Nie Tzche Tung

[Dessaretis]

Mësuesit e mi janë ato që më tregojnë sesi duhet mësuar dhe jo ato që të më thonë që kjo duhet mësuar. Mësuesi bën për të mësuar, por ai nuk i mëson asgjë nxënësit (në kuptimin e mirëfilltë të fjalës). Mësuesi ka detyrën vetëm për të n'a vënë në rrugën e mësimit dhe kaq.

Hmmm... epo atehere ketu nuk biem dakord ne te dy.

A beson ne te vertete se ne PRAKTIKE eshte e mundur qe mesuesi thjesht dhe puro te te mesoje vetem si te mesosh dhe mos te te mesoje asgje, material bruto? Pak si e veshtire! Keta qe ke permendur me lart, jane me te vertete mesuesit e tu, apo thjesht imazhi qe ti ke deshire t'i imagjinosh mesuesit e tu?

Pastaj jetojme ne mijevjecarin e dyte. Le te ballafaqohemi me faktin qe dituria e njerezimit ka ecur relativisht me hapa gjigande shekujt e fundit. Shume pyetje qe kane munduar njerezimin me shekuj, kane gjetur pergjigje te cilat i kane rezistuar kohes. Nuk kane mbetur shume 'heroizma' per njeriun modern, jo. Shumicen e 'heroizmave' e kane bere te tjeret para tij. Prandaj ndoshta shume njerezve mund t'i duket humbje kohe te vene ne pyetje disa teori te afirmuara nga njerez te famshem ta zeme.

Beso dhe kontrollo i thone nje fjale! (Edhe Shen Thomai, shenjtor hesapi ashtu e beri. ) Dmth. meso nga ata autoret apo mesuesit e afirmuar nga koha, por shiko tek-tuk per ndonje vogelsire se edhe ata njerez jane e rrjedhimisht jo perfekte.

Te mendosh dhe te ecesh ne menyre pingule me te tjeret ashtu sic thua ti, vertet qe s'eshte mire se sot a neser mund te gjendesh ne ndonje gabim te mundshem, pasi beson symbyllur. Por dhe te mendosh per cdo gje ne menyre horizontale... per kohet e sotme eshte e kote ne shume gjera, dhe s'ja vlen barra qirane.

Keshtu qe per mendimin tim duhen prere ceshtjet pak tangent ose pjerrtazi (beso dhe kontrollo). Te pakten une ashtu e bej dhe me duket sikur jam brenda.

[oiseau en vol]

Dassaretis !

E kam të vështirë të përmbledh mendimet e mia në të shkruar sepse vetë shkrimi qëndron këndej të thënurit. Kështu që një dialog në formë bisede do të sqaronte mjaft gjëra. Por, në mungesë të më së mirës, le të mësohemi të durojmë sadopak "keqkuptimet" e së shkruarës.

Mësuesit e mi ndahen në dy grupe : mësuesit që më kanë mësuar shkrim dhe këndim, dhe mësuesit që më kanë mësuar sesi të mësoj. Unë e kam fjalën për këta të dytët, duke u qenë mirënjohës të parëve.

Një mësues i mirë flet më pak sesa nxënësi, madje vetë heshtja e tij është një mësim. Por, mësuesi nga ana tjetër, duhet të mësojë më shumë sesa nxënësi sepse ai ka dhe detyrën e vështirë për të bërë mësuar.

"Beso dhe kontrollo" nuk i shkon dhe aq problemit tonë. Më mirë do të ishte "Dëgjo dhe dëgjo". Herën e parë, dëgjo të tjerët, dhe herën e dytë dëgjo vetveten, në dialogun tënd me veten. Pra, të flasësh është të dëgjosh, të dëgjosh atë çka vjen nga ajo që po flet.

Mënyra vertikale dhe horizontale që unë përmenda, kjo është thënë në kuptimin që marrëdhënia me tjetrin duhet ndërtuar duke u nisur nga pozicioni i ballë-për-ballës, dhe jo nga ai i lart-poshtës. Pra, nuk ka vend për një pozicion pjerrtazi. Është ballë-për-ballja ajo që më mëson diçka, nga vetë situata e saj, dhe jo lart-poshtja, qoftë kjo dhe raporti Zot-Njeri.

[Dessaretis]

Mësuesit e mi ndahen në dy grupe : mësuesit që më kanë mësuar shkrim dhe këndim, dhe mësuesit që më kanë mësuar sesi të mësoj. Unë e kam fjalën për këta të dytët, duke u qenë mirënjohës të parëve.

Një mësues i mirë flet më pak sesa nxënësi, madje vetë heshtja e tij është një mësim.

