Figura Te Shquara Shqiptare

[Akuamarini]

Tradhtari Ahmet Zogu u bë mbret me urdhrin e tij, dhe ia mbathi me

https://www.google.se/url?sa=t&rct=j...jzPGN9oMxv1R7Q

Zemra Shqiptare - Pirro Prifti: Nderohet tradhtari Ahmet Zogu
https://www.google.se/url?sa=t&rct=j...01huNm8K1_VhtA

Për tradhtarët nuk duhet të ketë pajtim dhe falje- nga Arben LLALLA
Për tradhtarët nuk duhet të ketë pajtim dhe falje!
url
Nga Arben LLALLA
https://www.google.se/url?sa=t&rct=j...Lhup85HbgvKaEg
Kur tradhtari Esat Pasha u dorëzoi Shkodrën serbëve dhe malazezëve (Foto)
https://www.google.se/url?sa=t&rct=j...Ne7sEeaRX73WPA
Kur Beogradi dhe Shkupi na i përzgjedhin tradhtarët e patriotët ...

https://www.google.se/url?sa=t&rct=j...-Z_ku5djSxPLjg

Ahmet zogu esht i mir per greko filat, serbo filat per Haxhi filat...........

Heronjtë e Kombit, tradhtarët e Shqipërisë dhe pinjollët e tyre ..

Blendi Toptani (e ka ndryshuar mbiemrin në Fevziu, që të humbë gjurmët) është nipi i tradhtarit me damkë, Esat Pashë Toptanit, pra dhe nip i Zogoll horrit ( nëna e Zogut, Sadije Toptani, ishte motra e Esat Pashë Toptanin). Blendi Toptani është gazetari kanakar i gjithë kryeministrave të këtyre 25 vjetëve dhe për këtë, më i paguari në Shqipëri.

E vërteta e lidhjeve mes Toptanit dhe Ahmet Zogut


https://www.google.se/url?sa=t&rct=j...VwYygiUHllH0WQ

[SERAFIM DILO]

Tradhtari Ahmet Zogu u bë mbret me urdhrin e tij, dhe ia mbathi me

https://www.google.se/url?sa=t&rct=j...jzPGN9oMxv1R7Q

Zemra Shqiptare - Pirro Prifti: Nderohet tradhtari Ahmet Zogu
https://www.google.se/url?sa=t&rct=j...01huNm8K1_VhtA

Për tradhtarët nuk duhet të ketë pajtim dhe falje- nga Arben LLALLA
Për tradhtarët nuk duhet të ketë pajtim dhe falje!
url
Nga Arben LLALLA
https://www.google.se/url?sa=t&rct=j...Lhup85HbgvKaEg
Kur tradhtari Esat Pasha u dorëzoi Shkodrën serbëve dhe malazezëve (Foto)
https://www.google.se/url?sa=t&rct=j...Ne7sEeaRX73WPA
Kur Beogradi dhe Shkupi na i përzgjedhin tradhtarët e patriotët ...

https://www.google.se/url?sa=t&rct=j...-Z_ku5djSxPLjg

Ahmet zogu esht i mir per greko filat, serbo filat per Haxhi filat...........

Heronjtë e Kombit, tradhtarët e Shqipërisë dhe pinjollët e tyre ..

Blendi Toptani (e ka ndryshuar mbiemrin në Fevziu, që të humbë gjurmët) është nipi i tradhtarit me damkë, Esat Pashë Toptanit, pra dhe nip i Zogoll horrit ( nëna e Zogut, Sadije Toptani, ishte motra e Esat Pashë Toptanin). Blendi Toptani është gazetari kanakar i gjithë kryeministrave të këtyre 25 vjetëve dhe për këtë, më i paguari në Shqipëri.

E vërteta e lidhjeve mes Toptanit dhe Ahmet Zogut


https://www.google.se/url?sa=t&rct=j...VwYygiUHllH0WQ

Ahmet Zogu,"more djale" eshte e vertete qe ishte tradhetar,por ne historine e Shqiperise eshte i vetmi tradhetar qe ka qene dhe shtetar.

Si perpara tije dhe mbas tije asnje tjeter nuk ka arritur te bej shtet. Siç ta tha dhe Murik njerezit e zgjuar si Konica dhe Noli e kuptuan,per te tjeret qe nuk e kan kuptuar eshte nje fatkeqsi qe akoma po e vuajm.


Nuk e kuptoj se çfar hyn Blendi Fejziu,megjithate nga Toptanet ka dale dhe Murat Toptani...

Po nejse,nga te gjitha qe ke shkruar,hiq Esat Pashen qe nuk mund ti mohoet tradhetia,te tjerat jane budalliqe.

[Akuamarini]

Unë Çatin Saraçi, të akuzoj ty Ahmet Zogu si tradhtar të atdheut tënd, si vrasës e hajdut …
Çatin Saraçi

Kujtimet e diplomatit dhe ish mikut të ngushtw të Zogut, Catin Saraçi, për vite të tera ishte pranë tij. E përshkruan si njeri brenda të cilit triumfoi përfundimisht e liga. Kurthet, intrigat, vrasjet, përfitimet e frikshme në ryshfete të padëgjuara dhe shitja e një vendi, në rrëfimin e rralle të Saraçit:

Ahmet Zogu, i kurorëzuar me vone mbret i Shqipërisë me lejen e Musolinit, lindi rreth vitit 1893. Asokohe Shqipëria ishte province turke dhe turqit nuk e kishin me detyrim regjistrimin e lindjeve në asnjë vis të perandorisë. Ndërkohë që të krishterët shqiptare regjistroheshin në librin e kishës, krahina e Zogut nuk e njihte këtë lloj regjistrimi sepse ishte kthyer en bloc në fenë muhamedane në vitin 1851. Kur mbushi tete vjeç, Zogu u dërgua në Kostandinopoje ku kreu shkollën fillore dhe mësoi turqisht në mejtep. Gjate gjithë jetës se tij, Zogu ka kryer vetëm këto tri klase shkolle: Nga Shqipëria kishte marre me vete një tutor, Abdurrahman Krosi (Lale Krosi), njeri krejt analfabet, bëmat dhe krimet e të cilit nuk lënë pa prekur as njerëzit e familjes (dihet se cyti vrasësit e të vëllait). Saraçi saktëson se ngaqë nuk e mësoi kurrë gramatikën e shqipes, Zogu nuk ia ka shkruar kurrë njeriu asnjë letër me dorën e vet, por i ka diktuar ato.

