Presidenti Bush fiton zgjedhjet ne SHBA

[antares]

Tabela e mesiperme e ilustron ate punen e mentve te kokes! Pastaj historikisht eshte proverbiale zgjuarsia dhe kultura e amerikaneve! Puna e harbuterise eshte pak me e ngaterruar, se ca goje te keqia thone se barbaret dhe harbuterit e kriminelet ne permasa industriale jane vete ata! Prandaj ti Tironci-Londinez apo akullorja e nxehete mati pak fjalet kur flet per bashkekombasit e tu (gjithmone nese e konsideron veten Shqiptar).

[Llapi]

Dorëheqje në kabinetin e Bushit


Dorëheqjet e para në kabinetin amerikan
Shtëpia e Bardhë ka njoftuar se Prokurori i Përgjithshëm, John Ashcroft, ka dhënë dorëheqjen, në ndryshimet e para në kabinet pas rizgjedhjes së presidentit Xhorxh Bush.
Dorëheqjen e ka dhënë edhe sekretari i Tregëtisë, Don Evans.

Një zëdhënës i Shtëpisë së Bardhë tha se zoti Bush i kishte pranuar të dyja dorëheqjet.

Pas zgjedhjes së presidentit Bush javën e shkuar për një mandat të dytë, pritej që ai të bënte disa ndryshime në kabinetin e tij. Këto janë dorëheqjet e para të konfirmuara.

Në një letër me të cilën njoftonte dorëheqjen e tij, zoti Ashcroft shkruante se objektivi për të rritur sigurinë e amerikanëve para krimit dhe terrorit ishte arritur.

62-vjeçari Ashcroft pëlqehej në qarqet konservatore dhe grupet evangjeliste, të cilëve u pëlqente pikëvështrimi i tij fetar.

Ato mirëpritën zbatimin e ligjeve të ashpra për sigurinë pas sulmeve terroriste të 11 shtatorit 2001.

Megjithatë, mënyra se si zoti Ashcroft i përdori këto ligje, veçanërisht Aktin Patriotik, për të përgjuar mijëra vetë dhe për të mbajtur të arrestuar pa afat shumë të dyshuar pa u lejuar përdorimin e avokatëve, nxiti gjithashtu kritika të forta.

Anëtari tjetër i kabinetit që dha dorëheqjen ishte Don Evans, një mik i vjetër i presidentit Bush në industrinë e naftës dhe figurë kryesore në fushatën e zgjedhjeve presidenciale katë vjet më parë.

Ai thotë se dëshiron të kthehet në Teksas.

Tani që ndryshimi i kabinetit ka filluar, ka spekulime në Uashington edhe për dy figurat më të fuqishme të kabinetit -- Colin Powell and Donald Rumsfeld

BBC

[altin55]

FLORIDA "DUSHKU ZGJEDHOR" I AMERIKËS



U zbavitëm kur dëgjuam se afër 60 000 fletë votimi ishin zhdukur pa nam e pa nishan në shtetin Florida të SHBA dhe tashmë qarkullojnë fjalët se kjo është bërë për të ndihmuar kandidatin Xhorxh Bush të fitojë zgjedhjet presidenciale e të ribëhet president i SHBA-së. Janë zbavitëse lojërat e sajuara në Internet që simulojnë se si do të fitojë me hile Bushi në Florida, ku ende guvernator është vëllai i presidentit. Në këtë shtet para 4 vitesh u bë katrahura ne numrimin e votave derisa u kthye në komedi tërë fushata elektorale.

Si duket sëmundja e ngatërresave në zgjedhjet politike është bërë sëmundje e përbotëshme dhe ndaj saj nuk ka më imunitet as "kështjella e demokracisë", SHBA. Ne shqiptarëve na vjen më shumë për të qeshur kur dëgjojmë për humbje fletësh votimi, numërim me hile të votave, vjedhje të kutive të votimit, falsifikim procesverbalesh të qendrave të votimit, fitim pa të drejtë të mandatit të deputetit ose të presidentit me vendim gjykatash sepse të gjitha këto i kemi provuar disa herë gjatë një periudhe të shkurtër kohore, vetëm 14-vjeçare qysh kur filluan zgjedhjet pluraliste në Shqipëri. Për Amerikën, ama, deri para 4 vitesh kishim përshtypjen e shkëlqyer se nuk ndodhte asnjë difekt zgjedhor. Kurse tani na duket sikur edhe në Amerikë paska mbërritur "fenomeni i Dushkut" që lindi ne shqiperi.

XHORXH BUSH (RI)ZGJIDHET PRESIDENT I SHBA



Beteja zgjedhore e zhurmshme dhe shumë e kushtueshme për president në SHBA sapo ka përfunduar me fitoren e kandidatit republikan Xorxh Ë. Bush, i cili mori mandatin për të qëndruar edhe katër vjet të tjera si padron i Shtëpisë së Bardhë në Uashington selia e pushtetit më të plotfuqishëm që ka njohur ndonjëherë historia botërore, e pushtetit të atij shteti që e ka pak të quhet "Superfuqi" dhe është pagëzuar edhe "Hiperfuqi".

