Perkushtim per N...

[Teli]

Mes vuajtejesh e dhembjesh të takova
Mes plagësh, mes lotëve dhe shpresës gati të vrarë
Mes zërash të këngës që nuk i besova
Mes klithjesh, në kujtim të dashurisë së parë

Të takova tek po rrëzohej lulja e tharrë
në ikje të blerimit në ikje të rrezes së ngrohtë
Tek po iknin nga vendlinja zogjët shtegtar
Të takova në bardhësinë e borës së ftohtë

Të takova pranë katër krojeve në Shatërvan
Mes etjesh që vrasin pmëshirshëm me një të shtënë
Të takova në trup njeriu, ty që nuk je njeri, ty që je Zanë
Ty që ditën je diell, ty që natën je hënë

Mes vuajtejesh e dhembjesh të takova
Mes plagësh, mes lotëve dhe shpresës gati të vrarë
Mes zërash të këngës që nuk i besova
Mes klithjesh, në kujtim të dashurisë së parë

[Teli]

Harruam jetën, vrapin pas mbijetesës së mallkuar
E shqelmuam trupin, shpirtit i dhamë krihë të fluturon
Në Shatërvan pran katër krojeve që rrjedhin ujë të bekuar
Ia lidhëm nyjë ëndrrat tona stinës së dashurisë sonë

Tek po ia vrisnim të gjithë ushtarët pakuptimsisë
U ngjitëm Marashit perpjetë në pasditen e vonë
E humbëm rrugën, na preku magjia e dashurisë
u zhdukëm përpjetë gurgullimës së Lumit, pran kasolles sonë

Pas yjeve morri krih në fluturim dashuria
Veç unë e ti me blerimin me lulet e zogjt në një kor
U dehën shpirtërat, natyra, u deh edhe kaltërsia
Unë, Ti, blerimi, lulet e zogjtë në një kurorë


Me bukurinë e tyre magjike lulet u bënë kurorë
Kurorë e dashurisë zogjtë - zëri i tyre dehës
U ngjitëm në çast në qiell dhe e prekëm kaltërsinë me dorë
tej për tej nëpër shpirt na shpoi puhizë e lehtë të verës

Ne mbrëmbje çmendet veriu në mjedis të stinës së verës
Tej për tej nëpër qiell i shpartallon retë
Pikat e ëmbla të shiut na i parplas faqeve magji e erës
Të lagur ikim në kasolle shpejt e shpejt

[Teli]

Përreth shpirtit ke ngritur mburoja, po shndërrohesh në Muranë
Duke luftuar me rrjedhën e gjakut tënd ik përtej vetvetes
Ka kohë që s'të kam parë te katër krojet në Shatërvan
I bënë lak rrugës frikësohesh nga ndjenjat e ik ngushticave të jetës

E krojet rrjedhin, uji derdhet në Lumbardh e ai vijon të rrjedhë tatëpjetë
Nuk e bëmë botën të këtillë as unë as ti, prandaj se ndërrojmë dot
Po rrjedhim edhe unë edhe ti, si ujë kroji tatëpjetë nëpër jetë
Prandaj eja te Shatërvani të pres, mos e humb kohën kot


Eja të pres te Shatërvani, me shpirtin, me ndjenjat lakuriq të pres të vish ti
...dhe unë e ti, i shtohemi dy kroje Shatërvanit...dhe...le të rrjedhë nga ne dashuri

[Veshtrusja]

"romantic"

[Teli]

Per Shatervanin thua te ka marre malli
qe e bart me vete ne trup ne brendesi
" Ujin e Shatervanit e marte djalli
S'rri dot pa te nje here kush e pi"

[Teli]

Dita mbaron me emrin tënd
emrin tënd e ka secili agim
trupi me djeg shpirti më dhemb
kanë dhembje shpirti dhe trupi im

si aureol mbi kokë m'rri takimi i verës
sa shumë më dhemb largësia oj mike
është çmendur shpirti besoni o njerëz
dhe nga trupi o shpirt nga trupi ti ike

Plaga kullon ngapak çdo ditë
ka kohë une jetoj pa shpirt
s'kam çka i bëjë trupit tjetër
me ujë shatërvani e flladit'

[Teli]

Në trazim ndjenjash tek mori dallgë vala
E tradhëtova hapsirën për të përfituar në kohë
E lidha me fashë, rrjedhjen e plagës e ndala
I thirra në ndihmë retë që dielli të mos na shohë


.................................................. .........................
.................................................. .........................
.................................................. .........................
.................................................. .........................

