Theofan Stilian Noli

[Fiori]

Male, pyje plot me fletë
(nga "Don Kishoti i Mançës")

Male, pyje plot me fletë
Të mëdhenj e të përpjetë,
pa pushoni e më dëgjoni,
ejani më ngushëlloni,
për hatanë, për belanë,
për qederin, për sevdanë,
që më shthuri anembanë,
këtu qan trim Don Kishoti te dëllinja
për largimin nga Dylqinja
e Tobozës.

Te ky vend më solli fati,
fat' i zi e taksirati,
se si unë s'ka ashik,
dhe si unë s'ka besnik,
dhe kështu më mori djalli,
më svarnis për kapistalli,
pra nga halli dhe nga malli
këtu qan trim Don Kishoti te dëllinja
për largimin nga Dylqinja
e Tobozës.

Duke ndjekur aventyra,
te ky mal i shkretë hyra,
por më ndjek nga pas sevdaja
më qëllon, më ndjek murtaja
me shigjetën e helmuar
dhe jam djeguar, përvëluar,
dhe kështu i dëshpëruar,
këtu qan trim Don Kishoti te dëllinja
për largimin nga Dylqinja
e Tobozës.



Këtu dergjet Don Kishoti

Kët dergjet Don Kishoti:
Ish i fort' e ish i zoti,
botën prapa desh ta kthente
dhe me ushtën ta mbërthente.

Këtu brenda fle Dylqinja:
seç këndonte si mëllinja!
Ish e kolme, rrumbullake,
faqekuqe, pupulake,

Këtu dergjet Sanço Pança:
si ai s'ka parë Mança!
E kish barkun sa një kosh,
e kish kokën fare bosh.

Këtu dergjet Rosinanti:
ishte më interesanti
nga çdo kalë që kulloti
barin që ka bërë Zoti.

[Fiori]

Marshi i Kryqëzimit

Do të vrasim, Jesu, se të kemi Baba,
Do të varrim, Mesi, se të kemi Usta,
Se s'ke dashur as jet' as martes' as para:
Kryqësoje, Pilat, në Kalvar, Golgotha.


Dy kusarë të vegjël i zumë në lak.
Kryqësoji këta, se na vothnë fort pak,
Kryqësoje këtë, se s'na vodhi aspak:
Kryqësoje, Pilat, në Kalvar, Golgotha.


Vrajeni, se përunj dhe përmbys pasurinë,
Pasuron, dhe çliron, dhe forcon varfërinë,
Se lëngatën shëron, se ndriçon verbërinë:
Kryqësoje, Pilat, në Kalvar, Golgotha.


Varreni, se me botën, me ne s'shëmbëllen,
Se na ndreq shtrëmbëritë, dhe kurrë sna rren,
Se e do vegjëlin' e tiran' e urren:
Kryqësoje, Pilat, në Kalvar, Golgotha.


Vrajeni, se për vete s'kujdeset, s'lëfton,
Dhe të mjerët, të humburit nuk i sfruton,
Dhe për sherr, për vlla-vrasje, për luftë s'punon:
Kryqësoje, Pilat, në Kalvar, Golgotha.


Varreni, posa s'do as të vras' as të varrë,
As të bënjë të keqen as gjakun t'a marrë,
Dhe katilët me nam na i qan si të marrë:
Kryqësoje, Pilat, në Kalvar, Golgotha.


Vrajeni kryengritësin e Shënjtëruar
Si katil të mallkuar, atë ka kërkuar,
Se kujtoj që pa armë na ka për të zgjuar:
Kryqësoje, Pilat, në Kalvar, Golgotha.





Nga një fjalim i mbajtur nga Fan S. Noli në Parlamanetin Shqiptar në 1924

E para. Anarkia fetare: katër fe të ndryshme që nuk kanë zënë rrënjë në zemrën e
një populli pagan.

E dyta. Anarkia sociale: Këtu s’ka as klasë bejlerësh, as klasë bujqësh, as klasë
burzhuazie. Këtu bujku është më bejse beu dhe beu më bujk se bujku. Kemi një
shembull të bukur për partinë popullore e cila mbahet sot në fuqi prej bejlerëve nga
oxhakët më të vjetër, kurse anatarët e saj lëvdohen se kanë shpëtuar prej bejlerëve.

