Mbi origjinën e disa fiseve në Shqipëri

[kikirik]

Po kta gollobordasit nga vijne a ca jane?

[fegi]

Po kta gollobordasit nga vijne a ca jane?

Golloborda është shqiptare

Fakte Historike në lidhje me origjinën e qytetarëve të Gollobordës



Nga Kujtim Stojku

Kohët e fundit po diskutohet dhe po shkruhet për disa materiale gjoja të zbuluara për identitetin e heroit tonë kombëtar Skëndërbeun. Për ne këto nuk janë të njohura por i çuditshëm është fakti se edhe disa ka-lemxhinj i kanë vënë detyrë vetes ose më mirë të themi ua kanë vënë detyrë që ta zhveshin Skëndërbeun nga disa gjëra që nuk i ka pasur dhe ta paraqesin ashtu siç është. Tashmë dihet dhe gjithsekush ka dëgjuar lloj lloj broçkullash për të ndryshuar historinë . Vendi ynë duke qenë një vend që është kufizuar gjith-monë me veten e vet dhe me pjesët e trungut e tij janë shkëputur me dhunë dhe dhënë të tjerëve,gjatë kësaj kohe nuk kanë munguar dhe vazhdojnë edhe sot diversionet kulturore,fallsifikimi i fakteve his-torike, pastrimet etnike duke përdorur dhunën ushtarake,dhe gjithë këtyre u paraprijnë disa kalemxhinj në fillim që gjoja duken sit ë pa rëndësishëm dhe se po mundohen të tregojnë të vërtetën. Hapat galopant që bën vendi tashmë për të antarsuar në BE, dhe për një lëvizje të lirë,deri diku po ja prêt hovin këtyre tril-limeve dhe falsifikimeve të historisë. Para disa kohësh do të lexoja shkrimin e një autori që për mua nuk ishte i njohur, dhe më parë nuk kasha lexuar asgjë prej tij dhe ky shkrim kishte emrin e një Cvetan Maz-niku i cili theksonte se se në një krahinë të në veri të Shqipërisë dhe veçanërisht në krahinën e Gollo-bordës së Dibrës kishte një popullsi kompakte si nga pikpamja territoriale po ashtu edhe gjuhësore. Kjo krahinë sipas tij është minoritare dhe se aty jeton një minoritet Maqedonas… dhe se ai ka gjihën e vet maqedonishten, banesat dhe veshjet e tij karakteristike. Me këto që shkruan ky far Cvetani i cili kërkon që të shkëlqejë me hulmutimet e tij shkencore hajde po deshe e mos vër kujën.Gjatë gjithë këtyre viteve të tranzicionit çfar nuk na kanë dëgjuar veshët. Emigrantët shqiptar që jetojnë dhe punojnë në Greqi po ndërrojnë emrat e tyre dhe detyrohen që të ndërrojnë fenë e tyre vetëm e vetëm për të pasur më lehtë sig-urimin e një vendi pune dhe të mos dëbohen nga shteti grek. Tashmë dihen synimet dhe qëllimet e qarqeve të caktuara greke për Verio Epirin. Dhe gjithë këtë politikë ekspansioniste emigrantët shqiptar po e vuajnë mbi kurrizin e tyre. Ne heshtim dhe jemi të durueshëm, jemi edhe nevojtarë sepse vuajmë për bukën e gojës duke duruar shtypje dhe tortura nga më të ndryshmet dhe nga më çnjerzoret, dhe kjo vjen vetëm e vetëm se duam të jetojmë por jot ë poshtrohemi. Po ashtu nuk janë të rastit shkeljet flagrante të kushtetutës nga kryetari i bashkisë Himarës Vasil Bollanos që nga tabelat e rrugëve dhe më tej i ka vënë në gjuhën greke. Nëqoftësë do të veprohej kështu në një vend tjetër qoftë edhe në greqi çfar reagimi do të kishëm?

Shqipëria dhe minoritetet

Ne si shqipëtar gjatë gjithë historisë sonë u kemi mbijetuar tallazeve të mëdha të historisë deri sa erdhëm dhe u rrudhëm kaq sa jemi sot. Dhe pa zgjidhur akoma këtë problem na del një problem tjetër që është i njëjtë me të parin por vetëm se njëri është sllav dhe tjetri është grek. Tani natyrshëm shtrohet pyetja se a mund të shkohet drejt Evropës me mendësi të tilla mesjetare?. Po ta shikojmë historinë e popullit tonë është një histori dhimbjesh, një histori ku populli shqiptar i ka mbijetuar historisë duke u mbrojtur pa reshtur në trojet e tij historike. Edhe Bullgaria ka pretendimet e saj ndaj vendit tonë. Nën politikën e gjoja të mbrojtes së minoriteteve ata po zhvilloojnë një poltikë të vjetër me qëlllime të caktuara sipas planit të “Naçirtnies”. Bullgaria para disa vitesh paisi rreth gjashtëqind dibranë me viza bullgare, dhe këta i pra-nuan këto viza vetëm se Bullgaria ishte në dymbdhjetëshe dhe mund të lëviznin lirisht. Por pot a analizo-jmë me hollësi këtë fakt do të shohim se diplomacia e shtetit Bullgar në vështrimin e parë duket si mod-erator dhe kontemporan, por në thelb ajo është tinzare dhe me qëllime aneksuese ndaj vendit tonë. Pra kemi një diplomaci të veshur me një kostum të ri por me astar të vjetër. Qëllimet dhe pikpamjet e sllavëve ndaj vendit tonë dihen prej kohësh qysh se stërgjyshërit tanë i pranuan me bujari gjatë dyndjeve të tyre. Dhe në shpërblim të kësaj bujarie ne përsëri po paguajmë një haraç të rëndë. Fill pas proceseve demok-ratike në shqipëri u krijuan organizata, shoqata dhe parti mbinë si këpurdhat pas shiut. Edhe nga Gollo-bordasit e Dibrës u formuan një sërë shoqatash dhe midis tyre edhe një parti. Këtu nuk ka asnjë gjë të keqe sepse u formuan shoqatat dhe partitë, por mënyra se si punojnë, dhe çrrugë ndjekin, si financohen dhe a janë në përputhshmëri me kushtetutën, dhe se kush është lideri i tyre shpirtëror, mosqofshin kurrë kundër vendit të tyre që i rriti dhe i arsimoi, dhe shpërblimi që ata duan ti bëjnë atdheut të tyre është që të hedhin sa më shumë baltë mbi të. Faqezinjtë,tradhëtarët dhe spiunët kanë ekzistuar dhe do të ekzistojnë në këtë planet dhe nuk do ti mungojnë kurrë njerzimit. Dhe po kështu nuk ka se pse të na mungojnë edhe neve. Dhe për këtë soj njerzish me plot gojën i mallkon me fjalët”haram qumshtin e nënës dhe toka që ju rriti”. Por për këta atdheu nuk është i ëmbël dhe i shenjtë, sepse çdo gjë që njerzit e quajnë të shenjtë dhetë lartë e mësojnë nga atdheu i tyre sepse ai i rriti dhe i edukoi. Por nuk ndodh me të gjithë kështu. Për disa ai nuk ka pikë vlere dhe thjesëhtë është një mjet përfitimi me vetveten,dhe mbi kurrizin e tij bën një mijë e një të zezat për të arritur qëllimin e tij dhe të atij që i shërben. Mirpo dikush do të pyes se kush është Golloborda, dheç’hapsirë gjeografike ka ajo sot?

