Dua edhe une nje Nene.

[ideus]

Indrit, mbase kam lexuar edhe krijimet tjera nga ty, te kam adresuar edhe fjale te mira per shprehjet tua, per ndjenjen qe gjendet ne poezit tua. Te pergezoj, dhe Zoti qoft me ju dhe gjithe ata qe meshirojne dhe u zgjatin doren per ndihme te tjereve.
Suksese ne krijimtarine tuaj

[INDRITI]

Ju faleminderit!

Tani me befasuat serish me keto pershendetjet tuaja!
Xhexho flm qe e solle edhe nje here temen ne faqen e pare, pasi andej ku ishte pothuaj nuk lexohej fare.
Po ashtu falenderoj edhe veshtruesen, Aniselen dhe arjanin _KS qe lexuan tere keto strofa te gjata.
Jeni vertete shume te mire.
Me respekt Indriti.

[viganv]

Urimet e mija Indriti vertete ishte shum e bukur

[Veshtrusja]

Indrit, po degjoja nje kenge te Irini Qirjakos dhe mendova se ishte e pershtatshme per kete teme. Edhe pse e dhimbshme, e bukur. Te gjithe e kemi nje nene Indrit.

Kenga e nenes

Udhe e larget me kishe marre
Gjire e zemer me kishe tharre
Neeeeeeeeeneeeeeeeee
Moj e mjera nene

Deti thelle i pa matur dhembshurie
Sa me prite ato nate, ti e dije
Neeeeeeeeeneeeeeeeee
Moj e mjera nene

Era vjen me thote dy fjale
Ulerinte si e marre
Neeeeeeeeeneeeeeeeee
Moj e mjera nene

Deti thelle i pa matur dhembshurie
Sa me prite ato nate, ti e dije
Neeeeeeeeeneeeeeeeee
Moj e mjera nene

Erdha te gjeta te gjalle
Uuuuu late putha balle
Neeeeeeeeeneeeeeeeee
Moj e mjera nene

Deti thelle i pa matur dhembshurie
Sa me prite ato nate, ti e dije
Neeeeeeeeene
Moj e mjera nene

[Eraaa]

Me perlote dhe me ngryse diten e sotme ,prandaj me ke borxh kte dite dhe te tjerat ne vazhdim...

[Foleja_]

INDRITI!
Nuk e di si te te them te lumte per poezine, nuk eshte fjale e duhur se ate e shkroi dhembja e jo ti.Te te them te drejten pos teje ne kete rast pata lot per stolin tend, i kalbur nga lotet e tu, andaj kujdes se stoli nuk eshte me e lotet do te rrjedhin neper faqet e tua te brishta,dhe nuk ia vlen te kalbesh e rrezohesh per dike qe nuk di te dhuroj dashuri prindore!Nese ti nuk e ke shijuar ate dashuri ,femia yt do ta shijoj aq me teper, te jesh i sigurte!

[INDRITI]

viganv, te falemderoj per leximin.

veshtruese, flm per angazhimin ne teme, vertete e dhimbshme edhe kenga.

Eraaa, ndoshta do ta zevendesojme kete dite me poezi me te bukura

Foleja_ flm per vleresimin por mesa shoh ka nje keqkuptim:

Une nuk jam personazhi i kesaj poezie,pasi kjo poezi tund realitetin e atyre qe nuk i tundi dora e asaj qe i lindi, dhe jo vetem kaq por numri i tyre sa vjen e shtohet,askush nuk mendon per ta pervecse ne raste festash kur kompani te ndryshme behen "humane" tju dergojne ndonje bluze por ne realitet ato nuk bejne tjeter pervecse reklamimin e aktiviteteve te tyre.
Jo vetem kaq por nje dite ato duhet te dalin ne jete, duhet te emancipohen ne shoqerine tone dhe ato askush nuk i meson pasi nuk e kane ndjere kurre dashurine prinderore, bukurine e ninulles se nenes, embelsine e perrallave te gjyshes, friken apo rtespekti9n ndaj babait...
Me e rendesishmja per ta eshte ku do te shkojne pasi te dalin ne jete ?
Sa per mua kam me te vertete nje nene shembullore qe me do dhe e dush shume.
Ju pershendes

[INDRITI]

Hej meqe jemi tek kjo poezi kisha deshire tju trogoj per nje liberth timin qe do dale seshpejti.
jam munduar te mbledh disa poezi per Nenen dhe qe i kam titulluar :"Tetralogji per Nenen"
Midis poezish edhe edhe kjo ketu.

