Arvanitasit heronj dhe kryeministra te Greqise se re

[Kosovari_78_Ca]

Naim Frasheri ka shkruar:

"E kush e beri Morene? (Greqine)
Gjithe shqiptare qene!
S'ish' shqiptar Marko Suli? (Marko Bocari)
Xhavela e mjauli?
Shqiptar, bir shqiptari!
Me armet e Shqipnis
Iu hodh themeli Greqis'"


Nga Arben Llalla
studim

ARVANITËT DHE VLERAT E TYRE

Histori të vërteta të studiuara nëpër arkivat dhe librat të autorëve
grek.

Arvanitët janë një realitet në shtetin e ri Grek. Ata kanë luftuar
në revolucionin e 1821 bashkë me grekët kundra osmanëve turq, për
formimin e shtetit të ri grek, arvanitët e quajnë veten e tyre zotër
të Greqisë. Hartuesit e shoqërisë greke qenë tre shqiptarë nga
fshati Arvanitohori,- Pano Joani, Nikol Kristianika, Janaq Adhami.
Dhjetra vjeçarë më parë mbizotronte pikpamja se arvanitasit në Greqi
janë një racë e ulët. Këtë gjë e besonin dhe vetë arvanitët, pasi
nuk njihnin historinë e të parëve të tyre që kanë kontribuar për
krijimin e shtetit të ri Grek.
Për mohimin e kontributit arvanitas në krijimin e shtetit të ri
Grek, fillimisht u mohua raca, gjuha shqipe dhe u hodhë baltë mbi
disa figura të shquara heroike të Revolucionit Grek të 1821, që
ishin arvanitas pra shqiptar, duke i quajtuar tradhëtar, burgosur
dhe shumë prej tyre u vranë në pabesi.
Kështu ata politikanë dhe historianë grekë që hodhën baltë mbi disa
figura të shquara arvanitase të 1821, kërkonin që të pritnin rrënjët
arvanitase të ekzistencës në Greqi. Por nuk ia arritën këtij qëllimi
dashakeqës, sepse jeta historike, politike dhe kulturore greke nuk
ka kuptim pa ekzistencën e racës arvanitase në Greqi.

Arvanitasit heronj dhe kryeministra të Greqisë së Re

Është fakt që tashmë nuk mund të diskutohet edhe pse deri tani
pjesërisht ishte fshehur që 90 ndër 100 heroit e Revolucionit të
1821, ishin arvanitë ose shqiptarë.
Që arvanitasit mbajtën peshën kryesore të luftës Nacionalçlirimtare
të 1821, përveç që ishin pjesa dërrmuese e popullit grek në
periudhat e kryengritjes, mund të shpjegohet edhe nga fakti që
arvanitët ishin një popull luftarak, krenaria e të cilit nuk mund të
toleronte poshtrimet e skllavërisë.
Revolucioni i 1821, ishte kryesisht në themel vepër e arvanitasve të
Epirit, Rumelisë, Moresë dhe e arvanitasve të ishujve të Hidrës,
Specas, dhe Psaron.
Populli arban ose shqipëtar në çdo vend të Ballkanit që u ndodh,
gjithnjë luftoi për të dëbuar çdo pushtues dhe përdhosës i tokës së
tij të shenjtë.
Arbanët janë krijuesit e çetave të komitëve nën pushtimin turk, që
rruajtën jo vetëm vërtetin e mosnënshtrimit dhe liridashjes, por
edhe traditat dhe konceptet e lashta, muzikën, vallet dhe këngën
popullore të tyre.
Më 1647, konsulli i Francës në Athinë, Zhan Kird, vërtetoi
se `'Komitat e periferisë të Athinës, Atiki aq edhe në More, janë të
gjithë arvanitë''.
Arbani ose shqiptari kudo ku luftoi në Ballkan u nderua për
heroizmin e tij në Revolucionin e Aleksandër Ipsilantit në Moldavo-
Vllahi.
Arbanët luftuan tre shekuj më parë për lirinë e Qipros me në krye
arvanitin poet Manoli Blesi, që ky poet përmendë në poezitë e tij të
gjithë arvanitët e tjerë që luftuan në rrethimin e Lefkosisë.
Arbanët kudo që u ndodhën, largë zemrës së atdheut amë Shqipni, nuk
e harruan atë.
Më 1854 e Teodor Griva me një bashkim të madh arvanitas dhe djalin e
tij Dhimitrin marshuan në drejtim për çlirimin e Shqipnis, por që ky
marshim dështoi me ndërhyrjen dashakeqe të fuqive perëndimore dhe në
veçanti të Francës.
Më 1901-1907, gjeneral Riccioti Garibaldi, djali i heroit kombëtar
të Italisë, Xhuzepe Garibaldi. Me rreth 1000 arbëreshë, dëshironte
të zbarkonte në brigjet e Shqipnis për çlirimin e saj nga pushtuesit
turq, por këto përpjekje dështuan si pasojë e ndërhyrjes së shteteve
perëndimore.

