Urim

[macia_blu]

Optimizëm-Pesimizëm

Nga Denar Biba

Kjo atmosfera e pragvitit të ri se ç’ka diçka
magjepsëse.... Njerëzit i pushton ngazëllimi, bëhen më
të dashur, më të respektuar. Edhe në kanë shkëmbyer
ndonjë fjalë të ligë gjatë njëmbëdhjetë muajve të
shkuar, në këtë të fundit nxitojnë “të rivendosin
ambasadat”. Rrugët llamburisin nga dritat, në media ka
më shumë këngë e humor. Tregjet mbushen plot e përplot
- ç’të të dojë zemra gjen. Gëzojnë fëmijët e mezi
presin që babgjyshi, e në mungesë të tij babi ose
gjyshi, t’u sjellë lodrat që aq shumë i ëndërrojnë.
Shkëmbehen kartolina, mesazhe në internet e celular,
uturijnë telefonat: urime, urime, vit i mbarë, mot më
shumë, qoftë ky vit viti i plotësimit të të gjitha
dëshirave tuaja! Kujtohen miqtë e vjetër, të rinjtë.
Zbuten shefat, lumturohen vartësit. Lindin dashuri të
reja, na fejohen shokët...

Ashtu vërtet, erdhi edhe fundi i vitit. Kaloi edhe ky
si gjithë të tjerët. Si na la na gjeti. Pa po duhet
blerë dhe ndonjë gjë, më shumë për pleqtë e për
fëmijët. Po ajo situatë si këtu e ...s’mbahet mend
kur. Jo po gjeli i detit, jo po frutat. Ehe, kollaj
lista, ec t’i blesh po munde! Ai qerata gjel kushton
edhe një djall e gjysëm, thua i ka Versaçe ato puplat
e shëmtuara! Pale këto “garniturat” e tjera, pastaj.
Nga dje-sot, dyqind deri në treqind lek (të vjetra)
shtrenjtim; të gjitha ore: mollët, portokallet,
domatet, specat. I gjen vërtet, po ç’e do: shih me sy
e vuaj me stomak.
Pa po duhet bërë edhe ndonjë dhuratë. Kush po pyet më
për robt e tjerë, të gënjejmë fëmijët me ndonjë
kauçuçkë “Made in China” thuaj, se kush i duron
pastaj. Po edhe gjynah janë me thënë të drejtën. Mirë
gjithë vitin që mezi u blejmë nga një palë këpucë (kur
ato të vëllait të madh nuk mbajnë më…), po as tashti?
Do blerë edhe ndonjë kartolinë – po kujt t’ja dërgosh?
Se mos na ka mbetur më njeri këtu, me miq e farefis na
janë shpërndarë sa në Greqi, Itali e Amerikë. Na
këputi malli, u ndamë për së gjalli.
Nuk na dhanë as ndonjë lek andej nga puna. Është bërë
kjo “rroga e trembëdhjetë” si fantazma e babait të
Hamletit, e ne si Hamleti që me sytë nga shefi pyesim:
“Të na e japi, a të mos na e japi?”. Trembëdhjeta -
numër ters! Po ja mirë e morëm ne, po pedagogët,
mësuesit, po ata që nuk janë në punë fare si t’ja
bëjnë?
A do kemi drita? Sikur kanë premtuar, po... E kemi
edhe vetë fajin me thënë të drejtën, ta pret mendja,
“paguaje që ta KESH”! Po kur je mësuar si në stan të
babait gjithë jetën, nuk është kollaj të ndryshosh. Jo
po se do hyjmë edhe në Evropë, ë?