E treta. Anarkia morale: Këtu qeni nuk e njeh të zonë, këtu karakteret dobësohen,
qullosen dhe ndërrojnë formë e ngjyrë dita me ditë si në kaleidoskop. Këtu ambicjet
janë pa fre e pa kufi, këtu i padituri i di të gjitha dhe i pazoti është i zoti për të gjitha.

E katërta. Anarkia patriotike: Këtu brenda një dite si me magji tradhëtori bëhet patriot
dhe patrioti tradhëtor. Këtu shohim përpara syve tanë të kapërdisen si patriotë të mëdhej
ata që kanë luftuar për harfet dhe për flamurin e babës, që kanë djegur Shqipërinë e
Mesme ose ata që janë puthur me andartet e i kanë ndihmuar shenjtërojnë anë
e mbanë Toskërinë. Këtu si më thoshte një mik është më mirë që njeriu të jetë tradhëtor
e të shikojë interesat e tij sepse kështu do të jetë i sigurtë që të nesërmen do të
prokllamohet patriot i madh.

E pesta. Anarkia e idealeve : Këtu idealet e shtrembëra, të errëta e të mumifikuara
të Fanarit e të Buhares përfyten e përleshen në një luftë për jetë a vdekje me idealet
më të gjalla më elegante e më të nderitshme të Perëndimit. Na mungojnë vetëm idealet
e antropofagëve. Po për të zënë vendin e tyre kemi kolltukofagët, krimba të verdhë me
kokë të zezë, që rriten me plagët e infektuara të Shqipërisë në lëngim, këpuseh që
mund ti copëtosh, por jo ti shqitësh nga trupi që kafshojnë dhe thëthijnë. Herodi tregon
se në betejën navale të Salaminës, një athinas kapi një anije persiane me dorën e djathtë
e s’e lëshonte, gjersa ja prenë; atëhere e kapi me dorën e mëngjër, ja prenë dhe këtë,
atehere e kapi me dhëmbë e s’e lëshoj gjersa i’a prenë kokën. Sikur të ngjallej Herodi
përsëri do të shikonte që kolltukofagët tanë janë më të fortë se ky trim legjendar i
vjetërsisë antike. Që t’i çqitësh këta tanët nga kolltuku duhet të preç jo vetëm duart e
kokën po dhe këmbët e trupin.

[Flori]

Fan Noli është artist dhe dijetar, përfaqësues i shquar i letërsisë demokratike, që u zhvillua në Shqipëri fill pas Rilindjes. Fan Noli dha një kontribut të çmuar në thesarin e kulturës kombëtare. Lindi më 6 janar 1882 në Qytezë (turqisht: Ibrik Tepe), fshat shqiptar në Thrakë, jo shumë larg nga Ederneja. Si disa fshatra të tjera të asaj krahine të banuar nga shqiptarë, Qyteza kishte ruajtur me kohë gjuhën, doket dhe kostumet e të parëve. Noli e mbante fisin e vet me prejardhje nga Qyteza e Kolonjës. I ati, Stiliani, ndonëse trashgoi një pronë tokë, nuk u muar me bujqësi, po shërbeu si psallt në kishëzën e fshatit. E ëma, Maria, ishte shtëpiake. Familja u shtua shumë dhe erdhi një kohë që jetesa u bë e vështirë për të. Sa qe i mitur. Fanoli hoqi sëmundje të rënda, ndaj shkollën e nisi me vonesë. Filloren dhe të mesmen i bëri greqisht. Por me shumë ndikoi tek ai krenaria e fshatit shqiptar për të kaluarën historike dhe dashuria për shkrimin shqip. Që në bankat e shkollës iu shfaqën karakteri i pavarur dhe fryma e revoltës. Për këtë shkak nuk iu dha diploma në kohën e duhur, gjë që e pengoi të emërohej mësues atë vit shkollor.

