Letrat e pashkruara

[laguna blu]

Sikur të mos mjaftonte moti i keq dhe hijet e paqena ja u fut edhe bota e padukshme në mes. Buzëqeshjet janë të ngrira dhe nuk merret vesh se kur janë kujtime e kur mirësjellje. Ajri i ftohtë e deprimues dhe kërkesat e tua që të rri deri atëherë kur jemi marrë vesh sikur shtojnë tensione të reja. Megjithëate edhe gjëra të tjera duhet bërë në jetë që nganjëherë i'a vjedhin bukurinë e romantikën hyjneshës dashuri. Pa dashur ndodhin edhe keqkuptime dhe futemi sërish në rrethin vicioz të të qenit të dashur "normalë". Poshtë normaliteti që çon në rutinën e asaj që quhet jetë! Më mirë larg e të dëshiruar se afër e të duruar...Jeta e sidomos dashuria është aq e shkurtë sa ndjehem mëkatar kur asaj i'a falë pikëllimin që më jep gripi yt i papritur...Ndoshta deri në fundjavën e ardhshme gjërat bien në vendin e tyre. I ka këto largësia. Ku padurimi për tu parë përzihet me pikëllimin e ikjes së sërishme. Deri kur të gjendet modus vivendi i ri...Bisous!

[laguna blu]

Ja e dashur edhe pak orë a pak minuta e sërish do të jemi larg. Ti me gripin tënd e unë në udhën time të jetës. Për tu parë a përqafuar sërish në fundjavën që vjen me afshin që na ndjellë largësia dhe ndarja e përkohshme. Po ndodhë sikur të ishte një doracak i shkruar më parë. Një darkë e shijshme dhe kushedi sa puthje tek porta e makinës që do të na mbajnë gjallë kujtimin e mallit për njëri-tjetrin deri në fundjavën që po vjen. Mbase për të mos u ndarë më kurrë...Faleminderit për të gjitha momentet e bukura që më dhurove, mrekullia ime e fundit e këtyre dy dekadave të jetës sime...
Me afsh, i yti deri në amshim
laguna blu

[laguna blu]

Ja e dashur nga largësia ime e zakonshme e lagunës blu po të shkruaj nga një kënd i internetit publik pasi kalova blerimin e malit dhe zhurmën urbane.
Po flisnim rreth ngjyrave më duket herën e fundit:
Ngjyra gri ma kujton jetën time të deritashme, pritjen se do të vije ti apo kushdoqoftë që do të më ngjallte ate që sot provoj për Ty. Mi kujton thinjat e parakohshme të mijat dhe të tuat, ma kujton përtesën për të shkuar në dhomën e gjumit, indiferencën me të cilën përcillja lindjet dhe perëndimet e diellit, gëzimin dhe pikëllimën që ndjeja kur shifja çifte të dashuruara, siç themi, se jemi sot ne të dy. Ma kujton ylberin që se kisha kaluar kohë të gjatë, ngjyrat që padashtas me gjithë bukurinë e tyre ishin zvarritur në jetën time si gjarpinjë të patrajtë duke më vjedhur gjithë ate që sot e kam me Ty.
Ngjyra e zezë e dashur ma kujton skëterrën nga e cila ikëm apo kaluam, ma kujton rininë tonë të pashijuar, pikëllimën që ndjejë sa herë ti je nën trysninë e jetës apo lotin tim të parë e të fundit që dikush e quajti loti im i zi.
Ngjyra e bardhë e dashur ma kujton bardhësinë time gati të përnatshme, ma kujton pastërtinë e asaj që ndjejë për Ty dhe kujtoj të asaj që Ti ndjen për mua, ëndrrën me të cilën rifilluam kapërcimin e ylberit. Mi kujton ditët e bukura në kështjellën tënde dhe drithërimat tona para trokitjeve të mia në "dritaren tënde luftarake"...
Ma kujton ngjyrën e flamurit që nuk desha edhe një herë t'ia pranojë vetes se e kisha humbur në betejën e madhe në logun në të cilën unë ndesha vetëm një femër të armatosur me butësinë dhe vendosmërinë e saj për ta ribërë jetën ashtu siç e ribëjnë çerdhen dallëndyshet ç`do pranverë. Deri në pranverën e tyre të fundit kur e kuptojnë se aty ishte shtëpia e tyre e fundit...
Dhe tash kur bota e padukshme vërtetë nuk po duket më, më prit ashtu siç je mësuar të më presësh gjithmonë... Me puthjen e pashpërthyer në buzë, fishekzjarret e tua të një fundjave tjetërfare...
Harroji ngjyrat e tjera se jeta nganjëherë ka edhe sy të bardhë...

[Merdi]

ne qetesin e nates
vetem po mendoj
i lutem shum zemres
ty qe te harroj
e verej se rrahe
dy tri her me shum
e di se mundohet
por prap te do aq shum...