Treva e sotme e Gollobordës shtrihet në të majtë të Drinit të Zi, dhe vazhdon nga Trebishti në Viçisht shtrihet ana lindore e Gollobordës. Kurse në jug pllaja e Gollobordës ka majën e Raduçit e cila është e lartë 2084m dhe në perendim kufizohet me lumin e Okshtunit. Kjo pllajë në veri shkon deri në kodrat e Çerenecit që janë 700m mbi nivelin e detit, dhe pastaj vazhdon me fushën e Klenjës dhe fushën e Studnës. Pllaja e Gollobordës ndodhet në lartësinë 1000-1200m mbi nivelin e detit. Sa herë ka pasë ndarje admin-istrative aq herë mund të jetë zgjeruar dhe ngushtuar kufiri I Gollobordës. Ajo ka qenë,është dhe do të mbetet e Dibrës dhe e askujt tjetër sepse ashtu ka qenë prej mijra vjetësh. Dhe për këtë ne do të sjellim fakte dhe dokumenta historike se në ato maja të larta, në çdo shtëpi dhe kala është valvitur flamuri i kuq me shqiponjën dykrenore, flamuri i Skënderbeut, ku edhe sot e kësaj dite dasmat në këtë trevë të Gollo-bordës kur krushqit shkojnë të marrin nusen në krye u prin një djalosh i pashëm dhe i gjatë i veshur me kostum kombëtar duke mbajtur lart flamurin kuq e zi i cili njihet me emrin bajrak. Dhe pas dasmorët kën-dojnë një këngë që është shumë e lashtë dhe që ka mbërritur deri në ditët tona. E cila thotë: Shi i imët I bie në tokën Arbërore Që na lag flamurin e kuq, Shi i imët bie në tokën Arbërore, që na lag krushqit e stolisur. Mirpo Cvetanit, Velos dhe lukunisë së tyre që mundohen që çdo gjë ta nxijnë dhe ta kthejnë së prapthi nuk do të mund të bëjnë asgjë sepse toka e Gollobordës dhe e gjithë Dibrës është e vaditur me gjak, dhe se historia e saj nuk mund të shkruhet nga lloj lloj njerzish të cilët mundohen që të falsifikojnë historinë e sajë dhe tani të presim se çfar do të na nxjerrin arkivat sllave, por pa tjetër ndonjë fakt të stërholluar si ai i Çubroloviqit. Dhe sigurisht për shërbimet që u keni kryer atyre jeni shpërblyer me të drejta studimi,me pasaporta me vizë bullgare dhe nënshtetësinë bullgare, dhe se kushedi se çfar tjetër ju është premtuar,ku ju si nëpërkat zvarriteni andej dhe këtej për të helmuar këtë mundeni dhe pastaj mblid-heni kutullaç nën gurë dhe rrinin në përgjim. Ju nuk është se nuk e dini, por qëllimisht dhe me ndërgjegje të plotë na rrini me thikë pas shpine për të na e ngulur në momentin më të volitshëm për ju.. As ju dhe as bullgarët, dhe kushdoqoftë tjetër,as serbët dhe as maqedonasit që nga shekVI-VII-të kur ata erdhën si mu-haxhirë megjithë arsenalin e tyre ushtarak dhe sipas shkencëtarëve të tyre nuk mundin ta mohojnë dhe të falsifikojnë gjurmët e historisë. Ka edhe kalemxhinj të tanët që shprehen me rezerva ndaj kësaj treve ku nga pa aftësitë e tyre për të njohur historinë e vendit të tyre dhe për të bërë kërkime shkencore tërhiqen dhe mblidhen në vetvete si kërmilli në guackën e vet duke u lënë rrugë të lirë pretendimeve shoviniste sllave.Por faktet historike janë të forta dhe është shumë vështirë që ti tjetërsosh. Dihet se popullsia e Gol-lobordës është Hilenge dhe gjithashtu po dihet se ajo ka traditën orale,folklorike,këngët dhe gojdhënat të cilat i ka trashëguar brez pas brezi deri në ditët tona, po ashtu edhe dy gjuhësinë ku disa kalemxhinj duke u kapur pas këtij fakti sepse popullsia e saj është Hilenge ashtu siç është edhe popullsia e Himarës e cila nuk është Greke dhe ku grekët e trajtojnë si pjesë të tyren. Bile atje politka greke është më e avancuar se ajo bullgare sepse shteti grek banorëve të himarës u paguan një pension të majmë këtyre banorëve sepse banorët dhe vendin, pra Verio-Epirin i quan të sajat,pra greke. Ndërsa sllavët me sa kam informacion unë janë më të vonuar në këtë fushë. Diplomacia e tyre po tregohet shumë e kujdesshme dhe tani ka filluar që të pluskojë si kokoshkat. Nuk është për tu habitur fakti se si grekët dhe sllavët i kanë këto pretendime ndaj nesh, ku qëllimet e tyre ekspansioniste dihen dhe nuk janë çfaqur sot por kanë qenë që moti. Edhe në fil-lim të këtij shekulli ku Evropa mundohet të miratojë kushtetutën Europiane dhe ne po bëjmë hapa golo-pantë për tu antarsuar në të bashkë me fqinjët për një lëvizje të lirë, dhe kur dëgjojmë broçkulla të tilla nuk e dimë se si do të reagojë Europa e qytetruar. Megjithatë le ti kthehemi historisë për të dhënë deri diku një përgjigje për pretendimn sllav.

Origjina e fjalës Gollobordë

Emrin Gollobordë na jepet sipas dokumentit Osman të vitit 1467 ku kjo krahinë është regjistruar me emrin “Dukgobrdo” ose “Dulgobrda”. Pra sipas këtj dokumenti stud-juesi H. Sadikaj thekson se vilajeti i Dulgobrdos është shumë i madh. Pra Golloborda ka qenë vilajet në vete. Sipas dokumenteve osmane ajo kishte një shtrirje gjeografike të tillë, në lindje përgjatë lumit të Dri-nit të Zi dhe nga fshatrat Gjoricë e Tërbaç vazhdon drejt jugut të territoreve duke përfshirë fshatin Hotis-han, Zepisht dhe Manastirecin ku ky i fundit me ratifikimin e vitit 1922 mbet jashtë kufirit shtetror. Kurse në perendim vazhdonte nga fshati Llëngë dhe deri në Bulqizë.. Por kush kanë qenë banorët e her-shme të kësaj treve? Fisi që banonte aty mos ishte fis sllav? Në asnjë mënyrë. Nga defteri Turk i vitit 1467-të ne pamë se ishte regjistruar me emrin e Dulgobrdos. Por fisi që ka banuar në këtë trevë ka qenë fisi i Penestëve. Dhe se Penestia ka qenë krahinë Ilire në luginën e sipërrme të Drinit të Zi dhe rreth saj. Pra në Iliri ka banuar fisi I Penestëve… dhe se treva e Penestëve përfshihej në mbretërinë Ilire. Pra Pe-nestët ishin banorët e parë të Dibrës të cilët përmenden në vitet 170-169 p.e.s. Këtu na del edhe emri i fisit “Deberus”ose më saktë fisi Ilir i “Doberëve”nga ku më vonë mori emrin edhe Dibra. Por sipas do-kumenteve të kohës Golloborda na del edhe me një emër tjetër që njihet “Kolloborna”,dhe këtë emër e gjejmë nga konsulli rus I.S. Jasterovi i cili thekson se “në këtë luftë shkojnë përpara të gjithë bashibo-zukët dhe pas tyre pason flamuri i Kollobornës, pra i Gollobordës.

