Postuar më parë nga
mitjuk
Duke lexuar keto fragmente mbi DASHURINE (te -------Euripidi ------- ) mendova te hap kete teme: CKA MENDONI JU PER DASHURINE a ekziston dashuria dhe si mendoni ju per te
Thone qe paraja blen Boten! eshte e vertete, por... vetem ate Bote qe eshte nxjerre ne shitje!!!
Euripidi ka thene : “ Dashuria eshte nje peshe e rende per nje zemer qe te vuaj per dy veta”. I bindur se dashuria ka vdekur ose me sakte qe nuk ka egzistuar kurre, dua te shpreh ate qe ndiej, ate qe kam ne shpirt…
Po ju bej nje apel te gjitheve : KUJDES. Mos shpresoni ta gjeni dashurine e vertete, sepse do perballeni me zhgenjimin, tradhetine, mashtrimin, inatin, frike, loje dhe gjithcka qe vret nje zemer gjithcka.
Dashuria ka mbetur thjeshte nje fjale, nje enderr, nje iluzion dhe qe nuk eshte me teper se kaq.
Shume vete mendojne se dashurojne apo dashurohen, por qe ne te vertete nuk bejne asgje tjeter vecse genjejne veten me shqiptimin e kesaj fjale ( dashuria ) dhe pandehin se mbushin zbrastesine e shpirtit te tyre.
Po c’mund te jete valle ? mbase ka shume kuptime ! P.Sh. Sa e sa frymezime kane hedhur ne vargje e poezi poetet. Por qe kane shprehur diku dhimbje, diku shprese, diku gezim. Sa e sa kenge i jane kushtuar asaj! Por qe diku kan e lumturuar zemra e diku i kane helmuar me hidhrimin qe le pasoje duke sjelle dhimbje e trishtim.
Sa e sa libra kane shkruar psikologet, sociologet dhe filozofet. Por qe gjithnje kane pasur rezerva dhe kundershtime nga te tjeret.
Pra gjithsesi enigma zgjerohet dhe na merr ne vorbullen e saj. Dhe perseritet pafundesisht pyetja. C’mund te jete valle ?
Vertet nje pyetje enigmatike te ciles besoj se nuk do i jepet kurre pergjigje e saket.
Une nuk kam aftesite e poetit apo shkrimtarit per te shprehur qarte mendimet e mia kunder saj. Nuk kam as talentin per kengetar qe te kendoj nje kenge trishtimi qe te shpreh ate qe mendoj ne sensin negativ. Nuk kam as edhe aftesite e gjykimit te filozofeve qe te rrezoj teresisht idete e tyre per kete ceshtje.
Por ama…. zoteroj aftesine per te shprehur mosbindjen time te plote ndaj atyre qe mendojne se ne brendesi dashurine. Prandaj po marr guximin dhe u drejtohem atyre. A nuk eshte dashuria qe te duket se te ngjit ne qiellin e shtate por te le atje ne hapsire ?
A nuk eshte dashuria qe krijone idene se po lundron ne mes te oqeanit duke te krijuar imazhin e rreme se ndodhesh ne toke, por qe en fakt taken as qe ta ze syri ne horizont ?
A nuk eshte dashuria qe te krijon ndjenja te dhurojne vetem lot dhe hidherim? A nuk eshte dashuria qe te krijon endrra por qe ne te shumten e rasteve dielli I mengjesit I percjell bashke me vesen e luleve?
A nuk eshte ajo ( dashuria) e vetmja qe te hap plage qe as koha nuk do te mundi ti sheronte kurre ? Nejse ………
Une dashurine e quaj nje rreze dielli por qe prapa saj fshihet stuhia, dallge qe te rremben nga bregu dhe nuk te kthen mbrapa. Nje rreze dielli qe fsheh nje rrebesh, nje dimmer te gjate e te eger.
Po u drejtohem serisht atyre qe shpresojne se e kane gjetur. N.q.s dashuria qenka ashtu si e mendoni ju, perse sjellka edhe keto pasoja?!!
Ne fakt po habitem me veten!!! E perse t’ju keshilloj juve nderkohe qe edhe vete kam falur shume dashuri…. Por duke qene se perfundimi eshte gjithmon i qarte dhe I pakundershtueshem,keshtu qe e kam bindur veten se s’do te dashuroj me kurre, kurre…. ose te pakten kurre me zemer. Perse te dashuroj ? Qe te marre si shperblim vuajtjeee ? Jo, jo. Nuk them se jam I paster si kristali, sepse edhe une njeri jam dhe mund te bej edhe gabime. Por nderkohe qe falja dashuri vetem dhimbje kam marre,dhimbje te cilat gjenden akoma te ngulitura ne shpirtin tim.
A ka ndonjeri qe ta mohoje faktin qe s’eshte zhgenjyer nga dikush qofte edhe njehere te vetme ? sigurisht qe jo. Por kur keto zhgenjime behen te njepasnjeshme c’fare vlere ka te dashurosh serisht ? c’fare ka ne shpirt ai njeri ( qoft mashkull apo femer ) qe merr si dhurate ndjenjat e nje tjetri dhe jep si dhurate lot, trishtim, vetmi qe thyen zemren e dikujt e qe ndoshta kjo zemer nuk do ngjitet me kurre, kurre.
Mund te jape shume argumenta, por besoj se do ishte e mjaftueshme t’ju permendja dramen e fameshme te Shekspirit “ Rromeo dhe Zhuljeta” qe tregon mesemiri dhe qarte se dashuria nuk egziston, dhe aq me teper e barabarte,si dhe duke na bindur edhe per dicka, qe nese eshte e tille dashuria, fundi i saj dihet “ Eshte tragjik ”, ashtu sic ndodhi edhe me personazhet e tij. Nese jeni te bindur se dikush mund te vdese per ju, po ashtu edhe ju per hire te nje tjetri atehere …..
Dashuria me shume se sa nje ndjenje, frymezim, kenaqesi eshte nje detyrim qe jeta te vazhdoje dhe brezat te riperterihen pafundesisht, qe te sigurohet mbijetesa e qenies njerezore mbi kete planet. Pra me deshire apo qofte edhe me imponimin e ligjit te pashkruar natyror jemi te detyruar te pranojme dashurine prane vetes edhe atehere kur ne nuk e duam. Pasi vetem ne kete menyre mund te fitojme nje dashuri te paster, qe eshte “ Dashuria Prinderore”, e femijes per prindin dhe e prindit per fimijen.
Mbylljen po e beje me nje shprehje te te madhit Viktor Hygo.
<< Lumturia me emadhe e jetes eshte bindja se te tjeret na duan. Por kete bindje vetem i verberi e ka >>.
Duke qene se ju arritet ta lexoni kete c’ka une kam shkruajtur jam i bindur qe nuk jeni te verber . keto ishin mendimet e mia,ju gjykojeni si te doni!!!
Përgjigju Duke Cituar
![Maska e LaTiNo_LoVeR[x]](customavatars/avatar2276_8.gif "Maska e LaTiNo_LoVeR[x]"){kind=avatar}
Krijoni Kontakt