[laguna blu]

... dhe po nuk munde ti harrosh ngjyrat e tjera atëherë kujtohu se:

Ngjyra e verdhë aty ku unë jetoj, është ngjyrë e bukur por edhe ngjyrë xhelozie. Është ngjyrë që tek ty nuk duhet të gjej vend sepse gjithë ato që kam bërë në jetë apo jo i kam bërë para se të njfeshim ne të dy.
Më mirë ndalo tek:
ngjyra blu që quhet ngjyrë e besimit dhe e thellësisë. Besim që duhet të ma falësh patjetër sepse në jetë asnjëherë nuk kam tradhëtuar. Mund të kem gabuar, ashtu siç na ndodhë ndonjëherë kur duhet të bëjmë kompromise me jetën por dashurinë asnjëherë nuk e kam tradhëtuar.
Ngjyra e gjelbërt ndërkaq është ngjyra e jetës. Në daç vishe, në daç bëj makiazh me të sepse ashtu e di se ne jemi nganjëherë vetë jeta. Ajo e jona dhe pa maska. Si gjethet e gjelbërta apo fijet e barit në pranverë...

[studente22]

per shume kohe me rradhe u zhduke nga jeta ime.kur ike i morre me vete te gjitha,lotet,zemren,gjumin,endrrat,te gjitha.me le si nje kufome te pa kallur ne varr.kur me pe ashtu te zvarritur ne toke q ete kerkoje ndihme dhe meshire vendose te em merrje dhe jeten time.asnjehere sdua tja pranoj vetes po e tregonin syte e tu.syte e tu fshin brenda vdekjen,vdekjen e gjithckaje qe doja ta mbroja me shpirt.ne ato momente do doja te dija cte kisha bere qe mne bere te vuaj aq shume,me tradhetove ne menyren me makabre?dhe gjithe kete e bere vetem s ete doja?se enderroja te te kisha prane?po si mund te isha aq idiote?si mund te doja te kisha prane nje vrases si ty?dhe me makabraja eshte s ekur pe qe dikush u gjend ne krahun tim u ktheve mbarpa dhe kerkove te me merrje jeten?me kerkove ta tradhetoj ate.dhe ke ate qe me fali endrrat e tij te em remekmbte/pse perseri o vrases endrrash?pse do dhe jeten time tani?

[Anisela]

Ja e dashur edhe pak orë a pak minuta e sërish do të jemi larg. Ti me gripin tënd e unë në udhën time të jetës. Për tu parë a përqafuar sërish në fundjavën që vjen me afshin që na ndjellë largësia dhe ndarja e përkohshme. Po ndodhë sikur të ishte një doracak i shkruar më parë. Një darkë e shijshme dhe kushedi sa puthje tek porta e makinës që do të na mbajnë gjallë kujtimin e mallit për njëri-tjetrin deri në fundjavën që po vjen. Mbase për të mos u ndarë më kurrë...Faleminderit për të gjitha momentet e bukura që më dhurove, mrekullia ime e fundit e këtyre dy dekadave të jetës sime...
Me afsh, i yti deri në amshim
laguna blu

Ahhh..Pritjet!!!Binjake...Vetem koha e pritjes ndryshon..Mua me duhet nje vit,per tu pare e perqafuar serish....Maramendes kujtimi dhe malli...

[laguna blu]

per shume kohe me rradhe u zhduke nga jeta ime.kur ike i morre me vete te gjitha,lotet,zemren,gjumin,endrrat,te gjitha.me le si nje kufome te pa kallur ne varr.kur me pe ashtu te zvarritur ne toke q ete kerkoje ndihme dhe meshire vendose te em merrje dhe jeten time.asnjehere sdua tja pranoj vetes po e tregonin syte e tu.syte e tu fshin brenda vdekjen,vdekjen e gjithckaje qe doja ta mbroja me shpirt.ne ato momente do doja te dija cte kisha bere qe mne bere te vuaj aq shume,me tradhetove ne menyren me makabre?dhe gjithe kete e bere vetem s ete doja?se enderroja te te kisha prane?po si mund te isha aq idiote?si mund te doja te kisha prane nje vrases si ty?dhe me makabraja eshte s ekur pe qe dikush u gjend ne krahun tim u ktheve mbarpa dhe kerkove te me merrje jeten?me kerkove ta tradhetoj ate.dhe ke ate qe me fali endrrat e tij te em remekmbte/pse perseri o vrases endrrash?pse do dhe jeten time tani?

E dashura studente,
mos u kthe prapa, cilido qoftë cmimi i kësaj...dhe mos ki frikë se vrasësit e vërtetë nuk kërcënojnë kurrë...Në fund kjo i dallon njerëzit e vërtetë nga kërmijtë që bredhin asfalteve urbane...
laguna blu

[laguna blu]

Ahhh..Pritjet!!!Binjake...Vetem koha e pritjes ndryshon..Mua me duhet nje vit,per tu pare e perqafuar serish....Maramendes kujtimi dhe malli...

Kurajo Aniselë, unë mallin dhe kujtimin sapo i mbylla në një kuti shpirti që nuk do të hapet më kurrë...Me shpresën se kuti të reja do gjej në jetë, të përshëndes ngrohtësisht
laguna blu

[laguna blu]

Sikur dashuria
te ishte gjithesia
une,
une
do te kisha qene qielli
qe te mbulon me ledhe

Ti,
ti do kishe qene
dielli qe nuk perendon kurre...