Kur "takuam" Kadarenë

[Brari]

Ne se dikush ka mundur te incizoje ose mbaj mend pjese te bisedes me Kadarene ..le te na e postoje ketu pak nga ato c'tha Kadare..

Me sa di une .. Kadare eshte munduar te jete i pamvarur polo-parti-akisht por shpesh ne varesi te momentit a te kopillikut te gazetareve atij mundin tja shkepusin ndonje deklarate qe mban ere anshmeri majtas a djathtas..

Po deri diku atij ja ka zen rrota bishtin (mendoj une) fakti se i vellaj tij Shahin Kadare dikur ishte "antar komiteti qendror" ne Parti te Sali Berishes.. e me vone ky Shahin duall ne grupin Ceko-Imam-ist qe u baskuan ne fund te 96-tes me Partine e Dokle Zabit Caushave..

Me ardhjen ne pushtet me grik mitrolozi (mejdan Cerriku xhepaxhiu) e te kallashit (Vlore .. Cek Dokle Gjinush Caush Ruc Qose Asfali) etjetj.. Kupola i dha nje kock me u lepi dhe Shahinit duke e bere Ambasador ne Suedi..

Pra ja mbillen sqepin Kadare Ismailit qe te ciceroj i lire..

Nano eshte mjeshter..(ose Mejdani) .. pra Ti Kadare Ismaili mbille sqepin kunder nesh se tet vlla ta kemi bere ambasador ne vendin ku ndahen Tollonat per Shkrimtaret..

Keshtu qe e humbem nje ze te lire.. ose u perpoq Kupola ta mbise nje ze te lire..

Ne fakt ne vuajm per zera te lire..

As Berisha nuk eshte i lire..se dhe atij ja permend tani ZP-ja e permjero-dhj.era shekullore..nje far Remziu.. a ay akoma nuk thot gje..

Pagan... ti ke aftesine te jesh ze i lire..

Shtoju pra tufes se patokeve aty ne Politika.. lol.

[Leila]

Me qe s'po bejme me pyetje e po hedhim mendimet tona per te.

Per talent, artistikisht... Visar Zhiti NUK eshte me pak se Kadareja. Kadareja thjesht ka shkruajtur me shume se Zhiti. (Mos e merrni aspak per kritike kete.)

[Dreri]

''''
Sonte nuk kam kohe..
Une isha ne takimin me Kadarene.
Ai mbetet i madh. me i madhi. Ne te vegjlit sado qe perpiqemi te zvoglojme.padisim veten sa te vegjel duam te mbesim.
Te gjitha pyetjeve qe iu drejtuan ai u pergjigj me se mire..gjere e gjate.

[Veshtrusja]

veshtrusja, ti duhet te hapesh nje fjalor dhe te mesosh fjalen INTERES, ngaqe nuk ja ditke kuptimin. por hudhi nje sy dhe fjales POLITIKE.

pagan,

perse te shkoj te fjalori kur kam vepra te Macchiavellit, J.J. Rousseautit, Platonit, Voltairit, Hobbes-it, etj.. etj... (K'ta nuk ishin thjesht filozof por ishin mendimetar politik...veprat e tyre jane fjalor ne vetvete...)

gjithe te mirat

[Veshtrusja]

Me qe s'po bejme me pyetje e po hedhim mendimet tona per te.

Per talent, artistikisht... Visar Zhiti NUK eshte me pak se Kadareja. Kadareja thjesht ka shkruajtur me shume se Zhiti. (Mos e merrni aspak per kritike kete.)

Leila, jam dakort me ty.... Biles Visar Zhiti mbase eshte edhe me shume se Kadareja....

[ATMAN]

kadareja i quajti jashteqitje e kombit ata te cilet u larguan nga shqiperia me 2 korrik 1990

dhe pastaj vete kadareja nje vit me vone ne mos gaboj u be vete jashteqitje e kombit duke kerkuar azil politik ne france

[Eagle]

kadareja i quajti jashteqitje e kombit ata te cilet u larguan nga shqiperia me 2 korrik 1990

dhe pastaj vete kadareja nje vit me vone ne mos gaboj u be vete jashteqitje e kombit duke kerkuar azil politik ne france

Ore Arun ketu je tek ndarja Letrare e Forumit Shqiptar . nese do te shprehesh pikepamje te tuat politike gjej nje vend tjeter .
Gjithmone e kam menduar se ne shqiptaret i bejme keq vetes.Ne veme ne diskutim cdo gje dhe kete e bejme falas per asgje .
Cili eshte Kadare? Kjo nuk mund te fshihet,njolloset, hidhet poshte apo perdhoset nga arun-eria .
Nuk mund te shahen kaq lehte si jashteqitje njerez si Kadareja qe ishin ushqim shpirteror per mijra e mijra njerez ne ate sistem stalinist.

[ATMAN]

Ore Arun ketu je tek ndarja Letrare e Forumit Shqiptar . nese do te shprehesh pikepamje te tuat politike gjej nje vend tjeter .
Gjithmone e kam menduar se ne shqiptaret i bejme keq vetes.Ne veme ne diskutim cdo gje dhe kete e bejme falas per asgje .
Cili eshte Kadare? Kjo nuk mund te fshihet,njolloset, hidhet poshte apo perdhoset nga arun-eria .
Nuk mund te shahen kaq lehte si jashteqitje njerez si Kadareja qe ishin ushqim shpirteror per mijra e mijra njerez ne ate sistem stalinist.

nga Gjokë Vata

“Dimri i vetmisë së madhe” dhe Kadareja i dimrave të vetmisë së vogël

Atyne që mundohen të mbrojnë gabimet e nji shkrimtari me justifikimin e papranueshëm se gjatësia e nji romani i ban të justifikueshme gabimet, u them këtë të vërtetë. Gjatë nji shkrimi artistik, mund të ndeshemi në të përpjeta apo në tatpjeta të frymëzimeve, por gabimet i përkasin llogjikës, së cilës nuk duhet t’i luhaten cilësitë. Ajo asht e ngjashme me nji peshore të pagabueshme. Dy simbolet e nji shkrimtari që shfaqen në çdo rresht të shkruem prej tij, janë peshorja e lima, e këto dy instrumente të nevojës së parë për nji shkrimtar i shohim në çdo rresht të shkrimtarëve të mëdhenj. Stonaturat të njëjtin efekt që bajnë në muzikë, bajnë edhe në shkrime ar tistike, prandej vemendja kryesore u duhet kushtue evitimit të tyne.


