Vlerësimi për Luftën Nacional Çlirimtare Shqiptare

[BlueBaron]

Diskutim i madh, 28 apo 29 Nentore. Me mire te behet nje referendum dhe te vendoset 28 apo 29. Para disa ditesh tek "Korrieri" Liri Belishova me duket, komentonte daten e çlirimit dhe thonte qe Enveri kishte vendosur per daten 29 Nentor, pasi dita e çlirimit mund te humbiste rendesine ne madheshtine e 28 Nentorit. Ndersa vete Belishova dhe disa te tjere kishin qene te mendimit qe data e çlirimit te ishte 28 Nentori, nje koinçidence mjaft e bukur e historise: Nentori i Trete i Shqiperise. Edhe nje here e them, me mire te behet nje referendum per te vendosur daten e çlirimit te Shqiperise.
Persa i perket te Deshmoreve te L2B pak rendesi ka ne jane 28 mije apo jo. Te gjithe e respektojne dhe e nderojne gjakun e tyre perveç ballisteve dhe zogisteve.
Shqiperia gjate L2B u rreshtua ne anen e Aleateve te medhenj dhe kete e njohen boterisht vete Aleatet e medhenj. Gjithomone Presidentet e Shqiperise kane qene te ftuar ne pervjetoret e ngadhenjimit mbi Boshtin nazist.
Ne vitin '95 ne festimet e pervjetorit ishte i ftuar ish-Presidenti Berisha, ne '00 ish-Presidenti Mejdani dhe per '05 i ka mberritur ftesa Presidentit Moisiu.
Nuk e kuptoj pse disa ketu e banalizojne ne çeshtje politike, Luften e Popullit Shqiptar kunder pushtuesve te huaj. Eshte per te ardhur keq qe trumbetohen marrevshjet kuislinge te qeverive kolaboracioniste shqiptare me pushtuesin e huaj. Per ato qe thone qe ushtria gjermane ishte vetem kalimtare ne Shqiperi, nuk besoj se ka pasur ndonje ftese nga populli apo qeveri legjitime shqiptare per te perdorur territorin e Shqiprise si rruge kalimi dhe prapavije.
Ne te gjitha vendet e pushtuara ka pasur rezistence kunder pushtuesve naziste siç ndodhi dhe ne Shqipri, dhe nazistet atje kryenin masakra apo raprezalje si ajo e Boroves apo e 4 Shkurtit. Sot askush nuk akuzon ne France, Poloni, etj. per keto masakra Rezistencen, por ushtrine naziste.
Xhaferr Deva eshte Kriminel Lufte, ai eshte autori i masakres se 4 Shkurtit ku ne rruget e Tiranes u vrane 84 veta. Nje nga gabimet e Anglo-Amerikaneve ishte strehimi i krimineleve te luftes dhe kolaboracionisteve per shkaqet e luftes politike me BS.

[BOKE]

Nje shkrim interesant dhe i sakte (per mendimin tim) i F. Lubonjes tek "Korieri" ne lidhje me ceshtjen qe diskutohet, sidomos per dy datat 28 dhe 29 nentor.

28 dhe 29 nentori si mite sociale

Nga Fatos Lubonja

Edhe kete vit kronikat e fundit te nentorit shenuan ne Shqiperi grindjen e rradhes mbi ate se ne cfare dite e ka lene kufirin shqiptar ushtari i fundit gjerman, me 28 apo me 29 nentor 1944. Duke lexuar shtypin pershtypja e pare eshte se meqenese shqiptaret- historiane, politikane, gazetare, madje dhe ish partizane- ende nuk po gjejne dot superdokumentin qe do ta fiksonte kete dite pa asnje medyshje, vazhdojne te grinden e te konfliktojne me njeri- tjetrin. A eshte valle keshtu apo ndodh e kunderta, dmth. pikerisht sepse ata jane te ndare e konfliktuale prandaj dhe nuk e gjejne dot se kur ka ikur ushtari i fundit gjerman? Pa dyshim kjo e dyta eshte me e vertete, por them se, po te hyjme ne thelbin e ketij sherri, do te gjejme shume me teper se kaq.



