A keni frike nga vdekja?

[Moltisanti]

Ne Kete Moshe Qe Jom Tani vdekja nuk me tremb aspak ,ndoshta Dhe Nga Fakti Qe Jom Ne Nje Moshe Te Re ,edhe Nuk I Para Vej Shume Rendesi Vdekjes ,sic e tha dhe njoni nga ju me siper, kur te merr nje njeri te afert ,ne cilin rast me ka ndodhur mua nje dicka e tille ,nuk ke ce do jeten por duhet te tregohesh i forte moralisht dhe te vazhdosh jeten qe ke ,dhe ta jetosh ate ,por nje dicka eshte e sigurt tek ty gjithcka ndryshon ,te duket sikur e fillon gjithcka nga fillimi ,ke nje BRENGE NE ZEMER E CILA QENDRON TEK TY POTHUAJSE PER GJITHMONE!!!

Por Jom I Sigurt Se Me Kalimin E Viteve Dhe Te Moshes Do Behet Akoma Me E Frikshme Per Mua ,per Vete Faktin Se Te Tremb Ideja Qe Ti OSE AI Nxjerr Nga Truri Yt ,se Ku Do Perfundosh Mbas Vdekjes ??? A Exsiston Nje Jete Tjeter Apo Jo ??? A Do Te Exsistoje Po Ky Shpirt Qe Eshte Apo Jo ETC ETC ??? kto mendime e bejne te frikshme vdekjen asgje tjeter !!!

[PINK]

Shkodrane ... frika e vdekjes fillon qe ne momentin qe njeriu ndjehet pergjegjes ndaj dikujt tjeter ne kete bote ... psh po marr rastin tend ( mos ma merr per ters )

ti tani je martuar ke lidhur jeten me dike qe e do me shume se kedo tjeter ne kete bote .. nje dashuri e madhe qendron para syve te ty ..por akoma me e madhe eshte dashuria dhe pergjigjesia per nje jete tjeter qe ke sjelle ne kete bote ... Djali yt .. frika se a do te arrish ta shijosh dhe gezosh femine tend eshte e pakrahasueshme ... so nuk eshte frike per veten tende ...por eshte nje frike akoma me e madhe per njerezit qe do lesh me pas ( se sic e tha dhe Highlander .. vdiqe vete ..ike dhe smore gje vesh ) .... eshte psikologjike kjo frike .

njeriu sa eshte i ri ... eshte si i thone " I riu si veriu " .. nuk mendon , jeton pakokecarje ..jeton per sot dhe jo per neser ... kurse nje njeri qe ka krijuar familje eshte me kokecares , dhe pergjegjes ndaj jetes se tij/saj ... sepse njerez ( jete ) te tjere/a varen tek ato/a

personalisht skam frike nga vdekja fare ... por frika me e madhe eshte cfare do le me pas , njerezit qe i japin kaq shume kuptim jetes sime !

[oiseau en vol]

Kur vendos duart pas timonit, del nga shtepia hermetike, apo vendos buzet rreth filtrit te cigares, rikujtoi dhe nje here vetes:- Si ta kete shkruar Zoti.

Njerezit rreth teje arriten daten e tyre, ti apo cdokush tjeter qe ka kembet ne toke, eshte i pafuqishem per ta ndryshuar kete eveniment. Keqardhja apo deshperimi eshte i panevojshem, asgje nuk eshte ne doren tende. Cfaredo gjeje qe kishe mundesi ta beje, u be. Fjalen e fundit e ka gjithmone Ai lart.

Shoh që R2T bën pjesë në kategorinë e fatalistëve dhe të deterministëve. Dmth që çfarëdo që ne të bëjmë, kjo nuk ndryshon asgjë. Nuk mendoj se kjo është e vërtetë. Sepse një aksident ka gjithmonë një shkak, pirja e duhanit është e vullnetshme, pra vdekja ka ardhur nga shkaqe që mund të evitoheshin. Në rastin e aksidentit, ndoshta këto shkaqe nuk mund të evitoheshin nga ti, por ato mundeshin nga tjetri. Pra, kategoria e fataliteteve është mjaft e ngushtuar. Më kujtohet një rast në Tiranë, vitet 1997-1998, ku nga një hekur i rënë nga një skelë ndërtimi të një gratte-ciel, vdes një i ri që po kalonte rrugës. R2T mund të thotë që kështu e kishte shkruar Zoti. Unë mendoj që po të ishte për Zotin, ky person do të ishte duke jetuar dhe tani. Këtu nuk hyn fataliteti,por mungesa e rregullave të sigurimit apo pakujdesia e punëtorit, pra shkaku ishte njerëzor. Kështu që nuk jam shumë i bindur nga kjo teoria e "kështu e ka thënë Zoti".

[StormAngel]

Kam frikë nga vdekja se e dua shumë jetën.

[[xeni]]

A mund të kemi frikë nga një gjë që nuk ekziston ? Vdekja nuk ekziston për vetën e parë. Ajo ekziston vetëm në vetën e dytë dhe të tretë : ti vdes, ai vdes, por nuk mund të themi : unë vdes. Sepse askush nuk e di nëse ka vdekur në çastin e vdekjes. Ne mund të kemi frikë vetëm për vdekjen e një të afërmi por jo për tonën. Ne nuk jemi dëshmitarë të vdekjes sonë, por të të tjerëve. Në çastin e vdekjes (në vetën e parë), unë jam ose shumë herët ose shumë vonë, por kurrë në çastin e vdekjes, sepse ky çast është një majë pafundësisht e hollë ku lidhen para-vdekja dhe pas-vdekja. Problemi i frikës përpara vdekjes sonë është i lidhur me atë çka n'a është mësuar nga përvoja e të tjerëve, por jo me vetë vdekjen. Ajo është krejt e huaj ndaj nesh. Ne nuk kemi asnjë pikë kontakti me të. Nëse kjo pikë kontakti do të ekzistonte, ndoshta atëherë dikush që ka bërë eksperiencën e saj do të n'a thoshte diçka që do të n'a shtynte për të mos folur sot për frikë por, për shembull, për gëzim. Frika nga vdekja (në vetën e parë) vjen nga qenia-dëshmitar në vdekjen (asgjësimin) e fqinjit në krah. Pra, sidoqoftë, frika e vdekjes është vetëm një mënyrë për të mos folur mbi të.