Faqe 5, rreshti 8 “Me 1 kapuç në kokë për mos t’u lagur, ata dukeshin tepër të largët e jashta kohe”. Përderisa janë ma shumë se 1, si kanë me qenë me 1 kapuç në kokë, por me kapuça në kokë.

“Ata dukeshin tepër të largët e jashta kohe”. Që të jesh i largët, nuk do të thotë të jesh jashta kohe, mbasi koha nuk ka të bajë me distancat.

F.5, rr.11 “Luftat e lëna përgjysëm gjatë verës”. Masa gjysëm nuk i përket luftës, nga ana tjetër lufta nuk asht punë me pushime verore.

F.6, rr.4 “mbas lajmeve spikerat shqiptonin natën e mirë, ose gjumin e ëmbël”. Meqenëse të dyja fjalët i përkasin urimit, në vend të “shqiptonin” duhej thanë “Uronin”, megjithkëtë urimi “gjumin e ëmbël” asht nji shprehje e papërdorshme nga spikerat.

F.6 rr.31 “M brëmja ishte e lagët, kishte rënë shi”, duhej thanë mbrëmja ishte e lagësht, sqarimi “Kishte rënë shi” asht i kuptueshëm nga fjala e lagët, mbasi pa ra shi s’kishte si të jetë e lagësht.

F. 8, rr. 31 “Fshatari po dëgjonte farmacisten i hutuar”. Përse e hutoi spjegimi i përdorimit të një ilaçi të vetëm.

F.9, rr.21 “Gazetarët që shkojnë në xhungla, nuk do të kishin parë kaq shumë gjarpërinj”. Si ka mundësi të mos ketë në xhungla ma shumë gjarpna se në Apolloni?!

F.9, rr. 35 “Gjithçka ishte e kthjellët dhe e vdekur”. Kthjellësia simbolizon gjallninë, do të mund të thuhej e kthjelltë dhe e heshtun.

F.10, rr.6 “Përmendoret shikonin me një indiferencë të keqe”. Mendoj se indiferencë të mirë nuk ka.

F. 10, rr. 8 “Gjarpërinjtë zvarriteshin mbi sipërfaqen e ujit”. Për gjithçka që lëviz mbi sipërfaqen e ujit thuhet lëviz, noton, e sidomos kur asht fjala si në këtë rast për gjarpna të ngordhun, me të cilët luen uji me ta jo ata me ujin.

F. 10, rr. 24 “Ajo buzëqeshi në shenjë qortim”. Buzëqesh ja nuk mund të jetë kurrsesi shej qortimi. Buzëqeshja asht gjithmonë përgëdhelse.

F. 11. rr. 30 “Kjo muzikë i shkaktonte një shtrëngim në zemër”. Muzika mund të krijojë emocione të ndryshme, jo shtrëngim në zemër.

F. 12, rr. 27 “por dihet se vajzat kur janë në klasën e 9, flasin gjithmonë shumë”. Cilët psikologë e kanë përcaktue këtë konstatim të pabesueshëm?! Çfarë veçorie ka në këtë aspekt klasa e 9 prej klasave të tjera?! Pse kjo u ndodhka vetëm vajzave të klasës 9 e jo djemve të klasës 9.

F. 13, rr. 1 “Zana kishte kafshuar buzën me gëzim”. Gëzimi nuk nxit me kafshue buzën, përkundrazi idhnimi.

F. 16, rr. 24 “Grusht shteti tha Zana. Ata kthyen kokën drejt ekranit ku dukej një shesh i shkretë i një qyteti me një monument në mes”. Përderisa nuk u tha, si ta kuptonte Zana se ajo pamje do të thonte grusht shteti?!

F. 17, rr. 22 “Besniku nuk kishte uri, megjithatë i hëngri shpejt taljatelat, i munduar nga një frikë gati panik se mos i thonte Liria: ‘Duke hangër vjen oreksi’, gjë që a i pa ndonjë arsye e urrente”. Lind pyetja: Çfarë urrente, Lirien apo taliatelat, apo proverbin. Përse i munduar nga një frikë paniku, nga kush u friksue dhe përse deri në atë pikë sa frigë ta quej panik?!

F. 17, rr. e parafundit “Urime, tha Kristaqi me indiferencë”. Si mund të jepet urimi me indiferencë. Edhe nëse do të ishte e mundur të jepej me indiferencë, ai urim do të ishte ironik.

F. 19, rr. 24 “Atij i shkoi ndërmend se ishte shumë lehtë ta fitojë lumturinë duke ngjitur ose zbritur shkallë ndërtesash”. Nëse do të fitohej lumturia kështu përse i vën në dyshim kuptimet e saja... gjithë jetën njeriu do të ngjitej e të zbriste shkalla ndërtesash.

F. 19, rr. i parafundit “U puthën një copë herë në fund të shkallave, por ajo ishte më shumë mundim se kënaqësi”. Si mund të preferojë njeriu atë që të jep më shumë mundim se kënaqësi?!

F. 21, rr. 9 “Të vdekurit do ta sundonin vërtetë botën, sikur të mos ishin të përçarë më keq se të gjallët”. Si mund ta sundojnë të vdekurit botën e të gjallëve?! Nga e di autori se të vdekunit qenkan ma të përçarë se të gjallët?!

F. 23, rr. 10 “Kushdo që e shikonte atë kokë të rrumbullakët me ata sy si vida”, fytyrë e rrumbullakët, thuhet, sa për kokë të rrumbullakët nuk ka mendue se mund të thuhet, ndërsa krahasimi i syve me 2 vida më duket i pavend.

F. 26, rr. 4 “Miqësia shqiptaro-sovjetike nuk ka të bëjë me politikën e jashtme”. Unë mendoj se politika asht ajo që lidh miqësinë e 2 popujve.

F. 29, rr. 10 “Ky dublim i botës nuk kishte asgjë këmbëngulëse e agresive”. Dublim i botës do të thotë të ketë bota edhe një dubël tjetër dhe dublimi çfarë mund të ketë kambëngulëse e agresive?!

F. 32, rr. 27 “Nuk do t’i vinte çudi sikur në atë enë prej porcelani të ngriheshin tani dallgë të vërteta deti”. Si nuk do t’i dukej çudi të futej deti brenda një ene porcelani?!

F. 32, rr. i fundit “Kishte diçka midis mendimit e hallit”. Përbluemjen e nji halli a nuk e bajnë mendimet?! A ekziston ndonji gja midis mendimit e hallit?!

F. 33, rr . 9 “Në të gjithë qenien e tij u sajua një mendim i qartë. Enver Hoxha ka një mërzi të madhe”. Mendimi sajohet në kokë, jo në të gjithë qenien. Pastaj mendimi se Enver Hoxha ka nji merzi të madhe a ishte sajue, apo ishte i vërtetë?!