Prandaj jo vetëm sytë e mendjet e amerikanëve ishin drejtuar me shpresë apo ankth tek rezultatet e zgjedhjeve presidenciale të 2 nëntorit 2004 në Amerikë. Në ankth do të ishin si dashamirët dhe kundërshtarët e politikës së SHBA. Zgjedhjet e këtij viti kishin një aspekt të veçantë që nuk e kanë pasur asnjëherë zgjedhjet në të kaluarën në SHBA sepse më shumë po votohej në se do të qëndronte në fronin presidencial ai që tashmë njihet si presidenti i " luftës kundër terrorizmit ndërkombëtar", apo do të vinte në vend të tij një kandidat që premtonte të bëhej "president i luftës kundër terrorizmit ndërkombëtar. Ishin pra zgjedhje në "gjendje lufte" për Amerikën dhe për botën.

Këto zgjedhje nuk mund të ngjallnin ndonjë interesim të veçantë për punët e brendshme në SHBA sepse zhvilloheshin në hijen e ngjarjeve të trazuara ndërkombëtare që paralajmërojnë edhe shumë të panjohura. Megjithatë nga këndvështrimi amerikan këo zgjedhje kishin një specifikë sepse ato ishin të parat pas një fushate zgjedhore shumë të përfolur dhe me rezultate shumë të dyshimta që u zhvilluan para katër vjetësh. Ishin më shumë se një rutinë e ripërtëritjes katërvjeçare të legjitimitetit të pushtetit në SHBA. Kësaj radhe ishte për t'u verifikuar nëse demokracia zgjedhore në Amerikë do ta mirrte veten pas tronditjes së bazave të saj para katër vjetësh për shkak të"dukurisë Florida" që i hodhi një hije të shëmtuar. Kandidati që luftonte për të qëndruar në Shtëpinë e Bardhë ku kishte hyrë i përfolur para katër vitesh kishte një barrë më të rëndë se rivali për vete dhe për Amerikën. Xhorxh Bushi duhej të tregonte jo vetëm se është më i pëlqyeri nga amerikanët për të drejtuar vendin edhe katër vjetë të tjera "në kohë lufte", por edhe për të treguar se pavarësisht se ishte për katër vjet "president me vendim gjykate" ai e ka merituar atë post dhe amerikanët nuk kanë përse të pezmatohen më për ato që ndodhën në zgjedhjet paraardhëse.

Nga ky këndvështrim mund të thuhet se në fakt më 2 nëntor 2004 Xhorxh Ë. Bush u zgjodh president i SHBA dhe legjitimoi me fitore nëpërmjet votës së përgjithëshme popullore një post që në vitin 2000 e kishte humbur me votë popullore dhe mundi ta marrë vetëm në saje të sistemit të veçantë zgjedhor amerikan të "votave zgjedhore sipas shteteve" , të qenies së vëllait të tij guvernator i shtetit Florida që vendosi fatin e zgjedhjeve dhe të mbisundimit të elementit republikan në Gjykatën e Lartë të SHBA. Ishte edhe gëzimi i davaritjes së hijeve e mjegullave të katër vjetëve më parë që i bënte mbështetësit e Bushit të brohorisnin me gëzim të shtuar : "Edhe katër vjet të tjera" pasi u shpallën rezultatet e votimit dhe ato u pranuan pa ndonjë kontestim të veçantë nga rivali Kerri.

Kandidati i mundur (ai nuk e quan veten humbës) përdori një shprehje shumë domethënëse për të shpjeguar moszgjedhjen e tij: "këto zgjedhje nuk mund të fitoheshin" që nënkupton se ai kishte hyrë në garë sa për të bërë ritualin, jo me vendosmërinë e fitimtarit.

Presidentët e zgjedhur rishtas në SHBA mandatin e parë katërvjeçar e kalojnë te nën kufizimet e kushtëzimet që u imponon frika se nuk do të rizgjidhen. Prandaj ata herë paraqiten si më të mpirë, herë ndërmarrin aksione të forta për të përgatitur terrenin për rizgjedhje në fund të mandatit të parë. Paraardhësi i Xhorxh Bushit, Bill Klinton, gjatë mandatit të parë la përshtypjen e një të vetpërmbajturi deri afër mpirjes në disa raste. Pasi u rizgjodh shpërtheu energjitë e tij ndonëse, i vunë shumë shkopinj nën rrota, deri në kërkesën për ta shkarkuar nëpërmjet Kongresit. Kurse Xhorxh Ë. Bush ndoqi një taktikë krejt tjetër për të përgatitur një rizgjedhje bindëse që të shuante zërat për zgjedhjen e parë të pamerituar. Ai luajti kartën e gjesteve të bujshme e të forta qysh në fillim. Për këtë qëllim shfrytëzoi rastin e akteve terroriste të 11 shtatorit 2001 në Uashington e në Nju Jork, shpalli luftën kundër terrorizmit ndërkombëtar, shpërtheu luftën në Afganistan e në Irak dhe kërcënimet për të shtrirë luftën në Iran, Siri e gjetkë. Pra qysh në fillim e paraqiti veten si "president i SHBA në kohë lufte".

Gjatë fushatës elektorale që sapo përfundoi karta më e fortë e Bushit dhe e ekipit të tij ishte thirrja tronditëse drejtuar amerikanëve ; " Nuk bën të ndërrohet presidenti kur vendi është në luftë". Për katër vite me radhë opinioni publik dhe zgjedhësit në SHBA iu nënshtruan një përpunimi të pandërprerë psikologjik se vetëm po të ishte në drejtim Bushi mund t'i shpëtonin tmerrit. Ky përpunim me gjithë kundërshtimet e forta nga një pjesë e madhe e elitës amerikane, disa shtete europiane një pjesë e madhe e opinionit ndërkombëtar ndikoi fuqishëm tek zgjedhësit ditën e votimeve. Kandidati i mundur demokrat Kerri duhet të ketë pasur në mëndje pikërisht efektin tronditës të këtij përpunimi psikologjik përderisa kishte mbërritur në përfundimin se po hynte në zgjedhje të cilat nuk mund t'i fitonte. Përgatitja psikologjike e zgjedhësit amerikan me psikozën "jemi në kohë lufte" bëri që një numër më të madh votuesish se herë të tjera të shkonin në kutitë e votimit dhe i siguroi Bushit mbi 3 milionë vota më shumë se rivali i tij, ndërsa dihet se në zgjedhjet paraardhëse kishte 500 000 vota më pak se kandidati demokrat.