Miti social dhe fakti historik

Nje nga tiparet themelore te ideollogjise se ashtuquajtur marksist- leniniste e reduktuar me pas ne staliniste dhe me keq akoma (tek ne) ne enveriste, qe ka kryer lavazhin e truve te shqiptareve per 50 vjet, eshte se ajo pretendonte te ishte njeheresh edhe fe edhe shkence duke qene, ne fakt, surrogat i te dyjave. Ne pretendimin e saj si fe ajo kerkonte tu besohej te vertetave te saj si te vertetave absolute te fese, madje qe ato te perjetoheshin edhe emocionalisht, kurse ne pretendimin e saj si shkence ajo kerkonte ta ndertonte kete besim jo ne te ashtuquajturat dogma qe fetaret i pranojne pa diskutim, por si te provuara shkencerisht nga rezultate te kerkimit e studimit shkencor. Ne kete menyre ajo kerkonte te bashkonte dy te kunderta qe nuk mund te bashkohen sepse te vertetat shkencore jane pikerisht e kunderta e dogmave fetare. Viktime e kesaj pseudoshkence/ pseudofeje ka qene edhe historia. Historia e shkruar me frymen e asaj ideologjie pretendonte se jepte versionin absolut, objektiv, te vetem te historise. Ne kete menyre asaj i mohohej ajo qe eshte par definition karakteri i historise, fakti se ajo nuk mund te shkruhet ne menyre objektive, perkundrazi ajo eshte gjithmone subjektive dhe per rrjedhoje, edhe selektive, cka do te thote se varesisht nga nje botkuptimi i autorit apo nje fryme dominuese e kohes ajo shkruhet ne menyra te ndryshme dhe se, prandaj, eshte e tashmja ajo qe e dikton shkrimin e se shkuares.

Ne kete konteskt, psh., ajo qe shqiptareve u eshte mesuar si historia e tyre objektive e vetme dhe e patjetersueshme, perplot me luftra te lavdishme qe ne kohet e ilireve e pastaj Skenderbeut e deri tek Lufta Nacional- Clirimtare nuk eshte tjeter vecse nje histori e lexuar, e selektuar dhe e shkruar me syzet e ideologjise nacionaliste (te ruajtur ne pjesen me te madhe edhe nga ajo komuniste) ne sherbim te krijimit te identitetit kombetar e te bashkimit kombetar, karakteristike kjo e shkrimit te historise ne shekullin e 19 ne shume vende e qe, me shume sesa histori, eshte mitollogji sociale ne kuptimin qe i jep mitit social Roland Bart kur thote se miti eshte fillese organizuese, se prej mitit vjen frymezimi, se ai ndihmon te vendoset marreveshja, se ai asgjeson vecimin e njerezve dhe lind bashkesine ngase ai drejtohet mu ne zemer te njeriut. (R. Bart, "Masat dhe miti").

Problemi eshte se pikerisht pse ideollogjia jone nuk e njihte subjektivitetin dhe shkrimin e historise sipas frymes se kohes, ashtu sikurse edhe rolin e mitit i aplikonte ato ne menyren me trashamane. Ne kontekstin e kesaj injorance nje nga mekatet e historise sone te ideologjizuar eshte edhe ay se ajo nuk ka bere dallimin midis faktit historik dhe mitit social, perkundrazi i ka njesuar ato si nje gje te vetme.

Pikerisht ky njesim eshte ne origjine te atij sherri qe vazhdon prej mese dhjete vjetesh midis atyre qe mbrojne me te madhe se ushtari i fundit gjerman u largua nga kufiri shqiptar me 29 nentor- duke dalluar keshtu festen e pavaresise nga ajo e clirimit- dhe atyre qe thone se iku me 28 nentor- duke bere qe festa e clirimit te thithet nga ajo e pavaresise. Sikur te mos behej ky njesim, cka do te thote te behej dallimi midis faktit histork dhe mitit social, ky sherr do te kishte qene shume me lehte te menaxhohej.

28-ta dhe 29-ta si mite sociale

Per ata qe nuk e dine,- dhe besoj se jane shume ata qe, per shkaqet qe shtjellova me siper, nuk e dine,- 28 nentori 1912, dita kur Ismail Qemali ka ngritur flamurin ne Vlore, nuk eshte dita kur Shqiperia eshte shpallur shtet i pavarur dhe as dita kur Shqiperia u clirua nga zgjedha turke. Pavaresia e Shqiperise u njoh me 1913 pas nderhyrjeve diplomatike qe bene fuqite perndimore mbi Turqine, kurse per clirim nga turqit as qe mund te flitet ne ato dite nentori sepse ato dite ushtria serbo malazeze ndodhej ne Durres kurse shumica e shqiptareve ende kerkonin te mbroheshin prej tyre nga ushtria e perandorise. Madje ngritja e flamurit lidhet me shume me friken nga pushtimet serbo malazeze sesa me "pushtimin" turk. E megjithate kjo nuk i ka penguar shqiptaret te fiksojne ate dite si dite te shpalljes se pavaresise nga Turqia e ta kthejne ate, nepermjet perkujtimeve te vitpasvitshme, ne feste kombetare e mit kombetar e te mos u shkoje ndermend ta nderrojne duke kerkuar diten kur turqit kane firmosur njohjen e Shqiperise se pavarur. Nuk do shume mend, pra, per te kuptuar se 28-ta eshte nje mit social dhe jo nje fakt historik.

