Vlerësimi për Luftën Nacional Çlirimtare Shqiptare

[darwin]

darwin, me vjen keq qe i dashuri kominist ti paska prere letrat e dashurise. Duket se te ka keputur shpirtin dhe te ka inatosur shume.
Po si the si the, Boilsheviko Aziatike??? Komunizmi o merhum, lindi ne Gjermani, dhe bazat si ide i kishte ne Revolucionin Francez, dhe parrullen e tij te famshme Vellazeri, Liri, Barazi.

Me vjen keq qe specia jote leh akoma poshte e larte dhe i detyron te tjeret te te replikojne. E kam quajtur Bolsheviko-Aziatik sepse Lenoja, nuk kishte ndonje ide sesi do ta conte perpara kete rend boteror pas 1917.. Marksi dhe Engelsi ja kishin veshur ne teori sesi mund te ndertohet por kur i ra ne praktike Leninit tend (qe ka qene PO AQ KRIMINEL SA STALINI !!) ngeci se nuk dinte nga te shkonte.. Beri c'beri, mori traditat me te mira te brutalitetit mongol aziatik, i pershtati ato me vizionin e tij te kulluar mbi shoqerine e re dhe e di cfare rezultati nxori? ..Miliona te vdekur qe kur ishte Lenini yt i gjalle. Edhe shumica ishin popull i thjeshte, mos harro !!

Kur permend Gjermanine si vendlindje, harron te flasesh mbi origjinen 100% hebraike te Marksit dhe Engelsit. Hebrenjt nuk jane gjermane, vijne nga Lindja e Mesme, leshii.. Si duket prandaj i ke kaq xhan izraelitet..

Ne France mbas L2B komunistet kishin nje diference vetem prej 2% me DeGolin dhe partite komuniste edhe sot e kesaj dite kane rreth 10% te elektoratit ne Europe. Ishin pikerisht idete komuniste, pra politika sociale ajo qe e nxorri kapitalizmin nga kriza e 1929. Me duket mua se komunzimi ishte per kohen ideollogji shume here me perparimtare se ato evgjito-arabo-kanunore qe kerkonin nacionalistet shqiptar.

Qe ne France dhe Itali murtaja juaj ka qene shume prane fitores, kete e di shume mire.. Sepse "luga e florinjte" ka ekzistuar ne shume gjuhe, ta kesh parasysh..
Tani meqe po thua qe idete komuniste nxoren kapitalizmin nga kriza (pas 1933 besoj!) dhe po permend idete sociale, ti more injorant as nuk e ke idene qe nqs ka patur dalje nga kriza dhe zbatim te politikave sociale kjo ka ndodhur gjate Nacional-Socializmit ne Gjermani, dhe jo fale barbarise tuaj aziatike te draperit dhe cekanit. Papunesia shkoi zero, u zgjidh nje pjese e mire e problemit te strehimit, shteti kujdesej per politikat sociale dhe Gjermania njohu ritmet me te larta te zhvillimit ne ekzistencen e saj. Dhe kjo pa bere ASNJE LLOJ SHPRONESIMI !!

Cilen vote popullore fitoi Hitleri o mavria ti? Ne zgjedhjet e fundit te lira, ato te 1932 partia e Hitlerit ishte akoma e dyta ne parlamentin Gjerman me 37% te votave, dhe partia naziste nisi si nje parti gangsterash, racizmi dhe konflikti social, kurse ajo komuniste nisi si nje parti me ideale paqesore, barazie, solidariteti, dhe stabiliteti social ku asnje klase nuk shfrytezonte tjetren.

17 milione votues dhe 288 vende ne Reichstag more injorant.. shumica parlamentare! me trego ti se ke quan fitore zgjedhjesh ti? Apo flet nga Dushku, dhe duhet gjithmone me 2/3 ??
Kujt ja tregon keto idealet paqesore, solidaritetin e Partise komuniste ti?? Me ke kujton se flet?
Ti nuk e ke fare idene qe lideret e Partise Komuniste Gjermane si Rosa Luxembourg dhe Karl Libknecht (hebrenj te dy!) u pushkatuan nga qeveria Social Demokrate gjermane qe ishte ne pushtet ne ate kohe sepse deshtuan ne realizimin e nje revolucioni te tipit bolshevik ne Gjermani.. Harron ngjarjen tjeter ne lidhje me "Republiken Sovietike te Bavarise" zotrote?? Nga i sajove keto idealet paqesore??

Sot utopira, keto per kohen ishin ideale te paprovuara gabim, dhe teper te perparimtare duke pasur parasysh ketu edhe krizen e 29-32 qe kaloi kapitalizmi si rend.

o i ngazelluar, pa kaluar akoma te 1929 -1933, miliona vete ne Ukraine vdiqen nga uria ne vitet 1921-1922. Lenini nxori dhe teorine e kulakeve per kete pune.
Edhe Stalini i dergoi ne ate bote ca milione te tjere (vete Staloja yt ka thene rreth 10 milione, historianet e vleresojne 5 - 7 milione) ne urine legjendare te viteve 1932-1933 ne Bashkimin Sovjetik. A e ke degjuar ndonjehere shprehjen "Operacioni me i madh luftarak i nje shteti ndaj qytetareve te vet"?? Titullohet KOLEKTIVIZIMI qe u zbatua me force ne B.S. Kete e thone historianet marksiste!! Nga e gjete kete termin teper perparimtare??



kjo eshte e fundit qe merrem me ty ne kete teme o bacil i kuq..
cfare kam shkruar me pare eshte qe mendoj mbi ju !!

