Mbahen zgjedhjet e para demokratike në Irak

[Labeati]

Demokracia sjell zgjedhjet dhe jo zgjedhjet demokracine, thoshte nje analist.

Xen nji pyetje: Kush e ka ba e para VEZA pulen apo PULA vezen...

Keshtu edhe puna jote

Iraku tashme eshte i ndare. Ke kurdet ne Veri qe po perpiqen te ndertojne nje shtet Kurd. Per kete po ndihmon shume edhe Izraeli. Turqia mund te beje ndonje levizje ne te ardhmen nese behet nje gje e tille. Kjo mund te jete nje katastrofe, por ku e kuptojne ata qe e kane mendjen e mbushur me demagogji kusundojne fjale te bukura si demokraci, liri, paqe etj.
Nga ana tjeter politika perçarse e Amerikes synon ndarjen shii-sunni. Kjo shihet shume qarte edhe ne pjesmarrjen ne votime.

Perça e sundo! , ka qene gjithmone ky muhabet.

Atehere per hir te "unitetit" le tu hedhim ca bomba me gaz kurdeve ne veri te rrine urte edhe nja 2-3 breza.... po ashtu ti debojme ne Iran nja 10milion shia si ne kohe te Sadamit dhe keshtu do te kete unitet dhe "dashuri" ashtu si "kali me kaloresin"....


Mos ki kasavet se ka kush mendon per "kiametin" qe po ndjell ti e shoket e tu qe tjeterkund e keni hallin....

[[xeni]]

Koha eshte ilaçi i çdo gjeje. Ashtu siç iu mbyll goja atyre qe lehnin per gjoja arme te shkaterrimit ne mase nga vete presidenti i Amerikes (me nje deklarate pa pike turpi), do i mbyllet edhe atyre qe e kane gabim ne lidhje me keto zgjedhje dhe me politikat e Amerikes .
Nuk du te debatoj kot sepse eksperienca me ka tregu se ne forum eshte e pamundur te bindesh ke. Le t'i lame kto replikat qe s'qojne askund e ta themi mendimin ashtu siç eshte per t'u thene.

Une s'jam as me sunite, as me shiat, as me kurdet. Tek e fundit eshte nje realitet shume larg meje. Vetem se eshte nje realitet shume i hidhun per ata njerez qe jane ne ate zjerm. Amerika qe dikur ua solli ne pushtet Sadamin erdhi e ua hoqi, tashi do i veje nji Sadam tjeter. Nese ky Sadami i ri do i bindet Amerikes, athere Iraku do jete nen shfrytezimin e saj, nese jo prape do vriten edhe ca iraken te tjere per me e heq e me e sjelle nje tjeter. Kjo do zgjase deri....ta shohim...

[abnk]

E kur behet fjale per zgjedhje ku lihen jashte nje pjese shume e rendesishme e popullsise kjo thenie eshte shume e qelluar.

Ata nuk u lane jashte; ata lane vedin jashte, ose paten frige prej "luftarve t'lirise". Sidoqofte, I lumte atyne qi morren pjese. Pjesemarrja e tyne difton se cka populli iraken don.

[Toro]

Popullsia sunni ZGJODHI vete te qendronte jashte zgjedhjeve....Ose me mire iu imponua nga "luftetaret e lirise" qe per hir te dreqit te tyre se (nuk ka njeri qe beson ne Perendi apo Allah apo Zot te deklaroje gjithe ata qe votojne "bashkepunetore" te amerikaneve dhe demokracine si "princip i djallit"- E thene kjo nga Zarkaui, nje jordanezi qe po i hapet aq shume barku per irakianet, saqe nuk kurseu as diten e zgjedhjeve suicide bomber neper qendrat e votimit!!!) kercenojne dhe kanosen me vdekje cdo kujt qe voton.

Votoi rreth 60-70 perqind e atyre qe kane te drejte te votojne. Eh pra ne vendet perendimore dhe ne SHBA, qe nuk kane nje Zarkaui ti kercenoje as tu veri bomba, votojne 55-60%!!!!!

