Konformiteti

[Rebele]

Shpesh here me duket se jetojme ne shoqeri konformiste e cila i imponon njerzit, qofte ne menyre direkte apo indirekte, te bashkohen me turmen. Ky fenomen reflektohet ne disa drejtime si p.sh. veshja, mendimet, pikpamjet ideologjike, veprimet, etj...

Pyetjet e mia jane:

Besoni se jetojme ne shoqeri konformiste? cilat jane konsekuencat e konformitetit mbi individe? Dhe a mund te luftohet konformiteti kollaj?

[i_pakapshem]

Shpesh here me duket se jetojme ne shoqeri konformiste e cila i imponon njerzit, qofte ne menyre direkte apo indirekte, te bashkohen me turmen. Ky fenomen reflektohet ne disa drejtime si p.sh. veshja, mendimet, pikpamjet ideologjike, veprimet, etj...

Pyetjet e mia jane:

Besoni se jetojme ne shoqeri konformiste? cilat jane konsekuencat e konformitetit mbi individe? Dhe a mund te luftohet konformiteti kollaj?

natyra brenda per brenda e shoqerise eshte te jete konformiste, plus eshte instinkti i njeriut qe do te ndihet i pranuar dhe kjo e shtyn ti konformohet nje grupi apo nje tjetri.

[Brari]

ti rebele shkruan bukur por konformizmin e ke kapur shume gjethe-risht..

Nuk na vjen qameti se psh tere kur-veria e Tiranes.. pra cupkat e grate e dashnoret e Mafies Socialiste.. te tera nashti pispillosen qe ti ngjajne Xhoit.. pra flok te zeze te ndare ne mes e te gjata.. nji far karikatyre alla madon e Da vincit..

E keqja eshte ne rrenjet..

Ja nje Shembull..

nje dizaj ketu shkruante nje tiranas kuqalozi.. per ca kryekriminele te Tiranes.. qe paskan x restorant y picari e zet supermarket.. Ai i nijihte mire tere lumpenin e Tiranes..

A nuk do ishte anti-konformizem qe pikerisht ketyre krimineleve te mos u a frekuentojme hotel disko bordellot si nje minimum i rezistences tone qytetare ndaj Dhunes e Krimit..?

Mund te jesh origjinal ne Poezi a veshje a pispillosje a ecje a livadhisje por kur vjen puna shkon e voton per nje kelish te Stalinit se..ashtu do gjyshi.. e kjo eshte konformizem sepse tregon se llafet i ke "moderno" e tatuazhet por Zemren e ke aty ne ate grade ku e kish Stalini i Gulageve e Enver Ramizi i birucave e pushkatimeve..

Psh nje shembull..

Tere Artistet e dine se Sherif Merdani e Kujtim Spahivogli apo LLuk Kaci ben Burg e internime pa bere asnje faj.. megjithate Violet Manushi e Kadri Roshi e Luan Zhegu votojne kelishet e Diktatures..

Kjo eshte konformizem bile i qelbur..

Ose po marrim Dritero Agollin.. ishte Krietar ose nenkruetar i Lidhjes..pra qe cdo dite pinte kafe apo fliste ne Tel me ndonje Ramiz a Nexhmije a Manush pra me te afert te Dulles e megjithse e dinte se po ja benin me sapun gati litarin ata xhelatet e gjykates e prokurorise ca djelmoshave te rinj qe kishin bere poezi vetem poezi.. e nuk e luajti asnje qime bithe e te behej nje her TRIM ne jete e te thoshte.. alo shoku Ramiz ju lutem mos i varni a pushkatoni ata dy djemte e Librazhdit se turpi sdo na ndahet ne Shekuj.. plz shoku Ramiz.. thuaja Enverit kete se po me vijne ne shkallet e Lidhjes e po me luten ato nenat e tire e une jam Poet me zemer Delikate (lesh lesh) ..faljani jeten e lerini ne burg te pakten se..ne fund te fundit te tere jemi ne Burgun e Madh te Enverit tone fame e mullaqe madh..

joooo cne mire mire.. te rrezikoc rakine e kafene me fernet cdo mengjez aha aha e ohoho per dy jet fshataresh.. ahu dokrra mikroborgjeze..

