C'fare ndodh pas vdekjes !!!

[ABIGAIL]

Nje varg i bukur ne Bibel qe me pelqen shume thote:

"POPULL IM, THOTE ZOTI, DO TE HUMBASE NGA PADITURIA!"

Natyrisht qe me vdekjen e njeriut nuk mbaron gjithcka. Aty fillon dhe vazhdon dicka tjeter.
Edhe shkencetaret me te medhenj kane studjuar dhe kane dale ne perfundimin se: "GJITHCKA TRANSFORMOHET POR NUK ZHDUKET!"
Mendoj se ketu ka nje te vertete!
Ne radhe te pare vdekja eshte vetem nje "shperngulje" nese mund ta shpreh keshtu. Njeriu nuk vdes ne ato momente kur pushon se marri fryme, thjesht ai le trupin e tij ketu ne toke dhe shpirti vazhdon "udhetimin" per ne boten qiellore.

Shpirti i njeriut eshte i pavdekshem.

Natyrisht qe do i shohim nje DITE te gjithe te vdekurit, vecse ate DITE nuk do te mund te themi shume gjera...

Pra, ky shpirt vazhdon te jetoje, te ndieje, te flase, te shijoje, "te vuaje"(varet se ku eshte vendodhja e tij).

Ekzistojne dy vende ne qiell: PARAJSA dhe FERRI!!! (Me vjen shume keq nese disa nuk mund ta pranojne kete gje, por eshte e VERTETA).

Nese ky shpirt do te ndodhej ne ferr, pasoja do te ishte vuajtja.

Pra, shpirti del nga trupi i njeriut, qe nga momenti qe njeriu pushon se marri fryme, domethene "vdes", dhe shkon ne PARAJSE ose ne FERR. Dhe eshte ne pritje deri ne kohen e caktuar qe ka vendosur Perendia per ti gjykuar keta shpirtra.

Kushdo qw e pranoi BIRIN E PERENDISE "JEZUS KRISHTIN'' SI ZOT dhe SHPETIMTAR e ka marre "bileten" per ne parajse, kush jo fatkeqesisht do te ndodhet ne ate vendin tjeter...

Kete gje nuk e them une por, BIBLA.

Une e besoj dhe e kam marre kete bilete qe tani ne toke.
Nuk me tremb aspak vdekja!!!

Hedh drite mbi kete te vertete vete Jezus Krishti.

Vdiq dhe u ringjall. Eshte i Vetmi qe erdhi nga bota e te vdekurve, per te treguar se nje dite do te ringjallen te gjithe te vdekurit, por me nje trup te ri, ashtu si i Jezus Krishtit.

SHPIRTI I NJERIUT ESHTE I PAVDEKSHEM!!!

KUSHDO QE E PRANON JEZUS KRISHTIN SI ZOTIN DHE SHPETIMTRIN E TIJ DHE DESHMON PER TE, DO TE JETOJE PERJETESISHT NE PARAJSE DHE PER KETE NJERI NUK KA VDEKJE KURRE!!!

ME RESPEKT, ABIGAIL...

[hboy213]

Une bashkohem me mendimin e Abigail - 100%.
Me vjen keq qe i kemi pasur syte te mbyllur, jo vullnetarisht - qe nga koha e pushtimit Otoman deri ne Diktature, por sic thote Bibla qe cdo njeri, te pakten nje here ne jeten e tyre, do te kete mundesi te mesoje per Jesus-in dhe ti jepet mundesia per nje jete eternale.
Sa gje e bukur to te ishte sikur te gjithe te ndiqnim ate rruge dhe te takoheshim ne parajse dhe te kemi jete te pafundshme.......
J'ua urroj kete gjithe Shqiptareve.
Jesus Loves You!!!

[armandovranari]

pelasgian, nese mundesh dhe ke kohe te na sjellesh pak me teper material nga prof. Skender Rizaj ne lidhje me kete problem, duket shume interesant.