Gollobordha dhe Arbeshët

Pra ne shohim se sipas këtij konsulli Golloborda shkonte në luftë me flamurin e vet përpara malsive të grykës së madhe dhe për rrjedhim edhe Golloborda ka qenë si ato. Por para se të vinin sllavët në Ballkan nga shek VI –VII-të, Gollobordasit e Dibrës ishin në trojet e tyre etnike dhe ata banonin në Dibër në trevën e Gollobordës e më gjërë në lindje dhe në jug me to. Pra ata kanë qenë Arbëreshë të pa diskutueshëm dhe me etni të pastër po Arbëreshe. Edhe e folura e tyre ka qenë Arbërisht. Pra ndërsa treva ishte e populluar nga Arbëreshët dhe natyrisht që edhe e folura e tyre ka qenë Arbërisht. Por sa erdhën sllavët ndikoi sadopak që në këtë krahinë të zbatohej një process asimilues mbi popullsinë Arbëreshe të Gollobordës që zgjati disa shekuj që nga shek I VII-të deri në shek XI-të. Por duhet të kemi parasysh se gjatë gjithë kësaj kohe në hapsirën gjeografike ku sot është vendosur nocioni politik Maqedoni në shek V-VII-të figuronte nocioni iorganizuar I Dardanëve ose Albanët kanë qenë banorët e kësaj treve. Pas ardhjes së fiseve sllave në Ballkan të Bullgarëve nga njëra anë dhe të Serbëve nga ana tjetër,për një kohë të caktuar edhe treva e pastër Arbëreshe pësoi ndryshime etnike të cilat ndikuan në jetën,punën,dhe zakonet e arbëreshëve gjatë gjithë shtrirjes së tyre gjeografike. Por tashmë dihet dhe është një fakt i njohur nga historianët qysh nga Herodoti se në jug-lindje të Ballkanit ka egzistuar edhe një formacion politik i quajtur Maqedoni. Vendasit ishin Maqedonë të cilët flisnin gju-hën e tyre. Këta Maqedonë klasikë sëbashku dhe me Ilirët dhe Epirotët atje ku mbretëronte si mbret babai i Akilit Peleu kishin afërsi të madhe etnike dhe kishin të njëjtën prejardhje.Edhe qarqet poltike Bullgare pas shtrirjeve territoriale në dëm të fqinjëve synonin të krijonin një shtet Bullgar shumë të madh në shtrirje që shtrihej në të gjithë Shqipërinë, që nga Vlora në Vardar e deri në Selanik, territore që për disa kohë gjatë shek VII-VIV-të i kishin mbajtur deri në mesjetë. Pra Bullgaria nuk është se nuk i njeh këto fakte historike por ajo mbetet në mantilitet ajo që ishte në shek e XI-të. Në gjysmën e dytë të shek XI-të shteti bullgar pushtoi krahinat themat Bizantine në Shqipëri disa prej të cilëve i mbajti të pushtuara për reth 150 vjet. Kështu pra Dibra dhe e gjithë treva Gollobordës mbeti nën pushtimin Bullgar. Dhe qysh ën këtë kohë e kanë zanafillën toponimet sllave në Dibër dhe më gjërë në Shqipëri. Pra qysh nga ajo kohë një toponim i tillë e gjejmë edhe në Mat ku një fshat ka emrin “Stojan”. Kjo fjalë në sllavisht do të thotë “Ndal” sepse gjatë pushtimit Bullgar në këtë fshat është bërë ndalja e ushtrisë Bullgare nga luftimet e ashpra të trimave Matianë. Profesori shqiptar E.Çabej ka thënë se: Për ngulitjen e gjithë kësaj toponie detyrimisht ka ndërhyrë edhe administrate shtetrore bullgare e asaj kohe”. Dhe gjatë perandorisë së Dushanit ishte një shtet ku popujt jo sllavë, dhe në radhë të parë Shqipëtarët ju nënshtruan shtypjes dhe diskriminimit më të egër ekonomiko sho-qëror dhe fetar.Pra me sa shihet nga dokumentat historikë treva e Gollobordës së Di-brës gjatë kësaj periudhe historike i përkiste një origjine të vazhdueshme Arbëreshe, por nga trysnitë dhe veprimtaritë e ndryshme asimiluese ushtroheshin mbi të mori ngarke-sash konvencionale ortodokse por edhe të dy gjuhësisë shqip dhe bullgarisht. Pra ashtu siç theksoi më lart professor E.Çabej, ky process ishte një process i gjatë ku ndikoi ad-ministrate e shtetit bullgar që gjuha të përvetësohej aq sa u përvetësua si gjuhë e dytë bullgarishte, krahas gjuhës shqipe, dhe kjo popullsi me fe ortodokse veproi për disa she-kuj. Pra pasi shteti bullgar i asaj kohe filloi që ti pushtonte tokat e Arbërisë dhe gjatë këtyre pushtimeve pat ndikime në etnosin Arbëresh. Kështu që në kuadrin e perandorisë bizan-tine të lindjes po krijohej një bashkësi fisesh bullgare me përzierje sllovene,mongolësh,aziatikësh,preçenge të vilat pretendonin që të forcoheshin dhe të zgjeroheshin. Që të gjitha këto kishin territorin dhe qendrën e tyre në një krahinë fqinje me Gollobordën e cila ishte Carev Dvori i prespës. Pra këto bashkësi fisesh bullgare ki-shin synime pushtuese jo vetëm ndaj trevës arbëreshe të Gollobordës por për të gjithë Dibrën. Në vitin 870 knjazi Boris e lidhi kishën bullgare me patriarkanën greke të Konsta-dinopolit. Dhe këtë emër Konstadinopol e ka marrë nga perandori Konstadin që ishte biri i Ilirisë dhe as i bullgarisë dhe as i Greqisë. Dhe në vitin 886 Klementi hapi shkollën e parë në Ohër dhe Devoll,pra siç duket edhe në Dibër ku për shtatë vite mësim u ar-simuan 3500 nxënës. Dhe një pjesë e këtyre nxënësve ishte nga Dibra. Dhe qysh këtu shihet qartë zanafilla shqiptare ortodokse në Rekën e sipërme të Dibrës. Qysh në këtë kohë tek banorët e kësaj treve nisi të shkruhet shkrimin sllav tek arbëreshët e Dibrës.Për këtë studjuesi I.Sadikaj na sjellë një document provë ku thuhet se një fanarist vllah me emrin Neofit Duka shprehet se : Ata arbëreshët e lanë gjuhën zonjë greqishten dhe përdorin gjuhën barabare. Gjuha zonjë këtu ishte gjitha greke, dhe ata shkrimin sllav e pranojnë me lehtësi për t’ju kundërvënë atij grek. Pra lexues i dashur besoj se nuk do shumë koment për të kuptuar se sa shtrenjtë e paguajtën arbëreshët bujarinë dhe mik-pritjen e tyre, dhe një haraç i tillë me sa duket në këtë fillim shekulli kërkon të na përsëritet edhe sot. Gjithashtu po nuk është e rastit para katër-pesë vjetësh u dha një lajm se qeveria shqiptare kishte bërë një marrveshje me qeverinë Greke për tu future në shkollat e mesme gjuha greke. Shpresoj që kjo të jetë një lapsus i imi dhe të të mos ketë qenë një lajm i vërteë. Pra qëllimet dhe piksynimet greko-sllave qysh se ata erdhën si muhaxhirë tashmë dolën në dritën e diellit. Në njërën anë grekët dhe në anën tjetër sllavët dhe Arbëreshëve nuk u mbetej gjë tjetër vetëm se të rrëmbenin armët dhe të përballeshin me atë që u trokiti në derë si “mik” dhe tash u ishte kthyer në armik. Qysh në gjysmën e dytë të shek XI-të filloi pushtimi i tokave të Ilirisë nga Bullgarët dhe Sërbët. Ndaj këtyre pushtuesve filloi një qëndresë e pa shembullt Iliriane. Në këtë kohë në trevën e Gollobordës ku edhe sot bullgarët pretendojnë se është e tyrja, mu në krahun e majtë të drinit të zi këto ushtri mercenarësh do të ndesheshin në një vjë mbrojtje të pa shembullt. Dhe kjo vijë mbrojtje krijohej nga kalatë e Trebishtit, Llademericës, Krajkës dhe maja e kalasë së Homeshit. Këto kala sëbashku me ato të krahut të djathtë të drinit të zi krijonin unazën mbrojtëse të trevës së Dibrës. Studjuesi Dibran Rakip Sinani në hul-mutimet e tij shkencore për luftën që zhvilluan arbëreshët në këtë kohë thotë se ushtria bizantine në vitin 1259 sulmoi dhe pushtoi arbërinë përsëri. Pra Arbëria ishte kthyer tashmë në një shesh lufte. Dhe në vitin 1330-të perandori bizantin urdhëroi që në kësht-jellën e Dibrës të vendoseshin garnizone ushtarake Bizantine. Dibra qysh në këtë kohë e kishte ndërtuar kështjellën në Sfetigrad, në Varosh afër Qafë – Murrës, në Kojavec dhe në Çidhën. Këto kështjella i përdori edhe Gjon Kastriot në vitet 1443-1467 në luftën kundër pushtuesve turq. Bile tashmë keni dëgjuar se ai nuk quhet më Gjon por Ivan dhe se popullsia e Dibrës ëshët një popullsi e përzierë. Këto po na I thonë njerëz të shkolluar për tën treguar se kush ishte Skëndërbeu i vërtetë dhe se nuk është ai që njihet sot nga bota. Zot të lutem ruaj këta njerëz nga mend se nuk dinë se çfar thonë.