[shkodrani108]

te lumte goja o darwin.
po ti o leshtor njiri na qenke me te vertete njeri interesant. Une nuk arrij ta kuptoj se si nje njeri sotne 2005 arrin te mendoje dhe te vleresoje historine tone akoma me me mendimes enveriste antishqiptare. Une nuk arrij ta kuptoj se si ka mundesi qe nje njeri si ti qe di te lexoje dhe te shkruaj ( per fat tonin te keq ne shqip) nuk e ka larguar akoma leshin e 50 viteve komunizem nga veshet dhe syte. Po si more HAJVAN te ben goja te thuash fjale te tipit"Shqiperia vend sovran ne 45-90" vite gjate te cileve shqiperia nuk ishte e zonja te bente as nje porlle pa marre lejen e dikujt tjeter.
Sa per kryengritje kunder atij pushtimi prap e ke me shume se gabim. KRYENGRITJE KA PASUR GJATE GJITHE KOHES ndoshta te pa organizuara mire dhe si rrjedhim te shtypura me maksimumin e forces diktaturiale.

[Zarathustra.]

te lumte goja o darwin.
"Shqiperia vend sovran ne 45-90" vite gjate te cileve shqiperia nuk ishte e zonja te bente as nje porlle pa marre lejen e dikujt tjeter.
Sa per kryengritje kunder atij pushtimi prap e ke me shume se gabim. KRYENGRITJE KA PASUR GJATE GJITHE KOHES ndoshta te pa organizuara mire dhe si rrjedhim te shtypura me maksimumin e forces diktaturiale.

Shqiperia nuk bente dot pa lejen e dikujt tjeter???

Shqiperia u prish me Jugosllavine, qe po i jepte asaj miliona dhe qe deri ne ate kohe kishte mjaft lidhje ekonomike pa asnje lloj problemi dhe Jugosllavia as qe guxoi te bente dicka kunder ketij veprimi. Shqiperia luftoi Greqine ne 1949, dhe i shkaterroi ushtrite Greke ne kufi kaq keq, saqe Mehmet Shehu i kerkonte Enverit te sulmonte Janinen pasi e kishte rrugen te hapur. Shqiperia ishte kaq i integruar dhe mbrojtja e saj ishte kaq prestigjoze, saqe asnje mision i huaj nuk pati qofte edhe sukses minimal dhe vete Toni Bler e pranoi se perpjekjet Angleze dhe perendimore kunder pushteteve komuniste totalisht falimentuan vetem ne Shqiperi.

Shqiperia u shkeput nga Traktati i Varshaves dhe prishi mardheniet me Rusine pa ia bere syri terr si i thone llafit, bile duke mbajtur ne pronesi te vet edhe 4 nendetese ruse. Ju kujtoj ketu fatin e Hungarise apo Cekise kur ata tentuan te shkeputeshin nga influenca Ruse.


Preg Cali sulmoi pabesisht prapavijen e Brigades se VI, dhe vrau shume partizane, kryesisht moshe e re, 16-17 vjecare maj mushkave me municion e ushqim dhe jo luftetare te rregullt. Partizanet u kthyen, e kapen te gjalle ne nje shpelle diku ne veri, dhe e vrane duke e rrahur me kondakun e pushkes, dhe jo me plumb.
Kryengritja e Koplikut ne 1945??? Me fal kjo me doli nga mendja? Ah po rezistenca Mirditore deri ne 1953. Me siguri e ke fjalen per Markagjonin, vrasesin pro- Italian (sipas Abaz Ermenjit) qe me pas therrte femrat e Mirdites se kerkonin te emancipoheshin, apo edhe mesueset qe dergonte Enveri per ti mesuar shkrim e kendim fshatareve.

[Labeati]

Leshator te kesh turp per shpifjet e mllefin qe nxjerr nga goja kunder patrioteve te vertete.

Gjyshi jot qe ne ate kohe mund te kete fjete me dhite, dhe nga nga i tille beri karriere si komisar apo fuks lagjesh, (prape ku e ku me mire se dhite ne mal) ndoshta i lejohet po jo ty qe normalisht duhet te kesh 2 pare mend.

Edhe njehere per patriotin Prek Cali.

Ky burre malesie ishte i pari i fisit te Kelmendit, dhe ne vitin 1914 kur komisioni i kufijve po caktonte vijen me Malin e Zi ju ofruan kile me ar qe te pranonte propozimin malazez per ta perfshi vermoshin me Malin e Zi. Ky burre refuzoi me perbuzje dhe megjithese malazezet paguan njerez per ta vra nuk u tut por ne syte e perfaqesuesit jugosllav kercenoi se kurre vermoshi e Kelmendi nuk kane qene te Malit te Zi e as nuk do te jene pa u shuar edhe malesori i fundit.

Gjate kohes se mbreterise u internua si antizogist ne Gjirokaster dhe Enveri e njifte mire se kush ishte sepse mesuesi francez i liceut te Gjirokastres i kishte bere me dhjetra piktura i mahnitur nga pamja fisnike dhe kostumi kombetar qe mbante veshur.

Gjate luftes 2 boterore nuk u perzie me palet nderluftuese, as partizane e as balliste, por u perpoq qe te ruante krahinen e vet nga konflikti. Per partizanet nuk kishte simpati po as nuk i luftoi.

