Dashuria në dy kohë

[marsela]

poezi shume te bukura..!
ajo e para sdi pse me kujtoje nje "Lamtumire" te Esenin qe e kam pasur fort per zemer!
e fundit "Endrra e nje nate vere" e mrekullueshme

duke uruar per vazhdimin..

[Ardi-1]

Crazy old baby

Përgëzimet e mia, për poezitë tuaja që i pëlqeva shumë!

me shpresë se do lexojmë edhe të tjerat ...

Gjithë të mirat

[whisper]

Faleminderit Marsela dhe Ardi-1!

[whisper]

SHTËPIA E TË VDEKURIT

Ceremonia mbaroi,
dheu u hodh,
u hodhën edhe lulet
në terrin e zi,
secili nga pak qau,
heshturazi,menduar
e pastaj zvarritur
vazhdoi udhën e tij.
E unë pyeta
“Kush është i vdekuri?”.
S’m’u përgjigj njeri.
Cigaren që hodha
e shkeli dikush tjetër,
lulen që desha
një tjetër e këputi
e kurrë s’i mori erë,
arriti ta harronte,
pa mundur ta dhuronte
në një stacion t’braktisur,
ku treni i kujtesës
s’ndaloi asnjëherë.
E unë pyeta:
“Kush është i vdekuri?”.
S’m’u përgjigj njeri.
Në derë të bordellit
Shën Mërinë pashë,
ikonë e artë nën dritën rozë
dhe shumë kalimtarë,
të gjithë sqimatarë,
të verbër tek ecnin
këmbëshpejtë, nervozë.
E unë i pyeta:
“Kush është i vdekuri?”.
S’m’u përgjigj njeri.
Unazën e artë
mbi dorën e ftohtë vë,
të shkuarën sa lehtë
në një puthje e mbyll,
mbi sytë të nesërmet,
nën ta të djeshmet,
Kësulkuqe të përjetshme
të të njëjtit pyll.
E unë pyeta:
“Kush është i vdekuri?”.
S’m’u përgjigj njeri.
Një murgeshë
në kalendarin e grisur
Shën Valentinin
kërkonte më kot,
në lutjen e mbrëmjes
nën qirinjtë e zbehtë
askush s’ia dalloi
të rëndët lotë.
E unë pyeta:
“Kush është i vdekuri?”
s’m’u përgjigj njeri.

[MI CORAZON]

DASHURIA

Vec një dashuri nuk mund të ketë,
e përse u dashka të jetë vetëm një,
mos vallë ngaqë kemi vec një jetë
edhe vdekje vetëm një?

Vec një dashuri nuk mund të ketë,
as det vec me një dallgë,
qiellin s’mund ta ndrisë vec një kometë,
rrugë e ketës nuk bëhet me një hap.

Vec një dashuri nuk mund të ketë,
lumi që rrjedh nuk rrokullis vec një gur,
se edhe zemra vec një herë nuk troket,
stinët e jetës nuk pushojnë kurrë…

Vec një dashuri nuk mund të ketë,
e përse u dashka të jetë vetëm një,
mos vallë ngaqë kemi vec një jetë
edhe vdekje vetëm një???

Kjo qenka shume e bukur !

[Ard]

TIM BIRI

Në tre vjetorin tënd,biri im,
babi do të të dhurojë një kukullsyzezë
dhe mami një kauboj-kukull do të të dhurojë,
ti me sy do na kërkosh përreth
e kaubojin me kukullën do vësh të vallzojnë…

Do të lodhen syckat e tua,por më kot,
se prindërit e tu nuk janë atje,
jetojnë sa larg teje e njeri-tjetrit në botë,
për të mos u bërë kurrë më tre…

Të lodhur do të të vënë të flesh,
me dhuratat tona shtërnguar në gji,
do t’i puthësh e do t’u urosh “natën e mirë”,
sic do të na uroje po të ishim bashkë tani…

Vite më vonë në përvjetorë të tjerë,
Mes miqsh e mikeshash,i rritur ,i zbukuruar,
buzët do të drejtosh nga e dashura jote,
kur plot naze do të të thotë “Gëzuar!”