Kjo eshte oj REBE qe sdi per cka je ti rebele .. anti -Konformizmi..

qashtu..




ti Mina e Bllokut mos ma fshi kte Shkrim.. a te keqen..

[ATMAN]

Shpesh here me duket se jetojme ne shoqeri konformiste e cila i imponon njerzit, qofte ne menyre direkte apo indirekte, te bashkohen me turmen. Ky fenomen reflektohet ne disa drejtime si p.sh. veshja, mendimet, pikpamjet ideologjike, veprimet, etj...

Pyetjet e mia jane:

Besoni se jetojme ne shoqeri konformiste? cilat jane konsekuencat e konformitetit mbi individe? Dhe a mund te luftohet konformiteti kollaj?

Teknologjizimi” i individit - imponim i konformizmit tjetërsues dhe depersonalizimit inkoshient


Faqja tjetër e pasojës së industrializimit, është të shndërruarit e njeriut në një “pjesë” të makinës dhe të humburit e individualitetit të personalitetit të tij. Ai më nuk është subjekt që bartë vlera dhe ide, por një send që lëviz me instruksione të dirigjuara dhe të determinuara nga jashtë. I involvuar në procesin kohor të punës së organizuar rigorozisht dhe të centralizuar përmes një ndarje hierarkike, ai ka humbur identitetin e tij njerëzor. Ndërmarrjet krejtësisht të centralizuara me një ndarje rrënjësore të punës – thotë Fromm-i - çojnë në një organizim të tillë pune ku individi humbet individualitetin e tij, ku ai bëhet dhëmb i konsumueshëm ingranazhi në makinë. Humbja e identitetit të tij nuk lidhet vetëm me shndërrimin e tij në robot që kryen detyra të përcaktuara nga jashtë por edhe me humbjen e vet atij në makinën shoqërore – do të thoshte Fromm-i, me ç’rast mendimet, ndjenjat, dëshirat, bindjet, pikëpamjet etj., e veta i asimilon përmes akceptimit të po të njëjtave nga shoqëria. Kështu individi humbi origjinalitetin e vet në mendim, ndjenjë dhe veprim. Nga ky kontekst, marrëdhëniet njerëzore Fromm-i i sheh “si ato të automatëve të tjetërsuar” të cilët “s’mund të dashurojnë”. Automat, jo vetëm në kuptimin e individit pa identitet dhe personalitet origjinal - lloj individi ky, që i shërben “kuptimësimit” të trajtës si dhe përmbajtjes së kolektivit, grupit, bashkësisë etj. përmes një konformizmi ekstrem në tërë atë çka servohet prej tyre - por edhe në kuptimin e asaj se njëriu modern është shkrirë totalisht në ingranazhin kolosal teknologjik duke u bërë vetëm një pjesë e papërfillshme dhe funksionalisht ezauruese e tij. Sikurse konformzimi ashtu edhe inkorporimi teknologjik kanë për pasojë të fundit, humbjen e identitetit. Mirëpo, përderisa konformizmi humb identitetin origjinal të individit, duke e shndërruar atë vetëm në një partikularitet kuantitativ të kolektivit, inkorporimi teknologjik asimilion dhe zhdukë totalisht identitetin njerëzor. Në tërë këtë proces asimilimi, është e involvuar edhe mënyra rigorozisht burokratike e organizimit të jetës shoqërore në të gjitha domenet e saja, mënyrë organizative kjo, e cila në sferën e sigurimit ekzistencial (material) të individëve përbrenda shoqërisë, rrjedhon me një “domosdoshmëri të imponuar” të mënyrës së pjesëmarrjes në aktivitete jetësore. Kjo domosdoshmëri, e imponuar nga vetë procedura burokratike si dhe nga karakteri (evolues) i sotëm i punës në përgjithësi, nuk lenë kurrfarë hapësire për alternativa tjera të pjesëmarrjes në punë të ndryshme. Kjo pashmangshmërisht shpie në tjetërsim të njeriut, respektivisht në reifikimin e personalitetit të tij. Alienimi reifikues dhe depersonalizues i individit, pavarësisht se a është produkt (në proces të vazhdueshëm) i inkorporimit teknologjik, konformizmit apo organizimit