Po te kemi parasysh diferencen midis faktit historik dhe mitit social, do te kuptojme se edhe 29 nentori eshte nje mit. E rendesishme per komunistet qe dolen fitimtare ne Luften e Dyte ishte qe te kishin diten e tyre te clirimit per ta festuar. Pra, ne percaktimin e kesaj date nuk ka ndikuar fakti se kur iku ushtari i fundit gjerman. Mund te kete pasur ushtare gjermane edhe pas 29 edhe pas 30 nentorit. Por komunistet nuk kane dashur ta njehsojne diten e tyre me 28 ten sepse donin te kishin festen e tyre me te cilen te perkujtonin fitoren e tyre dhe ardhjen e tyre ne pushtet. Mund te kete ndikuar per fiksimin e saj edhe fakti qe Jugosllavia, vellai i madh i asaj kohe, kishte te njejten dite si feste kombetare, por me Jugosllavine komunistet shqiptare u armiqesuan pas pak vjetesh kurse 29 e mbajten deri ne fund. Me kete nuk dua te them se datat faktike nuk koincidojne asnjehere me datat mitike, por se miti eshte dicka qe ngrihet pavaresisht nga data.

Nese do te kerkojme dallimin midis 28 dhe 29 si mite sociale, si fillesa frymezuese dhe organizuese, dallimi qendron ne ate se 28 eshte nje mit i te gjithe shqiptareve kurse 29 eshte nje mit i komunisteve qe mund te ishte bere edhe i te gjithe shqiptareve sikur ata te mos kishin abuzuar me te pasi moren pushtetin. Mekati i origjines ne sherrin e sotem eshte ai i komunisteve jo pse e vendosen kete date me 29, por sepse e vune permbi festen themeltare te shqipetareve, 28 nentorin, e po ashtu se luften i'a atribuan ekskluzivisht vetes duke e bere kesisoj 29-ten nje feste te pjeses qe i imponohej te teres. Dhe kete e bene sepse ata pretendonin se me ta po fillonte historia e re e Shqiperise, sepse, sikurse thuhej poetikisht, malet e Shqiperise, qe kishin qendruar ne pritje mendueshem per shekuj, nuk e kishin gjetur prijesin qe do t'i conte drejt tokes se premtuar tek Ismail Qemali, por tek Partia Komuniste. Kemi te bejme pra me krijimin e nje miti te ri dhe si i tille ai kerkon edhe daten e tij. Dhe ne vendosjen e 29 mbi gjithshka ata nuk ishin aspak inovatore sepse te njeten gje kishin bere edhe sovjetiket me daten e Revolucionit te Tetorit. Keshtu, sa me shume kalonin vitet, aq me shume 29-ta behej festa e pare, ajo e pushtetareve ne pushtet, ajo e paradave, kurse 28-ta qendronte ne hije, e pamohuar, por si e paperkryer si e pambaruar ne misionin e saj, madje edhe si feste alternative e shumeve qe ishin kundershtare si brenda dhe jashte vendit.

Mekati i Sali Berishes

Ajo qe beri Sali Berisha kur i bashkoi te dy ditet ne nje te vetme ishte ne thelb nje akt politik qe synonte me nje gur te godiste dy zogj: te cvendoste qendren e gravitetit te festimit te shqiptareve ne 28 nentor, si dhe te shkulte nje mit, cka per te donte te thoshte t'u hiqte kundershtareve te tij politike nje gur te themelit. Duke pasur edhe ai shkollen enveriste te historise, qe e identifikonte mitin me faktin historik, si dhe shkollen enveriste ne politike qe kundershtarin e donte te zhdukur, mendoi se, duke zhdukur faktin, ne kete rast daten, do te zhdukte edhe mitin edhe kundershtarin. Nderkaq, nese rikthimi i epersise se 28-tes u pranua thuajse nga te gjithe, zhdukja e 29-tes nuk u pranua nga te pakten gjysma e shqiptareve. Ne fakt mitet nuk zhduken ne ate menyre: ata edhe kur dekonstruktohen nga historianet racionalisht mund te mbeten gjithsesi frymezues per popullin e thjeshte, sepse ata veprojne me shume ne sferen emotive sesa ne ate racionale, ata plotesojne me shume nevoja identitare sesa nevoja racionale dhe maten me shume me rezultate praktike sesa me te verteta teorike. Madje, paradoksalisht, ata shpesh forcohen pikerisht kur tenton t'i shkaterrosh fizikisht. (Boll te mendosh se sa njerez kthehen ne mite pas vdekjes).