F. 33, rr. 22 “Në sy i rrinte gjithnjë solucioni larës, një det i tërë i stuhishëm dhe i mistershëm”. Si mund të përbajë nji solucion larës një det të stuhishëm e të mistershëm?!

F. 34, rr. 5 “Ndërgjegja e tij po fundosej në solucionin e gjumit”. Nuk kisha mendue se ndonji fantazi do të mund ta quente ndonji gja “solucionin e gjumit”, duke qenë nji fenomen jete.

F. 36, rr. 5 “Numri i kalimtarëve arrinte shifrën 44000 në orë”. Kujt dhe përse i ka hyrë në punë numri i kalimtarëve të nji ore në shetitore?!

F. 36, rr. 9 “Rruga e lënë në mëshirën e së shtunës”. Cili asht kuptimi i “mëshirës së të shtunës”?!

F. 37, rr. 8 “Ai ishte i mbrojtur nga vërshimi i rrugës”. Mënyrë e të thanunit asht vulgare mbasi vershimin e përbajnë kalimtarët, jo rruga e palëvizshme.

F. 37, rr. 32 “Beni në monologun e Ofelisë së çmendur”. Kjo fjali na kujton kohën kur mashkujt luenin në teatër rolin e femnave. A mund të ndodhë sot t’i jepet për konkurs monologu i nji femne, nji mashkullit?!

F. 40, rr. 29 “Ajo nuk ishte ditë, por nji shpend i lodhur me emrin e shtunë”. Dita nuk mund të krahasohet me nji shpend të lodhun mbasi asht fenomeni ma i palodhun në jetë.

F. 41, rr. 7 “Rrafshina e shikuar nga avioni i kishte hequr një pjesë të peshës trupore e të mendimit”. Për çfarë shkaku e bën me firue në peshë rrafshina e shikueme prej avionit?! “Dhe i heqë një peshë të mendimit”, kur heqja e peshës së mendimit do t’i evitonte heqjen e peshës trupore, dhe vazhdon i kishte lënë ndoshta disa kilogram mish e eshtra”. Përse të shprehet dyshim me fjalën “ndoshta”?, e vazhdon “i kishte lidhur disa dhjetra fjalë me një sintaksë të varfër”. Si lidhen fjalët me sintaksën pa i shprehë ende?! E përse sintaksa e këtij rasti të quhet e varfën?!

F. 41, rr. 34 “Bota komuniste me një unitet që të ngjethë mishtë”. Përse të ngjethen mishtë prej unitetit?!

F. 53, rr. 32 “Ditë e shpupurishur me emrin e shtunë”. Përse autori sulmon vetëm ditën e shtunë?! A ka se si të imagjinohet dita e shpupurishun?! Fjalëve as nuk duhet as nuk mundemi t’ua ndryshojmë funksionin.

F. 43, rr. 35 “Rrinin në ndejëse të ulëta, që sikur të detyronin të flasësh me zë të ulët”. E çfarë lidhje mund të kenë ndenjëset e ulëta me volumin e zanit?!

F. 44, r. 15 “Midis brinjëve e mushkërisë kishte erë e mjegull, diçka ndodhte!” edhe fantazia i ka kufijtë e vet prandej as asaj nuk i lejohet ky përshkrim kaq irreal.

F. 46, rr. 2 “Në të gjitha rrugët e Tiranës, ajo që e ndjent emë shumë ndryshimin e stinëve, ishte rruga e Dibrës”. Ishte thuhet për nji rrugë që nuk asht ma, por lind edhe kjo pyetje: Pse rruga e Dibrës e ndjen ndryshimin e stinëve ma ndjeshëm se rrugët e tjera të Tiranës?!

F. 47, rr. 34 “Halla vinte syzet e vjetra e dëgjonte”. A nga se syzet e vjetra e banin të dëgjojë ma mirë?! F. 48, rr. 9 “Kuzhina franceze e mbulon dekadencën e saj me salcë”. Qyshë mund të mbulohet dekadenca me salcë?!

F. 48, rr. 9 “Varfëria i ka dhënë kuzhinës një karakter dramatik”. Mendoj se në këtë rast fjala “karakter”, duhej zëvendësue me fjalën “karakteristikë” fjala “dramatik” në këtë fjali nuk asht në vendin e saj.

F. 49, rr. 7 “Kjo është këngë mode e pijanecëve e të gjithë kampit socialist”. Numri i gjuhëve të vendeve përbase të kampit socialist, duke përfshi këtu dialektet e nëndialektet arrin disa qindra, prandej si mun të jetë “këngë e modës së pijanecëve” në të gjitha këto gjuhë?!

F. 49, rr. 17 “Ai pa albanologun Shnajder që për çudi po fliste me ambasadorin korean”. Përse çudi, 2 vetve u duhet njohja e së njëjtës gjuhë dhe dëshira për të komunikue.

F. 50, rr. 19 “Një grua sidoqoftë është më e sinqertë, aq më tepër në grua e mallëngjyer”. Si e kuptoi bashkëbiseduesi se ajo ishte grua e mallëngjyer pa u njoftë kurrë ma parë me të?! Përse nji grue sidoqoftë asht ma e sinqertë?! Edhe përse aq ma tepër kur asht e mallëngjyeme?! A asht ky nji përfundim psikologësh?! Studiuesa të këtij fenomeni?!

F. 51, rr. 6 “Për mua Roma ishte një qytet i mundur”. Duhet pyet, Roma ishte e nuk asht ma, po ekziston ende, dhe nga kush ishte e mundun.

F. 51, rr. 9 “Asnjëri prej tyre nuk e dëgjonte tjetrin me vëmendje, biles as veten e vet”. Si mund të bisedohet me tjetrin pa e dëgjue shoqi-shoqin e biles as veten e vet?!

F. 51, rr. 10 “Po i thonte atij diçka për kongresin e grave italiane, por në të vërtetë, po mendonte tjetër gjë”. A mundet njeriu të flasë për nji çështje duke mendue nji çështje tjetër?!

F. 51, rr. 15 “Në kafen ku ishim ne vinin bejleresha, zonjusha e artiste të arratisura nga Shqipëria”. Në këtë rast autori fjalën “zonjushe” e përdor si sinonim me fjalën pasunike. Lind pyetja, kur kishte zonjusha, pse të mos kishte edhe zonja? Unë nuk kam dëgjuar për arra tisje në atë kohë të ndonjë artisteje shqiptare. Në qoftë se janë arratisë, përse nuk i përmend autori?!

