Me të dëgjuar rrëfimin tim erotik ,Lena më kish lëshuar pyetjen idiote : “ Me c’të drejtë më dashurove ? Kush ta dha të drejtën të më dashurosh ? “.
Kish qenë ai moment kur për herë të parë kisha pyetur veten : “ A kanë mbetur akoma vallë vlera mbi këtë grua që ta bëjnë të dashurueshme ? “.
Kjo kish ndodhur muaj më parë . tani ishim në të njëjtën tryezë . Nuk ka ndryshuar asgjë . Thjeshtë kanë kaluar muaj pa u parë. Lidhjen tonë të cuditshme “as mik ,as dashnor “ e kishim future në ngrirje në frigoriferin e harresës . Sot e kemi nxjerrë të shkrijë . Nuk e di nëse do të kemi kohë ta shkrijmë .
Nuk flasim . Ndezim cigaret (pi nga të sajat ) ,hedhim një vështrim përreth si për t’u siguruar se bashkëfajtorët e tjerë që mbushin barin ,sidoqoftë dashurojnë , në mos njëri – tjetrin , të paktën fajin e përbashkët që i lidh aq pazgjidhshmërisht në këtë orë kur “të ligjshmit “ e tyre ndodhen diku tjetër .
E vështroj në sytë e mëdhenj . Nuk gjej në ta ndonjë shenjë dashurie apo dhembshurie . Lena s’di gjë për katandisjen time . S’ do ta dijë kurrë . Dalloj një lloj gatishmërie për agresion . Akoma nuk kemi shkëmbyer asnjë fjalë dhe e ndjej që nga casti në cast mund të plasë sherri . herën e fundit jemi ndarë miqësisht . E kisha përcjellur deri në rrugicën e saj . kish qenë hera e fundit . nuk do të ishim më sëbashku dymbëdhjetë orë në ditë.
“ Hajde të të puth ! “ ,fjalët e saj të fundit . E kisha përqafuar e puthur shkujdesur në njërën faqe . Më kish puthur gjatë ,” do shihemi ‘ dhe ish zhdukur në errësirë .
më vonë e kisha sjellë shpesh ndërmënd lidhjen tonë ,atë love affair aq të cuditshme si xhirrimet që bën një operator i verbër nën udhëzimet e një regjizori të dehur tapë .
Sidoqoftë , sonte ajo ndodhet para meje . Ka ardhur fshehurazi nga i shoqi . Ai natyrisht s’di gjë për vendndodhjen e saj .
Është pikërisht kjo “ fshehurazi “ që tradhëton mosditjen e emrit të saktë të lidhjes sonë . Se që një grua e martuar të shkojë fshehurazi në një takim , padyshim do të ketë arësyet e saja të forta . Kushedi se cfarë gënjeshtre ka përdorur . Ardhja e saj sonte këtu bën pjesë në sakrificat e saja . E dija sa e vështirë ishte për Lenën gënjeshtra . Por nuk e di se në c’masë do të arrinte për të vështirësia për të mos ardhur në takim .
Shkëmbejmë fjalët e para , në dukje të qetë që të dy .
Tashmë që duhet të vë dru në oxhakun e bisedës duhet të kujdesem për dy gjëra , e para drutë të mos jenë të lagur , ndryshe zjarri s’do të ndizet kurrë, e dyta , të mos jenë shumë të thatë se përndryshe zjarri do të ndizet aq shpejt sa që do na i lënë gotat të pa përfunduara në rastin më dashamirë .
E kam harruar pothuajse fare faktin që kam dy ditë pa ngrëne asgjë . E vështroj në fytyrën e zbehtë , ndërsa më tregon dicka për punën e saj të re . Nuk ka ndryshuar fare . Flokët e verdhë si ar që ia kisha përkëdhelur e kundërmuar me mijëra herë , hunda e vockël ( ndoshta gjëja më e vogël në atë trup të brishtë pa llogaritur gishtërinjë e këmbëve ,klitorin dhe thithat e gjinjve të saj ), goja epshore me buzët e trasha të lyera me kujdes e që tani po thithnin cigaren me atë mënyrë të vecantë që mua më pëlqente shumë . Në caste të tilla më kish ngjasuar me një rrugacë kokëfortë dhe mospërfillëse , e gatshme për të vjedhur ndonjë portofol e për t’ia mbathur pastaj me të katra një udhe të fshehtë . Për një përfytyrim të tillë sigutisht më kishin ndihmuar edhe pesë vathët e argjendit që i vareshin në veshin e majtë . Kish qenë e vetmja krijesë që më kish falur atë amok dashurie . Për herë të parë kisha dashuruar dikë më shumë se veten time . Ajo e kish ndjerë këtë gjë e ndoshta ishte frikësuar pikërisht nga ky amok . Dashuritë e mëdha na trëmbin me përmasat e tyre dhe me peshën patologjike që kanë . Na japin një lloj pasigurie të tipit “ a mund ta mbajmë këtë peshë pa na u dridhur këmbët e pa na u ngatërruar hapat “ .