Megjithë këto shifra të favorshme për Xhorxh Bushin rezultatet e votimit në tërësi dëshmojnë se propaganda katërvjeçare në favor të luftës kundër terrorizmit dhe përhapja e psikozës se amerikanët janë natë e ditë nën kërcënimin e akteve terroriste kanë bërë vetëm pak më shumë se gjysmën e amerikanëve ta përcaktojnë sjelljen e tyre politike e gjykimin e tyre politik sipas mendësisë "të jetojmë e të punojmë si në rrethim nga terrorizmi, të kryejmë detyrat si në kohë lufte". Bie në sy që në shtetet më të zhvilluara të Amerikës, ku demokracia ka lëshuar rrënjë më të thella qysh nga koha e luftës civile në Amerikë fitorja ka qenë në anën e Xhon Kerrit, pra ndikimi i psikozës se "Amerika jeton në kohë lufte" ka qenë më i vogël. Bush ka qenë më i suksesshëm në shtetet ku mbisundon psikologjia konservatore, një patriotizëm amerikan gati folklorik, ku stili kaubojs i jetës personale dhe shoqërore është ruajtur më mirë dhe pa dyshin ku komplekset industriale të bazuara mbi naftën e armatimet kanë bazat më të forta.

Bushi i fitoi zgjedhjet me anë të luftës në Lindjen e Mesme. Por tani është para detyrimit të madh të mbajë premtimet se gjatë mandatit të tij të dytë do t'i japë fund kësaj lufte me fitore , do ta mbërthejë Bin Ladenin, do ta mposhtë terrorizmin, do të bëjë botën më të sigurtë, do të mbushë hendekun e hapur me aleatët e zemëruar. Deri tani Bushi dhe ekipi i tij i kryesuar nga strategu politik, studiuesi i zellshëm i Makiavelit, Karl Rouv (për cilin gazeta "55" ka botuar në gjuhën shqipe gjysmën e librit amerikan "Truri i Bushit"), nuk kanë mundur t'u mbyllin gojën kritikuesve të politikës, të stategjisë e të taktikave të Bushit për ta kontrolluar Amerikën e botën duke ekzagjeruar rrezikun nga "terrorizmi ndërkombëtar". Kritikët e Bushit mund të gjejnë edhe më shumë argumente tani në faktin se fitorja në zgjedhje erdhi më shumë nga parrulla "nuk ndërrohet presidenti në kohë lufte" (thënia e mençur në anglisht është "mos e ndërro kalin kur je në mes rë rrjedhës së lumit). Këta kritikë kanë theksuar qysh nga viti 2001 se historia e errët e akteve terroriste të11 shtatorit në Uashington e Nju Jork i hynte shumë në punë Bushit për të detyruar të heshtnin kritikat zemërake për mënyrën si u bë president në vitin 2000 dhe për të krijuar një atmosferë tjetër në Amerikë që të rizgjidhej në vitin 2004. Nëse Bushi nuk do të arrijë të mbajë premtimet e bëra për të shpëtuar Amerikën e botën nga terrorizmi atëherë këto kritika mund të ndizen më shumë, pavarësisht se karrierën politike të Bushit nuk e cënojnë dot më.

Për ardhjen e Xhorxh Bushit të ri si president i dytë i SHBA nga e njëjta familje në Amerikë e në botë janë bërë diskutime e debate të shumta e të gjata. U bë dhe një dokumentar demaskues i fuqishëm që shkaktoi bujë të madhe në Europë dhe u imponua edhe në kinematë amerikane me gjithë kundërshtimet e përkrahësve të Bushit. Janë botuar edhe libra. si "Rrenat e mëdha të Amerikës së Bushit". "Njeriu që duhet" e titullonte në vitin 2003 librin e tij prej 300 faqesh njëri nga ish-fjalim shkruesit më të ashpër të Xhorxh Bushit, hebreu kanadez Deivid Fram. "Dinastia amerikane" është titulluar një libër i trashë i botuar në vitin 2004 nga Kevin Filips i mbushur me të dhëna e vlerësime demaskuese për katër breza të familjes Bush dhe për katër breza të familjes të gjyshit të Bushit nga nëna, si dhe për bashkëpunimin e këtyre dy familjeve për të përgatitur dy brezat e fundit të familjes Bush të zinin postin e shefit të Shtëpisë së Bardhë.