[besnik29]

Nje shkencetar tha:"Shkenca nuk zbulon por verteton fakte" se çfar deshi te thote shte lehte per te kuptuar, pra shkenca verteton ato fakte per te cilat ne muslimanet kemi qene te njohur per me shume se 15 shekuj,por fatkeqesisht nuk i kemi emertuar keto fakte me pare.
Se çndodh pas vdekjes per ata qe besojne ne Allahun xh.sh e kan lehte per te ditur ndersa per ata qe nuk besojn kurre nuk do ta gjejne pergjigjjen e tyre.Ndersa ata qe vertete duan te dine u preferoj te lexojn Kur`anin dhe do te kuptojn se ç`ndodh pas vdekjes.
Me ndeirme besnik29

[huggos]

Nese do te lexohet nga fillimi kjo teme (megjithese u be teper e gjate..) do te shihet se pak a shume kemi arritur ne nje stad kryesor.. te pranimit te faktit se Shpirti (njeriu i vertete) nuk humbet dhe se pas ndarjes se tij prej trupit material, ai shkon diku. Problemi ka ngelur ne ceshten - ku???

Personalisht do te isha i interesuar te dija edhe pozicionin e religjionit (pasi eshte nder te paktet qe per kete teme ka zgjidhje..). Dmth sipas feve.. njeriu kur sapo vdes, ku shkon? C'ndodh me te?


vazhdim te mbare..
huggos

[ALBA]

Pyetja që neve njerëzve na ndjek me milenie, është ekzistenca e shpirtit. Ndoshta kjo pyetje është e vjetër sa edhe raca njerëzore. Shpirtat janë, dhe të gjitha religjionet në librat e veta të shenjta e pohojnë këtë. Poashtu këtë e pohojnë edhe besimet e fiseve pagane, qofshin primitive ose të ndonjë niveli të ulët të civilizimit. Thënë simbolikisht, shpirtat ekzistojnë, janë brenda nesh, në trupin tonë. Ata kontrollojnë trurin dhe trupin tonë. Ata kontrollojnë edhe ndjenjat tona, na japin vullnetin ose na e marrin fuqinë. Arsyeja më e thjeshtë e kësaj është se çdo gjë që është jashtë njohurisë sonë dhe diturisë sonë, s'mund edhe të dëshmohet. Deri më sot asnjë arritje shkencore e as ndonjë pohim nga shkenca zyrtare nuk mundi të konstatojë se me vdekjen fizike ndalet edhe çdo aktivitet shpirtëror. Për këtë edhe më tej mbetet pohimi dhe besimi se shpirtat, edhe pas vdekjes së trupit, ekzistojnë, dhe se ato kurrë nuk vdesin, por bashkohen me Zotin, pasi që janë pjesë e Tij.
Sa i përket aspektit të shkencave parapsikologjike, në hulumtimet dhe studimet që janë kryer gjatë gjithë këtyre viteve, u konstatua se shpirti mund të ndahet nga trupi i njeriut edhe kur ky është ende gjallë. Kjo ndodh në ritualet kur njeriu bjen në trans, pastaj kur ëndërron, ndër hipnozë, ndër dozë të madhe narkotiku, e poashtu edhe në gjendjen e të sëmurit në komë. Poashtu janë të njohura edhe rastet e përjetimeve të vdekjeve klinike, kur shpirti në atë gjendje braktis trupin dhe kontakton me shpirtat e botës së "andejshme". Kjo në parapsikologji quhet udhëtim jashtëtrupor. Kjo shkencë poashtu pohon se kur njeriu flen, shpirti i tij mund të ndahet nga trupi dhe ta kryejë të ashtuquajturin udhëtim astral. Poashtu edhe porositë telepatike mes personave të lidhur emocionalisht, pa marë parasysh a janë këto emocione të dashurisë ose të urrejtjes, realizohen përmes shpirtave. Sepse shpirti, ose fryma, paraqet energjinë që është në lëvizje të përhershme mes trupit në të cilin gjendet dhe rrethit të jashtëm ku trupi në atë çast lëviz.