( vazhdon pas pak… )

[whisper]

Në një moment Lena kujton dicka për të qeshur nga e kaluar jonë e përbashkët dhe unë buzëqesh lehtë duke vështruar shkujdesur mbulesën e tryezës . Ajo më pyet “ Përse nuk qesh ? “ . “ Qesha . “ I përgjigjem . “ Nuk qeshe ,por buzëqeshe ! Buzëqeshe ironikisht ! “ ,këmbëngul ajo .
E vështroj në sy . E kuptoj që sherri është i gatshëm për striptizën e tij aspak të mirëpritur . Ne gjithmonë ishim grindur për gjëra idiote .Sa më të pavlerë të ishin shkaqet e sherrit , aq më i madh ngrihej ai . Ndaj tani për të shmangur një sherr të mundshëm e siguroj që doja të qeshja ,por nëse kish dalë vec buzëqeshje , kjo kish ndodhur për shkak të cigares që kasha në buzë .
Nuk më shqetëson fakti që do të bëhet sherr ( uria të bën indifferent ) e pastaj njëri nga ne do të ngrihet duke i lënë akoma të padjegur drurët . Thjeshtë shqetësohem kur mendoj se menjëherë do të ripyes vetveten nëse kanë mbetur akoma vlera në të për ta bërë të dashurueshme .
E pyes edhe unë për dicka . Një tregues afiniteti dhe interesimi : pyes për të shoqin . “ Si i keni punët “ “. “ Për bukuri ! “ përgjigjet lena dhe vazhdon ligjëratën për lumturinë që i ka përfshirë tani që kanë më shumë kohë në dispozicion të asaj që bashkon një cift , të qënurit praën fizikisht dhe shpirtërisht . E dëgjoj me kujdes ,pasi vërtet më intereson përgjigja e saj e tejzgjatur . Interesi qëndron jo në faktin që unë dua të mësoj se sa e lumtur është ajo , por në atë se sa e lumtur do të donte ajo të jetonte në folenë bashkëshortore . Është aq e lumtur saqë ka ardhur f-sh-e-h-u-r-a-z-i të më tregojë për lumturinë e saj . Kjo është pjesa tragjike e lumturisë .Jemi të lumtur , shumë të lumtur e të kënaqur nga njeriu që kemi praën e befas ndjejmë një nevojë të pabërballueshme për t’ia pohuar këtë gjë f-sh-e-h-u-r-a-z-i dikujt tjetër .
Nëse ky tjetri është dikush që ne nuk e honepsim , ne nuk do t’ia shpallim lumturinë tonë fshehurazi . Më e logjikshme do të ishte të shfaqeshim para syve të të padëshiruarit bashkë me partnerin tonë të lumtur dhe do ta dërmonim atë tjetrin me lumturinë tonë .Me këtë logjikë unë s’mund të jem i padëshirueshmi .
Nëse ky tjetri është dikush që e konsiderojmë mik përsëri nuk është e nevojshme ajo “fshehurazi” : mund ta ftojmë mikun për drekë dhe ai do të kënaqej nga lumturia e ciftit mikpritës .
Mesa duket edhe në këtë grup nuk bëj pjesë pa të llogaritësh që i kam humbur të gjitha cilësitë që mund të më bëjnë mik me familjen e saj .

( vazhdon pas pak…)

[whisper]

Tani po më tregon dicka që s’ka lidhje me ne të dy . Lena e di që një gjë e tillë më nervozon . Por megjithëse e deshifron vështrimin tim të bezdisur ajo vazhdon të më tregojë për ca miq të saj që mesa duket jetojnë edhe ata të lumtur .
E pyes me ironi: “ Cilët janë më të lumtur ,ata apo ju ? “.
E kupton në cast ironinë . Një rrudhë i mblidhet midis vetullave . Vështrimi i ngulet drejt meje me ashpërsinë e një thike cuditërisht prej guri , primitive , që përsëri cuditërisht nuk më shkakton dhimbje , por për herë të tretë cuditërisht më jep një lloj gudulisje diku pas syve , diku në tru , pikërisht në atë grup qelizash përgjegjëse për ironinë .
I them : “ Mos më vështro ashtu se do të ta kalojnë ata tjerët në lumturi ! “.
Bëhet nervoze. Më lë përshtypjen që do të ngrihet të ikë. Ngrihet . kur e sheh që unë nuk reagoj aspak ndaj ngritjes së saj të vrullshme , niset drejt banjes duke më dhënë mundësinë të shikoj bashkëfajtorët e tjerë .
Disa janë të lumtur , disa të mërzitur . Të tjerë madje të heshtur e të trishtuar mes tymit të duhanit . Një gjë është e sigurtë : askush nga ata nuk po i pohon tjetrit lumturinë bashkëshortore . Këtë gafë nuk e bën madje as një grua e majme që mesa duket është gruaja e një kapiteni anijeje që i sjell në shtëpi cdo muaj aq para sa të hapë një bar enkas për bashkëfajtorët e tjerë .Them kapiten anijeje sepse nga goja e saj dëgjoj vazhdimisht fjalët “det” dhe “anije” dhe dy herë emrin e largët Panama. Sido që të jetë , muco nuk do jetë ai .