Në jetëshkrimet e paraqitura gjatë fushatës zgjedhore për Xhorxh Bush dhe Xhon Kerrin është theksuar vazhdimisht se ata kanë studiuar në shkolla të mesme të zgjedhura, në Universitetin Jell ( sikurse Xhorxh Bushi i vjetër) që është fidanishte universitare për njerëzit që do të bëhen me pushtet e me peshë në Amerikë, madje që të dy kanë qenë rekrutuar në shoqërinë gjysëm sekrete "Skulls & Bones". Studiuesi amerikan Xhim Marrs në librin "Sundimi nëpërmjet fshehtësisë ", SHBA 2000, ku analizon shoqëritë sekrete të të gjitha kohërave ka shkruar :" Sipas studiuesve "Skulls & Bones", një vëllazëri shumë e fshehtë që me sa duket ekziston vetëm në Universitetin Jell ka qenë fidanishtja e një numri të pashembullt zyrtarësh qeveritarë që kanë çuar përpara qëllimet globaliste të vëllezërve të tyre në grupime të tjera të fshehta". Nga këto grupime të tjera Mars ka analizuar posaçërisht "Komisionin Trilateral", "Këshillin për marrëdhëniet me jashtë", "Bilderbergët" ku veprojnë Rotshildët, Rokfelerët, Morganët me paratë e tyre, me fondacionet e krijuara prej tyre, me nëpunësit e tyre.

Libra si ky i Xhim Marrsit mbi dominimin e jetës së shteteve, të popujve e të marrëdhënieve ndërkombëtare qysh nga kohët e lashta nga shoqërirat e fshehta shpjegojnë edhe më mirë përse mendimtari italian Umberto Eko në "Pesë parashkime për të ardhmen" (gazeta "55" 1 nëntor 2004) arrin në përfundimin për "fundin e demokracisë përfaqësuese" dhe thekson :"Koka udhëheqëse do të zgjidhen-ndoshta on line në bazë të aftësive të tyre komunikuese që të qeverisin një entitet global. Pastaj grupe të fuqishëm do të përkrahin kandidatët, të cilët pasqyrojnë saktësisht po ato cilësi dhe programe si oponentët e tyre përkatës. Vota e qytetarit do të bëhet gjest formal, e cila vetëm konfirmon një zgjedhje që tashmë është vendosur gjetiu. Kam dyshim se ne që tani kemi mbërritur në këtë pikë".

Ka tashmë plot raste në botë që dëshmojnë se vota e qytetarëve është thjesht gjest formal sepse ata që zgidhen janë përzgjedhur nga të tjerë që nuk çajnë shumë kokën për interesat e vullnetin e qytetarëve. Katër vjet më parë u duk sheshit se edhe Amerika ku mendohej se vota e qytetarëve ka shumë peshë po hynte në këtë fazë. Kjo dëmtoi shumë prestigjin amerikan në botë. Kësaj radhe të gjithë protagonistët kishin interes të zhdukej ai imazh i keq. Ata që para katër vitesh vendosën se në krye të Amerikës do të ishte Xhorxh Bush i riu nuk mund të pajtoheshin lehtë që të mbeteshin në mes të rrugës projektet e tyre në Amerikë e në botë. Kjo e bënte fitoren e Bushit të padyshimtë edhe për ata që me shpirt donin humbjen e tij. Kurse elektorati amerikan është mjaft i manipulueshëm nëpërmjet "sondazhesh të pavarura" që bëjnë organet e shtypit, mediat, institute të ndryshme sipas porosive.Prandaj edhe Kerri nuk e çoi punën në Gjykatë, por menjëherë pranoi rezultatin, madje bëri thirrje për unitet kombëtar dhe për shërim të shpejtë të plagës që mund të ketë hapur grindja në festivalin zgjedhor.

Por ka vende si Shqipëria ku paralajmërimi i Umberto Ekos është bërë plotsisht realitet, ku kryetari i shtetit nuk është president i zgjedhur me votën e popullit, as me votat reale të deputetëve, por "president konsensual" i dy politikanëve, Nano e Berisha, sipas urdhërave që kanë marrë nga qendrat e huaja që "monitorojnë", pra kontrollojnë zhvillimet në Shqipëri. Ne shqiptarët tashmë ia kemi kaluar Europës në globalizëm në lidhje me parashikmet që bën Umberto Eko.

(Ri)zgjedhja e Bushit ka ngjallur entuziazëm në disa vende europiane dhe ka pezmatuar disa të tjera, sidomos Francën e Gjermaninë, aq sa kryeministri britanik është detyruar të lëshojë thirrjen që europianët ta dëgjojnë zërin e zgjedhësve amerikanë dhe të mos i kundërvihen vullnetit të amerikanëve.

Shqiptarët e kanë mirëpritur zgjedhjen e Bushit, siç do të mirëprisnin dhe zgjedhjen e Kerrit. Duaxhinjtë për fitimtarin e kanë gjithmonë më të lehtë punën. Por, edhe në të vërtetë shqiptarët nuk kanë përse të sëkëlldisen tej mase se kush fiton në Amerikë, as të pozicionohen me fanatizëm për njërin apo për tjetrin politikan që do të bëhet president në SHBA. Politka amerikane në çështjen shqiptare nuk ndryshon aq shumë në vartësi nga ai që do të jetë president. Politikanët shqiptarë nuk kishin ndonjë arsye specifike si Putini në Rusi të dilnin të bënin fushatë nga larg për Bushin. Politikanët shqiptarë kanë arsye të përshëndesin me gjithë zemër fitoren e Bushit. Qytetarët shqiptarë kanë arsye të ruajnë qetësinë e tyre dhe politikën amerikane ta gjykojnë me të mirat e të këqijat që ka.

Shqiptarët e kanë detyrim të përhershëm që për një ish-president amerikan, Bill Klintonin, të ushqejnë e të shprehin mirënjohje të thellë e të veçantë sepse ai qëndronte në timonin e politikës amerikane kur SHBA bënë gjënë më të dobishme për shqiptarët, ndërhyrjen ushtarake të NATO-s në Kosovë në vitin 1999.

