Letra dhe histori dashurie.

[bombona]

ne kete dite ku dielli me vrert syte,ku natyra me ngerdhesh,ku uji nuk me freskon, un jam ulur me zemer te vrar e mendja tek ty me shkon.vall qar po mendon?ti tani qar po ben?me ke ti po me nderron?cilen po ledhaton?me ke ti po gezon?
e mendja nga nuk me shkon,se e di qe po me trathton,se von e kuptove qe ti po me mashtron.
dua te uleras po zeri nuk me del.
dua te harroj ,po mendja aty me ngel
dua te dashuroj serisht,po nuk kam me se ,se zemren ma ke len peng.
ik nga jeta ime ,e lere diellin te me ngrohi si perher,natyren te qel si ne pranver,ujin te me freskoj kurdoher,e zemren ta sheroj perher...

[Shtegtarja]

Dua të jem engjulli yt



Nuk e di ç`më shtyri të të shkruaj në këtë natë të gjatë. Nuk jam poete,por më beso se këto fjalë nuk dalin nga koka ime,por nga zemra.Dalin nga thellësia e zemrës,aty ku je vendosur edhe ti.Po të shkruaj,se më mungon sonte ashtu sikur i mungojnë detit valët,si qiellit yjet,si syrit loti.....

Më beso se të dua shumë.Më beso se ti dhe vetem ti sundon në zemrën time.Ti je ai për të cilën kam pritur gjatë,pa ty jamë gjysmë.Do të jap gjithëçka dhe do të heq dorë nga gjithëçka për ty,nga vetja ime dhe nga gjithëçka që zotëroj. Do të jetoj vetem për ty.Do të pres,pa marr parasysh sa.Gjithëmonë do të tregohem e duruar ndaj teje.Kurrë nuk do të detyroj për ndonjë gjë,as edhe me fjalë.

Dua të te udhezoj ty,te te mbrojë dhe të ruaj nga çdo e keqe.Dua të ndajë me ty mendimet e mia,zemrën,trupin dhe gjithëçka që kam.Jam e gatshme të të ndegjoj gjithëçka që ke për të thënë.Nuk dua që të ndermarr ,as edhe të vdes pa bekimin tënd.....

[Shtegtarja]

Mbylli syt e pergjumur dhe te paraftyroj,te shoh si gjithmone,me sy te shkruar e me zemer te paster,lotet me pikojne ne buze.
A thua egziston ndonje vend ne bote ku zemra vrapon drejt zemres pa interes,sic ishte rasti im ?!!!!

Qeshi me vete.....nuk pajtohem me askend se s'kam te drejt te te dashuroj!Nuk besoj se do jem prap me ty,megjithate nuk mund ti ve kapak zemres sa here qe ti therret emrin tim.

Neteve te gjata sa here qe mbylli syt para me dalin ditet e shkruara,kurre nuk mund ti harroj shikimet e tua ledhatuese qe me therrnin zemren,qe me shponin shpirtin,me sjelljet e tua shpejt u bere pjese e jetes sime,u beme te afert njeri me tjetrin dhe megjithate shume fjale mbeten pa u thene..... ......mbrem te perqafova fort ne enderr,e dija se se shpejti do te perfundoje kjo ndjenje,tash nga dita ne dite kuptoj se sa rendesishem je per mua,mirpo nese te pelqen mos mu lajmero,qe te dy fundin e kemi ditur qe ne fillim!

[Shtegtarja]

Vendosa sonte te te shkruaj kete leter i dashuri im.Leter malli,leter vajtimi,leter dashurie?As vete nuk e di se si do te jete pet ty, por meqenese largesija jote me mungon,bisedat me ty me mungojne... hija jote me vjen gjithmone pas..fjalet e tua nuk me dalin prej mendjes as ne ender nuk me le te qete..duhet te kuptosh se kam gabuar.

Tani jam penduar per lutjet e tua per propozimet qe m`i beje e une refuzoja nuk te lija as te flisje.Nuk te lija as te me afrohesh.Por tani jam penduar per te gjitha.Te lutem edhe njehere te me kthehesh..

Nese kjo leter arrin ne duart e tua ,te lutem lexoje me vemendje...do ti kuptosh te gjitha fshehtesit e mija.