( vazhdon neser…)

[Eagle]

se pari Faleminderit Shume qe sjell ketu krijimet e tua. I ke dhene ketij forumi nje dimension tjeter.
se dyti, kam nje sugjerim qe gjithsesi mendoje vete e bej si te duash. Kujto qe interneti eshte vend i cuditshem dhe ndoshta do ishte me mire qe keto pjese qe poston ketu, ti postosh me emrin tend. sepse nuk eshte cudi qe ndonje dite te blesh ne ndonje librari te tiranes shkrimet e tua nen emrin e ndonje tjetri..pra pak me i kujdesshem..nese keto jane te botuara athere mos e caj koken...jepi

cfare me pelqen tek ty

sinqeriteti dhe aftesia te pohosh dhe pranosh dobesite njerezore, grackat qe jeta i ngre atij ose ia ngre vetes. ajo qe te ben pozitiv eshte fakti qe dhe kur dukesh shume "pornografik" mbetesh njerezor.

se fundi..te lutem vazhdoje kete qe ke nisur se mbetem lidhur pas kompjuterit

[whisper]

Faleminderit Eagle ! Ke te drejte per sugjerimin , por keto qe publikoj ketu jane te botuara ! Te jam mirenjohes per gjithshka qe vlereson te shkrimet e mia dhe besoj se nuk do te te zhgenjej ne pritjen tende para kompjuterit....

[SELENA_27]

Eshte kenaqesi e madhe te lexosh krijimet e tua.Je i mrekullueshem.URIME

[Veshtrusja]

crazy old baby,

pjeset e romanit qe keni postuar jane vertete terheqese...

nje gje qe me ngeli ne mendje eshte kjo fraze:

Tani po më tregon dicka që s’ka lidhje me ne të dy.

PS: do isha kurioze te dija se cfare ju shtyu te zgjidhnit emrin "Lena"?

[whisper]

Truri më kthehet përsëri në vijim të hulumtimit të mëparshëm .Që një grua e martuar t’i deklarojë fshehurazi një tjetri lumturinë e vet bashkëshortore , cfarë mund të të jetë ky tjetri për të ? Ndoshta edhe ky “ tjetri ‘ dikur kish patur mundësinë ta lumturonte këtë grua ,por s’kish ditur se si , kish gabuar në administrimin e të drejtës për të lumturuar një grua duke e humbur përgjithmonë këtë të drejtë hyjnore . Gruaja kthehet pas disa kohësh , f-sh-e-h-u-r-a-z-i për t’i thënë “ Jam e lumtur ( edhe pa ty , edhe pse ti je larg , edhe pse ti tanimë s’ekziston , edhe tani që ti s’je gjë tjetër vec një kujtim transparent , pa ngjyrë , aspak tronditës apo mbresëlënës ) ! “.
Në një farë mënyre këtij “tjetrit” i shkoj disi për shtat . Megjithatë ajo fjali “ unë jam e lumtur edhe pa ty “ mund të përkthehet lehtësisht “ do të isha më e lumtur me ty ! “.
Ky konkluzion më entuziazmon , jo për anën optimiste të cështjes , por për arësyen e thjeshtë se gjej thelbin e hulumtimit tim pikërisht tani që Lena është kthyer nga tualeti disi mospërfillëse në pamje .Duket se ato pak caste i kanë dhënë mundësinë që bashkë me urinën të ketë shkarkuar edhe zemërimin . ndoshta atje në banjo është kujtuar që në fund të fundit është një bashkëshorte e lumtur që s’ia vlen barra qiranë të nevrikoset me një tjetër që s’diti të vlerësonte të drejtën për të lumturuar dikë.
E shikoj përsëri në fytyrën e zbehtë . O Zot sa e kisha dashuruar dikur . Kishim bërë seks vetëm një herë . një përvojë unikale në marramendjen që na kish falur . Aq e fortë kish qenë ajo seksbërje saqë pas saj kasha pasur përshtypjen se s’do të isha më i aftë për të seksuar përsëri në jetën time të mëpasme . Amok seksi , djerse , sperme dhe rënkimesh diku në tarracën e një godine të papërfunduar , mes rërës dhe cimentos nën dritën bujare të një hëne maji . Cudi që nuk ishim betonuar atë natë për të na gjetur të nesërmen të statujëzuar në pozicionin klasik si një monument origjinal sakrifikimi për nder të të gjithë cifteve të paligjshëm të planetit .

[Brari]

Crezi ..

Meqense proza jote eshte nje Vlere qe eshte botuar ose do botohet bej kujdes tek hapsirat e vendi i shenjave te pikesimit.



Ti shkruan:

Truri më kthehet përsëri në vijim të hulumtimit të mëparshëm .Që një grua e martuar t’i deklarojë fshehurazi ...


Duhet keshtu:

Truri më kthehet përsëri në vijim të hulumtimit të mëparshëm. Që një grua e martuar t’i deklarojë fshehurazi..etj.


Kjo eshte gabim:

Beni , a ishe ne shkolle ?

Duhet:

Beni, a ishe ne shkolle?


Vazhdo pra o skrimtari yne..

suksese..