Sivjet ne zgjedhjet amerikane, qe konsiderohen si me te medhajat ne historine e Amerikes, moren pjese...59 % e atyre qe kane te drejten e votes!

Nuk me thoni zoterinj, sa ishte perqindja e votuesve ne Shqiperi ne zgjedhjet e fundit? As 55%!!!!! Ah, po harrova, edhe Shqiperine e ka pushtuar Amerika dhe po ia imponon demokracine me zor.

Mund te permend disa shtete qe Amerika ia ka imponuar demokracine me "zor" edhe pse historikisht nuk kishin tradite ne demokraci: JAPONIA dhe Korea e JUGUT!

Sot kryetari i Qeverise se Perkohshme irakiane, kur u pyet nese deshiron qe trupat amerikane te largohen pas zgjedhjeve, u pergjigj:"Ne asnje menyre!"

Irakianet me voten e tyre iu futen gjithe atyre qe flasin per "pushtim" nje grusht turinjve!

[ORIONI]

Irak: Shpresat e kota për demokraci

“Zgjedhjet nuk bëjnë demokraci. Demokracitë bëjnë zgjedhje”1 - Edwin Black, autori i Banking on Baghdad: Inside Iraq’s 7,000-Years History of War, Profit, and Conflict (Brenda 7000 vjetëve histori të luftës, profitit dhe konfliktit në Irak)


Zgjedhjet irakiane të caktuara për 30 janar, do të mbahen nën masa të rrepta të sigurisë dhe në një klimë politike jashtëzakonisht të polarizuar dhe emocionale. Zgjedhjet do të vendosin përbërjen e Parlamentit të ri irakian, që do të jetë përgjegjëse për formimin e një Kushtetute dhe një Qeverie që do të udhëheqë shtetin nën patronazh të qindëra mijëra ushtarëve të huaj. Situata e thyeshme politike dhe sigurie sugjeron se zgjedhjet nuk do të kalojnë si duhet. Pjesa më e madhe e analistëve dakordohen se zgjedhjet janë thjeshtë edhe një ngjarje e zmadhuar në seritë e ngjarjeve të propaganduar nga autoritetet okupuese si indikatorë të progresit irakian.

Okupimi fillestar i Irakut në prill të vitit 2003, priteshte të lansojë një proces të çlirimit, mirëpo vetëm pas pak ditëve të rëzimit të regjimit të Sadamit, filloi të zhvillohet një ngjallet një kryengritje. Vrasja e djemve të Sadamit, Uday dhe Qusay Hussein dhe më vonë kapjes së vetë Sadamit, nga shumë vendim-marrës në Washington, u lavdëruan si simbole të progresit. Mirëpo kryengritja vazhdoi dhe kundërshtimi politik ndaj autoriteteve që erdhën pas Sadamit morri hov.2

Përderisa dorëzimi i pushtetit regjimit të Allawit në fund të muajit qershor, vitin e kaluar, priteshte të minojë kundërshtimin irakian, rezistenca irakiane me sukses filloi të godasë simbolët e qeverisë së re, si dhe okupimin, më një pakënaqësi të madhe.

Zgjedhjet do të zhvillohen nën kushte jashtëzakonisht të papërshtatshme, fillimisht për shkak të okupacionit të jashtëm dhe polarizimeve sektare dhe etnike. Mirëpo, kërcënimi më serioz për procesin politik të filluar nga Sh.B.A.-të vjën nga kryengritja tejet e sofistikuar me një bazë fuqie në rritje. Shefi i kundërzbulimit irakian, Shahawani, vlersëson se fuqia e përgjithshme e kryengritjes është rreth 40 mijë pjestarë paramilitarë, të mbështetur nga 160 mijë përkrahës aktiv, të gatshëm të ofrojnë kundërzbulim, strehim dhe përkrahje logjistike, madje kohë pas kohe edhe inkuadrim në luftime.3 Kjo është në kundërshtim me vlerësimet Sh.B.A.-ve të muajit tetor të vitit 2004, ku flitet për 5-20 mijë kryengritës aktiv ose gjysmë-aktiv.4