F. 51, rr. 24 “Vinin në kafen ku ishim ne, për të vazhduar polemikën”. Unë them në këtë rast do të ishte ma i përshtatshëm termi debat se polemikë. Në shqip vendpimja e kafes quhet kafene, jo kafe.

F. 51, rr. 33 “Tringëllima kërcënuese e vathëve të grave”. Qoftë edhe duke luejt kokën edhe sa me të dalë vendit, por edhe sikur të tringllonte si mund të jetë kërcënuese tringllima e tija?!

F. 52, rr. 8 “Fytyra e tij ngjiste me një orar vdekje e ajo fytyrë dukej sikur bënte tik-tak”. Çfarë trajte ka orari i vdekjes?! A mund të imagjinohet fytyra duke ba tik-tak?!

F. 52, rr. 20 “Filloi të thërriste ha-ha-ha”, me ha-ha-ha a nënkuptojmë nji thirrje, apo nji të qeshun?!

F. 52, rr. i fundit “Ishim në Italinë armike”. Në mos tjetër për hir të etiketës, vendin as popullin e atij vendi nuk i quen kush anmik.

F. 53, rr. 15 “Pavarësinë e gjetët vetë, por ku do ta gjeni grurin”, a asht fjalë për atë pavarësi që kemi fitue apo për atë që e gjetëm të gatshme?

F. 53, rr. 26 “Një mall i tretur si një ulurimë yjesh”. Gjithçka mund të imagjinohet ma parë se ulurima e yjeve.

F. 54, rr. 13 “Unitet i plotë gjer në mërzi”. Cili asht kuptimi i kësaj fjali?!

F. 24, rr. 28 “Francezi në hotel Dajti mysafir absurd, në një botë të mistershme”. Unë mendoj se kjo shprehje e autorit asht vërtet absurde.

F. 54, rr. 33 “Fluturimi i përgjumun i avionit”. Fluturimi tregon lëvizjen e jashtëzakonshme të shpejtësisë, prandej si mund të jetë “i përgjumun”?!

F. 55, rr. 18 “Fshirësi që fshinte natën rrugët, me fshisën e tij të gjatë ngjante si perëndi i mbështjellë nga një re pluhuri”. Si mund t’u bahet krahasim me Perëndinë nji fshirësi të pluhnosun?!

F. 57, rr. 13 “I binte mbi supe drita shfarosëse”. Po të ishte dritë çfarosëse a do ta çfaroste njeriun që do t’i binte mbi supe?!

F. 60, rr. 28 “Rreshtat e librit i dukeshin si fije leshi”. Krahasimi po të kishte gojë do t’i ankohej autorit për këtë përdorim.

F. 61, rr. 8 “Vetëm germat ishin njësoj, as të gjalla, as të vdekura”. Nuk ekziston ndonji gja në këtë botë që të jetë as e gjallë, as e vdekun.

F. 63, rr. 7 “Gratë kishin ecë 1 ditë e 1 natë pa ditë se djepat u ishin bërë arkivola”. Asht e pamundun që nji nanë të qëndrojë pa e pa fëmijën e saj nji ditë e nji natë, cilatdo qofshin rrethanat.

F. 63, rr. 22 “Ata quanin shtëpi gërmadhën, me kalimin e viteve, i kishin harruar fjalën shtëpi”. Fjala shtëpi asht e pamundun të harrohet, mbasi edhe nëmos e paç ti e ndjen nga të tjerët që e kanë.

F. 64, rr. 25 “Një gjyle murtaje fërshëlleu si perëndi e vetmuar”. Pak ma parë u krahasue fshesaxhiu me nji Perëndi, tani me nji gjyle murtaje. Mos vallë perëndia ka çdo formë që dëshiron autori t’i japë?! Perëndia s’ka si të jetë i vetmuem, mbasi Ai asht me të gjitha krijesat e krijimet e tija të Gjithësisë.

F. 65, rr. 9 “Binte dëborë me 1000 thundra të buta”. Autori me fjalën “thundër” ka dashtë ta krijojë 1 figurë origjinale, por thundra asht tepër poshtë krahasimit me flokë.

F. 65, rr. 13 “Dhija Rrabo drejton brirët nga dera”. Këtu autori krahason njeriun Rrabo me dhi e ky krahasim nuk merr shkas nga asgja, mandej njeri si paska “brirë”.

F. 65, rr. 35 “Mendimet nuk i lidheshin, ato ishin si lesh i shkurtër dhije”. Nëse dhitë e kanë leshin e shkurtër, asht e panevojshme të thuhet lesh i shkurtë, mjafton lesh dhije.

F. 66, rr. 2 “Ylber vajtimi”. Duke qenë ylberi ndër fenomenet ma të bukura të natyrës vajtim s’ka si të krahasohet me të edhe për faktin se ylberi paralajmëron kthjellësi.

F. 66, rr. 32 “Rraboa lëvizi gurin që kishte vënë ajo vetë në grykën e shpellës për të nxjerrë këlyshin e ulkonjës”. Sajimi që autori i ban tregimit Rrabos që hyn në shpellën e ulkonjës ku kjo kafshë ka 2 këlyshë e mostremja e fëmijëve fare të vegjël prej klyshave të ulkonjës, tingllon si njana nga ngjarjet ma të pabesueshme, mendoj se kulmin e të mosbesuemit e ban nxjerrja e klyshave të ulkonjës nga Rrabo e cila lëviz gurin veç sa me nxjerrë trupin e këlyshit. A ekziston ndonji ulkonj aq e pafuqishme sa të mos mund ta lëvizin trupin e saj e gurin që gjyshja Rrabo ka mund me e vu në grykën e shpellës?! Sidomos kur asht puna për me shkue tek klyshat e saj e nga gjithajo përpjekje e Rrabos dhe ulurimës së ulkonjës fëmijët e vegjël nuk trembet aspak?!

F. 68, rr. 33 “Aparati i kobaltit ishte një mysafir i shumëpritur dhe vdekjeprurës”. Si mund të jetë aparati i kobaltit mysafir i shumëpritun e njikohësisht vdekjeprurës?! Po të ishte vdekjeprurës do të ishte i padëshrueshëm. Përkundrazi, ai asht shumpritë me shpresën e shpëtimit të të sëmurve me rrezet e tija.

F. 69, rr. 7 “Shërbimi i tij i rrezikshëm”. Po të jetë aparati i kobaltit i rrezikshëm përse e vënë mjekët në shërbim?!

F. 69, rr. 19 “Njeriu ynë i ri, në një provë të rëndë nën aparatin e kobaltit”. Kush njeriu ynë i ri! Mos e ka fjalën për veprën më të shkëlqyeshme të partisë? Nëse fjala e tij nuk ka rrahë këtu, aparati i kobaltit u shërben të gjitha m oshave.