Kjo gjuha arbërishte
është gjuhë trimërie
e fliti Admiral Miauli
Boçari dhe gjith Suli

Disa nga shqiptarët ose arvanitë heronjë të revolucionit të 1821
ishin, Gjeorgjio Kundurioti, Kiço Xhavella, Andoni Kryezi, Teodor
(Bythgura) Kollokotroni, Marko Boçari, Noti Boçari, Kiço Boçari,
Laskarina Bubulina, Anastas Gjirokastriti, Dhimitër Vulgari,
Kostandin Kanari, Gjeorgjio (Llalla)Karaiskaqi, Odise Andruço,
Andrea Miauli, Teodor Griva, Dhimitër Plaputa, Nikolao Kryezoti,
Athanasio Shkurtanioti, Hasan Bellushi, Tahir Abazi, Ago Myhyrdani,
Sulejman Meto, Gjeko Bei, Myrto Çali, Ago Vasiari, shumë e shumë
shqiptarë të tjerë. Me të drejtë poeti ynë kombëtar Naim Frashëri do
tu këndonte shqiptarve heronjë të revolucionit grek të 1821.

E kush e bëri Morenë, ( Greqinë )
Gjith shqiptarë qenë,
S'ishin shqiptar Marko Suli? ( Marko Boçari )
Xhavela e Mjauli?
Shiptar, bir shqiptari,
Me armët e Shqipnis.
Iu hodh themeli Greqis.