Po ju Sjell vetem perkushtimin e librit me poshte.

[INDRITI]

Perkushtim!

Mbaj mend qe kam qene nje femije i parehateshem qe ne femijeri dhe ishte zeri i nenes ai qe me sillte qetesi…
Sa here degjoja zerin e saj, pushoja menjehere, megjithse nuk e kuptoja ç'po me thoshte.
Naten, ishte ninulla e saj, si nje qortim i cili me kujtonte qe tashme duhet te flija, ndersa diten, ishte shikimi i saj ne sy qe me lajmeronte se kam bere dicka te pahijshme.
Nderkohe, mbaj mend se ju thoja gjithmone prinderve te mi: Ju dua shume.
Babait ja thoja sa here qe me ngrinte hopa, ndersa nenes, kur flija ja thoja ne vesh, me ze te ulet qe te mos e degjoje babai, pasi mendoja se po ta degjojnte do i mbetej hatri.
Serish iu kujtoj prinderve te mi se i dua shume dhe vecanerisht nenes sime te shtrenjte se ciles ia dedikoj kete liberth te vogel.
Ndoshta ishte dashuria e saj qe me pengoi ta perziej librin tim me te tjera poezi, ndaj vendosa qe ky te jete i teri per te…! Per ate qe me ushqeu me trupin e saj, qe me mbajti ne gji dhe me kendoi aq e aq ninulla per te cilat ndoshta kam mall edhe sot…
Per ate qe me lindi dhe qe me thoshte shpesh: "Dita qe linde ti, ka qene me e lumtura e jetes sime". Per ate, qe sa isha i vogel me edukoi dhe me sherbeu kaq miresisht, dhe tani qe sa here vonohem jashte shtepise nuk shkon kurre te fleje pa u siguruar se une kam ardhur.
Kete liber, nene, ta kushtoj ty dhe nuk dua te ta them me ne vesh, pasi tashme babait nuk i mbetet me hatri sepse edhe ai ne fjalen e tij te pare "Nene" ka thene.
Faleminderit, nene e dashur, per gjithcka dhe me fal per te gjitha capkenlleqet e mija sa isha i vogel, nderkohe me fal edhe qe ne kete cast, nuk te ndodhem prane.
Por ama dicka duhet ta dish, qe momentalisht jam i ulur ne zemren tende te bardhe…
I vogelthi yt i vetem, Artani…!


Redaktoi :Suzana Zisi

[[xeni]]

Perkushtim!

Mbaj mend qe kam qene nje femije i parehateshem qe ne femijeri dhe ishte zeri i nenes ai qe me sillte qetesi…
Sa here degjoja zerin e saj, pushoja menjehere, megjithse nuk e kuptoja ç'po me thoshte.
Naten, ishte ninulla e saj, si nje qortim i cili me kujtonte qe tashme duhet te flija, ndersa diten, ishte shikimi i saj ne sy qe me lajmeronte se kam bere dicka te pahijshme.
Nderkohe, mbaj mend se ju thoja gjithmone prinderve te mi: Ju dua shume.
Babait ja thoja sa here qe me ngrinte hopa, ndersa nenes, kur flija ja thoja ne vesh, me ze te ulet qe te mos e degjoje babai, pasi mendoja se po ta degjojnte do i mbetej hatri.
Serish iu kujtoj prinderve te mi se i dua shume dhe vecanerisht nenes sime te shtrenjte se ciles ia dedikoj kete liberth te vogel.
Ndoshta ishte dashuria e saj qe me pengoi ta perziej librin tim me te tjera poezi, ndaj vendosa qe ky te jete i teri per te…! Per ate qe me ushqeu me trupin e saj, qe me mbajti ne gji dhe me kendoi aq e aq ninulla per te cilat ndoshta kam mall edhe sot…
Per ate qe me lindi dhe qe me thoshte shpesh: "Dita qe linde ti, ka qene me e lumtura e jetes sime". Per ate, qe sa isha i vogel me edukoi dhe me sherbeu kaq miresisht, dhe tani qe sa here vonohem jashte shtepise nuk shkon kurre te fleje pa u siguruar se une kam ardhur.
Kete liber, nene, ta kushtoj ty dhe nuk dua te ta them me ne vesh, pasi tashme babait nuk i mbetet me hatri sepse edhe ai ne fjalen e tij te pare "Nene" ka thene.
Faleminderit, nene e dashur, per gjithcka dhe me fal per te gjitha capkenlleqet e mija sa isha i vogel, nderkohe me fal edhe qe ne kete cast, nuk te ndodhem prane.
Por ama dicka duhet ta dish, qe momentalisht jam i ulur ne zemren tende te bardhe…
I vogelthi yt i vetem, Artani…!