[bunny]

shpresoj te mesoj nga gabimet...edhe pse fitoren e tij nuk e shoh te drejte...

[gogole]

Degjuam gjate diteve te debateve presidenciale qe Bushi kishte nje radiomarres te lighur ne trung ... eh, shiko, sinqerisht, ky tip eshte ose i lidhur me njeqind tela transmetusish ose eshte i cmendur pastaj. Ne qofte se eshte e para, duhet te flaket nga pushteti: bere katran, dhe marre me shqelma ne t r a p. Dhe ne qofte se eshte e dyta, sjellja e tij tejkalon ate qe mund t'a quje te cuditshme, dhe merr me teper tiparet e se tmerrshmes. Pasha Zotin, ai duket sikur degjon nje ze qe ne s'e degjojme dot. Pulit syte, belbezon, le njeren fjali ne mes te udhes, ze nje tjeter, pastaj i kthehet te pares. Cdo here qe sjell ne mendje ndonje statistike (ose nga memorja ose nga zeri qe i peshperit ne koke) shkrepetin nje buzeqeshje idiote, si nje foshnje qe tregon se po i levizin zorrret per te paren here. Me falni qe po perdor fjalorin e sheshit te lojes, por ky tip eshte t r a p.

[ATMAN]

Ata amerikane qe nuk votuan per Bushin por ja dhane voten akrobatit Kerry, per mendimin tim jane driteshkurter e meskine,te cilet mendojne vetem per nje te tashme te rehatshme e pa kokcarje, duke injoruar rrezikun terrorist ne bote ne nje te ardhme, nese nuk do te merren masa drastike te tipit si vetem Bushi di ti marre.

edhe hitleri ne menyre demokratike e mori pushtetin por kjo nuk do te thote se elektorati gjerman i atehershem kishte te drejte kur e zgjodhi hitlerin

po ti shikosh te dhenat e ekonomise amerikane jane negative qe nga koha qe bushi i ri e mori pushtetin

papunesia eshte rritur nga 4 % ne kohen e klintonit ne 7-8 % nga koha qe e mori ky bushi i ri

borxhi publik i usa eshte rritur ka shkuar deri ne 3 trilion dollare

tre milion amerikane kane humbur asistencen sanitare ne usa keto 4 vjet te qeverisjes se bushit te ri

dollari po behet gjithmone e me i dobet perballe euros , sot u rregjistrua nje rrekord i ri ne bursat boterore dhe europa nuk po bashkejeton dot me nje dollar te dobet dhe te brishte

ai kryetari rezerves federale amerikane nuk po di me se cfare te beje po i ngren dhe po i ul taksat e interesit te parase , po perseri ekonomia emerikane po ngelet e brishte dhe nuk po bind me asnje ekspert

koshenca sociale e elektoratit amerikan eshte treguar e dobet kete rradhe sa sbehet me , eshte absurde te votosh nje president te tille qe po e con ekonomine amerikane drejt gremines

[raportori]

Rizgjedhja e George W. Bush, bere e mundur nga mobilizimi i fetareve evangjeliste te krishtere qe u motivuan permes deklaratave hapur fetare, do te kete pasoja afatgjata shkaterrimtare per Ameriken dhe boten. Pavaresisht te folmes banale dhe te merzitshme sipas se ciles Amerika tashi duhet te bashkohet, rezultatet e zgjedhjeve 2004 nuk do t'a bejne Ameriken perseri njesh. Zgjedhjet e sivjetshme perfaqesojne nje faze te metejshme ne procesin e kalbezimit dhe krizes te sistemit politik Amerikan. Keto zgjedhje ishin kuminimi i nje strategjie, te perpunuar nga Republikanet gjate tre dekadave te shkuara, i kultivimit te fondamentalisteve fetare te krishtere per te krijuar bazen masovike per te mbeshtetur reaksionarizmin ne fushen e ceshtjeve sociale dhe militarizmin. Oligarkia korporative dhe financiare ka modeluar perbindeshin e vet -- nje force, ceshtjet ne rend te dites te se ciles nuk jane ne perputhje me themelet jofetare kushtetonjese te Amerikes dhe ruajtjen e normave demokratike.

Bush dhe Republikanet shtyne para nje fushate elektorale reaksionare, duke shfrytezuar mashtrime dhe akuza te pabaza, ngjallur pasiguri dhe ngaterrimin e copeve kyce te elektoratit. Por edhe me avantazhin e te qenit ne pushtet, kanalet televizive dhe gazetat qe e mbeshteten, dhe shfrytezimin papushim te tragjedise te 11 Shtatorit, Bush mezi ja doli te kapte 51% te votes te popullit. Sido qe te sjellin bandillet e medias, zgjedhjet nuk ishin aspak mbeshtetje popullore e administrates se Bush dhe politikave te saj. Historikisht, presidentet qe jane rizgjedhur kane qene ne gjendje te perdorin avantazhet e te qenit ne pushtet per te arritur fitore te padiskutueshme. Keshtu ndodhi per shembull me Roosevelt ne vitet '30, Johnson ne vitet '60, Reagan ne vitet '80, dhe edhe Klintonin me 1996. Kurse Bush mori vetem nja dy vota me shume se 50 perqindeshi.

