Ushtria serbomalazeze vret një të mitur shqiptar

[Irfan]

Halimi: Vrasja e Dashnim Hajrullahut mund t’i forcojë elementet radikale



Novi Sad, 10 janar (presheva.com) - Kryetari i Partisë për Veprim Demokratik (PVD) dhe i Komunës së Preshevës, Riza Halimi ka shfaqur frikën se vrasja e shqiptarit 16 vjeçar në jug të Serbisë mund t’i “forcojë elementet që do ta shtronin mënyrën e zgjidhjes radikale të problemeve” në atë pjesë të Serbisë. “Tani po hyjmë në situatën në të cilën po rriten tensionet. Vrasja e fëmijut i ka trazuar shpirtërat. Vështirë mund të thuhet diçka serioze dhe me saktësi si do të rrjedhin më tutje ngjarjet. Megjithatë na mbetet të shpresojmë se do t’ia dalim ta normalizojmë gjendjen dhe se do të mbisundojë arsyeja”, ka thënë të hënën Halimi për të përditshmen “Gragjanski list” të Novi Sadit.

[Irfan]

Daviniq:Policia do të zëvendësojë ushtrinë në mbrojtjen e kufijve

Ministri i Mbrojtjes së Unionit Serbi - Mali i Zi, Pervosllav Daviniq thotë se policia do të zëvendësojë ushtrinë në mbrojtjen e kufijve shtetëtor. Daviniq i bëri këto komente pas incidentit të javës së shkuar, ku një ushtar serb qëlloi për vdekje një 16-vjeçar nga Lugina e Preshevës.


Daviniq ka thënë se një marrëveshje mbi këtë çështje duhet të nënshkruhet në ditët që vijnë. Ai ka shtuar se vendimi i marrë së fundi nuk ka të bëjë me kërkesat e shqiptarëve, por ishte planifikuar kohë më parë."Natyrisht që do ta tërheqim ushtrinë nga kufijtë dhe jo vetëm nga ai me Maqedoninë. Ky hap është rezultat i detyrimeve që duhet t’i plotësojnë vendet, të cilat synojnë të anëtarësohen në Bashkimin Evropian. Ajo çfarë kërkojnë shqiptarët është tashmë pjesë e politikës sonë drejt Evropës", ka thënë Daviniq. Ai ka shtuar se kërkesat e pakicës shqiptare në këtë pjesë të vendit do të përmbushen.

[Llapi]

Deri kur serbët do t'i vrajnë fëmijët shqiptarë

BAROMETRI DIPLOMATIK
Prof.Dr.Mehdi HYSEN

Ky artikull i plotësuar ribotohet sipas kërkesës së autorit, i cili në tërësi solidarizohet me protestën gjithëpopullore shqiptare të Luginës së Preshevës kundër vrasjes mizore të Dashnim Hajrullahut nga forcat e ushtrisë terrorizuese të Serbisë.

DERI KUR SERBËT DO T’I VRAJNË FËMIJËT SHQIPTARË?

Kush dhe pse e vrau djaloshin 16-vjeçar shqiptar, Dashnim Hajrullahu nga Rahovica e Preshevës, më 7 janar(e premtë) 2005? – Përgjigja: - E vranë pjesëtarët e ushtrisë kriminele çetniko-fashiste serbomalazeze në “brezin kufitar Serbi – Maqedoni”! – Jo, ai nuk u vra në kurrfarë “brezi, as thellësie të huaj territoriale”(siç bën të ditur raporti zyrtar i ushtrisë kriminele serbe), por u vra mizorisht në pragun e shtëpisë së tij, në truallin e tij të Shqipërisë Etnike! E vranë po të njëjtit kriminelë të ushtrisë së Slobodan Milosheviqit, të Vojislav Sheshelit, të Zhelko Razhnjatoviq-Arkanit, të Vuk Drashkoviqit, të Vojislav Koshtunicës, të Nebojsha Çoviqit..., etj., vetëm pse ishte shqiptar! E vranë, vetëm për të provokuar edhe një luftë të re me shqiptarët e Luginës së Preshevës! E vranë, për t’i paralajmëruar të gjithë shqiptarët e kolonizuar, dhe politikën shqiptare (me gjithë “dashurinë e muajit të mjalitit” në nivelin më të lartë diplomatik, ekonomik dhe tregtar, që ka Serbia dhe Mali i Zi në historinë e tyre me Shqipërinë) të klikës së regjimit të Fatos Nanos, se regjimi kriminal terrorist dhe gjenocidal serbomadh i Slobodan Milosheviqit ende është i gjallë (edhe pa praninë formale dhe fizike të Slobodan Milosheviqit-vrasësit të mijëra foshnjave dhe fëmijëve shqiptarë në Kosovës moshatarë të ndjerit Dashnim Hajrullahu nga Rahovica e Preshevës) dhe vepron në “forma demokratike” në vrasjen dhe likuidimin e shqiptarëve në trojet e tyre etnike.