[bombona]

iku koha jon
ne nje dite me diell po rri e mendoj si iku koha jon,
nuk e di se ku u gabove ti, apo ku stonova un,
po ne keto momente kuptoj se dashuria nuk i mbuloka te gjith hendekun e krijuar,
ndonjeher dhe familja u doka pranuar.....
ti me bere te lumtur per disa muaj,
po a vlejten aq sa jeten te ma mundin,te heq dor nga shum gjera,nga gezimet e perditshme,nga familja,nga shoqeria,nga intimiteti im,nga gezimi qe te fal jeta per te shijuar.
dhe kjo thjesh per qe ty te jem duke te te plotesuar????????????
me mir ik nga jeta ime.
ik,ik,ik,ik,nuk them se do e kem te lehte po as shum te veshtir nuk do e kem se si nje hajdut u fute ne zemren time dhe si i till do denohesh.nuk them se nuk vlejti kjo dashuri per mua,dhe pse bota tani me duket se mu shua.
kam kuptuar shum gjera te bukura,se un di te dashuraoj me nje force te madhe,se di te bej njerzit te lumtur,se jam ajo qe kuptoj dhe fal qe eshte me e rendesishmja.
po ti ?a nxore ndonje konkluzion nga kjo lidhje?a je i vetedishem per ato qe me bere?a arrita te zbus sado pak zemren tende?a ndjeve ndopak dashuri per mua kur ishim bashke?
gjith keto pyetje nuk e di sa do me kthehet pergjigjja po po te them thjesh nje fjal

''jete te lumtur''more djal...

[Shtegtarja]

Do të të dua gjithnjë

Dashuri ky vullkan i vuajtjeve shpirtërore.
I, dashuri im. Tani jemi të ndarë. Këtë nuk mund ta mohoj, por një gjë të tillë ende nuk e besojnë sytë e mi të kaltërt, të cilët edhe pse të përlotur dhe të lodhur nga nostalgia e mungesës sate ende edhe na mbetën përgjysmë përpilimet e planeve të reja për një ardhmëri të lumtur. . Por jo. Këtë nuk e besoj. Kush e di, ndoshta edhe do të ndodhë. Dhe, nëse ndodhë, atëherë do të isha njeriu më i lumtur në botë. I dashur po i shkruaj këto vargje të shkurtra jo për të thënë se sa të kam dashur, sepse këtë e di edhe vet, apo për të ndërruar mendjen tënde, por vetëm desta të them se unë e dashura yte e dikurshëme, edhe pas gjithë asaj që më bëre ende jam gjallë dhe jetoi e vetmuar në një skaj të kësaj bote të çuditshme.

Ende unë e gjora, të dua, më shumë se çdo gjë tjetër në botë. Ti e di se unë gjithmonë t’i pranova këshillat e tua, ndërsa ti kurr nuk pranove këshillat e mia dhe pikërisht për këtë shkak në mes heshtjes sime dhe dyshimit tënd u formua hendeku i urrejtjes në të cilën pastaj u futen plumbat e gjelozisë që na vranë dashurinë.

Të lutem, si nuk pate mëshirë për lumin e madh të lotëve të mi, s’pate mëshirë as për lutjet e shumta që t’i bëra? Si e shkele premtimin që ma pate dhënë se vetëm vdekja do të na ndajë?! I dashur, të them edhe një herë — unë vuaj për ty!

Ende më përkundë hija e dorës sate në djepin e ëndrrave. Ende jetoi në shkëlqimin e syve të tu, të cilët nga një fotografi e varur në mur pa ndërprerë vështronë rënkimin e dhimbjeve të mija. Ku je, i dashur, në këtë moment, kur unë vuaj për ty? Ndoshta jeton i lumtur me dikend tjetër dhe nëse është ashtu atëherë të uroi fat, sepse unë nuk jam shpirtlig sikur je ti.

Të lutem,mos u largo, mos prish dashurinë tonë, mos ma helmo jetën!

[Shtegtarja]

..........................

[PrisHtiNa-Lee]

Ishin takuar rastësisht në një festë… Ajo ishte e përkryer. Ato ditë kishte aq shumë djem të pashëm që i vardiseshin asaj… Pas mbrëmjes ai e kishte ftuar vajzën për të pirë bashkë një kafe. Vajza ishte çuditur pakëz për ftesën e papritur të djaloshit, që as nuk i kishte rënë në sy gjatë mbrëmjes.

Menjëherë u ulën në kafenenë e thjeshtë përbri. Djaloshi ishte aq i emocionuar dhe nga të rrahurat e zemrës nuk nxirrte dot asnjë fjalë. Kjo gjendje dukej se i largoi kënaqësinë dhe vajzës.

Ndërsa ajo po bëhej gati të thoshte: “Gjithsesi, unë tani po iki”, djaloshi kishte thirrur kamerierin.

- Të lutem, më sill pak kripë. Më duhet për kafen.