Mitet mund ta humbasin forcen e tyre frymezuese e perbashkuese, te zbehen ose te zhduken kur nuk krijojne me emocione pozitive apo nga ngritja e miteve te reja qe kerkon koha. Per te kuptuar rolin e ndikimit te ndryshimit te frymes se kohes ne krijimin e miteve mjafton te kesh parasysh se si ne shekullin e XX, vecanerisht pas Luftes se Dyte, kur ne Europen perendimore ndryshoi aq shume qendrimi ndaj luftrave dhe armiqve tradicionale, nuk ngrihen me monumente me luftetare te paepur hipur mbi kuaj, sic behej ne shek XIX, por monumente qe e kujtojne luften per viktimat qe ajo ka krijuar, qe tek e fundit nuk te nxisin te behesh luftetar krenar, por te behesh kundershtar i luftes. Ne kete kontekst koha kur erdhi Sali Berisha ne pushtet e gjeti 29 nentorin si nje mit te konsumuar, pa fuqi frymezuese e perbashkuese, sepse ne emer te atij miti ishin bere shume tmerre ne Shqiperi e po ashtu koha qe po jetonim kerkonte te tjera frymezime e simbole. Tek e fundit per nje pjese te madhe te shqiptareve 29-ta nuk ishte me nje mit perbashkues. Sali Berisha nuk kishte nevoje ta prekte, mund t'ua linte atyre qe donin ta ruanin meqenese, aq me teper, nuk bente pjese ne periudhen e erret te historise se komunizmit. Per te goditur komunistet ai kishte boll material.

Megjithate ai edhe mund te kishte qene i sukseshem ne thithjen/ zhdukjen e kesaj feste brenda 28 nentorit sikur te kishte qene i sukseshem ne politiken e tij ne teresi. Mirepo, paradoksalisht, ishte Sali Berisha ai qe, duke dashur ta eliminoje, e riforcoi 29-ten. Ai e riforcoi nepermjet gabimeve te tij te njepasnjeshme politike, vecanerisht nepermjet nje politike konfliktuale dhe jo te dialogut e te bashkjeteses se te ndryshmeve, nepermjet ushtrimit te politikes se mundjes se kundershtarit jo mbeshtetur ne kompeticionin per te ardhmen se vendit, por mbeshtetur ne eliminimin e tij me rrugen me te thjeshte, por shume te gabuar, te skualifikimit te cdo kundershtari duke e akuzuar per origjinen e tij komuniste. Ne kete polarizim te ri e te papritur te vendit qe krijoi Berisha ish komunistet shqiptare, qe nuk mund te mbaheshin dot kunder tij as tek Enver Hoxha as tek heronjte e ndertimit te socializmit, u kapen tek nje pike te forte, veshtiresisht e kontestueshme: Lufta Nacional- Clirimtare me 29 nentorin si kulminacion te saj.

Keshtu, ajo cka ndodhi, ne fakt, eshte rimarrja, ne nje tjeter kontekst politik, e nje miti te vjeter. Tani 29 nentori nuk kishte me vlere per te dalluar shqiptaret nga pushtuesit naziste e fashiste, as nga bota perendimore ku mbeturinat e tyre vazhdonin te mbijetonin, as per te glorifikuar e mistifikuar fitimtaret e asaj lufte, ai u be nje nga simbolet e perbashkimit per nje pjese te madhe te atyre qe e pane veten te kercenuar nga Sali Berisha dhe te tijte.

Mekati i socialisteve

Mekati i trete qe po kryhet ne emer te deshmoreve, qe nuk dine se cfare ka ndodhur me idealet e tyre, eshte ai qe po bejne socialistet tani. Duke qene se edhe ata nuk u treguan te afte te ndertojne frymezim te ri, te krijojne ideale te reja dhe shpresa te reja, perbashkuese, perkundrazi po e zhysin vendin ne nje korrupsion dhe kriminalitet te papare, duket se nuk u ka mbetur tjeter vecse t'i mbajne mbeshtetesit e tyre lidhur nepermjet evokimit te miteve te tyre te se shkuares. Jo vetem, por edhe po tentojne ti implementojne ato tek rinia ne formen iracionale te perqafimit te tyre si mite, ne vend se t'i mesojne rinise historine. Ne menyre jo krejt eksplicite, por me mesazhe te qarta megjithate, ata po i fryjne zjarrit te miteve percarse te komunizmit e, ne kete rast, edhe duke i dhene, de facto, me shume rendesi 29-es sesa 28-es sic bene kete vit duke e fryre dukshem festimin e 29 nentorit. Madje, ne kete kontekst, gjithnje e me shume ata nuk po e trajtojne sistemin e sotem demokratik si nje sistem qe erdhi pikerisht si nje clirim ndaj nje regjimi qe ngriten baballaret e tyre edhe duke abuzuar me gjakun e te reneve, edhe duke manipuluar e mistifikuar historine edhe duke shfrytezuar keto simbole e dite historike, por sikur te behej fjale per nje vazhdimesi, per nje trashegimi. Ne nje fare kuptimi kjo te kujton ate qe ndodh sot ne Kine me Maon dhe kohen e tij. Kushdo e di se sot ne Kine po ndodh pikerisht e kunderta e asaj qe ka ideuar e ka tentuar te beje Mao Ce Duni. E po ashtu ata qe njohin historine e Kines e dine mire se shifra e njerezve te vdekur nga aventurat e Maos ka qene shume milioneshe. E megjithate Mao sot nderohet ende ne Kine si figura me e rendesishme e Kines, ai eshte edhe me qendror se Teni i vogel qe futi Kinen ne rrugen e kapitalizmit. Shaku eshte shume i qarte. Mao eshte mit, eshte simbol pushteti, pasi eshte krijuesi i dinastise se re te pushtetareve kineze. Po vazhduan ne kete rruge ta thote mendja se neser socialistet do te tentojne t'i kthehen edhe Enver Hoxhes, nese do tu duhet, pa e kuptuar se nuk po bejne gje tjeter vecse po mbajne gjalle percarjen midis shqiptareve e ne thelbin e vet, po perdhosin edhe nje here 29-ten duke e perdorur ate, ashtu si eterit e tyre, per qellime te mbrapshta. Por ne kete proces me shume gjase ka te shkaktojne dicka tjeter: te rikthejne edhe nje here urrejtjen e harruar ndaj eterve te tyre, te rivleresojne edhe nje here diten- mit te permbysjes se shtatoren se Enver Hoxhes, por ne nje tjeter kontekst e per qellime te tjera politike, gjithe duke i lene shqiptaret rober te se shkuares.