Në vitin 1917, kur ndodhej në Vjene me studime pas një burse të qeverise austriake, ndodhi dhe takimi i pare i Catinit me Ahmetin. Atëherë Austria ndihmonte në arsimim një grusht shqiptaresh të spikatur, pasi kishte plane për këtë vend të vogël. Ndërsa mbi dy të tretat e Shqipërisë ndodheshin nen pushtimin austriak, 70 kryetare fisesh u nisen në Vjene t’i paraqesin nderimet Kajzerit, mes tyre dhe Zogu. “Me lanë përshtypje të thelle fjalët patriotike që dilnin nga goja e një muhamedani shqiptar”, thotë për Zogun Saraçi. Takimi i dyte tre vjet me vone në Tirane, e bindi Saraçin se një njeri me entuziazëm të tille i duhej Shqipërisë, ndaj “u betova ta ndihmoj me mish e me shpirt”. Dhe viti 1920 e gjen Shqipërinë me këtë pasqyre politike: Klasa sunduese ishin bejlerët, ndërsa Zogu ishte në opozite, i përkrahur nga rinia.

“Ai ishte tipi ideal për udhëheqje, po të kemi parasysh se asnjë katolik nuk mund ta reformonte vendin pa shkaktuar një konflikt serioz fetar”. Saraçi vuri re se si kryeministër, Zogu mori disa reforma drastike duke tronditur keqaz doket kanceroze aziatike: I ktheu varrezat muhamedane në parqe, u dha mundësinë grave myslimane të merrnin iniciativën në duar, ndaloi me ligj poligaminë, fete nuk duhej të përziheshin në punët e shtetit. “Atëherë vendosa të predikoj për të në zonën e Shkodrës, ku Zogu njihej shume pak”, thotë Saraçi, duke shtuar se qyteti i tij i lindjes ishte de fakto kryeqytet për Shqipërinë e vogël. Por këtu mbarojnë përshtypjet e tij të mira për Ahmetin, i cili të vetmen histori që kishte mësuar edhe në detajet më të hollësishme, ishte ajo e Napoleon Bonapartit.

Ja si e përshkruan Catin Saraçi situatën e nxehte të viteve 1922-1924, e papërsëritshme në historinë shqiptare qofte dhe për faktin se mes vrasjesh e betejash politike, mori jete foshnja e parlamentarizmit shqiptar: Shefqet bej Verlaci ishte kryetari i shtetit skeletik shqiptar. Çifligari me i madh i vendit me mbi 40 mije ha toke të punueshme në Shqipërinë e jugut pa llogaritur sipërfaqet e shitura, ai kishte gjithmonë njerëz të gatshëm për ta ndjekur. Zogut i duhej kjo force, ndaj në 1923-shin fejohet me vajzën e Verlacit. Pas kësaj, ky i fundit i jep gjithë votat e përkrahësve në parlament dhe stabilizon situatën e dobët financiare të dhëndrit duke i paguar rreth 18 mije paunde (Saraçi flet gjithmonë me monedhën britanike). Një vit me vonë, Zogu kryeministër plagoset nga Beqir Valteri dhe si i pamundur për disa jave, ia delegon pushtetin vjehrrit. Ndërkaq, thurr planin me ndihmën e përhershme të Lale Krosit dhe kryen shpagimin e gjakut duke vrare Avni Rustemin, pa llogaritur ndoshta se me këtë do të ndizte revolucionin. I lutet vjehrrit ta ndihmoje në konflikt me të holla e njerëz, por Shefqet beu që nuhat rrezikshmërinë e situatës, rreket për kompromis me kryengritësit nga frika e humbjes se pasurisë. “Atëherë ne morëm rrugët dhe u larguam, ndërsa kur Zogu hyri pas gjashte muajsh triumfator në Tirane, e la mënjanë Vërlacin, duke ia kthyer edhe 10 mijë paundet e dhëna nga ish vjehrri pas fejesës”.

Sa për përgatitjet e rikthimit, përveç faktit të njohur se Ahmet Zogu u ndihmua nga kryeministri serb Pashic me të holla (250 mije paunde) e njerëz, duke i falur në këmbim Jugosllavisë kullotat e pasura të Vermoshit dhe Shën Naumin, Saraçi nënvizon se ajka e ushtrisë se “Legalitetit” ishin rreth 500 oficere bjelloruse nga mbeturinat e Vrangelit që u thyen nga Ushtria e Kuqe, eksperte në luftimet frontale dhe në armët automatike. Këta udhëhiqnin rreth 5 mije shqiptare të Kosovës, të cilët marshuan drejt një kundërshtari po aq të forte, por të pajisur keq. Dinakëria e Zogut inicioi edhe një lëvizje mashtruese për qeverinë e Fan Nolit. Ai bashke me shpurën e vet, bene një udhëtim çoroditës nga Beogradi në Vjene e në Prage, për të dhëne idenë e ikjes. Në Vjene gjeti dhe bukuroshen Francy, e cila për ca kohe me pas, jetoi si mantenute në Tirane, ku pat ardhur me dy valixhe të vogla dhe u largua me dy kamionë plot baule të reja dhe një dore të mirë parash.

https://www.google.se/url?sa=t&rct=j...GCCFXhataWHPng

Edhe Leka I qe ne Beograd te Millosheviqi, Rugova tha : ka vdeke ajo kohe e dime si erdhi ne pushtet Ahmet Zogu!

Sot kemi plote te till Sali "protpapa" qe i hengri bagtin e shkatroi shqiperin, Ramon e lulzoi shqiperin me bime helmues, Isan, hashen" e plote te tjer qe veq per veti mendoin.

[Akuamarini]

Abdyl Frashëri

Abdyl Frashëri lindi në vitin 1839 në fshatin Frashër të Përmetit, në Shqipëri e vdiq më 23 tetor të vitit 1892 në Stamboll të Turqisë. Ishte patriot dhe demokrat i shquar, një nga ideologët përparimtarë të Rilindjes Kombëtare Shqiptare e një nga udhëheqësit kryesorë të Lidhjes Shqiptare të Prizrenit, Hero i Popullit.

Lindi në Frashër (Përmet) në familjen e një spahiu të vogël të deklasuar; vëllai i madh i Naim Frashërit dhe Sami Frashërit, fis Dakollarësh nga Dera e madhe Frashëri. Abdyl Frashëri e kaloi pjesën e parë të jetës në fshatin e lindjes deri në moshën 18-vjeçare kur u vendos për nevoja pune në Janinë. U shqua si personalitet politik qysh më 1877, sapo u duk se Kriza Lindore po rrezikonte trojet shqiptare. Si kryetar i Komitetit Shqiptar të Janinës që u formua po atë vit, hartoi projektin e shpalljes së pavarësisë së Shqipërisë me anën e kryengritjes çlirimtare antiosmane. Por shpresat e tij se idenë e shtetit shqiptar do ta përkrahnin rivalët e Perandorisë Ruse, të cilët nuk e dëshironin supremacinë e saj në Gadishullin Ballkanik, nuk u realizuan. Bisedimet që zhvilloi me përfaqësuesit e Greqisë në korrik dhe në dhjetor 1877, për një aleancë politike dhe ushtarake shqiptaro-greke kundër Perandorisë Osmane dështuan gjithashtu mbasi as Athina nuk e pranoi idenë e një Shqipërie të Pavarur në kufijtë e saj etnikë.