Pra deri këtu ne nuk shohim se Dibra dhe Golloborda të kenë qenë banuar nga bull-garët ose vendasit të jenë asimiluar nga ata. Pas këtyre të dhënave historike ne shohim se banorët e kësaj treve kishin kështjellat e veta dhe kanë bërë një qëndresë të lavdishme kundër bullgarve. Sepse natyrisht vetëkuptohet ata po të ishin bullgarë ose në përgjithësi sllavë nuk kishin arsye që ti rroknin armët kundër tyre dhe të ndërtonin kështjella për tu mbrojtur. Nuk e di se çfar faktesh do të na nxjerrrë shteti bullgar por si do ti përgënjshtrojë këto fakte his-torike. Edhe vetë studjuesit sllave çfardolloj mënyre që të përdorin për ti përgënjeshtruar prapë se parapë nuk mund që të na mohojnë origjinën. Historinë e një populli nuk mund ta vjedhësh, ta tjetërsosh, dhe nëqoftë se arrin ta tjetërsosh prap se prap një ditë do të dalë në shesh. Në një libër të një historiani të huaj kam lexuar se “historia e grekëve një ditë do të shkruhej nga e para.”Besoj se është shumë e qartë thënia e këtij historiani dhe nuk do më koment. Pra më sipër thamë se emrin Gollobordë e gjetëm në defterin turk të vitit 1467 me emrin “Dulgobrdo”kurse tradita gojore na e kep me emrin Gollobrdo.. Një fshat me një emër të tillë e gjejmë në zonën e prespës të rrethit të sotëm të Bilishtit në perfekturën e Korçës. Tani le ta shohim me kujdes fjalën Gollobrodo. Pra-pashtesa e fjalës brdo do të thotë mal, sepse edhe në Kosovë gjendet një qendër min-erare e emërtuar Novo brdo. Ndërsa parafjala Goll në gjuhën e kulluar shqipe do të thotë vend I zbrazur. Gjatë shekujve pa tjetër që fjala ka evoluar dhe ka arritur në vet-vete si toponim sllav. Port ë mos harrojmë se nuk ishin sllavët ata që e pushtuan të parët Ilirinë për një kohë të gjatë, para tyre tashmë dihet se kanë qenë romakët të cilët këtë qendër minerare në Kosovë e quajtën Nova Monte. Pra duket shumë qartë se pushtimet e huaja sa herë që kanë ndodhur kundrejt nesh kanë lënë gjurmët e tyre. Rasti i mësipërm tregon qartë se pas largimit të Romakëve kemi një ndërhyrje tjetër nga ana sllave dhe këto ndërhyrje ne e lidhim edhe me emrin Gollobrdo për të cilën men-dohet se ka rrjedhu nga emrat Kalabërdenj që do të thotë Kalabri, ku u institcionalizua nga na e sllavëve sikur të ishte një emër sllav por në fakt siç e pamë ky emër është shqip. Profesori Rus A.M. Salishev shprehet se: Kishin jetuar atëherë Shqipëtarët Kalabrii që duke u shpërngulur prej aty në shek e XV_të quhen Galabërdenj, pra njerëz nga Golloborda. Pra qysh në shek e XV-të kjo trevë nga sllavët është quajtur Gollobordë. Pra siç shihet gjatë historisë ky emër ka pësuar luhatje të shumta dhe këtë nuk mund ta hedhin poshtë studjuesit sllavë, se kjo trevë ka qenë e banuar nga Shqiptarët. Bile bile ata vetë e kanë vërtetuar se banorët e Gollobordës janë Kalabërdenej që do të thotë Arbëreshë-Shqipëtarë, dhe në vendin ku janë shpërngulur ata nga vetë studjuesit sllavë janë quajtur Arbëreshë-Shqipëtarë. Një tjetër studjues sllav na jep një fshat tjetër me emrin Vele Brdo. Pra siç e theksuam më sipër pjesa e kompozitës “Brdo” është e njëllojtë si tek fjala “ Gollobrdo”. Golloborda na del edhe me një fjalë tjetër “Kolloborne” e cila bën pjesë në qarkun e Dibrës. Pra ky studjues sllav e quan këtë krahinë me emrin “Kol-loborna” dhe jo “Kollobordha”siç e gjejmë nëpër harta dhe shpesh dëgjohet emërtimi Gollobordë.

[SHKOZA]

Para disa muajve pata rastin qe per disa dite rresht te vizitoja te gjitha fshatrat e krahines se Gores - Komuna e Sharrit ( ish Dragashit ), krahine kjo e populluar nga komuniteti goran. Goranet jane nje popullesi qe jeton ne pjesen me jugore te Kosoves ne zonat e thella te maleve te Sharrit , te vendosur ne 18 fshatra dhe ne 6 fshatra ne rrethin e Kukesit. Ata flasin nje gjuhe te perzier bullgaro-serbe , jane te gjithe muslimane dhe veshjet kombetare sidomos te burrave i kane gati identike me ato te shqiptareve te malesive te Sharrit si Opojes, Lumes, ose malesise se Tetoves. Shfrytezova rastin dhe pyeta shume banore te fshatrave te Gores se qfare dinin per origjinen e tyre. Mesova se disa lagje te disa fshtrave kishin origjinen nga Hasi i Shqiperise si nje pjese e madhe e banoreve te Rapqes, Krstecit etj. Fshati me i madhe i Gores Restelica thone se jane me origjine nga Topojani i Lumes. Shume banore te disa fshatrave tjera me thane se ishin te ardhur nga fshatrat e Dibres. Kurse banoret e fshatit Mlike dhe disa lagjeve te disa fshatrave thonin se jane me origjine nga Halepi i Sirise. Sipas gojedhenes ata kishin arritur se pari ne Shkup dhe pastaj ne fshatin Mlik nga Halepi qysh ne kohen e Perandorise Bizantine, pas lufterave qe ishin bere atje. Poashtu edhe xhamia e fshatit Mlike sipas nje shkrimi te vendosur ne xhamine e rindertuar datonte qysh nga viti 1269, mos gabofsha. kjo familje ishte perhapur pastaj ne disa fshatra ku kishin disa lagje. Poashtu edhe sot e kesaj dite nje pjese e mire e tyre e mbajne mbiemrin Halepac.