Preg Cali sulmoi pabesisht prapavijen e Brigades se VI, dhe vrau shume partizane, kryesisht moshe e re, 16-17 vjecare maj mushkave me municion e ushqim dhe jo luftetare te rregullt. Partizanet u kthyen, e kapen te gjalle ne nje shpelle diku ne veri, dhe e vrane duke e rrahur me kondakun e pushkes, dhe jo me plumb.

Shpifje komuniste per te mbuluar tradhtine dhe shpartallimin qe pesuan.
E verteta eshte si vijon:

Partizanet nuk ishin prapavije por forca sulmuese, sepse aty ku ndodhi beteja nuk kishte rruge more lesh.
Cfare donin brigadat partizane ne kelmend. Aty eshte malesi or lesh, nuk kishte as gjermane e as balliste dhe as rruge.
Rruga kalon poshte disa ore rruge larg Kelmendit.
Hape more rrusho harten e shif ku bien shkrepat e Kelmendit.

Malesoret u thane qe me pare se nuk do ti lejonin te hynin (pushtonin) malesine se ku kishin kaluar deri atehere kishin djegur, mbledhe arme dhe pushkatuar njerez.

Keshtu pra lesho jo prapavija se andej skishte pune prapavije por forcat kryesore te brigades partizane u perpoqen qe ashtu si kishin bere me pare neper Mirdite, Kukes, lume e Dukagjin te futeshin me force ne kelmend pavarsisht nga paralajmerimi qe ju dha.

43 partizane u vrane ne pak ore dhe te tjeret ja mbathen me bisht nder shale, duke lene shoket e vet te vrare neper bore.

Tashti nese brgada partizane paska pase 43 femije 16 vjec, turp per ta qe i kane cuar mish per top. por kjo provon edhe se femijet e mashtruar u perdoren per lufte nga komunistet.
fakti eshte se krimineli mehmet Shehu nuk mundi ta pushtoje kelmendin dhe mbeti ne Koplik duke bere plane se s'ja mbante te sulmonte perseri.
Zgjidhjen ja dhane "vellezerit" serbe qe nuk ja kishin harruar "nderin" Prek Calit. Ata i keshilluan brigaden komuniste te kalonin neper mal te Zi per ti rene pas shpine. Dhe per turp te komunisteve keshtu ndodhi, nderkohe qe malesoret ruanit shtigjet nga rruga e Shqiperise u doli tymi kullave nga kufiri me Malin e Zi.

Prek cali nuk u kap nga partizanet o shpifes i keq, dhe as u vra me te rrahura.

Ky hero i kombit u ftua per bisedime me garanci dhe simbas zakonit komunist u pre ne bese, duke e arrestuar dhe derguar ne shkoder.

Ai nuk vdiq i rrahur por u pushkatua i lidhur per dore se bashku me patriote e klerike katolike te tjere, ne vendin e ekzekutimit ne qytetin e Shkodres, rreze murit te varrezave katolike dhe kete e deshmon gjithe populli i Shkodres qe e kane perjetuar ate ekzekutim terrorist.


Dardha bie nen dardhe thote populli edhe ti ke ra nen dardhat e e gjyshit tand.

[Labeati]

Shqiperia luftoi Greqine ne 1949, dhe i shkaterroi ushtrite Greke ne kufi kaq keq, saqe Mehmet Shehu i kerkonte Enverit te sulmonte Janinen pasi e kishte rrugen te hapur.

Shqiperia nuk luftoi greqine me 1949 por coi shqiptaret si mish per top per hater te komunisteve te EAM.

Shqiperia komuniste nuk luajti gishtin kur dhjetra mija came shqiptare u vrane, shperngulen e debuan ketej kufirit.

Por kur monarkistet greke te mbeshtetur nga anglo-amerikanet kishin rrethuar komunistet e EAM-it ne mal te gramozit, komunistet shqiptare u dergonin furnizime (me porosi te moskes) dhe keshtu trupat greke per te bllokuar kete kalim u perpoqen te hynin disa qindra metra neper toke shqiptare per te mbylle rrethimin.

trupat shqiptare u derguan dhe u vrane me qindra ne kufi per hater te komunisteve greke, nderkohe qe askush se luajti b'ythen per mijera came.

Forcat shqiptare mezi mbajten 2-3 km kufi derisa komunistet greke kapercyen kufirin perkendej e jo te sulmonin Janinen more ****. me dhjetra mijera komuniste greke ishin thyer neper greqi ti me perrallis per pushtimin e janine ne ate kohe.

Akome me perrallat e gjyshit ti. Morepo paska qene strateg i madh ky gjyshi jot gjynah qe paska vajte per lesh.