Pavarësisht nga pohimet e vazhdueshme të kryeministrit Iyad Allawi se anulimi i zgjedhjeve do të nënkuptojë shpërblim të kryengritësve, ai ishte detyruar të pranojë se votimi do të jetë i pamundur nën “xhepat” e dhunës së kryengritësve, ndërsa Lejtnant Gjenerali Thomas Metz, komandanti i forcave amerikane tokësore në Irak, ka pranuar më herët se kushtet në katër provincat irakiane mbeten të papërshtatshme për të zhvilluar zgjedhje.5 Këto pranime u bartën nga një deklaratë e përbashkët e lëshuar paradokohe nga Armata Ansar al-Sunnah, Armata Al-Mujahidin, dhe grupet islamike irakiane, duke e sulmuar legjitimitetin e zgjedhjeve, duke iu kërcënuar secilit që merr pjesë, dhe duke i deklaruar si caqe, të gjitha qendrat e votimit. 6

Përveç kësaj, kërkesat e vazhdueshme nga udhëheqësit sunni madje edhe nga disa udhëheqës kurdë, duke përfshirë edhe kryetarin e përkohshëm Ghazi al-Yawer, për shtyerje të zgjedhjeve, i kanë bërë shumë vëzhgues skeptik rreth validitetit të zgjedhjeve dhe legjitimitetit të rezultateve të tyre.7

Përderisa sulmi brutal amerikan ndaj Fallujas dhe ndaj pjesëve të tjera në të ashtuquajturin Trekëndësh Sunni, kishte për qëllim të mposhtë kryengritësit dhe të sigurojë për votime qytetet, të cilat diheshin se janë baza të kryengritësve, ajo vetëm shërbeu për t’i armiqësuar edhe më tej sunnit irakianë, të cilët po bëhen gjithnjë e më të mllefosur për margjinalizimin e përfaqësuesve të tyre politik nga ana e forcave okupuese.

Me prezencën e vazhdueshme të forcave okupuese dhe rritjen e revoltës, zgjedhjet irakiane sipas të gjitha gjasave kanë për qëllim të adresojnë problemet e irakianëve. Në vend të kësaj, ato do të jenë vetëm një përpjekje nga autoritetet okupatore për të ofruar një përshtypje të mirë për kredibilitetin dhe legjitimitetin e qeverisë pro-amerikane që do të bashkëpunonte me prezencën e zgjatur amerikane në Irak. Zgjedhjet e paradokohshme në Palestinë dhe Afganistan, të qendisura për të përkrahur zgjedhjet e kandidatëve pro-amerikanë, janë shembuj të mirë rreth asaj se çka është duke u planifikuar për Irakun nën kërkesë (qëllim) të autoriteteve okupuese.


Fillimi i dobët


Zgjedhjet e 30 janarit do të jenë zgjedhjet e para direkte shumëpartiake në Irak prej vitit 1953. Pas marrjes së pushtetit politik nga Abdul Karim Kassem në vitin 1958 nuk ka pasur zgjedhje legjislative – deri sa Partia Baa’th krijoi një Paralament të kontrolluar ngushtë në vitin 1980.8

Pjesmarrja e irakianëve në këto zgjedhje do të konfrontohet nga një numër i grupeve dhe koalicioneve të ndryshme që kandidohen për zyrë. Duke pasur parasysh se Iraku nuk ka traditë të paradokohshme demokratike, pjesa më e madhe e këtyre koalicioneve ose grupeve janë formuar brenda vitit të kaluar dhe nuk njihen mirë nga shoqëria irakiane. Secilit votues do t’i dorëzohet një fletvotim konfuz që ka një listë prej 111 opcioneve të ndryshme për të cilat ai mund të votojë. Në listë gjenden 79 parti, 9 koalicione dhe 27 individë. Çdo fletëvotim do të ketë simbolin e partisë, emrin dhe numrin. Secili votues do të duhet të kalojë nëpër listën e madhe të më shumë se 100 simboleve.9

