A keni frike nga vdekja?

[[xeni]]

Nese do kem pasur frike nga dita qe erdha ne jete, atehere domosdoshmerisht do kem frike nga vdekja.

Firka ka te beje me te diturit e vete fenomenit dhe pasojave qe sjell. Athere ti s'dije gje as per "te ardhurit ne jete" as per pasojat: jeten.

Ndersa tani ti di diçka (mbase me shume se diçka) dhe s'eshte normale te mos kesh frike...

[Aragorn I]

Frike nga vdekja? Robi qe ka frike nga vdekja nuk mundet kurre te shijoj jeten. Pse? Sepse frika eshte artifakt. Per mendimin tim frika eshte nje produkt negativ i llogjikes, ne mos produkti me negativ i saj. Produkt i te menduarit e reflektimit.

Robi si kafsha duhet te kundershtoj vdekjen. Ne menyre instinktive te mos pranoj te vdes, te luftoj e te vras per te mbijetuar, te vrapoj kur i paraqitet reziku, por aq. Kalova lumin te dh.... kalin. S'ke pse reflekton mbi vdekjen, s'ke pse flet, s'ke pse hap tema neper forume per friken e vdekjen, ashtu si edhe nuk ke pse mer pjese ne kto tema. Frika ndaj vdekjes nuk ndihmon kur momenti per te mos e pranuar vdekjen te paraqitet. Milingona nuk di se c'eshte frika, kjo nuk e ben ate te pa-afte t'i shpetoj rezikut. Pra del tek pyetja: 'Per c'fare eshte e nevojshme frika?' Per asnje gje! Atehere pse ke frike? Mos valle eshte frika ajo qe te shpeton kur paraqitet reziku? Aspak, eshte instinkti. Fight or flight!

[Veshtrusja]

Fort let me tell you, gentlemen, that to be afraid of death is only another form of thinking that one is wise when one is not; it is to think that one knows what one does not know. No one knows with regard to death whether it is not really the greatest blessing that can happen to a man; but people dread it as though they were certain that it is the greatest evil; and this is ignorance, which thinks that it knows what it does not, must surely be ignorance most culpable. - Apology, Plato

pak a shume ne shqip:

Por le t'ju them, zotni, se qe te kesh frike nga vdekja eshte vetem nje menyr tjeter e te menduarit se je i mencur (zgjuar) kur nuk je; eshte te mendosh qe di ate qe nuk di. Asnjeri nuk e di nese vdekja nuk eshte bekimi me i madhe qe mund ti ndodhi njeriut; por njerezit i frikesohen asaj sikur te ishin te sigurt se ajo eshte e keqja me e madhe; dhe kjo injorance, qe mendon se di ate qe nuk di, duhet te jete injoranca me e denueshme (fajshme?).

[EDUARDI]

vdekja eshte ajo qe na pret ne te gjitheve sepse ne nje dite do shkoj atje
po per frike seshte e then me pas vdekjen
un si edi se kam
un ne jeten time kam frike vetem
te madhin te parin qe e ka emrin
Zoti

[WaRrIoR]

une nuk kam frike nga vdekja...por kam frike se cfare do me presi mbas vdekjes....parajsa ferri apo asgjeja!!!!
Por shpresoje qe te kete dicka tjeter mbas vdekjes....dhe sic shume fe te ndryshme kembengulin ne ekzistencen e nje jete ultratokesore!

Me mire spo e mendoje se vetem misteri mbizoteron!

[Pink^ Pearl]

Frike nuk kam te gjithe do vdesim ...