Qëllimin dhe prapavijën e vrasjes së voglushit shqiptar, Dashnim Hajrullahu nga ana e forcave militariste serbe, nuk janë gjendje për ta deshifruar vetëm ato politika dhe titullarë të tyre, të cilët janë lidhur si mishi me kockën me regjimin fashist antishqiptar të Beogradit. Mirëpo, për ta ndërprerë sa më parë, dhe në mënyrë urgjente praktikën e deritashsme të terrorit gjenocidal, të masakrimit dhe të vrasjes së shqiptarëve të pafajshëm vetëm pse janë shqiptarë në shtëpitë e tyre nga SMZ-ja kolonialiste dhe militariste, institucionet dhe faktorët përgjegjës të politikës zyrtare aktuale të boshtit Preshevë-Prishtinë-Tiranë, me urgjencë duhet të njësojnë aktivitetin e tyre politik dhe diplomatik në mbrojtjen e interesit të përgjithshëm nacioanl brenda kufijëve territorialë të Shqipërisë Etnike, në përputhje me të drejtën historike, dhe me të gjitha mjetet dhe normat ligjore të së drejtës kombëtare dhe ndërkombëtare.

Në favor të parandalimit të vrasjes së fëmijëve shqiptarë nga makina shfarosëse gjenocidale serbomadhe, përkatësisht të zgjidhjes së çështjes shqiptare të Luginës së Preshevës, është edhe komenti im po me këtë temë ”LUGINA E PRESHEVËS TË VIHET NËN MISIONIN PAQËSOR TË OKB-SË”, i publikuar në www.presheva.com, më 2 shkurt të vitit 2003; www.liriakombtare.com; www. shqiperia e bashkuar.com; www.kosovapress.com etj. Kërkesa ime për të ribotuar të njëjtin artukull qëndron në faktin se, politika zyrtare serbe e Beogradit (përpos vrajses së ish-premierit të Serbisë, dr.Zoran Gjingjiq nga të njëjtat forca kriminale , fashiste dhe gjenocidale çetnike serbe, të cilat i masakruan shqiptarët në Kosovë, kroatët në Kroaci dhe myslimanët në Bosnjë) fare nuk e ka ndryshuar kursin e saj as ndaj shqiptarëve të Luginës së Preshevës, as atyre të Kosovës (përpos disa ndryshimeve kozmetike-teknike të disa funksionarëve partiakë). Përkundrazi, Serbia gjatë këtij pesëvjeçari të fundit, ka grumbulluar të njëjtat forca terroriste ushtarake, paramilitare, policore dhe të sigurisë në kufirin me Kosovën (si dhe në brendinë e saj-Mitrovicë), si dhe në Luginën e Preshevës, ku midis Bujanocit dhe Preshevës ka ndërtuar bazën më të madhe ushtarake në Serbi në të cilën vijimisht është duke sjellë forca të reja të nomeklaturës famëkeqe të “beretave të kuqe”, të dëshmuara paraprakisht për krimet e tyre gjenocidale në Kosovë. Prandaj, edhe pse artikulli im me titull “Lugina e Preshevës të vihet nën misionin paqësor të OKB-së”, është shkruar para dy vitesh (shkurt 2003) edhe sot është tejet aktual për opinionin kombëtar dhe atë ndërkombëtar, sepse paralajmëron rrezikun potencial, që po i kanoset qenies shqiptare të Luginës së Preshevës, dhe, gjithashtu edhe Kosovës.