F. 69, rr. 26 “Nën aparatin e kobaltit nuk do të shtrihet Hiroshima, por një njeri i vetëm”. Nuk më duket moment i përshtatshëm me u sjell ndërmend ngjarja e Hiroshimës. Ky aparat vepron të kundërtën e bombës atomike në Hiroshima.

F. 70, rr. 3 “Rrezatimi i kobaltit ishte i zjarrtë si frymëmarrja e bishës së re kur s’i durohet të dalë nga kafazi”, edhe po të ishte “frymëmarrja e bishës së re e zjarrtë” nuk rrezaton si ky aparat, mandej pse e paska frymën e zjarrtë vetëm bisha e re, moshat e tjera si e kanë?!

F. 75, rr. 4 “Ai i shfaqte një besnikëri të mjaftueshme”. Besnikëria ose asht e mjaftueshme, ose nuk asht hiç.

F. 75, rr. 22 “Ngriti dorezën e telefonit”. Nuk mund të përkthehet fjala receptor, dorezë. F. 82, rr. 4 “Aparati i kobaltit ishte diçka midis Krishtit e plakatave të mëdha të festave”. Asht e pamundun t’ia bash nji koment ma të qartë ksaj fjale se ia ban kjo vetvetes së saj.

F. 82, rr. 28 “Do të vinte Kriza që ishte rezervë në çdo rast”. Kriza asht nji sipëremen i ngjitun natyrisht nga dashakëqijët, e si mund të ishte shoqe e atyne që i kishin ngjitë këtë sipëremen?! Çfarë shoqnije e saja mund të ishte ajo që e përdornin si rezervë?!



F.86, r.12 “Sa për shoqen që kishte sjellë Mariana në atë shoqri ishte e qartë se nuk e pëlqenin të kërcenin me të”. E çfarë shoqnije asht ajo që pranon ta fyej deri në atë shkallë, nji vajzë të ftueme nga nji shoqe e tyne?!, pastaj në gjuhën e shkrimtarve nuk thuhet kërcen në mbramjen e vallzimit, por vallzon.

F.86, r.33 “Pyetën pijanecin se mos kishte parë në bulevard dy vajza me nji djal”. Si mund të pyetet a ke pa në shëtitore 2 vajza me 1 djal?! Kur andej mund të kalojnë mijëra kësi treshesh.

F.87, r.78 “Në të gjithë strukturën e eshtrave të krizës, gjatucë, shtrihej nji pikllim”. Si mund të shtrihet pikllimi në eshtna?! E mund të ekzistojë ndonji hiperbolë kaq e papranueshme?!

F.88, r.26 “Mira po kërkonte në syrtar nji peshqir të t hatë”. Si mund të ishte futë në syrtar peshqiri i lagun?!

F.90, r.13 “Darka ishte si nji kal i hazdisur”. Me kal të hazdisur do të mund të krahasohej 1 njiri i hazdisur. Aty ishin shumë njerëz. Në asht fjala për darkën si gjellna, ato janë të pakrahasueshme me kal të hazdisun.

F.92, r.21 “Në sipërfaqen e trazuar të kujtesës së tij”. A asht e përcaktueme nga mjeksia sipërfaqja e kujtesës?!

F.92, r.26 “Hija e 1 njiriu zvoglohej e zvoglohej, si orët e jetës së tij”. Orët nuk zvoglohen, as nuk shkurtohen, shkurtohet jeta me kalimin e orve.

F.93, r.24 “Mendoi me një gëzim, pothuaj tragjik”. Vallë si mund të quhet gëzimi tragjik, kur gëzimi asht ekstremi i nji mjerimit tragjik.

F.93, 3.26 “Gjith aj kompleks pjatash”. Kompleks nuk mund të thuhet për pjata, por për 1 grup të vogël kangtarësh, a instrumentistash, ose për 1 problem të vështirë me u zgjidhë.

F.95, r.11 “Sinjalet e përgjumuna kishin në grihin e tyne nji gja të paafrueshme”. Sin jali po të jetë i përgjumun, pushon si sinjal. Kishin në grihin e tyne nji gjë të paafrueshme. Fjali që nuk i jepet maje.

F.96, r.1 “Sinjalet e aeroportit për Zanën ishin ca njerëz të pandërgjegjshëm e hallexhi”. Si mund të jenë sinjale njerzit, si mund ta dinte Zana se janë hallexhi, atë veç në qoftë se e ka ditë ngase në atë kohë hallexhi ishte i gjith populli shqiptar.

F.97, r.13 “Zana nuk i hiqte sytë nga aeroplani gjigant”. Si mund të ishte ai aeroplan gjigant, në kushtet e athershme të aeroportit tonë?!

F.98, r.2 “Njerzit për të parë më mirë, ngrejnë kokat e ngriheshin në themrat e këmbëve”. Themrat dihet se janë të kambve, lind pyetja: a ma mirë shihet nga lart-poshtë duke u ngritë në majet e gishtave të kambve, a në themra?!

F.99, r.1 “Dera e avionit u zgjat si gojë drejt tij”. A i afrohet dera Besnikut, a Besniku derës?! Pastaj goja nuk zgjatet.

F.100, r.23 “Ky njeri nuk kishte asgjë që të kujt onte traktatin në mes shteteve”. Si mund të ekzistonte nji njeri që të kujton me pamjen e tij traktatet në mes shteteve?!

F.103, r.30 “Po të mos bënte aq ftohtë, Besniku do të buzëqeshte”. Pse, a vetëm në mot të ngrohtë buzëqeshet?!

F.103, r.22 “Qielli i pafund, deri në shqetësim”. Çfarë shqetësimi sjell qielli i pafund, kur dihet se qielli asht i pafund?!

F.104, r.11 “Grumujt e borës po përpiqeshin t’i shtynin jetë ditës, por ishte vonë”. Thuhet me zgjatë jetë, jo me shty jetë e si mund të përpiqen grumujt e borës me i zgjatë jetën ditës?!, por ishte vonë. Çfarë don të thotë në këtë rast “por ishte vonë”?!

F.104, r.18 “Bora kishte nji heshtje të çuditshme”. Përse e ka të çuditshme heshtjen bora?! Mos vallë bora ka heshtje të ndryshme?!

F.104, r.13 “Drujt e rrallë aty-këtu e kishin pranuar prej kohe vetminë e plotë të asaj dëbore”. Se mos i kishte pyet bora a jeni dakort.