Shtjellimi me interesant dhe me perfekt nga nje kendveshtrim ateist, i dikujt qe nuk beson ne boten tjeter.


Albert Kamyja diku thote qe nje person qe nuk beson ne nje bote tjeter, nese nuk vret veten eshte "not enough smart". (Kerkoj ndjese qe nuk e mbaj mend referencen e sakte se ku e kam lexu...)

Ose ai ia ka fut kot, ose Highlander nuk eshte i sigurte ne mosbesimin e tij. Cause, I know, he (H.L.) is more more than "enough smart".

Naten e mire, me duket se nuk do shoh endrra te bukura sonte.

[R2T]

Shoh që R2T bën pjesë në kategorinë e fatalistëve dhe të deterministëve. Dmth që çfarëdo që ne të bëjmë, kjo nuk ndryshon asgjë. Nuk mendoj se kjo është e vërtetë. Sepse një aksident ka gjithmonë një shkak, pirja e duhanit është e vullnetshme, pra vdekja ka ardhur nga shkaqe që mund të evitoheshin. Në rastin e aksidentit, ndoshta këto shkaqe nuk mund të evitoheshin nga ti, por ato mundeshin nga tjetri. Pra, kategoria e fataliteteve është mjaft e ngushtuar. Më kujtohet një rast në Tiranë, vitet 1997-1998, ku nga një hekur i rënë nga një skelë ndërtimi të një gratte-ciel, vdes një i ri që po kalonte rrugës. R2T mund të thotë që kështu e kishte shkruar Zoti. Unë mendoj që po të ishte për Zotin, ky person do të ishte duke jetuar dhe tani. Këtu nuk hyn fataliteti,por mungesa e rregullave të sigurimit apo pakujdesia e punëtorit, pra shkaku ishte njerëzor. Kështu që nuk jam shumë i bindur nga kjo teoria e "kështu e ka thënë Zoti".

Highlender!
Ajo qe ke anashkaluar eshte se cdo shkak i evituar, ne rastin konkret pirja e duhanit, do zevendesohet me nje shkak tjeter (p.sh renia e hekurit ne koke). Ajo qe ne evitojme eshte menyra si vdesim. Ndoshta kjo eshte zgjedhja e vetme qe ne kemi ne kete mes.
Ky bobi qe permende ti qe vdiq nga hekuri ne koke, nese do ecte me helmete ne koke dhe do shpetonte, mund te vdiste nga ngushtimi i arterjeve, ta zinte korenti, ta hante luani kur vizitonte kopshtin zologjik, te binte ne gropen e fekaleve e te mbytej etj etj etj. Pra metoda e vdekjes mund te evitohet, por jo data.

[Dito]

Une kam frike nga vdekja per te vetmin fakt, mos-egzistencen time.

Dito.

[ATMAN]

vdisni perpara se tju vije vdekja
qe te mos vdisni kur tju vije momenti i vdekjes

jezu krishti

[gurl]

Njeriu ka frike nga e panjohura prandaj ka dhe frike nga vdekja.

Vdekjen s'do ta kisha kurre frike nese do ta dija se asnje nuk do me qante kur te ikja sepse urrej dhimjen qe mund t'ju shkaktoja.

Ata qe kane frike nga harresa, te mos harrojne te behen heronje para (ose dhe mbrapa) se te vdesin.

[Albo]

Cila eshte me e lehte, te jetosh me vite te tera kete jete apo te vdesesh njehere?

Kaq ngjyra te erreta perdorni per vdekjen aqsa te krijohet pershtypja sikur jeta eshte kjo nuse me fustan te bardhe dhe me fytyre te qeshur dhe vdekja nje e ve me roba te erreta qe vajton dite e nate. A thuaj njerezit bejne nje jete kaq te lumtur? Une do te thosha qe jeta eshte shume me e veshtire se vdekja. Njerezit vdesin me frike nga vdekja jo sepse nuk njohin vdekjen, por sepse nuk njohin jeten.

Ajo qe eshte karakteristike per natyren njerezore eshte deshira per te jetuar, dashuria per jeten. Vdekja ne vetvete eshte nje pengese ne vazhdimesine e jetes. Dhe me vdekjen fillon ajo qe une quaj 'Filozofi e jetes', jo sepse vdekja eshte e panjohur apo e frikshme, por sepse njerezit arrijne te vleresojne dhe ushqejne sic duhet jeten e tyre shpirterore vetem atehere kur e humbin ate.

Une nuk rresht se njohuri filozofine e jetes se vetem keshtu une do te kurohem nga frika e vdekjes. Me e frikshme per mua nuk eshte fakti se nje dite une do te vdes, pasi te gjithe njerezit vdesin. E frikshem per mua eshte mendimi se do te bie ne krahet e vdekjes pa pire uje me pare nga burimi i jetes.

Te bekuar jane ata qe nuk vdesin vetem.

Albo