Më 1900 vajti në Greqi, me qëllim që të nxirrte jetesën dhe të ndiqte fakultetin e filozofisë. Në Athinë u lidh me një shoqëri belgjiane, e cila zotëronte tramvajet me kuaj. S'i eci mbarë. Studime nuk beri. Atëherë u hodh në punë të tjera, si kopist, sufler dhe aktor pranë një trupe greke teatri shëtitës. Tek punote atje, iu ngjall dëshira të merej me dramaturgji. Më 1903 kaloi në Egjipt, ku zuri punë si mësues i greqishtes. Ndërkohë, njihet me lëvizjen kombëtare. I ndihmuar nga patriotë, nis veprimtarinë politike dhe letrare: shkruan artikujt publicistikë, përkthen greqisht "Shqipëria ç'ka qenë, ç'është dhe ç'do të bëhet" të Sami Frashërit.

Më 1906, i nxitur dhe i përkrahur nga patroitët, Noli u nis për në SHBA, me qëllim që të ndihmonte në organizimin dhe në bashkimin e shqiptarëve të mërguar, që kërcënoheshin nga rreziku i përçarjes, për shkak të veprimeve të shovenistëve grekë. Bëri punë krahu si punëtor në një fabrikë sharre, si pjatalarës etj. Megjihtëse nuk kishte bindje të forta fetare, u dorëzua prift më 1908 dhe filloi luftën për shkëputjen e kishës ortodokse shqiptare nga kisha greke, duke bërë shërbesa shqip, duke shqipëruar libra fetare etj. Kjo gjë, për atë kohë, kishte rëndësi politike, sepse i priste udhën ndikimit të qarqeve shoveniste greke te shqiptarët me besim ortodoks. Ndërkohë, bashkëpunonte në gazeta, mbante ligjërata, organizonte shoqëri patriotike, të cilat, më 1912, u bashkuan në federaten pan-shqiptare "Vatra". Atë vit kreu studimet e larta për arte në Universitetin e Harvardit (Bachelor of Arts cum laude).

Pas shpalljes së Pavarësisë, Noli përkrahu qeverinë e kryesuar nga I. Qemali. Erdhi në Shqipëri për të parën herë më 1913. Përseri shkoi në SHBA. "Vatra" e zgjodhi kryetar. Të kësaj kohe janë vjershat e tij të para dhe të parat shqipërime artistike. Më 1921 doli vepra e tij madhështore në prozë " Historia e Skënderbeut ". Në Shqipëri erdhi sërish në fillim të viteve 20. Gjeti një lëvizje mjaft të gjërë për sigurimin e pavarësisë kombëtare dhe të tërësisë tokësore. Si deputet në Këshillin Kombëtar, mbrojti platformën e Kongresit të Lushnjës dhe u bë udhëheqës i krahut demokratik kundër feudalëve, që kryesohej nga A. Zogu. Noli luajti një rol të dorës së parë në organizimin dhe në drejtimin e Revolucionit Demokratik të Qershorit 1924, pas ngadhnjimit të të cilit u caktua kryetar i qeverisë. Por revolucioni nuk u çua gjer në fund. Noli me shokë treguan butësi dhe ngathësi. Revolucioni u thye nga bashkëveprimi i reaksionit të brendshëm dhe me forca te huaj. Më 24 dhjetor 1924, Noli mori udhën e mergimit politik dhe s'u kthye më në Shqipëri.


U vendos përkohësisht në Vjenë. Regjimi zogist e dënoi me vdekje në mungesë. Në periudhën 1925-1930, krahas veprimtarisë politike, zhvilloi një punë të dendur krijuese: shkroi vjersha, shqipëroi disa kryevepra të letërsisë botërore, me hyrje kritike, botoi artikuj të mprehtë për mbrojtjen e Revolucionit Demokratik të Qershorit, për denoncimin e regjimit zogist dhe të reaksionit ndërkombëtar. Pas vitit 1930, Noli u largua nga Evropa dhe u vendos përfundimisht në SHBA. Aty ushtronte funksionin e peshkopit të kishës ortodokse shqiptare. Më 1947 botoi përpunimin që i bëri " Historisë së Skënderbeut", nxori në dritë një botim anglisht dhe më 1949 një variant të dytë shqip të saj: kurse më 1960 dha anglisht një " Autobiografi " të shkurtër mjaft tërheqëse. Vëllmin me vjersha "Album" u botua më 1948. Brenda viteve 1961-1963 botoi dy vjersha të fundit orgjinale dhe një tok shqipërime vjershash të poetëve të njohur. Më 20 nëntor vajti në Florida. Atje, në banesën e tij, në Fort Lauderdel, mbylli sytë përjetë, më 13 mars 1965, larg atdheut të shtrenjtë, që e deshi me zjarr të pashuar. Fan Noli është varrosur në Forrest Hill Cemetery, të Bostonit.