F.108, r.5 “Po ngrysej, ishte nji orë kur nuk mund të punohej”. A ka ndonji orë kur njeriu nuk mund të punojë , qoftë ajo edhe orë e natës?!

F.108, r.14 “Të gjitha ishin vila partie”. Jo partie, se partia përbahet nga njerëz të rëndomtë, por të udhëheqësave të partis.

F.109, r.13 “Ata vrisnin çdo qenie të gjallë, zogj, bisha të egra, gjarprinj, e megjithatë e fshehta nuk u mbajt dot”. Bishë të butë nuk ka.

F.112, r.4 “Nji aviator i don gjithmonë vendet e vogla”. A ka mundësi çdo aviator me pasë të njëjtin mendim?!

F.117, r.23 “Fluturimi ishte diçka i ngjashëm me leximin e një teksti latinisht”. Çfarë ngjashmrije ka fluturimi i avionit me leximin e nji teksti latinisht?!

F.123, r.4 “Një seks tinzar, shkonte aty-këtu në atë darkë”. Çfarë seksi tinzar, mashkull a femën e përse të quhet seks tinzar?!

F.125, r.23 “Varre, Lula u ba si opera”. A opera, apo si opera?! Mos vallë varet e lulet e përbajnë operën?!

F.125, r.5 “Ata shfaqeshin në horizont”. Asht fjala për në nji mbrëmje vallzimit. Çfarë mund të quhet horizont në nji sallë vallzimi?!

F.125, r.9 “Prapashtesat e tyre ou e isk valonin në qen ien e tyre si eshtra e si krah peshku”. Krahë të çfarë peshku?! Peshku a ka krahë, apo fletë.

F.125, r. i fundit “Mëngjesi hidhte mbi ëndrra një ndriçim të turbullt, gëlqeror”. Ndriçimi nuk mund të jetë i turbullt, se ma gëlqeror jo e jo.

F.127, r.2-3 “Më falni, tha Andropovi, se erdha pa ju lajmëruar”. Si mund të shkojë befas e fillikat vetëm nji figurë politike si Andropovi tek Enver Hoxha?!

F.129, r.1 “Forma e tryezës bënte që heshtja të ndihej më shumë”. Sikur të ndihej nuk do të ishte ma heshtje, e nëse do të flitej për diçka që ndihet, cila formë e tryezës e shton të dëgjuemit?!

F.131, r.14-15 “Kontra-admirali juaj, gjithçka mund të jetë, por kontra-admiral nuk është”. Grada asht e aftësisë se asaj dege e jo e karakterit.

F.131, r.24-25 “Nuk mund të dorzohet nëndetset se erdhi dimri e ka shumë dallgë”. A nuk lëvizin nëndetse kur ka shumë dallgë?! Përse erdhi dimri, a nuk pushojnë dallgët asnji herë gjatë kësaj stine?!

F.132, r.18-19 “Sy të piklluar prej armeni”. Pse, të gjit hë sytë e armenve janë të piklluem?!

F.127, r.9 “Enver Hoxha solli sytë nga dritarja dhe mbet pak i habitur se përjashta kishte filluar të binte dëborë”. Autori e ka fjalën për në Moskë në nandor. Pak i habitur, nuk thuhet, pasi habija nuk asht sasijore pastaj përse të habitej që në Moskë mund të bijë borë në nandor?!

F.137, r.28 “Ajo që në rrethana të tjera do t’ishte dukë absurde, tani që po shikonte borën, iu duk 1000 herë ma absurde”. Përse e shtoka bora 1000 fish absurditetin?!

F.141, r. i fundit “Ma e vështirë tha Enver Hoxha asht të përkthesh dialogun e kësaj drame se Eskilin”. Mos vallë ma i vështiri për t’u përkthye asht Eskili?!

F.142, r.4 “U ba një heshtje delikate si nji qelq i madh”. A sa ma i madh të jetë qelqi, aq ma delikat asht?!

F.145, r.15 “Duke hapur me mëshirë zingjirët e çantave”. Çfarë mëshiret nevojitë hapja e zingjirëve të çantave?!

F.145, r.21 “Ata memzi prisnin rastin për një masakër të re në çanta”. Cila ishte arsyeja e masakrimit të çantave?!

F.146, r.14 “Delegacioni shqiptar as nuk u ngrit, as nuk duartrokiti”. Ky gjest a i përkiste edukatës?!

F.146, r.21-22 “Përpara tyre nxinin çantat si në një gosti anormale, absurde dhe të përjetshme”. Një gosti mund edhe të shndërrohet në anormale e absurde, por e përjetshme si mund të jetë?!

F.147, r.11 “Sidomos kopsat e ruanin një të fshehtë”. Çfarë të fshehtet mund të ruejnë kopsat?!

F.147, r.20 “Kishin sjellë një govatë me ujë e krypë”. Autori e ka fjalën që me at ujë e krypë shëronin duart e gjakosuna nga duartrokitjet. A mund të quhet gjetje kjo?!

F.152, r.5 “Qielli ishte i shterpët, pa kontura reshë e horizontesh”. A ka si të quehet shterp qielli aq i pasun gjithmonë?!

F.154, r.2 para fundit “Fjala kurr vërtitej përmes heshtjes si një shpend dimror”. Po të vërtitej fjala përmes heshtjes, ajo do ta thente heshtjen e si mund të krahasohet fjalë me nji shpend dimnor?! A mund të imagjinohet fjala “shpend”?!

F.155, r.1-2 “Gandi i ngjante një varfanjaku që i ishte afruar heshturazi një sherri”. Si mund të quhet varfanjak figura madhore e Gandit?! Ai ishte nji bust i vendosun aty, jo i afruem.

F.155, r.21 “Enver Hoxha kishte fluturuar gjatë gjithë ditës me një aeroplan ushtarak për të arritë në Moskë”. Ul Mushak.

F.155, r. “Tasat e mbuluar me kapak dukeshin si enigma”. Çfarë enigme mund të shtihet në tas e ta mbulojë kapaku i tij?! A i ngjet tasi i mbuluem me kapak enigmës?!

F.156, r.11 “Enver Hoxha e tundi kokën një copë herë”. Një copë herë nën.

F.160, r.14 “Enver Hoxha i ra tryezës me grusht në zyrën e Krushovit, e ata në vend ta arrestonin, u nguruen”.

F.161, r.10 “Hieroglife kërcnuese”. Çfarë kërcnimit mund të bajnë hieroglifet?!