Pranë meje do të vish për një cast,
“Sikur të ishte edhe mami!” do të thonë sytë pashpresë
e në mëndje do të të vijnë lëkundur
kauboi i ngrysur dhe kukulla syzezë…

Do të hysh pas pak në dhomën tënde,
ku ca gjëra janë akoma si dikur,
krevati,kukulla , kauboi
dhe një fotografi e prindërve mbi mur…

Një cigare do të ndezësh përhumbur,
ndërsa lotët do të bien me dënesë
mbi kauboin e vjetëruar vetullngrysur
dhe mbi kukullën e bukur syzezë…

Nga dhoma e partit do të të thërrasin,
krahët e së dashurës në vallëzim do të të ftojnë,
sic doje dikur që vetullngrysuri
me kukullën syzezë të vallzojë…

Vonë-vonë kur miqtë të kenë ikur,
tek do më shohësh të përlotur e të vetmuar,
syzezën kukull do të pyesësh i tronditur,
“Nënë,ku je të më urosh “Gëzuar!”…?”

Prekese,e bukur,e kthjellet......shpirterore.

Te uroj vargje pafund crazy old baby !

Mel.

[whisper]

DESTIN

E nesërmja gjithmonë ishte
një ditë larg nesh,
por kurrë s’e arritëm.
E djeshmja gjithmonë ishte
një ditë më parë,
ndaj gjithmonë na arriti.
Ne ishim gjithmonë
një të sotme
afër lumturisë,
por kurrë s’e takuam,
se ajo ishte gjithmonë
një të nesërme e një të djeshme
larg nesh..

NE TË DY

Era e fatit i hodhi të dyja dallgët
në të njëjtin breg.
Flladi i mëngjezit i shndërroi
në një shkumë të bardhë,të bardhë…
Stuhia e shkatërroi bregun.
Ditën tjetër plazhistët kërkuan gjurmët
e dy dallgëve që askush nuk i pa,
ndërsa vogëlushët ndërtuan një kështjellë
prej rëre
e për ta mbrojtur ndërtuan
edhe një mur mbrojtës…
prej rëre.

NË KAFENE

Përballë të dy të dashuruar.
Nuk flasim..
Rreth nesh,në tavolinat pranë
vajza të buzëqeshura
për orë të tëra flasin për ish të dashurit e tyre…
Nuk flasim.
Ti në heshtje vështron thonjtë e tu
dhe unë në heshtje uroj:
“Ah sikur të bëhem edhe unë
ish i dashuri yt një ditë!”.


MURET

Natën vetmia ime nuk ka mure,
ndaj s’kam ku ta përplas e ta thyej
dëshpërimin tim,
këtë shishe të boshatisur uiski,
këtë shishe të boshatisur parfumi,
këtë shishe të boshatisur farmaku.
……………………………………
Ditën pranë meje shfaqesh ti,njeri i vogël,
ti,njeruc,
mur i detyrueshëm i dëshpërimit tim,
fshesar vullnetar qelqesh të thyera,
koleksionist i përjetshëm i vetmisë sime.


PAZARLLËKU YT

Të kërkova zjarr.
më dhe dritë
me hijen time si shkëmbim.
E more.Ishte hija e trupit tim.
U gëzove.
Jo e shpirtit tim.
U lumturova.

SHPRESA IME E FUNDIT

Kohët ndryshuan.Edhe njerëzit.
Të dashurat na harruan.
Miqtë e ngushtë i hëngri mosqënja.
Prindërit i varrosëm dhe
fëmijët tanë presin të na varrosin.
Kohët ndryshuan.Edhe njerëzit.Edhe miqtë.
Po ti armiku im,
kur do të ndryshosh?
Ti,shpresa ime e vetme
për të fituar një ditë një mik të vërtetë!
Ti shpresa ime e fundit
për një zhgënjim minimal.


KONTAKT

Nuk më humbe kurrë.
Nuk të humba kurrë.
Thjeshtë humbëm mes labirintheve të jetës,
atje ku të tjerët
Q-O-RR-A-Z-I
ia dolën mbanë të… takoheshin


DY FYTYRAT E PËRJETËSISË

Kush guxoi të fitojë CASTIN,
fitoi PËRJETËSINË.
………………………
Të tjerët fituan
përjetësinë e casteve të humbura kot.

HESHTJA QË VRET


Lotët janë djersitja e mendimit.
Mendimet janë gjarpërinj.
I shndërroj në lule.
Lulja bëhet pemë.Pa gjethe.
Rrënjët trashëguan helm.
Rrënjët mbeten gjarpërinj.
I mbjell në një mur të gurtë.
Gurët nuk helmohen nga ato.
Këtë mur e dalloj vetëm unë.
Është muri që ndan vështrimet nga fjalët.
Jashtë këtij muri vështrimet bëhen pulëbardha
që kurrë nuk kthehen më te unë.
Fjalët nuk e kapërcejnë kurrë këtë mur.
Të burgosura.bashkë me rrënjët e helmatisura.
Mund të jetë goja ime ky burg
dhe unë i burgosur në gojën time.
Vështroj pulëbardhat të kapërcejnë pa pengesë murin.
por nuk dëgjoj këngën e tyre.
Dëgjoj vetëm oshëtimën e heshtjes brenda murit.
Oshëtimë që më shurdhon.
Apo mos më shurdhon
largimi i pulëbardhave tej murit…?