SHKOZA nga Prizreni

[nicky100]

a mundet dikush te me ndihmoj rreth mbiemrit krasniqi?

[fegi]

a mundet dikush te me ndihmoj rreth mbiemrit krasniqi?

Fisi Krasniqi.
Mund te jete koncidence interesante qe ky Nike, nga i cili u formua fisi Nikaj, te jete vendosur per here te pare pikerisht ne territorin e Nikijve te meparshem, por nuk eshte e mundur qe ky te kete pasur lidhje gjaku me atin e pare te Nikijve, edhe pse edhe ai quhej Nike, por, si? permendem, kishte jetuar shume kohe perpara vitit 1330. Per rrjedhoje, as Nikajt e sotem nuk jane pasardhesit e Nikijve, te cilet permenden se fundi ne vitin 1582. Atehere lind pyetja: Cili ishte dhe prej nga erdhi ai Nike qe u be kryepari i fisit Nikaj?
Ne Nikaj dhe Krasniqe ka qarkulluar gojedhena se, Nikajt dhe Krasniqja jane fise vellezer. Madje, thuhet se kane lidhje gjaku me fisin shqiptarte Hotit dhe me Vasojeviqet e Malitte Zi. Sipas kesaj gojedhene, vellezerit Kras Ke9i, Nik Keqi dhe Vas Keqi kane qene eterit e pare te fiseve Krasniqe, Nikaj dhe Vasojeviq. Per t'i shpetuar vales asimiluese sllave, dy te paret u larguan nga vendlindja dhe u vendosen ne Dushaj te Eperm, ne krahun e majte te lumit Valbona, prane fshatit te sotem T'pla te Krasniqes. Vasojeviqet, qe qendruan ne Mai te Zi u bene ortodokse dhe u sllavizuan. Krasniqet ruajten kombesine shqiptare, por ne shek.XVILI u bene myslimane. Ndersa Nikajt, qe u shkeputen nga Krasniqja, per t'u vendosur ne trojet e tyre te sotme, ruajten kombesine shqiptare dhe fene e vjeter katolike. Vertetesia e kesaj gojedhene eshte e dyshimte nga fakti se emri "Hrsato" nga rrjedh emri Krasniqe nuk mund te percaktohet a niset nga nje antroponim "Krasf, si? thote tradita e vendit, por nga fitonimi "hrasto" qe ne sllavisht do te thote "dushk" (pyll haloresh).19' Ajo cka duhet pranuar si e vertete eshte pohimi i Prof.Eqrem Cabejt se, "te tre keto fise jane me origjine shqiptare".2 Prej ketej, del se as i pari i Nikajve mik ishte Nikoviqi.
Rreth formimit te fisit Nikaj dhe lidhjeve te tij me Krasniqen ka nje tjeter tradite gojore qe nj ihet e besohet me shume se e para. Sipas saj, i pari i Nikajt ka qene Nike Mekshi. Ky ishte vella me Kole Mekshin, nga i cili u formuan Kolmekshajt e Krasniqes, qe etnografikishtperfshijne fshatrat: Shoshan, Kocanaj, Dragobi, Bradoshnice, Dege, Murataj me gjysmen e fshatit Margegaj.2l)Per kete arsye, Nikajt me Krasniqe, ve?anerisht me Kolmekshaj, si dy velJezer, nuk iidhin martesa midis tyre. Ne te vertete, vellazerite e Kolmekshajt nuk numerojne me shume se 15-16 breza nga brezi me i ri i sotem, deri tek ati i pare i tyre, Kole Mekshi, vellai i Nike Mekshit. Madje, vllaznite Qokaj e Vukaj te fshatit Shoshan, qe i perkasin Krasniqes, i lidhin brezat e tyre me Qokajt e Vukajt e Currajt Eperm - fis Nikaj, ne brezin 1 l-12-te.22) Metaliajt e Dragobise-fis Krasniqe, nuk shkojne me shume se 10-11 breza, pa u bashkuar me vllaznite e Currajt te Eperm. Duke njohur mire keto lidhje fisnore, At Shtjefen Gje90vi, ne vitin 1917, i ka quajtur dragobijesit "Currajt e Dragobise"P] Mbi lidhjet farefisnore te' Nikajt me Krasniqen hedhin drite edhe studimet antropologjike. F.Nop9e dhe E. Durham thone se, nS pikepamje antropologjike " Nikajt shkojne ne ndryshim me shume fise te Shqiperise se' Veriut" si Mertur, Shale, Shosh, Toplane, Mirdite, Puke etj.24) Po keshtu antropologu yne i njohur Aleksander Dhima i grupon Nikajt ne tipin antropologjik te Malesise se Vogel, se' bashku me krasniqe. Gash etj.25)

Me gjersisht kete Linkun.http://www.forumishqiptar.com/showth...t=4230&page=20

[fegi]

BAJRAKTARI QË LA EMËR TË MADH -Halil Isufi
Nga Riza Spahija

Nga historianë mësojmë se Pricipata e Balshajve shtrihej në një territor mjaft të gjërë, nga Shkodra deri në zonën e Pricipatës së Dukagjinasve. Në këtë territor ka pasur edhe familje e fise të krijuara nga martesat e oficerëve turqë më gra vendase. Në këto kushte u krijue edhe fisi i bajraktarit të Drishtit, me mbiemer “Muhaj”. Sipas trashëgimisë gojore fisi Muhaj arrin 12-13 breza muslimanë, që po të llogaritet me 35 vjet jeta mesatare e një brezi, rezulton që të jetë një periudhë prej 400 vjetësh në vazhdimësi muslimanë, pra që nga viti 1600 i Erës Sonë.

Halil Isufi i fisit Muhaj, erdhi në këtë jetë rreth viteve 1845, në lagjen Kala të ish qytetit Drivast (Drishti i sotëm). Njeriu i parë i këtij fisi quhej Muho, i cili ka pasur edhe dy vëllezër të tjerë. Të tre vëllezërit mendohet të kenë ardhur nga Turqia me detyra ushtarake dhe fetare. Ata fillimisht u vendosen në fshatin Kullaj-Boks të Postribës. Vëllai i vogël, i njohur me emrin “Hoxha i Dheut të Drishtit” u largue nga Postriba dhe u vendos në Shkodër, në vendin e quejtur “çinari i Hoxhës së Dheut”, afër stadiumit “ Loro Boriçi “ sot. Ky emer i zonës u vendos për nderë të tij. Ai studioi për fe dhe gjithë jetën ia kushtoi religjionit në Shkodër. Muhja, vëllai i dytë u largue nga Kullaj-Boksi dhe u vendos në Kala të Drishtit, ku krijoi degen e tij, që më vonë moren përsipër detyrën e bajraktarit. Vëllai i madh qëndroi në Kullaj-Boks. Përpara fisit të Halil Isufit, detyrën e bajraktarit e kryente një fis nga Vilza i quejtur “Hetaj” . Për kalimin e bajrakut nga Vilza në Drisht u bë shkak një ngjarje. Postriba bie në përpjekje me forcat malazeze, në luftë për mbrojtjen e trojeve, thuhet në vendin e quejtur Maja e Helmit. Këtu vritet bajraktari i Vilzës që mbante flamurin dhe duke mos pasur luftëtar tjetër të fisit të tij për ta zevendësuar, e merr flamurin një luftëtar nga fisi Muhaj i Kalasë së Drishtit, dhe nepërmes plumbash arrin ta ngrejë flamurin në Maje të Helmit. Megjithë fisnikërinë e fisit Muhaj për ta lënë bajrakun përsëri në Vilzë, këta, po me fisnikëri nuk pranuan ta mbanin më bajrakun, duke e quejtur trimëri ngritjen e flamurit në Majen e Helmit dhe në këtë mënyrë u bë kalimi i bajrakut nga Vilza në Drisht. I pari në fisin Muhaj e mori bajrakun i quejturi Hasë Bajraktari dhe pas vdekjes së tij e merr detyrën e bajraktarit Halil Isufi në një moshë të re. Ai ishte rreth 20 vjeç kur e merr këtë detyrë dhe e kryen në mënyrë të shkëlqyer deri ditën që u vra në moshën 76 vjeçare, rreth vitit 1921.