Në fund të vitit 1877, Abdyl Frashëri (atëherë deputet i Janinës në parlamentin e dytë osman), u zgjodh kryetar i Komitetit Qendror për Mbrojtjen e të Drejtave të Kombësisë Shqiptare, që u formua në Stamboll (Komiteti i Stamboilit). Si kryetar i tij ai dha një kontribut të rëndësishëm në përpunimin e platformës politike që adoptoi lëvizja kombëtare pas fitores ruse mbi Perandorinë Osmane dhe sidomos pas nënshkrimit të Traktatif të Shën Stefanit. Sipas tezës së Abdyl Frashëri në kushtet e krijuara nga prirjet ekspansioniste të Rusisë cariste, nga interesat e fuqive perëndimore për ta mbajtur më këmbë Perandorinë Osmane dhe nga synimet e monarkive ballkanike fqinjë për ta copëtuar Shqipërinë, zgjidhja më e përshtatshme (një zgjidhje kjo e përkohshme) ishte krijimi i një shteti autonom shqiptar nën suzerenitetin e sulltanit ose, të paktën, krijimi i një vilajeti të bashkuar shqiptar në kuadrin e Perandorisë Osmane, i cili, po të realizohej, do të sanksiononte kufijtë etnikë të Shqipërisë dhe të drejtat kulturore të shqiptarëve.

Si një nga autorët kryesorë të platformës politike të Komitetit Qendror të Stambollit, të cilën Abdyl Frashëri e parashtroi publikisht edhe me anën e artikujve që botoi në disa organe të shtypit evropian gjatë pranverës së vitit 1878, ai mori pjesë aktivisht në themelimin e Lidhjes Shqiptare të Prizrenit. Pas themelimit të Lidhjes, e cila e adoptoi këtë platformë, Abdyl Frashëri. u shqua si udhëheqës, organizator, diplomat dhe aktivist i saj. Veprimtarinë e tij kryesore e zhvilloi sidomos në viset e vilajetit të Janinës dhe të Kosovës. Nuk e shkëputi asnjëherë luftën për mbrojtjen e tërësisë tokësore të atdheut nga lufta për autonominë e Shqipërisë. Mori pjesë pothuajse në të gjitha kuvendet kryesore që u organizuan nga Këshilli i Përgjithshëm i Lidhjes Shqiptare ose nga komitetet ndërkrahinore të saj. Kudo udhëhoqi krahun autonomist të lëvizjes. Në Kuvendin themelues të Lidhjes së Prizrenit u zgjodh kryetar i koinisionit të punëve të jashtme të saj. Ai përfaqësoi Toskërinë në Kuvendin e Parë të Dibrës (1 nëntor 1878), ku u miratua rezoluta me të cilën kërkohej zyrtarisht nga Porta e Lartë krijimi i vilajetit të bashkuar autonom të Shqipërisë. Ai qe organizatori kryesor i Kuvendit të Prevezës (janar 1879), i cili arriti ta pengonte lëshimin e Çamërisë në favor të Greqisë. Në pranverën e vitit 1879 kryesoi delegacionin e Lidhjes që vizitoi kryeqytetet e Fuqive të Mëdha për të mbrojtur nga afër tërësinë territoriale dhe të drejtat për autonomi të Shqipërisë. Abdyl Frashëri, ishte promotori i projektit që miratoi Kuvendi i Dytë i Frashërit për të formuar qeverinë e përkohshme. Ai udhëhoqi gjithashtu Kuvendin Kombëtar të Gjirokastrës që u shpreh për krijimin e shtetit autonom shqiptar me anën e lëvizjes së armatosur.

Abdyl Frashëri, e mbrojti programin e Gjirokastrës në Kuvendin e Dytë të Dibrës ku udhëhoqi si gjithnjë krahun radikal të lëvizjes. Edhe pse programi i autonomisë nuk u pranua nga përfaqësuesit e rrymës së moderuar, ai kaloi në Kosovë dhe aty së bashku me bashkëluftëtarët e vet kosovarë, vuri në jetë vendimet e Gjirokastrës. U bë anëtar i qeverisë së përkohshme që u formua në Prizren në fillim të vint 1881 dhe dha një kontribut të rëndësishëm né përgatitjet politike dhe ushtarake që u morën për mbrojtjen e autonomisë kundër ekspeditës ushtarake osmane.

Pas shtypjes së Lidhjes, u arrestua dhe u dënua me vdekje nga gjyqi special osman, por dënimi u kthye në burgim të përjetshëm. Megjithatë, pasi qëndroi në burg 3 vjet dhe në internim 20 muaj, për arsye shëndetësore u lirua, por me kusht që të, hiqte dorë nga veprimtaria politike patriotike. Edhe pse i sëmurë dhe i izoluar, ai e vazhdoi veprimtarinë patriotike derisa vdiq në Stamboll më 23 tetor. Eshtrat e tij u sollën në Tiranë më 1978.


KANË THËNË PËR ABDYL FRASHËRIN

SAMI FRASHËRI: “Edhe vdekjen, sikurse jetën, e pati burrërore. Vdiq duke dhënë këshilla të urta dhe duke thënë fjalë trimash”

DERVISH HIMA, atdhetar: “Shpirti i Abdyl Frashërit vërtitej në qiellin e Shqipërisë për t’u kujtuar shqiptarëve detyrën që kishin ndaj atdheut”.

FAIK KONICA: “Mjekra e gjatë, pak e thinjur, balli i lartë dhe i gjerë i jepnin Abdyl Beut një hije vërtet madhështore …Po sytë? Dy sy të mëdhenj e të thellë, që kishin shkëlqimin e yjeve dhe forcën e çelikut dëftenin shumë, gjithë vlagën, gjithë fuqinë e këtij burri. I tillë ishte ky tribun i lirisë së kombit. Abdyl Frashëri ishte trim, e kishte syrin si shigjeta dhe i bënin të gjithë tungjatjeta, ishte i matur dhe nuk ia hidhte dot as mbreti dhe as krajli, ishte i përmendur për penë dhe dije”.

Shpërndaje

[Akuamarini]

John Belushi lindi më 24 janar 1949 në Chicago, Illinois; vdiq më 5 mars 1982 në West Hollywood, ishte aktor dhe këngëtar nga ShBA me prejardhjen shqiptare.[1] Ponierë i ahengut Saturday Night Fever, shpikësi i artikujve e shfaqjeve përcjellës të filmave artistikë. John Belushi u rrit në Wheaton, Illinois. Që nga koha e kolegjit luajti në teatër. Që atëherë vërehet talenti i tij si "stand up" humorist.