NËNËS

MË FAL dhe FALEMINDERIT!
Dy fjalë për sytë e tu
në pamundësinë shekullore
për të të fshirë lotët.
Dy fjalë,vec dy fjalë.
Bëji kryq,
të bie në gjunjë.
Bëji kryq,
cdo cast të kryqëzohem me dëshirë.
Po gozhdët?
Lotët e tu.

[Ard]

Natën vetmia ime nuk ka mure,
ndaj s’kam ku ta përplas e ta thyej
dëshpërimin tim,
këtë shishe të boshatisur uiski,
këtë shishe të boshatisur parfumi,
këtë shishe të boshatisur farmaku.


Urime per vargun tuaj c.o.b. !
Ndjej kenaqesi sa here ju lexoj.

Mel.

[whisper]

TASHMË


Tashmë kujtimi yt nuk më djeg më,
nuk më nxin lëkurën,
nuk më verbon shikimin…
Si një diell dimri
më ngroh shpatullat dhe kurrizin
në këtë stinë harrese
ku njerëzit nuk vështrojnë më diellin,
por hijet e tyre
lehtësisht të ndryshueshme.



PARANDJENJË


Dëshiroje errësirë rreth teje
që të shkëlqeje më shumë
dhe mes cmendurisë së vetëkënaqësisë
të numëroje
hijet
e njerëzve të vegjël…
Vura dritë përreth teje,koleksionuese hijesh,
që ti të dalloje
edhe njerëzit e vegjë,
por…..
pashë një hije më shumë.


HAKMARRJE E SOFISTIKUAR


Nuk do të të fal ty
zemërimin-
druaj se pas ca castesh
do të të buzëqesh…
Nuk do të të fal harrimin-
druaj se tërë jetën do të të kujtoj…
Nuk do të të fal urrejtjen-
druaj se një ditë
do të të dashuroj…
Ndaj po të fal
dashurinë time-
dije mirë:
një ditë edhe mund të të tradhëtoj…


DIALEKTIKA


E djeshmja-
-njollë e stërlashtë sperme
mbi mbathjet e grisura të memories.
E sotmja-
-prezervativ i keqpërdorur
sëprapthi shpesh kthyer,
mbi veshët e gjatë të krenarisë
varur.
E nesërmja-
-k’ar gjigand impotent
i paaftë për të mbarsur
putanën Jetë
me pak,fare pak,
jetë.
Jeta-
-proces i vazhdueshëm seksbërje
me një krijesë pa mitër
në pritje të mbarsjes.
Ne-
-donatorë të përhershëm
të pritjes
e shpesh
menstruacion i saj.


JETA E POETIT


Jeta e poetit-
-pelegrinazh nga shtëpia në shtëpi,
shtëpi dyermbyllura vizatimesh fëminore,
shtëpia e tij,
shtëpia e Artistëve,
shtëpia publike,
shtëpia botuese,
shtëpia e shpirtërave,
shtëpia e të cmëndurve.
Pelegrinazh i një të pastrehi…


TURMA E NEVERITSHME


Turma e neveritshme
lan sytë me përmjerjen e saj,
fshihet me peshqirin e hipokrizisë së saj,
vishet me idiotësinë e saj,
ushqehet me jashtëqitjen e saj
dhe
fle,fle,fle….
O Zot,si mund ta quaj gjumë
moszgjimin e saj
mbi varrezën e shpirtërave….?!



BABAIT TIM


Vij shpesh praën varrit tënd ,baba.
Kurrë s’të flas.
Kurrë s’të prek.
Kurrë s’e puth mermerin e ftohtë.
Ndez një cigare
dhe e vë pranë fotografisë tënde.
Më pas largohem i heshtur
Me një cigare më pak,
me një vetmi më shumë
dhe me mijëra fjalë,
kujtime,përfytyrime në mëndje,
si një eklips gri
i një heshtjeje të madhe
nga tymi i një cigareje.


PORNOGRAFI


Në emër të Atit,Birit
dhe Shpirtit të Shenjtë,
AMEN!
Që sot ju shpall burrë e grua!
Kjo unazë ju bashkon
P-Ë-R-J-E-T-Ë!
Amen!
Për jetë të jetëve!
Betohuni!
P-Ë-R-J-E-T-Ë!