Si perfundim

Polemika qe kryhet sot mbi ate se kur ka ikur ushtari i fundit gjerman me 28 apo me 29 nentor 1944, nuk eshte nje polemike historianesh e nuk ka te beje me te djeshmen. Ajo eshte nje polemike politike e te sotmes qe ka te beje me identitet e dy partive me te medha ne vend e qe tregon se sa te paafta jane ato per te krijuar identitete dhe frymezime te reja pozitive e, po ashtu, per te krijuar dialog midis shqiptareve per ndertimin e nje te ardhmje pa konflikte dhe pa percarje. Si e tille ajo nuk mund te zgjidhet duke u gjetur nje superdokument a superdate e pakontestueshme, por duke ndryshuar politikat e ketyre partive ose duke u zevendesuar ato me parti te tjera shqiptaresh me te urte e me te ditur qe punojne ne emer te dialogut dhe jo asish qe vetem tek konflikti gjejne kuptimin e ekzistences se tyre prandaj dhe e nxisin ate.

Nese do te me kerkonin nje mendim per zgjidhjen e kesaj polemike politikanet e dialogut, do tu thoja: jepuni shqiptareve 28 nentorin, si mitin e tyre themeltar e te perbashket; mos ua mohoni 29-ten atyre qe e duan, pa harruar se nje pjese te shqiptareve nuk i frymezon e perbashkon ajo date sepse perkujtimin e saj e lidhin me shume vuajtje dhe padrejtesi, por mbi te gjitha jepuni shqiptareve data ngjarjesh te reja qe tu frymezojne shpresa dhe ideale per te ardhmen, qe do te mund te pasuronin historine e tyre e do te mund te ktheheshin ne mite perbashkuese e frymezuese te kohes qe jetojme, sic do te ishte, psh, data e hyrjes ne familjen europiane.

[Manulaki]

[QUOTE=Bokerrima]
.........
Mekati i trete qe po kryhet ne emer te deshmoreve, qe nuk dine se cfare ka ndodhur me idealet e tyre, eshte ai qe po bejne socialistet tani. .....

Si perfundim

Polemika qe kryhet sot mbi ate se kur ka ikur ushtari i fundit gjerman me 28 apo me 29 nentor 1944, nuk eshte nje polemike historianesh e nuk ka te beje me te djeshmen. Ajo eshte nje polemike politike e te sotmes qe ka te beje me identitet e dy partive me te medha ne vend e qe tregon se sa te paafta jane ato .......[QUOTE]

Shume dakord.

[pagan]

leshatak, per deshmoret e shqiperise u botuan vellimet e Yje te Pashuar, disa libra me kapak te kuq. qellimi ishte qe aty te vendoseshin te vraret e çdo rrethi. duke futur edhe te vdekurit nga pleqnia, semundjet, aksidentet, hasmerite, krimet, etj (per te marre 1000 lekshin e luftes). numri arriti ne 4600 persona.

pra 10 000 eshte shume e 28 000 aluçinacion pure (ose enderr me sy hapet). po te qene vrare me te vertete kjo shifer burrash (sepse grate partizone numeroheshin me gishta) s'do te kishte ngel mashkull mbi 23 vjeç ne kome. sepse nje llogari e thjeshte me numrin e pergjithshem te popullsise (as nje milion banore) hiq grate (gjysma) hiq kalamajte e shumte te familjeve kryesisht fshatare shqiptare (mesatarisht 5-6 femije) hiq numrin e te gjalleve (nders te cilet brigadat e shumta partizane si dhe veriun qe s'morri pjese ne lufte pothuaj fare) e do vesh re qe s'ngeleshin me fare meshkuj TE AFTE PER PUSHKE (nen 16 vjeç vullnetaret nuk pranoheshin, ka dhe filma per kete).