F.161, r.1 “Pamja e grumbujve të dëborës ishte shtypëse”. Çfarë do të thotë pamje shtypse?!

F.161, r.23 “Taman borë e vdekur”. Çfarë dallimit ka bora e vdekun nga e gjalla?!

F.162, r.2 “Asgjë e partisë tonë të mos tingllojë si serenatë nokturne”. Ktu do të mjaftonte fjala serenatë, mbasi serenata ditën nuk bahet.

F.164, r... “Buzqeshje neutrale”. A ekziston buzqesha neutrale dhe cili asht kuptimi i kësaj lloj buzëqeshjeje?!

F.165, r. “Në kohën që ata po shkulnin nga tamthet tentakulat mizore të kufjeve të cilat linin me siguri gërvishtje e plagë të tmerrshme aty ku ishin ngulur”. Në qoftë se ka ndonji gja mizore në këto fjalë, asht formulimi i tyne nga autori. Si asht e mundun të shkaktojnë gërvishtje e plagë mbajtset e kufjeve?! E kush do të pranonte me vu kufje të tilla?! Sipas këtij përshkrimi shpiksi i kufjeve asht shpiksi i nji torture.

F.165, r. i parafundit “Ai e hapi gojën shumë ma tepër se ç’ishte e nevojshme për të krijuar fjalët”. Hapja e gojës ai flet, a i krijon fjalët?! Unë për si e dij, goja flet fjalët e krijueme.

F.167, r.6 “Ç’kërkon z. Enver Hoxha, thirri Dolores Baruri”. Nji komuniste si Baruri nuk i thotë nji komunisti zotni.

F.166, r.29 “Ai trishtim Spaje, iberikësh”. A ndryshon trishtimi spanjol nga të tjerat trishtime?!

F.167, r.8 “Kjo mbledhje është vetëm sy”. Sipas meje kjo fjali nuk shpreh asgja.

F.167, r.3 “Nga shumë drejtime të ndryshme ndiheshin shikime njerzish”. Shikimet nuk ndihen, por shihen.

F.170, r.6 “Hapnin krahët tragjikisht”. Si mund të quhet hapje tragjike e krahve?!

F.171, r.20 “Enver Hoxha kishte vënë përsëri kufjet”. Pak ma parë autori na tha se kufjet shkaktojnë gërvishtje e gërvishtjet plagë të rënda, si e pranoi Enver Hoxha torturën e kufjeve?!, e vazhdon “Ai nuk dëgjonte fjalë, veç intonacione”. A veç sa me dëgjue intonacionet i vuni sërish kufjet?! Vetëm për hir të intonacioneve e pranoi gjithë atë sfilitje?!

F.176, r.6 “Minutat po kalonin me shpejtësi e ngadalsi”. Dy të kundërta për nji herë nuk kanë si ngjasin e sidomos ky rast nuk e justifikon antitezën që përdor autori.

F.176, r.14 “Ishte goditja e një rrafshire”. Rrafshira nuk qëllon askënd e asgjë.

F.176, r.17 “Njerzi po blenin gazeta, n jerzit ishin absurd e gazetat ma absurde”. Nga i njeh autori këta njerëz se qenkan absurd?!

F.177, r.10 “Shifrat e orareve mbi dyert e kafeve kishin vdekur”. Mbi cilën derë kafeneje shkruhen shifra e përse shkruhen?! Nuk e justifikojnë lejimet letrare vdekjen e shifrave. Për shifrat mund të thuhet fshihen ose shlyhen.

F.177, r.12 “Tek baraka e vogël vazhdonin të shiteshin gazeta, qysh prej fillimit të botës”. As hiperbolat nuk janë të pakufishme, biles kur e stërkalojnë kufinin si në këtë rast, bahen shumë qesharake.

F.177, r.2 “Kampi socialist kishte humbur gjumin e unitetit”. Ndoshta krenat e shteteve të kampit socialist, popujt as gjumin, as unitetin, e vazhdon “E nuk flinte ma”. Kur të thuesh ka humbë gjumin, nënkuptohet se nuk ka si flenë.

F.180, r.1 “Në këtë kohë Enver Hoxha, qe autori ma shumë aludon se përmend, bashkë me delegacionin shqiptar udhëtonte në vagonin e trenit Moskë-Varshavë”. Lind pyetja, sa mirë qe i zoti t’i binte grusht tavolinës në zyrën e Krushovit e nuk q e i zoti t’i siguronte vetes e delegacionit të tij 1 aeroplan Moskë-Tiranë?!

F.192, r.2 “E nji të qeshur prej mvarsi”. A nuk e ngacmon e qeshuna edhe mvarsin si eprorin?!

F.192, r.9 “Duke mbyllë njërin sy në mënyrë familjare”. Si asht xhanëm kjo mbyllja e synit në mënyrë familjare?!

F.197, r.16 “Besniku pau ambasadorin sovjetik duke biseduar me një zezak e i erdh për të qeshur”. A asht ky shkak nxitës për me qeshë?!

F.198, r.5 “Megjithse shifrat e orareve ishin po ato, u kishte ndodhë diçka të djelave planeve të martesave, mobilerive, autobuzave, ishte tamam luftë”. Në atë kohë luftë në Shqipni?! Po me kë?! Ndamja nga kampi socialist ishte shkëputje, jo luftë.

F.203, r.1 “Po ankoheni i pyeti Besniku plepat se nuk u kam përkthye mirë?”. Si mund të përkthehen plepat?!

F.207, r.34 “Plaga ishte malësuar”. Folja kadariane me malsue nuk asht shpikë natyrësh si edhe folja drusue, apo fjala burrvdekur, ngase “S” e këtyne foljeve nuk gjindet n ë asnjë rasë të emnave mal as dru. Ndërsa burrvdekur, thuhet vejane, ndajpo të thuhet burrvdekur, do të duhej thanë edhe gruavdekur, apo djalëvdekur e të tjera.

F.209, r.34 “Me pague 18 vjet, as piramidat e Egjiptit nuk kanë vazhduar kaq kohë”. Jo nuk kanë vazhduar, por nuk ka zgjatë ndërtimi i tyre se me vazhdue do të thotë me vazhdue ekzistenca e tyne.

F.210, r.7 “Të krijonte ajo marrdhënie me një tjetër që mos të mund të vërtetësohej atsia e fëmijës”. Kjo do të mund të ndodhte nëse nuk do të ekzistonin analizat mjeksore.

F.211, r. i fundit “Kjo gjë iu duk e largët dhe e pabesueshme, si vdekja”. S’ka gja ma të besueshme se vdekjen.