[shkodrani108]

Po te filloj dhe te shtoj edhe une ndonje gje pas fjaleve te Labeatit kam frike se do ta prish.
Une po them vetem nje gje te vogel si shtese te asaj te Labeatit per kete leshin tone qe nuk ia paska idene asgjese.
Ti more lesho the se asnje mision i huaj nuk pati sukses gjate viteve te kominizmit ne Shqiperi une po te permend vetem 2 emra Bep Luka dhe Ndue Melyshi keto dy more ti lesh jane fute aq shume here ne shqiperi si agjend te huaj duke u futur deri ne kampet famkeqe te lushnjes e tepelenes ku familiet e tyre mbaheshin dhe keqtrajtoheshin barbarisht nga njerezit si puna e gjyshit tand. Keto dy njerez bashke me shume shoke te tyne more lesho kan ba ca kane dashte neper shqipni tu i ike e tu iu msheh e disa here edhe tu u perbadhe me shume forsa te sigurimit komunist te cilet ne vend qe te bashin noj hata te madhe(ashtu si thu ti se kane ba) as nuk ia ka majte b**** me i pa as ne sy se e kane dite mireboll se ato me ba me dashte i kishin trete dyrnjajet ata edhe shume te tjere si puna e tyne.
Tesh si perfundim une ty more lesho mundem me te ba thirrje qi me e lane kyt pune e mos me shkru ma se per cdo shkrim ci ban nuk na tregon gja tjeter pervec budadhekut tand e nostalgjise te madhe qi paske per ate kohe famkeqe te historise sone.

[Legjion]

*bump*bump

[medaur]

Or babe pse lodheni kot ,fituan partizanet se ballistet e zogistet u bene me italianet e gjermanin ,ky eshte fakt, sado te perpiqeni ju te thoni ndryshe populli nuk harron kaq shpejt.PIKE .Eshte e vertete aq e madhe sa eshte turp te thuash ndryshe.Luften e beri populli me partizanet kundra pushtuesit (se mos e njifte katnari nga Petrela ose nga Vaqarri ,Marksin dhe Engelsin dhe komunizmin)Sesi shkuan punet mas luftes eshte teme tjeter dhe rrethana te tjera por ne kohen e luftes populli u genjye njesoj si ne kohe te Sales ne 91 kur na thoshin se do dalim me pashaporta ne gjithe boten ,do punojme pak fare se pasurite qe ka Shqipria na mbajne edhe pa punuar ,do na mbaje Amerika etj,etj ,i kam harruar gjithe genjeshtrat.Edhe Enveri i genjeu i tha do hame me luge floriri,tashi kur populli yne eshte kaq budalla cfare ti bejme ??Ti shife si e hengrem me piramidat dhe e kupton.Saper ate qe tha qe Tiranen e cliruan italianet dua ti them se eshte turp pasi ne betejen e Tiranes u vrane 117 partizane dhe u plagosen qindra te tjere ,mos flisni si idiote.Ne luftuam aq sa mundem por te pakten luftuam, se pati edhe popuj me te medhej se ne qe dhine nga frika e slevizen fare.Plako gjerman ,amerikam ,kinez ,indian apo maroken kur te vjen tjetri me ushtri e te pushton sme intereson sesi e quan ai pushtimin,kolonializem pozitiv, rruge tranziti apo ndihme miqesore faktikisht ai quhet PUSHTUES.Cdo popull qe e mban veten lufton kush eshte popull viktime thote qe ne nuk luftuam se ata iken vete. Kaq kisha ,mos u merni me partizanet se ata ishin njerez te thjeshte shumica te pashkolluar por e donin Shqiperine jo si brezi yne zgarravine qe ta shet per 1 vize.

[Brari]

“Ja si i gjetëm eshtrat e tim eti pas 31 vjetësh!”


Kujtim Boriçi

Ekskluzive/ Në këtë numër, nëpërmjet rrëfimit të Afërdita Çakos, vajzës së gjeneralit Hito Çako, pushkatuar nga diktatura më 5 dhjetor 1975 sillen peripecitë 10 vjeçare në kërkim të eshtrave të tre gjeneralëve, heshtjen e organeve shtetërore, ceremoninë e rivarrimit ku mungoi ndjesa shtetërore dhe ish-kolegëve për të pushkatuarit padrejtësisht si “armiq të popullit!”

Tregon vajza e Hito Çakos
“Ja si i gjetëm eshtrat e tim
eti pas 31 vjetësh!”