Më 1970 ai luan së bashku me Dan Aykroyd në bendin "The Blues Brothers".
Në mbarë ShBA-të bëhet i njohur kur luan në emisionin televiziv "Saturday Night Live". Ky emision është një nga shkallët e para për shumë aktorë për të hyrë në Hollywood.

Filmi i parë i John Belushit është Animal House, kurse suksesi i tij më i madh është komedia The Blues Brothers nga regjisori John Landis, ku ai së bashku me Dan Aykroyd bëhet figurë kulti.

Nga përdorimi i gjatë i drogës ai vdes më 1982 në moshën 33 vjeçare dhe lë pas gruan Judy Jacklin.

Vëllai i tij James Belushi është një aktor dhe këngëtar i bluzit i suksesshëm.

Vitet e para[redakto | redakto tekstin burimor]

Belushi në shkollën e mesme, më 1967
Belushi lindi në Chicago, Illinois. Ishte djali i Agnes Belushi (lindur Samaras), shitëse nga brezi i parë i Shqiptaro-Amerikanëve, dhe Adam Belushi (lindur në 1919), një emigrant[2] shqiptar punonjës në një restorant, i cili braktisi fshatin e tij të lindjes, Qytezë, në 1934, në moshën gjashtëmbedhjetë vjeçare. Mbiemri i familjes gjatë emigracionit ishte Bellios, ose Belliors. Belushi i vogël u rrit në kishën Orthodokse Shqiptare e më pas jashtë Çikagos në Uiton (Wheaton), ku bëhet pjesë e skuadrës së futbollit. Aty ndjek dhe Universitetin e Winscosin-Whitewater dhe Coolege of DuPage afër Çikagos. Vëllai më i vogël, James Belushi, është edhe ai aktor dhe humorist. John takon gruan e tij të ardhshme, Judy Jacklin, gjatë vitit të dytë të gjimnazit. Ata do të qëndrojnë bashkë deri në vdekjen e tij.
Karriera[redakto | redakto tekstin burimor]
Okazioni i parë i suksesit si humorist erdhi në 1971 kur ai i bashkohet trupës së humoristëve “The Second City” në Çikago, Illinois. Falë karikaturës së habitshme mbi qëndrimin e ndjerë e të parregullt në skenë të këngëtarit Joe Cocker, u pranua tek National Lampoon's Lemmings.




1975-1979
Belushi fiton famë kombëtare nga roli i tij tek Saturday Night Live. Mes dy sezoneve të spektaklit, realizon një nga filmat e tij më të famshëm, “Animal House”. Siç kanë vënë në pah shumë biografi të Belushit, gjatë tridhjetëvjetorit të tij (1979), filmi gjendej në vend të parë, albumi i tij gjendjej në vend të parë në ShBA dhe Saturday Night Live ishte shfaqja më e ndjekur gjatë mbrëmjes.

I intervistuar mbi kujtimet për John Belushin, Dan Aykroyd, tregoi se shpesh John, kur mbaronte provat e SNL, shfaqeve apo filmave, i lodhur siç ishte, paraqitej papritur në shtëpitë e fqinjëve, të miqve, apo dhe të panjohurve, hante ushqimin e tyre dhe ndonjëherë e zinte gjumi, duke mos u paraqitur për ditët e ardhshme në punë. Kjo ishte shtysa për parodinë e skeçit “The thing that wouldn’t leave”, ku Belushi mërzit një çift në shtëpinë e tyre duke u kërkuar për të ngrënë, gazeta dhe revista për të lexuar, dhe duke mbajtur nën kontrollin e tij televizorin. Aycroyd e quajti atë “I ftuari i Amerikës”.

Ai braktis Saturday Night Live në 1979 për të vazhduar karrierën kinematografike. Belushi do të realizojë 4 filma gjatë karrierës së tij, dhe tre prej tyre, “1941”, “Neighbors” dhe më i famshmi “The Blues Brothers” u realizuan me bashkëpunëtorin dhe mikun e tij, gjithashtu “ish-nxënës” i SLV, Dan Aykroyd.

Jeta personale[redakto | redakto tekstin burimor]
Belushi ishte shumë bujar me miqtë dhe të afërmit e tij dhe shpesh iu jepte para borxh kur ata ia kërkonin. Ai përdori një pjesë të parave për t’i blerë të atit një fermë afër San Diegos, dhe ndihmoi disa miq të ngrinin një tregti të tyren në Çikago. Ndihmoi gjithashtu vëllain e tij Jim Belush të gjente një vend tek “Second City”, ku dhe ai kish luajtur gjatë viteve të parë të karrierës së tij. Ana e tij bujare duket edhe gjatë lojës tek “The Blues Brothers”; ai interpreton shpesh këngë të artistëve blues, të cilët do të përfitonin kështu nga të drejtat e autorit.

Vdekja


Më 5 Mars 1982, Belushi u gjend i vdekur në dhomën e tij në Bungalow nr.3, Sunset Bulevard në Los Angeles, California. Shkaku i vdekjes ishte një injeksion kokaine përzier me heroinë. Natën e vdekjes së tij, ai priti në shtëpinë e tij (veças) miqtë e tij Robin Williams dhe Robert De Niro, secili prej të cilëve e lanë Belushin në shoqërinë e shumë të tjerëve, mes të cilëve dhe Cathy Smith. Autopsia vërtetoi se shkaku i vdekjes ishte i lidhur me drogën.
Dy muaj më vonë, Smith pranoi gjatë një interviste se ajo ia kish injektuar dozën Belushit natën e vdekjes. Pas publikimit të artikullit “Unë vrava Belushin” çështja u rihap. Smith u ekstradua nga Toronto dhe u arresua me akuzën per vrasje me paramendim. Më pas akuza u reduktua në vrasje të pavullnetshme dhe ajo u dënua me 18 muaj burg.

Në një nga paraqitjet e fundit të tij në TV, Belushi luan një rol për një serial humoristik “Police Squad!”. Sipas sugjerimit të producentit, Robert K. Weiss, Belushi u filmua kokëposhtë në një pishinë, i vdekur. John për pak nuk vdiq i mbytur gjatë xhirimit të skenës. Kjo skenë nuk u transmetua kurrë.
Nderime[redakto | redakto tekstin burimor]
Belushi dhe miku i tij Dan Aykroyd duhet të prezantonin shfaqjen për dhënien e Çmimit Për Efekte Pamore (i pari i këtij lloji), tek Akademia e Çmimeve (Academy Awards) në 1982, por John vdiq disa javë para eventit. Megjithëse i pushtuar nga dhimbja e humbjes së John, Aykroyd e prezantoi shfaqen vetëm duke thënë “Miku im do të kishte dashur shumë të ishte i pranishëm, për vëtë faktin se ai vetë ishte një efekt pamor”.