Shqiptarve u takoi nderi më i lartë që ti sjellin kurorën e Greqisë
mbretit të saj Othon, sepse të tre antarët e komisjonit që u dërguan
ishin shqiptar, Andrea Miauli, Marko Boçari dhe Dhimitër Plaputa.
Revolucioni grek i 1821 është vepër në të vërtetë e arvanitëve. Bile
shteti që u krijua mbas vitit 1821 podhuajse shumica e banorve
flisnin në Greqi gjuhën shqipe.
Ka qenë fama shqiptare që i ka detyruar grekët e sotëm të pranojnë
fustanellën shqiptare si kostumin e tyre kombëtar. Për nder të
trimëris të heronjëve shqiptarë, grekërit morrën kostumin kombëtar
shqiptar që vishej nga Kosova e deri në Poleponezi dhe e bënë të
tyrin.
Mirëpo, grekërit e deformuan këtë veshje të bukur që vishej nga
kombi i Arbërit duke shtuar palët e fustanit nga 60 në 200 palë. Në
xhaketë, në mengët e lira, shqiptarët nuk i fusin krahët, ndërsa
grekët i fusin ato. Fustanella shqiptare është e gjatë deri 10 cm
poshtë gjurit, ndërsa grekërit e shkurtojnë sa më shumë, sa mbulon
vetëm prapanicën.
Arvanitët, këta luftëtar trima, heronjë të Revolucionit të 1821, jo
vetëm me armët e tyre luftuan për panvarësinë e Greqisë, por ishin
kryetarët e parë të shtetit të ri grek, që drejtuan Greqinë drejtë
ndërtimit të jetës europjane.
Në vitin 1850, arvanitasi Andoni Kryeziu kur ishte kryeministër,
shpalli Kishën Autoqefale Greke, duke e shkëputur përgjithmon nga
vartësia e Fanarit të Stanbollit.
Kur arvaniti Dhimitër Vulgari ishte kryeministër i Greqisë, u bë e
mundur bashkimi i Shtat ishujve me Greqinë. Kryeministri Dhimitër
Vulgari mbështeti fuqishëm kryengritjen e ishullit të Kretës për tu
bashkuar me Greqin.
Gjenerali Teodor Pangallo kur ishte president i Greqis (1925-1926) u
arritën shumë marrveshje të rëndësisshme në fushën e politikës dhe
kulturës me Shqipërin.
Më 1926 arvaniti Teodor Pangallo gjyshi i ish-ministër i jashtëm dhe
i kulturës greke më 1997-2000, me të njëjtin emër Teodor Pangallos.
Kur ishte president i Greqisë më 1925-1926, bëri një deklaratë
zyrtare para Lidhjes së Kombeve në Gjenevë se: `'Republika Greke
njihte minoritetin shqiptarë që jetonte në Greqi, dhe nuk i
konsideronte më shqiptarët muhamedanë popullsi turke. Dhe se teza që
ortodoksit shqiptarë janë grekë, që është përkrahur deri më sot nga
ne, është e gabuar dhe është hedhur poshtë nga të gjithë ne. Pasi
ajo mori të tatëpjetën dhe arriti pikën që s'mbante më, mora masat e
duhura dhe shpërndava të gjitha shoqëritë `'vorioepiriote,, që
mëshironin skaje me ekstreme të këtij mentaliteti të sëmurë''.
Kjo pjesë e deklaratës së ish-presidentit grek me gjak shqiptari
1925-1926 Teodor Pangallo në Lidhjen e Kombeve, është botuar në
periudhën e provokimeve të gushtit 1949, në gazetën `'Akropolis''
dhe është ribotuar në vitin 1974, në librin `'Përmbledhje e Teodor
Pagallo'' vëllimi i dytë 1925-1952, faqe 111-115.
Kur ishte president Teodor Pangallos marrëdhënit midis dy shteteve
1925-1926, ishin më të mirat e deri tanishme. U hoq kufiri midis dy
fqinjëve, shumë djem shqiptarë studiuan falas në shkollat e Athinës,
bashkëpunimi tregëtar ishte i suksesshëm etj.
Arvanitas të tjerë që u bënë kryeministra të Greqisë kemi; Gjeorgjio
Kundurioti, Andoni Kryeziu, Athanasio Miauli, Dhimitër Qiriako,
Emanuil Repili, Pavlo Kundurioti, Aleksandër Koriziu, Petro Vulgari,
Aleksandër Diomidi, Kiço Xhavella etj.

[Kosovari_78_Ca]

Nga Arben Llalla



ARVANITËT DHE VLERAT E TYRE

Një përmbledhje e shkurtër mbi historinë dhe kontributin shqiptar në
krijimin dhe ecurinë e shtetit të RI Grek.

Gjuha jonë vetëm thuhet
nuk e lanë që të shkruhet
Bëmë këngë këshillat e urta
që të mos harrohet gjuha