po keshtu mund te llogarisim edhe numrin e gjermaneve te vrare. ai libri qe solle ti permendte 6000 - 7000 gjermane te vrare. gjermanet ndejten ne shqiperi tre vjet (shtator 1942 - nendor 1944), tre vjet bejne 365 dite x 3 = 1095 dite; po marrim shifren 6000 / 1095 = me shume se PESE gjerman te vrare çdo dite, ose 35 ne jave, ose 140 ne muj.

ti besosh ketyre shifrave duhet te jesh me termen klluf, thuj asaj gjermones çifute qe ka shkrujt librin qe te kthehet ne shkolle e t'mesoj arithmetiken.

me sa di une trupat gjermane ne shqiperi kur gjermania hyri ne te, nuk i kalonin 25 000 vetet, bile kjo shifer me duket shume e ekzagjeruar, por dhe po ta pranojme si te tille, i bie te jene vrare çereku (1/4) i tyre. po a mund te besohet KJO !

[darwin]

Padyshim lufta e ushtrise me te madhe, me gjitheperfshirese, me te emancipuar, organizuar dhe moderne shqiptare deri ne ate kohe, kunder nje kundershtari mjaft te forte qe e luftonte gjithe bota progresiste, eshte nje eveniment historik qe ndodh shume rralle ne historine e kombeve.

Leshator, me bote progresiste duhet te kesh parasysh dhe Sovietizmin e Leninit dhe Stalinit besoj, apo jo ????

Lufta e shqiptareve gjate asaj kohe eshte padyshim perpjekja me dinjitoze, me e suksesshme, me progresiste dhe me integruese jona gjate historise tone qysh prej Skenderbeut. Ishte lufta dhe ushtria qe na dha ne, dhe vulosi njehere e mire identitetin tone kombetar, dhe formimin e shtetit modern shqiptar, eleminimin e mentalitetit mesjetaro-kanunor dhe sjelljen e shqiptareve si fise dhe jo si komb.

Perpjekja me dinjitoze dhe progresiste dhe ME INTEGRUESE (se nuk kuptoj se cfare lloj integrimi ke parasysh me LA"NC", se u integruam vetem ne lindje!! ) ka qene kongersi i Lushnjes (1920) dhe lufta e Vlores...

Cfare do ngelet ne histori eshte fakti se ne Shqiperi kishte nje angazhim luftarak kunder gjermaneve, kishte nje lufte ANCL, kishte nje revolucion emancipues shoqeror, dhe mbi te gjitha do ngelet fakti qe kjo lufte e vuri shqiperine ne harten e botes nje here e pergjithmone, duke krijuar shtetin dhe kombin me solid dhe me te qendrueshem shqiptar.

Nuk e kuptoj pse duhet te kesh servilizem te ketij lloji, vetem sepse Aleatet luftuan kunder gjermaneve..

Do te ishe 1000 here me mire per Shqiperine sikur te kishin fituar keta te fundit !!!



Pagano, bravo robo.. me ato qe u the ketyre "te sakrificave" me ke shkrire gazit

sidoqofte ke bere nje gabim.. Gjermanet ishin ne Shqiperi 13 muaj e gjysem (13-14 shtator 1943 - 28 nentor 1944)
keshtu qe "trimat perparimtare" i bie te kene vrare mbi 500 syresh ne muaj... (mqs qenkan vrare 7000 ne Shqiperi)

[Zarathustra.]

Nje sekonde, nje sekonde, or ju trima, me lejoni ta kuptoj me mire kete ngazellimin tuaj.

Dmth te besosh shifrat e nje nga studiesve me serioz te huaj per historine e asaj lufte ne shqiperi, amerikanit Bern Fischer qe ne librin e tij ka mbledhur mbi 230 refrenca te tjera nga burime te huaja, si dhe tu besosh shifrave te dhena nga Ministria Britanike e Luftes ne ate kohe, duhet te jesh kulluf, kurse te besosh ca lapanjoze, e bishta kavalli qe pasi bejne ca mbledhje e zbritje iu duket vetja firaune, qenka ti besosh realitetin????!! Me fal sa vjecare jeni ju, dhe cilen shkolle historie keni mbaruar???

Hej cfare kohesh kane ardhur. Kokeboshi, e alabaku sot nuk behet vetem "Hero Demokracie' apo "Hero Kombetar" por te behet edhe historian i mbaruar. Jo vetem qe nuk keni sjelle ASNJE shifer ketu nga ASNJE burim serioz dhe i pavarur, por te beni dhe qerratane, e ju duket vetja si tipa talles keshtu dhe merrni kot si ciftja e Dules.