Në vitet e diktaturës, pohon për gazetën Afërdita, vajza e gjeneralit të pushkatuar Hito Çako, as që bëhej fjalë të kërkonim eshtrat e babait, por dhe ardhja e demokracisë, ne, familjes së tij, të rikthyer në Tiranë, na zhgënjeu për këtë problem. “Nuk mund të rrinim në shtëpi në Tiranë, nuk na zinte gjumi pa ditur se ku preheshin eshtrat e babait, e për këtë kërkuam e shpresuam se shtetarët e rinj që erdhën në drejtim do të na ndihmonin, por u zhgënjyem” - tregon Afërdita. Me një ndjesi zhgënjimi që ende e kujton me dhimbje, Afërdita shton se nuk la derë të shtetit duke kërkuar, por dikush i fshihej, dikush mblidhte supet e thoshte që nuk dinte gjë, ndërkohë që ata që kishin në “inventar” shkresat zyrtare të të pushkatuarve e njerëzve të tjerë , ata që kishin dijeni për këtë fakt, as që bëheshin të gjallë. Në këto kushte, e vetmja mundësi, sipas Afërditës, mbeti interesimi i tyre nëpër miq e të njohur. Në këto përpjekje, familjarëve të Çakos u bashkohen edhe djemtë e të afërmit e Beqir Ballukut e Petrit Dumes, të pushkatuarve në të një ditë e të varrosur të tre në të njëjtin varr. “Po të mos ishte Mustafa Çako, nipi i familjes sonë, i rikthyer pas vitit 1990 si nënkolonel në Ministrinë e Brendshme, ne nuk do të mund të kishim gjetur vendvarrimin e babait, të merrnim e të rivarrosnim eshtrat pranë të afërmve të tjerë të familjes ose do të ishim sfilitur duke kërkuar, nuk di, dhe sa e sa vite të tjera”, - shton Afërdita.
Njeriu që mbajti të fshehtën për 25 vjet
Vonë, vetëm në prag të gjetjes së eshtrave të gjeneral Çakos, në vitin 2000, familjarët mundën të mësojnë edhe disa detaje rreth pushkatimit në Linzë të Tiranës mesnatën e 5 dhjetorit 1975, qëndrimin e Hitos para skuadrës së pushkatarëve dhe një porosi që thuhet se dha Kadri Hazbiu lidhur me vendvarrimin e tre gjeneralëve të pushkatuar. “Por të gjitha këto detaje, që, në fund të fundit, për ne familjarët nuk kanë shumë rëndësi, askush nga ata që kanë qenë dëshmitarë apo janë njohur me shkresat nuk na i ka thënë, por i kemi dëgjuar nga njerëz dytësorë” - tregon e bija e Çakos. Sipas këtyre burimeve, krahas atyre që urdhëruan pushkatimin, personave që morën pjesë në ekzekutim, atyre që transportuan kufomat në mesnatë e i varrosën në Vranisht të Vlorës, është edhe një person tjetër që ka mbajtur një amanet të fshehtë për 25 vjet. Ai është A. Majko, në atë kohë drejtues lokal në zonën ku u bë varrimi misterioz i tre gjeneralëve të pushkatuar. Sipas këtyre burimeve, pas pushkatimit të tre gjeneralëve në Linzë të Tiranës, Kadri Hazbiu ka thirrur Majkon dhe i ka thënë: “Merrni të paktën, kujdesuni e çoni eshtrat atje në Vlorë, t’u prehen atje, kujdesu për to!”. Gojëkyçur, por besëmbajtur në këtë amanet, i moshuari Majko e ka ruajtur për një çerek shekulli misterin, të cilin vonë, kur familjarët ishin në kërkim të eshtrave të tre të varrosurve pa varr, në fshatin e tij, u është bashkuar për ndihmë. Por fëmijët e të moshuarit vlonjat kujtojnë se sa herë vinin rrëke uërash me rrëmbim nga reshjet e shiut në lumin e fshatit bri të cilit dergjeshin eshtrat e të pushkatuarve, ai(i ati i tyre) i ngrinte djemtë nga gjumi dhe u thoshte që të pastrojnë shtratin e rrjedhjes, por pa u thënë për këtë arsyen e vërtetë... Vonë, pas kaq vitesh, kur eshtrat e gjeneral Çakos u gjetën dhe u bë ceremonia e rivarrimit, e bija, Afërdita, ndjen dhimbje edhe për diçka tjetër; një fakt që e ka mësuar shumë vonë: mënyrën e transportimit të kufomave drejt vendvarrimit sekret në Vlorë. Kufomat e tre gjeneralëve të pushkatuar mesnatën e 5 dhjetorit 1975, kanë udhëtuar drejt jugut me një automjet fugon-frigoriferik, në të cilin, në dy faqet anësore dhe faqen e prapme shkruhej “Mish!”.
Personi që bëri të pamundurën gjetjen e eshtrave të Çakos
Familjarët e Çakos kujtojnë se pas vitit 1990 që nisën të kërkojnë eshtrat e njeriut të tyre, përballë heshtjes së mëkatarëve, por edhe të shtetarëve të rinj që morën drejtimin vendit, u hapën shumë thashetheme si për mënyrën e pushkatimit të tre gjeneralëve, mënyrën e transportimit dhe vendvarrimin e përbashkët. Diku thuhej se tre gjeneralët nuk ishin ekzekutuar nga skuadra e pushkatarëve e me një plumb në fund nga prokurori (që vërtetonte vdekjen) sipas rregullores përkatëse të kohës, por ishin ekzekutuar me flakëhedhës. Dikush tjetër përhapte fjalë që ata ishin varrosur e zhvarrosur disa herë e vështirë se mund t’u gjendeshin më eshtrat. “Në këto kushte, dhimbja jonë shtohej”, - kujton Afërdita.