burokratik të shoqërisë, çon drejt disperzionit të identitetit të individit përbrenda aparaturës burokratike institucionale. Për këtë ç’identizim të individit, flet edhe Fromm-i: “Kriza e identitetit” – kjo eshtë kriza e shoqërisë së sotme – e shkaktuar nga fakti, që anëtarët e kësaj shoqërie janë bërë instrumente pa individualitet, ndjenja e identitetit të të cilëve mbështetet në marrjen pjesë në veprimtarinë e korporatave ose të organizatave të tjera burokratike gjigande. Atje ku nuk ka vetjakitet autentik, nuk mund të jenë edhe ndjenjat e identitetit. Çdokujt që akoma dëshiron që të bëjë fjalë për njeriun, për mbretërinë dhe çlirimin e tij - thotë Foucault - mund t’i kundërvihet vetëm një e qeshur filozofike.
Në koncepcionet e Fromm-it, konformizmi më tepër mund të kuptohet si konsekuencë e pashmangshme e vetë industrializimit të jetës, që së pari ka mundësuar asimilimin dhe shkrirjen e individualitetit të njeriut, e pastaj për shkak të humbjes së këtij uni, shtrohet domosdoshmëria e konformizmit, i cili i largon dyshimet rreth identitetit pikërisht “përmes të konformuarit me dëshirat e të tjerëve, përmes të mosqenurit ndryshe… duke fituar kështu një farë sigurie”. Duke u identifikuar me të tjerët, në këtë mënyrë individi pushon së qeni vetvetja dhe përshtatë krejt tipin e personalitetit që i ofrohet nga modelet kulturore.
Konformizmi, si një fenomen që paraqet mungesën e origjinalitetit dhe nevojën, që këtë zbrazëtirë ta kompensojë me një strehim të verbër dhe oportunist tek të tjerët (duke nënkuptuar këtu edhe shkaqet dhe rrjedhimet tjera me tërë llojllojshmërinë e tyre që domosdoshmërisht janë të lidhura me vetë konceptin e konformizmit, por që s’kanë të bëjnë drejtëpërdrejtë me kontekstin), gjenë hapësirë shtrirjeje në tri sfera më kruciale, përmes të cilave individi në fakt edhe duhet ta demonstrojë individualitetin origjinal të tij: ndjenjat, të menduarit si dhe vullneti apo të dëshiruarit. Përkundër përpekjeve për kontestimin e një pikëpamjeje të tillë përmes koncepteve liberaliste, ekziston një fakt i pamohueshëm, të cilin e përmend edhe Fromm-i në analizat e tij, që ka të bëjë pikërisht me iluzionin mbi autenticitetin në këto sfera. Përpjekjet e shumta dhe historikisht të vazhdueshme të njeriut, që rezultuan me çlirimin e tij nga shtrëngimet e jashtme që më në fund ia mundësoi demokracia moderne, s’do të thotë që automatikisht kanë garantuar edhe individualitetin e tij. Njeriu i sotëm perëndimor, me të vërtetë nuk është subjekt i ndonjë autoriteti të jashtëm, është i lirë në shprehjen e mendimit dhe të ndjenjave të tij, mirëpo një liri e tillë nuk përmban parametra të tillë real që do të mundësonin objektivisht hipostazimin e saj deri në nivelin aksiomatik për garantimin praktik si dhe argumentimin teorik të individualitetit dhe origjinalitetit të tij. Zëvendësimi i njëpasnjëshëm i trajtave diversive të autoritetit, siç janë: ai i kishës, i cili u zëvendësua nga ai i shtetit, ai i ndërgjegjës që e zëvendësoi këtë të fundit (shtetin), si dhe ai i autoritetit anonim i sensus communis dhe të opinionit publik - si instrumente të konformizmit, e të cilat njeriun perëndimor e përcjellen hap pas hapi gjatë historisë, i pamundësuan atij që ta pavarësojë realisht individualitetin e tij, megjithë faktin se njëfarë iluzioni mbi origjinalitetin dhe pavarësinë e un-it të tij, vazhdimisht e përcjelli atë duke e ndihmuar në pavetëdijësimin për pasigurinë e tij. Ky iluzion në të njëjtën kohë ishte edhe një lloj ngushëllimi për të.