Popullsia shqiptare që jeton sot në shtetin e ri Grek, ndahet në dy
grupe, ata që quhen arvanitas, dhe ata që quhen shqipëtar, që grekët
i quajnë alvani dhe kanë ardhur në Greqi pas pushtimit osmano turk.
Të pakët janë njerëzit të cilët dinë historinë e vërtetë të
arvanitëve dhe zonat në Greqi, që banohej dhe banohet nga popullata
që flasin gjuhën arbërore ose shqipe.
Në këtë studim do të përmendim disa nga figurat më të shquara të
revolucionit grek të 1821 që ishin shqiptar, disa kryeministra të
Greqisë që kishin gjak shqiptari dhe shumë figura të njohura të
kulturës greke që ishin arvanitas.
Janë zbuluar se në Greqi gjënden mbi 600 katunde që flasin në vatër
gjuhën shqipe ose arvanitika, ku ndahen në dy grupe. Ata që quhen
arvanitas dhe janë vendas që njihen që në kohën antik edhe janë
rreth 450 katunde, dhe shqiptarët që grekët i thërrasin allvani që
kanë ardhur në Greqi mbas pushtimit osmano-turk, dhe janë mbi 150
fshatra.
Kryesisht katundet që janë banuar dhe banohen nga elementi që flet
në vatër gjuhën shqipe ndodhen në zonën e Epirit, në Thrakë, në
ishujt Korfuzi, Speca, Hidra, Psaron, Andron, Poleponezi(Morea) etj.
Studiues që janë marrë me zbulimine katundeve që flitet gjuha shqipe
janë arvanitas Aristidh Kola, arbëreshi urat Antonio Bellushi, Jorgo
Miha, Jorgo Maruga, Athanasio Cigo etj.
Po në Greqi kur erdhen arvanitët siç i quajnë elenasit?
Kush është vendi amë?
Këto janë pyetje që torturon zemrën dhe mëndjen e çdo arvanitasi të
Greqisë.
Arvanitasit e Greqis sipas disa studimeve të huaja dhe shqiptare
janë njohur në Greqi rreth shekullit 4-7. Por i këtij mendimi nuk
janë dhe shumë historianë apo studiues të ndryshëm. Të cilët
mendojnë se rrënjët shqiptare në Greqi janë më të herëshme, që në
kohën antike.
Për këtë vërtetim ekzistojnë shumë dokumenta historike, këngët,
emrat e perëndive të Olimbit, emrat e qyteteve të lashta të Greqis,
që shpjegohen vetëm në gjuhën shqipe ose arvanitase.
Emri arvanitas rrjedh nga fjala Arbana, dhe fjala Arbana rrjedh nga
fjala ar+ban=arbërës, njeri që punon tokën.
Shqiptarët parahistorik quheshin nga njerëzit e letërsisë dhe
diturisë Ilir dhe më vonë Alban.
Kurse këta Ilirë, dhe Alban, vetquhen pellazgjë, arvanitas, dhe
shqiptarë dhe atdheun e tyre Pellazgjia, Arbana, Shqipni, dhe kurrë
nuk e kanë quajtur atdheun e tyre Iliri dhe Albani. Për herë të parë
u quajtën Albani nga gjeografi i lashtë Klaud Ptolemeu 90-160 pas
krishtit, territori midis Durrësit dhe Dibrës, dhe kjo popullsi u
quajt albanian.
Bota perëndimore vazhdoi të përdorte emërtimin ALBANIA, gjatë
perjudhës 150 vjeçare të kryqëzatave(1096-1208), ku Durrësi u bë
porti kryesor dhe rruga Egnatia, u bë shtegu kryesor përmes Shqipnis
Qendrore, që të nxirrte në Kostandinopojë(Stamboll) dhe më tutje në
Lindje.
Në fillim të shekullit 12, normanët, në këngën e Rolandit në gjuhën
frënge, e quanin krahinën nga Durrësi në Vlorë ALBANA.
Por atëhere pse arvanitasit nuk e quajnë veten e tyre shqiptar ose
alban, por vetquhen arvanitas...!?
Emri shqipëtar njihet rreth vitit 1400 pas krishtit, dhe kështu
arvanitasit e Greqis, dhe Azisë së Vogël, gjithmon janë quajtur
arvanitas, dhe arnaut. Dhe të gjithë ata arbëreshë që u larguan mbas
vdekjes së Skënderbeut, e quajnë veten shqiptar.
Ndoshta emërtimi arvanitas duhet të jetë më i vjetër se emri Ilir,
dhe është vërtetuar se është më i vjetër se emri Alban. Sepse po të
shohim qytetet e vjetra pellazgjike ato janë ndërtuar pranë
lumenjëve, duke qenë afër tokave pjellore, pra arbërës. Të gjithë
qytetet e Shqipërisë vërejmë që janë të ndertuara pranë lumenjëve.
Në gjuhën greke arbanët quhen arvanitas, sepse grekër B e lexojnë V,
pra njeri i atdheut Arbana. Turqit arvanitasit e Azisë së Vogël i
quajnë arnaut që rrjedh nga fjala arnavut dhe fjala arnavut rrjedh
nga fjala arvanit. Kurse arvanitasit kristian otodoks të Stambollit
(Kostandinopojës) dhe të Egjyptit i quajnë `'romei'' ose `'greçi''.
Megjithëse ndryshimet ndërmjet arvanitasve të Greqis, arbëreshëve të
Italis, Zarës, Ukrainës, Korsikës dhe arbërve të Prishtinës,
Tiranës, Ulqinit, Tetovës, në mënyrën e të menduarit, të shprehurit
dhe të ndjenjave, ne jemi vllezër të një gjaku, të një gjuhe, të
kombit të sotëm shqiptar. Që kemi rruajtur të gjalla pas kaq shumë
shekuj lufte dhe vështirësish, traditat tona të vjetra shqiptare.
Duke mbajtur të gjalla lidhjet shpirtërore ndërmjet njëri-tjetrit
dhe zemrës Arbëri.
Studime në drejtim të arvanitasve të Greqis janë shumë të pakta,
përveç disa studiuesëve seriozë të Prishtinës dhe pak të Tiranës,
për të mos thënë aspak. Akademikët shqiptar nuk janë marrë shumë me
arvanitët, kështu sot na mungojnë shumë materjale me vlera të mëdha
historike për kombin shqiptar.
Arvanitët e Greqis nuk janë ardhës, nuk janë as minoritet. Ata ishin
dhe janë akoma në Greqi. Valë të tjera të mëdha të arbanëve në
drejtim të Greqis ka patur në shekullin e 4-7 dhe 14, që njohim ne
nga disa historian, nuk janë veç tjetër, shpërnguljen e disa
principatave arbanëve të veriut në drejtim të jugut për arsyje të
pushtimeve të tokave të tyre në veri të Arbanisë nga pushtuesit
sllavë dhe më vonë nga osmanët turq.
Arbanët ose arvanitasit që lanë tokat e tyre në veri të Arbëris si
në, Slloveni, Kroaci e deri në fushë Kosovë. Kur zbritën në
drejtimtë Greqis së sotme, nuk u pritën me luftë nga popullsia e
atjeshme. Gjë që tregon se ata zbritën nga veriu në jug tek
vëllezërit e tyre të atjeshëm arbanit(arvanit), që jetonin në trojet
e tyre mijravjeçarë.
Me emërtimin arvanitas kuptojmë, vendas në Greqi, që janë pjesë e
trungut të gjakut të shprishë shqiptar.