[ALBA]

vazhdimi...Kjo do të thotë se ai mundëson kontaktin e qenieve në dimensionin kohor e hapësinor. Disa individë janë në gjendje që, pas mbizotërimit të ndonjë teknike meditative, ta fitojnë aftësinë që ta shpojnë dimensionin hapësinor kohor. Kur vjen deri te kjo, atëherë krijohen fanitjet e ngjarjeve të ardhme ose të kaluara, gjë që kjo është i njohur si parashikim, dhe personat e këtillë quhen parashikues. Këta persona janë të aftë t'i shpojnë të dy dimensionet, dhe shpesh të pranojnë porosi edhe në të tashmen, si parandjenja për ndonjë ngjarje të ardhme. Parapsikologët poashtu zbuluan gjëra interesante se te njerëzit e këtillë, aftësia e shpimit të dimensionit hapësinor është më i lehtë se sa shpimi i dimensionit kohor. Ata munden që në çdo çast të pranojnë porosi nga vendet e ndryshme të botës.
Për komunikimin në këtë dimension, shkencat parapsikologjike erdhën në zbulimin se personat e këtillë më së shumti kanë suksese në veprimet e veta kur janë ndër hipnozë, në ndonjë lloj të caktuar të transit ose në meditim të thellë. Këto teknika meditative, që zakonisht vijnë prej Lindjes, nuk janë gjë tjetër pos përpjekje që mendja e njeriut të kontaktojë me shpirtin e vet. Parapsikologjia këtë e shpjegon ashtu që pohon se disa popuj të Lindjes, me meditim janë përpjekur që të vendosin kontakt me shpirtin e vet, e me këtë në të vërtetë gjurmojnë pas njohjes së brendshme të së Vërtetës, që paraqet një tentim të realizimit të marrëdhënieve harmonike me fuqinë Hyjnore, e cila është në formë të shpirtit në trupin e njeriut dhe deri te i cili vjen me ndihmën e ritualeve të ndryshme religjioze. Pa marë parasysh se ato rituale dallohen prej besimit në besim, këto kanë për qëllim të njëjtën gjë, e ky është njohja e Zotit. Edhepse duket e çuditshme, e pamundur dhe paradoksale, shkencat parapsikologjike pohojnë se largimi nga Zoti është akt primitiv dhe pagan (që mendoj se në këtë kanë plotësisht të drejtë), dhe në anën tjetër poashtu pohojnë se vendosja e kontaktit me shpirtin e vet për çdo njeri është tepër e vështirë. Pamundësia e kontrollit të impulseve, emocioneve dhe reaksioneve të papritura të mendjes sonë qëndrojnë, në përgjegjësinë e shpirtit në atë ç'ndodh, para se pjesa racionale e mendjes sonë është në gjendje të reagojë.
Për këtë arsye, besimi në një Zot dhe në rrugën e Tij është shpëtim për gjithë njerëzit, sepse me këtë edhe shpirti është më i qetë dhe më rehat, më i pastër dhe më i çiltër duke e pritur ditën e shkrirjes në Zotin.

[huggos]

Interesant shpjegimi qe solle Alba,

Ne ndermarjen ku punoj para disa kohesh u shfaq nje rast i tille. Nuk po jua them emrin e njeriut, por egzistonte dikush qe punonte ne zyren perballe, i cili vinte cdo mengjes ne pune me syte e fryre nga pagjumesia. Kishte kohe qe kjo gjendje ishte bere shqetesuese tek te gjithe per arsye, se ai nuk mund te ishte teper i perqendruar ne pune. Nje dite pas shume pyetjeve pa pergjigje, vendos te jape shpjegim. Ajo ishte edhe dita e tij e fundit ne ndermarjen tone.

Ai nuk mund te flinte dot gjume, sepse menjehere sapo trupi i tij qetesohej, pesonte "daljen e shpirtit nga trupi" (shqiptarçe). Dmth, ne momentin kur qetesohej per te fjetur, e shikonte vetveten (shpirtin) te linte ngadale ngadale trupin dhe te shkonte neper rruge naten, duke kaluar neper vende te ndryshme... (spo vazhdoj me qe te mos tju zere frika..) Midis te tjerave, kishte nje "demon", sic ai vete e quajti, qe i fliste, duke e keshilluar, por edhe duke e rrahur. Ne trupin e tij shpesh gjendeshin shenja te tilla...

Shkaku i kesaj gjendjeje ishte sepse ai ishte perdorues i "joges", qysh ne nje moshe shume te vogel, dhe kishte arritur te krijonte ne vetvete nje perqendrim te tille, saqe brenda pak sekondave, te ishte ne gjendje te "dilte nga trupi"....