Sistemi konfuz i votimit definitivisht do të favozirojë ato pak parti që kanë lista të gjata, që kryesohen nga figura të njohura, ose mbajnë emra të njohura. Logjikisht shumë votues do të zgjedhin Aleancën e Bashkuar të Shijeve të Irakut (të favorizuar nga Sistani), Aleancën Kurde, Unionin Sekular Kombëtar irakian të kryeministrit Allawi, dhe Partinë Irakiane të kryetarit al-Yawer. Si rezultat i kësaj shumë kandidatë të pavarur legjitim si duket nuk do të përfshihen. Vota shije poashtu do të jetë një pengesë, duke pasur para sysh se shumë grupe sunni kanë bojkotuar zgjedhjet dhe nuk kanë ndonjë kandidat ose parti të njohur që kandidohet. Në fjalë, një anketë e departamentit të shtetit amerikan e zhvilluar paradokohe, zbuloi se vetëm 12 për qind e sunnive besojnë se zgjedhjet do të jenë fer dhe legjitime.10


Spektri i konfliktit qytetar


Përderisa invazioni anglo-amerikan i Irakut rrëzoi regjimin e Sadamit, ajo shkatërroi institucionet irakiane dhe i shpërbëri të gjitha resurset e legjitimitetit dhe sovranitetit të shtetit. Përkrahësit e rendit të ri post-Sadamian, kundërshtarët e tyre vazhdimisht i quajnë “terroristë”, “ish Baa’thistë”, ose “lojalistë të Sadamit”, përderisa kundërshtimi plotësohet me sugjerimin se çdo zyrtarë ose institucion që bashkëpunon (që lidhet) me rendin e ri është “shërbetor i autoriteteve okupuese”, “hipokrit”, ose “agjentë i alenacës Kryqëzato-Cioniste”. Rezultati i këtyre qëndrimeve ka qenë mungesa e ndonjë burimit të legjitimitetit të pranuar gjërë dhe shpërbërja e identitetit të unifikuar kombëtar irakian, me armiqësi të jashtëzakonshme etnike, sektare, fetare ose fisnore.

Arabët sunni irakian, që historikisht kanë qëne komunitetit udhëheqës politik, vazhdimisht janë margjinalizuar nga autoritetet okupatore, të cilat i shihnin sunnit si bazë kryesore të përkrahjes së regjimit të Sadamit. Gjendja aktuale e çështjeve është shkaku kryesor për rezistencën e fuqishme ndaj okupacionit që gjendet në rajonet sunni, për shkak se shumë sunni besojnë se kryengritja është mjeti më i mirë i tyre për të ndikuar në jetën politike të Irakut. 11

Mirëpo, ky margjinalizim poashtu sqaron se pse Asociacioni i Dijetarëve Muslimanë (Association of Muslim Scholars [AMS]), autoriteti më i lartë fetar sunni, vendosi të bojkotojë zgjedhjet, dhe pse Partia Islamike Irakiane (IIP), edhe një lojtar i madh sunni, vendosi të bojkotojë zgjedhjet, edhe pse më herët dëshironte të merr pjesë në pjesën më të madhe të marrëveshjeve tranzicionale post-Sadamiane.

Brenda komunitetit shije, pavarësisht nga uniteti i dukshëm, edhe më tej ka ndarje të mëdha që nuk mund të rregullohen lehtë. Përveç përpjekjeve për udhëheqësi, shijet janë të ndarë rreth çështjeve që kanë të bëjnë me metodat e ballafaqimit me okupacionin anglo-amerikan dhe refuzimit të pranimit të ndikimmit iranian në Irak. Me muaj të tërë, komuiniteti shije në Irak ishte i ndarë në autoritetin e Ayatollahut Ali al-Sistani të lindur në Iran, i cili fton për rezistencë paqësore të okupacionit, dhe kundërshtimit militant të Moqtada al-Sadrit. Më 14 prill, 2003, një grup i Moqtada al-Sadrit rrethoi shtëpinë e Al-Sistanit në Najaf dhe i urdhëroi atij të lëshojë shtetin për shkak të lidhjeve të tij me Iranin dhe për shkak se “ai nuk është arab”.”12

Përveç kësaj, në gusht të vitit 2004, kur ushtria amerikane lansoi ofensivën e saj kundër forcave të Al-Sadrit në Najaf, Al-Sistani lëshoi qytetin për herë të parë pas disa viteve, për shkak të, siç thuhej, udhëtimit në Londër për trajtim mjekësor. Ai u kthye tre javë më vonë, pasi ushtria e Al-Sadrit ishte dobësuar tejmase nga ushtria amerikane.