[bani]

eshte e vertete , megjithmend arvanitet jane shqiptare dhe me shpirt shqiptari, une punoj per gati dy vjet me dy arvanitas dhe mund te them se ato qe u thane me lart jane qe te gjitha te verteta , arvanitasit jane pjesa me e madhe e popullsise ne greqi, shume greker i degjoj qe thone se ata jane dmth arvanitasit, krifi allvani, qe do te thote shqiptar te fshehte , tani e verteta eshte se nje shqipatr si puna ime nga kruja eshte e veshtire qe te kuptohem me ta ne dialektin e tyre toske , patjeter jo tamam toske si e shqiptareve ne shqiperi .
e cuditshme eshte se ata jane te bindur , ose te pakten keshtu u kane mbushur mendjen greket , se ne shqiptaret e shqiperise jemi turq, per arsyen e thjeshte se jemi myslimane .eshte gjithashtu per tu cuditur lidhja e forte shpirterore qe kane ata per kishen ortodokse greke , me ka bere shume here vaki qe disa njerz rraciste qe une i urreja ne pune ose lagje etj , me vone me dilnin se ishin arvanitas dhe me e cuditshmja eshte se ata nuk i duan shqiptaret, por jo te gjithe sepse kam bere muhabet ne shqip , paster fare me nje arvanits qe ishte nga fshati markopulo i atikise, qe me tha se kemi nje gjak dhe se jemi miq , kte pasi ata nuk e njohin fjalen shqiptar, pastaj ai iu drejtua edhe grekeve qe po na shikonin me habi , duke degjuar biseden tone ne shqip duke u thene ; timi qe kamari mu pu ime allvanos, jati i rizes mu ine apo ki, qe do te thote e perkthyer ne shqip ; eshte nder dhe mburrje per mua qe jam shqiptar , se rrenjet e mia jane prej andej.
kam jashtzakonisht shume raste me arvanitasit , sepse ato vete na flasin shqip te paret neve shqiptareve refugjate ketu ne greqi
tani u kujtova me vellain e shokut tim , i cili u njoh me nje vajze arvanitase nga nje fshat i evias, pasi e mori nje dite per dreke ne shtepine e saj , ajo duke mos i treguar prinderve se ishte nga shqiperia i dashuri i saj<se e kemi namin e keq>, vjen puna te hene buk dhe i jati i vajzes i thote ne shqip vajzes qe thuaj te haje pa turp< duke menduar se ai nuk e kupton>dhe ky cuni i pergjigjet ne greqisht , oqi oqi dhen mu aresi , qe do et thoet , jo jo nuk me pelqen , ai pa i habitur< po ky nga e mori vesh
ok naten e mire te gjitheve , eshte me te vertete teme e bukur , teme qe i ka rrenjet tshume thelle n eshekuj , ne historine jo shume te njohur te popullit tone , gjakut tone,