Zgjedhjet edhe njehere nxorren ne pah nje vend se tepermi te polarizuar, dhe nje kundershti te gjere e thelle te ndjere ndaj Bush dhe luftes ne Irak. Perqindja e larte e votuesve, dhe vecanerisht interesi nga ana e te rinjve, pjesa me e madhe e te cileve hodhen votat kunder Bush dhe luftes, reflektuan kundershtimin vigan nga ana e shoqerise ndaj te djathtes Republikane. Prapeseprape rezultati i votes do te jete qe do te perqendroje pushtetin politik ne duart e te djathtes ekstreme, qe do te kontrolloje te tria deget e qeverise —ekzekutivin, legjislativin, dhe gjyqesorin — pasi Republikanet te rrisin shumicen e tyre ne Senat nga 51 ne 55. Skena po behet gati per nje seri emerimesh ne Gjyqin e Larte Suprem qe do te devijoje aksin e Gjyqit edhe me teper per nga e djathta, dhe te coje ne permbysjen e Roe v. Wade mbi te drejten e abortit sikurse edhe vendimeve te tjera gjyqesore me rendesi te madhe.

Zgjedhjet 2004 ishin me pak nje fitore per Bush sesa nje deshtim kolosal, historik per Partine Demokratike. Ne mes te nje lufte qe s'gezon mbeshtetjen popullore, humbjeve masive te vendeve te punes, uljes se standarteve te te jetuarit, varferise ne rritje, nje serie skandalesh te korrupsionit korporativ, krah per krah uljes vigane te taksave per te pasurit, Demokratet e treguan veten te paafte te nxirrnin jashte loje nje administrate qe u vu ne pushtet me ane te mjeteve jodemokratike e qe shihej nga gjysma e popullit si e paligjshme, qe atehere e kapur ne mashtrime te tmerrshme. Kerry dhe partia e tij s'ishin ne gjendje, pavaresisht kundervenien masive ndaj Bushit, te zgjeronin bazen e tyre ne sektoret e shoqerise dhe mes klases punetore. Duke operuar nje fushate elektorale hipokrite dy-fytyreshe — duke me i bere apel ndjenjes kunder luftes, ndersa mbeshtetnin nga ana tjeter luften, duke me i bere apel interesave ekonomike te klases punetore, nderkohe qe premtonin ashpersi financiare, duke me kritikuar Patriot Act nderkohe qe kerkonin pushtete me te forta per t'ju dhene policise ne "luften ndaj terrorit" — Kerry dhe partia e tij ishin te paafte per te kunderballancuar strategjine e Republikaneve per te shfrytezuar frikerat, paragjykimet dhe disorientimin politik.

Republikanet kane nje strategji elektorale koherente. Ata kerkojne te krijojne nje baze popullore qe mbeshtet reaksionarizmin ne fushen e ceshtjeve sociale dhe militarizmin duke sponsorizuar fondamentalistet e krishtere dhe perdorur ceshtjet ne te cilat njerezit preken lehte si martesen homoseksuale, abortin dhe te falurit ne shkolle perpara se fillon mesimi. Ata ishin ne gjendje te shfrytezonin me efikasitet kontradiktat qe gjeagjezojne Partine Demokratike. Kerry, per shembull, nuk qe ne gjendje ndonjehere t'i pergjigjej argumentit kryesor te Bushit qe kundershtari i tij po kritikonte tani si te qe nje "lufte e gabuar, ne vendin e gabuar, ne momentin e gabuar," ate lufte per te cilen Kerry dhe shoku i tij, Edwards, kishin votuar. Ne te vertete, pergjigjja e Kerry ishte te perseriturit papushim nga ana e tij qe ai do te vazhdonte luften ne Irak — dhe lufterat e ardhshme — me me efikasitet sesa "komandanit" ne pushtet, Bushi. Ne fakt, i ashtuquajtura te "kthyerit e fletes" e Kerry rrjedh nga kontradiktat e nje partie qe pretendon se flet per klasen punetore, ndersa mbron eliten sunduese Amerikane dhe interesat e saj ne vend dhe jashte tij.

Kerry mezi fitoi shumicen ne shtete se tepermi te industrializuara dhe urbanizuara ne Midwest si Michigan, Wisconsin dhe Minnesota. Ai as vuri ujet ne zjarr t'i bente apel milionave te punonjesve te bardhe dhe te varferve te varfer ne zonat urbane dhe rurale ne Jug, ne shtetet kufitare si Tennessee dhe Missouri, dhe njehere bastionet Demokrate si West Virginia e pasur me qymyrguri. Ne mungese te ndonje apeli te besueshem dhe te qendrueshem bere klases punetore, strategjia Republikane e te perfituarit nga konfuzioni dhe prapambetja fetare e te mesipermeve sektore u provua te qe se tepermi efikas. Partia Demokratike nuk do te behet, dhe nuk mund t'i behet, joshese nevojave te verteta sociale dhe ekonomike te klases punetore, sepse eshte parti e kapitalizmit Amerikan dhe eshte e betuar ndaj oligarkise financiare. Unionet, qe i sigurojne Demokrateve ca punonjes ne fushate, jane komplet te padobi kur vjen puna per te mobilizuar klasen punetore. Si rezultat, dhjetera miliona njerez te klases punetore — pjesa me e madhe ne shtetet e ashtuquajtura te kuqe (dmth Republikane) te Jugut, qendrore dhe Jugperendimore — votuan per nje president politikat ekonomike te te cilit kane pasur pasoja shkaterrimtare per standartet e tyre te te jetuarit. Por kjo anomali nuk erdhi keshtu papritur e pa kujtuar. Republikanet kane depertuar mes copeve te medha te klases punetore qe jane braktisur nga Demokratet dhe aleatet e tyre te krahut te djathte te burokrateve te unioneve.