[Mesnata]

Të lumt Teli, mos u ndal së shkruari.

Sa her i lexoj këto poezitë e juaja, më zgjohet një nostalgji shumë e madhe për Prizrenin

Me rrespekt Mesnata

[Teli]

I thash mikes Shatervani eshte vete magji
Me tha vertet, si ka mundesi
Thash po… une e shoh dhe e ndjej e ti

E ti…a do ta sheh varet si e shikon
a dwshiron ta pwrjeton…

Mesnate Shatervani eshte magjia
para tij jane te vogla vargjet e mia

[Teli]

Rrufeshëm u përplas për trupin tim
si shkëndijë drite pas përplasje resh
pas bredhjes së gjatë kaltërsive-fluturim
trupin tim shpirti yt e vesh...

Me dritë të rufeve, me kaltësri të qiellit
me flatra zogjsh, me bardhësi lulebore
me fshehtësi yjesh, me zjarr dielli
me magjinë e përjetimeve përrallore

Rrufesëhm u përplas për shpirtin tim
rrufeshëm shpirti yt hyri në trupin tim
kjo rufe është e vërtet nuk është magji
Si e ka emrin - Shatërvani e mban në fshehtësi

është e vërtet o njerez nuk është magji
Vërtet është e vërtet, është mrekulli
Veq unë e ti e dimë edhe Shatërvani e di
Dhe e mbajmë tmerësisht në fshehtësi

Përralla nuk është jetë
Por mund të jetë jeta vetë
Jeta nuk është përrallë
Por ka përjetime përrallore ne jetë

[macia_blu]

mjaft te bukura... vecse nuk kuptoj dot kujt ia ke kushtuar keto poezi, te dashures dhe dashurise, apo shatervanit dhe "magjise"se shatervanit?
Shume te bukura, vecse perseritja e fjales shatervan gjate te gjitha poezive me habit.
Urime....

[Teli]

Po të mos ishte Shatërvani s'do të isha unë, s'do të ishte as dashuria
Macë Blu, ne jemi kalimtarë në këtë botë, Shatërvani është përjetësia

[Teli]

Sa më vjen inati, nuk u dha ne media gjithe ajo rëmujë
Gjatë natës në katër krojet e Shatërvanit nuk rrodhi asnjë pikë ujë
Gjatë gjithë natës kisha etje, kish etje shpirti të vetmuar e kishe lënë
Në ngricat e natës, në akuj me të ftohtin gjithë natën ish nxënë

I ftohtë dhjetori përreth Shatërvanit, i ftohtë mëngjesi zbardhi
E ftohtë kaloi nata, i ftohte para mëngjesit jam zgjuar
Të strukur në mëngjes e gjej shpirtin buzë rrjedhës së Lumbardhit
Me krah te thyer, me frymëmarrje të rëndë e të trishtuar

I buzëqesha ëmbël, dhe e parakalova pa i shkuar pas
I thash vuaj nga të ftohtit, dhe kujto a ishte veç një përjetim
E shikova vëngër dhe e lash le të mërdhihet i thash plas
Pse su veshe më trash kur u nise në shtegtim

[Teli]

I trishtuar iu dhash një ndjenje të brishtë
tek e vijëzoi nata terrshëm në mua një vragë
Ëndër ka qenë, ka qenë ëndërr e trishtë
në natën e hequr zvarë u rishfaq dhembja në plagë

Jeta tmershëm disa netë i mbulon me errësirë
Hëna jo rrallë s'ka fuqi e mbuluar nga retë e zeza kob
fantazmat ngriten peshë, në plagë pa mëshirë
sulmojnë e sulmojnë pasi e zënë gjakun rob

Ka dorë djalli vetë që e ushqen dobësinë
Nëpërë shpirtëra me djallëzin sa herë mundet udhëton
Ka qënë ëndërr e ftohtë që e aktivizoi zjarrminë
Frikë për shpirtin tim që në trupin tënd jeton

[Teli]