Sikur ndonjëri nga titullarët e politikave të sotme zyrtare të boshtit Preshevë-Prishtinë-Tiranë, do ta kishte lexuar, dhe marrë në konsideratë me kohë (domethënë qysh para dy vjetësh, kur edhe është publikuar ky artikull me theks të posaçëm për opinionin publik shqiptar), analizën time me titull: “Lugina e Preshevës të vihet nën misionin paqësor të OKB-së”, në fillim të shkurtit të vitit 2003, sigurisht se sot, do të ishte i gjallë në mesin tonë, edhe më i dashuri ynë, Dashnim Hajrullahu, dhe se tërë qenia e Luginës së Preshevës, do të merrte frymë lirisht nën mandatin juiridik paqësor ndërkombëtar të Kombeve të Bashkuara. Mirëpo, në vend se politika zyrtare e Tiranës të angazhohej në realzimin e kësaj kërkese jetike dhe të pashmangshme ( në funksion të shpëtimit dhe të mbrojtjes së jetëve të njerëzve të pafajshëm) në hapësirat etnike shqiptare të territorit të saj, ajo po vepron në disfavor të mbrojtjes së interesit të përgjitshëm nacional shqiptar, gjë që kjo është në shpërputhje të plotë me të drejtën historike, me të drejtën ndërkombëtare dhe me të drejtën kushtetuese. Çdo vonesë dhe shpërfillje e kësaj kërkese të parashtruar si nga ana e autorit para dy vitesh, ashtu, edhe nga ana e subjekteve politike shqiptare të Luginës së Preshevës (e parashtruar, pas vrasjes mizore të Dashnim Hajrullahut, në protestën gjithëpopullore në shenjë revolte kundër pushtuesve dhe vrasësëve kriminelë çetniko-fashistë serbë, bërë në Preshevë, më 10 janar 2005), që kjo në mënyrë imediate, të vihet nën mbikëqyrjen ndërkombëtare paqësore të OKB-së, do t’i kushtojë shumë shtrenjtë politikës dhe diplomacisë së brishtë dhe defaktorizuese të boshtit Preshevë-Prishtinë-Tiranë (si në kuptimin rajonal, ashtu edhe në atë ndërkombëtar).

LUGINA E PRESHEVËS TË VIHET NËN MISIONIN PAQËSOR TË OKB-së

Sipas doktrinës dhe standardeve më të reja të marrëdhënieve ndërkombëtare, dhe së këndejmi edhe të Organizatës së Kombeve të Bashkuara, parandalimi i konflikteve të armatosura ndërkombëtare, është imperativ moral, humanitar dhe obligim juridik ligjor ndërkombëtar. Në këtë frymë, është konceptuar lënda, dhe objektivat e diplomacisë preventive ndërkombëtare, që parashikojnë masat preventive politike, ekonomike dhe humanitare, me qëllim të shpëtimit të jetëve të njerëzve të pafajshëm, të interesave ekonomike si të vendeve të involvuara drejtpërdrejt në konfliktet e armatosura, ashtu edhe të bashkësisë ndërkombëtare. Sipas strategëve dhe teoricienëve të diplomacisë preventive, ndërmarrja e masave parandaluese të diplomacisë preventive, është në interes të dyfishtë si të aktorëve të involvuar në konflikt (për t’iu shmangur me çdo kusht çmimit shumë të lartë të “financimit” të konfliktit si në kohë lufte, ashtu edhe pas përfundimit të saj, në kohë paqeje, gjatë procesit të rindërtimit), ashtu edhe të bashkësisë ndërkombëtare, që të mos iu ekspozohet çmimeve shumë të larta financiare dhe investuese, por të ruajë kredibilitetin e saj ndërkombëtar, duke ndërhyrë me kohë në pezullimin e konflikteve të armatosura kudo qoftë në botë.

Gjithashtu, edhe riaktualizimi i konfliktit të armatosur serb në Luginën e Preshevës mbi popullatën civile shqiptare, dhe mbi pjesëtarët e UÇPBM-së, më 8 shkurt 2003, duhet të jetë objekt shqyrtimi urgjent, në radhë të parë për Sekretarin e Përgjithshëm të OKB-së, Kofi Annan, sepse qeveria e Serbisë, e drejtuar nga kryeminstri i saj, Zoran Gjingjiq, dhe nënkryetari i saj, Nebojsha Çoviq, sipas modelit të ish-regjimit policor-ushtarak e paramilitar të ish-diktatorit Slobodan Milosheviq, kanë aktivizuar, dhe vënë në veprim forcat banditeske serbe në territorin etnik shqiptar të fshatrave dhe të qyteteve të Luginës së Preshevës. Si pasojë e ushtrimit të formave dhe “skemave” më drasttike të pushtimit dhe të sundimit koloianl klasik serb, siç janë: (i) terrori vertical, (ii) procesi i terrorit, (iii) regjimi i terrorit dhe (iv) terrori gjenocid mbi të drejtat legjitime dhe legale të shqiptarëve, dhe të institucioneve të tyre demokratike, ekonomike, politike dhe kombëtare shtetërore, të cilat reflektojnë drejtpërdrejt dhe tërthorazi në prishjen e paqes dhe të sigurisë rajonale dhe ndërkombëtare, Këshilli i Sigurimit i Kombeve të Bashkuara, nevojitet që me procedurë urgjente të aprovojë Rezolutën speciale për të parandaluar konfliktin e armatosur në Luginën e Preshevës. Miratimi i një Rezolute të këtillë, do të legalizonte ligjërisht që Lugina e Preshevës të vihej nën administrimin e drejtpërdrejtë të Misionit Paqësor të kaskave blu të OKB-së, sikurse në rastin e Kosovës, më 12 qershor 1999. Kjo do të ishte një nga masat më të justifikueshme morale dhe humanitare të drejtësisë dhe të rendit juridik ndërkombëtar jo vetëm ndaj kufizimit të ushtrimit të gjenocidit serb ndaj shqiptarëve, por edhe në zgjidhjen e drejtë dhe të favorshme të këtij konflikti në interes të dy palëve të konfrontuara, si rrjedhim i logjikës së shfrenuar të kolonializmit dhe militarizmit serbomadh kundër qenies shqiptare, dhe territorit të saj etnik.