Në kontrast me militantët e Moqtadas, Këshilli i Përgjithshëm për Revolucion Islammik në Irak, i lidhur me Sistanin dhe Partia e Daves Islame në Irak ishin duke shpërndarë mesazh të durimit, duke u premtuar pasuesve të tyre se nëpërmjet zgjedhjeve do të arrijnë një qeveri të pashmangshme të dominuar nga shijet. Nga mesi i nëntorit të vitit 2004, për të bashkuar zërin e shijeve irakianë, u njoftua një koalicion i forcave politike që u përcaktua të merr pjesë në zgjedhjet nën udhëheqjen e Sistanit. Thuhej se koalicioni, do të përfshinte të gjitha lëvizjet e mëdha politike shije, duke përfshirë edhe atë të Al-Sadrit. Si pasojë, më 7 dhjator të vitit 2004, u njoftua formimi Aleancës së Bashkuar e Shijeve të Irakut.

Befas, përderisa lista e anëtarësisë së koalicionit ishte e dominuar nga kandidatë të IDP-së dhe SCIRI-së, në të nuk gjendeshte asnjë pauses i Al-Sadrit. 13 Sqarimi zyrtar ishte se lëvizja Sadriste nuk ishte e përfshirë për shkak se nuk ishte e regjistruar si parti politike në komisionin elektoral irakian. Megjithatë, vetë Moqtada al-Sadr iu kthye çështjes, kur deklaroi se lëvizja e tij nuk do të merr pjesë në zgjedhjet irakiane, nëse udhëheqës të tjerë fetar nuk do të garantonin largim të menjëhershëm të forcave të huaja pas zgjedhjeve.14


Rezultati i pozitës së Al-Sadrit ishte ndërprerja e negociatave ndërmjet lëvizjes Sadriste dhe grupit fetar të udhëhequr nga Sistani, që sugjeron se një segment i madh i popullatës së Irakut nuk do të përfaqësohet. Përshembull, miliona njerëz që jetojnë në qytetin Sadr – lagja e Bagdadit e dominuar nga shijet – nuk do të kenë të drejtë zëri.15

Kurdët irakianë, të cilët kanë qenë më mikpritës ndaj prezencës amerikane në Irak kanë qenë të zëshëm për shtyerje të zgjedhjeve, që sipas analistëve, është një përpjekje për të konsoliduar edhe më tej strukturën e tyre të qeverisjes autonome dhe forcave ushtarake.16

Kurdët druajnë se “autonomia” e tyre e autorizuar nga amerikanët mund të minohet nëse ndonjë qeveri e ardhshme e shtetit themelon një kushtetutë që nuk përfshin të njëjtat garanca që gjenden në “ligjin adrministrativ të përkohshëm” të sponsoruar nga Sh.B.A.-të.17


Ndryshimet e shpejta


Iraku po ballafaqohet me një situatë të pakrahasueshme ku forcat okupuese flasin për “sovranitet” dhe “transfer të pushtetit” mirëpo në të njëjtën kohë mbajnë më shumë se 150 mijë ushtarë në tokën irakiane. Vendim-marrësit amerikanë nuk po e shofin se prezenca e vazhdueshme e trupave të huaja në Irak, është një shkak i madh për jostabilitetin në Irak.

Gati dy vjet pas rrëzimit të Sadamit, Iraku nuk është as afër lirisë, e as afër demokracisë. Forcat okupuese nuk kanë bërë shumë për të zbutur mllefin e irakianëve, dhe kanë dështuar të krijojnë një klimë politike që do të jetë shkaktare për formimin e një qeverie stabile në Irak. Shumë irakianë janë të pashpresë në pjesmarrjen në një sistem politik të krijuar nga forcat okupuese. Irakianët e zakonshëm gjenden në një situatë ku duhet të zgjedhin ndërmjet kandidatëve të panjohur dhe në të njëjtën kohë nuk kanë të drejtë të votojnë në referendum për atë se a dëshirojnë fund të prezencës së trupave të huaja në shtetin e tyre.

