Letrat e pashkruara

[laguna blu]

Në det të hapur

Ja e dashur
ishujt u zhdukën
një nga një...

ishuj të largët
ishuj të afërt
vende ku ndofta
dikur kisha qenë

në horizontin tim
ngele TI

ishulli i fundit
ku do dëshiroja të jem...

[laguna blu]

Më kujtohet Diana, kur ti erdhe, atje poshtë... Ishe e lumtur. Ishit të lumtur, dhe kjo lumturi u shihej edhe në sy...
Sot qenka pak më ndryshe. Atje poshtë një mik po kërkon akoma dashurinë e tij të humbur. Dhe sytë e tu qenkan fikur. U ndezën vetëm kur përmenda qytetin tënd të ëndrrave...
Po të presim...!

[laguna blu]

Nata e qirinjve të ndezur

Ja e dashur, gjithçka u kthye në binarët normal të jetës. Edhe romantika jote filloi të marrë zjarr në netët e bukura pranverore. E jetojmë jetën ashtu siç ajo na vjen. Me të bukurat e të hidhurat e saj. Pa pretenduar asgjë më shumë. Për nesër shohim e bëjmë...
Sonte kemi ndezur qirinjë të mëdhenjë e të vegjël. Cili nga ata është qiriri ynë polar i dashurisë? Cilën udhë kozmike do zgjedhin ndjenjat tona të sontme? Ate të venitjes apo ate të intensifikimit?
Mua po më duket sikur të ishe gjymtyra ime e palindur...qiriri im akoma i pandezur në ritin (a lojën) e përjetshëm të dashurisë.
Puthje

[laguna blu]

Mund të ndodhë që...

Nganjëherë ndodhë
që dashuria
të jetë
më shumë se një lojë

më shumë se një ëndërr
a dëshirë e pathënë

nganjëherë ndodhë
që dashuria
të jetë
lule që nuk vyshket kurrë

më shumë se peng
i një kujtimi të rremë

nganjëherë ndodhë
që dashuria të jetë
më shumë se epsh
i një nate të çmendur

më shumë se gjurmë e bardhë
në lëkurën tënde kristaline

ndodhë edhe të jetë
më shumë
se mijëra puthje
të thëna ashtu...

ndodhë të rrëmbehet
dhe të ikën posi
kur folenë e re
e rrahin erëra të vjetra...

nganjëherë ndodhë
edhe të mbetet përgjithmonë...

del nga përkohshmëria
dhe bëhet e pazakontë...

[laguna blu]

Nokturno


....

[laguna blu]

Ja, e dashur, nga largësia tashmë e njohur e imja po shkruaj këto dy rradhë për të thënë se ngadalë po bëhem robi i i kujtimeve të fundjavës...A do të mjaftojë për të ruajtur të qenit mirë dhe të qenit të dashuruar? Kushedi...
Jeta ndërkaq rrjedhë me ritmin e saj që ngadalë po bëhet edhe i imi. Puthje, nëse do të gjejnë buzë të thara nga pritja dhe epshi i rilindur...

[laguna blu]

Edhe mbrëmë mbi lëkurën tënde të mëndafshtë shkrova emrin tim të vogël si yll i një galaksie të pafund. Bukuria e filmit dhe fantazia regjisoriale më shtyri të mendojë, se sa bukur do të ishte po të plakeshim bashkë... Ashtu duke ndriçuar si qirinjtë apo yjet e vjetra sipër nesh...
E ka lezetin e vet edhe koherenca sentimentale! Dhe unë më duket se po e gjej me të shpejtë. Puthje ....!

[laguna blu]

KU

Në cilën gozhdë
mund të var ankthin,
kutitë shterpe të shpirtit?

Në cilën stinë
t'a shkrijë borën
e viteve përgjumur kaluar?

Ku t'i bëj vend
lodhjes nga civilizimi
nga jeta që veç jetë nuk ish?

Si t'a ngjallë
atë ndjenjë që vdiq
akoma pa lindur mirë?

Hapi sytë e dashur
se tash jemi
në një tjetër stinë...

[laguna blu]

Mbrëmë e dashur u harrova përsëri në dehjen tonë të hazdisur rrugëve të qytetit. Harrova se isha ai që isha dhe për një moment e gjithë bota ime ishe ti. U ktheva në stinën time azgane pa më kërcitur se ku ndodheshim... për ta vazhduar lojën magjike të dashurisë edhe tek dhoma e mëkatit. Quaje mëkat dashurinë, quaje mëkat dehjen a epshin po munde. Pastaj mbështeta faqen tek faqja jote dhe ashtu vazhdova të fle a ëndërroj me dëshirën që ëndrrat tona të puqeshin ashtu si edhe faqet. Një psherëtimë mërzie më shpëtoi në mëngjes kur po pija kafen pa ty...kanë ngelur vetëm edhe pak orë dhe sërish do jemi bashkë. E premta sa ditë e bukur...!

[laguna blu]

Ja e dashur edhe e diela po përfundon. Fundjava jonë aq e dëshiruar por kësaj radhe aq e ftohtë. Hijet që nuk ishin i hodhën një tis të ftohtë por edhe moti në kështjellën tënd të ngurtë urbane e fizike.
Hije të paqena fantazmash që nuk janë e as që kishin qenë kurrë në jetën time, ta gërryejnë shpirtin dhe i japin atij trajtën e një pikëpyetjeje amorfe e konfuze si dhe mendimet e tua për mua.
Kush është ai? Është ai i miri e i dashuri apo vetëm një Dr.Xhekill e Mister Hajd?
Mos ashtu sepse të ndjejë aq pranë e të dua aq sa do të më tmerronte vetëm ideja se mes nesh mund të hyjë një hije tjetër sado e bukur qoftë ajo...
Javë të mbarë në meditimet e tua rreth nesh, rreth vetes në rradhë të parë sepse jeta nuk është vetëm një lojë por edhe fjalë e thënë, një kryevepër për tu bërë...
Në fund të fundit unë nuk jam vetëm i yti por u takoj të gjithëve nga pak. Ty më së shumti dhe një orbitë ku ka vetëm një satelit. Tiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!
Unë do të strukem në lagunën time blu deri sa ta dëgjoj cicërimën tënde sërish...në pritje të rizgjimit të epsheve të fjetura që një hije e paqenë i futi në akull përkohsisht...
Një Bisous të madhe deri në fundjavën tjetër me shpresën se do të mjaftojë ti trembë hijet e paqena...