Për të penguar edhe një pastrim etnik të shqiptarëve në Luginën e Preshevës, i cili (duke rikujtuar kontinuitetin e hidhur të politikës gjenocide serbomadhe ndaj shqiptarëve të kësaj ane, që nga viti 1876 e deri më 2003) ka filluar paralelisht me spastrimin etnik të vëllezërve të tyre në Kosovë 1989-1999), me çdo kusht, nevojitet të aktivizohet që tani Këshilli i Sigurimit i Kombeve të Bashkuara, në mënyrë që të nxjerrë Rezolutën përkatëse për të shpëtuar me kohë popullin shqiptar të pafajshëm nga reprezaliet dhe gjenocidi i aparatit shtetëror serbomadh të Beogradit, të drejtuar nga tandemi Zoran Gjingjiq(kryeministër), dhe Nebojsha Çoviq (zëvendësministër) të Qeverisë së Serbisë.

Në potez diplomacia preventive paqësore e boshtit Preshevë-Prishtinë-
Tiranë – Nju-Jork

Duke mbajtur parasysh fkatin se, e gjithë teknologjia e metodave dhe e formave të ushtrimit të dhunës dhe të terrorit të qeverisë së Serbisë kundër shqiptarëve në Luginën e Preshevës, janë të dënueshme sipas Nenit 2 të Konventës së Gjenevës kundër krimit të gjenocidit(1948), autoritetet e qeverisë multietnike të Prishtinës dhe ato të Qeverisë së Tiranës, nevojitet që me procedurë të shkurtër të bashkërendojnë aktivitetin e tyre politik, në mënyrë që të ndërtojnë strategjinë e përbashkët për zgjidhjen e problemit të shqiptarëve në Luginën e Preshevës. Repriza e zhvillimit të ngjarjeve të fundme (7-8 shkurt,2003, kur pjesëtarët e ekspeditave të sigurimit dhe të xhandarmerisë policore serbe, kanë përdhosur flamurin kombëtar shqiptar mbi varrin e dëshmorit të UCPBM-së, Ridvan Çazimi, viktimë kjo, po e të njëjtave reparteve ndëshkimore të forcave serbe, ditën e arritjes së Marrëveshjes paqësore të Luginës së Preshevës) në këtë rajon, u dikton si zyrtarëve të Qeverisë së Prishtinës, ashtu edhe atyre të Qeverisë së Turanës, që problemin e shqiptarëve të Luginës së Preshevës, ta fusin si prioritet në agjendën e politikës së jashtme të Shqipërisë. Duke qenë se Kosova ende nuk është e përfaqësuar në organizmat e bashkësisë ndërkombëtare, diplomacia dhe politika e jashtme të Shqipërisë, nevojitet që përmes ambasadorit të tyre, i cili është i akredituar në misionin diplomatik në kuadrin e Organizatës së Kombeve të Bashkuara në Nju-Jork, të parashtrojë urgjentisht çështjen shqiptare të Luginës së Preshevës për shqyrtim në Këshillin e Sigurimit të Kombeve të Bashkuara. Prandaj, për të prishur statu-quo-në e politikës kolonialiste serebe të Beogradit në territorin shqiptar të Luginës së Preshevës, politika zyrtare e Qeverisë së Tiranës është në potez, që të sensibilizojë sponsorimin e Projektrezolutës në kuadrin e Këshillit të Sigurimit të Kombeve të Bashkuara. Një vendim të këtillë, politika e jashtme e Shqipërisë, duhet ta ketë marrë sa më parë të jetë e mundur, në mënyrë që të parandalojë me kohë ndërmarrjen e ofensivave ushtarake-policore të regjimit serb kundër shqiptarëve, që kanë për qëllim kryesor spastrimin e etnik të territorit të Luginës së Preshevës.