Pikerisht kjo, mesuesit tend te grupit te dyte dhe kjo fjalia e fundit. Jam skeptike per aplikimin e tyre te suksesshem ne praktike. Merr nje zanat. Mesuesi po perpiqet te te mesoje nje zanat. Qe te behesh i zoti ne nje zanat ka aq shume gjera, sa po ta lesh nxenesin t'i zbuloje keto vete, dhe t'i mesosh vetem menyren e te menduarit apo logjikuarit, nuk do t'i dilnin vitet e jetes se tij prej njeriu-humani. Por mesuesi, e drejton nxenesin, i thote c'ka te seleksionoje dhe te fuse ne memorjen e tij qe te marre njehere njefare baze. Ta zeme nje doktor. Ai ne fillim do degjoje mesuesin dhe shpjegimet e tij per kimine dhe biologjine, pastaj per trupin e njeriut (anatomine dhe fiziologjine), pastaj patho-fiziologjine (semundjet), pastaj ilacet qe perdoren per te kuruar ose si te beje operacion e me rradhe.

Si mund te arrije mendja e nje njeriu te vetem te marre vesh gjithe kete art, qe njerezimit i jane dashur breza te tere njerezish qe ta mesoje, qe ne kohet e lashta? Pra ka kaq shume gjera dhe njohuria qe mund te fitosh eshte kaq e gjere dhe e pafund, sa s'mund te logjikosh i vetem dhe te arrish ne konkluzionet e duhura, pasi jeta e nje njeriu te vetem eshte shume e shkurter per kete. Jeta e nje njeriu nga ana tjeter zgjatet me gjeneratat qe vijne... duke bere te mundur akumulimin e dijeve ne shekuj, per t'jua servirur te gatshme brezave qe do vijne, qe ne kete menyre edhe ata duke u bazuar ne themelet e te pareve te tyre, te hedhin mur e ta ngrene dijen ne lartesi me te medha.

Per mendimin tim nuk ka mesues qe te rrije e vetem te degjoje nxenesin qe flet. Mesuesi dhe qellimi i tij eshte te shpjegoje, te drejtoje nxenesin e vet tek gjerat qe duhen, ta beje te memorizoje faktet e zbuluara prej kohesh, t'ja permende dhe t'ja testoje memorizimin e ketyre fakteve. Une nuk e di se ku ekziston ne praktike mesues tjeter pervec ketij. Pasi nxenesi i ka pervetesuar dijet qe i ka dhene mesuesi, atehere ai eshte i lire te dale ne bote dhe te ushtroje zanatin e tij, doktor ne kete rast. Pastaj, mbas gjithe ketyre peripecirave ai mund te ndihet konfident dhe te ndertoje mbi dijen qe i eshte dhene nga mesuesi... te zbuloje gjera te tjera nepermjet punes dhe praktikes se tij, pacienteve. Por ne ate periudhe s'ke me mesues ne kuptimin e mirefillte te fjales. Je vete ligj, vete Maliq. Jeta eshte mesues pastaj... po bere gabim, bere, dhe do paguash pasojat.

Sidoqofte, eshte kenaqesi te te lexoj.
Dessaretis.

[oiseau en vol]

Dessaretis !

Falemnderit për vlerësimin. Edhe për mua është një kënaqësi të dialogoj me ju.

Në fakt, e dija që do të kishte "keqkuptime", sepse siç e thashë më lart, ato janë të pashmangshme në gjuhën e shkruar. Të gjitha ato që ju thoni më lart janë të sakta. Por çështja nuk mbyllet me kaq. Sepse përveç shkencave, ekziston dhe filozofia e cila nuk është një shkencë. Dhe unë kam patur parasysh filozofinë kur kam shprehur ato më lart në lidhje me mësuesin. Filozofia kryhet nga mendimi. Të mendosh është një ushtrim që mësohet nga vetë mendimi dhe jo nga mësuesi. Mësuesi nuk bën gjë tjetër veçse më vë në udhën e mendimit, pastaj është vetë mendimi ai i cili ndjek mendimin. Në këtë udhë, ne mund të hasim në pengesa të ndryshme, mund të zbrapsemi për të marrë edhe njëherë guximin për të vazhduar më tutje, me një hap të ndrojtur dhe gjithmonë hezitues.

Një mësues i vërtetë nuk bën gjë tjetër veçse ju mëson zanatin e mendimit. Dituritë dhe njohuritë e mëvonshme vijnë vetëm më pas këtij mësimi të zanatit.

Pra, thëniet deklarative të lëshuara nga lart-poshtë, qofshin ato të një besimtari të devotshëm i cili është i sinqertë në besimin e tij, apo të atij që vetëmjaftohet në "kullën e tij të fildishtë", janë të huaja për mendimin i cili nuk njeh gjë tjetër përveçse veten e tij.

[Dessaretis]

Me duket mua sikur keta mesuesit e filozofise e kane ne terezi. Asgje s'bejne, leshojne nje pyetje atje dhe shtrihen per te pire vere apo per te ngrene rrush gjithe diten. Kot sa marrin rrogen me nje fjale.

Por kjo qe the na shpie ne nje tjeter diskutim qe mezi i gjendet fundi.
A eshte e mundur te mesohet filozofia (mendimi)?

Apo mos valle eshte e lindur tek cdo njeri, o e ke, o s'e ke?

Me mire po hap nje teme te re se mos na vijne moderatoret me fshese.