[Rebele]

vallaj kete postin mos ja hiqni Brarit se mu duk shume.... antikonformist :P
[po perpiqesha mos e thoja]

nejse

per sa i perket asaj qe keni thene

konformiteti shihet ne kendveshtrime te ndryshme


temen e parashtrova per antikonformitetin ne relacion me individin

kur vjen puna shkon e voton per nje kelish te Stalinit se..ashtu do gjyshi.. e kjo eshte konformizem sepse tregon se llafet i ke "moderno" e tatuazhet por Zemren e ke aty ne ate grade ku e kish Stalini i Gulageve e Enver Ramizi i birucave e pushkatimeve..

se thote gjyshi?? lol
PO eshte konformizem nuk e mohon njeri. Domosdo perderisa vepron ashtu sic te dikton shoqeria dhe bie nen influencen e te tjerve, je konformist. Perderisa nuk kultivon bindjet e tua.

prandaj per mendimin tim cdo gje prape shkon ke ndjenja e individualizmit, dhe perderisa kjo eshte gjeja qe mua personalisht me intereson, e kam te qarte se per cfare "rebeloj"

[Leila]

Konformitet me votu Nanon, konformitet me votu Ramen, konformitet me votu Berishen... aaaa me qafsh, i bie qe te tere keta te kene nga nje vote.

[Rebele]

lol mire e tha Leila

perderisa nje person me bindjen e tij, te tijen, dhe jo te te tjerve ne rastin konkret voton per ate qe i duket me i arsyeshem, rrjedhimisht s'quhet konformist...

[Nebula]

Shpesh here me duket se jetojme ne shoqeri konformiste e cila i imponon njerzit, qofte ne menyre direkte apo indirekte, te bashkohen me turmen. Ky fenomen reflektohet ne disa drejtime si p.sh. veshja, mendimet, pikpamjet ideologjike, veprimet, etj...

Pyetjet e mia jane:

Besoni se jetojme ne shoqeri konformiste? cilat jane konsekuencat e konformitetit mbi individe? Dhe a mund te luftohet konformiteti kollaj?

Fakte njerzore ka plot , kush i eshte kundervene turmes , eshte kryqezuar. Te jesh antikonformist , do kellqe .........

[Mina]

Te jesh antikonformist , do kellqe .........
----------------------------------------
Nebula, kjo thenie vlen vetem per epoken e Enverit!

[shigjeta]

Te jesh antikonformist , do kellqe .........
----------------------------------------
Nebula, kjo thenie vlen vetem per epoken e Enverit!

Kjo thenie i perket jo vetem nje epoke, por gjithe historise njerezore. Njeriu eshte qenie shoqerore dhe ne nje menyre apo nje tjeter do te ndjeje perkatesi, si rrjedhim bie ne konformitet. Te kapercesh 'renien ne konformizem' nuk eshte e lehte. Duhet te kesh ide te qarta te gjerave qe kerkon dhe pelqen (ose jo) si edhe besim tek vetvetja, sidomos ne ditet e sotme ku media, me fuqine e saj, ndikon me shume ne nje shoqeri konformiste.