INDRITI,

Kam mendimin se edhe poezite e tjera jane po aq te bukura sa kjo ketu dhe perkushtimi i mesiperm. Te pergezoj qe ke vendosur t'i kushtosh nje liber te tere Nenes (duke mos harruar se sado qe te shkruaje nuk do mjaftonte), sepse me te vertete eshte Ajo qe i meson njeriut gjene me te rendesishme ne jete: dashurine. Te gjithe jemi "vepra" te nenave tona... Sado larg qe te jemi ato jane gjithmone prane, jane brenda nesh!!!

Suksese!

[Foleja_]

INDRITI !
Kerkoj falje per keqkuptimin nga une ,por komplimentet jane ne kete rast te dyfishta pasi qe e ke ndjere aq thelle dhe e ke sjellur kete teme aq fuqishem sa vertet meriton cdo lavderate.Njekohesisht te pergezoj per librin, dhe shume suksese ne te ardhmen!

[INDRITI]

Xeni dfhe foleja ju falenderoj per leximin edhe per vleresimin gjithashtu.
Dashuria per nenen nuk demostrohet thjeshte me fjale vargje apo libra por ama ne pamundesi per te bere dicka me shume momentalisht zgjodha kete, dhe shpresoj qe me kete liber ti laj nenes time borxhin e nje ore, kur ajo ka fjetur me dore jashte ne dimrin e fohte per mua.
Indriti

[rabija]

Tamam poezi e dal nga zemra!Me intereson endrit ta di nese eshte kjo nga jeta juaj personale apo veq nje poezi kushtuar jetimit !Vertete Allahu i shperblen durimtaret dhe qellim miret!E vertete qellim i mire eshte kur don gjithsesi ta takosh nenen pas braktisjes se saj!

[[Elita]]

Dashurija për nënën

Tregimi në vijim është një ngjarje e shkurtër, mirëpo shumë tërheqës dhe kuptimplotë. Mbetëm me shpresë se do t’u pëlqej shumë...Pas 21 vitesh martese, hasa ne një dashuri te çiltër.

Para disa kohesh, fillova te kaloj kohen me një grua te ve qysh prej 19 vite. Gruaja ime ma parapriu me fjalët e saja, duke thënë: E di shumë mirë se sa e doni atë. Gruaja për te cilën me këshillonte shoqja ime te kaloj çaste me te, ishte Nëna ime, e cila kishte mbetur e vejë qysh para 19 viteve. Punët dhe obligimet e shumta si dhe 3 fëmijët kishin bërë që nënën time ta vizitoj shumë rrallë. Një ditë prej ditësh, gjeta kohën që ta ftoj nënën time për darkë. Mora telefonin dhe e telefonova. Ishte bërë vonë dhe Nëna u be merak kur ma dëgjoi zërin, nuk e kishte zakon që te flas me dikën në kohë te vona, dhe me pyeti: Si je biri im? Mirë jam Nënë - iu përgjigja. Te telefonova nga koshienca për te kaluar disa çaste me ju. Me pyeti: Vetëm ne te dy? U mendua pak dhe me tha: Me pëlqen propozimi yt... Ditën e enjte, pasi mbarova orarin e punës, u nisa për në shtëpinë ku banonte nëna ime. Ndihesha paksa i shqetësuar...Kur arrita në shtëpinë e nënës, vërejta se edhe ajo ishte paksa e merakosur dhe ishte duke pritur te dera e shtëpisë. Ishte veshur bukur dhe mu duk se kishte veshur fustanin e fundit qe ia kishte blerë babai im pak para se te vdiste. Duke buzëqeshur si një engjëll me tha: Biri im, te gjithëve iu kam thënë se sonte do te dalë me djalin tim, dhe që te gjithë janë gëzuar, andaj te gjithë me padurim presin kthimin tim për t’ua sqaruar hollësitë e këtij takimi. Shkuam në një restaurant jo te zakonshëm, mirëpo i bukur dhe i qetë, nëna u mbështet në krahun tim dhe dukej sikur te ishte një zonje. Pasi u ulem, fillova ta lexoj listën e gjellërave, edhe pse Nëna nuk ishte në gjendje te lexonte përveç shkronjave te mëdha. Gjërsa po lexoja listën e ushqimeve, Nëna me shikonte me një buzëqeshje te gjerë, me dy buzët e saja te çara, me ndërhyri, duke thënë: “Kur ishe i vogël, unë isha ajo që lexoja për ju”, ndërsa tani ka ardhur koha te ta kthej këtë borxh dhe ja unë po lexoj sot për ty. Çlodhu dhe pusho nëna ime – i thashë. Gjatë tërë mbrëmjes biseduam dhe nuk kishte asgjë te rëndomtë, me përjashtim te nostalgjive dhe përditshmërisë sonë. Qëndruam aq shumë sa që koha ishte bërë shumë vonë. Pasi që u kthyem dhe arritëm te dera e shtëpisë, Nëna m’u drejtua me këto fjalë: Kam dëshirë që te dalim sëbashku përsëri, mirëpo me kusht që unë të paguaj? Ia putha dorën dhe i thashë lamtumirë. Pas disa ditësh, me erdhi lajmi se Nëna kishte ndërruar jetë. Kishte vdekur nga sulmi ne zemër.