Sido qe ta zesh, klasa punetore eshte djegur tashme prej politikaneve Demokrate qe premtojne reforma ne fushen e shendetesise dhe nevojave te tjera sociale. Brenda nje viti te inagurimit, Bill Clinton braktisi planin e tij per shendetesine, ndersa vazhdoi ne thelb politikat ekonomike te Reagan dhe Bushit (Senior) Pergjigjja e Demokrateve ndaj deshtimit total te ketij viti do te jete te levizin edhe me afer se djathtes. Ata do te perpiqen ne menyre te deshperuar te pajtohen me Bush dhe Republikanet, te maskojne kurthet fetare, dhe t'a prezantojne veten si nje version me i "moderuar" i rivaleve te tyre borgjeze. Keni kujdes te mos bini pre e perpjekjeve te Demokrateve qe do thone se faji qe Bushi u rizgjodh eshte i popullit Amerikan, dhe qe asgje s'mund te behet per t'ju kundervene politikave te Republikaneve persa i perket luftes dhe reaksionaritetit social. Perfundimet e zgjedhjeve 2004 garrantojne nje intesifikim te krizes soviale dhe politike ne Amerike, dhe ringjalljen e betejave te medha. I tere pushteti politik eshte perqendruar ne duart e forcave ekstreme te djathta. Opozita zyrtare, ne formen e Partise Demokratike, e ka demonstruar veten te falimentuar. Kushtet objektive do te furnizojne me karburant te bollshem per beteje sociale dhe politike. Lufta qe s'i duket fundi ne Irak dhe aventurat e ardhshme ushtarake qe do te ndjekin, kriza ekonomike ne perkeqesim e kapitalizmit Amerikan — bere evidente nga deficitet ne rritje dhe nje dollar me vlere te ulur — do t'a bejne administraten e dyte te Bushit te lancoje sulme te tjera mbi popullin e thjeshte, perfshire miliona qe votuan t'a kthenin Bushin ne pushtet. Keto sulme mund te perballen vetem permes mobilizimit politik te klases punetore mbi bazen e nje programi socialist. Kjo fut ne loje kundervenien sistematike ndaj politikave te Republikaneve dhe elites sunduese Amerikane, qe pershin ekspozimin e pameshirshem te hipokrizise dhe cinizmit te apeleve te tyre fetare qe ata bejne.

[Albo]

raportori, mos degjo e lexo shume mediat se pastaj kur shprehesh, ata qe lexojne duket sikur lexojne apo degjojne pikerisht ato media qe ti denoncon me lart.

Po te jap disa pika politike per te medituar...

Sa here qe ne nje gare elektorale per president eshte nje president qe kerkon nje mandat te dyte, zgjedhjet jane nje referendum per lidershipin e atij presidenti ne ato 4 vjet qe ishte ne zyre, dhe nuk jane nje zgjedhje midis dy kandidatesh. Amerikanet dolen ne dy nentor neper votime me nje pyetje ne koke: te mbajme presidentin qe kemi edhe per 4 vjet apo te zgjedhim nje president te ri? Pra kjo zgjedhje ishte per Bush, nje fitore ose nje humbje per te, dhe jo nje fitore apo humbje per Xhon Kerry.

Kur 60 milion amerikane dalin te votojne per ty ne nje prej fushatave historike qe nxorri me shume njerez ne votime se shume votime te meparshme, dridhe dhe perdridhe sa ta duash verdiktin e sovranit, fakti eshte qe amerikanet votuan 51% pro mbajtjes se Bush ne Shtepine e Bardhe. Fitorja eshte historike per shume arsye pasi theu njehere e pergjithmone shume aksioma historike te politikes amerikane. Por nje aksiome u provua e vertete: Amerikanet asnjehere nuk kane zgjedhur nje president te ri ne kohe lufte.

Nese fitorja e Bush do te pasohej me nje fitore te demokrateve ne kongres dhe senat, atehere demokratet do te ndiheshin mire, pasi humben shtepine e bardhe po fituan pushtet politik ne legjislativ. Fakti qe Bush beri histori per here te dyte ne 4 vjet, njehere ne 2002 dhe perseri ne 2004 ne zgjedhjet per kongresin/senatin, ai vazhdon te jete i vetmi president ne historine e Amerikes qe fitoi jo vetem nje mandat politik, por i solli partise se tij edhe pushtetin ne dy dhomat e kongresit. Ky fakt nuk deshmon vetem per nje sukses te izoluar te Bush, por deshmon qe prej 2 dekadash tashme shoqeria amerikane ka humbur gradualisht besimin tek Partia Demokratike. Nese republikanet kane arsye per te festuar nje fitore historike, demokratet kane arsye per tu shqetesuar per nje humbje me pasoja historike.

Vetem ata qe nuk e pranojne realitetin e ri politik ne shoqerine amerikane si te tere, por bazohen vetem nga mentalitete rajonale, ia atribuojne fitoren e Bush mbeshtetjes se ungjilloreve te Krishtere. 60 milion amerikane ose 51% e gjithe elektoratit amerikan nuk jane ungjillore. Kete mendim e ndajne vetem ata njerez qe nuk kane deshire ta pranojne humbjen dhe mesazhin e vertete qe sollen keto zgjedhje, ata qe i ndajne Ameriken dhe Amerikanet me dysh: elite dhe shtrese e ulet, liberale-qe-i-dine-te-gjitha dhe konservatore-te prapambetur-budallenj. Zgjedhjet treguan se ne jeten Amerikane ka perenduar dielli i "dy amerikave", ka vetem nje Amerike dhe nje popull Amerikan.