Halil Isufi ishte një nacionalist i devotshëm. Ai gjithë jeten e tij ia kushtoi mbrojtjes së trojeve. Së bashku me nacionalishtë të tjerë të shquar në kohë të ndryshme si Tahir Haxhija, Adem Haxhija, Ymer Beqiri e Haxhi Idriz Boksi nga Postriba, Dasho Shkreli e Oso Kuka nga Shkodra, Dedë Gjoluli nga Hoti, moren pjesë në çdo betejë që u zhvillue në mbrojtje të sovranitetit dhe të integritetit tokësor. Halil Isufi merr pjesë në Rrethimin e Shkodrës me 1912, në luftën për mbrojtjen e saj. Osman Kupi nga Drishti na vë në dispozicion një akt guximi të jashtëzakonshëm të Halil Isufit në Rrethimin e Shkodrës. Ai tregon: Mali i Zi gjuen me topa primitiv nga Kratuli i Boksit në drejtim të Shkodrës. Predha bie brenda telave të rrethimit. Në atë moment Halil Isufi e kapë predhen me dy duartë, e vë atë në sup dhe siç ishte me fitil të ndezur e hedh atë jashtë telave të rrethimit dhe u jep urdhër luftëtarëve të ulen në pozicion barkas deri sa të pëlcasë predha. Kur plasi ajo i mbuloi luftëtarët me dhe por nuk u vra asnjeri.”

Halil Isufi merr pjesë në Kryengritjen e Postribës në vitin 1916 kundra regjimit austrohugarez. Në janar të vitit 1916 ushtritë austrohungareze hyjnë në Shkodër. Ata porsa hynë vendosen regjinmin ushtarak të pushtimit. Në popull ziente revolta e fuqishme kundër pushtuesit. Forcat popullore të organizuara dhe të udhëhequra nga Halil Isufi, bajraktari i Drishtit, Adem Haxhija, vojvodë dhe komandant popullor, bajraktari i Boksit dhe ai i Sumës, po përgatiteshin për të filluar një kryengritje të armatosur kundra pushtuesve austro-hungarezë. Komanda austro-hungareze e parashikonte rrezikshmërinë që paraqiste kryengritja, ndaj dhe u përgatit për të pënguar kryengritjen. Ajo dërgoi posaçërisht një fuqi të madhe ushtarake për të shtypur Kryengritjen e Postribës. Në Drisht ajo dërgoi një detashment ushtarak të pajisur me dy topa e gjashtë mitroloza, pasi Drishti ishte qendra e Postribës. Ajo përpiqet të shpërndajë kryengritësit që ishin organizuar dhe po prisnin urdhërin e fillimit të kryengritjes. Me gjithë që ky detashment zbrazi disa topa e mitroloza nuk ia arriti qëllimit. Kryengritësit, nën komanden e Halil Isufit e Adem Haxhisë me bajraktarin e Boksit nisen egërsisht kryengritjen. Detashmenti në përpjekje për të shpëtuar u nisen me ngut drejtë Shkodrës, por megjithatë afër Urës së Mesit la të vrarë tre ushtarë dhe u zunë robër dy boshnjakë.

Halil Isufi së bashku me Adem Haxhinë merr pjesë edhe në Luftën e Koplikut në vitin 1920, ku forcat vullnetare të luftëtarëve të Postribës së bashku me luftëtarët shkodranë dhe ata të Malësisë së Madhe qëndrojnë heroikisht dhe i zbrapsin forcat pushtuese të armiqëve serbo-malazesë duke i nxjerrur jashtë trojeve shqiptare.

Halil Isufi ishte një njeri që i përkiste një temperamenti sanguin. Ai ishte i gjallë, i lëvizshëm, gjaknxehtë me mimikë të pasur. Ai ishte njeri shumë i afrueshëm dhe i dashur me njerëzit. Ai ishte njeri me ndjenja të forta por jo të thella e të qëndrueshme. Halil Isufi kishte humor të mirë, por këtë e kishte shumë të lëvizshëm. Ai lehtë, për diçka fare të thjeshtë kalonte në humor të keq. Ai ishte njeri me iniciativë, i guximshëm, i aftë për të gjetur zgjidhje në momente të vështira, siç qe rasti i largimit të predhës nga zona që rrezikonte jetën e luftëtarëve në Rrethimin e Shkodrës.

Halil Isufi ishte njeri me karakter të fortë. Për nga përmbajtja ai ishte me botëkuptim idealist dhe besimtar. Ai ishte njeri me vullnet të fortë për të përballuar vështirësitë e jetës, për të siguruar mbijetesën njerëzore.

Halil Isufi ishte njeri i guximshëm, trim, besnik, bujar, i vendosur, nacionalist i devotshëm. Ai ishte i durueshëm dhe deri në njëfarë mase e zotëronte veten duke u përpjekur për të ruejtur gjakftohtësinë në raste konfliktesh, por ai nuk arrinte ta kontrollonte veten deri në fund. Ai kishte karakter burri, peshonte rëndë në fjalën dhe vepren e tij, ishte zemerbardhë, ishte i zgjuar.

Halil Isufi ka pasur fizionomi burrërore. Ai ishte autoritar. Mustaqet e gjata të kthyera pak sipër dhe me ngjyrë të kuqërremët deri në të verdhë duket sikur i jepnin fisnikëri e burrëri. Sytë e kuq i jepnin ashpërsinë dhe trimërinë. Fytyra e bardhë në të kuqe përsonifikonte bardhësinë e shpirtit dhe peshen e mençurisë. Ai mbante mbi krye qeleshe të bardhë të formës dibrane, vishte anteri me spik, xhamadan ari, çakçirë më spik, gybere shajaku. I veshur kështu ai të krijonte përshtypjen sikur ke përpara një plak dymijë vjeçar që shekujt nuk i hoqën gjë por i shtuan dhunti. Ai dukej sikur vinte nga thellësitë e historisë dhe udhëtonte drejtë pafundësisë.

Halil Isufi ishte njeri i vendosur në marrjen e vendimeve dhe në zbatimin e tyre. Ai nuk e kthente kurrë mbrapa një vendim të marrur edhe sikur të ishte në dëm të tij. Kjo përbënte, ndoshta, një ves të tij, të cilin nuk mund ta quajmë këmbëngulje për ta çuar deri në fund vendimin e marrur, por një kokëfortësi.

Halil Isufi ishte njeri i dashur dhe i sjellshëm në familje e shoqëri. Nuk i dhimbej asgjë nga pasuria e tij për pjesëtarët e familjes sepse, në fund të fundit, thoshte ai, pasuria është vënë me djersen e tyre, ndaj dhe duhet ta gëzojnë. Në familje jetonte me vëllezërit e tij, Tafë e Dan Isufi, të cilët i donte dhe i respektonte shumë.

Ai ishte burrë serioz, megjithatë ai e donte shumë këngën dhe muzikën. Ai pëlqente shumë këngët patriotike që këndoheshin me lautë e çifteli, e sidomos këngët me heronjë legjendarë si ato të Mujos e Halilit, të Gjergj Elez Alisë, etj.