[Toro]

Leshatori sigurisht nuk mund te leri rast pa bere nje cike "marketing" te enverizmit te vet, pjelle e te cilit eshte dhe vete.

Por harron ama se ato qe thote sot me fjale, parardhesit e tij i kane shkelur me kembe me vepra. Hidhet perpjete per "gjakun" e deshmoreve i cili po shkoka dem nga komentet e Darwin apo Labeatit apo te miat, por ama asnji llaf nuk thote per ata komandante e komisare , partizane te thjeshte e guerrilas qe pas luftes Enveri i pushkatoi, i burgosi, i internoi me pretekste nga me te ndryshmet.

90 % e komandove drejtuese te UNCL pas lufte dolen ....."armiq", agjente dhe moren denimin "e merituar". Pervec denimeve me burg ose internimeve iu moren mbrapsht ( a ka llogjike ta mbaje mendja kete?!) dhe dekoratat qe kishin marre per merita ne fushe te betejes. Ky eshte respekti per te cilin flet Leshatori.

Im gjysh u denua nga fashistet me internim ne Ventotene sepse ne demostraten e pare antifashiste ne 28 nentor 1939 ne Korce ishte i vetmi antar i Grupit Komunist te Korces qe foli kundra fashizmit. Foli i fundit fare, sepse perpara tij kishin folur dhe intelektuale nga rryma te tjera politike ( Legaliteti e te tjere qe me vone do te bashkoheshin me Ballin Kombetar) te cilet me vone Enveri i akuzoi si bashkepunetore te fashizmit. Enver Hoxha dhe Koci Xoxe, present ne ate demostrate nuk guxuan te dilnin te flisnin, packa se mbas Lufte moren meritat.

Ne 2003 ne pervjetorin e perkujtimit te veteraneve te Brigades se IV , cuditerisht , tipat ala "Leshko" ishin te paret qe bertisnin per "respektin" e luftetareve, por ama pa permendur as komandantin e komisarin e brigades , te cilet diktatura enveriane i dekoroi me afate te gjata burgimi ( pa gjyq) dhe me internime familjesh.Ky eshte respekti qe na tregon Leshatori. Historikisht Komandant i UNCL ka qene Spiro Moisiu , por ama Kumandari Legjendar na ishte Enveri ne librat e historise. Ky eshte vleresimi qe i ben Leshua me shoke historise se Luftes.

Shumica e veteraneve te luftes qe kane pasur dhe kane mendte ne koke pretendojne qe kane luftuar kunder gjermaneve, por jo qe cliruan Shqiperine nga ata.

Polemika lidhur me rendesine e Luftes te bere nga partizanet apo ballistet ka per tu vazhduar dhe ka per te ngelur nje pike e gerricjes per te gjithe palet politike sot, perderisa te gjitha palet nuk shikojne me objektivitet realitetin historik, por perpiqen te nxjerrin perfitime politike duke spekulluar ne gjakun e te reneve dhe ne perpjekjet e atyre qe megjithe mend , me nje menyre ose tjetren luftuan.

Te mohosh perpjekjet e njeres po tjetres pale eshte nje "monotoni" qe do te vazhdoje per shume vjet akoma ( derisa te kene vdekur brezi jo i veteraneve, por i atyre qe rrahin gjoksin dhe fshihen pas veteraneve).

Perderisa nuk mund te kemi nje vleresim objektiv mbi luften, duke pranuar realitetin qe nuk ishin vetem "partizanet" qe bene luften dhe hodhen gjermanet ne det, perderisa do te kemi politikane Leshatake qe do te duan te legjitimizojne ilegjimitetin e tyre ne pushtet duke shfrytezuar luften , Lufta nacional clirimtare apo civile sic mund ta quajne disa ( me shume te drejte) do te jete nje argument divergjence dhe polemike per vitet qe do te vijne.

[darwin]

Leshator, mqs zotrote sjell shifra ketu (nga historiane cifute!) nuk i ke bere ndonje pyetje vetes:

Perse ne Shqiperi nuk ka patur asnjehere EinSatzGruppen (formacione qe i njihte dhe dridhej e gjithe lindja!!)..??? Kontrolloje nje cike Bernd Fischer a e thote dhe kete, per te te bere qejfin ty?? Le qe a e di ti cfare jane EinSatzGruppen njehere ?? Thellesisht , dyshoj se mund ta dish.

A e di ti qe kur "trimat me yll ne balle" vrisnin nje ose dy ushtare gjermane (zakonisht ne pusi, ashtu sic i kishte hije "trimerise se tyre") relacionet qe dergonin gjermanet ne Berlin thonin qe ushtaret i ishin vrare ne Jugosllavi ?? dhe kjo jo sepse e kishin zor ta fshinin ate zone nga faqja e dheut, por sepse e kuptonin qe kishte dhe elemente te tille ne nje popullsi te pafajshme.. dhe ta kesh te qarte qe sikur ata hajvanet e malit te kishin vrare 7000 gjermane, atehere jo 28 000 por 78 000 do ti kishin varur gjermanet nga ata..