Zhvillimi i zgjedhjeve nën kushte të tilla në Irak, kërcënon të keqësojë tensionet tashmë mjaft të këqia ndërmjet grupeve të ndryshme etnike dhe sektare në Irak, dhe të shtrojë terrenin për një konflikt qytetar. Kjo ka shtyrë ministrin e brendshëm irakian Falah Naqib të tërheq vëmendjen për mundësinë e “një lufte qytetare dhe ndarje të shtetit”. 18


Kareem M. Kamel është analist egjiptian që jeton në Cairo, Egjipt.



[1] Edwin Black, “The Projected winner in Iraq: Failure,” Jihad Unspun January 15th, 2005

[2] Paul Rogers, “Towards the Third Year of war,” Oxford Research Group – International Security Monthly Briefing December 2004

[3] Paul Rogers, “Towards the Third Year of war,” Oxford Research Group – International Security Monthly Briefing December 2004

[4] Ibid.

[5] Tony Karon, “Iraq’s Imperfect Elections,” Time.com January 12th, 2004

[6] Anthony Cordesman, “Praying for Luck: The ‘Real’ Meaning of Iraq’s Coming Elections,” Center for Strategic and International Studies January 2nd, 2005

[7] Tony Karon, “Iraq’s Imperfect Elections,” Time.com January 12th, 2004

[8] Anthony Cordesman, “Praying for Luck: The ‘Real’ Meaning of Iraq’s Coming Elections,” Center for Strategic and International Studies January 2nd, 2005

[9] Ibid.

[10] Tony Karon, “Iraq’s Imperfect Elections,” Time.com January 12th, 2005

[11] Gareth Stansfield, “The Reshaping of Sunni Politics in Iraq,” Al-Jazeera (English) March 15th, 2004

[12] Zaid al-Ali, “Iraq’s Dangerous Elections,” Open Democracy December 23rd, 2004

[13] Ibid.

[14] Ibid.

[15] Ibid.

[16] Phyllis Bennis, “Iraqi Elections,” Znet December 20th, 2004

[17] Ibid.

[18] “Iraq Risks Sliding Into Civil war: Interior Minister,” IslamOnline.net January 18th, 2005


Kareem M. Kamel ,
30.1.2005

[Pink^ Pearl]

Ju jeni te shkrehur fare , po para syve i keni faktet dhe si kuptoni

[hunter]

Te zgjedhesh rrugen e duhur nuk eshte njesoj si ta ndjejesh ate.
Zgjedhjet e lira jane kusht i nevojshem po jo i mjaftueshem per te arritur demokracine e lirine. Eksperienca tregon se nuk ka rruge tjeter..........
Sigurisht s'duhet menduar se cdo gje eshte automatike por nga ana ime nuk mund te bej gje tjeter vecse ti jap pergezimet e mia atyre qe sfiduan friken e terroristeve.
Kush perpiqet te minimizoje rendesine e ketyre zgjedhjeve jane po ato qe deri dje dyshonin se Amerika do ishte aq trime sa te sulmonte regjimin e Sadam Hussein, jane po ato qe thonin se Amerika nuk do te fitonte luften, jane po ato qe thonin se zgjedhje te lira nuk munnd te organizoheshin kurre, jane po ato qe thonin se pjesmarrja ne votime do te ishte e paperfillshme, jane po ato te cileve nuk bejne gje tjeter vecse kritikojne.

[abnk]

Residentat e nji fshatit t’vogel n’Iraq vrane pese terrorista qi sulmuen fshataret per pjesemarrjen n’votime. Disa tjere u plagosen.
Terroristat sulmuen fshatin e al-Mudhiryah, n’Jug t’Baghadit, mbasi kishin paralajmrue banoret per mos me marre pjese n’votime.
Fshataret luftuen tue vra pese e plagose tete tjere.
Makinat e terroristave u ndezen flake.
Sheiku I al-Mudhiryah tha se popullit t’tij I ka ardhe te hunda prej kercnimeve t’terroristave Islamike.