Nderime pas vdekjes
Jeta e John Belushit përshkruhet me detaje në biografinë “Wired: The short life and fas times of John Belushi” nga Bob Woodward në 1985. Shumë miq e të afërm të Belushit, duke përfshirë gruan e tij Judy, Dan Aycroyd dhe Jim Belushi, pranuan të intervistoheshin për librin, por më pas ndjenë se prodhimi final ishte një eksploziv dhe jo një përfaqësim i Xhonit që ata njihnin. Libri më pas u përshtat për një film, në të cilin Belushi interpretohej nga Michael Chiklis. Familja dhe miqtë e Belushit bojkotuan filmin, gjë që provokoi dhe mossuksesin e tij.

Belushi u varros në varrezat e Abel's Hill tek Martha's Vineyard Chilmark, Massachusetts. Mbi varrin e tij shkruhet “Unë mund të kem ikur, por rokenrolli (Rock and Roll) jeton akoma.” E veja e tij më vonë u martua sërish dhe tani quhet Judith Belushi Pisano. Biogragia e saj mbi Xhonin (në bashkëpunim me Tanner Colby), “Belushi: Një Biografi” është një përmbledhje në vetë të parë e intervistave dhe fotografive dhe u publikua ne 2005.

Më 1 prill 2004, 22 vjet pas vdekjes së tij, Belushi u nderua me një yll në Hollywood Walk of Fame, pas një presioni 10-vjeçar të James Belushit dhe Judith Belushi Pisano.


Në 2006, Biography Channel, shfaqi episodin “John Belushi” e “Final 24”, një dokumentar mbi 24 orët e fundit të jetës së tij.
Filmografia[redakto | redakto tekstin burimor]
John Belushi
Ky është një version i shqyrtuar i kësaj faqejeshow/hide details
John Belushi
Belushi in Animal House.jpg
Belushi në filmin Animal House
Emri: John Adam Belushi
Ditëlindja: 24 janar 1949
Vendlindja: Humboldt Park, Chicago, Illinois, SHBA
Ditëvdekja: 5 mars 1982
Vendvdekja: Hollywood, Los Angeles, California, SHBA
Filma & seriale
të shquar: Saturday Night Live
Bashkëshort(ja): Judy Belushi (1976–82; deri në vdekje)
Kombësia: amerikan
The Blues Brothers
Tarzoon: Shame of the Jungle (1975) (Dublim)
Animal House (1978)
The Rutles: All You Need Is Cash (1978)
Goin' South (1978)
Old Boyfriends (1979)
1941 (1979)
The Blues Brothers (1980)
Continental Divide (1981)
Neighbors (1981)
Imitimi i përsonaliteteve të famshme në SNL.Wikipendia


-Belushi në shkollën e mesme, më 1967

-The Blues Brothers

[SERAFIM DILO]

Ja dhe nja dy-tre fakte nga tradhtari Zog se si e shiti Shqiperine tek greket dhe serbet


Ministrija e Arsimit i jep 5.000 fr.ari Z-it Prof.Dr. Jockl per shtypjen e nje fjalori.- "VULLNETI" Tirane 19 Kallnuer 1930. Viti I,nr.22,fq 1.
Me kerkesen per ndihme te Prof. Norbert Joklit,u muer vendim qe t'i jepen 5.000 fr.ari per botimin e fjalorit etimologjik te gjuhes shqipe.


Nje fjalor Gjermanisht -Shqip.- "ZERI I KORCES" Korçe 21 janar 1930,viti i II, nr 4688,fq 2.

Mbi nje shume prej 800 fr.ari dhane nga qeveria shqiptare baroneshés Godin per botimin e fjalorit te saj gjermanisht-shqip.


Librat e bibliotekes se filoshqiptarit von Ippen. Gazeta Shqqipetare....12 qeshor 1936.

Njoftohet se Ministria e Arsimit bleu dhe mori ne dorezim nga trashgimtaret e TH. Ippenit biblioteken personale te albanologut Ippen (150 vellime,dy drsh.,dhe dy albume fotografish,kundrejt 1.300 fr.sv.

[Akuamarini]

ESAD PASHË TOPTANI BRISTOL, Gusht 1924.... NIKOLLA PASHIQ AHMET ZOGU E CENO BEJ KRYEZIU

MARRËVESHJA Nikolla Pashiç - Ahmet Zogu; Gusht, 1924...(Nga libri Sh.Hysit)
"1. Shqipëria impenjohet t'i bashkohet Jugosllavisë me bashkim personal.
2. Kryetar i shtetit shqiptar do të jetë Ahmet Zogu, që më vonë do të njoh dinastinë Karagjorgjeviq.
3. Qeveria Jugosllave, me gjithë mjetet diplomatike dhe ushtarake, do të njoh Ahmet Zogun si kryetar shteti . . . dhe i atribuon me një herë një kontribut vjetor të shtetit.
4. Ministria e Luftës Shqiptare do të anulohet dhe Shqipëria heq dorë që të ketë një ushtri Kombëtare.
5. Shqipëria do të mbajë një xhandarmëri aq të fortë sa të mbaj qetësinë e brendshme të vendit për të ndaluar e shfarosur çdo lëvizje të ngritur kundër Ahmet Zogut dhe kundër regjimit të vendosur prej tij.
6. Në këtë xhandarmëri do të bëjnë pjesë edhe oficerë rus të ish ushtrisë të Gjeneralit Vrangel që tashti ndodhet në Jugosllavi. Qeveria Jugosllave do të mbajë atë xhandarmëri me mjete financiare dhe armë.
7. Në xhandarmëri mund të hyjnë për të shërbyer edhe oficerët jugosllavë dhe të tjerë që qeveria Jugosllave do të pranojë në interes të dy vendeve.
8. Midis Shqipërisë dhe Jugosllavisë do të stabilizohet një bashkim doganor në bazë të së cilës akordohet liri e plotë e importimeve dhe eksportimeve të mallrave të dy vendeve. Edhe transiti nëpërmes kufijve të dy vendeve do të jetë i lirë për ushtarët e dy vendeve. 9. Përfaqësuesit e jashtëm Jugosllavë do të ngarkohen edhe për interesat e Shqipërisë, e cila heq dorë që të mbajë zyra diplomatike dhe konsullata të saja jashtë shtetit.
10. Qeveria shqiptare duhet të deklarojë pranë Konferencës të Ambasadorëve në Paris që tërheq pretendimin e saj për sovranitetin mbi Manastirin e Shën Naumit dhe Lokalitetet e Vermoshit e Kelmendit që mbeten në zotërimin e Jugosllavisë.
11. Kisha Ortodokse Shqiptare do të tërhiqet nga Patriarku i Kostandinopojes dhe të bashkohet Hierarkisë Ortodokse të Beogradit, kështu dhe Myftinia Myslimane Shqiptare do të varet nga ajo Jugosllave.
12. Qeveria shqiptare do të heqë dorë nga një politikë ngushtësisht kombëtare dhe nuk do të interesohet për elementin shqiptar jashtë kufijve të veta. Ajo impenjohet veç kësaj që të mos pranojë në tokën e saj kosovarët dhe elemente të ditur dhe të dyshimtë dhe segmentet e tyre kundërshtare të politikës jugosllave.
13. Për çdo koncesion që Shqipëria do të bëjë vendeve të tjera, ajo është e detyruar të marrë pëlqimin nga Jugosllavia.
14. Në qoftë se Jugosllavia është në luftë me Bullgarinë dhe Greqinë, Qeveria Jugosllave, do të ketë të drejtën të rekrutojë në Shqipëri një ushtri prej 25 mijë vullnetarësh me qëllim për t´i përdorur në frontin bullgaro-grek. Në rast gjendje lufte midis Italisë dhe të Greqisë kundrejt Shqipërisë, ushtria, jugosllave do të ketë të drejtë të okupojë gjithë tokën shqiptare për t'i siguruar kështu Shqipërisë gjithë tokën e saj nga invadimi eventual italian ose grek.
15. Qeveria Shqiptare nuk mund t´i deklarojë luftë asnjë shteti pa pëlqimin preventiv të Jugosllavisë.
16. Ky traktat është sekret dhe nuk mund të zbulohet e të shtypet pa pëlqimin e dy palëve".