E tërë kjo ndodhi për një kohë shumë te shkurtër që unë asgjë nuk munda te bej për te. Kaluan ca ditë dhe nga posta me arriti një letër e dërguar nga restauranti, në te cilin kishim darkuar unë dhe Nëna ime. Në të kishin qenë disa fjali te shkruara nga dora e Nënës sime: “Kam paguar faturën para kohe, duke e ditur se nuk do te kem rastin te takohem me ty përsëri. Me rëndësi është se bëra pagesën për dy persona, për ju dhe gruan e juaj. Ju assesi nuk mund ta përshkruani vlerën e asaj nate, në te cilën darkuam sëbashku. Te dua shumë biri im”. Në këtë moment, arrita te kuptoj domethënien e fjalës “Dashuri” apo “Te Dua”.

Nuk mund ta kuptosh domethënien madhështore te kësaj fjale derisa nga Dashuria juaj te mos vjelë mirësi dhe bukuri edhe pala tjetër ashtu siç beri Nëna ime. Asgjë nuk ka vlerë me shumë sesa Prindërit, e në veçanti Nëna. Dhuroja kohën te cilën ata e meritojnë...Duhet ditur se ky është obligim i Allahut dhe i Prindërve, prandaj këto gjëra nuk shtyhen. Me këtë rast, me ra ndërmend tregimi kur qe pyetur Abdullah ibën Omeri: “Nena ime është e moshuar, nuk mund te lëvizë fare, dhe me duhet ta bart në çdo vend, madje edhe kur ta kryen nevojën...nganjëherë nuk ka fuqi që ta përmbanë veten keshtuqë, kryen nevojën duke qenë në duart apo shpinën time...A mendon se unë e kam kryer obligimin ndaj saj? Ibën Omeri u përgjigj: A ke harruar fëmijërinë tënde kur edhe ju vepronit kështu me Nënën tuaj?! Ju po i shërbeni duke shpresuar vdekjen e saj, ndërsa ajo iu shërbente juve, me gjithë mundimet dhe lodhjet që kishte duke shpresuar jetën dhe lumturinë tuaj”. Vërtet dallim i madh në mes këtyre dy qëndrimeve...
Shpresojmë se porosia dhe mesazhi i kësaj ngjarjeje do t’iu arrij edhe atyre te cilët ende i kanë prindërit gjallë!!!

Përktheu nga gjuha arabe: Mr. Feim Dragusha

[e panjohura]

Unë nuk e di se si të falënderoj nënën time.

Ajo më mësoi për të falur.
Ajo më mësoi durim.
Ajo më mësoi për të dëgjuar heshtjen dhe të nxjerrë mësime prej saj.
Ajo më mësoi për të folur në heshtje. Por edhe për të thënë gjithçka me zë të lartë dhe të qartë s'e cfar mendoj.
Ajo më mësoi s'i të gatuaj.
Ajo më mësoi të lotoj si dhënie e mbështetjes, edhe atëherë kur më të dashurit shkojn.
Ajo ishte dhe ende është era e fortë në kurrizin tim, në cilëndo anë që të rrotullohem.
Të faleminderit, Mami.