Më pas, ajo shton se pas shumë përpjekjesh, dështimeve të udhëtimeve e gërmimeve në Vranisht të Vlorës, ku u kishin thënë se gjendeshin varret sekret, fillimviti 2000, falë edhe përpjekjeve të Mustafa Çakos, njeriut të tyre, po shkohej drejt shpresë. Mustafai, pas lirimit si oficer e punës së gjatë si punëtor në minierë, ishte riveshur me gradën e kolonelit e kishte filluar punë në Ministrinë e Brendshme. Familjarët kanë biseduar gjatë me Mustafanë, i cili u ka afruar mbështetjen e plotë duke u thënë: “Unë këtë do ta bëja jo vetëm për njeriun tim, por për çdo njeri tjetër!”
Afërdita: “Ja si i gjetëm eshtrat e babait!”
Ja si e tregon për gazetën kalvarin e mundimshëm në kërkim të eshtrave të të atit, vajza e Hito Çakos, Afërdita, e rikthyer përkohësisht nga emigrimi në shtetin fqinj: “...Kishte vite që kërkonim pas 1990-ës, por rikthimi i Mustafait në Ministrinë e Brendshme na i ngjalli shpresat për mundësi më të mëdha për gjetjen e eshtrave të babait. Pasi çdo kërkesë apo përçapje të bërë deri atë kohë nga ne në dikasteret përkatëse, ishte lënë në heshtje e jo vetëm kaq, por shpeshherë kishim marrë dhe përgjigje arrogante. Njerëzit që kishin apo mund të kishin dijeni rreth varrit sekret kishin frikë të flisnin. Në rastin tonë, dëshmitar okular i cili mund të na ndihmonte ishte mjeku që kishte firmosur procesverbalin e vdekjes. Mustafai e takon këtë njeri shpejt, i fiton zemrën, e mjeku fillon të flasë. Tregoi se varri sekret është në Vranisht të Vlorës. Mustafai arrin të shtjerë në dorë edhe hartën e mbulimit të krimit në këtë zonë.. Mustafai dhe njerëzit tanë marrin rrugën në kërkim të eshtrave në Vranisht, por në udhëtimin e parë, automjeti dhe uniforma e kolonelit lënë te banorët përshtypjen e vajtjes për kontroll policor. Mësojnë të vërtetën e këtij udhëtimit, por asgjë nuk gjendet në këtë kërkim... Ndërsa trazirat e vitit 1997 ndërpresin edhe kërkimet tona për eshtrat e babait. Në vitin 2000, pikërisht më 18 korrik, Mustafai, së bashku me Çlirim Ballukun që dhe ai kërkonte eshtrat e të atit, marrin automjet të përshtatshëm në ministri, falë edhe gatishmërisë së ministrit Spartak Poçi dhe nisen për në Vlorë. Merret me vete dhe një ekspert përkatës i kësaj ministrie. Me hartë në dorë, fillojnë kërkimet në vendin ku shënohej varrimi i tre gjeneralëve. Në kulmin e lodhjes e rraskapitjes nga vapa, kur po këputej filli i shpresave, vjen ish-kryetari i kooperativës (mbartësi i porosisë së Kadri Hazbiut) dhe tregon një nërënxë, duke thënë që të gërmojmë aty. Këtu, në parantezë, dua të përmend se në familjen tonë, në ceremoninë e rivarrimit, erdhën për ngushëllim dhe dy djemtë e ish-kryetarit, djem të çiltër, të cilët ashtu si dhe ne, janë sot emigrantë në Greqi... Na treguan se sa herë binte shi, dhe mesi i natës të ishte, i ati i tyre i ngrinte nga gjumi, i detyronte të merrnin kazmë e lopatë e të zgjeronin kanalin e të ndërpritej rrjedha e ujit te nërënxa, ku ishin eshtrat, por që djemtë nuk dinin gjë. Atë pasdite në kërkimin e eshtrave, aty pranë nerënxës, ndonëse u harxhua shumë mund e kohë, asgjë nuk po gjendej. Përsëri ndjenin nga afër zhgënjim. Dikush tha që të largoheshim, por me sa duket, instikti i fëmijës që ka dekada pa e para babanë, na mbante ende aty. Thamë të vazhdojmë të gërmojmë, të kërkojmë dhe ca. Këmbënguli më shumë Çlirim Balluku, por ai tha me gojë atë që zemra na thoshte të gjithëve ne. Dhe ja, gëzimi ynë makabër. Kishim pranë shumë vranizhtjotë që punuan, u gëzuan kur i gjetëm eshtrat, por dhe qanë me ne. Vranishti ishte fshati i dashur i babait, që nga lufta e më pas, e ai e ruajti tim atë për 26 vjet në një pjesë të truallit të tij!”.
Rivarrimi dhe brenga..
Të paktën pas gjithë atij kalvari, vazhdon të tregojë Afërdita Çako, vajza e gjeneralit të pushkatuar, kemi një varr ku të qajmë, kujtojmë babanë e të vendosim lule mbi mermer. Ndërsa në rivarrim erdhën shumë njerëz, miq e të afërm.. Por për familjarët, që falë fisnikërisë nuk kanë dëshirë që ta thonë, edhe në këtë ceremoni mungoi ajo që duhej të ishte patjetër, mungesa e ndjesës shtetërore e shoqërore. “Ne nuk ndryshon më ajo që ndodhi, por sot kur thuhet se ka ikur frika, ish-kolegë të babait e shokëve të tij duhet të flasin hapur, të thonë të vërtetën. Në mos për ne, së paku për respektin e vetvetes, të ndërgjegjes së tyre!” Se edhe sot, pas kaq vitesh ka ish-gjeneralë e gjeneralë të mëvonshëm, bashkëkohës të Beqir Ballukut, Petrit Dumes e Hito Çakos, që bënë dhe karrierë, dinë shumë gjëra, por hezitojnë apo nuk dëshirojnë të thonë të vërtetën për atë që u përgatit dhe që e pësuan gjeneralët e viteve 80.(Fund)