Busullat" e Mbretit Ahmet Zogu I

Mbreti Zog nuk u mjaftue me miljonat e depozitueme me kohë në bankat e hueja, por vjedhi edhe shufrat e fundit të arit që kishte Thesari i Shtetit. Simbas një relacioni të hartuem me 6 Qershor 1939 nga drejtori i Thesarit Kel Naraçi, në mbasdreken e datës 6 Prill 1939, me linje telefonike, drejtori asht urdhnue nga kryeministri Kostaq Kotta që t’i jepte togerit të gardës së mbretit Selim Gjoçi të gjithë sasinë e arit që gjendej në kasaforten e Thesarit të Shtetit Shqiptar.

7 PRILL 1939…7 PRILL 1939…7 PRILL 1939…7 PRILL 1939…7 PRILL 1939…7 PRILL 1939…7 PRILL 1939..7 PRILL 1939…

Punimi grafik nga Fritz RADOVANI (2012).



■5 MARS 1927 – 5 MARS 2012■85 VJETORI I VARJES MARTIRIT■5 MARS 1927



DOM GJON GÀZULLI (26 Mars 1893 – 5 Mars 1927)






Mbas vrasjes së atdhetarit opozitar, demokratit të madh Luigj Gurakuqi, të idhullit të rinisë shqiptare e liridashësit të zjarrtë Avni Rrustemi, të Plakut të Maleve, Lisit të paepun të Kosovës, Bajram Curri, nga mbeturinat antikombtare osmane, rradha e eleminimit fizik i kishte ardhë deputetit të Opozitës, atdhetarit Dom Gjon Gàzulli, të cilit anadollaku Ahmet Zogolli i zgjodhi, si prift katolik që ishte, mënyrën ma "speciale" dhe ma çnjerëzore: "varjen".

Kujtuen shqiptarët se mbas Ditës së Madhe të 28 Nandorit 1912 nuk do të provonin ma shëmtime e masakrime si ato të turqëve. Po jo, çibanët që la mbrapa otomani, feudalët e agallarët atavikë, shartue shpirtin me urrejtje aziatike ndaj të krishtenëve, edhe pse bashkatdhetarë të tyne, shikonin po të njejtat andërra të kobshme:"Me ambasadorin anglez Ahmet Zogu në 1927 u ankue për klerikët katolikë: "Ah sa shumë do të dëshroja t’i varja ashtu siç e meritojnë"…E që të kënaqte kërkesen e mbrendshme për t’i varë, ai çoi në trekambësh një klerik…( Dom Gjon Gàzullin). " (Bernd Fischer - Re Zog e la lotta per stabilità in Albania, Monographs dell’ Europa orientale, Boulder, 1984.)

Ky ishte Ahmet Zogolli i Matit, që dënonte me tre vjet burg atentatorin e tij Beqir Valteri, ndërsa çonte në litar meshtarin Dom Gjon Gàzulli, pa i provue asnjë faj, nëse faj nuk do të konsiderohen:

https://www.google.se/url?sa=t&rct=j...Lfj3BY-N3S6A1g


http://www.voal-online.ch/index.php?...er=1&act=print

[SERAFIM DILO]

Po mir,po per atentatin qe ka pesuar Zogu ne Vjene ke ndonje lajm. Kuj ja beri atentatin ?

[Akuamarini]

Pashko Vasa
Pashko Vasa (Shkodër, 17 shtator 1825 - Bejrut, 29 qershor 1892) i njohur gjithashtu si Vaso Pasha e Vaso Pashë Shkodrani, qe nëpunës i konsullatës britanike në Shkodër, oficer kalorësie në Bolonjë, revolucionar i Risorgimento-s, nëpunës i Perandorisë Osmane dhe veprimtar i Rilindjes Kombëtare Shqiptare.

Më 1978, me rastin e qindvjetorit të Lidhjes së Prizrenit, eshtrat e tij atdhesohen dhe vendosen të prehen në varrezat e dëshmorëve të Shkodrës[1].

Jeta
Leu në Shkodër, i biri Mhill (Hilë) Gjokë Vasës dhe Drande Gjergjes, e motra do të ishte e ëma e Imzot Luigj Bumçit. Të parët e fisit të tij, nga i ati, ishin shpërngulur prej Mirdite dhe ishin zhvendosur në qytet, në atë shtëpí ku sot është shtëpia-muzé e Pashko Vasës.

Pasi kreu mësimet e para në vendlindje, shërbeu si sekretar i konsullatës britanike nga 1842 deri më 1847, ku pati mundësinë të përmirsojë dijet e tij në gjuhët e huaja: Italishte, Frëngjishte, Turqishte dhe Greqishte. Gjithashtu kishte njohuri në Anglishte e Serbishte dhe më vonë nxuri edhe Arabishten[2].