[dodoni]

Shqiptarët nuk mund të krenohen aspak me Marko Boçarin, Bubulinën, Kiço Xhavellën etj. shqiptarë heronjë të revolucionit grek e që kanë kontribuar për Greqinë. Shqiptarët mund të krenohen vetëm me shqiptarë që kanë kontribuar dhe kontribuojnë, punojnë për Shqiptarinë. Psh. po të krenohesh me nipin e Marko Boçarit, që është profesor në një univerzitet në Australi dhe që tha para disa vitesh se familja e tij ka qenë gjithmonë shqiptare, me njerëz të tillë po, mund të krenohemi. Me njerëz që e theksojnë se janë shqiptarë, që kontribuojnë dhe që punojnë për shqiptarinë, këta janë shqiptarët që mund të krenohemi me ta dhe duhet të krenohemi me ta.

Në Greqi, ashtu sikur edhe në gjithë vendet tjera me komunitete shqiptare duhet që vetë ne por sidomos shteti dhe qeveria nëpërmjet ambasadave të punoj më shumë dhe ndihmoj organizimin e tyre nëpër shoqata etj. të ndihmoj në hapjen e shkollave shqipe, kishave në gjuhën shqipe dhe të gjitha të drejtat kombëtare që u takojnë me konventa ndërkombëtare.

Pra, ambasadat sidomos duhet të punojnë më shumë në këtë drejtim sepse këtë punë e kanë ato, për këtë punë i paguajmë ne, prandaj duhet ta kryejnë këtë punë ashtu siç duhet. Kjo është në interes shumë të madh kombëtar për ne por edhe për fëmijët e brezat e ardhshëm që do të vijnë.

Përshëndetje

[Hyllien]

Dodon mos merr si pushka e jevgut. Ata te shkretet kane luftuar per aresyen e thjeshte se Greqia mund te ndihmonte me pas Shqiperine qe ta shporrte Turkun, por ja qe nuk ndodhi ashtu pas pavarsise. Ne krenohemi me ta sepse kudo i kujtojme greqise se nga i ka origjinat, ndersa ata pervec pervetsmit te historise sone nuk i ngelet gje tjeter.

[bani]

gabim.
ata ishin te vendosur te ndihmonin shqiperine per clirim , pasi qellimi i tyre ishte per t'iu drejtuar veriperendimit te greqise duke filluar nga janina se pari, po ajo qe ndodhi dhe qe e di shume mire dhe qe eshte bere dhe film ,<si i joni me skenderbeun> eshte se nje prift grek i udheheqjes se luftes per pavarsi te asaj kohe , menjehere pasi thyen turqit ne nafplio , ku eshte dhe kryeqyteti i pare i greqise, i cili quhesh Papafleshas , ky person pra arrestoi pa arsye te gjithe shqiptaret qe ishin udheheqes , me ne krye teodor bythgurin,ata vdiqen ne burgun e nafplios , ku kam shkuar para nji viti dhe e kam pare vete vendin ku u mbajten keto heronj , shqipatret e dine shume mire kete , ashtu dhe arvanitasit.
biles mund te them dhe dicka tjeter qe nuk ka lidhje me historine , pas mbarimit te ndeshjes shqiperi-greqi, shqiptaret qe dolen ne qender te athines , u ngjiten mbi bustin e teodor bythgurit dhe i lidhen ne doren e djathte flamurin shqipatr duke thirrur , ky eshte i joni, , vetem atehere per here te pare ky hero ngriti dhe pse ne bust , flamurin e atdheut te tij. kjo deshmi ,eshte nga dore e pare , .
gjithashtu ka pasur dhe perpjekje te hapjes se shkollave shqipe , te cilat nuk paten rrezultat si shkak i presionit te madh , keto perpjekje jane bere diku aty nga vitet 60-te,dhe kjo deshmi nga dore e pare ,sepse nje shqiptare qe mbante nje plake arvanitase me tha se ajo i kishte thene se ajo kishte qene mesuese ne gjuhen shqipe ne avlona <diku afer athines>, ajo plaka te thante peten ne shqip,
ok naten dhe per sonte