21/08/2006
KATEGORIA: Dossier

shekulli

[Brari]

ku marrin mesim kanibalet enveriste te Kosoves qe bejne te njejten gje tani ne vitet 2000 duke kopjuar bëmat e ustallarve te tyre ne tirane.

Ja ....psh si i vleresonte clirimtaret enveri..
i fuste nga nje ko.qe plumb e i zhdukte..
te njejten gje bejn Pojataxhijet e jakup daut veselave te qose demaqit.. me clirimtaret.. i vrasin ne prite apo ne llapushnik apo i mbysin ne liqen..

ja shembujt nga epoka e Enverit..

shekulli..




“Si u gjykua dhe u pushkatua im atë!”


Kujtim Boriçi

Ekskluzive/ Afërdita, vajza e Hito Çakos, gjeneralit të pushkatuar nga regjimi komunist më 5 dhjetor 1975, e rikthyer përkohësisht në Shqipëri nga emigrimi i gjatë, tregon detaje të veçanta rreth atyre momenteve kritike; arrestimin, gjykimin, pushkatimin, kalvarin familjarë të tyre dhe njerëzve të afërt dhe veçanërisht peripecitë e gjetjes së eshtrave të të atit.

Tregon Afërdita, vajza e gjeneralit Hito Çako
“Si u gjykua dhe u pushkatua im atë!”


Dokumenti

Ndëshkimet e gjeneralëve Balluku, Çako e Dume

Në Plenumin e 5-të të Komitetit Qendror të Partisë Punës së Shqipërisë (25-26 korrik 1974), dënohet veprimtaria “armiqësore” e Beqir Ballukut, ministër i Mbrojtjes dhe anëtarë i Byrosë Politike. Përjashtohet nga KQ-ja dhe partia, duke u shkarkuar njëkohësisht nga të gjitha funksionet shtetërore.
Më 10 tetor 1974, në mbledhjen e Byrosë Politike të KQPPSH-së, dënohet veprimtaria “armiqësore” si bashkëpunëtorë të Beqir Ballukut dhe gjeneralëve të njohur të ushtrisë shqiptare si Petrit Dume dhe Hito Çako, duke i“zhveshur” nga funksionet partiake e shtetërore.
Në plenumin e 6-të të KQPPSH-së (16-17 dhjetor 1974), Balluku, Çako, Dume e Parllaku, të cilësuar “armiq të partisë dhe të popullit”, vihen në pranga brenda në sallën e gjyqit partiak.
Më 5 dhjetor 1975, tre gjeneralët e lavdishëm të luftës dhe të drejtimit të ushtrisë shqiptare, Beqir Balluku, Petrit Dume e Hito Çako pushkatohen dhe eshtrat e tyre futen në një varr në një fshat të Vlorës.
Më 18 korrik 2000, pas interesimit të familjarëve, gjenden e nxirren nga një varr i përbashkët sekret në Vranisht të Vlorës eshtrat e tre gjeneralëve të pushkatuar.

Kush ishte “Heroi i Popullit”, Gjenerali Hito Çako

U lind më 3 mars 1923, në Progonat të Kurveleshit.
Mbaron arsimin e mesëm në Sarandë, ku punon si shegert deri në fillim të luftës.
-Rreshtohet që në fillimet e para me lëvizjen nacionalçlirimtare, ku më 28.05.1944 arrin në detyrën e komisarit të Brigadës së 5-të.
-Më 9 maj 1945, Çako emërohet komandant i Divizionit të Parë, detyrë të cilën e kryen deri më 15.08.1945.
-Duke qenë në detyrat më të larta në krye të ushtrisë, gjenerali Hito Çako mbaron tri akademi ushtarake, përkatësisht atë “Frunze” në Moskë (1950-1954), akademinë “Voroshillov” po në Moskë (të cilën e nisi pas tri vitesh punë), e më vonë Akademinë Detare të Leningrad . Të tri këto akademi i mbaron me rezultate të shkëlqyera.
-Grada e gjeneralit i është dhënë me vendim të Presidiumit të Kuvendit Popullor, më 15 janar 1962.
-Ka kryer detyra të tjera të larta si titullar i Drejtorisë Politike të Ushtrisë dhe zëvendësministër i Mbrojtjes, deri në dënimin si “armik” dhe pushkatimin në nëntor 1975.
-I është dhënë titulli “Hero i Popullit”

E rikthyer përkohësisht në Shqipëri nga emigrimi i gjatë në shtetin fqinj në Greqi, Afërdita Çako, vajza e ish-gjeneralit të pushkatuar nga regjimi komunist, së pari, shkon pranë varrit të të atit dhe vendos atje një buqetë me lule. Rri gjatë, bashkëbisedon me të ashtu si 30 vjet më parë, derdh shumë lot dhe e ka të vështirë që të shkëputet. Së fundi, pas një heshtjeje të gjatë, pranon, për herë të parë, të tregojë publikisht për gazetën lidhjet e saj me të atin, përjetimet kur i vunë prangat, kur përjetoi torturat, gjyqin, pushkatimin e kalvarin e mundimshëm në kërkim të eshtrave të tij. “Janë shkruar shumë këto 16 vjet rreth babait tim, të qena e të paqena, por ne fëmijët e tij kemi preferuar të heshtim, pasi ata që e kanë njohur nga afër dhe ata që kanë pasur të bëjnë direkt me Hito Çakon, e dinë mirë kush ishte ai, çfarë ka bërë për ushtrinë e vendin. Por më vjen keq vetëm për ndonjë ish-koleg të tij që ka punuar me babanë, njihte mjaft mirë atë e çuditërisht sot hesht!” - thotë për gazetën Afërdita.
Arrestimi i Çakos në sallën e Plenumit të KQPPSH-së