[DI_ANA]

MARSHI I KRISHTIT

Hosanna o çliro'njës, Mesi, hosanna!
Shtroni udhën me lule, dafin' e hurma,
Brohoritni trumbeta, timpane, zurna,
Thirr e zbras, o gurmas: Hosanna, hosanna!

Kryetrim, që lëfton, triumfon për atdhe,
Shpëtimtar, kryemjek, kryeshenjt, kryefe,
Pasuri, dhe liri, dhe fuqi ti na dhe,
Lum e lum, Galile: Hosarma, hosanna!

0 i bir i Davidit, i Miri Bari
Ti na prin dhe na rrit në luath e vërri
Ti na ruan, na mpron, dhe për ne bëhesh fli,
0 Njeri-Perëndi: Hosanna, hosanna!

Përmbi Dhe, përmi Fron, përmi Qjell u-bekofsh,
Përmi djall dhe tiran, përmi Ferr mbretërofsh,
Me pean dhe temjan, dhe këmban' u-këndofsh,
Drit' e gas, rrofsh e qofsh: Hosanna, hosanna!

0 i fort' o i urt' o i ëmbël Jesu,
Plot me bes' e me shpresë të biem mi gju,
T'adhurojmë me zëmër këtu e tehu,
Gjithëkunt e pa funt: Hosanna, hosanna!

Hosanna, o çlironjës, Mesi, hosanna!
Shtroni udhën me lule, dafin' e hurma,
Brohoritni trumbeta, timpane, zurna,
Thirr e zbras, o gurmas: Hosanna, hosanna!

Fan.Stlian.Noli

[DI_ANA]

Marshi i Barabbajt

Allalla, o rezil e katil, allalla,
Stroni udhën me hithr' e me shtok turfanda,
Gumëzhit, o zinxhir e kamçik, baterma,
Lehni, laro, kaba: Hosanna, Barabba!

Tradhëtor, ti na nxive, na le pa atdhe,
Ti na çthure, na çkule, na çduke çdo fe,
Varfëri, poshtërsi, robëri ti na dhe,
Derbeder, ujk e derr: Hosanna, Barabba!

0 stërnip i Kainit, tepdil si bari,
Ti na shtyp e na shtryth e ti gjakun na pi,
Ti na ther e na grin e për qejf na bën fli;
0 kokuth e lubi: Hosanna, Barabba!

Në budrum, nëpër llom' e kufom' u-mallkofsh,
Në skëterrën, katran e tiran, u-harbofsh,
Me tam-tam e allarm' e me nëm' u-shurdhofsh,
Në zëndan mbretërofsh: Hosanna, Barabba!

0 i çgryer, i zhyer, i vyer për hu,
Turp-e-ndot-kundërmonjës të krusen mbi gju
Dallkaukët, kopukët e turmat pa tru,
Zëmër-krund-e-gërdhu: Hosanna, Barabba!

Allalla, o rezil e katil, allalla,
Shtroni udhën me hithr' e me shtok turfanda,
Gumëzhit, o zinxhir e kamçik, batërma,
Lehni, laro, kaba: Hosanna, Barabba!

Fan.S.Noli

[DI_ANA]

Marshi i Kryqezimit

Do të vrasim, Jesu, se të kemi Baba,
Do të varrim, Mesi, se të kemi Usta,
Se s'ke dashur as jet' as martes' as para:
Kryqësoje, Pilat, në Kalvar, Golgotha.


Dy kusarë të vegjël i zumë në lak.
Kryqësoji këta, se na vothnë fort pak,
Kryqësoje këtë, se s'na vodhi aspak:
Kryqësoje, Pilat, në Kalvar, Golgotha.