Më 1847 vajti në Itali, ku ziente lufta kryengritëse për lirí. Ai mori pjesë gjallërisht në radhët e forcave kryengritëse italiane. Në Bolonjë u caktua si oficer i Rojës Qytetare. I frymëzuar nga atdhetarët e shquar italianë, si Mazzini, Garibaldi, Gioberti, dhe të vendeve tjera si Mickieviçi etj. Idetë që e ushqyen për këtë qëllim solidar ai i shpreh në dy letra, që i dërgon në qershor dhe korrik 1848, nga Bolonja, Nikolo Tomazeut, poet dhe enciklopedist, mik i Jeronim De Radës dhe i Dora d'Istrias. Në shpalljen e Republikës Venedikase jetëshkurtër, nga Daniele Manin, mori pjesë përkrah popullsisë kryengritëse të atij qyteti që u rrethua nga austriakët në Mestre. Ndërkohë që austriakët hynë me 28 gusht 1849 dhe Pashko Vasa u largua me disa shokë tjerë për në Ankona. Aty austriakët e kapën dhe e detyruan, si shtetas turk, të kthehej në Stamboll.

Për atë çka pa e përjetoi në Itali, botoi pas një viti librin La mia prigionia, episodio storico dell'assedio di Venezia, 1850 (Burgimi im, episod historik nga rrethimi i Venedikut). Nuk është e rastit që kjo biografi historike italisht mban një titull të ngjashëm me atë të kujtimeve të famshme të atdhetarit dhe dramaturgut italian Silvio Pellico (1789-1845), Le mie prigioni (Burgjet e mija), botuar më 1832[3].

Mbas disa peripecish zë vend në shoqërinë e tramvajeve të kryeqytetit, duke u ngjitur më vonë në shkallët e administratës së saj. Që këtej u vendos me punë në aparatin e Ministrisë së Jashtme të Perandorísë Osmane.

Nga disa të dhëna që dalin nga përmbledhja me vjersha italisht "Rose e spine" ("Trëndafila e gjemba"), botuar në Stamboll më 1873, mësohet se Pashko Vasa ka qenë i martuar me një shqiptare (rreth vitit 1855), që vdiq më 1872. Nga po kjo vepër mësohet se Pashko Vasa të paktën që nga viti 1861, ishte me punë në Halep të Sirisë. Gjitashtu thuhet se Pashko Vasa kishte shërbyer disa vjet pranë ambasadës turke në Londër, ku dhe botoi më 1887 veprën frëngjisht "Gramatikë e shqipes". Më 1862 e gjejmë në Shkodër. Vit në të cilin nji grup intelektualësh, përfshirë Zef Jubanin e tjerë, u përpoqën për një kryengritje antiosmane në Shqipërinë e Veriut, në Mirditë. Më 1864, në Stamboll, bashkohet me Kostandin Kristoforidhin, Hasan Tahsinin dhe Ismail Qemalin, për sigurimin e fondeve financiare, lidhur me formimin e shkollave shqipe, si dhe me caktimin e nje alfabeti të vetëm. Më 1867 ai qëndron në krye të përpjekjeve për themelimin e një shoqërie kulturore dhe të një alfabeti të përbashkët mbi bazën e alfabetit latin. Më 1869 merr pjesë në grupin nismëtar për krijimin e një shoqate shqiptare me karakter kulturor, arsimor e gjuhësor. Më 1871, gjithënjë në Stamboll, bashkë me Jani Vreton dhe Sami Frashërin, nis përpjekjen për krijimin e një organizate atdhetare shqiptare. Pashko Vasa hyri që herët në lëvizjen patriotike, por veprimtarinë e dendur për çështjen kombëtare e zhvilloi në vitet 70, kur bashkë me Kostandin Kristoforidhin, u përpoq për krijimin e një shoqërie për përhapjen e shkrimit shqip dhe ngjalljen e ndërgjegjies kombëtare. Në vitet 1878-1882 krahas Abdyl Frashërit u shqua si një nga figurat kryesore të Komitetit të Stambollit për mbrojtjen e Shqipërisë. Më 1879 ishte ndër veprimtarët më aktivë të «Shoqërisë së të shtypurit shkronja shqip». Pashko Vasa ishte autor i një vargu veprash me karakter politik e historik, në të cilat mbrojti çështjen e popullit shqiptar, të drejtën e tij për të jetuar i lirë dhe i pavarur. Botoi «Skicë historike mbi Malin e Zi sipas traditave të Shqipërisë («Esquisse historique sur le Monténégro d'après les traditions de l'Albanie», Constantinopole, 1872), ku përshkroi pashallëkun e Shkodrës nën Bushatët, «E vërteta mbi Shqipërinë dhe shqiptarët» («La vérité sur l'Albanie et les Albanais», Paris 1879), në të cilën, krahas të dhënave historike mbi popullin shqiptar dhe qëllimet e luftës së tij, kritikoi administratën burokratike osmane dhe paraqiti kërkesat e Lëvizjes Kombëtare Shqiptare. Penës së Pashko Vasës i përket edhe vepra «Bosnja dhe Hercegovina gjatë misionit të Xhevdet Efendiut» («Bosnie et Hercegovine pendant la mission de Djevdet Effendi», Constantinopole 1865).

Pashko Vasa shkroi një varg veprash të cilat i shërbenin zgjidhjes së çështjes së shkrimit dhe mësimit të shqipes; «Alfabeti latin i zbatuar në gjuhën shqipe» («L'alphabet latin appliqué à la langue albanaise», Constantinopole 1878, «Gramatika shqipe për të u përdorur nga ata që dëshirojnë ta nxënë këtë gjuhë pa ndihmën e një mësuesi» («Grammaire albanaise à l'usage de ceux qui désirent apprendre cette langue sans l'aide d'un maître», London 1887).

Pashko Vasa zuri një vend edhe në historinë e letërsisë shqiptare që po krijohej; ai është autor i vjershës së njohur «Moj Shqypni, e mjera Shqypni!» (1880), e cila u botua si fletë fluturuese. Me dashurinë e flaktë për atdheun që dergjej nën thundrën e të huajit, me notën e dhimbjes për të, me grishjen drejtuar bashkatdhetarëve për të kapërcyer dasitë fetare dhe për t'u bashkuar në emër të çlirimit të vendit, vjersha luajti rol për zgjimin kombëtar të shqiptarëve. E vënë në muzikë, ajo u këndua si himn patriotik. Vepër tjetër e Pashko Vasës në lëmin e letërsisë është «Bardha e Temalit» («Barda de Témal», Paris 1890), një nga romanet e para në letërsinë shqiptare. Aty përshkruhet mjedisi shqiptar në Shkodër në vitet 40 të shek.XIX me doket dhe zakonet karakteristike. Botoi edhe një përmbledhje me vjersha italisht «Rose e spine» (1873).