Halil Isufi ka pasur pasuri dy kuaj shale, dy pendë qe, lopë, qindra krerë dhi, dele, etj. Ai kryent tregun e shtëpisë, merrej kryesisht me kuaj dhe i donte shumë ata. Ai, jo vetëm që merrej me drejtimin dhe organizimin e jetës familjare, por edhe me drejtimin e bajrakut, me pleqërim gjaqesh e konflikte të ndryshme shoqërore. Ai merrej me drejtimin e luftëtarëve në bashkëpunim me bajraktarët e bajraqeve të tjera të Postribës dhe të zonave fqinjë si Dukagjin, Shkodër, Hot etj. Ai bashkëpunonte edhe me vojvodët e komandantët popullorë të Postribës e zonave të tjera.

Halil Isufi nuk ka qenë njeri hakmarrës. Megjithatë, për çeshtje nderi, pristigji, integriteti tokësor, etj.,ai nuk falte njeri, ishte i rreptë. Gjithashtu ai nuk falte edhe kur vartësit e tij nuk i zbatonin urdhërat që ai u jepte.

Halil Isufi i donte shumë njerëzit dhe nuk kishte komplekse fetare në drejtim të respektit e dashurisë. Ai donte shumë Beqir Velen e fisit Dushaj, Ymer Brahimin e fisit Halilaj në Dragoç dhe djalin e tij, Sadik Ymeri. Ai donte shumë familjen e Tyrbetarëve. Ai donte shumë Kolë Kirin, Kolë xhuxhen dhe Sylço Begun me vëllezër që ishin prej fiseve të mira të qytetit.

Siç thonte, ai dinte edhe të urrente. Ai urrente shumë njerëzit e pabesë, frikacakët, hajdutët, gënjeshtarët, imoralët, etj. Ai urrente shumë pushtuesit serbë e malazesë, të cilët kishin vrarë e plaçkitur disa herë gratë, fëmijtë dhe pleqët e Postribës. Ata i kishin një borxh të madh Halil Isufit dhe Postribës, gjithë popullit shqiptar.

Halil Isufi ishte njeri shumë besimtar. Përpiqej të kryente të gjitha ritet fetare dhe faljet sipas normave Islame.

Halil Isufi ka pasur lidhje respekti e dashurie të ndërsjelltë me bajraktarët e Tophanës në Shkodër, të Shalës, të Shoshit, të Hotit. Ai ka pasur lidhje miqësore me Adem Haxhinë e Boksit, komandantin e shquar popullor, me Elez çelen të fisit të njohur Laçej te Pukës, etjerë. Halil Isufi ka marrë pjesë në të gjitha betejat që janë zhvilluar në mbrojtje të trojeve të kombit, bashkë me Adem Haxhinë deri sa vdiq në 1921-shin.

Halil Isufin e donin dhe e respektonin shumë bashkëkohësit e tij deri në atë masë sa që kurrë nuk e thërrisnin në emer por me epitetin “Bajraktar” .

Ai nuk ka pasur arsim laik por vetëm fetar. Ai ka kryer mejtep për të mësuar se si duhet të lidhet muslimani me e Zotin e tij dhe si duhet të adhurohet, si duhet të kryhen detyrimet ndaj Zotit të Gjithësisë. Duke qenë një besimtar i devotshëm, ai ka falë nga pasuria e tij sipas ligjit Islam të Sheriatit dhe ka ndihmuar familjet e varfëra si familjet në Kala të Drishtit dhe në fshatra të tjera.

Halil Isufi ka treguar një kujdes të veçantë ndaj xhamisë si ndërtesë kulti. Në xhami, që edhe sot ndodhet në qendër të lagjes Kala, ai ka vendosur shtylla anës rrugës me fenerë ndriçues, në drejtim të portës së lindjes sipër dhe asaj të përendimit poshtë. Gjatë gjithë natës xhamia dhe rruga kryesore e lagjes nga porta në portë ishte nën ndriçimin e fenerëve, që bashkë me gjelbërimin e manave anës rrugës dhe dritën e hënës krijonin një pamje të magjishme. Lagjja Kala merrte pamjen e një qytetërimi në antikitet. Në mendjen dhe shpirtin e Halil Isufit reflektohej arti i qytetërimit të Drivastit të lashtësisë.

Halil Isufit i erdhi një vdekje e shpejtë dhe jo e zakonshme, megjithate fisi i bajraktarit ruajti gjithmonë burrërinë dhe fisnikërinë, siç e kanë pasur rregullat dhe kanuni i maleve. Mbas vdekjes së Halil Isufit detyrën e bajraktarit e mori Myrto Dani, nipi i Halil Isufit, ndërsa sot këtë ofiq e gëzon Ymer Myrto Muhaj, Djali i Myrto Danit.

Fisi i Bajraktarit të Drishtit është fisi më i nderuar në Drisht. Ai ruan traditat më të mira të fisnikërisë, të bujarisë, trimërisë, të besës, të respektit dhe të dashurisë njerëzore. Në moralin e shoqërisë njerëzore më trimëri është me falë se me vra. Njeriu ka një jetë që Zoti ia ka dhuruar dhe vetëm Ai ka të drejtë t’ia marrë atë. Njeriu është i privuar nga Zoti i Gjithësisë në këtë të drejtë. Njeriu duhet të jetë falës sepse duke falur fisnikërohet shpirti i tij, pra fiton veti hyjnore.

Halil Isufi do të mbetet kujtimi më i bukur dhe njeriu më i nderuar i Postribës në brezat që do të vijnë pas. Ai do të rrezatojë gjithmonë tek ne fisnikëri, paqe, respekt e dashuri njerëzore. Ai do të mbetet gjithmonë mishërim i trimërisë, burrërisë, besës, fisnikërisë dhe paqes mes fiseve e bajraqeve të Postribës.

[muskulozi]

Di ndokush ndonje gje per fisin Cakaj

[fegi]

Di ndokush ndonje gje per fisin Cakaj

Cakolli (mbiemër)
Nga Wikipedia, Enciklopedia e Lirë

Mbiemri Cakolli, rrjedhë nga mbiemri Caka që njifet ne shumë rrethina të Kosoves, një pjesë e madhe e ketij të themi fisi, gjindet posaqerisht ne rrethin e komunes së Klines ne fshatin Budislac dhe Bigjë, ku edhe mbiemri Caka ka ne gjirin e vete te afermit e tyre me mbiemer Zefi që jetojnë po në ketë rrethinë të kesaj komune. Po nga kjo familje janë të afert edhe Nikolljat të cilet jetojnë në komunen e Klines (Nrec Nikolla) bashk luftetar i heroti tonë Ndue Perlleshi dhe qendresa e tij ndaj forcave partizane ne kohen e luftes së dytë boterore. Ka mbiemra të tillë dhe ne komunen e Gjakoves. Me mbiemrin Cakolli kemi edhe nedisa komuna te ndryshme të Kosoves, dhe kemi edhe të pastorin e kishes protestante te Kosoves Fehmi Cakolli dhe gazetarin Bahtir Cakolli, dikur punetor ne RTP dhe udheheqes i programit të nates në atë kohë. Prejardhja e mbiemrit Caka-Cakolli, llogaritet që nga vitet e 1880 e kendej dhe se ne historikun e saj me vonë futet edhe Noka i Vogel (Nok Caka) që dikur kendohej në kenget folklorike për trimerin e tij të shkathet dhe të veqantë ndaj rezistences serbe dhe asaj turke ne rrethin e Dugagjinit. Ky fis është një fis i ardhur nga rrethi i krahines së Mirdites qe quhen edhe fisi Kaqinar, por ka edhe shumë të perkatesis të ketij fisi. Te dhenat gojore tregojnë se ky mbiemer ka mbetur për shkak të lojes së vjeter shqiptare Cak (Cic-mic) pra ne lojen behet një e ashtu quajtur Cak dhe Dun, por sa është kjo e saktë nuk kam të drejtë të prononcohem aq me siguri të plotë. Sikur të behej kontakti i familjeve Caka dhe Cakolli, besoj se do të dilnin deri në një histori të perbashket të tyre, dhe se mendoj se kjo është mesa e rruges që të behet një gjë e tillë.