Vrajeni, se përunj dhe përmbys pasurinë,
Pasuron, dhe çliron, dhe forcon varfërinë,
Se lëngatën shëron, se ndriçon verbërinë:
Kryqësoje, Pilat, në Kalvar, Golgotha.


Varreni, se me botën, me ne s'shëmbëllen,
Se na ndreq shtrëmbëritë, dhe kurrë sna rren,
Se e do vegjëlin' e tiran' e urren:
Kryqësoje, Pilat, në Kalvar, Golgotha.


Vrajeni, se për vete s'kujdeset, s'lëfton,
Dhe të mjerët, të humburit nuk i sfruton,
Dhe për sherr, për vlla-vrasje, për luftë s'punon:
Kryqësoje, Pilat, në Kalvar, Golgotha.


Varreni, posa s'do as të vras' as të varrë,
As të bënjë të keqen as gjakun t'a marrë,
Dhe katilët me nam na i qan si të marrë:
Kryqësoje, Pilat, në Kalvar, Golgotha.


Vrajeni kryengritësin e Shënjtëruar
Si katil të mallkuar, atë ka kërkuar,
Se kujtoj që pa armë na ka për të zgjuar:
Kryqësoje, Pilat, në Kalvar, Golgotha.

Fan.S.Noli

[isLand]

MERR E ZGJIDH (F.NOLI 1924)