Që nga viti 1883 e derisa vdiq Pashko Vasa shërbeu si Guvernator i Përgjithshëm i Libanit, ku edhe vdiq. Eshtrat e tij u sollën në atdhe pas Luftës së Dytë Botërore.


Burimi i të dhenave[redakto | redakto tekstin burimor]
^ Imaj A., Ne, diplomatët që riatdhesuam eshtrat e Pashko Vasës, Panorama, 23 dhjetor, 2011.
^ Kopeček M., Discourses of collective identity in Central and Southeast Europe (1770-1945), 2, Budapest, Hungary: Central European University Press, p. 119, ISBN 963-7326-60-X
^ Elsie R., Histori e Letërsisë Shqiptare, përktheu A. Myftiu, Tiranë & Pejë: Dukagjini, 1997.
^ Gjuha Shqipe për të huajt dhe shqiptarët jashtë atdheut, Gjovalin shkurtaj dhe Enver Hysa

[Akuamarini]

Françesko Krispi
Përshkrimet

Françesko Krispi ish-kryeministër i Italisë
Françesko Krispi (në dialektin arbërisht të shqipes: Françishku Krispi) (4 tetor 1819 në Pallaci-Ribera në Siçili - 11 gusht 1901 në Napoli) ish revolucionar arbëresh, kryeministër i Italisë dhe patriot.
Në Siçili
Krispi (çdomëthën kryeshpi) lindi nga një familje arbëreshe e Siçilisë dhe u pagëzua në Kishën Bizantine Arbëreshe në Pallacë, sipas dëshirës së prindërve të tij. Gjyshi i tij, Françesko, ishte një prift orthodhoks-bizantin i kishës arbëreshe dhe xhaxhai i tij, Jozefi, ishte një peshkop i kishës arbëreshe dhe rektor i Seminarit Arbëresh në Palermo, ku Françesko Krispi shkoi për të studiuar (1828-1835).

Fëmijërinë e kaloi në të parat kohë tek katundin arbëresh e t'atin, Pallaci, i cili ësh një vendbanim i vogël i krijuar nga shqiptarët të ikur prej pushtimit otoman në shekullin XV.

Ai pati një rol shumë aktiv në kryengritjen për pavarësi të sicilianëve kundër mbretit Ferdinand II në Palermo gjatë vitit 1848. Kjo kryengritje dështoi në maj të vitit 1849 dhe ndryshe nga pjesëtarët e tjerë, Krispi nuk u përfshi në faljen e përgjithshme që ju bë kryengritësve, gjë që e detyroi të largohej për në Piemonte. Në Milano, ai u përfshi në "konspiracionin e Mazzinit" gjatë vitit 1853, dhe për këtë arsye u përzu nga Piemonte. Pas largimit nga Piemonte ai u vendos në Maltë e më pas në Paris. I përzënë edhe nga Franca vendoset në Londër duke u bashkuar për herë të parë me Giuseppe Mazzinin.

Krispi në vitin 1860, bashkë me Bertanin, Bixion, Medicin dhe Giuseppe Garibaldin udhëhoqi "ekspeditën e të njëmijëve" që arriti ne Siçili në datën 11 maj 1860. Më 13 maj 1860 Krispi mori pjesë në shpalljen e Mbretërisë së Italisë. Pas rënies së Palermos, Krispi u emërua Ministër i punëve te brendshme dhe të financave i qeverisë provizore siçiliane por iu desh të jepte dorëheqjen pas kundërshtimeve të ideve të Cavourit rreth aneksimit të Siçilisë nga Italia .

Më pas i emëruar sekretar i Garibaldit siguroi dorëheqjen e Agostino Depretisit si diktator "pro-tempore" i Siçilisë, i cili ështe emëruar në atë post me urdhër të Giuseppe Garibaldit.

Parlamenti dhe Qeveria
Në 1861 kandidoi për ekstremin e majtë në Palermo, por humbet. Megjithatë ai arrin të fitojë një vend në kuvend si përfaqësues i komunës Castelvetrano. Në këto votime u mbështet nga një mik i ngushtë sicilian, republikani Vincenzo Favara.

Krispi fitoi emërimin si anëtari më agresiv dhe më i apasionuar i partisë republikane. Por, në 1864 ai deklaroi se ishte monarkist me citatin e njohur "Monarkia na bashkoi, Republika na ndau", të cilin e gjejmë edhe në korrespondencën që kishte me Mazzinin.

Në 1866 refuzon të bëhet pjesë e qeverisë Ricasoli. Pas shpalljes së luftës franko-prusiane në 1870 u vu kundër aleancës së mundshme në mes të Italisë dhe Francës.

Pas ardhjes të së majtës në pushtet në nëntor 1876, emërohet President i Dhomës. Në 1887, rikthehet si ministër i brendshëm në qeverinë e Agostino Depretisit dhe mbrenda vitit e zëvendëson si kryeministër, pas vdekjes se Depretisit. Në 1889, miraton kodin penal të ri të Giussepe Zanardellit që solli shumë ndryshime të rëndësishme, si lirinë e shoqatave dhe të grevës për herë të parë në Evropë si dhe heqjen e dënimit me vdekje. Në lëmin ekonomik adoptoi një politikë proteksioniste duke vendosur taksa mbi prodhimet komerciale në doganë. Përparime u bënë edhe në industri, sidomos në atë të rëndën si metalurgjia e cila nuk ekzistonte aspak në Itali.

Në 1891 Krispi largohet nga qeveria e Rudinit por pas rënies të qeverisë Giolitti nga skandali i Bankës Romana, emërohet sërish kryeministër. Këtë herë qeveria e tij sa vjen e bëhet më shumë konservator edhe autoritare, duke shtypur me dhunë revoltat e punëtorëve si dhe shkrirjen e Partisë Socialiste në 1894.

Në këtë kohë pati si sekretar personal shkrimtarin dhe diplomatin milanez Carlo Dosi.

U largua nga skena politike pas dështimit në Adua në 1896. Dalja e fundit publike është në Romë katër vjet më vonë, gjatë funeralit të mbretit Umberto I. Vdes në Napoli më 12 gusht 1901 gati tetëdhjetë vjeçar.Wikipendia shqip

-Një portret zyrtar i Crispi, gjatë mandatit të tij të dytë.
-Francesco Crispi dhe ministrat e tij kan marre pjese me Mbretin Umberto I në ditën e Vitit të Ri 1888 .
- Francesco Crispi me kancelarin gjermane Otto von Bismarck në vitin 1887.
-Përpjekja e dështuar për të vrarë Crispin nga anarkisti Paolo Lega më 16 qershor, 1894.
me gjersisht.
https://www.google.se/url?sa=t&rct=j...W4mMqBCuyYMAQw