Une dhe une

[StormAngel]

Fitimi pa risk është si triumf pa ndjenjën e krenarisë.

Shko në mënyre konfidençiale në rrugët e jetës.Jetoje jetën që ke imagjinuar.

Familja ndërrohet,por nuk humbet.Ne duhet t`i japim kufij të rinj mendimeve për të,të shofim metaforat e reja.

Besoj se është e mundshme të krijosh,vetëm duke shkruar një fjalë apo pikturuar një pikturë.

[StormAngel]

Rruga e njeriut është shpesh herë e çuditshme.Kërkojmë ndonjëherë atë që nuk e gjejmë dot,duke patur në duar diçka shumë të vlefshme.
Të dish të vendosish për më të mirën don të thotë ndonjëherë të bësh edhe sakrificë.Në fakt,sakrificat janë pjesë përbërëse të jetës,simptomatika e të cilave ndonjëherë shfaqet si zhgënjim,mirëpo fundi tregon se a ka vlerë të sakrifikosh apo jo.
...Në pritje të fundit Stormi

[StormAngel]

Asnjëherë nuk do ndjehem i vetmuar përderisa të kam ty,si ajo kënga një grimcë ti e një grimcë unë.Duke dhënë një unë e një ty do bëjmë një sferë perfekte tonën.Vend ku do ketë gjithçka që duam.
Një ditë tjetër që kaloi,një e diel përplot me shi,kur këmbët mu lagën duke ecur rrugëve...mirëpo arrita qëllimin,ja ku jam para kompjutorit dhe të shkruaj ty.
A nuk është kjo arsye e mjaftueshme që të ndjehem mirë? PO!
Ndonjëherë duhet aq pak të ndjehesh mirë,njëlloj si duhet pak të ndjehesh keq.
Është e thjeshtë në fakt,mësohu të pranosh dhe akceptosh të mirën dhe të keqen bashkë dhe gjithçka do jetë në rregull.

[StormAngel]

Bylyzyk në dorë,bylyzyk në dorë,ku je ti ori vetull hollë?
Edhe një natë tjetër që kalon...edhe 4 netë të tjera deri në Vitin e Ri.
Ju do shkoni dikund? Unë më duket se jo.Do projektohem dikund larg e me trup do jem këtu,këtu ku nuk dua të jem.Sa keq.E sa mirë!

[StormAngel]

Edhe një vit tjetër kaloi dhe për një vit jemi më pleq,por nqs ky vit që kaloi solli sado pak gëzim,jam i qetë.
Qofshi të gëzuar gjithmonë edhe Urime Vitin e Ri 2005

[StormAngel]

Mëngjes,sapo u zgjova.Ende sytë i kam të mbyllur,më fle zemra si thotë populli.
Kur isha më i ri nuk më treguan se po pate obligime zgjohesh vet nga gjumi edhe kur nuk e bën orën.
Mbaroi koha kur flija sa doja.Iku!

[StormAngel]

15-1-2005

Ti më le.Natë e qetë mbi qytetin tim,e ti je aq larg.Aq larg...sa që të harova shijen!
Nuk desha të zgjohem sot.Nuk desha.
Mbase nuk parashikoja këtë dhimbje,nuk mendoja se kaq rëndë do jetë.

[StormAngel]

Si një fund i kthjellët,si një lot në sy të një fëmiu,ndjehem i pastër por diçka nga brenda më mundon,sikur ndonnjë zë në trurin tim më thotë të ndalem.
Gjithçka ka fundin e vet më kanë thënë,e dija këtë,po si nuk u ndal njëri të më thotë se ky fund qenka më i hidhur se zeheri.Si nuk ka qejf bota të të shoh me këmishë të bardhë.Ehhh,bota! E marrtë dreqi botën.
Unë kam botën time,botën ku përplasem e ngrihem për çdo ditë me fytyrat e maskat e njerëzve që qeshin me mua,që mendojne se mund të më marrin atë që më takon mua.Si nuk arita dot të bindi dikend për atë që ndjej,së paku edhe vetveten,të mundem të ndalem para egos time edhe të them se-Unë ndjej.
Sa i shprazur që jam,sa keq më vjen për veten....dhe,këtu e kuptova,njeriu i vetëm që do kujdeset për mua jam unë vet.Askush tjetër,askund tjetër.
Unë përballë botës së egër që përbin gjithçka që nuk është e fortë të mbijeton në rrugët e saj.Një botë bardhë e zi me ngjyra,një botë e reme...botë e pistë.
Një botë koti.

[StormAngel]

26-01-2005

Një pikë loti ra mbi këmishën time,si paralajmërim për breshërin që po përgatiseshte të zaptoj edhe atë pak diell që kisha.Si një letër e bardhë që isha,ti shkrove mbi mua dëshirat tuaja,shkrove ëndërat tuaja,e mua në çdo sekond që po kalonte më dhembte fakti që të kam aq larg.Mirëpo kisha diellin afër,diellin që më mbante me mendje e me zemër tek ty,aq larg...mirëpo edhe aq pranë.
Nëqoftëse vetëm për sonte ndjej këtë dhimbje dhe me këtë i jap fund mallkimit tim 22 vjeçar le të më dhemb,le të më dhemb se dua të ndjej çdo pikë emocioni që kam në trup,sepse e di që nga sot do ndjej më ndryshe,do shof më ndryshe.
Sytë e tu nuk do jenë më sytë e mi,zemra yte do i takoj dikujt tjetër,dikujt që e meriton atë.Le të më dhemb aq shumë sa një ditë edhe ti ta kuptosh këtë dhimbjen time dhe të ndalesh edhe për 5 sekonda të mendosh për mua.
Fjalët janë të tepërta,mirëpo janë e vetmja armë që kam tani për tani dhe mundohem me fjalë të përmbys dhimbjen që më kaplon këtë trup që kam.
Unë ky jam e ky do ngelem,shumë i afërt me sendet që duhet mbajtur larg...gjithmonë contra mendimeve që kam.Gjithmonë vetëm.
Ja edhe dimri i ftohtë së fundi tregoi dhëmbët e tij,më mbuloi me një ftohtësi që rallë herë kam ndjerë,me një lumenj fjalësh që shpresoja se asnjëherë nuk do i ndëgjoj,por jam i sigurtë që dimri nuk e ka fajin.E kam fajin unë dhe vetëm unë.
Nuk e di se si të të them lamtumirë,nuk kam forcë për këtë,dhe për atë shkak do iki i qetë,hap pas hapi...duke i shëndruar dimri në kocka akulli lotët që më pikojnë ndër sy.Lot të ftohta të lamtumirës.
Nuk di më,humba...si një lojë e gjatë shahu.Duke bë një gabim të vogël humba lojën e madhe.Do vazhdoj të jetoj...i thyer.Sot,neseër e çdo mëngjes që do zgjohem pa duart tua që do më përqafojnë.
Si sot ditë e muaj më parë flisnim për dashuri e lumturi,e si sot e ditë më vonë do flasim për urrejtje e pikëllim.
Bardhë e zi,si tablla e shahut.
Në mendje gjithmonë afër,ndërsa me trup,shumë shumë larg.
Më theve! Si copë akulli...i përmbysur mbi borën e bardhë.

[AngelGirl]

Ksaj te fundit ke harruar ti shenosh daten, se mos harrosh diten Mirsad!!!