Mire e ke ti qe lindja dhe vdekja jane organike. Ne kete kontekst njeriu duhet ta shijoje jeten per aq sa i zgjat dhe nuk mund te mbaje shpresa per jeten pasvdekjes pasi asnje njeri deri me sot nuk ka dhene ndonje deshmi per te, kemi vetem imagjinate njerezore nga njerez te vetequajtur profete dhe aq. Dhe imagjinata njerezore per jeten pasvdekjes eshte nje krijim qe njerezit e bejne nga frika dhe pamundesia per ta projektuar jeten e tyre ne pafundesi, ndaj dhe zgjedhin koncpetin a pasvdekjes per ngushellimin personal, ashtu sic nje njeri i merzitur e gjen ngushellimin tek cigarja.
Nocioni me fondamental qe na ben te mos besojme ne zot eshte LIRIA. Liria eshte e shenjte dhe e shtrenjte per cdo qenie njerezore, eshte themeli i ekzistences se homo sapiensit, eshte frymemarrja dhe funksioni yne alfa. Nese liria ime kushtezohet per hir te normave te themeluara 20 apo 13 shekuj me pare, kinse per te miren time, atehere ce dua une ate jete cdo detaj i se ciles eshte parathene per mua dhe mua sme mbetet gje tjeter vecse te ndjek dogmen dhe traditen? Ku do ta perdor une atehere aftesine time per te llogjikuar dhe vene ne dyshim aspektet jetesore me te cilat nuk bie dakord? A nuk eshte doktrina fetare mirefilli nje organizim kufizues i ekzistences njerezore? Besoj ne liri prandaj nuk besoj ne zot.
Krijoni Kontakt