1
A te duhen luftetarë?
Dhe arratinë armiku te marrë?
A do botës ti vesh zjarrë?
Merr nja dhjetë kosovarë.

2
A do male me debore
Trima te fortë e malesore
Fort bujare e burrerore
Shkon ne kukes I ken e dorë

3
Atë duhen sharlatane
Qe lepin ne çdo sahane
Qe te percajne vatane
Ke sa të duash Tropojane

4
A do njerëz për aheng
Për tryeza e për kuvend
Burra e gra kercejne me loder
Këta I gjen veç ne Shkodër

5
Njerez te zgjuar me lezet
Qe I gjen ne çdo anë
Qe te bëjnë muhabet
Këta janë mjeshterit Dibrane

6
A te duhen budallenj
Ca gomere e ca kopuke
Hajdut kacak e batakcinje
Shko e merri mu ne Puke

7
A do trima sejmene?
Kapardisur kudo vënë,
Gjumi pa i zënë t'mos flene,
Për tre mirditore bëj bene.

8
Këta matjane burr atë zotë
Qe dikure kanë bërë barot
Se i njeh gjithë vendi mbarre
Nuk bëjnë tjetër veç për xhandar

9
A te duhen genjeshtare ?
Matrapaz e kokë thare ?
Kripen ta shesin për fare,
Mer Krutane dhe je i lare.

10
Do dembele për Stamboll?
Mos u lodh e mos hiç hall,
Të rreshtosh nja tri tabor,
Tiranasit t'i zgjedhish me dorë.

11
Po qejflinj a te duhen?
Qe me jevga dinë te kruhen,
Zonja qe pjellin çdo vit,
Veç Elbasani i rrit.

12
Ne do burra llafazane
Qe cudisin gjithë dynjane
Qe rrine tërë ditën rrugës
Nga këto gjen plot ne Durrës

13
Po kërkove kokë palare
Kryengrites dhe gomare
Qe punët te shkojnë vaj
Shko e merri ne Kavaje

14
Kerkon hoxhe e kërkonë prift
Mos bridh e mos u ngjit
Se si këta qe bëjnë mëkat
I gjet vetëm ne Berat

15
A do urte njerëzitë te rine,
Nën komande të kesh ushtrine,
ne tabjate të kesh njerezine
Merre te gjithë Laberine !

16
Do për pune, një korçar ?
I ke bujq e ustallarë,
Me gra bashke e hapin varre
Krah e kokë s'u ka te share.

17
Do budallenj qe veç hane?
Me dy këmbë do hajvane?
pasuri qe sdin te vënë
Merr shetit gjithë Myzeqene.

18
A do të ruash florine?
Katandine e shtepine?
Me dy qoftë mbush sinine,
Ec e more Gjirokastrine.

19
A do të hash e te besh qejf?
Sofra e shtruar si për mbret,
Pasterti e për yzmet,
Të tillë gjen veç ne Permet.

20
Do ministra kolonjare?
Se mbahen burra për "mend",
Duan kudo te jenë të parë,
Ne mexhlis e ne kuvend.

21
Hall i madh me Skraparllinj
Ka rrezik te hash dhe dru,
Dy ministra le të rrine,
Se na duhen dhe pa tru.

22
Ore te gjore, harruam Vloren!
Se kjo pune lahet me gjak,
Dy shirit e një medalje,
Kësaj pune i vënë kapak.

[Xhuxhumaku]

Epitafet e Fan Nolit tek Don Kishoti janë krijime origjinale

» Dërguar më: 08/09/2009 - 14:40

Naum Prifti

Gjithkush që ka lexuar epitafet e Fan Nolit në fund të vëllimit të parë të “Don Kishotit”, është befasuar nga bukuria e thjeshtësia e tyre, nga mishërimi i thukët dhe simpatik i karakterit: Këtu dergjet Don Kishoti: Ish i fort’ e ish i zoti,
Botën prapa desh ta kthente Dhe me ushtën ta mbërthente. Gjetja e qëlluar e epiteteve, rrjedhshmëria e vargut dhe metrika e përsosur na lejonin t’i mësonim përmendësh me një lexim dhe t’i recitonim me dëshirë e qejf:
Këtu brenda fle Dylqinja:
Se ç’këndonte si mëllinja!
Ish e kolme, rrumbullake,
Faqe-kuqe, pupulake.
Të hartuara me frymë popullore, sipas modeleve të bejteve që këndoheshin në raste të ndryshme, ato u bënë shpejt pasuri e kulturës shqiptare, për shkak të rembit humoristik, të cilësorëve të saktë, të portretizmit të bukur e të kursyer në katër vargje.
Këtu dergjet Rosinanti:
Ishte më interesanti
Nga çdo kalë që kulloti
Barin që ka bërë Zoti.
Kureshtja më shtyu të shihja origjinalet në spanjisht që të vëreja nëse përkthimi i Nolit qe besnik, apo i lirë, ku përkthyesi ruan idenë, kujdeset që të kenë frymë komike, pa qëndruar rob i fjalëve. Vallë qysh mund të tingëllonte në origjinal epitafi kushtuar shqytarit besnik Sanço Pança?
Këtu dergjet Sancho Pança:
Si ay s’ ka parë Mança!
E kish barkun sa një kosh,
E kish kokën fare bosh.
Duke dashur të kryej një vështrim krahasimor, shfletova përkthimin anglisht të veprës, botim i vitit 2004, me ilustrimet e piktorit Gustav Doré dhe me shpjegime të hollësishme për Mesjetën, por nuk gjeta epitafe për personazhet e njohur përveç epitafit për Don Kishotin. Më tej qëmtova origjinalin në spanjisht, edhe aty s’kishte asnjë rresht për Dylqinjën, për Sanço Pançën apo për Rosinantin. Më duhet të pranoj se qysh prej kohës së leximit të veprës, nuk kisha pasur fije dyshimi, se epitafet gjendeshin në fund të vëllimit të dytë të Servantesit, ndërsa Noli e pa të arsyeshme t’i spostonte te i pari. Tani më rezultoi se të katër epitafet e botuara te Don Kishoti janë krijime origjinale të Fan Nolit. Madje dhe epitafi për Don Kishotin, në origjinal ka tetë vargje, ndërsa Noli e ka përmbledhur në katër vargje, çka na lejon ta quajmë adoptim. Miguel Servantesi shpjegon se epitafi i përket poetit Sansón Carrasco, por ai nuk është person historik, as poet i njohur, por personazh i romanit “Don Kishoti,” pra emër i shpikur nga autori, çka nuk lë dyshim se vargjet janë të vetë Servantesit.
Pas këtij zbulimi fatlum, mund të pyesim a ka kryer Noli shkelje të së drejtës së autorit, apo mosrespektim të etikës profesionale? A mund t’i shtohen tekstit origjinal tri epitafe nga përkthyesi pa dhënë asnjë shpjegim? Fan Noli ishte përkthyes i sprovuar, me kulturë e horizont letrar të pashembullt. I udhëhequr nga vetëdija dhe talenti e tij, Fan Noli nuk shkeli asnjë nga rregullat etike të përkthimit dhe të respektit ndaj autorit. Ai eci në tragën e çelur para tij nga poetë të njohur e dashamirës të kryeveprës “Don Kishoti i Mançës” botuar së pari më 1605.
Në botimin spanjisht gjenden një sërë sonetesh nga disa autorë: Anvadis De Gaula, Don Belianis de Grecia, La Señjora Oriana, Gandelin, shqytar i Amadis of Gaul, El Donoso, (the Motley poet), Orlando Furioso, The Knight of Phoebus, Solisdan, madje dhe nga një anonim, kushtuar “Don Kishotit”, “A Dulcinea del Toboso”, “Sancho Panza”, dhe “Rossinanti-t”. Sonetet e tyre klasike me 14 vargje të shkruara në anglisht, frëngjisht, spanjisht kanë zënë vend te botimet spanjisht të “Don Kishotit”. Botuesit i futin ato për të treguar dashurinë e të huajve për personazhet simpatikë të Servantesit.
Në gjurmët e tyre, Fan Noli e pasuroi veprën me vargje origjinale kushtuar Dylqinjës, Sanço Pançës dhe Rosinantit, veç adaptimit për Don Kishotin. Prej hulumtimit të deritashëm, epitafet e Fan Nolit të shkruara shqip, nuk njihen nga kritikët e romanit. Nuk dyshoj se po të përktheheshin spanjisht ose anglisht, epitafet e mrekullueshme të Nolit dhe t’u dërgohen botuesve, ata do ta renditin krah autorëve që i kanë dhuruar karaktereve të Servantesit një pjesë nga ‘uni i tyre letrar.’
Mjeshtri i Don Kishotit në shqip, Fan Noli, ka sjellë në kohën tonë ngjarjet e romanit, shpirtin e Kalorësit të Arratisur si edhe frymën dhe modelin e komplimentimit të shkallës më të lartë në kohën e Mesjetës, duke na falur epitafet perla për Don Kishotin, Sanço Pançën, Dylqinjën dhe Rosinantin.