Meqë ra llafi, kjo 2005-a është edhe vit provimi. Kemi
zgjedhjet nga vera. Zgjedhje tip “detyrim –
përcaktim”: ja të ndershme, ja s’ka Europë!
Politikanët pastaj, veç t’i dëgjosh: fitore majtas –
fitore djathtas – fitole në qëndër!
“Vite të sukseshme, rrugë të reja, rritje e të
ardhurave, rritje të investimeve, ulje e
kriminalitetit, forcim i institucioneve, përparim i
demokracisë, përmirësim i imazhit të vendit!”
“Vitet më të errëta të historisë së pluralizmit,
rritje e papunsisë, rritje e evazionit fiskal,
korrupsion, kontrabandë, drama Gjerogjiane, tragjedi
Ukrahinase!”
Jo, jo, këtë rradhë nuk bëhet shaka. Le që në
përgjithësi me zgjedhjet nuk duhet bërë shaka. Është
shans që vetëm njëherë në katër vjet të vjen.
Pikërisht sepse është kështu, duhen vlerësuar dhe me
përgjegjshmëri e ndërgjegje qytetare duhet shkuar e
votuar, jo për partinë, po për njerëzit më të mirë. Se
do të jenë pikërisht ata që do na drejtojnë për katër
vite të jetës tonë. E nëse për një mijë e një arsye
nuk të bëhet të votosh, atëherë, të lutem mos bërtit
nesër “qeveri kështu, e qeveri ashtu”. Nuk e ke më të
drejtën morale, sepse kur kishe mundësi të bëje
zgjedhjen tënde, as nuk lëvize fare…
Dje na erdhën nja dy vajza të reja në shtëpi. Na morën
emrat, na regjistuan. Le të shpresojmë që edhe kjo
puna e rregjistrit të zgjedhësve të mos jetë më “sebep
sherri” e “sebep manipulimesh”. Jo se nuk do të ketë
parregullsi edhe këtë herë. Vetëm të jesh naiv e fare
i paparë e i palexuar që të mendosh diçka të tillë.
Vota të humbura e firo zgjedhore njihen në të gjithë
botën. Edhe në Sh.B.A, kryekështjella e Demokracisë
perendimore, pati kontestime dhe probleme, po kur
erdhi momenti, politikanët e pranuan me respekt të
plotë verdiktin e popullit. Fundja, askush nuk thotë
që Demokracia është sistemi politik më i mirë, por
është më i miri që ne, njerëzit, dimë të bëjmë, ama!
Apo do ta prishim muhabetin edhe këtë rradhë? Or po
ç’të duam të bëjmë ne, ky vend nuk bëhet. Do zihen
ATA, prapë. Jo po ti, jo po unë; do të dalë njëri që
dy orë para përfundimit të zgjedhjeve e do
vetëshpallet fitues, pa do t’i përgjigjet tjetri flakë
për flakë, e vajtën zgjedhjet. Të shkuara integrimit
Europian!

Për ta mbyllur
E nisa këtë shkrim si një kartolinë dhe doja të kishte
vetëm fjalë të bardha, urime e mbarësi, por…s’të le e
keqja! Veçse këtë rradhë shpresoj që t’a kemi kuptuar
që e keqja e vetes tone, jemi pikërisht ne, po, po,
ne. Ne me paudhësitë tona, me papërgjegjshmërinë ndaj
të ardhmes sonë e të fëmijve, ne me injorancën dhe
miopinë tone sociale e politike. Nuk ka më kuptim
(veçse në dalldisje) të urojmë: “Na qoftë ky vit i
mbarë!” - me duar ndër xhepa. Viti nuk bëhet i mbarë
me frymën e shenjtë, ndaj unë të gjithëve sot po ju
uroj: “Shëndet e mend, për ta bërë këtë vit vërtet një
vit të mbarë”!


Botuar te "Shekulli", 28.12.2004

[Henri]

(nëse është i njejti Denar) Kartolina ne pamje te pare dukej shume e sinqerte, megjithate mesa pashe une ne Tirane kete vit, Denari nuk "vuante" aspak, keshtu qe kjo qarje hallesh e tij per pune gjeli e lojra kauçuku sepse m'u duk me shume e shtyre nga deshira e dikurshme e Denarit per t'u bere gazetar sesa vertet fjale nga zemra e dikujt qe ka 3 kalamanj e mediton (me sakte vuan e shtrengohet) ne prag festash. Dmth, megjithese shumica e atyre qe thuhen me lart jane te verteta per pjesen me te madhe te shqiptareve, per Denarin nuk besoj se jane. Andaj mua m'u duken pak hipokrite. Mbase Denari po pergatitet dhe ai per ndonje fushate zgjedhore