Mesi i dhjetorit të vitit 1974, pas zbulimit nga partia të grupit “armiqësor”, kryesuar nga Beqir Balluku, shoqëruar me një tension maksimal e panik në të gjitha strukturat e mbrojtjes, sjell njëherazi rrokullisjen e shpejtë të ngjarjeve, cilësimin si “armiq’ e pushkatimin e tre gjeneralëve të lavdishëm të ushtrisë shqiptare, si dhe ndëshkime të rënda për një numër të madh të drejtuesve ushtarakë. Për Afërditën, nënën e saj e të gjithë familjen, ato ditë ishin nga ditët më të vështira. Babai, siç ishte nga natyra, i qetë, i prerë, tepër i afërt me ne, por që kurrë nuk fliste për detaje të punës së tij, kujton Afërdita, ndonëse e ruante qetësinë, ne kuptonim se ai vuante apo më saktë parandiente përkeqësimin e situatës. “Ai kishte merakun tonë, e në një farë mënyre, veçanërisht me mamanë, linte të kuptonte që do të pasonin ditë më të këqija, e se meraku ishte më shumë për ne fëmijët”, - vazhdon Afërdita. Por edhe pse nën një terror psikologjik, para një skenari që ai e parakuptonte, sipas saj, Hito Çako mbante të njëjtin qëndrim me njerëzit e shokët që ende nuk i ishin larguar. Por ngjarjet do të rrokulliseshin shumë shpejt.
Gjyqi politik në sallën e Plenumit të 5-të të Komitetit Qendror të PPSH-së, i 16-17 dhjetorit 1974, që vuri dhe prangat në duart e gjeneralëve, sipas dokumenteve historike dhe dëshmitarëve, sjell qëndrimin burrëror të një prej tyre, gjeneralit Hito Çako, që kundërshtoi hapur Enver Hoxhën. Akuzës së Hoxhës si “tradhtar” e “revizionist”, Hito iu përgjigj: “Unë, shoku Enver, nuk jam aspak revizionist. Revizionistët shikoji se i ke aty pranë!” ...Gjithçka, sipas dokumenteve të kohës dhe dëshmitarëve, ndodhi në pak orë. Tashmë Beqir Balluku, i shkarkuar si ministër i Mbrojtjes, i cilësuar si udhëheqësi i përgatitjes së „Tezave të Zeza“, si “kryepuçisti“, ishte vënë në pranga. Njëkohësisht, pas “zhveshjes“ nga të gjitha funksionet që kishin, zëvendësimit në detyra nga të tjerë, një ditë më parë, pasditja e 16 dhjetorit 1974 do të rezervonte të njëjtin fat edhe për gjeneralët Hito Çako, Petrit Duke e Rrahman Parllaku. “Të gjitha ato që ndodhën në plenum, ne i morëm vesh më vonë, ndërsa arrestimi i babait solli fillimisht bastisjen e shtëpisë, largimin e njerëzve, e sigurisht edhe vetminë e largimin në internimin e gjatë me një dorë plaçka në një kamion mallrash”,- shton Afërdita.
Kalvari i mundimshëm
Afërdita kujton se atje në internim shumë vonë do të merrnin vesh se babai i tyre ishte pushkatuar, por nuk dinin se ku ishte ekzekutuar e as që bëhej fjalë më për vendndodhjen e eshtrave. Sipas dokumenteve të kohës, me të cilat mund të konsultohesh vetëm vitet e fundit, pushkatimi i gjeneral Çakos, ministrit të Mbrojtjes, Beqir Balluku dhe gjeneralit tjetër, Petrit Dume, është bërë mesnatën e 5 dhjetorit 1975 në periferitë e kryeqytetit. “Por përveç internimit të familjes sonë, vazhdon të tregojë për gazetën Afërdita, pushkatimi i babait solli ndëshkimin e shumë njerëzve të tjerë të afërt të familjes sonë.
“Kështu, tre persona, njerëz të afërt të familjes sonë, ushtarakë të aftë, u ndëshkuan të parët. Çobo Skënderi, nipi i babait (djali i motrës), piloti i dytë i Enver Hoxhës, i akuzuar më pas edhe për atentat ndaj Enverit, si i vënë nga im atë, pezullohet nga puna dhe nxirret në lirim. Mustafa Çako, kushëriri ynë, oficer i lartë në Ministrinë e Brendshme, përjashtohet nga ushtria dhe kalon me dënim në minierën e Mëzezit me punë të nëndheshme, ku qëndroi 18 vjet. Gjithashtu, Halil Laze, oficer, gazetar, dënohet me burgim dhe vuan vite të tjera në burgun famëkeq të Spaçit. Vetëm pas proceseve demokratike njihet e drejta e rikthimit për banim në Tiranë”.
Vetëm pas ndryshimeve politike, shton Afërdita, për herë të parë që nga prangosja e babait, ne, familjarë e njerëz të afër, mundëm të takohemi me njëri-tjetrin..
“Por edhe pse ndodhën proceset demokratike, për familjen tonë nuk kishte të mbaruar kaluari i stërmundimshëm. Mbi të gjitha, nuk dinim se ku ndodheshin eshtrat e babait, të cilat donim t’i gjenim e t’i varrosnim e të vendosnim një tufë lule mbi varrin e tij. Por shteti heshti, ndërkohë që vetëm përpjekjet e stërmundimshme të familjarëve, të afërmve, miqve e shokëve, mundën të na orientojnë drejt rrugës së shpresës; gjetjes e eshtrave”, - shton Afërdita, vajza e gjeneralit të pushkatuar Hito Çako. (Vijon)




20/08/2006

shekulli