Nga tavolinat përbri sy të habitur nisën të vështrojnë djaloshin. Kafe me kripë!

Dhe djaloshi u skuq i gjithi nga ndrojtja, hodhi kripën në kafe dhe nisi ta pijë.

Dhe vajza e merakosur iu drejtua: “Paskeni shije të çuditshme”.

Djaloshi u shpjegua: “Në fëmijëri kemi jetuar në breg të detit. Përherë luaja në det dhe në breg të detit. Shija e ujit të kripur të detit, asnjëherë nuk më është ndarë nga goja. Me këtë shije jam rritur. Këtë shije e dashuroj shumë. Kjo është dhe arsyeja se përse më pëlqen që kafen ta shijoj me kripë. Sa herë që ndiej atë shijen e kripës në gojë, kujtoj përherë fëmijërinë, shtëpinë dhe familjen time të lumtur… Nëna dhe babai akoma jetojnë në atë shtëpi në breg të detit. Aq shumë ndiej mall për ta dhe për shtëpinë…”

Ndërsa thoshte këto, sytë e djaloshit ishin përlotur… Dhe vajza dukej e prekur shumë nga ato që sapo dëgjoi. Nga ajo që kishte shpjeguar me sinqeritet djaloshi dukej se kishte shumë mall për familjen, shtëpinë dhe ishte tip i gjidshëm dhe i dashuronte shumë familjen dhe jetën familjare. Dikush që ka mall për shtëpinë, për familjen sigurisht që do ishte një tip familjar… Ndërkohë dhe vajza kishte nisur të tregonte rreth familjes së saj. Dhe ajo e kishte shtëpinë larg, ashtu si jeta dhe fëmijëria e djaloshit…

Edhe ajo i tregoi për familjen. U bë një bisedë e këndshme, e ngrohtë dhe e ëmbël. Dhe kjo bisedë u bë dhe themel i një lidhjeje të gjatë dhe të mrekullueshme, tamam si në ëndërr... vazhduan të takoheshin dhe të pinin kafe dhe ashtu si në çdo ëndërr të bukur, princi dhe princesha u martuan bashkë. Dhe jetuan një jetë të lumtur deri në fund. Në çdo kafe që princesha përgatiste për princin nuk harronte asnjëherë të hidhte brenda një lugë të vogël kripë, gjatë gjithë jetës…

E dinte se ai ashtu e pëlqente kafenë…

40 vjet më vonë, djaloshi tashmë i plakur largohet nga jeta. Të dashurës së jetës i kishte lenë një letër me mbishkrimin: “Hape pas vdekjes sime”. Thua se e ndiente se do largohej i pari nga kjo jetë.

Dhe mes rreshtave shkruhej: “Dashuria ime, e ëmbla ime. Të përgjërohem, me fal. Më fal, sepse gjithë jetën tonë e kam ndërtuar mbi një gënjeshtër. Një herë të vetme të kam gënjyer në jetë. Kafja me kripë. Besoj e kujton ditën e parë të takimit tonë? Isha aq i emocionuar dhe i bllokuar sa në vend që të thoja sheqer, kërkova kripë nga kamerieri. Ndërsa ti dhe të tjerët rreth e rrotull më shikonit me habi, vazhdova me gënjeshtër. Nuk më kishte shkuar në mendje se kjo gënjeshtër do të ishte shkaku kryesor i lidhjes sonë. Kam menduar me dhjetëra e qindra herë të të tregoj të vërtetën. Mirëpo çdo herë kam hequr dorë nga frika. Tashmë po vdes ndaj dhe s’kam asnjë arsye të kem frikë…

E vërteta: Asnjëherë s’më ka pëlqyer kafeja me kripë! Është një shije e çuditshme dhe njëkohësisht e shpifur. Por, që nga dita që të kam njohur e kam pirë atë kafen me shije të shpifur. Dhe, në të vërtetë, nuk ndiej aspak keqardhje. Të qenit bashkë me ty gjatë gjithë jetës ka qenë kënaqësia më e madhe e imja dhe për këtë lumturi i detyrohem kafes me kripë. Sikur të vija dhe një herë në jetë, të kem mundësi të rijetoj dhe një herë nga fillimi çdo çast, do të kisha dashur sërish të të njihja ty dhe të kaloja gjithë jetën me ty. Edhe sikur të isha i detyruar të pija gjatë gjithë jetës kafe me kripë…”

Lotët e gruas, tashmë të plakur, njomnin letrën. Një ditë njëri nga të afërmit e pyeti gruan e plakur: “Si është të pish një kafe me kripë?”