milosao.

[deshmuesi]

Zgjidh e merr vete!
F.S. Noli
Do per pune nje korcar
I ke bujqer ustallare
me gra bashke te hapin varre
Krahe e kembe su kane te share
.

Tek strofa qe flet per korcarin, me vjen keq por ke bere nje gabim, mbase lapsus. strofa eshte kjo:
"

"A do per pune korçarë,
i ke bujqer ustallare,
me grebashke te hapin vare.
krah e koke skane te share."

"grebashka" eshte nje vegel pune bujqesore, e cila perdoret ne berjen e mullareve te barrit. Pra Noli thote se, korcaret, duke qene punetore, edhe nese ju mungojne veglat qe duhet per te hapur nje varr ( si lopata e kazma), ata nuk te lene pa varrosur, por edhe me mjete jo te pershtatshme ( si grebashka), ata do te bejne deri ne fund punen dhe nderin qe i takon nje te vdekur, duke mos e lene ate te pavarosur, qe te qelbet mbi dhe. Te hapesh nje varr me grebashke eshte nje pune kolosale dhe shume e veshtire, por korcaret, thote Noli, meqenese jane kaq punetore, ja arrijne qellimit, edhe pse "vegla" nuk eshte e pershtatshme per nje pune te tille.

Ne vargune fundit, Noli edhe njehere tregon se "krahet" dhe "koka" jane pikerisht ato qe i nevoiten njeriut punetor. Pra nuk eshte fjala :"krah e kembe", ashtu sic ju e kini shkrojtur. Eshte pikerisht: " Krah e Koke"skane te share." Kjo sepse, "krahu" qe simbolizon punen, ka nevoj per "ment". sepse puan pa ment eshte kotesi.

[gezim.q]

kjo poezi eshte me e mira en skenarin e forumit shqiptar