[Baptist]

Cakolli (mbiemër)
Nga Wikipedia, Enciklopedia e Lirë

Mbiemri Cakolli, rrjedhë nga mbiemri Caka që njifet ne shumë rrethina të Kosoves, një pjesë e madhe e ketij të themi fisi, gjindet posaqerisht ne rrethin e komunes së Klines ne fshatin Budislac dhe Bigjë, ku edhe mbiemri Caka ka ne gjirin e vete te afermit e tyre me mbiemer Zefi që jetojnë po në ketë rrethinë të kesaj komune. Po nga kjo familje janë të afert edhe Nikolljat të cilet jetojnë në komunen e Klines (Nrec Nikolla) bashk luftetar i heroti tonë Ndue Perlleshi dhe qendresa e tij ndaj forcave partizane ne kohen e luftes së dytë boterore. Ka mbiemra të tillë dhe ne komunen e Gjakoves. Me mbiemrin Cakolli kemi edhe nedisa komuna te ndryshme të Kosoves, dhe kemi edhe të pastorin e kishes protestante te Kosoves Fehmi Cakolli dhe gazetarin Bahtir Cakolli, dikur punetor ne RTP dhe udheheqes i programit të nates në atë kohë. Prejardhja e mbiemrit Caka-Cakolli, llogaritet që nga vitet e 1880 e kendej dhe se ne historikun e saj me vonë futet edhe Noka i Vogel (Nok Caka) që dikur kendohej në kenget folklorike për trimerin e tij të shkathet dhe të veqantë ndaj rezistences serbe dhe asaj turke ne rrethin e Dugagjinit. Ky fis është një fis i ardhur nga rrethi i krahines së Mirdites qe quhen edhe fisi Kaqinar, por ka edhe shumë të perkatesis të ketij fisi. Te dhenat gojore tregojnë se ky mbiemer ka mbetur për shkak të lojes së vjeter shqiptare Cak (Cic-mic) pra ne lojen behet një e ashtu quajtur Cak dhe Dun, por sa është kjo e saktë nuk kam të drejtë të prononcohem aq me siguri të plotë. Sikur të behej kontakti i familjeve Caka dhe Cakolli, besoj se do të dilnin deri në një histori të perbashket të tyre, dhe se mendoj se kjo është mesa e rruges që të behet një gjë e tillë.

Na mbyte mor bire me kotesira te tipit vulgas profanum pa asnje kuptim...
Por mire bere qe deri diku dhe sinjal qe Cakajt nuk jane fis i ndare, po bark e 'mehalle'.

Emri: Cak; -eshte deminutiv origjinal shqiptar i emrit te njohur Isak; I cili vjen drejte nga periudha e dyte dhe e trete e rezistences shqiptare ndaj asimilimit turk; Periudhe kur jeta publike shqiptare vecme iste shuar dhe kur thirrjet brendafamiljare zene te perditesohen edhe si thirrje publike. Shembull: Nikë dhe Kolë jane dy forma kryesore te te njetit emer; Nikollë.

Emri Isak, qe ne disa krahina gjindet edhe ne formen pak me origjinale si: Sak ; [Person qe me vie ndermend si Sak Fazlia, ta zeme]; - Ne formen mbimerore Cakaj, - ne viset qe pranuan te shpalleshin turq (ne periudhen e serbise se pare) - fituan, ose pranuan prapashtesen ~olli, duke marre thirrjen e njohur tashme ne viset prourbane e urbane si: Cakoll dhe Cakolli. Por viset e paturqizuara ruajten format e pastra gjuhesore si: Caka, Caku, dhe kolektiven Cakaj si gjithe Cakajt tjere, ekmr.

b.b. Troy III p.a.e.

[fegi]

Di ndokush ndonje gje per fisin Cakaj

Akoma nuke dihet saktesisht cilit fise i takojn Cakollet.ja edhe disa shenime per mbiemrin cakolli me gjersisht

http://sq.wikipedia.org/wiki/Diskuti...biemrit_CakollShumë të nderuar dhe të rrespektuar,

Tërë kjo qka keni bërë rreth mbiemrit Cakolli është një meritë e madhe juaja.Sigurisht kurreshtja për të hedhur dritë mbi zanafillën e mbiemrit tonë ishte e madhe dhe e arsyeshme.Gjitha shpjegimet jepnin diqka që duhej të hidhej në këtë faqe rreth mbiemritCakolli,andaj dikush ka hedhur dritë më shumë,dikush më pak dhe ashtu pritej,sepse jo të gjithë nuk janë të prirur të mendojnë njësoj.Wikepedia ka bërë shumë rreth këtij ndriqimi,sepse me durim ka trajtuar mendimet e të gjithëve.Duke e falemnderuar D.r.Femi Cakollin i cili duket prerë i ka dhënë përgjegje këtij diskutimi,duke hedhur dritë dhe begatuar të dhënat rreth toponimeve dhe mbiemrit tonë mendoj se kemi përmbyllur një kapitull të historikut të shumë pritur.Tëra ajo që ka shkruarD.r Femi Cakolli,është ashtu ,me që doktori ka bërë hulumtime,por diqka të përafërt e kemi ndëgjuar nga gjyshërit tanë të cilët e shpjegonin odave kur ne ishim si fëmijë.Unë si mërgimtarë kam ndëgjuar se D.r Femi Cakolli ka shkruar një libër rreth toponimeve dhe ka hedhur dritë rreth mbiemrit Cakolli.Pasi libri nuk më ka rënë në dorë,unë mendoj se Femi Cakolli në libër ka hedhur hapa më gjërsisht rreth mbiemrit Cakolli,sepse sa i bëra një vështrim këtij shënimi,duket semë pak është folur rreth mbiemrit,sidoqoftë sa të shkoj në pushimedo të takohem me D.r Femi Cakollin dhe do të shkëmbejmë mendime më gjërsisht rreth mbiemrit.Rreth mbiemrit Cakolli mendoj se duhet të ketë mospajtime,rrënja Cak-duhet të mbetet e pandryshuar-olli- nuk është pjesë shqipe e mbiemrit tonë,por e turqizuar nga pushtuesi turk.Andaj mendimi im personal është se mbiemri ynë duhet të del më i shqipëruar,pa prapashtesat-olli-,psh.mund të jetë Caku-ose Cakaj!!!Ajo që ka cekur më lart Feti Cakolli,nga leximet në fjalor rreth mbiemrit Cakolli,është e saktë,edhe unë kam gjetur disa mbiemra nga Shqiperia si psh.Cakoli,Cakulli,Cukalla,etj....Por lind pyetja:Sa kanë bërë qytetarët nga Shqipëria rreth ndriqimit të mbiemrave,kur dihet se edhe ata kishin të njejtin fat si ne,nën pushtimin turk.Prap jam i mendimit se është bërë një njohuri e madhe rreth fshatit Krilevë dhe mbiemrit Cakolli,andaj falemnderojWikepedian që me durim i dha fushatë të mjaftueshme diskutimeve rreth mbiemrit CAKOLLI,po ashtu falemnderoj të gjithë ata që bënë mundin e tyre rreth trajtimit të kësaj teme,e në veqanti falemnderoi z.D.r.Femi Cakollin.