Gruas iu përlotën sytë… Dhe mjaftoi vetëm duke thënë: “Shumë e ëmbël…”





Kafe me kripë... Ju bëftë mirë!!!

[Çaushi]

Do të të dua gjithnjë

Dashuri ky vullkan i vuajtjeve shpirtërore.
I, dashuri im. Tani jemi të ndarë. Këtë nuk mund ta mohoj, por një gjë të tillë ende nuk e besojnë sytë e mi të kaltërt, të cilët edhe pse të përlotur dhe të lodhur nga nostalgia e mungesës sate ende edhe na mbetën përgjysmë përpilimet e planeve të reja për një ardhmëri të lumtur. . Por jo. Këtë nuk e besoj. Kush e di, ndoshta edhe do të ndodhë. Dhe, nëse ndodhë, atëherë do të isha njeriu më i lumtur në botë. I dashur po i shkruaj këto vargje të shkurtra jo për të thënë se sa të kam dashur, sepse këtë e di edhe vet, apo për të ndërruar mendjen tënde, por vetëm desta të them se unë e dashura yte e dikurshëme, edhe pas gjithë asaj që më bëre ende jam gjallë dhe jetoi e vetmuar në një skaj të kësaj bote të çuditshme.

Ende unë e gjora, të dua, më shumë se çdo gjë tjetër në botë. Ti e di se unë gjithmonë t’i pranova këshillat e tua, ndërsa ti kurr nuk pranove këshillat e mia dhe pikërisht për këtë shkak në mes heshtjes sime dhe dyshimit tënd u formua hendeku i urrejtjes në të cilën pastaj u futen plumbat e gjelozisë që na vranë dashurinë.

Të lutem, si nuk pate mëshirë për lumin e madh të lotëve të mi, s’pate mëshirë as për lutjet e shumta që t’i bëra? Si e shkele premtimin që ma pate dhënë se vetëm vdekja do të na ndajë?! I dashur, të them edhe një herë — unë vuaj për ty!

Ende më përkundë hija e dorës sate në djepin e ëndrrave. Ende jetoi në shkëlqimin e syve të tu, të cilët nga një fotografi e varur në mur pa ndërprerë vështronë rënkimin e dhimbjeve të mija. Ku je, i dashur, në këtë moment, kur unë vuaj për ty? Ndoshta jeton i lumtur me dikend tjetër dhe nëse është ashtu atëherë të uroi fat, sepse unë nuk jam shpirtlig sikur je ti.

Të lutem,mos u largo, mos prish dashurinë tonë, mos ma helmo jetën!

Shtegtare!
Komplimente per shkrimet qe tani sapo i lexova....bota jote e brendeshme...paska ngjyra te letersise artistike, te lumte!

[Ilirana]

Desara
Gast

Postime: n/a
Standard


Dua të jem engjulli yt

Nuk e di ç`më shtyri të të shkruaj në këtë natë të gjatë. Nuk jam poete,por më beso se këto fjalë nuk dalin nga koka ime,por nga zemra.Dalin nga thellësia e zemrës,aty ku je vendosur edhe ti.Po të shkruaj,se më mungon sonte ashtu sikur i mungojnë detit valët,si qiellit yjet,si syrit loti.....

Më beso se të dua shumë.Më beso se ti dhe vetem ti sundon në zemrën time.Ti je ai për të cilën kam pritur gjatë,pa ty jamë gjysmë.Do të jap gjithëçka dhe do të heq dorë nga gjithëçka për ty,nga vetja ime dhe nga gjithëçka që zotëroj. Do të jetoj vetem për ty.Do të pres,pa marr parasysh sa.Gjithëmonë do të tregohem e duruar ndaj teje.Kurrë nuk do të detyroj për ndonjë gjë,as edhe me fjalë.

Dua të te udhezoj ty,te te mbrojë dhe të ruaj nga çdo e keqe.Dua të ndajë me ty mendimet e mia,zemrën,trupin dhe gjithëçka që kam.Jam e gatshme të të ndegjoj gjithëçka që ke për të thënë.Nuk dua që të ndermarr ,as edhe të vdes pa bekimin tënd.....

Shkrime shume te bukura, sikur mos te kisha lexuar me pare...apo Shtegtarja mund te na thote nese eshte vete Desara???!!!!

ps. marre nga DF. www.kosova.de/ letra Dashurie / Desara ...po i hequr e ven nje pike a presje!???




http://www.kosova.de/forum/showthread.php?t=14599
ps. mendoje se duhet te behet nje fusnote* ketu ...te tregohet nga vije Shkrimi....