[green]

Te marresh hua nje cast nga jeta, e te tmerrohesh prej vdekjes, ky cast mbetet borxh i perjetshem.
Mbase me shume se frika nga momenti kur nderron jete, te ngacmon kurioziteti (pasiguria qe behet fare kollaj frike) i cdo te ndodhe me ne, pasi te kemi vdekur.
Mgjte ne nje menyre apo ne nje tjeter, gjithsecili e ka sajuar nje pergjigje edhe per kete, pergjigjen qe e ben te ndihet me rehat se te tjerat (edhe pse askush nuk mundi te vinte dot nga ana tjeter-asgjeja-dhe te na tregonte saktesisht se c'na pret). Duke ditur qe njerezit insistojne per pergjigjet gati, ne meyre qe te mposhtin demonet e pasigurise...
Vdekja nuk me frikeson...ne fund te fundit eshte dicka qe duhet bere dhe ajo.
(E nga pozitat qe po flas tani, me frikeson PERJETESIA).

[KOKASHTA]

JO mer Vlla ceshte ai llaf. Pse duhet te kemi frike nga vdekja . ! Per te vdek kemi lind dhe cdo fillim e ka nje fund . ! BRB

[EXODUS]

A keni frike nga vdekja?

Nuk do te me dukej e arsyeshme, me teper se muhabete cirku, te jepja nje pergjigje te prere, PO ose JO per pyetjen, apo qofte edhe komente me ngjyrime akrobatike sesa i forte jam une, e une jam Cak Norris, Van Damlleku e keshtu e ashtu, e me the te thashe, apo kushdo qe i pergjigjet kesaj pyetje, perderisa vdekja eshte e pashmangshme, pavaresisht nga cka mendoj apo imagjinoj une per te.

Konkretisht, frike nga vdekja (qe sic dihet; rrethanat, shkaqet e se ciles jane enigme per kedo) do te kisha vetem atehere kur ai moment te ishte prane (dmth te më vërtitej majtas-djathtas, me hir e me pahir -lol-) dhe une te mos kisha mundur ende te realizoj qellimin per te cilin jetova! Qellim ky i cili me dha arsyen per te jetuar deri ne ate moment. Cili eshte ky qellim?! Ate i'a meson jeta kujtdo duke u nisur nga botkuptimi i arritur permes kendveshtrimit personal te cdokujt mbi jeten.

Mqs ra fjala, m'u kujtua nje shprehje e mirenjohur e cila nuk tingellon asgje me teper se "komercialiste" qe thote: "Jeto sot sikur do vdesesh neser." E morem vesh ate muhabet! Askujt nuk i vjen per shtat te vuaje ne asnje moment te vetem jetes se tij, por jeta eshte e lidhur ngushte me vuajtjet dhe gezimet. Ato jane si dy pole magnetike me kahe te kunderta, te cilat nuk do te egzistonin veçmas qofte edhe si koncepte, nese nuk do te bashkevepronin me njera-tjetren. Eshte tjeter muhabet pastaj kur e sheh jeten me "dylbite" e Sallator Mazllem Petlles.

Filozofia ime mbi te jetuarit eshte: "Jeto te sotmen sikur te ishe lindur dje" kuptimi i se ciles shpresoj te mos keqinterpretohet ne baze te "shijeve" apo "pelqimeve" me karakter qefllëko-personal.

[Poeti]

Kam lexuar diku se një fis afrikan në momentin e lindjes së anëtarit të ri të fisit, i tërë fisi qan, ndërsa kur vdes, e përcjellin me këngë dhe muzikë.
Çfarë don të thotë kjo: Se ata janë të vetëdijshëm se çdo lindje do ta ketë vdekjen si përfundim.
Rrjedhimisht nga kjo unë do të thosha se unë më shumë kam frikë nga jeta se sa nga vdekja. Vdekja është fundi i të gjitha mundimeve dhe halleve të jetës, prandaj përse të i frikësohemi asaj?!

Ja në vazhdim një strofë nga një poezi imja që e ilustron mendimin tim:

Krijuam, punuam, ndërtuam
Sollëm ç’kishim për të sjellë,
Dhe në fund korrëm vdekjen
Pasi lindjen kishim mbjellë!