Arsyeja perse demokratet jane kaq te etur per te kafshuar si gjarpri dhe derdhur verem mbi kedo, lidhet me faktin se ne 2 nentor 2004 ata e kuptuan ne menyren me solemne se ata jane minorance ne Amerike dhe ate dite u varros njehere e pergjithmone "revolucioni liberal" i Amerikes qe filloi ne 1968. Si asnjehere ne historine e tyre si parti politike, demokratet mblodhen me shume $ (rreth 1 miliard $ shpenzuan per te rrezuar Bush) se vete republikanet, ndermoren fushaten me te gjere per te nxjerre elektoratin e tyre ne votime (numri i votave te Kerry eshte me i madhi qe nje kandidat demokrat ka marre ne histori), ngriten nje koalicion te fshehte me mediat dhe gjithe faktoret liberale te jetes publike amerikane (90% e mediave ne SHBA mbeshteten hapur Kerry, asnjehere ne historine e tij liberalet e Hollywood nuk jane perpjekur te minojne rizgjedhjen e nje presidenti si kesaj rradhe), dhe perseri nuk arriten te fitonin.

Formula magjike politike qe dallon nje amerikan demokrat nga nje republikan qe keto zgjedhje perforcuan akoma me shume, eshte besimi ne Zot. Ata amerikane qe jane te devotshem dhe marrin pjese rregullisht ne adhurimin e Zotit dhe jeten e komunitetit te tyre, votojne per republikanet. Ata qe nuk besojne ne Zot ose Besojne por nuk adhurojne apo praktikojne rregullisht besimin e tyre, votojne per demokratet.

Albo

[jumpagel]

Jam plotesisht dakort me sentimentin e percjelle nga postimi tend, raportori. Bushi irracional ishte tamam ajo qe kishim nevoje -- Partia Demokratike dhe kandidatet e saj nuk jane gje tjeter vecse nje version i zbutur i Republikaneve dhe nuk jane nje alternative e vertete per votusit.

Imagjino sikur ke nje dhembje te padurueshme te shkaktuar nga nje semundje qe kerkon operacion. Ti ke frike te operohesh se operacioni eshte tejet i veshtire. Keshtu qe ndersa mendohesh t'i hysh thikes apo jo, per te lehtesuar dhembjet e tmerrshme qe provon, pi ca ilace kunder dhembjes (Demokratet). Po a mund te sherohesh njehere e mire vetem me ane te kokrrave qe pi, pa ju nenshtuar operacionit? Jo.

Republikanet jane padiskutim e keqja e madhe. Por, a nuk eshte qe vetem keshtu Amerika do kuptoje se me ke ka te beje dhe t'a mbledhe mendjen njehere e mire qe operacioni duhet bere se s'ka tjeter rruge? A nuk eshte me mire per Ameriken t'a lere Bushin t'a shkaterroje Ameriken fund e krye, brenda per brenda, dhe perpara opinionit nderkombetar, dhe pastaj t'i jape karar qe nje gje serioze duhet bere? Populli thote, "Po nuk u be keq, nuk behet mire!" Eh, gjerat ne Amerike, dhe me Ameriken, nuk jane edhe aq keq.

E kam fjalen, gjerat mund te ishin shume me keq. P.sh., nuk jane vrare aq shume Amerikane sa duhet ne Irak; Amerika ende eshte ne gjendje te gelltite numrin relativisht te vogel te tabuteve qe i kthehen ne shtepi nga Iraku, dhe sherbimi ushtarak eshte akoma jo me detyrim ne Amerike! Draft, people, draft! Eh, pas nja dy vjetesh keto gjera mund te behen realitet -- dhe do behen realitet me nje t r a p si Bushi ne pushtet. Ajo qe i duhet Amerikes eshte nje tjeter Vietnam dhe pastaj nje levizje masive (por jo vetem kulturore, ama!) si ajo e viteve '60.

[ejrican]

Sa per ate pune pse njerezit votuan per Bushin .. shihni ju ketu, kur shkoi mamaja ime te votonte qelloi prane me nje plake zezake 84 vjec .. kur po votonte dhe i tha mamase time: "Te pakten me Bushin e di qe eshte k o q e!" Te tjeret pretendojne qe s'jane. Dhe shtoi: "Vdes per Klintonin. Eshte kaq seksi" -- dhe i tundi vithet e saj tere hire. "Por une nuk do votonja per ate." Per punen e moralit, e ke parasysh.

Keshtu qe, pavaresisht cfaredo gjoje, edhe se eshte "k o q e", njerezve ju dukej qe e dinin ku qene me Bushin fshatar, gje per te cilen nuk qene te sigurt me Kerry qe ishte si mesalla me dy faqe. Edhe nuk para u ngrohen me Kerry si me Klintonin. Pastaj, ishte edhe reagimi i perbrendshem i kaq e kaq votuesve, te vene konsideratat morale, kulturore dhe te stilit te jeteses perpara cdo gjeje tjeter, edhe me perpara se vete-interesi ekonomik. Vlerat familjare, e ke parasysh? God, guns and gays. (Zoti, koburret dhe homot) Do thoni ju, pse akoma me keto budallalleqe Amerika si Nigeria, a ndonje vend Islamik i Lindjes se Mesme, kur ne Evrope s'i bie ndermend njeriu te zere akoma ne goje Zotin e te diskutoje te pranoje apo jo homoseksualet ne ushtri? E po, keshtu eshte lloji i kafshes, si i thone ..