Tani meqe po flet per shifra, keto lloj debatesh me ty, kane mbaruar qe me "Rripin e Gazes" ku mora mundimin dhe te te sqaroja me data dhe me numra dhe nuk pashe te kishe lexuar ose verifikuar gje prej gjeje, por vazhdon me perqindje te kulluarish cifute, dhe evgjiterit arabe (jane te dy popuj semite, more injorant !!! )

[~BoOtYlIcIoUs~]

yea wut he said

[Zarathustra.]

Sigurisht kush eshte ai budalla qe pretendon se nje vend si Shqiperia, mposhti nje vend si Gjermania. Ne fakt asnje vend ne bote pervec Rusise nuk pretendon se Gjermanine mposhti vet. Edhe Hoxha vet gjithmone ka pretenduar se i shporri dhe se i luftoi Gjermanet por jo se mundi Gjermanine. Megjithate te flasesh me superlativa per nje sakrifice te tille si ajo e L2B, cdo komb e ka per nder dhe e ben me kenaqesi. Pse, vertet mendoni ju se Jakup Ferri psh preu 30 koke armiqsh dhe mori 30 plage perpara se te vritej? Sigurisht qe jo, por askush nuk ka te drejte ti mohoje atij heroizmin, pervecse mendjet e kalamaqve qe u duket sikur gjejne te vereten, ne nje eksagjerim normal.

Nejse, disa pasazhe nga historiani Gjerman Kumel ne librin "Deutschland and Albania", ku ai komenton edhe per forcat Gjermane qe u perdoren sidomos ne operacionin e Veres.

"The nationalists, like their counterpartners in Greece and Yugoslavia, were shortsighted in terms of both world affairs and changing realities. They were unaware that anything but unrelenting opposition to the Germans would doom them in the postwar world. In terms of domestic politics, they made the mistake of attempting to protect a social order that the war was rapidly undermining. Many of the BK leaders, Kupi, and the other Geg chieftans constituted the social and political ruling class of the vanishing old order. All of them felt that they could only pursue military operations as long as they could insure adequate protection for this order from enemy reprisals. Failure to insure this protection, they were convinced, would have led to rejection of their leadership by their own society."

Winter Offensive

At the beginning of November 1943, when Germans launched their their first antipartisan operations, they estimated that the partisans could master eighteen to nineteen thousand fighters, with various nationalist groups fighting for them controlling perhaps three thousand. By late winter, then, the NLM found itself in considerable difficulty. Those units that had escaped the Germans were short on food, clothing and ammunition. Not only was the British ground effort a disarray, with the loss of drop sights, but even if it were not, the weather would have prevented resupply from the air. Casualty figures were also quite high. Albanian socialist historiography maintains that the partisans lost more than 2000 to death in winter campaign. German figures put the number somewhat higher and report 2239 dead by the end of January, 401 dead in February, and 236 in March, at which point the Germans maintained that the Government was in control of all prefectures except Gjirokastra in south. In an unusually candid moment, Hoxha, writing to Nako Spiru in March, conceded that "the situation is very difficult, very difficult indeed..... But it is precisely under such difficult circumstances that we must try not to lose our bearing". Some british officers had by this point all but written the partisans off.

But the success of the Germans in the winter campaign proved to be quite momentary, and the partisans to be much more resilient than the Germans, and the British, or many Albanians had anticipated. Despite the German blows the partisans had certain long-term assets. The least tangible, but perhaps the most important, was described by Margaret Hasluck as "discipline, energy, patriotism, and clarity of aim." The partisans goal of reestablishing an independent Albania under a more progressive social system based on equality, which increasily effective propaganda stressed , was something for which many were willing to sacrifice. "

German summer offensive

Increased German coercion also took the form of renewed military action against the partisans. Recognizing that the garrison troops that the Germans now had in Albania were not equal to the task, the Germans pulled in some first-class units from Greece. Elements of the First and Twenty-Fifth Mountain Divisions, the 297th infantry Division, and the 104th Jager Division attacked the partisans in the south and central Albania.

The fighting was quite fierce accompanied by considerable atrocity - many civilian deaths and many houses burned. Hubert Lanz, commander of the Twenty-second Corps ordered the evacuation of all Albanians from partisan-controlled areas. Still the Germans were clearly having a harder time of it. With better organization, larger numbers, more supplies coming from Italy, and occasional RAF fighter support, the partisans were able to mount spirited resistance. Although the partisans suffered heavy casualties, the units were able to avoid the various encircling maneuvers launched by the Germans. As an indication of the level of partisan sophistication, while bulk of the partisans forces were being pressured in the south, the First Partisan Division was able to initiate its own offensive in central Albania directed against German positions and their nationalist allies."