Duhet ta kemi të qartë të gjithë, se pa lëvizjen e politikës së jashtme të shtetit shqiptar si në relacionet e drejtpërdrejta me Beogradin (duke qenë se Shqipëria ka marrëdhënie shumë të mira dhe të ngrohta diplomatike me Beogradin, edhe pse, deri tani asnjë problem i shqiptarëve nuk është zgjidhur në favor të tyre, për shkak të bllokadave dhe të shantazheve të diplomacisë fishkëlluese koloniale të Serbisë ndaj shqiptarëve si në Kosovë, ashtu edhe në Anamoravë), ashtu edhe me partnerët e saj në bashkësinë ndërkombëtare, në veçanti në kuadrin e Kombeve të Bashkuara, nuk mund të ketë asnjë formë zgjidhjeje të pranueshme për statusin e shqiptarëve në rajonin e Luginës së Preshevës. Tani për tani, e vtemja zgjidhje optimale e çështjes së Luginës së Preshevës (në interest ë dy palëve konfrontuese), është vënia e saj nën manditin e drejtpërdrejtë të forcave paqëruajtëse të Kombeve të Bashkuara. Arritja e këtij opcioni paqësor, mund të vijë në shprehje të plotë vetëm po qe se qeveria e Serbisë, e Kosovës dhe e Tiranës, do të angazhoheshin seriozisht për zgjidhjen e këtij problemi të nxehtë në kuadrin e Kombeve të Bashkuara. Ndryshe, çdo opcion tjetër, do të çojë në provokimin e një lufte të re me përmasa ballkanike.

Të gjitha argumenmtet valide janë në anën e politikës së jashtme të Shqipërisë, sepse në Luginën e Preshevës, të gjitha format dhe aksionet terroriste, që po kryhen mbi popullatën civile shqiptare, janë “produkte” të propagandës dhe të politikës së aparteidit të Qeverisë së Republikës së Serbisë, e jo kursesi të subjekteve politike shqiptare, ose të ish-UÇPBM-së, siç po akuzohen këto nga titullarët, ekzekutuesit dhe improtuesit e drejtpërdrejtë të të gjitha formave të terrorizmit shtetëror serbo+maqedon.

Për t’i shkallmuar akuzat dhe formulimet e këtilla me “pezhorativin terrorizëm” shqiptar në kurriz të shqiptarëve, të cilët de facto dhe de jure janë viktima, e në asnjë mënyrë kryerës dhe urdhërdhënës të tij, politika shqiptare në trekëndshin Preshevë-Prishtinë-Tiranë, duhet të hidhet në offensive, që me asnjë kusht të mos pranojë “amputimet” e huaja të bagazhit terrorist serbo-maqedon, sepse këta janë vetë eksportuesit, dhe bartësit kryesorë të tij, jo vetëm në territorin etnik shqiptar të kolonizuar, por edhe në rajonet e tjera të shteteve fqinje si në Kroaci, në Bosnjë dhe në Shqipëri etj.

Për të evituar kolerën e terrorizmit kolonial, të organizuar shtetër serbomaqedon në Anamoravë, politika shtetërore shqiptare, nevojitet që përmes formave institucionale, të sanksionuara në kartën e OKB-së dhe në të drejtën ndërkombëtare, të marrë hapa seriozë, dhe vendime konkrete si në planin e brendshëm, ashtu edhe në atë ndërkombëtar, duke insistuar që të vërë në lëvizje mekanizmat meritorë të diplomacisë preventive, të cilët veprojnë në mënyrë të efektshme, sipas terapisë së përshkruar juridike ndërkombëtare të Kombeve të Bashkuara. Në këtë kontekst, Këshilli i Sigurimit i OKB-së, ka për detyrë që, t’ i përcaktojë medikamentet, dhe dozën përkatëse për shërimin me sukses të sëmundjes kronike të kolonializmit serb në trupin e huaj shqiptar. Mirëpo, për t’u arritur një imperativ i këtillë efektiv i recetës paqeruajtëse të diplomacisë preventive të Sekretarit të Përgjithshëm të OKB-së, Kofi. A. Annan, është e domosdoshme që paraprakisht politika e njësuar shqiptare, ta ketë caktuar diagnozën e saktë të “sëmundjes” së shqiptarëve në Luginën e Preshevës, të cilën në mënyrë alarmuese, duhet t’ia dërgojnë (me shenjën urgjent) për verifikim askujt tjetër veçse Këshillit të Sigurimit, i cili pa dyshim, do të vepronte në përputhje me nenin 2, paragrafi 3 të Kartës së Kombeve të Bashkuara, sipas të cilit parashikohet që, të gjitha konfliktet ndërkombëtare të zgjidhën me mjete paqësore, në mënyrë që të mos rrezikohet drejtësia, paqja dhe siguria ndërkombëtare.