[Klevis2000]

Edhe Fatos Nano te njejtat zgjedhje ben votoni per mua thote se Sala ishte "diktator".Por harron se vete eshte "hajdut" dhe "ka hyp ne pushtet me bandat e 1997".Pretendon se do sjelle demokracine.Imagjinoni nje ushtar amerikan qe e ka motren prostitute ose vellain ose femine alkolist ose narkotik kushedi sa i motivuar eshte ky qe te coi sistemin demokratik ne Irak.

Shume prej jush justifikohen per pushtimin amerikan me Diktaturen e Sadam Huseinit.Me i ka vra Sadami Sunite si ka vra kush.I ka marre e i ka fut ne arkivole te gjalle e pastaj i hudhte nga kati i peste saqe i futeshin kockat ne mish.
Por kjo nuk e justifikon pushtimin amerikan pa mandat OKB.Nuk e justifikon vendosjen e qeverive kukulla dhe vjedhjen e naftes.Cfare ndryshimi ka midis amerikes sot dhe gjemranise dhe italise Fashiste.Pse amerikanet flasin kunder betejes se Halbourit kur u bombarduan nga avionet japoneze.Pse edhe japonezet dhe gjermanet donin te sillnin liri neper bote dhe te vendosnin rendin qe kujtonin ato se ishte i mire.
Po te njeten gje bene europinet-amerikane me indianet lekurkuq.Pse nuk e vendosin demokracine ne Kube ku e kane ngjit Kuben dhe ajo nuk perbeka rrezik.Apo Kuba ska nafte dhe eshte larg Israelit.Epo sic luftoi populli shqiptar kunder okupuesve dhe spiuneve gjermane dhe italiane te njeten qendrim po mban dhe populli iraken suni.Tani kam qejf qe amerika tia nisi me Iranin te hapet pak plaga amerikane.

Prandaj nuk gjykohet keshtu meqe Sadami ishte diktator duhet te vije nje diktator amerikan tani dhe te hape prape burgjet e ikuzicionit (Ebu Graib, Guatanamo) .
Gjithsesi historia e "merr kthesen" me avash qe mos "rreshqasin ne asafalt" ata qe do ta bejne me vone historine

[Redi]

Klevis,

kur shkruan shume, normalisht qe do te flasesh kodra pas bregut. Ti dhe shume te tjere e keni trurit te bllokuar ne nje drejtim dhe nuk mund ta ktheni asnje grade ne asnje drejtim te mundshem, madje as per te pare e gjykuar historine, pra ate qe ka ndodhur me pare.


Per cfare mandati te OKB-se e ke fjalen???

A e di ti se cfare eshte OKB dhe cilat jane shtete qe marrin pjese ne te??

A e di ti se ka shume shtete qe jane njelloj si Iraku ne kohen e Sadamit qe jane anetare te OKB-se?

Ti kerkosh OKB-se te sulmoje Irakun, eshte si ti kerkoje Enverit apo Mao-s te sulmonte Kuben apo Korene e Veriut.

Lere pastaj po te shohesh skandalin e OKB-se ne lidhje me Naften ne Irak gjate 10 vjecarit te fundit ku nuk mbeti njeri pa u pasuruar, deri dek djali i Koffi Annan.


Historia nuk na meson ato qe thua ti o Klevis, por te tjera gjera komplet te ndryshme.

Historia na meson qe te keqes i duhet dale perpara dhe jo kur t'ja beje Bam.


U mundua dynjaja dikur qe ti thoshte Frances, Anglise, Bashkimit Sovjetik, Amerikes etj qe Hitleri eshte nje monster dhe do te beje gjemen.
Po kush e degjoi????

Askush.

Pse??

Sepse ecnin me teorite e tua dhe te shume te tjereve. Stalini beri pakt me Hitlerin. Kryeministri Anglez gjithashtu. "Burre i mire Hitleri"-tha.
Franca as e vuri ujin ne zjarr.
Amerika me Roosevelt-in that qe "Nuk eshte ceshtje e Amerikes kjo". Le te merret Europa e Bota me te tilla gjera.

Por cfare ndodhi????