F.212, r.9 “Rruga dukej sikur do të shtremrohej nga dyndja e kalimtarve”. Me çfarë lante të shtremnueshme ishte ndërtue ajo rrugë?! E këtu asht fjala për nji rrugë shetitorje. Ka disa hiperbola që i thonë shkrimtarit kujdes në përdorimin tim.

F.212, r.12 “Kishin blerë greip frute”. Lexuesi duhet të dijë anglisht për me e kuptue këtë fjalë.

F.215, r.5 “Ideja se ata po shkonin në ndihmë të dikujt, Zanën e rrënqethte”. A rrënqethej ngase e urrente apo ngase i dhimseshin viktima, autori nuk u jep përgjigje këtyne pyetjeve.

F.214, r.6 “Kuja madhështore e sirenës, çante qiejt e hapur”. Si mund të quhet madhështore kuja?!

F.216, r.14 “Xitela i shau Rrema gjethet”. Përse qenka fjalë fyese “xitel”?! Si mund të krahasohen gjethet e fundit të vjeshtës me xitela, që do të thotë vajzë e pamartueme. Pak ma tutje “1 katror drite dimrore”. Çfarë ndryshimi ka drita e nji tjetër stine nga drita dimnore?!

F.220. r.15 “Në qoftë se nuk do të ketë telefon tjetër, do të fle edhe pak”.

F.233, r.23 “Bedrije, a të tha njeri ta heqësh portretin e Krushovit?” Heqja e portretit të Krushovit për arsye politike do të fillonte nga komiteti qendror, jo nga institucioni i mesëm ku pastron Bedrija, si u lashka në dorë të pastrueses dhanja e shenjit të nji prishje aq të randsishme?! A mu nd të hahet me e marrë vesht Bedrija sekretin e prishjes ma parë se mijra zyrtar e politikan rrangu në të gjithë Shqipninë?!

F.224, r.13 “1 ndjenjë e hidhur po ngjitej në qenien e tij”. Ndjenja a ngjitet në qenie, apo zbret në qenie?!

F.225, r.26 “Raqi e shokët e tij po zbrisnin tek ata në formën e trokitjes së natës, tring, tring, tring”. Cila zbritje asht në formë trokitje?! A trokitet tak, tak, tak, apo tring, tring, tring. Për si e dij unë trin tringllon zilja.

F.226, r.26 “1 lëng i verdhë hëne rridhte e rridhte”. Drita s’ka si të krahasohet me lang.

F.226, rreshti i parafundit “Me siguri drama e madhe e qenve do të kishte ndodhë dikur në kohrat primitive, në ndonjë natë hane”. A e njeh historia këtë dramën e madhe të qenve?!

F.228, r.23 “Në ecjen e pasagjerëve të trenit Durrës-Tiranë kishte diçka nga dhuna e nga pushtimi”. Çfarë dhune e pushtimi m und të ketë ecja e pasgjerëve?!

F.228, r.5 “Ishte marrshim somnambule”. Pasagjerët shumës, somnambula njëjës. Si mund të krahasohet ecja e pasagjerëve me 1 marrshim somnambule?!

F.229, rreshti i parafundit “Ai e ndjeu se ajo e vështroi”. Vështrimi ndjehet apo shihet?!

F.230, r.10 “Ndoshta nga shoqrimi me djem të tillë, që shkojnë jashtë shtetit, sytë e tyre bëheshin misterioz”. Ata që shkojnë e vijnë nga jashtë shtetit t’i bajnë sytë me qenë misterioz?! E përse ndodhte kështu?!

F.233, r.10 “Jo se druvari thrriste “Dru me pre” donte të presë dru, por për të bërë njerëzit me nerva”. Përse të bahen njerëzit me nerva kur thrret druvari “Dru me pre”.

F.233, r.24 “Ajo kafshonte gishtat me duar”. Gjetja e kësaj figure letrare asht e gabueme, por gishtat e njanës dorë, gishtat e tjetrës.

F.235, r.5 “Urrejtja ngjet me atë këmishën e palarë, që kur e hedh në qoshe, fillon të mbajë një erë të stërkeqe”. Urrejtja mban erë të keqe kur e ke, jo k ur e hedh. Hedhja tej urrejtjen e mbyt.

F.235, r.8 “Buzëqeshja vesh në vesh “. Vesh në vesh mund të qeshet, jo të buzëqeshet. Buzëqeshja asht sinonim me nënqeshjen.

F.237, r.1 “Diçka ka ndodhë, atje larg në shkretëtira”. Nurihani e të deklasuarit e tjerë nuk janë aq pa kulturë sa të mos ia dinë emnin Rusisë e Bashkimit Sovjetik.

F.237, r.30 “Sytë e tyre të rrumbullakët e të mpirë si xero prapa shifrave”.



Vijon ...

[Diabolis]

nga Gjokë Vata


Faqe 5, rreshti 8 “Me 1 kapuç në kokë për mos t’u lagur, ata dukeshin tepër të largët e jashta kohe”. Përderisa janë ma shumë se 1, si kanë me qenë me 1 kapuç në kokë, por me kapuça në kokë.

Vijon ...

Kjo e te tjerat jane cikerima. Ja ta zeme qe duhej ... me nga nje kapuc ne koke....
Sa dhe si e prishin librin keto?

Pyeteni Gjoken sa kapuca mban ne koke, se ashtu shkruan ... me kapuca ne koke... dhe jo ... me kapuca ne koka.

[kolombi]

Kadareja si njeri ka dhe ai te metat dhe dobesite,por te vesh ne dyshim ,apo te minimizosh shkrimtarin gjigand Kadare,xhevahire te tilla bejne edhe vete PERENDINE e artit te letersise te qeshe per te mos qare.
E kemi te lindur qe ne gene ne shqiptaret,qe dhe ata pak njerez te medhenj qe kemi,edhe ata pak qe bejne te njohur neper bote emrin e atdheut tone te vogel,ua kemi mbledhur me vite mekatet dhe u kemi bere gati ,sa here na jepet rasti KRYQIN e martirizimit.

Ahh,se desh harrova keta Visaret munt te jene thesare letersie...........,por Kadare nuk do behen kurre,thjesht se kur themi Kadare nenkuptojme letersi.


Sa per kompanine e Aruneve,mos u shqetesoni ka ngaterruarr deren e forumit dhe kujtoi se eshte tek luftimet e fundit ne Irak.
As per keto artikujt e "arkeologeve" qe na ka sjelle,harron Aruni dhe Vata i tij se sado te mundohen,sorrat dhe laraskat kurre nuk do te fluturojne me lart se Shqiponjat.