***

Une ne pergjithsi nuk i besoj histori te tilla, por kesaj radhe ma "zuri rrota bishtin", pasi ishte fakt konkret. Shpesh here psikologjia e njerezve te ndryshem, beson se perjeton ngjarje te ngjashme, porse nuk perjashtohet rasti keto te jene edhe te verteta. Njeriu ne fjale qe sapo ju permenda sot gjendet ne cmendine, per arsye qe mund ti kuptoni, gjithsesi ajo qe personalisht kuptova nga e gjithe kjo eshte se shpirti mund te kuptohet edhe pa trupin. Dhe kjo me shtyn akoma me shume te mendoj, se patjeter ka nje te ardhme pas kesaj jete.

***

Ju falenderoj per interesimin e deritanishem, dhe meqe gjej rast, dua te kujtoj ata qe s'kane dicka p te thene, thjesht t'i largohen tundimit, duke mos thene asgje. Ndonjehere ja vlen me shume te lexojme e te mesojme, sesa te flasim pambarim per gjera qe as vete s'i kuptojme... (mu desh t'i dergoja ne kosh nja dy postime..)


krejt miqesisht,
huggos

[Nika]

Besoj që shpirti është energji dhe nuk ka as fillim as mbarim, -as lindje as vdekje. Kur trupi nuk funksionon më ai e lë dhe vazhdon me jetuar diku tjetër.
Kam lexuar se 30% e amerikanëve që nuk besojn në jetën pas vdekjës, thonë se kanë qenë në kontakt me të vdekurit. - Ka shkruar një magazinë shëndetsore amerikane.
Kam lexuar dy libra të dr. R. Mudit për fenomenin -afër vdekjes- ku personat në koma kanë dalë jasht trupit dhe kanë pasur përjetime jashttrupore, ku kanë takuar edhe të vdekurit që i kanë njohur.
Kam lexuar një liber për raste të transmigrimeve të shpirtnave, për reinkarnimin, që i kanë hulumtuar edhe ekspertët. shumë mistikë e pranojn reinkarnimin. Vërtetë Zoti nuk është i pamëshirshëm siç e paraqesin librat fetare, që për një krim të denoj personat me ferrë-xhehnem të përhershëm. Nuk di a mund ta kuptoni, por asnjë njeri sado kriminel të jetë nuk e meriton dënimin e përjetshëm! Prandaj e pranoj më afër të vërtetës reinkarnimin, sepse Zoti është Dashuri e Mëshirë dhe edhe mëkatarëve u jep shansë të përmirësohen. Natyrisht të këqijat që i kanë bërë do i vuajn por jo pse i dënon Zoti por ata veten e çojn nga e keqja!

[edmko]

Mendimi im:Shpirti yne ka ekzistuar edhe me pare perpara se te vije ne toke.Ai eshte nje krijese hyjnore dhe askush perveç Krijuesit nuk din per te.Te gjithe shpirterat do te kalojne sproven e trupit(dmth jeten ne toke).Ketu duke qene se kemi te bejme me jete materiale atehere eshte mundesia me e mire per te sprovuar nje shpirt se sa i devotshem eshte te jetoje ne toke sipas mesimeve te Krijuesit.Aktualisht ne toke shpirti i cili bashkejeton me trupin thuhet se jane krijesa krejtesisht te ndryshme dhe ato nuk perzihen ne punet e njeri tjetrit.Gjithsecili ne kete bote do ta provoje vdekjen e cila ne te vertete nuk eshte asgjesim total por eshte thjeshte ndarje midis trupit dhe shpirtit.Trupi i takon tokes dhe prandaj ne i varrosim te vdekurit ndersa shpirti shkon lart per te bere jeten shpirterore pas sproves te tokes.Pas kesaj ka sqarime te tjera se ç'do te ndodhe me shpirtin por nuk i perket kesaj teme.Pra me pak fjale shpirti eshte i perjetshem dhe do te vleresohet sipas veprave dhe puneve te mira apo te keqija te cilat ai i bart ato me vete deri ne nje dite kur do te shpaloset hapur e verteta.Nese shpirti do te ishte i perkohshem atehere nuk do te ishte nevoja te vinin profete te ndryshem apo libra te shenjte nga Zoti qe udhezojne shume mire njeriun dhe e paralajmerojne per t'iu shmangur te keqes.Ata kane ardhur me qellim qe te japin mesazhe te vertetesise por jo te gjithe njerezit i kuptojne.