Është zbardhur nga bora sot qyteti, sa shumë më mungon...
Sa i shkretë është Shatërvani pa ty, sa e shkretë bardhësia
Sa e shkretë rrjedha e katër krojeve…uji fare nuk gurgullon…
Sa e trishtueshme sot më ka mbështjellur ftohtësia

[Teli]

I thash hënës mos shiko vëngër, pse ke zili
ç'je bërë pikë e pesë përmbi retë e dendura
E s'e sheh sa bukur, Shatërvani ka hijeshi
kur nga krojet rrjedhin dashuritë e çmendura

A s'e sheh sa lirshëm, dendësonhen dashuritë
në shetitoren e jetës, mbrëmbja tek bie
Lakmi ia kanë yjet, lakmi ia kanë galaksitë
tek mbushet hapësira me cicërima dashurie

Dhe dehen çmendurisht koha e hapësira
Kur bie nata në Shatërvan
Mos shiko vëngër oj hënë e mira
çmendu nëse do tjetër s'ke çka bën

[Teli]

Për pak caste ikëm nga jeta, i ikëm pritës
Jemi me vetveten duam ta harrojmë botën
Ikëm për pak çaste ta pimë helmin e mesditës
Ta pimë helmin e ta bëjmë cope e grime gotën

E harruam botën, e tretëm kohën në hapësirë
Hapësirën e shndërruam në topth dëbore
Besoni u veshëm me ndjenjën e mirë
E ikëm nga kjo botë me dashurinë për dore

Jemi vetem, jemi shkrirë në borë, në bardhësi
Tek e pimë helmin e dashurisë me një gëllënkë

[Teli]

Nëpër Damarë të gjakut shtegton
çdo qelize i jep frymë e dashuri
çdo gjë përpara shemb... marshon
tejpërtej mishit, ashtit nëpër brendësi

Rebelohen rruzat e kuqe, rruzat e bardha rebelohen
formojnë murana mbrojtëse, pyesin çpo ngjet
Kush po na sulmon, bedenat po rënohen
Në Kala kush po ngre pushtet

Kaq forcërisht, nga vjen kjo shtrëngatë
habiten forcat mbrojtëse, tek bien pa jetë
Krismat bartnin kumtin në këtë natë
Është ajo...është ajo................ajo vetë


Në hyrje të kalas si emblemë e praruar
Me dritën e hënës, ndezet një shëndan
cep më cep të zemrës së pushtuar
E gjithpushtetshme u ngrite... Muranë

[Teli]

Nën shtatë palë rathë të jetës marrë frymë
Dhe s’hetoj fare pranin time në këtë jetë
Në mëngjesin e ri të këtij viti jam si një brymë
Që ka rënë mbi kuptimësinë e pavërtet

Nuk e di a jam a s’jam, sepse s’flet gjë gjendja fizike
Për shpirtin s’ka rrugë le të plas s’ka tjetër
Ti kapërceve skaj Shatërvanit, u ndale pak e ike
Duke e lënë pas rrjedhjen e plagës së vjetër

Vërtet s’e di a jam a s’jam fare sepse asgjë s’ka kuptim
As viti i ri, as i vjetri, as tjetri që do të vjen në rradhë
Hëna, dielli dhe yjet kanë pushuar të jenë ngushëllim
Mungesa jote në Shatërvan është çmimi më i madh…

Çmimi, të cilin e paguaj me mungesë të motivit për të qenë…

[Teli]

Nuk e di çka ndodhi në dimër me pranverën
dielli u çmend pa rënë në tokë shkriu borën
Nuk di cka ngjau, nuk e di çka po ndodhë me erën
Nuk di çka ngjau me akrepat që ma ndalën orën

U çmend dielli e çmend, u çmend, u çmend
nuk e la borën të shndërrohet në fluska fare
mes të qytetit Shatërvani kam mbetur pa mend
stina stinës... stina stinës i përgatit varre

Kur stinët nuk vijnë e shkojnë me rend
Në lëkurën time e përjetova... ngjan
Tërmet ndodh - se lë pa prekur asnjë vend
Tërmet në Shatërvan.................................

.................................................. .................
.................................................. .................
.................................................. .................
.................................................. .................

Kam ndezur qirinjë për shpirtin e mbytur në gërmadha

P.S.
Edhe varianti i parë i kësaj vjershe humbi ne gërmadhat e tërmetit. Kjo është ajo që ka shpëtuar...