BAM, Gjermania ja filloi nje e nga nje e mori te gjithe Europen. Stalini per dy jave as qe nxorri nje fjale dhe u terbua pse Hitleri e preu ne bese.

100 mije ushtare franceze ja mbathen per ne Angli per te shpetuar koken.

Anglia vete u bombardua per vite me rradhe.

Amerika u sulmua ne Perl Harbor.

Ohuuuu tha Roosvelt dhe Bota mbare. Ndalu pak se nuk qenka gje kjo pune.

Konkluzioni????

Me qindra milione popull i vdekur, mbi gjysem milioni ushtare amerikane te vrare ne Europe, Azi e gjetke dhe Bota e tere e shkrumbosur.

Pse???

Sepse nuk i hyne qe ne fillim Gjermanise per ta ndalur, pasi rrymat pacifiste, liberale etj etj ishin shume te forta ne ate kohe dhe kerkonin te benin pakt me Diallin.


Te njejtin gabim beri perseri Bota dhe Amerika. Ne nje kohe kur sinjalet ishin teper te qarta qe terroristet islamike po organizoheshindhe kerkonin te benin gjemen, keta merreshin me teorira e llafollogjira.

Bam Al-Qaeda ketu, hic keta. Bam atje, vazhdonin te flinin keta.

Vazhdonte Afganistani te sterviste terroriste dhe keta as qe i thoshin gje.

Po joooo, nuk ka me keshtu.

Do ti te luash rende???? Ok, le ta provojme.

Te keqes duhet ti dilet perpara. Diku me diplomaci e diku me force.

Afganistari dhe Iraku dihej qe nuk hanin pyke me diplomaci se eshte provuar me dekada te tera dhe duhej forca.


Duhet demokratizuar Lindja e Mesme pasi pervec Izraelit, vendet e tjera jane ne nje sistem politik teper te prapambetur, qindra vjet prapa Botes se Qyteteruar.

Por sot Bota ka ecur perpara. Ndersa dikur duheshin muaj mbi kurrizin e kalit per te shkuar ne nje shtet ne tjetrin, sot mjatojne disa ore mbi avion dhe disa minuta me rakete.


Ameriken si gjithmone fati e ka zgjedhur qe te jete ne pararoje te cdo situate dhe te zgjidhe cdo konflikt ne bote, pasi Europa dhe asnje shtet tjeter ne Bote nuk mund ta beje dot dhe ky eshte realiteti, duan apo nuk duan shume ketu.

Amerika mori persiper barren e Dy Luftrave Boterore duke sakrifikuar jeten e qindra mijerave ushtareve te saj, per ti dhene Lirine popujve, megjithese keto luftra u filluan ne Kontinente te tjera si pasoje e ideollogjive te prodhuara pikerisht ne keto Kontinente.

Amerika pati rolin kryesor ne rrezimin e Fashizmit dhe te Komunizmit, ketyre dy ideollogjive ekstremiste qe per pak se nuk e cuan Boten drejt Katastrofes se plote.

Sot, po kjo Amerika pa marre persiper clirimin e Botes nga ekstremizmi islamik qe kercenon ta coje Boten ne humnere.

Duhet qe te vdesin nja 200 milione njerez sikurse ka ndodhur shekullin e kaluar qe Europa apo vendet e tjera ta kuptojne kete gje.

Rruga drejt paqes eshte ajo e demokratizimit te vendeve te Lindjes se Mesme. Eshte rruge e gjate dhe e veshtire dhe kerkon vullnet, mund e gjak. Duhen vite e dekada qe te arrish ate gje, por e rendesishme eshte qe te fillohet.

Ne Afganistan, Irak e Palestine ky proces ka filluar tashme dhe shpresojme qe te vazhdoje me tej. Jane akoma shume vende qe jane larg procesit te demokratizimit te jetes politike dhe mbi te gjitha jane ekstremistet islamike qe jane jashte cdo binari.

Qellimi i tyre eshte Rikthimi i Kalifatit dhe zhdukja e Civilizimit Perendimor. Kete e kane deklaruar dhe e deklarojne cdo dite.

I mbetet ne dore Perendimit qe te veproje e te mos e lejoje nje gje te tille.