IN EXTREMIS


Tani na lidhin bashkë
tradhëtitë,
gënjeshtrat,
pabesitë,
mashtrimet,
urrejtjet,
neveritë.
Na ndan
një lum kujtimesh
ku ura s’ngrihet kurrë.
A mbeti gjë për t’u flijuar?
Harresa?
Është vetë ura.



INFLACION


Shpesh më teprojnë
copëza lumturie.
Nuk i fal.
Nuk i dhuroj.
Thjeshtë shkel mbi to
me hapin e shkujdesur
ose në caste
Z-E-M-Ë-R-GJ-E-R-Ë-S-I-E
i harroj
që të mos bej
të palumtura
kujtimet e mia
që vetëkënaqësisht
do të vdisnin
ose thjeshtë
do të më tepronin.



C’BËHET DASHURIA …?

C’bëhet dashuria kur dy vetë ndahen,
vritet e plagoset,venitet a tretet,
c’bëhet dashuria kur lotët e saj thahen,
prostitutë bëhet apo murgeshë përjetë mbetet?

C’bëhet dashuria kur ëndërr e bukur kthehet
në torturë absurde të cmendurisë mani,
nga krahët e harresës vallë rrëmbehet
apo mbi fytyrën e bukur hedh thjeshtë një vel të zi?

C’bëhet dashuria kur hapat largohen,
pret në udhëkryq pa ditur nga të shkojë
apo njërin nga ata që duan të harrohen,
me kujtimin e tjetrit nga gjumi do ta zgjojë…?


HARMONI


Grua!
Le të thonë c’të duan fqinjët,
ne jemi cifti më harmonik
në botë:
A s’e ke vënë re
që ne e ndjejmë
nevojën për sherr
në të njëjtën kohë…?



ANTI VETMOHIM


A ju ka qëlluar të takoni pas shumë vjetësh
ish të dashurën tuaj?
A nuk keni parë në sytë e saj
sytë tuaj?
A nuk keni ndjerë në puthjen e saj
puthjen tuaj?
A nuk keni kuptuar në ardhjen e saj
rikthimin tuaj?
A nuk keni shijuar në flirtin e ri
dashurinë e vjetër?
Nëse po,
ju siguroj që ka qenë
iluzion
ose
një dashuri e madhe
për vetveten.



PLAZHE TË BRAKTISUR


Sa vështirë të rinisësh një bisedë
të lënë përgjysëm!
Si në një plash të braktisur
mes rërës së qelibartë
vende-vende lulëzojnë
barëra të egra…
Përpiqem t’i shkul
pa prishur
gjurmët që lanë dashnorët
verën e shkuar…


PYETJE ËNGJËJVE


I vetmi që s’mundi të sigurojë
një maskë
ishte djalli.
Që atëhere ka kaluar shumë kohë.
Maskat e vjetëruara po na grisen.
……………………………….
Mirë me fytyrën e tij u mësuam,
por me tonat
a do të mësohemi dot?


TANGOJA E DASHURISË


Eja vajzë të vallzojmë
DASHURINË.
Është e thjeshtë si tangoja,
Dy hapa para,
një hap prapa,
dy buzëqeshje,
një lot,
dy të vërteta,
një gënjeshtër,
dy premtime,
një zhgënjim,
………………
……………….
dy të nesërme,
një e djeshme.
Eja vajzë,
por kujdes hapat;
Dy përpara,
një prapa..



MOSPENDIM


Edhe sikur nesër gjithshka të fillonte
nga e para,
unë
përsëri do të të kërkoja
ty.
Do të të flisja,si dikur,
do të të puthja,si dikur,
do të të dashuroja,si dikur,
do të cmëndesha për ty,si dikur,
do të tërboja
pasionet,muzat,epshet,ëndërrat,ditarët,
netët,muzgjet,orgazmat,kalendarët,
lotët,stacionet,aeroportet,
amësinë dhe abortet,
pritjet,përcjelljet,shakatë,
shëtitjet magjiplotë në mesnatë,si dikur.
Më pas
do të të harroja,
si dikur.
Më pas
do të të kujtoja,
si sonte.

[katana]

BABAIT TIM


Vij shpesh praën varrit tënd ,baba.
Kurrë s’të flas.
Kurrë s’të prek.
Kurrë s’e puth mermerin e ftohtë.
Ndez një cigare
dhe e vë pranë fotografisë tënde.
Më pas largohem i heshtur
Me një cigare më pak,
me një vetmi më shumë
dhe me mijëra fjalë,
kujtime,përfytyrime në mëndje,
si një eklips gri
i një heshtjeje të madhe
nga tymi i një cigareje.


me kujtohet yt at! biles tani Tani (mund te te vjer keq) kur te mendoj ty kujtoj yt at.

pershendetje