Bazën e qëndrueshme juridike të aplikimit të nenit 2 paragrafët 3 dhe 7 të Kartës së OKB-së, e përbëjnë veprimet terroriste, plaçkitja dhe asgjësimi i pasurisë, dëbimi me dhunë i popullatës civile shqiptare nga ana e forcave policore e paramilitare të pushtetit legjitim serb të Beogradit, në mënyrë që të kryejnë pastrimin etnik të shqiptarëve në Luginën e Preshevës. Krijimi i gjendjes së këtillë (pavarësisht se në rastin konkret kemi të bëjmë me konflikt të karakterit të brendshëm) në Luginën e Preshevës sipas së drejtës ndërkombëtare, karakterizohet si krim ndërkombëtar, gjë që kjo sheshit vë në dukje faktin se rrezikon paqen dhe sigurinë ndërkombëtare.

Pavarësisht nga ekzagjerimi dhe sofistikimi i problemit faktik të shqiptarëve të Luginës së Preshevës nga fushata e mjeteve propagandistike të regjimit serb të Beogradit si para opinionit të brendshëm, dhe atij ndërkombëtar, që ka për qëllim ta fajësojë palën shqiptare për “terrorizëm”, dhe se gjoja po “provokon luftë kundër Serbisë”, qarqet “demokratike e liberale” të regjimit serb, duhet të lirohen njëherë e përgjithmonë nga anbiciet e sundimit kolonial të shqiptarëve, si dhe të tokave të tyre etnike, sepse ka perënduar koha e sistemeve të alenacave të shenjta ruso-frëngo-serbe, si dhe paradokset e ekuilbrit të forces, dhe të diplomacisë shqetësuese të Oto Von Bizmarkut për korrigjimin e “padrejtësive të bëra” ndaj sllavëve të Jugut të Ballkanit. Gjithashtu, Serbia fqinje, duhet të revidojë në tërësi strategjinë e saj ndaj shqiptarëve në Ballkan, sepse pas shembjes së Murit të Berlinit(1989), dhe të Perandorisë famëkeqe-Bashkimit Sovjetik, ka filluar plotësisht një etapë e re në marrëdhëniet ndërkombëtare.Kanë ndryshuar polet e gravitetit të forcave politike si në kuptimin rajonal, evropian, ashtu edhe në atë botëror. Pa dyshim, këto ndryshime rrënjësore në sfondin e marrëdhënive ekonomike, politike dhe gjeopolitike ndërkombëtare, kanë ndikuar pozitivisht te shqiptarët në Ballkan, sepse përherë të parë në historinë e tyre, kanë përjashtuar dialektikën shekullore të armiqve të përhershëm të shqiptarëve. Tashti, shqiptarët, sikurse edhe popujt e tjerë në botë, nuk kanë më vetëm armiq të përhershëm, por kanë edhe miq të fortë siç janë Shtetet e Bashkuara të Amerikës, që mbështetin politikën dhe strategjinë paqësore të shqiptarëve në Ballkan.

Po ashtu, parapëlqehet që Serbia, të shkurorëzohet njëherë e përgjithmonë nga aplikimi i strategjisë nazifashiste, të ashtuqujatur “Lebensraum” në kurriz të shqiptarëve në Ballkan, sepse shqiptarët tanimë e kanë humbur statusin e “monedhës së kusurit” në saje të luftës çlirimtare kombëtare dhe antikoloniale të UÇK-së kundër okupatorit gjenocidal serbo+sllav, dhe tani janë bërë fakor resepektues, dhe me peshë relevante si në kuptimin strategjiko-politik, ashtu edhe në atë ushtarak e diplomatik. / 13 01 2005/F.F.